GEZOCHT: mede moeders die een derde willen, maar man niet!!

Mijn (ex)man wilde ook niet meer. Zijn motivatie: we hebben nu twee gezonde kinderen wat als de derde dat niet is. Ja en daar had hij wel een beetje gelijk in. Ik moet eerlijk zeggen dat ik het nu heerlijk heb met mijn 2 volwassen kinderen. Ik heb nooit het idee gehad dat ik iets gemist heb. Maar ik had hetzelfde gevoel als jij: nog heel graag een keer zwanger zijn en niet willen afsluiten. Maar voor het krijgen van een kind moet je met zijn 2en zijn. En wie zegt dat je dat na de derde niet weer hebt dat gevoel.

Dus ik wens je heel veel sterkte met je besluit.

Omdat ik antistoffen in mijn bloed heb is een derde zwangerschap teveel risico voor het ongeboren kind. Ik wilde al niet meer maar het is me door de gynaecoloog afgeraden om weer zwanger te worden.

Toen mijn jongste bijna 2 was stonden wij er precies zo voor als jullie (behalve dan die kinderwagen, die gebruiken we nog steeds, want nummertje 2 is veel te lui om te lopen .



Jongste wordt in september 3 enne in juli komt nummertje 3 eraan.

Heeft lang geduurd voor we eraan toe waren, maar omdat de deur op een kiertje bleef staan was er toch geen ontkomen aan.



Hoorde laatst iemand op teevee met een autistische nummer 2 het volgende zeggen op de vraag waarom ze toch nog aan een derde begonnen na alle 'ellende (excusez le mot)' die ze met de tweede hadden gehad: Tja, er stond er gewoon nog eentje bij de bus te wachten en die laat je toch niet staan?!



Dat was precies zoals ik het voelde. Kon wel 100 redenen bedenken om het niet te doen, maar mijn hart wilde iets anders. Gelukkig was paps een paar maandjes later ook overtuigd. Scheelt wel dat de oudste in mei al 5 wordt en redelijk zelfstandig is. Ik ben dus voorstander van een groter leeftijdsverschil. Het huis en de auto zijn groot genoeg en wie denkt er als je straks 3 koters hebt van bijvoorbeeld 8,6 en 3 nog aan de verbouwing van de zolder?! Zijn geen eigenlijke argumenten. Een kind wil je niet met je verstand maar met je hart en zolang je rationele argumenten blijft aanvoeren, is je hart er niet aan toe. Hoe moeilijk ik die gedachte ook vond toen Yentjeman nog geen derde wilde.....



Het verlangen naar een derde was trouwens weer net zo groot als naar een eerste of een tweede.

Mijn schoonzusje is na 1 jaar en 8 maanden haar zwaar gehandicapte derde kindje verloren en dat heeft voor ons geen invloed gehad op het besluit.....als ons kindje volgende week bij de 20-weken-echo ook zwaar gehandicapt blijkt te zijn, weten we wel beter wat we daarvan moeten denken en doen.



Succes!!!!!!!!!!

Heb het hier een beetje andersom,

Man wil heel graag nr 3, en heeft zelfs als aanmoediging al een potje foliumzuur met boodschappen meegenomen.

Ik ben diegenen die de twijfels heeft!

Wat een gedoe weer, die baby's en dan ook een verbouwing op zolder + evt andere auto + 2 kunnen nog wel bij opa en oma logeren maar 3 echtnie!

En dan heb ik nog niet eens over bevalling, bortsvoeding en nog meer van dat ge-etter!

Na de zomervakantie gaat de oudste naar de basisschool, snel daarna de jongste naar de peuterschool voor 2 dagdelen.

Plan van man is dan om een nieuw erwtje te produceren zodat we de zomer daarna weer feest hebben!

Ja man is dol en gek met kinderen, ik ook wel hoor maar zie meer de nadelen nog dan de voordelen!

Enja ik heb ook 2 super kinderen dus ja ik vraag me ook af of het het lot tarten is?



Aiaiai, klinkt zeker heel negatief mijn stukje?

Niet mijn inzet hoor...

Hier precies hetzelfde. Ik zou heeeel graag voor een derde willen gaan, maar vriendlief (nog) niet. Bij mij speelt ook nog mee dat ik 36 jaar ben, dus als ik nog zou willen, moet ik echt op gaan schieten, terwijl ik voordat mijn tweede dochter kwam 2 miskramen gehad heb. Dus ja, gaat het nog wel lukken?? En inderdaad, ik heb twee geweldige dochters hoe zal dat gaan met een derde (qua gezondheid enzo). Bij de eerste twee heb ik bewust geen nekplooimeting en 20 weken echo gedaan, omdat ze zowieso welkom waren. Met mijn hart zou ik datzelfde doen met een derde. Maarja mijn verstand zegt weer van niet. Twijfels alom. Bij mijn vriend dus ook nog, maar die heeft ze van een andere aard. Die wil het liefste nog even wachten tot een leeftijd verschil van ongeveer 2 of drie jaar. Maarja en dan?? Dan ben ik ondertussen al 39 en dat vind ik voor mijzelf te oud. plus alle extra risico's die daaraan weer hangen. Misschien moet ik gewoon tevreden zijn met wat ik heb. Daar ben ik ook ontzettend blij mee, maar toch.... een derde lijkt me zoooo leuk.

Onze oudste is nu bijna 5, de jongste net 2.5. Ook ik wilde al langer een derde maar mijn vriend dacht er anders over. En juist,...it takes two,..dus ging ik me er maar langzaam op voorbereiden dat het er niet meer van zou komen.



En waarempel,..deze zomer bedacht hij zich ineens ( een week nadat ik een nieuwe baan had geaccepteerd,...!) dat een derde toch wel erg leuk en gewild zou zijn. Mijn leeftijd speelde wel een rol (ik ben nu net 39) en na mijn veertigste bevallen, daar had ik toch wel moeite mee. Er bleven 5 maanden over waarin we het zouden proberen ,.....eerste maand direct raak! Nummer drie bij ons dus onderweg en we zitten in week 14 nu. Het moeilijk te zeggen of we inderdaad gestopt waren als het niet was gelukt binnen de gestelde termijn maar ik denk zelf van wel. Onze grens ligt bij veertig maar ik heb genoeg vriendinnen die later kinderen hebben gekregen dus voor een ieder verschillend.

hoi, ik heb het ook andersom,ben zelf zooo aan het twijffelen,maar manlief wil het liefst vandaag nog...lastig hoor...gevoelsmatig roept heel mijn ik : JAAAAH! maar verstandelijk juist : NEEEEE! de jongste is net 2 en dan zouden we weer helemaal opnieuw beginnen.



Ik kan me wel voorstellen dat het erg frustrerend is als het andersom is,het is toch een oergevoel! Maar weet je echt zeker dat hij zeker weet dat ie echt niet meer wilt?Of is er toch nog een sprankje hoop...?