Kinderen
alle pijlers
Gezinsdynamiek 1 kind
donderdag 4 maart 2021 om 13:35
Het blijft bij ons waarschijnlijk bij 1 kindje. Daar kan ik prima mee leven, maar ik merk dat in mijn hoofd het een beetje abstract blijft hoe het gezinsleven met 1 kind is.
Waarschijnlijk voel ik toch een soort (ongegronde?) angst dat dochter zich op den duur eenzaam gaat voelen. Nou weet ik heel goed dat broers/zussen nergens een garantie voor zijn, mijn broer en ik tolereerde elkaar hooguit tijdens onze jeugd. En toch blijft het me bezighouden, dan denk ik aan bijvoorbeeld Sinterklaasavond enz. Moet ik haar iets extra's bieden omdat ze geen broertjes of zusjes zal hebben?
Ik weet ook niet precies wat voor verhalen ik verwacht te horen, maar toch ben ik benieuwd hoe het gaat in gezinnen met 1 kind.
Voor alle duidelijkheid, ik bedoel geen topic te starten over de voordelen van 1 kind, of over hoe zielig het is voor kinderen die enig kind zijn...
Waarschijnlijk voel ik toch een soort (ongegronde?) angst dat dochter zich op den duur eenzaam gaat voelen. Nou weet ik heel goed dat broers/zussen nergens een garantie voor zijn, mijn broer en ik tolereerde elkaar hooguit tijdens onze jeugd. En toch blijft het me bezighouden, dan denk ik aan bijvoorbeeld Sinterklaasavond enz. Moet ik haar iets extra's bieden omdat ze geen broertjes of zusjes zal hebben?
Ik weet ook niet precies wat voor verhalen ik verwacht te horen, maar toch ben ik benieuwd hoe het gaat in gezinnen met 1 kind.
Voor alle duidelijkheid, ik bedoel geen topic te starten over de voordelen van 1 kind, of over hoe zielig het is voor kinderen die enig kind zijn...
donderdag 4 maart 2021 om 14:27
Ik zie juist dat enig kinderen heel erg worden opgevoed, door ouders die 1 blok vormen. Dat vind ik dan wel een beetje sneu, ‘laat het gewoon even gaan’, denk ik dan. Maar ja, hier werd eigenlijk alles door de kinderen bepaald, en ze mochten zo ongeveer alles. Binnen het ‘normale’ natuurlijk, het zijn keurig opgevoede meisjes geworden, ondanks hun vrijheden.NYC schreef: ↑04-03-2021 14:19Opgehemeld door de ouders zelf bedoel je? Dat herken ik eigenlijk niet zo. Niet meer of minder dan door mensen die er twee of meer hebben. Meer moeite hebben met delen (en dan vooral speelgoed nog in dit geval) zie ik wel, maar kan deels ook de leeftijd zijn. Hoewel mijn (twee) kinderen dat nooit gehad hebben en nog steeds niet eigenlijk, zelfs de slaapkamers zien ze (vooralsnog) niet als privé-domein en zijn volledig inwisselbaar.
donderdag 4 maart 2021 om 14:34
Ik heb ook maar één kind. Nee, ik zou zeker niet gaan compenseren (moet ik meer bieden met Sinterklaas). Dan zend je namelijk al een verkeerd signaal uit in mijn ogen: jij bent zielig, dus je moet gecompenseerd worden. Nee. Het is wat het is en alles heeft nou eenmaal voor- en nadelen.
Kind is niet degene die beslissingen neemt als het om de gezinssamenstelling gaat, niet bij enig kind en ook niet als er acht kinderen zouden zijn.
Ik vind mijn kind niet zielig en handel daar ook niet naar. Gezinsuitjes zijn voor het gezin, dus waarom moet er dan perse iemand mee? Wij vormen nou eenmaal met zijn drieën het gezin.
Natuurlijk doen we nooit moeilijk over afspreken met vriendjes of logeren. Er zijn jaren geweest dat er elk weekend wel iemand kwam logeren, geen probleem.
