Kinderen
alle pijlers
Het ouderschap met jonge tiener soms niet meer zien zitten
zondag 5 september 2021 om 20:04
Hallo,
Om met de deur in huis te vallen: ik ben een alleenstaande moeder van jonge kinderen (basisschoolleeftijd) en hoe ouder ze worden (oudste gaat volgend jaar naar de brugklas) hoe minder ik het ouderschap soms nog zie zitten...
Mijn oudste doet een bepaalde sport 3x/week. Die sport ligt een eindje van de school/ons huis (half uurtje rijden) Het is een sport die hij echt wil doen maar dit zorgt ervoor dat hij op die dagen zijn huiswerk pas om 19u 's avonds kan maken.
Nu heeft hij zich in het hoofd gehaald dat hij geen warme maaltijd meer op school willen eten. Dit zou dus betekenen dat ik om 19u én huiswerkbegeleiding kan staan doen met 2 vermoeide kinderen én tegelijkertijd zou moeten staan koken.
Uiteraard zie ik dit niet zitten.
S morgens moet ik heel vroeg beginnen met werken. Ik heb nog net de tijd om ze ofwel naar de buitenschoolse opvang te brengen ofwel moeten ze een dik kwartier wachten voor de schoolpoort. En elke keer maakt mijn oudste hier een drama van.
S avonds moet ik ongeveer 2x per week een lange werkdag doen tot ongeveer 18u. Meestal ben ik wel iets vroeger klaar. De kinderen gaan dan naar de buitenschoolse opvang en ook hier maakt mijn oudste een drama van.
We wonen te ver van de school. Hij kan dus niet alleen naar huis.
Ik word soms bijna letterlijk ziek van zijn gedram, gezeur en ontevredenheid. Altijd is er wel iets dat hem niet bevalt en waar hij dan uren over moet doorzeuren. En dit elke dag.
Hij zit dan met een lang gezicht, gedraagt zich vervelend, wil continue discussiëren.
En ja, de laatste tijd word ik vaak boos op hem omdat ik het niet meer trek.
Hij is een tijdje op consultatie geweest bij een psycholoog en ook eventjes bij een psychiater maar medisch gezien is er eigenlijk niks uit gekomen.
Mijn ex en ik gaan ook nog apart op consultatie bij een psycholoog ivm hem en zijn gedrag.
Is dat herkenbaar gedrag bij een beginnende puber voor jullie en hebben jullie nog tips?
Om met de deur in huis te vallen: ik ben een alleenstaande moeder van jonge kinderen (basisschoolleeftijd) en hoe ouder ze worden (oudste gaat volgend jaar naar de brugklas) hoe minder ik het ouderschap soms nog zie zitten...
Mijn oudste doet een bepaalde sport 3x/week. Die sport ligt een eindje van de school/ons huis (half uurtje rijden) Het is een sport die hij echt wil doen maar dit zorgt ervoor dat hij op die dagen zijn huiswerk pas om 19u 's avonds kan maken.
Nu heeft hij zich in het hoofd gehaald dat hij geen warme maaltijd meer op school willen eten. Dit zou dus betekenen dat ik om 19u én huiswerkbegeleiding kan staan doen met 2 vermoeide kinderen én tegelijkertijd zou moeten staan koken.
Uiteraard zie ik dit niet zitten.
S morgens moet ik heel vroeg beginnen met werken. Ik heb nog net de tijd om ze ofwel naar de buitenschoolse opvang te brengen ofwel moeten ze een dik kwartier wachten voor de schoolpoort. En elke keer maakt mijn oudste hier een drama van.
S avonds moet ik ongeveer 2x per week een lange werkdag doen tot ongeveer 18u. Meestal ben ik wel iets vroeger klaar. De kinderen gaan dan naar de buitenschoolse opvang en ook hier maakt mijn oudste een drama van.
We wonen te ver van de school. Hij kan dus niet alleen naar huis.
