Kinderen
alle pijlers
Help! Mijn kind weigert te groeten en baal daar goed van!
woensdag 24 oktober 2007 om 22:38
Hoi,
Mijn dochter van net 4 is altijd al wel wat verlegen geweest en ik weet dat ze moeite heeft met het gedag zeggen van mensen als ze ergens weggaat. Netjes 'hallo' zeggen doet ze overigens wel.
In eerste instantie dacht ik dus dat het kwam doordat M. misschien niet goed durft ofzo,maar het begint me nu toch wel te storen aan het feit dat ze gewoon weigert om netjes iemand gedag te zeggen als ze ergens weggaat!
Ze doet het gewoon ECHT NIET, bij niemand.
En ik weet dus echt niet waar het an ligt en hoe ik het moet aanpakken.
Voorbeeldje; Op het kdv zei ze sms de leidsters wel gedag, soms niet. Lag aan haar bui.
Maar ze gaat sinds kort naar de bso en het valt nu gewoon op dat, als ik haar kom halen, mijn dochter gewoon haar jas aantrekt (of ik doe het als ze weer eens niet meewil) en dat ze dan direct zonder iets te zeggen de deur uitloopt.
Zo ook bij familie en mijn vriendinnen waar ze is geweest.
Die mensen zeggen haar wel gedag maar ze reageert dan niet of nauwelijks.
En zo langszamerhand wekt dat bij mij zeer veel irritatie op.
Ik vind het gewoon onbehoorlijk om zomaar weg te lopen zonder fatsoenlijk gedag te zeggen!
Mijn dochter hoeft echt niet iedereen te zoenen als ze dat niet wil en zelfs als ze geen hand wil geven zie ik dat nog enigzins door de vingers.
Maar dat ze gewoon niet groet dat vind ik dus echt niet oke en druist in tegen alles wat ik haar qua fatsoensnorm wil meegeven.
Maar ik heb dus geen idee of dit een fase is en wat ik hier nou precies mee moet.
Ik heb het hier met mijn beste vriendin over gehad waar ze vandaag de hele dag is geweest en zij zei me dat ik het (of liever gezegd haar) maar moest negeren.
Maar ik wil ook niet dat mijn dochter het gevoel krijgt dat ze er zo makkelijk mee wegkomt.
Ik krijg gewoon telkens zo'n naar gevoel over me als ik haar ergens ophaal, of we zijn ergens op visite geweest en mevrouw gewoon zomaar de deur uiitloopt zonder te groeten.
Heeft iemand hier ervaring mee en is dit iets wat ik inderdaad maar moet negeren?
Mijn dochter van net 4 is altijd al wel wat verlegen geweest en ik weet dat ze moeite heeft met het gedag zeggen van mensen als ze ergens weggaat. Netjes 'hallo' zeggen doet ze overigens wel.
In eerste instantie dacht ik dus dat het kwam doordat M. misschien niet goed durft ofzo,maar het begint me nu toch wel te storen aan het feit dat ze gewoon weigert om netjes iemand gedag te zeggen als ze ergens weggaat!
Ze doet het gewoon ECHT NIET, bij niemand.
En ik weet dus echt niet waar het an ligt en hoe ik het moet aanpakken.
Voorbeeldje; Op het kdv zei ze sms de leidsters wel gedag, soms niet. Lag aan haar bui.
Maar ze gaat sinds kort naar de bso en het valt nu gewoon op dat, als ik haar kom halen, mijn dochter gewoon haar jas aantrekt (of ik doe het als ze weer eens niet meewil) en dat ze dan direct zonder iets te zeggen de deur uitloopt.
Zo ook bij familie en mijn vriendinnen waar ze is geweest.
Die mensen zeggen haar wel gedag maar ze reageert dan niet of nauwelijks.
En zo langszamerhand wekt dat bij mij zeer veel irritatie op.
Ik vind het gewoon onbehoorlijk om zomaar weg te lopen zonder fatsoenlijk gedag te zeggen!
Mijn dochter hoeft echt niet iedereen te zoenen als ze dat niet wil en zelfs als ze geen hand wil geven zie ik dat nog enigzins door de vingers.
Maar dat ze gewoon niet groet dat vind ik dus echt niet oke en druist in tegen alles wat ik haar qua fatsoensnorm wil meegeven.