We wonen in een buurt met veel kinderen van dezelfde leeftijd, dat was vooral toen kind nog kleiner was wel heel fijn. Kind komt niets tekort. En compenseer gedrag suggereert dat het kind iets tekort komt.
Kind is niet degene die beslissingen neemt als het om de gezinssamenstelling gaat, niet bij enig kind en ook niet als er acht kinderen zouden zijn.
Ik vind mijn kind niet zielig en handel daar ook niet naar. Gezinsuitjes zijn voor het gezin, dus waarom moet er dan perse iemand mee? Wij vormen nou eenmaal met zijn drieën het gezin.
Natuurlijk doen we nooit moeilijk over afspreken met vriendjes of logeren. Er zijn jaren geweest dat er elk weekend wel iemand kwam logeren, geen probleem.
We wonen in een buurt met veel kinderen van dezelfde leeftijd, dat was vooral toen kind nog kleiner was wel heel fijn. Kind komt niets tekort. En compenseer gedrag suggereert dat het kind iets tekort komt.
donderdag 4 maart 2021 om 14:39
donderdag 4 maart 2021 om 14:40
Volgens mij kun je dat nooit van te voren zeggen. Als kind groei je nu eenmaal zonder keuze op in een gezin, waarbij de ouders meestal zelf hebben bepaald hoeveel kinderen er zijn (ja, ja je krijgt kinderen, je neemt ze niet enz),
Zoals in dit topic zijn er een aantal die het heerlijk vonden als enig kind en een aantal die dat vreselijk vonden. Ik denk dat er ook genoeg mensen zijn die het vreselijk vinden dat ze de jongste zijn, of 5 broers hebben of een zus hebben waar ze totaal niet mee kunnen opschieten. Daar kun je allemaal van te voeren niet weten en ook geen rekening mee houden. Ik neem aan dat jullie een goede reden hebben dat jullie één kind hebben (of dat nu bewust, medisch of financieel of wathever is). Het enige dat je kunt doen is je kind (of kinderen) een zo'n goed mogelijke jeugd te geven en het feit dat je er zo over nadenkt zegt mij dat je op de goede weg bent.
Zoals in dit topic zijn er een aantal die het heerlijk vonden als enig kind en een aantal die dat vreselijk vonden. Ik denk dat er ook genoeg mensen zijn die het vreselijk vinden dat ze de jongste zijn, of 5 broers hebben of een zus hebben waar ze totaal niet mee kunnen opschieten. Daar kun je allemaal van te voeren niet weten en ook geen rekening mee houden. Ik neem aan dat jullie een goede reden hebben dat jullie één kind hebben (of dat nu bewust, medisch of financieel of wathever is). Het enige dat je kunt doen is je kind (of kinderen) een zo'n goed mogelijke jeugd te geven en het feit dat je er zo over nadenkt zegt mij dat je op de goede weg bent.
donderdag 4 maart 2021 om 14:52
Ik was niet van plan om te compenseren voor het feit dat ze alleen is. Er rekening mee houden af te toe lijkt mij niet meer dan logisch. Zoals al iemand zei wel een vakantie bestemming kiezen waar ook andere kinderen zijn.
Nou is ze nog maar twee, dus hoe het precies gaat als ze groter is weet ik natuurlijk niet. Man en ik laten haar ieder geval redelijk vrij om zelf dingen te ontdekken. Mits het niet heel gevaarlijk is natuurlijk. Het er totaal bovenop zitten herken ik ook echt niet. Ik ben iets losser dan man hier in. We laten elkaar ook erg vrij. Waar ik ook stellen ken die de hele dag elke scheet van elkaar controleren. Die zijn ook veel meer aan het controleren wat de kinderen doen. Het aantal kinderen lijkt mij hierbij niet uit te maken.
