Kinderen
alle pijlers
Hellp-syndroom bij de eerste. Bang voor nr. 2.
zaterdag 5 januari 2008 om 21:48
Bij mijn eerste zwangerschap bleek nadat de bevalling (ruim een maand tevroeg) begonnen was, dat ik HELLP-syndroom had. Het ging uiteindelijk allemaal goed gelukkig. Dochter was al vrij sterk en mijn lijf heeft zich er ook redelijk doorheen geslagen (na een paar moeilijke dagen).
Nu willen we graag een tweede, maar ik ben best een beetje bang dat ik weer HELLP krijg. De huisarts zegt dat de kans heel klein is dat je het de tweede keer weer krijgt, maar ik ben benieuwd of iemand me hier iets meer over kan vertellen.
En wie heeft de tweede gewoon aangedurft en hoe ging dat?
Groeten, Helena
Nu willen we graag een tweede, maar ik ben best een beetje bang dat ik weer HELLP krijg. De huisarts zegt dat de kans heel klein is dat je het de tweede keer weer krijgt, maar ik ben benieuwd of iemand me hier iets meer over kan vertellen.
En wie heeft de tweede gewoon aangedurft en hoe ging dat?
Groeten, Helena
zaterdag 5 januari 2008 om 22:22
Hoi Helena,
Heel herkenbaar jouw verhaal! In 2002 kregen wij een zoon. Ik hield al veel vocht vast, had een hoge bloeddruk en had eiwit in mijn urine maar in mijn bloed werd niks gevonden. Uiteindelijk wilde ze mijn bevalling (een week na uitgerekende datum) in gaan leiden maar de nacht voor de inleiding begon het vanzelf. De bevaling liep niet vlot en de weeen zakte niet af, ze bleven aanhouden de verloskundige zei nog dat ze dat nooit had meegemaakt toen ze op de monitor keek en werd overgedragen aan de gynecoloog omdat mijn bloeddruk wel erg hoog werd. Hiervoor heb ik toen een prik met morfine gekregen. Alles werd goedgemaakt door de mooie zoon die wij toen kregen. Toen ik de volgende ochtend naar huis wilde gaan (was al aangekleed en de kleine zat al in de maxicosi) wilde de dokter toch nog even bloed laten prikken. Hieruit bleek dat ik toch echt zwangerschapsvergiftiging had en het helemaal niet goed met me ging. Onze kleine werd ook getest en bleek gelukkig niks te hebben. Ik zag geel en voelde me echt erg beroerd. De eerste dagenmocht ik ook geen bezoek ontvangen en mijn bloeddruk was echt heel erg hoog. Wij hebben nog een week in het ziekenhuis moeten liggen en mochten daarna met strenge controle van de huisarts naar huis. Ik voelde me zo slecht in het ziekenhuis en kwam niet tot rust en mijn bloed zag er al wat beter uit vandaar dat ze dat besloten hadden.
Alles is gelukkig goed gekomen en ook ik heb de gynecoloog gevraagd hoe dat zou zitten bij een tweede. Zij vertelde me dat de kans zoooo vreslijk klein is, mits het kindje van dezelfde man is. Ik moest er echter niet meer aan denken want het was echt bijna mis. Maar ineens begon het te kriebelen en uiteindelijk won de wens naar een tweede het van de angst. Ik heb een fijne zwangerschap gehad en een hele snelle bavalling zonder complicaties. In 2005 werd onze dochter geboren.
De kans dat het niet goed gaat is zo ontzettend klein, als de wens er is zal die er altijd blijven aan mijn verhaal kan je zien dat het ook goed kan aflopen! Mij is de tweede zwangerschap en bevaling zo goed bevallen dat we hard aan het oefenen zijn om een derde kindje te mogen krijgen!
Heel herkenbaar jouw verhaal! In 2002 kregen wij een zoon. Ik hield al veel vocht vast, had een hoge bloeddruk en had eiwit in mijn urine maar in mijn bloed werd niks gevonden. Uiteindelijk wilde ze mijn bevalling (een week na uitgerekende datum) in gaan leiden maar de nacht voor de inleiding begon het vanzelf. De bevaling liep niet vlot en de weeen zakte niet af, ze bleven aanhouden de verloskundige zei nog dat ze dat nooit had meegemaakt toen ze op de monitor keek en werd overgedragen aan de gynecoloog omdat mijn bloeddruk wel erg hoog werd. Hiervoor heb ik toen een prik met morfine gekregen. Alles werd goedgemaakt door de mooie zoon die wij toen kregen. Toen ik de volgende ochtend naar huis wilde gaan (was al aangekleed en de kleine zat al in de maxicosi) wilde de dokter toch nog even bloed laten prikken. Hieruit bleek dat ik toch echt zwangerschapsvergiftiging had en het helemaal niet goed met me ging. Onze kleine werd ook getest en bleek gelukkig niks te hebben. Ik zag geel en voelde me echt erg beroerd. De eerste dagenmocht ik ook geen bezoek ontvangen en mijn bloeddruk was echt heel erg hoog. Wij hebben nog een week in het ziekenhuis moeten liggen en mochten daarna met strenge controle van de huisarts naar huis. Ik voelde me zo slecht in het ziekenhuis en kwam niet tot rust en mijn bloed zag er al wat beter uit vandaar dat ze dat besloten hadden.