Maar ik heb dus geen idee of dit een fase is en wat ik hier nou precies mee moet.
Ik heb het hier met mijn beste vriendin over gehad waar ze vandaag de hele dag is geweest en zij zei me dat ik het (of liever gezegd haar) maar moest negeren.
Maar ik wil ook niet dat mijn dochter het gevoel krijgt dat ze er zo makkelijk mee wegkomt.
Ik krijg gewoon telkens zo'n naar gevoel over me als ik haar ergens ophaal, of we zijn ergens op visite geweest en mevrouw gewoon zomaar de deur uiitloopt zonder te groeten.
Heeft iemand hier ervaring mee en is dit iets wat ik inderdaad maar moet negeren?
woensdag 24 oktober 2007 om 22:42
woensdag 24 oktober 2007 om 22:45
Ik zou het niet negeren, maar gewoon tegen haar zeggen dat het niet aardig is om zomaar weg te lopen en dat het netjes is om de mensen even gedag te zeggen.
Als je ergens weggaat, zeg dan zelf overdreven gedag tegen iedereen en vraag ook aan je dochter "zeg je nog even netjes gedag".. Deed mijn moedre vroeger ook. Op een gegeven moment gaat ze het vast wel weer uit zichzelf doen. Sociale gedragingen moeten gewoon aangeleerd worden, mss heeft je dochter e.e.a gewoon niet door.
Ik he overigens nog steeds en hekenl aan dat verplichte zoenen. "gelukkig "ben ik nogal gevoelig voor infecties dus ik kan altijd zeggen ik zoen niet want ik ben verkouden.
Als je ergens weggaat, zeg dan zelf overdreven gedag tegen iedereen en vraag ook aan je dochter "zeg je nog even netjes gedag".. Deed mijn moedre vroeger ook. Op een gegeven moment gaat ze het vast wel weer uit zichzelf doen. Sociale gedragingen moeten gewoon aangeleerd worden, mss heeft je dochter e.e.a gewoon niet door.
Ik he overigens nog steeds en hekenl aan dat verplichte zoenen. "gelukkig "ben ik nogal gevoelig voor infecties dus ik kan altijd zeggen ik zoen niet want ik ben verkouden.
woensdag 24 oktober 2007 om 22:46
Geef gewoon zelf altijd het voorbeeld door het wel te doen en haar aan te moedigen het te doen. 'Zeg je nog even gedag, we gaan'.
Misschien doet ze het niet expres en vergeet ze het soms.
Ze is pas vier hè en niet alles gaat vanzelf in het aanleren van gewenst gedrag.
Als ze ouder is en het valt andere mensen op zullen ze haar er zelf ook wel op aan gaan spreken als ze het dan nog steeds niet doet. Dan merkt ze vanzelf de consequenties en trekt haar les eruit.
Misschien doet ze het niet expres en vergeet ze het soms.
Ze is pas vier hè en niet alles gaat vanzelf in het aanleren van gewenst gedrag.
Als ze ouder is en het valt andere mensen op zullen ze haar er zelf ook wel op aan gaan spreken als ze het dan nog steeds niet doet. Dan merkt ze vanzelf de consequenties en trekt haar les eruit.
Het is mij: shaHla 
(Iranian version)
(Iranian version)
woensdag 24 oktober 2007 om 22:55
Ik vind, dat als je ergens binnenkomt je gewoon netjes hallo zegt, en dat doet ze dan ook. Maar evenzo bij het weggaan.
Als je weggaat zeg je netjes degene gedag bij wie je weggaat.
Dat wil zeggen; je loopt er naar toe en zegt gewoon netjes, 'dag'of tot de volgende keer, want ik ga naar huis'of weet ik het.
Maar ze zegt gewoon NIKS!
Zwaaien van een afstand vind ik ook al prima, of dat ze inderdaad van een afstandje 'doei' roept (liever gewoon iets dichterbij,maar als ze echt niet wil is van een afstandje ook best)
Bij de bso zie ik alleen maar dat kinderen netjes naar de leidster toegaan om gedag te zeggen en vrijwel ieder kind geeft wel een hand.
Maar het is niet alleen bij de bso waar ze het gewoon verrekt!
Ze doet het echt nergens en dat stoort me enorm.
Wat is er nou zo moeilijk aan om op zijn minste gewoon 'doei'te zeggen??