Nou is ze nog maar twee, dus hoe het precies gaat als ze groter is weet ik natuurlijk niet. Man en ik laten haar ieder geval redelijk vrij om zelf dingen te ontdekken. Mits het niet heel gevaarlijk is natuurlijk. Het er totaal bovenop zitten herken ik ook echt niet. Ik ben iets losser dan man hier in. We laten elkaar ook erg vrij. Waar ik ook stellen ken die de hele dag elke scheet van elkaar controleren. Die zijn ook veel meer aan het controleren wat de kinderen doen. Het aantal kinderen lijkt mij hierbij niet uit te maken.
donderdag 4 maart 2021 om 14:55
Ik heb ook 1 kind, dochter van 13 jaar.
Ik ben wel een bewust alleenstaande moeder dus wij zijn ook echt met z'n tweeën.
Soms vraag ik weleens aan mijn dochter of ze, nadat wij bij een ander gezin zijn geweest, of ze dat niet mist; broertjes/zusjes/vader.
Maar dan zegt ze altijd, nee hoor lekker rustig met z'n tweeën.
Samen kunnen we ook heel druk zijn hoor en we houden ook zeker van gezelligheid opzoeken maar beide vinden we het heerlijk om thuis weer de rust op te zoeken.
Vakanties doen we met z'n tweeën maar ook met anderen.
Ik ben wel een bewust alleenstaande moeder dus wij zijn ook echt met z'n tweeën.
Soms vraag ik weleens aan mijn dochter of ze, nadat wij bij een ander gezin zijn geweest, of ze dat niet mist; broertjes/zusjes/vader.
Maar dan zegt ze altijd, nee hoor lekker rustig met z'n tweeën.
Samen kunnen we ook heel druk zijn hoor en we houden ook zeker van gezelligheid opzoeken maar beide vinden we het heerlijk om thuis weer de rust op te zoeken.
Vakanties doen we met z'n tweeën maar ook met anderen.
donderdag 4 maart 2021 om 15:07
KamilleT schreef: ↑04-03-2021 14:27Ik zie juist dat enig kinderen heel erg worden opgevoed, door ouders die 1 blok vormen. Dat vind ik dan wel een beetje sneu, ‘laat het gewoon even gaan’, denk ik dan. Maar ja, hier werd eigenlijk alles door de kinderen bepaald, en ze mochten zo ongeveer alles. Binnen het ‘normale’ natuurlijk, het zijn keurig opgevoede meisjes geworden, ondanks hun vrijheden.
Heel erg mee eens. Ik heb juist veel aan mijn zus gehad als een soort bondgenoot 'tegen' mijn ouders. Vonden we onze ouders onredelijk dan vonden we elkaar daarin. Het lijkt me heel eenzaam als je enigskind bent en je ouders dan ook nog autoritair zijn en 1 blok vormen. Waar kan je dan heen?
Ik zou juist alle ouders maar zeker ook die van enigskinderen ook Gordon aanraden, how to talk to kids.
donderdag 4 maart 2021 om 15:21
Leuke reacties allemaal. Ik weet ook wel dat het heel erg per kind verschilt hoe het zal worden ervaren, maar wel leuk om die verschillende ervaringen te lezen.
Ik ben me er wel van bewust dat het bij mij vooral irrationele moederzorgen zijn hoor. Ik lig er niet 's nachts van wakker, maar af en toe vraag ik me af of ik mijn kind niet tekort toe. Ik ga natuurlijk al heel snel zelf invullen of projecteren hoe het kan zijn. Ik was niet zo'n sociaal kind, dus als zij dat ook niet is, zal ze dan inderdaad niet een soort 'bondgenoot' missen...En ze heeft inderdaad nichtjes van haar leeftijd, maar die zijn met zijn 3en dus dan stel ik me voor dat ze zich misschien toch buitengesloten voelt als die een sterke zussenband zouden hebben. Of wat als ik en man nog besluiten een buitenlandavontuur aan te gaan, kunnen we dat maken als zij maar 'alleen' is?
Zoals ik al zei, irrationele moederzorgen, dus zo'n topic relativeert weer.