Alles is gelukkig goed gekomen en ook ik heb de gynecoloog gevraagd hoe dat zou zitten bij een tweede. Zij vertelde me dat de kans zoooo vreslijk klein is, mits het kindje van dezelfde man is. Ik moest er echter niet meer aan denken want het was echt bijna mis. Maar ineens begon het te kriebelen en uiteindelijk won de wens naar een tweede het van de angst. Ik heb een fijne zwangerschap gehad en een hele snelle bavalling zonder complicaties. In 2005 werd onze dochter geboren.
De kans dat het niet goed gaat is zo ontzettend klein, als de wens er is zal die er altijd blijven aan mijn verhaal kan je zien dat het ook goed kan aflopen! Mij is de tweede zwangerschap en bevaling zo goed bevallen dat we hard aan het oefenen zijn om een derde kindje te mogen krijgen!
zaterdag 5 januari 2008 om 22:39
Fijn om te horen!! Ik weet al zeker dat ik voor een tweede wil gaan, omdat ik mijn dochtertje een broertje of zusje gun. En natuurlijk omdat het zoooo leuk is allemaal.
Bij mij hadden ze niet door dat ik hellp had (of dreigde te krijgen), omdat mijn bloeddruk dus niet heel hoog was. Nouja, dat wil zeggen; mijn bloeddruk is de hele zwangerschap heel laag geweest. Rond de 7-8 maanden werd hij weer normaal, maar dat was voor mijn doen dus heel hoog blijkbaar. Mijn bloedwaarden waren vooral heel slecht, mn de hoeveelheid bloedplaatjes was dramatisch. Maar ik was helemaal in de wolken van mijn meisje, dus ik voelde me redelijk goed. Ik zag wel iedereen schrikken die op bezoek kwam en als ik nu de foto's zie dan zie ik wel dat ik er heel slecht uitzag.
Toen mijn dochtertje na een paar dagen op mijn kamer mocht liggen (daarvoor lag ze op de couveuzeafdeling), schoten mijn bloedwaarden weer de goede kant op. Grappig hoe dat werkt.
Ik mocht naar huis omdat ze dachten dat ik thuis sneller zou herstellen dan in het ziekenhuis. Dat klopte ook wel. Ik kon ook niet echt tot rust komen in het ziekenhuis. De hele dag moet je daar iets. we hadden een geweldige kraamhulp, dus ik voelde me thuis wel weer opknappen.
Dank je voor je verhaal! Geeft goede hoop. En ik was wel van plan de tweede met dezelfde man te krijgen, dus dat scheelt weer...
Succes met oefenen!
Bij mij hadden ze niet door dat ik hellp had (of dreigde te krijgen), omdat mijn bloeddruk dus niet heel hoog was. Nouja, dat wil zeggen; mijn bloeddruk is de hele zwangerschap heel laag geweest. Rond de 7-8 maanden werd hij weer normaal, maar dat was voor mijn doen dus heel hoog blijkbaar. Mijn bloedwaarden waren vooral heel slecht, mn de hoeveelheid bloedplaatjes was dramatisch. Maar ik was helemaal in de wolken van mijn meisje, dus ik voelde me redelijk goed. Ik zag wel iedereen schrikken die op bezoek kwam en als ik nu de foto's zie dan zie ik wel dat ik er heel slecht uitzag.
Toen mijn dochtertje na een paar dagen op mijn kamer mocht liggen (daarvoor lag ze op de couveuzeafdeling), schoten mijn bloedwaarden weer de goede kant op. Grappig hoe dat werkt.
Ik mocht naar huis omdat ze dachten dat ik thuis sneller zou herstellen dan in het ziekenhuis. Dat klopte ook wel. Ik kon ook niet echt tot rust komen in het ziekenhuis. De hele dag moet je daar iets. we hadden een geweldige kraamhulp, dus ik voelde me thuis wel weer opknappen.
Dank je voor je verhaal! Geeft goede hoop. En ik was wel van plan de tweede met dezelfde man te krijgen, dus dat scheelt weer...
