Kinderen
alle pijlers
Hoe kinderen iets meegeven buiten hun bubbel?
woensdag 10 juli 2024 om 08:41
Vond een topictitel lastig, maar hoe geven jullie je kinderen mee dat niet iedereen het heeft zoals wij leven. Niet uitermate rijk, maar gewoon prima. We kunnen op vakantie, hebben een huis en kunnen leuke dingen doen. Dat vind ik rijkdom op zich.
Ik ben zelf erg in een bubbel opgegroeid, ondanks dat mijn ouders ons andere dingen lieten zien. Dacht dat wij arm waren want ‘maar’ 1 auto en vier kinderen, geen verre vliegvakanties, geen playstation voor je verjaardag. Toen wij verhuisde op puberleeftijd naar een de hoofdstad wij ineen keer degene die het goed hadden en had ik pas door dat we niet arm waren. Wist ik überhaupt pas wat arm was.
Oftewel je wordt gekleurd waarin je opgroeit. Nu zitten mijn kinderen op een witte school met vooral rijke ouders. Zelf lang getwijfeld over de school maar het is anders 20 minuten fietsen.
Nu vraag ik me af, hoe geven jullie je kinderen wat mee? En wat wil je mee geven?
Ik wil ze meegeven dat je niet iets nieuws krijgt als iets kapot gaat, dat je niet zo maar een game krijgt.
Ik ben zelf erg in een bubbel opgegroeid, ondanks dat mijn ouders ons andere dingen lieten zien. Dacht dat wij arm waren want ‘maar’ 1 auto en vier kinderen, geen verre vliegvakanties, geen playstation voor je verjaardag. Toen wij verhuisde op puberleeftijd naar een de hoofdstad wij ineen keer degene die het goed hadden en had ik pas door dat we niet arm waren. Wist ik überhaupt pas wat arm was.
Oftewel je wordt gekleurd waarin je opgroeit. Nu zitten mijn kinderen op een witte school met vooral rijke ouders. Zelf lang getwijfeld over de school maar het is anders 20 minuten fietsen.
Nu vraag ik me af, hoe geven jullie je kinderen wat mee? En wat wil je mee geven?
Ik wil ze meegeven dat je niet iets nieuws krijgt als iets kapot gaat, dat je niet zo maar een game krijgt.
donderdag 11 juli 2024 om 23:21
Kinderen moeten empathie ontwikkelen. Zich steeds meer leren verplaatsen in een ander. Zodat ze als volwassenen verder kunnen kijken dan hun eigen bubbeltje.
Daar hoeven geen krampachtige buitenbubbelse speeldates voor te worden geforceerd.
Empathie ontwikkelen. Dan komt de rest uiteindelijk vanzelf wel.
Daar hoeven geen krampachtige buitenbubbelse speeldates voor te worden geforceerd.
Empathie ontwikkelen. Dan komt de rest uiteindelijk vanzelf wel.
vrijdag 12 juli 2024 om 07:17
Eens. En als ouder ben je er wel zelf bij natuurlijk en je kan je kind wel meegeven dat anderen niet minder zijn (om welke reden dan ook) en dat heeft wel degelijk met een stukje opvoeding en normbesef te maken.NoPepsiPlease schreef: ↑11-07-2024 23:21Kinderen moeten empathie ontwikkelen. Zich steeds meer leren verplaatsen in een ander. Zodat ze als volwassenen verder kunnen kijken dan hun eigen bubbeltje.
Daar hoeven geen krampachtige buitenbubbelse speeldates voor te worden geforceerd.
Empathie ontwikkelen. Dan komt de rest uiteindelijk vanzelf wel.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 12 juli 2024 om 07:25
De nettemensenbubbel? Ooit rondgelopen in de slangenkuil die hoogopgeleiden op het werk heet? Niks. Nets. Aan. Over kwelling gesproken. Op de klantenservice is het een verademing.ZaphodBeeblebrox schreef: ↑11-07-2024 17:22Als je intelligente kinderen hebt, zou ik ze vooral de mogelijkheid geven om wel in de hoogopgeleide nette mensen bubbel te kunnen zitten, zoals bv op een zelfstandig gymnasium. Wat schiet zo'n kind er mee op om tussen rauw volk te zitten. En later gaan ze naar de volgende nette mensen bubbel (universiteit) en daarna de volgende (hoog opgeleid werk). Helemaal prima, zelfkwelling is nergens voor nodig.