Ik ben me er wel van bewust dat het bij mij vooral irrationele moederzorgen zijn hoor. Ik lig er niet 's nachts van wakker, maar af en toe vraag ik me af of ik mijn kind niet tekort toe. Ik ga natuurlijk al heel snel zelf invullen of projecteren hoe het kan zijn. Ik was niet zo'n sociaal kind, dus als zij dat ook niet is, zal ze dan inderdaad niet een soort 'bondgenoot' missen...En ze heeft inderdaad nichtjes van haar leeftijd, maar die zijn met zijn 3en dus dan stel ik me voor dat ze zich misschien toch buitengesloten voelt als die een sterke zussenband zouden hebben. Of wat als ik en man nog besluiten een buitenlandavontuur aan te gaan, kunnen we dat maken als zij maar 'alleen' is?
Zoals ik al zei, irrationele moederzorgen, dus zo'n topic relativeert weer.
donderdag 4 maart 2021 om 15:24
choco schreef: ↑04-03-2021 13:50Ik vind dit een interessant onderwerp, ik lees graag mee. Hoe oud is je dochter?
Mijn dochter wordt bijna vier en ze zal geen broertje of zusje krijgen. Ze vroeg er pas zelf naar en ze moest er zelfs om huilen. Dat vond ik wel sneu, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben. Om meerdere redenen wil ik niet nog een kind en daar ben ik naar haar ook wel duidelijk in. Alles heeft voor- en nadelen en ik ga haar niet bewust extra compenseren.
We hebben wel een huisdier waar we allemaal dol op zijn. Dit is geen vervanging van natuurlijk en zo is het ook niet bedoeld. Naar mijn mening is het voor elk kind goed om op te groeien met dieren. Dat ze er een maatje aan heeft is gewoon wel heel fijn. Verder heeft ze veel neefjes en nichtjes dus dat is ook leuk.
Onze dochter is pas 1, dus het speelt nog niet zo erg hoor. Maar omdat we weer een medisch traject in zouden moeten, acht ik de kans klein dat we daar weer open voor gaan staan. Wij hebben overigens ook meerdere huisdieren, hebben dezelfde instelling daarin en ik hoop ook dat ze in de hond een soort maatje heeft
donderdag 4 maart 2021 om 15:26
Hier ben je zelf bij als ouder. Zoals jij het omschrijft is het inderdaad heel vervelend oor kinderen, zo'n blok richting het kind. Maar wij zijn ons daar erg van bewust dus als kind eens gecorrigeerd moet worden zitten we daar niet met z'n tweeën boven op.Parella schreef: ↑04-03-2021 15:07Heel erg mee eens. Ik heb juist veel aan mijn zus gehad als een soort bondgenoot 'tegen' mijn ouders. Vonden we onze ouders onredelijk dan vonden we elkaar daarin. Het lijkt me heel eenzaam als je enigskind bent en je ouders dan ook nog autoritair zijn en 1 blok vormen. Waar kan je dan heen?
Ik zou juist alle ouders maar zeker ook die van enigskinderen ook Gordon aanraden, how to talk to kids.
Zoals iemand hier zegt, 'laat het kind nu even'. Dat denk ik zeer regelmatig. En ik vind dit ook echt wel een belangrijk punt, dat je kind niet het gevoel krijgt continu te worden bekeken. 'Gun' je kind zijn eigen geheimpjes.
donderdag 4 maart 2021 om 15:34
Hier precies hetzelfde verhaal, ook 1 kind omdat we niet weer de mmm in willen. Ik merk dat het steeds beter een plekje begint te krijgen (ons kind is ouder dan die van jullie) en zolang zij gelukkig is ben ik happy met onze gezinssamenstellingPatatje15 schreef: ↑04-03-2021 15:24Onze dochter is pas 1, dus het speelt nog niet zo erg hoor. Maar omdat we weer een medisch traject in zouden moeten, acht ik de kans klein dat we daar weer open voor gaan staan. Wij hebben overigens ook meerdere huisdieren, hebben dezelfde instelling daarin en ik hoop ook dat ze in de hond een soort maatje heeft
donderdag 4 maart 2021 om 15:40
Fijn dat je wat aan dit topic hebt!Patatje15 schreef: ↑04-03-2021 15:21Leuke reacties allemaal. Ik weet ook wel dat het heel erg per kind verschilt hoe het zal worden ervaren, maar wel leuk om die verschillende ervaringen te lezen.