Kijk, het liefst zou ik zien dat ze , net als menig ander kind, gewoon netjes een hand geeft of een kus,maar als ze dat niet wil ga ik dat verder niet forceren.
Dat zou mijnsinziens vanzelf wel komen.
Maar dat ze gewoon doet alsof ze gek is (want zo doet ze... ze gaat heel schaapachtig staan kijken met haar duim in haar mond als ik haar vraag om netjes dag te zeggen... ALS ze al blijft staan) dan gaat mijn bloed sneller stromen.
Ik kan echt niet met dit gedrag overweg en wordt er soms gewoon moedeloos van.
Als je weggaat zeg je netjes degene gedag bij wie je weggaat.
Dat wil zeggen; je loopt er naar toe en zegt gewoon netjes, 'dag'of tot de volgende keer, want ik ga naar huis'of weet ik het.
Maar ze zegt gewoon NIKS!
Zwaaien van een afstand vind ik ook al prima, of dat ze inderdaad van een afstandje 'doei' roept (liever gewoon iets dichterbij,maar als ze echt niet wil is van een afstandje ook best)
Bij de bso zie ik alleen maar dat kinderen netjes naar de leidster toegaan om gedag te zeggen en vrijwel ieder kind geeft wel een hand.
Maar het is niet alleen bij de bso waar ze het gewoon verrekt!
Ze doet het echt nergens en dat stoort me enorm.
Wat is er nou zo moeilijk aan om op zijn minste gewoon 'doei'te zeggen??
Kijk, het liefst zou ik zien dat ze , net als menig ander kind, gewoon netjes een hand geeft of een kus,maar als ze dat niet wil ga ik dat verder niet forceren.
Dat zou mijnsinziens vanzelf wel komen.
Maar dat ze gewoon doet alsof ze gek is (want zo doet ze... ze gaat heel schaapachtig staan kijken met haar duim in haar mond als ik haar vraag om netjes dag te zeggen... ALS ze al blijft staan) dan gaat mijn bloed sneller stromen.
Ik kan echt niet met dit gedrag overweg en wordt er soms gewoon moedeloos van.
woensdag 24 oktober 2007 om 23:02
IK zeg altijd tegen mijn dochter dat ze gedag moet zeggen,maar ja... ze weigert gewoon.
Over je laatste zinnetje; mijn dochter heeft wel degelijk door hoe het wel/niet moet hoor.
Ze is echt niet achterlijk, maar in mijn ogen DOET ze dat wel.
Mijn man en ik zeggen namelijk altijd gedag, compleet met zoenen en al. Maar tegen mijn dochter zeggen we ook dat, als ze niet wil zoenen dat dat niet perse hoeft,maar dat ze dus wel gedag moet zeggen,maar dan trekt ze gewoon een muurtje op lijkt wel. Ik snap dat gewoon niet en ik wil het eigenlijk ook niet snappen. Andere sociale vaardigheden beheerst ze namelijk prima, dus waarom het gedag zeggen niet?
Als ze wt krijgt zegt ze netjes dank je wel, als iemand niest is zij de eerste die 'gezondheid'roept, dat soort dingetjes. Dus ze WEET best hoe het hoort.
woensdag 24 oktober 2007 om 23:07
Ik denk dat er ook een deel uitproberen van jou meespeelt. Het doet me een beetje denken aan de gruwelijk irritante fase waar heel veel kinderen doorheen gaan van het moeilijk doen en niet mee willen als je ze ophaalt bij een vriendje of vriendinnetje -alles uit de kast halen om tijd te rekken en daarbij inspelen op het feit dat jij je wél staat in te houden.
Tsja, wat kun je er aan doen? Toch blijven volhouden denk ik, en het ook van te voren bespreken: we gaan nu daar en daar heen en als we weer naar huis gaan wil ik dat je dag zegt -en uitleggen waarom.
Succes ermee in elk geval, M.'tjes kunnen eigenwijs zijn
Tsja, wat kun je er aan doen? Toch blijven volhouden denk ik, en het ook van te voren bespreken: we gaan nu daar en daar heen en als we weer naar huis gaan wil ik dat je dag zegt -en uitleggen waarom.