Ik word soms bijna letterlijk ziek van zijn gedram, gezeur en ontevredenheid. Altijd is er wel iets dat hem niet bevalt en waar hij dan uren over moet doorzeuren. En dit elke dag.
Hij zit dan met een lang gezicht, gedraagt zich vervelend, wil continue discussiëren.
En ja, de laatste tijd word ik vaak boos op hem omdat ik het niet meer trek.
Hij is een tijdje op consultatie geweest bij een psycholoog en ook eventjes bij een psychiater maar medisch gezien is er eigenlijk niks uit gekomen.
Mijn ex en ik gaan ook nog apart op consultatie bij een psycholoog ivm hem en zijn gedrag.
Is dat herkenbaar gedrag bij een beginnende puber voor jullie en hebben jullie nog tips?
maandag 6 september 2021 om 20:47
Snap ik. Als hij of jullie toch geen handvaten krijgen en hij vooral maar normaal moet doen terwijl zijn ouders dat zelf helemaal niet doen…
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 6 september 2021 om 20:49
Tuurlijk, want jij zat erbij tijdens de sessie ofzo?blijfgewoonbianca schreef: ↑06-09-2021 20:47Snap ik. Als hij of jullie toch geen handvaten krijgen en hij vooral maar normaal moet doen terwijl zijn ouders dat zelf helemaal niet doen…
maandag 6 september 2021 om 20:57
Wou jij beweren dat jij de afgelopen jaren “ normaal “ hebt gedaan en dat dat zo fijn passend is in het leven van een puber met wellicht autisme of daar in ieder geval flinke trekken van ?
Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
maandag 6 september 2021 om 20:59
Hele weekend lummelen en dan van half 6 tot 6 een half uurtje lummelen achter het gasfornuis. Oeh, erg.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-09-2021 20:42Ja, stel je toch eens voor dat zo’n kind thuis eens lummelt. Oeh, erg.
maandag 6 september 2021 om 21:09
Op een gegeven moment zijn dingen ook gewoon klaar he. Mijn ex heeft/had ook totaal een andere visie, toch ben ik daar als toen alleenstaande niet in mee gegaan. Kon ik ook niet. En werken en 2 keer per week kinderen op een training en wedstrijd bezoeken en en en.Proetel schreef: ↑05-09-2021 20:50Ik accepteer dit niet maar hij blijft doorzeuren. Dit gaat zo een hele dag door. Hij herhaalt steeds wat er al gezegd is. Ik herhaal en leg uit waarom dit en waarom dat. Hij zeurt verder, ik herhaal alles nogmaal, hij zeurt weer verder en op een gegeven moment word ik dan boos omdat hij niet van ophouden weet.
maandag 6 september 2021 om 21:10
maandag 6 september 2021 om 21:23
blijfgewoonbianca schreef: ↑06-09-2021 20:47Snap ik. Als hij of jullie toch geen handvaten krijgen en hij vooral maar normaal moet doen terwijl zijn ouders dat zelf helemaal niet doen…
Je hoeft niet bij een sessie te zitten om te lezen dat jullie pedagogisch niet heel sterk lijken.
En jij geeft geen grenzen aan met betrekking tot die sport of dat eten. Elk kind is gebaat bij duidelijkheid, zéker als hem iets mankeert. Hij voelt blijkbaar zoveel ruimte bij jou dat hij de meest gekke dingen denkt te kunnen vragen. Jij lijkt erg bang voor de gevolgen. Hij was een dag op zijn teentjes getrapt, nou en? Dat krijg je als je een grens aangeeft, dan gaat iemand soms mokken of boos worden. Dat hoort erbij. Als je daar niet tegen kan dan heb jij een probleem. Ik zou een Gordon training doen als ik jullie was.