Van je geen reet aantrekken wat er buiten je zogenaamde nettemensennbubbel gebeurt, wordt geen mens/wereld beter. Juist die in de hoogogeleidenbubbel niet. Kijk de Kloof van Sander Schimmelpenninck die hierover gaat. En zie het resultaat, met bijvoorbeeld een nieuwe regering die van plakband aan elkaar hangt.
vrijdag 12 juli 2024 om 07:47
vrijdag 12 juli 2024 om 08:08
Eens. Empathie, maar daarnaast ook: geen gevoelens van "jaloezie" of begeren als het gaat om hoe andere gezinnen op vakantie gaan of wonen. En dan bij voorkeur zonder het over geld te hoeven hebben. Of door in afkeurende termen te spreken. Maar dat is natuurlijk nog veel lastiger dan het bijbrengen of invoelen van jaloezie. Iemand tips dan hoor ik die graag.NoPepsiPlease schreef: ↑11-07-2024 23:21Kinderen moeten empathie ontwikkelen. Zich steeds meer leren verplaatsen in een ander. Zodat ze als volwassenen verder kunnen kijken dan hun eigen bubbeltje.
Daar hoeven geen krampachtige buitenbubbelse speeldates voor te worden geforceerd.
Empathie ontwikkelen. Dan komt de rest uiteindelijk vanzelf wel.
Ik gooi het nu meestal een beetje vaag op: "Als jullie later groot zijn en je het kunt betalen mag jij je eigen keuzes maken, nu kiezen wij." Maar dat voelt ook beetje als het gesprek doodslaan soms.
vrijdag 12 juli 2024 om 08:10
Maar - serieuze vraag hoor - is het niet vergelijkbaar met kleur hebben of niet? Dat je juíst bewust moet zijn van kleurverschil en verschil in afkomst, omdat je anders niet ziet dat er sprake is van racisme en discriminatie? Ik weet niet of dat nou zo heel anders is als het gaat om "bubbels". Dan is daar niet bewust van zijn, misschien dus vergelijkbaar met zeggen dat je "geen kleur ziet" waarvan uit onderzoeken blijkt dat dat juist leidt tot vooroordelen en erger.Olea schreef: ↑11-07-2024 19:07Maar daarom irriteert het me zo. Altijd die verhalen van "Ja mijn bubbel is toch zoooo rijk, zooo wit en hoogopgeleid. Ik vind het belangrijk dat mijn kinderen weten hoe bevoorrecht ze wel niet zijn!!!"
Ik vind het juist heel belangrijk dat kinderen zich daar niet té bewust van zijn.
Overigens bedoel ik niet zozeer dat mensen trots over een situatie die ruk is moeten gaan vertellen, maar ik vind het storend dat er over mensen met een zwakke SES altijd gesproken wordt als "dat is die ándere bubbel."
Ik vind het vooral belangrijk om dingen echt te integreren en onderdeel te maken van het leven. Dat het normaal is. Dus niet eens per jaar doneren aan de voedselbank, maar ik doe bijvoorbeeld wekelijks vrijwilligerswerk en daarmee geef ik -hoop ik - indirect door dat dat normaal is, en niet een sporadische uitzondering of een manier om aapjes te kijken. Dit deed ik overigens al voor er kinderen in het spel waren, maar het is inmiddels wel iets waar ik regelmatig over praat, we komen ook geregeld iemand tegen op straat, de kinderen vragen er vaak naar, dus op die manier is het wel echt een onderdeel van ons leven. En ik merk daardoor in ieder geval dat er voor hen geen drempel meer is om met "zo iemand" te praten en ook dat ze bijvoorbeeld bewuster worden om dingen niet zomaar weg te gooien, maar eerst vragen of ik misschien iets daarheen wil meenemen.
meisje85 wijzigde dit bericht op 10-09-2024 14:51
0.36% gewijzigd
vrijdag 12 juli 2024 om 08:24
@meisje85, dat vind ik wel een interessante vergelijking. Want inderdaad, het risico van je helemaal niet bewust zijn van die verschillen kan tot risico hebben dat je discriminatie, racisme en uitsluiting onderschat. Tegelijkertijd zit hier meteen het manco ook weer: juist het feit dat de witte bevoorrechte groep zich bewust moet worden en uitspreken geeft m.i. aan dat de groep die racisme ondergaat niet serieus genoeg genomen werd of wordt. Dus het geluid móet van de bevoorrechte groep komen?