Succes ermee in elk geval, M.'tjes kunnen eigenwijs zijn
woensdag 24 oktober 2007 om 23:30
Hey Mille,
Misschien heb je wel inderdaad een punt ja... het zal er ook zeker mee te maken hebben dat het een beetje uitproberen is,maar zoals vanavond bracht de man van mijn vriendin haar thuis en was ik dus zelf niet bij het afscheid nemen van mijn vriendin en haar 2 kinderen.
Dus ook zonder mij erbij zegt ze geen gedag.
Dus eigenlijk verging de theorie van jou (en die ik zelf ook al had bedacht) daarmee eigenlijk. Beetje jammer weer.
En ik kan M voorbereiden wat ik wil en ook al zegt ze braaf dat ze het gaat doen... mwah.. kan ik gerust vergeten.
Is jou M ook zo'n heerlijk eigenwijs 'monster';)? En hoe oud is jou M ondertussen??
Hou me ten goede... ik hou ontzettend veel van mijn meisje,maar af en toe zou ik haar het liefst achter het behang rossen en zo snel mogelijk zelf willen verhuizen;).
Maar goed... ik heb nog zo'n heerlijk monstertje thuis lopen (nou ja... kruipen) en ik maak mijn borst alvast nat voor wat er met hem te wachten staat. (Hij heeft namelijk precies hetzelfde korte lontje als mama en bovendien zijn we alledrie weegschaal van sterrenbeeld)
Misschien heb je wel inderdaad een punt ja... het zal er ook zeker mee te maken hebben dat het een beetje uitproberen is,maar zoals vanavond bracht de man van mijn vriendin haar thuis en was ik dus zelf niet bij het afscheid nemen van mijn vriendin en haar 2 kinderen.
Dus ook zonder mij erbij zegt ze geen gedag.
Dus eigenlijk verging de theorie van jou (en die ik zelf ook al had bedacht) daarmee eigenlijk. Beetje jammer weer.
En ik kan M voorbereiden wat ik wil en ook al zegt ze braaf dat ze het gaat doen... mwah.. kan ik gerust vergeten.
Is jou M ook zo'n heerlijk eigenwijs 'monster';)? En hoe oud is jou M ondertussen??
Hou me ten goede... ik hou ontzettend veel van mijn meisje,maar af en toe zou ik haar het liefst achter het behang rossen en zo snel mogelijk zelf willen verhuizen;).
Maar goed... ik heb nog zo'n heerlijk monstertje thuis lopen (nou ja... kruipen) en ik maak mijn borst alvast nat voor wat er met hem te wachten staat. (Hij heeft namelijk precies hetzelfde korte lontje als mama en bovendien zijn we alledrie weegschaal van sterrenbeeld)
woensdag 24 oktober 2007 om 23:32
Denk dat je haar het beste vertelt dat mensen het fijn vinden als ze gedag zegt, en ook heel duidelijk uitleggen hoe ze dat moet doen, bijvoorbeeld 'dan zeg je dag en dan geef je een hand, of zwaai je'.
Dat werkte bij mij wel bij kinderen die totaal geen sjoege gaven als ze werden gegroet door andere kinderen. Leek wel alsof het niet voorgeprogrammeerd was.
Dat werkte bij mij wel bij kinderen die totaal geen sjoege gaven als ze werden gegroet door andere kinderen. Leek wel alsof het niet voorgeprogrammeerd was.
woensdag 24 oktober 2007 om 23:38
woensdag 24 oktober 2007 om 23:42
Mamzelle, Ik zal morgen , als ik haar ga halen vand de bso eens kijken of dat helpt.
Weet je, ik speel ook met de gedachte om met een pedagoog of wie dan ook te gaan praten wat ik hier nu mee aan moet. Want ik heb in die 4 jaar gemerkt dat, als M echt iets niet wil, dat het dan ook (vaak) NIET gebeurd.
Maar ja.. IK ben haar moeder en ik vind eigenlijk dat als IK iets WEL wil, dat het dan ook gebeurd!
In de loop der jaren heb ik generkt dat als ik consequent ben (wat ik heel vaak niet ben(geweest) dat dat het beste werkt. Maar op dit punt loop ik echt gewoon spaak.
Heb vorige week nog aangegeven aan haar dat ik het echt niet aardig van haar vond dat ze zomaar wegliep toen ik haar kwam halen van de bso,maar daar reageerde ze verder niet eens op.