Succes met oefenen!
zaterdag 5 januari 2008 om 23:24
Ook bij mij hadden ze niet door dat ik zwangerschapsvergiftiging had. Pas in de 36e week kwamen ze erachter dat de kleine niet goed was gegroeid en dat mijn bloeddruk aan de hoge kant was (160 over 102). Ik kreeg mijn dossier in de hand gedrukt en mocht me gaan melden op de afdeling zwangeren voor opname. In de 38e week heb ik toen een (geplande keizersnee) gehad. Alles is uiteindelijk dus goed gekomen.
Toch had ik al eerder klachten zoals flitsen voor mijn ogen, maar toen was mijn bloeddruk nog wel goed. Ook zeiden ze dat zwangerschapsvergiftiging meestal bij een eerste zwangerschap voorkomt. Nou dit was mijn 3e (uiteindelijk uitgedragen) zwangerschap en ook van dezelfde man, toch traden deze problemen op. Misschien was ik dan een uitzonderingsgeval??
Toch had ik al eerder klachten zoals flitsen voor mijn ogen, maar toen was mijn bloeddruk nog wel goed. Ook zeiden ze dat zwangerschapsvergiftiging meestal bij een eerste zwangerschap voorkomt. Nou dit was mijn 3e (uiteindelijk uitgedragen) zwangerschap en ook van dezelfde man, toch traden deze problemen op. Misschien was ik dan een uitzonderingsgeval??
zaterdag 5 januari 2008 om 23:31
Ik hoorde inderdaad dat er wel wat verschillende vormen zijn en het inderdaad ook bij een latere zwangerschap kan optreden. Wat ikwel weet is dat als het bij de eerste is dit een vorm is wat te maken heeft met het afstoten van je partner en dat dat bij latere zwangerschappen de kans erg klein is dat het weer gebeurd.
zondag 6 januari 2008 om 00:06
Gelukkig is alles bij ons goed gekomen en is er kinderwens meer (al blijft dat hele kleine erg leuk). Tevens heeft onze oudste een erfelijke ziekte, dus ben allang blij dat er 2 gezonde kindjes na zijn gekomen. Jongste is nu 2 en een half en een echte handenbindertje.
Ik hoop dat jullie beide binnen afzienbare tijd mogen genieten van een goede zwangerschap.
Zo en nu snel het bed opzoeken want morgen weer vroeg dag hier.
Ik hoop dat jullie beide binnen afzienbare tijd mogen genieten van een goede zwangerschap.
Zo en nu snel het bed opzoeken want morgen weer vroeg dag hier.
zondag 6 januari 2008 om 00:11
zondag 6 januari 2008 om 00:40
ja hier ook gehad met de 1e...hij kwam 5 weken te vroeg.
was erg bang vor een 2e zwangerschap....maar de drang naar een 2e kindje was groter. de 'sprong' gemaakt....en nergens last van gehad. de 2e zwangerschap heb ik zelfs een deel een bloeddruk gehad die aan de lage kant zat! verder ook geen enkele complicatie gewhad! geweldig!!!
was erg bang vor een 2e zwangerschap....maar de drang naar een 2e kindje was groter. de 'sprong' gemaakt....en nergens last van gehad. de 2e zwangerschap heb ik zelfs een deel een bloeddruk gehad die aan de lage kant zat! verder ook geen enkele complicatie gewhad! geweldig!!!
zondag 6 januari 2008 om 20:51
Dat klopt wat je zegt Quertu; het maakt eigenlijk niet zoveel uit wat de huisarts zegt. Zelfs als ik hoor dat de kans heeeeeeeeeeeel klein is, denk ik toch; maar het zal je maar net weer overkomen. Dat komt ook omdat ik een collega heb die twee keer HELLP heeft gehad, de tweede keer zelfs erger dan de eerste. Maar de verhalen die ik nu lees waarin het gewoon wel heel goed ging zijn erg fijn om te horen!
Het stelt me wel gerust te denken dat de kans dat het goed gaat vele malen groter is dan de kans dat het me weer gaat overkomen. Maar dan denk ik soms ook aan alle doemscenarios en vreselijke verhalen. En dan ben ik soms stiekem bang gewoon zelf dood te gaan en een dochtertje achter te laten, of mijn tweede kindje te verliezen. Maar goed, ik weet ook dat dit soort gedachten me niet van een tweede zwangerschap kunnen afhouden. Ik wil té graag een tweede. En ik wil wel beter gecontroleerd worden dan de vorige keer.
Zijn jullie de tweede keer onder controle van een gynacoloog geweest of toch gewoon bij een verloskundige? Ik wil in ieder geval wel persé weer in het ziekenhuis bevallen, dat heb ik wel al bedacht. Gewoon, voor de zekerheid.