Daarnaast zijn de lijnen denk ik te scherp gesteld. De vraag (van TO dan tenminste) ging over "buiten de eigen bubbel" maar dat hoeft natuurlijk niet meteen het andere uiterste te zijn. Niet de aller- allerarmste, schrijnende groep. Niet per se de dak- en thuislozen, de verslaafden in de klinieken, de vluchtelingen etc. Bij empathie gaat het natuurlijk wel al gauw die kant op omdat daar de meeste hulpbehoevendheid zit (en je hier wellicht de meeste empathie kunt aanleren?) maar "buiten de eigen bubbel" betekent toch niet meteen: het verre andere uiterste?
Daarnaast zijn de lijnen denk ik te scherp gesteld. De vraag (van TO dan tenminste) ging over "buiten de eigen bubbel" maar dat hoeft natuurlijk niet meteen het andere uiterste te zijn. Niet de aller- allerarmste, schrijnende groep. Niet per se de dak- en thuislozen, de verslaafden in de klinieken, de vluchtelingen etc. Bij empathie gaat het natuurlijk wel al gauw die kant op omdat daar de meeste hulpbehoevendheid zit (en je hier wellicht de meeste empathie kunt aanleren?) maar "buiten de eigen bubbel" betekent toch niet meteen: het verre andere uiterste?
vrijdag 12 juli 2024 om 08:32
In het grote dorp waarin ik woon, zijn de bubbels eigenlijk best overzichtelijk.
Je hebt de superrijken, de middenstand (daar keken we vooral vroeger enorm tegen op), de gewone mensen (arm of met een normaal inkomen, is niet zo spannend verder), een heel klein plukje intellectuelen (vooral oudere leraren, onduidelijk wat hun inkomen verder is, wonen in een bungalow met mooie lichte meubels en boekenkasten) en de mensen die echt opvallen qua asociaal gedrag/multiprobleemfamilies.
En dat was vroeger ook al zo. De middenstand is net zo goed mijn bubbel niet, ook al zijn zij er in veel gevallen waarschijnlijk beter aan toe dan ik. Misschien moet ik mijn kinderen daar eens laten integreren.
Je hebt de superrijken, de middenstand (daar keken we vooral vroeger enorm tegen op), de gewone mensen (arm of met een normaal inkomen, is niet zo spannend verder), een heel klein plukje intellectuelen (vooral oudere leraren, onduidelijk wat hun inkomen verder is, wonen in een bungalow met mooie lichte meubels en boekenkasten) en de mensen die echt opvallen qua asociaal gedrag/multiprobleemfamilies.
En dat was vroeger ook al zo. De middenstand is net zo goed mijn bubbel niet, ook al zijn zij er in veel gevallen waarschijnlijk beter aan toe dan ik. Misschien moet ik mijn kinderen daar eens laten integreren.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
vrijdag 12 juli 2024 om 08:41
Ik was dus vroeger zo'n kind waarvan andere ouders vonden dat hun kind iets van mee moesten krijgen. Want wat zou het goed zijn voor hun kind als die eens even zou zien hoe het in 'mijn wereld' was.
Die ouders vonden zichzelf reuze tolerant en empathisch en hadden geen enkel idee dat ze mij enorm te kijk zetten. Een kind heeft dat door en ik vond het vreselijk, ik was verworden tot een 'project waar andere kinderen van konden leren hoe goed zij het hadden'.