Ik ben iemand die niet gauw aan de bel trekt omdat ik het zelf eerst op wil lossen,maar zoals ik al zei; op dit puntje loop ik gewoon echt vast.
Kan het moeilijk uit haar slaan.
Weet je, ik speel ook met de gedachte om met een pedagoog of wie dan ook te gaan praten wat ik hier nu mee aan moet. Want ik heb in die 4 jaar gemerkt dat, als M echt iets niet wil, dat het dan ook (vaak) NIET gebeurd.
Maar ja.. IK ben haar moeder en ik vind eigenlijk dat als IK iets WEL wil, dat het dan ook gebeurd!
In de loop der jaren heb ik generkt dat als ik consequent ben (wat ik heel vaak niet ben(geweest) dat dat het beste werkt. Maar op dit punt loop ik echt gewoon spaak.
Heb vorige week nog aangegeven aan haar dat ik het echt niet aardig van haar vond dat ze zomaar wegliep toen ik haar kwam halen van de bso,maar daar reageerde ze verder niet eens op.
Ik ben iemand die niet gauw aan de bel trekt omdat ik het zelf eerst op wil lossen,maar zoals ik al zei; op dit puntje loop ik gewoon echt vast.
Kan het moeilijk uit haar slaan.
woensdag 24 oktober 2007 om 23:47
Hahaha, Mille.
Ik ken dat... helaas. Die kinderen rollen volgens mij van de ene irritante fase in de ander.
Mijn zoon is net 1 (15 okt) en ook hij kan al aardig laten merken als hij het ergens NIET mee eens is.
Met name het verschonen is bij hem een strijd omdat hij niet op zijn rug blijft liggen (fijn als ie zich omdraait als ie tot zn nek in de stront zit bijv) dan wordt ie echt pislink.
Of als ie eten voorbij ziet komen en hij krijgt niet...man o man...hij gaat compleet uit zijn plaatje. Ach ja...gaat wel weer over.(hoop ik)
Ik ken dat... helaas. Die kinderen rollen volgens mij van de ene irritante fase in de ander.
Mijn zoon is net 1 (15 okt) en ook hij kan al aardig laten merken als hij het ergens NIET mee eens is.
Met name het verschonen is bij hem een strijd omdat hij niet op zijn rug blijft liggen (fijn als ie zich omdraait als ie tot zn nek in de stront zit bijv) dan wordt ie echt pislink.
Of als ie eten voorbij ziet komen en hij krijgt niet...man o man...hij gaat compleet uit zijn plaatje. Ach ja...gaat wel weer over.(hoop ik)
donderdag 25 oktober 2007 om 02:11
Hi Toetie,
Als ik je post lees, lijkt het er op dat je er wel heel erg gebrand op bent, kinderen voelen dat erg goed aan, het gevaar dreigt ook dat het een strijd gaat worden en dat is beter te voorkomen, want in de strijd word het alleen maar moeilijker, of zit je misschien al in de strijd?
Duidelijk is dat ze een eigen willetje heeft, op bepaalde momenten echt super irritant natuurlijk als moeder zijnde, maar wees er ook blij mee dat ze goed voor haarzelf op zal komen straks in de "grote wereld"
Maar anyway, wanneer het zo is dat je op het moment in de strijd zit met haar, zal het eisen om gedag zeggen niet meer gaan lukken, het heeft dan een andere betekenis dan het niet gedag willen zeggen.
Buiten dat, vraag ik me ook af of het dwingen van gedag zeggen zin heeft omdat ze dus wel andere sociale vaardigheden kent en uitvoert, ik vraag me dan af of ze een bepaalde ervaring koppelt aan het gedag zeggen.
Zou het misschien kunnen zijn dat gedag zeggen een lang ritueel is bij jou en je omgeving? Dus dat je gedag zegt en toch nog even aan het praten bent en voor je echt weg bent in haar beleving al weet niet hoever verder bent?
In zo'n geval zorg dan dat je direct opstapt als er gedag word gezegt, spreek van te voren af waar je op bezoek bent dat je gedag zegt en meteen gaat, maar dan ook echt meteen na het gedag zeggen, hou dat een paar keer aan en kijk hoe ze daarop reageerd.
Is het weigeren van gedag zeggen bij een bezoek van bijv 3 uur, maar ook een bezoek van 10 minuten?