Het stelt me wel gerust te denken dat de kans dat het goed gaat vele malen groter is dan de kans dat het me weer gaat overkomen. Maar dan denk ik soms ook aan alle doemscenarios en vreselijke verhalen. En dan ben ik soms stiekem bang gewoon zelf dood te gaan en een dochtertje achter te laten, of mijn tweede kindje te verliezen. Maar goed, ik weet ook dat dit soort gedachten me niet van een tweede zwangerschap kunnen afhouden. Ik wil té graag een tweede. En ik wil wel beter gecontroleerd worden dan de vorige keer.
Zijn jullie de tweede keer onder controle van een gynacoloog geweest of toch gewoon bij een verloskundige? Ik wil in ieder geval wel persé weer in het ziekenhuis bevallen, dat heb ik wel al bedacht. Gewoon, voor de zekerheid.
zondag 6 januari 2008 om 21:36
Helena, ik heb een eerder topic voor je geupt wat ook hierover gaat. Ik heb dus hetzelfde meegemaakt waardoor mijn dochter met 30+6 is geboren. Ze was 1290 gram en 36 cm. Ze heeft nog twee en een halve maand in het ziekenhuis gelegen waarvan twee weken op de intensive care. (NICU)
Wij gaan er weer voor. Op 6 februari hebben wij een afspraak in het WKZ met een professor om de boel te bespreken. Ik heb allerlei tests gehad en daar kwam uit dat ik 25% kans heb dat ik het weer krijg, maar 87% daarvan dat het na de 37e week gebeurt.
Spannend is het, ik weet wat je voelt.
Wij gaan er weer voor. Op 6 februari hebben wij een afspraak in het WKZ met een professor om de boel te bespreken. Ik heb allerlei tests gehad en daar kwam uit dat ik 25% kans heb dat ik het weer krijg, maar 87% daarvan dat het na de 37e week gebeurt.
Spannend is het, ik weet wat je voelt.
zondag 6 januari 2008 om 22:38
Ik had bij de 1e pré-eclampsie, met 38 weken bevallen van een dysmature dochter. Ik durfde een tweede wel aan, omdat mij ook gezegd werd dat een kans op herhaling heel klein was.
12 weken geleden ben ik bevallen via een keizersnede na het HELLP-syndroom, na 30 weken zwangerschap precies.
Mijn zoontje heeft iets meer dan 9 weken in het ziekenhuis gelegen, hij woog 1050 gram en was dus behalve prematuur ook dysmatuur.
We hadden hier niet echt op gerekend, ik heb nog steeds dezelfde man en mijn bloeddruk was goed aan het begin van de zwangerschap. Maar kennelijk is het iets genetisch en gaat het mis bij de aanleg van de placenta.
Het kán goedgaan, het kán ook niet goed gaan. Ik zou me in ieder geval goed laten voorlichten. Mocht ik ooit nog een 3e kindje willen, dan moet ik hetzelfde traject doorlopen als Voyager hier beschrijft. Die tests krijg ik ook nog, maar dat kan pas als ik gestopt ben met BV geven.
12 weken geleden ben ik bevallen via een keizersnede na het HELLP-syndroom, na 30 weken zwangerschap precies.
Mijn zoontje heeft iets meer dan 9 weken in het ziekenhuis gelegen, hij woog 1050 gram en was dus behalve prematuur ook dysmatuur.
We hadden hier niet echt op gerekend, ik heb nog steeds dezelfde man en mijn bloeddruk was goed aan het begin van de zwangerschap. Maar kennelijk is het iets genetisch en gaat het mis bij de aanleg van de placenta.
Het kán goedgaan, het kán ook niet goed gaan. Ik zou me in ieder geval goed laten voorlichten. Mocht ik ooit nog een 3e kindje willen, dan moet ik hetzelfde traject doorlopen als Voyager hier beschrijft. Die tests krijg ik ook nog, maar dat kan pas als ik gestopt ben met BV geven.
maandag 7 januari 2008 om 16:00
Ik heb inmiddels een zoon en een dochter, ik heb geen HELPP gehad, wel beide keren zwangerschapsvergiftiging, waarbij bij mijn dochter besloten is tot een inleiding.
Bij mijn zoon kreeg ik met een week of 37 verhoogde bloeddruk in combinatie met verhoogd eiwit in mijn urine, bij 39 weken en 4 dagen ben ik toen gestript waarna ook mijn bevalling gelukkig snel op gang kwam.
Bij mijn dochter (van dezelfde man) kreeg ik met 35 weken al verhoogde bloeddruk in combinatie met eiwit in mijn urine. Met ruim 38 weken (en steeds meer eiwit in mijn urine) is toen besloten tot een inleiding.
Mij is verteld dat bij een tweede een zw. vergiftiging niet zovaak voorkomt en als het voorkomt dat het dan vaak zich pas later in de zwangerschap zich openbaart.
Maar wat Qwertu al zo treffend zegt; geen getal van de wereld haalt de angst uit je hart.