Die ouders vonden zichzelf reuze tolerant en empathisch en hadden geen enkel idee dat ze mij enorm te kijk zetten. Een kind heeft dat door en ik vond het vreselijk, ik was verworden tot een 'project waar andere kinderen van konden leren hoe goed zij het hadden'.
vrijdag 12 juli 2024 om 08:56
Dat idee ja, blehh.florence13 schreef: ↑12-07-2024 08:41Ik was dus vroeger zo'n kind waarvan andere ouders vonden dat hun kind iets van mee moesten krijgen. Want wat zou het goed zijn voor hun kind als die eens even zou zien hoe het in 'mijn wereld' was.
Die ouders vonden zichzelf reuze tolerant en empathisch en hadden geen enkel idee dat ze mij enorm te kijk zetten. Een kind heeft dat door en ik vond het vreselijk, ik was verworden tot een 'project waar andere kinderen van konden leren hoe goed zij het hadden'.
vrijdag 12 juli 2024 om 08:58
Vind ik echt rot om te lezen.florence13 schreef: ↑12-07-2024 08:41Ik was dus vroeger zo'n kind waarvan andere ouders vonden dat hun kind iets van mee moesten krijgen. Want wat zou het goed zijn voor hun kind als die eens even zou zien hoe het in 'mijn wereld' was.
Die ouders vonden zichzelf reuze tolerant en empathisch en hadden geen enkel idee dat ze mij enorm te kijk zetten. Een kind heeft dat door en ik vond het vreselijk, ik was verworden tot een 'project waar andere kinderen van konden leren hoe goed zij het hadden'.
Wil je vertellen hoe andere ouders dit dan deden? Door speelafspraakjes met jou te plannen? Of gewoon doordat ze thuis vertelden: “Florence uit je klas heeft het niet goed dus wees blij dat wij wel op vakantie gaan?” Ik vraag me af op wat voor manier jij voelde dat jij het buiten-de-bubbel-project was
vrijdag 12 juli 2024 om 09:05
vrijdag 12 juli 2024 om 09:08
"florence hier heb je een tas met kleding, want die zijn marietje te klein"Coniglio schreef: ↑12-07-2024 08:58Vind ik echt rot om te lezen.
Wil je vertellen hoe andere ouders dit dan deden? Door speelafspraakjes met jou te plannen? Of gewoon doordat ze thuis vertelden: “Florence uit je klas heeft het niet goed dus wees blij dat wij wel op vakantie gaan?” Ik vraag me af op wat voor manier jij voelde dat jij het buiten-de-bubbel-project was
"joh florence, wat leuk, mijn zoon en jij gaan naar hetzelfde vwo: voor jou is dat natuurlijk wel extra knap"
"zeg marietje, vraag florence of ze bij ons komt eten, heeft ze ook een keer wat lekkers"
"laten we florence meenemen naar de speeltuin, komt die ook nog eens ergens"
"florence, je mag altijd gewoon bij ons komen eten hoor als er thuis niks is"
"zeg florence, ben je eigenlijk wel eens in een museum geweest? weet je wat dat is?"
"hier florence, je mag het oude speelgoed van pietertje hebben. nou pietertje, heb jij vandaag toch een goede daad gedaan he..'
"kom maar bij ons eten florence, weet je hoe dat moet? met mes en vork?"
"ssst!!! Stil zijn kareltje, niet praten over vakantie als florence erbij is, dat is niet aardig"
"ja wij hebben twee lunchpakketjes voor de schoolreis meegegeven, want florence heeft vast niks bij zich en we moeten toch voor elkaar zorgen he"
vrijdag 12 juli 2024 om 09:10
dat he, dat je dan bijna op je knieën moest gaan kruipen van dankbaarheid dat die mensen uit pure goedheid je iets gaven. Deden ze meestal vooral midden op het schoolplein om aan andere ouders te laten zien dat zij een goede daad verricht hadden.Nana_Mouskouri schreef: ↑12-07-2024 09:05Ik ben niet Florence, maar wij kregen dan afdankertjes van klasgenoten en werden geacht daar heel dankbaar voor te zijn. Dan stond er zo'n trotse moeder bij te glimmen.