Ik ben me er wel van bewust dat het bij mij vooral irrationele moederzorgen zijn hoor. Ik lig er niet 's nachts van wakker, maar af en toe vraag ik me af of ik mijn kind niet tekort toe. Ik ga natuurlijk al heel snel zelf invullen of projecteren hoe het kan zijn. Ik was niet zo'n sociaal kind, dus als zij dat ook niet is, zal ze dan inderdaad niet een soort 'bondgenoot' missen...En ze heeft inderdaad nichtjes van haar leeftijd, maar die zijn met zijn 3en dus dan stel ik me voor dat ze zich misschien toch buitengesloten voelt als die een sterke zussenband zouden hebben. Of wat als ik en man nog besluiten een buitenlandavontuur aan te gaan, kunnen we dat maken als zij maar 'alleen' is?
Zoals ik al zei, irrationele moederzorgen, dus zo'n topic relativeert weer.
Je vraagt je af of je je kind tekort doet. Ik draai het om, ik heb meerdere zussen en broers, ik ken zowel de hele goede band maar ook de zeer slechte (geen contact). De sibling met wie ik geen contact heb is mij ook 'aangedaan' door mijn ouders (het is echt een heel vervelend persoon). Dus ik vind het heel fijn voor onze zoon dat hij nooit het verdriet krijgt van het (bij leven) verliezen van een broer/zus. Hij zal misschien wel eens eenzaam zijn. Maar het schijnt dat er massa's mensen eenzaam zijn, die zijn niet allemaal enig kind.
En verder qua dynamiek, inderdaad altijd openstaan voor vriendjes, blijven eten/logeren (maar niet gaan leuren) en accepteren dat je meer met je kind zult moeten 'spelen' dan ouders met meerdere kinderen. Dat is soms leuk en soms niet leuk.
donderdag 4 maart 2021 om 15:42
Hier ben ik het wel eens. Ik had juist hele makkelijke ouders, ik mocht bijna alles wel en het hele 'laat dat kind nou even' principe was eerder regel dan uitzondering. Bepaalde dingen was ik heel vervelend in (ik erken dat ruiterlijk) en daarin trokken mijn ouders juist duidelijk één lijn: "Dit mag niet." Lijkt mij dan persoonlijk weer helderder dan wanneer iets van papa wel mag en van mama niet.Beschuitmetjam schreef: ↑04-03-2021 15:26Hier ben je zelf bij als ouder. Zoals jij het omschrijft is het inderdaad heel vervelend oor kinderen, zo'n blok richting het kind. Maar wij zijn ons daar erg van bewust dus als kind eens gecorrigeerd moet worden zitten we daar niet met z'n tweeën boven op.
Zoals iemand hier zegt, 'laat het kind nu even'. Dat denk ik zeer regelmatig. En ik vind dit ook echt wel een belangrijk punt, dat je kind niet het gevoel krijgt continu te worden bekeken. 'Gun' je kind zijn eigen geheimpjes.
donderdag 4 maart 2021 om 15:44
Ik heb bijna 10 jaar één kind gehad en lang gedacht dat het daarbij zou blijven.
Ik heb dat nooit gecompenseerd, ook nooit het gevoel gehad dat dat nodig was. Integendeel.
Nu, dat er toch een (veel jongere) tweede is heb ik af en toe wel het gevoel te moeten compenseren. Gezinsuitjes worden toch snel 'bepaald' door wat de jongste kan/mag.
Ik vraag wel eens aan mijn oudste of hij het nu leuker of minder leuk vindt. Hij zegt dat het hem niks uitmaakt. Ik geloof hem.