maandag 6 september 2021 om 21:29
Dus een kind moet zich door de kinderjaren en puberteit worstelen en een diagnosetraject mag pas als het kind zelf beseft dat er weleens iets anders aan hem of haar zou kunnen zijn en zelf om hulp vraagt? En als de omgeving een hulpvraag aangeeft, dan geldt dat niet?Proetel schreef: ↑06-09-2021 20:40Toevallig moest ik vandaag opnieuw bij de psychologe ivm zoon en ik heb haar alles verteld wat ik hier ook schreef. De moeilijkheden waar ik tegenaan loop de laatste maanden enz. Zij kent onze volledige gezinsachtergrond (die staat hier op viva uiteraard niet beschreven) en ze zei mij dat ik in mijn achterhoofd moet houden dat het leven met mijn zoon niet gewoon is maar moeilijker dan gemiddeld.
Ze gaf het volgende aan... mijn zoon is al enkele jaren in behandeling ivm gedrag dat zeer bijzonder was voor een jong kind. Hij is toen gestart bij een kinderpsychologe. Zij heeft hem toen na 2jaar doorverwezen naar de praktijk waar hij ging (dat is een praktijk met een kinderpsychiater en allerlei psychologen en therapeuten die specifiek met kinderen werken) en waar ex en ik zelf verder nog gaan voor de oudertherapie.
De psychologe vertelde dat de psychiater absoluut niet houdt van diagnoses stellen bij jonge kinderen en dat eigenlijk pas wil doen op het einde van hun tienerjaren en ook bij voorkeur als ze zelf een hulpvraag hebben en niet zozeer als de hulpvraag vanuit de omgeving komt.
Ze willen bij mijn zoon de diagnose van autisme (nog) niet stellen. Ze willen vermijden dat zijn gedrag, dat soms bijzonder moeilijk is, op een bepaalde manier wordt gedoogd en wordt goedgepraat onder het mom "hij heeft nu eenmaal een bepaalde diagnose"
Het zal wel een beetje raar opgeschreven zijn, want ik kan mij niet voorstellen dat er zo gewerkt wordt.
maandag 6 september 2021 om 22:15
Even hierop reageren. Een diagnose is geen excuus, hooguit een verklaring en een lijst met handvatten. Met een diagnose kan zoon de juiste hulp krijgen, en jullie de juiste ondersteuning. Zodat het uiteindelijk voor iedereen in huis fijner wordt.Proetel schreef: ↑06-09-2021 20:40Toevallig moest ik vandaag opnieuw bij de psychologe ivm zoon en ik heb haar alles verteld wat ik hier ook schreef. De moeilijkheden waar ik tegenaan loop de laatste maanden enz. Zij kent onze volledige gezinsachtergrond (die staat hier op viva uiteraard niet beschreven) en ze zei mij dat ik in mijn achterhoofd moet houden dat het leven met mijn zoon niet gewoon is maar moeilijker dan gemiddeld.
Ze gaf het volgende aan... mijn zoon is al enkele jaren in behandeling ivm gedrag dat zeer bijzonder was voor een jong kind. Hij is toen gestart bij een kinderpsychologe. Zij heeft hem toen na 2jaar doorverwezen naar de praktijk waar hij ging (dat is een praktijk met een kinderpsychiater en allerlei psychologen en therapeuten die specifiek met kinderen werken) en waar ex en ik zelf verder nog gaan voor de oudertherapie.
De psychologe vertelde dat de psychiater absoluut niet houdt van diagnoses stellen bij jonge kinderen en dat eigenlijk pas wil doen op het einde van hun tienerjaren en ook bij voorkeur als ze zelf een hulpvraag hebben en niet zozeer als de hulpvraag vanuit de omgeving komt.