Wanneer ze weigerd heeft ze dan haar jasje al aan? Misschien gedag zeggen voor haar jasje aangetrokken word?
Het zijn wat dingen die iig bij mij opkomen en misschien kan je er wat mee.
Wanneer je behoefte hebt aan een gespecialiseerd iemand zou ik dat zeker doen, is alleen maar fijn handvaten te krijgen.
Succes iig!
Groetjes Daysha
Als ik je post lees, lijkt het er op dat je er wel heel erg gebrand op bent, kinderen voelen dat erg goed aan, het gevaar dreigt ook dat het een strijd gaat worden en dat is beter te voorkomen, want in de strijd word het alleen maar moeilijker, of zit je misschien al in de strijd?
Duidelijk is dat ze een eigen willetje heeft, op bepaalde momenten echt super irritant natuurlijk als moeder zijnde, maar wees er ook blij mee dat ze goed voor haarzelf op zal komen straks in de "grote wereld"
Maar anyway, wanneer het zo is dat je op het moment in de strijd zit met haar, zal het eisen om gedag zeggen niet meer gaan lukken, het heeft dan een andere betekenis dan het niet gedag willen zeggen.
Buiten dat, vraag ik me ook af of het dwingen van gedag zeggen zin heeft omdat ze dus wel andere sociale vaardigheden kent en uitvoert, ik vraag me dan af of ze een bepaalde ervaring koppelt aan het gedag zeggen.
Zou het misschien kunnen zijn dat gedag zeggen een lang ritueel is bij jou en je omgeving? Dus dat je gedag zegt en toch nog even aan het praten bent en voor je echt weg bent in haar beleving al weet niet hoever verder bent?
In zo'n geval zorg dan dat je direct opstapt als er gedag word gezegt, spreek van te voren af waar je op bezoek bent dat je gedag zegt en meteen gaat, maar dan ook echt meteen na het gedag zeggen, hou dat een paar keer aan en kijk hoe ze daarop reageerd.
Is het weigeren van gedag zeggen bij een bezoek van bijv 3 uur, maar ook een bezoek van 10 minuten?
Wanneer ze weigerd heeft ze dan haar jasje al aan? Misschien gedag zeggen voor haar jasje aangetrokken word?
Het zijn wat dingen die iig bij mij opkomen en misschien kan je er wat mee.
Wanneer je behoefte hebt aan een gespecialiseerd iemand zou ik dat zeker doen, is alleen maar fijn handvaten te krijgen.
Succes iig!
Groetjes Daysha
donderdag 25 oktober 2007 om 09:09
Wat daysha zegt maak er geen strijd van ga anders bij de deur staan en tegen je dochter zeggen van zeg je nog gedag is toch anders dan bij iedereen langs gaan misschien help dit eerst en verranderd ze wel.
Mijn kinderen zijn weer heel anders die zijn te vrij met gedag zeggen iedereen krijgt een kus en een knuffel zelfs vreemde mensen.
Mijn zwager vind dat zijn kinderen ook gedag moet zeggen met een kus maar ja hun zoontje is ook erg verlegen en was volgens mij op de verjaardag van mijn zoontje dat hun zoontje mijn een hand en een kus moest geven hij dufde dit niet gewoon verlegen maar mijn zwager werdt een beetje kwaad op zijn zoontje zijn vrouw zei al snel laat nou maar hij wil niet.
Ik heb het zo opgelost ik pakte zijn handje en zei dag J tot de volgende keer.
Maar door de strijd die zijn vader maakte was hij zijn zoontje heel verdrietig.
Mijn kinderen zijn weer heel anders die zijn te vrij met gedag zeggen iedereen krijgt een kus en een knuffel zelfs vreemde mensen.
Mijn zwager vind dat zijn kinderen ook gedag moet zeggen met een kus maar ja hun zoontje is ook erg verlegen en was volgens mij op de verjaardag van mijn zoontje dat hun zoontje mijn een hand en een kus moest geven hij dufde dit niet gewoon verlegen maar mijn zwager werdt een beetje kwaad op zijn zoontje zijn vrouw zei al snel laat nou maar hij wil niet.
Ik heb het zo opgelost ik pakte zijn handje en zei dag J tot de volgende keer.
Maar door de strijd die zijn vader maakte was hij zijn zoontje heel verdrietig.