(Hij vindt t vooral een rare vraag geloof ik
)
Ik heb dat nooit gecompenseerd, ook nooit het gevoel gehad dat dat nodig was. Integendeel.
Nu, dat er toch een (veel jongere) tweede is heb ik af en toe wel het gevoel te moeten compenseren. Gezinsuitjes worden toch snel 'bepaald' door wat de jongste kan/mag.
Ik vraag wel eens aan mijn oudste of hij het nu leuker of minder leuk vindt. Hij zegt dat het hem niks uitmaakt. Ik geloof hem.
(Hij vindt t vooral een rare vraag geloof ik
)
donderdag 4 maart 2021 om 15:46
Goede vriendin van mijn dochter (is hier vaak) is 15 en klaagt ook dat haar ouders altijd een blok zijn en altijd met elkaar eens, mist weleens een bondgenoot
Lijkt me heel makkelijk op te lossen, gewoon heel niet opvoedkundig af en toe eens een blok vormen met je kind tegen je partner ( gewoon voor kleine dingen als; ja ik heb ook zin in pizza )
Lijkt me heel makkelijk op te lossen, gewoon heel niet opvoedkundig af en toe eens een blok vormen met je kind tegen je partner ( gewoon voor kleine dingen als; ja ik heb ook zin in pizza )
donderdag 4 maart 2021 om 15:47
Ik vind het lastig, ik ben alleen met Rozetje (ze is van een donor). Weinig familie in de buurt, het enigste nichtje woont ver weg. Ik mis familie en ik voel me soms schuldig dat zij ook weinig familie heeft. Als ze ouder is verwacht ik mss meer contact met het donor-gezin maar dat is ook geen gegeven.
Ik heb 2 siblings, en we hebben een minder fijne jeugd gehad en ik merk dat het fijn is nu ouders ouder worden (en 1 is overleden) dat je elkaar begrijpt omdat je elkaars verleden bent.
Ik hoop dat mijn hechte vrienden met kinderen van haar leven genoeg familiegevoel voor haar gaan zijn.
Ik zie nu al in de speeltuin en op straat dat ze echt altijd contact zoekt met iedereen, heel sociaal meisje. En dan heb je thuis alleen mama.
Lastig om niet voor haar in te vullen, maar het is wat het is.
Ik heb 2 siblings, en we hebben een minder fijne jeugd gehad en ik merk dat het fijn is nu ouders ouder worden (en 1 is overleden) dat je elkaar begrijpt omdat je elkaars verleden bent.
Ik hoop dat mijn hechte vrienden met kinderen van haar leven genoeg familiegevoel voor haar gaan zijn.
Ik zie nu al in de speeltuin en op straat dat ze echt altijd contact zoekt met iedereen, heel sociaal meisje. En dan heb je thuis alleen mama.
Lastig om niet voor haar in te vullen, maar het is wat het is.