Ze willen bij mijn zoon de diagnose van autisme (nog) niet stellen. Ze willen vermijden dat zijn gedrag, dat soms bijzonder moeilijk is, op een bepaalde manier wordt gedoogd en wordt goedgepraat onder het mom "hij heeft nu eenmaal een bepaalde diagnose"
Zelf had ik mijn diagnose liever veel eerder gehad, dat had me veel ellende gescheeld…
maandag 6 september 2021 om 22:20
Pfoeh. Lijkt me doodvermoeiend zo'n week inclusief werken en nog 2 kinderen en 3x in de week chauffeur zijn voor je zoon. Ik heb twee kinderen waarvan 1 op zwemles zit en dat vind ik al een gedoe. Hij wil graag op voetbal maar dat doen we na het behalen van zijn diploma's, ik vind het anders nogal veel voor hem. (En ook voor mezelf 
)
Maar goed. Als hij zijn diploma's heeft gaat man met hem naar voetbal, trainingen etc.
Is er niet iets te regelen met ex man, dat hij hem een á twee keer ophaalt van sport? Of dat hij met iemand meerijdt van school en dat hij dan zelf een sleutel krijgt zodat hij zijn huiswerk kan maken en even tijd voor zichzelf heeft? Op die leeftijd vond ik dat heerlijk. Lekker alleen thuis zijn.
Of opa's of oma's die hem op kunnen halen van sport of van school?
Ik denk dat hij wat vrijheid wil. BSO op die leeftijd is ook niks aan..
)Maar goed. Als hij zijn diploma's heeft gaat man met hem naar voetbal, trainingen etc.
Is er niet iets te regelen met ex man, dat hij hem een á twee keer ophaalt van sport? Of dat hij met iemand meerijdt van school en dat hij dan zelf een sleutel krijgt zodat hij zijn huiswerk kan maken en even tijd voor zichzelf heeft? Op die leeftijd vond ik dat heerlijk. Lekker alleen thuis zijn.
Of opa's of oma's die hem op kunnen halen van sport of van school?
Ik denk dat hij wat vrijheid wil. BSO op die leeftijd is ook niks aan..
maandag 6 september 2021 om 22:36
Wat een rare praktijk !Proetel schreef: ↑06-09-2021 20:40Toevallig moest ik vandaag opnieuw bij de psychologe ivm zoon en ik heb haar alles verteld wat ik hier ook schreef. De moeilijkheden waar ik tegenaan loop de laatste maanden enz. Zij kent onze volledige gezinsachtergrond (die staat hier op viva uiteraard niet beschreven) en ze zei mij dat ik in mijn achterhoofd moet houden dat het leven met mijn zoon niet gewoon is maar moeilijker dan gemiddeld.
Ze gaf het volgende aan... mijn zoon is al enkele jaren in behandeling ivm gedrag dat zeer bijzonder was voor een jong kind. Hij is toen gestart bij een kinderpsychologe. Zij heeft hem toen na 2jaar doorverwezen naar de praktijk waar hij ging (dat is een praktijk met een kinderpsychiater en allerlei psychologen en therapeuten die specifiek met kinderen werken) en waar ex en ik zelf verder nog gaan voor de oudertherapie.
De psychologe vertelde dat de psychiater absoluut niet houdt van diagnoses stellen bij jonge kinderen en dat eigenlijk pas wil doen op het einde van hun tienerjaren en ook bij voorkeur als ze zelf een hulpvraag hebben en niet zozeer als de hulpvraag vanuit de omgeving komt.
Ze willen bij mijn zoon de diagnose van autisme (nog) niet stellen. Ze willen vermijden dat zijn gedrag, dat soms bijzonder moeilijk is, op een bepaalde manier wordt gedoogd en wordt goedgepraat onder het mom "hij heeft nu eenmaal een bepaalde diagnose"
Een diagnose is nooit een excuus, maar kan wel de weg naar een enigszins begrijpelijke handleiding van je kind zijn.
Wij hebben een kind met autisme (diagnose toen hij 8 was) en het heeft ons en hem zo enorm veel gebracht dat we dat weten. Hij zegt zelf: ik wou dat ik dit al vanaf het begin wist dan was het veel makkelijker geweest.