Gelukkig was ik bij beide keren al ver gevorderd in de zwangerschap en waren ze adequaat met reageren en is het niet uitgelopen op HELPP.
De tweede keer ben ik onder controle bij een vk geweest en bij oplopende bloeddruk in combinatie met eiwit in mijn urine doorgestuurd naar de gynaecoloog.
Bij mijn zoon kreeg ik met een week of 37 verhoogde bloeddruk in combinatie met verhoogd eiwit in mijn urine, bij 39 weken en 4 dagen ben ik toen gestript waarna ook mijn bevalling gelukkig snel op gang kwam.
Bij mijn dochter (van dezelfde man) kreeg ik met 35 weken al verhoogde bloeddruk in combinatie met eiwit in mijn urine. Met ruim 38 weken (en steeds meer eiwit in mijn urine) is toen besloten tot een inleiding.
Mij is verteld dat bij een tweede een zw. vergiftiging niet zovaak voorkomt en als het voorkomt dat het dan vaak zich pas later in de zwangerschap zich openbaart.
Maar wat Qwertu al zo treffend zegt; geen getal van de wereld haalt de angst uit je hart.
Gelukkig was ik bij beide keren al ver gevorderd in de zwangerschap en waren ze adequaat met reageren en is het niet uitgelopen op HELPP.
De tweede keer ben ik onder controle bij een vk geweest en bij oplopende bloeddruk in combinatie met eiwit in mijn urine doorgestuurd naar de gynaecoloog.
maandag 7 januari 2008 om 20:45
Hallo
Ik heb het allemaal even vluchtig doorgelezen, dus misschien heb ik het gemist, maar heeft niemand van jullie aan het magnesium gelegen????
Ik heb eclampsie gehad. HELLP in het kwadraat zou je kunnen zeggen, dus met een soort van epilepsieaanval. Als je die krijgt raak je in een soort coma. Ze moeten je dan binnen 10 minuten een infuus geven met magnesiumsulfide (ik heb het spul een week lang gehad, dus ik zal die naam nooit meer vergeten). Gebeurt dat later dan die 10 minuten mag je hopen dat je uit die coma komt en het overleeft. Maar goed. Als je al eens HELLP hebt gehad ga je niet naar de verloskundige, maar naar de gyneacoloog. En dan beval je ook in het ziekenhuis. Als je bloeddruk daadwerkelijk heel erg hoog wordt, in combinatie met eiwit in de urine dan zullen ze je die magnesium van te voren geven. Daarmee kunnen ze zo'n aanval voorkomen.
Ik heb het allemaal even vluchtig doorgelezen, dus misschien heb ik het gemist, maar heeft niemand van jullie aan het magnesium gelegen????
Ik heb eclampsie gehad. HELLP in het kwadraat zou je kunnen zeggen, dus met een soort van epilepsieaanval. Als je die krijgt raak je in een soort coma. Ze moeten je dan binnen 10 minuten een infuus geven met magnesiumsulfide (ik heb het spul een week lang gehad, dus ik zal die naam nooit meer vergeten). Gebeurt dat later dan die 10 minuten mag je hopen dat je uit die coma komt en het overleeft. Maar goed. Als je al eens HELLP hebt gehad ga je niet naar de verloskundige, maar naar de gyneacoloog. En dan beval je ook in het ziekenhuis. Als je bloeddruk daadwerkelijk heel erg hoog wordt, in combinatie met eiwit in de urine dan zullen ze je die magnesium van te voren geven. Daarmee kunnen ze zo'n aanval voorkomen.
maandag 7 januari 2008 om 21:44
dinsdag 8 januari 2008 om 12:43
Zo is het mij ook verteld Eowynn.
Ja, ik kreeg op een gegeven moment verschrikkelijke hoofdpijn en omdat dat een voorbode kan zijn van die stuipen heb ik een magnesiuminfuus gekregen. Ik had toch al een infuus in mijn hand dus ik hoefde er niet extra voor geprikt worden. Ik vond het rotspul, maar ik was er zooooo bang voor vantevoren dat het uiteindelijk meeviel.
In totaal ben ik vanaf week 14 t/m week 30 ziek geweest: eerst pre-eclampsie, toen eclampsie en toen Hellp. Ik heb drie weken in het ziekenhuis gelegen waarvan drie dagen op de intensive care.
Ja, ik kreeg op een gegeven moment verschrikkelijke hoofdpijn en omdat dat een voorbode kan zijn van die stuipen heb ik een magnesiuminfuus gekregen. Ik had toch al een infuus in mijn hand dus ik hoefde er niet extra voor geprikt worden. Ik vond het rotspul, maar ik was er zooooo bang voor vantevoren dat het uiteindelijk meeviel.