donderdag 4 maart 2021 om 15:54
Ja, zo doen wij het soms ook! 1 ouder met kind 'tegen' andere ouder.absor schreef: ↑04-03-2021 15:46Goede vriendin van mijn dochter (is hier vaak) is 15 en klaagt ook dat haar ouders altijd een blok zijn en altijd met elkaar eens, mist weleens een bondgenoot
Lijkt me heel makkelijk op te lossen, gewoon heel niet opvoedkundig af en toe eens een blok vormen met je kind tegen je partner ( gewoon voor kleine dingen als; ja ik heb ook zin in pizza )
donderdag 4 maart 2021 om 16:00
Ik heb zelf een dochter in de brugklas leeftijd, enig kind. Vader en ik zijn uit elkaar en aan zijn zijde zijn nog een hele rits kinderen. Mijn dochter heeft dus familie genoeg maar toch zou ze aan mijn kant ook nog een broertje of zusje willen, ik kan niet precies de vinger er op leggen maar ze wil een bepaald evenwicht tussen de beide gezinnen, dat het een beetje hetzelfde is. Ik ben echt niet geschikt voor meer kinderen plus mijn huidige partner werkt zo ontzettend veel dat het compleet op mij neer zou komen. Dus ik weet dat dit goed is. Ik heb wel degelijk gecompenseerd in de zin van in een kinderrijke buurt wonen, afspreken is eigenlijk altijd mogelijk, logeren (in de weekenden/vakanties) ook. Ik ging en ga daar best wel ver in. Ik merk namelijk dat mijn zeer sociale kind die aanspraak echt nodig heeft. Ik verwacht ook dat er in de toekomst vriendinnen mee zullen gaan op vakantie. Daar moet je natuurlijk wel tegen kunnen, veel en vaak kinderen over de vloer. Ik kan deze prikkels (ADD) soms lastig verwerken maar doordat ik co-ouderschap heb, heb ik genoeg tijd om bij te komen. Plus ik vind het ook erg leuk en gezellig, dat scheelt
donderdag 4 maart 2021 om 16:06
Hier heb je inderdaad helemaal gelijk in. Ik zie om me heen dat sowieso veel gezinnen het met familie vieren dus het was maar een idee. (Ik zou het zeker aangeven dat je het liever met eigen gezin viert! En niet uit medelijden alsnog met je schoonzus).NYC schreef: ↑04-03-2021 14:15Ik lees deze nu al een paar keer en ik heb momenteel het "omgekeerde probleem" gehad. Wij hebben 2 kinderen en ik hecht er erg veel waarde aan om dingen als gezin te doen. Dus inderdaad, pakjesavond, paaseieren zoeken in de tuin, een vakantie, dagje weg etc. Maar omdat schoonzus 1 kind heeft (bewust overigens) gebeurt het allemaal dubbel omdat zij het zielig/minder leuk vinden voor hun kind als hij die gelegenheden alleen moet beleven. En dat snap ik ook wel hoor, vanuit het gezichtspunt van het kind dat alleen opgroeit, maar zelf vind ik ook waardevol om die bijzondere gelegenheden ook als "gezinsmoment" te hebben. Zou er dus niet vanuit gaan dat het vanzelfsprekend is dat je allerlei dingen met mensen samen viert en beleeft.
donderdag 4 maart 2021 om 16:16
Ik heb trouwens nooit het gevoel gehad als enig kind wat te missen of alleen te zijn. Pas toen ik al lang en breed volwassen was, las ik hier op het VIVA forum dat er mensen zijn die enig kinderen zielig vinden.
En nu mijn vader oud begint te worden en begint te kwakkelen, voel ik mij voor het eerst zielig en eenzaam. (Mijn moeder is al overleden toen ik heel jong was, vader is nooit aan een nieuwe relatie begonnen en ik heb zelf ook geen relatie of kinderen.). Maar ik neem het mijn ouders meer kwalijk dat ze überhaupt aan kinderen zijn begonnen dan dat ik geen broers en zussen heb.
En nu mijn vader oud begint te worden en begint te kwakkelen, voel ik mij voor het eerst zielig en eenzaam. (Mijn moeder is al overleden toen ik heel jong was, vader is nooit aan een nieuwe relatie begonnen en ik heb zelf ook geen relatie of kinderen.). Maar ik neem het mijn ouders meer kwalijk dat ze überhaupt aan kinderen zijn begonnen dan dat ik geen broers en zussen heb.
Disclaimer: ik heb een mannelijk brein.
donderdag 4 maart 2021 om 17:06
Denk dat het eerder aan schoonzus ligt dan. Schoonfamilie wil hier ook alles samen vieren ondanks dat zij meer kinderen hebben en wij maar 1. Wij vieren bepaalde feestdagen ook gewoon met z'n 3en. Voor pakjesavond kopen we bijvoorbeeld iets voor elkaar en pakken wat dingen in die we toch nog nodig hebben zodat we allemaal ongeveer evenveel cadeautjes hebben. Als je saai bent dan ben je dat met 3 kinderen ook