Ik gun jouw kind ook dat hij zichzelf, zijn gedrag en zijn omgeving beter gaat begrijpen.
maandag 6 september 2021 om 22:39
En er werd niet gekeken naar de redenen voor zijn weigering? Hij mocht dus op zijn jonge leeftijd bepalen dat er geen hulp meer was? Hoe kan dat?
maandag 6 september 2021 om 22:40
Dit dus!Celaena_Aelin schreef: ↑06-09-2021 22:15Even hierop reageren. Een diagnose is geen excuus, hooguit een verklaring en een lijst met handvatten. Met een diagnose kan zoon de juiste hulp krijgen, en jullie de juiste ondersteuning. Zodat het uiteindelijk voor iedereen in huis fijner wordt.
Zelf had ik mijn diagnose liever veel eerder gehad, dat had me veel ellende gescheeld…
maandag 6 september 2021 om 22:42
maandag 6 september 2021 om 22:50
Dus je loopt vast en je zoon laat noodkreten horen.
En als je met de psychologe praat zegt ze dat je gewoon een heel moeilijk kind hebt en de psychiater jullie nog tot eind tienerjaren wil laten aanmodderen.
Goh. Euh. Fijne ‘hulp’.
En als je met de psychologe praat zegt ze dat je gewoon een heel moeilijk kind hebt en de psychiater jullie nog tot eind tienerjaren wil laten aanmodderen.
Goh. Euh. Fijne ‘hulp’.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
maandag 6 september 2021 om 22:58
Juist. Rekening houden met betekent niet dat je alles maar gedoogt. Wij hadden al een ‘autiproof’ huishouden voordat mijn dochter überhaupt een diagnose had. Dat betekent niet dat alles altijd vlekkeloos is verlopen. Op bepaalde momenten heeft mijn andere kind daar echt wel last van gehad en heb ik dat niet altijd onderkend. Maar je kunt echt niet zonder deskundige hulp, juist ook voor het kind. Mijn dochter was op een bepaalde manier blij met haar diagnose omdat het verklaarde waarom zij soms anders deed en dacht dan leeftijdsgenoten en waarom het leven soms zo lastig voor haar is.Celaena_Aelin schreef: ↑06-09-2021 22:15Even hierop reageren. Een diagnose is geen excuus, hooguit een verklaring en een lijst met handvatten. Met een diagnose kan zoon de juiste hulp krijgen, en jullie de juiste ondersteuning. Zodat het uiteindelijk voor iedereen in huis fijner wordt.
Zelf had ik mijn diagnose liever veel eerder gehad, dat had me veel ellende gescheeld…
Echt sneu om dat je kind te ontzeggen.
dinsdag 7 september 2021 om 08:28
Misschien moet ik wat creatiever worden. Dit is wel een aardig idee. Sla erbij en klaar.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-09-2021 19:48Of je kookt aardappelen extra die je de andere dag even opbakt, oid.
dinsdag 7 september 2021 om 08:32
Op het voorgekookte na is dit ongeveer mijn stijl. Het gaat me meer om de troep erna maar mijn kinderen zijn nu oud genoeg om de vaatwasser in te ruimen ed. Eigenlijk niks te klagen.fashionvictim schreef: ↑06-09-2021 20:04En tegenwoordig kan je het al bijna geen koken meer noemen, je kan alles voorgesneden en voorgekookt kopen, dan is het enkel een kwestie van zakken open scheuren en in een pan mieteren. Zeker als je AGV eet is het binnen het kwartier klaar.
dinsdag 7 september 2021 om 08:35
Precies, je kunt als je gescheiden bent niet leven alsof je nog getrouwd bent op afstand.redhead70 schreef: ↑06-09-2021 21:09Op een gegeven moment zijn dingen ook gewoon klaar he. Mijn ex heeft/had ook totaal een andere visie, toch ben ik daar als toen alleenstaande niet in mee gegaan. Kon ik ook niet. En werken en 2 keer per week kinderen op een training en wedstrijd bezoeken en en en.