In totaal ben ik vanaf week 14 t/m week 30 ziek geweest: eerst pre-eclampsie, toen eclampsie en toen Hellp. Ik heb drie weken in het ziekenhuis gelegen waarvan drie dagen op de intensive care.
dinsdag 8 januari 2008 om 13:05
Ik heb wel het Helpp syndroom gehad maar niet aan de magnesium gelegen, misschien omdat het bij pas na de bevalling gezien werd dat ik het had? Ik ben nog op conttole geweest bij de gynecoloog en die gaf mij aan dat het niet nodig was een volgende keer naar haar te komen maar mocht gewoon naar de verloskundige. Deze zou me wel beter in de gaten houden gezien de geschiedenis.
dinsdag 8 januari 2008 om 13:15
dinsdag 8 januari 2008 om 14:17
http://www.medicinfo.nl/%...4c83-93bd-f51635614753%7D
Een ernstige vorm van hypertensie is pre-eclampsie, ook wel zwangerschapsvergiftiging of toxicoxe genoemd. We spreken van pre-eclampsie als er naast de hypertensie ook meer dan 300 milligram eiwit per 24 uur in de urine wordt uitgescheiden. Daarom zal de verloskundige ook altijd je urine nakijken als je een hoge bloeddruk hebt. Eiwitten in je urine kunnen wijzen op schade aan de nieren, veroorzaakt door de hypertensie. Ook afscheiding (fluor) wat in de urine komt bij het plassen, zorgt voor eiwit in je urine. Als de verloskundige je vraagt om urine mee te nemen in verband met een hoge bloeddruk is het dan ook verstandig om een 'gewassen plas' aan te leveren. Dit houdt in dat je eerst een klein beetje plast gewoon in het toilet, dan stop je even met plassen, vervolgens poets je tussen je schaamlippen met een natte tissue of watje en daarna plas je weer een beetje. Deze plas vang je op in een potje en daarna plas je verder uit in het toilet. De verloskundige wil dus graag de middelste, schone, plas hebben. Het verlies van eiwitten kan wijzen op nierbeschadiging en vereist extra controle van diverse organen van de vrouw en de conditie van de baby.
Het HELLP-syndroom is een zeer ernstige vorm van hypertensie. Bij het HELLP-syndroom is er niet alleen sprake van eiwit verlies, en dus nierschade, maar ook van schade aan de lever en veranderingen in het bloed die bedreigend zijn voor moeder en kind. HELLP staat voor Hemolyse (bloedafbraak) Elevated Liver enzymes (verhoogde leverenzymen) en Low Platelets (lage bloedplaatjes). Dit betekent dus dat er verhoogde bloedafbraak is, leverschade en lage bloedplaatjes die voor de bloedstolling moeten zorgen. Hoewel het HELLP-syndroom bijna altijd gerelateerd wordt aan een hoge bloeddruk, heeft 15% van de vrouwen die het HELLP-syndroom krijgen geen hoge bloeddruk gehad. Het HELLP-syndroom is voor moeder en kind een levensbedreigende complicatie van de zwangerschap.
Pre-eclampsie , maar ook het HELLP-syndroom, kunnen (gelukkig zelden) overgaan in eclampsie. Bij eclampsie is er sprake van insulten (toevallen) die lijken op een toeval van epilepsie. Bij 1 op de 200 vrouwen met ernstige pre-eclampsie of HELPP treedt deze complicatie op. Eclampsie dient met spoed in het ziekenhuis te worden behandeld, het is een levensbedreigende situatie voor zowel moeder als kind.
Een ernstige vorm van hypertensie is pre-eclampsie, ook wel zwangerschapsvergiftiging of toxicoxe genoemd. We spreken van pre-eclampsie als er naast de hypertensie ook meer dan 300 milligram eiwit per 24 uur in de urine wordt uitgescheiden. Daarom zal de verloskundige ook altijd je urine nakijken als je een hoge bloeddruk hebt. Eiwitten in je urine kunnen wijzen op schade aan de nieren, veroorzaakt door de hypertensie. Ook afscheiding (fluor) wat in de urine komt bij het plassen, zorgt voor eiwit in je urine. Als de verloskundige je vraagt om urine mee te nemen in verband met een hoge bloeddruk is het dan ook verstandig om een 'gewassen plas' aan te leveren. Dit houdt in dat je eerst een klein beetje plast gewoon in het toilet, dan stop je even met plassen, vervolgens poets je tussen je schaamlippen met een natte tissue of watje en daarna plas je weer een beetje. Deze plas vang je op in een potje en daarna plas je verder uit in het toilet. De verloskundige wil dus graag de middelste, schone, plas hebben. Het verlies van eiwitten kan wijzen op nierbeschadiging en vereist extra controle van diverse organen van de vrouw en de conditie van de baby.