Als je niet in overleg kunt moet je zelf prioriteiten stellen. Dat geeft voor iedereen rust.
donderdag 9 september 2021 om 18:06
Ik zou heel even loepen en dan je post herzien. Moeder maakt er een teringzooi van en jij al volwassene kraamt dit uit over een kind. Misselijk.mabelle schreef: ↑05-09-2021 23:39Dit ja. Een prinsje met kapsones. Kom kom. Zeuren dat hij even bij school op jou moet wachten??? Als je nog door zeurt dan laat ik je morgen expres extra lang wachten. Het lijkt of hij alles wat hij wil, wil en meteen. Geen geduld. En bij zijn vader een babyfoon???? Really!!!!
Ik zou tegen vader zeggen jij haalt hem van de trainingen. Ik breng hem.
En als vader dat niet wil doen dan betaald hij maar 3wekelijks een taxi terug voor zoon. Jij zet zoon af en gaat daarna meteen naar huis voor weet ik wat.
En huiswerk doet hij zelf.
Honey, you should see me in a crown
donderdag 9 september 2021 om 18:10
Dit. Echt zelden zo'n onzin gelezen.blijfgewoonbianca schreef: ↑06-09-2021 20:44Wat een rot psychiater.
Het kind zou maar eens begrepen en begeleid kunnen worden.
Honey, you should see me in a crown
donderdag 9 september 2021 om 18:16
Dat hoor ik vaak, maar dan zit een groep 6er dus 3/4x per week vanaf half 3 tot 6 alleen thuis?Handbal schreef: ↑05-09-2021 20:18Dat je oudste niet naar de bso en/of vso wil snap ik wel. Bij de scholen in onze buurt gaat bijna alle kinderen vanaf groep 6-7 daar niet meer heen. Ik weet hoe het bij jullie bso is, maar als daarvoor niemand zit van zijn leeftijd snap ik het wel.
Op de maandagen zou ik zeggen dat hij een boterham kan smeren of zijn eten uit de magnetron haalt.
Helpen met zijn huiswerk hoeft toch alleen als het hem niet lukt dat zal toch niet elke dag zijn.
Probeer eens met hem te zoeken naar andere oplossingen. Misschien kan hij zelf naar huis of kan hijzelf wat anders regelen. Als hij naar de brugklas gaat dan moet hij toch best zelfstandig zijn/worden.
donderdag 9 september 2021 om 18:31
k vind dit een goed advies, dit had ik ook geschreven.snowy2 schreef: ↑05-09-2021 21:55Een paar praktische oplossingen voor de bestaande problemen:
-Kind de keuze geven: Op school warm eten en anders niet sporten. Wil je geen warme maaltijd op school, dan moet ik koken en kan ik je niet naar je sport brengen. aan jou de keuze.
-Kind op de bso zijn huiswerk laten doen. Hoeft hij zich daar niet te vervelen, hij kan hulp inroepen indien nodig en thuis ben je klaar.
-'s ochtends kan je kiezen, of wachten voor school, of bso. Meer keuzes zijn er niet, hoe lang je ook blijft drammen. Maak een keuze wat je wil.
En op door blijven drammen als het antwoord al gegeven is en toch niet meer gaat veranderen zou ik straffen/consequenties zetten. Drammen mag je op je eigen kamer doen. Ik wil er geen last van hebben. Ben je niet in staat om normaal te reageren, dan blijf je dus op je kamer en kan je niet sporten. Aan jou de keuze.
Verder zou ik inderdaad eens gaan kijken of (tijdelijk) bij vader gaan wonen geen optie is. Volgens mij worden kind en jij gek van elkaar. Even wat adempauze kan dan heel fijn zijn.
Kan vader niet een van de drie keer overnemen ook al is het niet zijn week? Ik neem aan dat de andere kinderen ook van hem zijn. Ik heb ook het gevoel dat er geen goede communicatie is tussen TO en haar ex. Is het een nare scheiding geweest?