Het HELLP-syndroom is een zeer ernstige vorm van hypertensie. Bij het HELLP-syndroom is er niet alleen sprake van eiwit verlies, en dus nierschade, maar ook van schade aan de lever en veranderingen in het bloed die bedreigend zijn voor moeder en kind. HELLP staat voor Hemolyse (bloedafbraak) Elevated Liver enzymes (verhoogde leverenzymen) en Low Platelets (lage bloedplaatjes). Dit betekent dus dat er verhoogde bloedafbraak is, leverschade en lage bloedplaatjes die voor de bloedstolling moeten zorgen. Hoewel het HELLP-syndroom bijna altijd gerelateerd wordt aan een hoge bloeddruk, heeft 15% van de vrouwen die het HELLP-syndroom krijgen geen hoge bloeddruk gehad. Het HELLP-syndroom is voor moeder en kind een levensbedreigende complicatie van de zwangerschap.
Pre-eclampsie , maar ook het HELLP-syndroom, kunnen (gelukkig zelden) overgaan in eclampsie. Bij eclampsie is er sprake van insulten (toevallen) die lijken op een toeval van epilepsie. Bij 1 op de 200 vrouwen met ernstige pre-eclampsie of HELPP treedt deze complicatie op. Eclampsie dient met spoed in het ziekenhuis te worden behandeld, het is een levensbedreigende situatie voor zowel moeder als kind.
dinsdag 8 januari 2008 om 14:41
Ik heb ook HELLP gehad en kreeg magnesiumsulfide. Aangezien ik al een infuus in mijn arm had, werd het er "gewoon" bij gedaan. Ik weet niet meer of ik er ziek van werd, want ik voelde me al zo belabberd dat het me niet veel meer uitmaakte!
Voordat de HELLP werd vastgesteld lag ik al twee weken in het ziekenhuis met allerlei vage klachten. "Zwangerschapskwaaltjes", aldus de arts. Tja, het was inderdaad een zwangerschapskwaal (zacht uitgedrukt), maar ik kan me er nog boos om maken! Binnen 24 uur na het vaststellen van de diagnose zijn mijn kinderen geboren na een zwangerschap van 33 + 2.
Ik wil dus dolgraag een derde (jaja, het rammelt flink!), maar ben best bang voor de zwangerschap. Bang dat het weer zo'n drama wordt, bang dat ze me weer niet serieus zullen nemen, bang voor alles eigenlijk. Toch kan dit me er niet van weerhouden om weer zwanger te raken! (liever vandaag dan morgen)
Hee, weten jullie eigenlijk wanneer je weer zwanger mag worden na HELLP? Mijn knulletjes zijn nu bijna tien maanden en ik wil het liefst dus zo snel mogelijk weer aan de leg. (jemig, wat een ordinaire uitdrukking) Ik hoor heel wisselende verhalen, van een jaar tot twee jaar. Die paar maanden kan ik nog wel wachten, maar nog een jaar verder... Ik moet er niet aan denken!
Voordat de HELLP werd vastgesteld lag ik al twee weken in het ziekenhuis met allerlei vage klachten. "Zwangerschapskwaaltjes", aldus de arts. Tja, het was inderdaad een zwangerschapskwaal (zacht uitgedrukt), maar ik kan me er nog boos om maken! Binnen 24 uur na het vaststellen van de diagnose zijn mijn kinderen geboren na een zwangerschap van 33 + 2.
Ik wil dus dolgraag een derde (jaja, het rammelt flink!), maar ben best bang voor de zwangerschap. Bang dat het weer zo'n drama wordt, bang dat ze me weer niet serieus zullen nemen, bang voor alles eigenlijk. Toch kan dit me er niet van weerhouden om weer zwanger te raken! (liever vandaag dan morgen)
Hee, weten jullie eigenlijk wanneer je weer zwanger mag worden na HELLP? Mijn knulletjes zijn nu bijna tien maanden en ik wil het liefst dus zo snel mogelijk weer aan de leg. (jemig, wat een ordinaire uitdrukking) Ik hoor heel wisselende verhalen, van een jaar tot twee jaar. Die paar maanden kan ik nog wel wachten, maar nog een jaar verder... Ik moet er niet aan denken!
dinsdag 8 januari 2008 om 14:47
Mijn "kwaaltjes" waren trouwens:
-Sterretjes zien. (man vond het grappig klinken. Ik kon er niet zo hard om lachen)
-Geen urine. Ik kon drie liter water in een paar uur drinken en hoefde niet naar de wc. "Hoorde bij de zwangerschap", volgens de verpleegkundige.
-Vreselijke pijnen in mijn buik, maar niet heel de dag door. Bij voorkeur kreeg ik 's nachts pijn (fijn voor mijn kamergenote!), maar dit ebde na een paar uur weer weg.
- Tintelende handen en voeten.
- Vreselijk veel vocht vasthouden. Ik was helemaal opgeblazen.
- Ik zag geel. (zag er niet uit!)
- Enorme bloedneuzen. (kwam geen einde aan)
- Laatste dag: rammende koppijn en misselijk. ("griepje", dacht de arts eerst...)
-Sterretjes zien. (man vond het grappig klinken. Ik kon er niet zo hard om lachen)
-Geen urine. Ik kon drie liter water in een paar uur drinken en hoefde niet naar de wc. "Hoorde bij de zwangerschap", volgens de verpleegkundige.
-Vreselijke pijnen in mijn buik, maar niet heel de dag door. Bij voorkeur kreeg ik 's nachts pijn (fijn voor mijn kamergenote!), maar dit ebde na een paar uur weer weg.
- Tintelende handen en voeten.
- Vreselijk veel vocht vasthouden. Ik was helemaal opgeblazen.
- Ik zag geel. (zag er niet uit!)
- Enorme bloedneuzen. (kwam geen einde aan)
- Laatste dag: rammende koppijn en misselijk. ("griepje", dacht de arts eerst...)
dinsdag 8 januari 2008 om 21:48
Spitsmuisje, ik zou gewoon je gynaecoloog eens bellen om dat na te vragen. Ik kreeg als antwoord dat het niet zoveel uitmaakte, bij érg veel leeftijdsverschil zou het wel kunnen zijn dat mijn lichaam weer opnieuw moet wennen aan het zwanger zijn en dat het dan dus weer zo gaat. En bij het zwanger worden van een andere man kan het ook opnieuw gebeuren.
Dus gewoon even navragen, het kan ook zijn dat je vanaf het begin medicijnen kan gaan slikken om het risico zo laag mogelijk te houden.
Ik had overigens gewoon géén klachten, helemaal niets, op het moment dat ik opgenomen werd. Ik voelde me prima, alleen de uitslagen vertelden iets anders. Op het laatst werd ik goed ziek, maar de eerste weken heb ik niets gemerkt.
Dus gewoon even navragen, het kan ook zijn dat je vanaf het begin medicijnen kan gaan slikken om het risico zo laag mogelijk te houden.
Ik had overigens gewoon géén klachten, helemaal niets, op het moment dat ik opgenomen werd. Ik voelde me prima, alleen de uitslagen vertelden iets anders. Op het laatst werd ik goed ziek, maar de eerste weken heb ik niets gemerkt.
dinsdag 8 januari 2008 om 22:24
Hallo,
ik ben afgelopen maart na 35 weken bevallen van een dochter. Met 34+4 was ik opgenomen vanwege een hoge bloeddruk en eiwit in m'n urine. De vk was aan het twijfelen of ze me door moest sturen (ik voelde me goed) maar ik ben super blij dat ze zo oplettend was! Ik heb ook aan het magnesiumsulfaat gelegen, idd wat sommige al zeiden, gewoon een infuusje erbij. Verder is de bevalling ingeleid en duurde het al met al 16 uur. Op het laatst was ik net een kerstboom; nog maar een infuus in andere arm, ruggeprik, zuurstof, catheter. Er stak van alles uit allerlei gaten (beetje stom gezegd, maar zo ervaarde ik het wel).
We hebben het destijds nagevraagd en er was geen probleem om nog een keer zwanger te worden. Het is al vrij snel gaan kriebelen en ik ben nu 6,5 week zwanger (we hadden verwacht dat het nog wel even zou duren, niet dus)! Ik heb niets gehoord over een 'pauze' dus ik schrok wel een beetje van deze berichten. Gelukkig ook wat positieve berichten, ik vind het wel fijn om jullie verhalen te lezen!
ik ben afgelopen maart na 35 weken bevallen van een dochter. Met 34+4 was ik opgenomen vanwege een hoge bloeddruk en eiwit in m'n urine. De vk was aan het twijfelen of ze me door moest sturen (ik voelde me goed) maar ik ben super blij dat ze zo oplettend was! Ik heb ook aan het magnesiumsulfaat gelegen, idd wat sommige al zeiden, gewoon een infuusje erbij. Verder is de bevalling ingeleid en duurde het al met al 16 uur. Op het laatst was ik net een kerstboom; nog maar een infuus in andere arm, ruggeprik, zuurstof, catheter. Er stak van alles uit allerlei gaten (beetje stom gezegd, maar zo ervaarde ik het wel).
We hebben het destijds nagevraagd en er was geen probleem om nog een keer zwanger te worden. Het is al vrij snel gaan kriebelen en ik ben nu 6,5 week zwanger (we hadden verwacht dat het nog wel even zou duren, niet dus)! Ik heb niets gehoord over een 'pauze' dus ik schrok wel een beetje van deze berichten. Gelukkig ook wat positieve berichten, ik vind het wel fijn om jullie verhalen te lezen!