Probleem was dan altijd dat ik me daar zo ontzettend klein door voelde, maar tegelijkertijd ik die kleding wel wilde hebben want ik had eigenlijk zelf niks.
vrijdag 12 juli 2024 om 09:12
Maar alles heeft toch ook met oprechte intentie te maken? Gewoon open en nieuwsgierig zoals je iedereen - hoop ik- tegemoet treedt? Zodra het wordt gedaan als projectje, dan krijg je dit. Dat voel je direct. Dat zie ik - ander voorbeeld - bij sommige vrijwilligers bij mijn vrijwilligerswerk ook, er wordt direct door geprikt als je er komt om "een keertje iets goed te doen", dan hebben de 'cliënten' echt geen zin om met je te praten.florence13 schreef: ↑12-07-2024 08:41Ik was dus vroeger zo'n kind waarvan andere ouders vonden dat hun kind iets van mee moesten krijgen. Want wat zou het goed zijn voor hun kind als die eens even zou zien hoe het in 'mijn wereld' was.
Die ouders vonden zichzelf reuze tolerant en empathisch en hadden geen enkel idee dat ze mij enorm te kijk zetten. Een kind heeft dat door en ik vond het vreselijk, ik was verworden tot een 'project waar andere kinderen van konden leren hoe goed zij het hadden'.
vrijdag 12 juli 2024 om 09:14
Wat zijn mensen toch rare wezens onder de noemer ‘liefdadigheid’.florence13 schreef: ↑12-07-2024 09:10dat he, dat je dan bijna op je knieën moest gaan kruipen van dankbaarheid dat die mensen uit pure goedheid je iets gaven. Deden ze meestal vooral midden op het schoolplein om aan andere ouders te laten zien dat zij een goede daad verricht hadden.
Probleem was dan altijd dat ik me daar zo ontzettend klein door voelde, maar tegelijkertijd ik die kleding wel wilde hebben want ik had eigenlijk zelf niks.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
vrijdag 12 juli 2024 om 09:14
maar ook gewoon allerlei vooroordelen, ik heb in mijn leven nog nooit iets gestolen, echt gewoon nog nooit. En ik kan me nog zo goed herinneren dat ik op de verjaardag mocht komen van een klasgenootje. Andere kinderen en hun ouders waren er al en ik kwam (zonder ouders en zonder cadeautje) wat later aan. Op het moment dat ik binnenliep keken die ouders elkaar aan, keken naar mij, en werden er in een rotvaart alle enveloppen waar geld in zat bijelkaar gezocht, in een kast gestopt en werd die kast afgesloten.Coniglio schreef: ↑12-07-2024 08:58Vind ik echt rot om te lezen.
Wil je vertellen hoe andere ouders dit dan deden? Door speelafspraakjes met jou te plannen? Of gewoon doordat ze thuis vertelden: “Florence uit je klas heeft het niet goed dus wees blij dat wij wel op vakantie gaan?” Ik vraag me af op wat voor manier jij voelde dat jij het buiten-de-bubbel-project was
Ik denk echt dat die mensen niet doorhadden dat ik het doorhad, maar ik vond dat als 10 of 11 jarige echt heel pijnlijk.
vrijdag 12 juli 2024 om 09:16
En ongetwijfeld wordt "Florence" in dit soort gezinnen ook nog wel eens aangehaald wanneer de kinderen in dat gezin ergens over aan het mopperen of zeuren zijn.
Hoezo krijg ik geen tv op mijn kamer?
- Niet zo, verwend. Denk eens aan kinderen zoals Florence? Die hebben niet eens een tv
Waarom mag ik geen paard? Iedereen op paardrijden heeft een eigen paard!!!
- Ja, maar jij niet. En denk je dat Florence bijvoorbeeld een eigen paard heeft? Zij hebben niet eens geld om haar op paardrijsles te doen, dus die is al blij met de Little Pony die jij haar voor haar verjaardag hebt gegeven. Want ook dát he, Marietje, dat moet je heel goed weten. Die 25 pony's die jij hebt is ook niet voor elk kind vanzelfsprekend. Ben je daar maar heel goed van bewust.
Hoezo krijg ik geen tv op mijn kamer?
- Niet zo, verwend. Denk eens aan kinderen zoals Florence? Die hebben niet eens een tv
Waarom mag ik geen paard? Iedereen op paardrijden heeft een eigen paard!!!
- Ja, maar jij niet. En denk je dat Florence bijvoorbeeld een eigen paard heeft? Zij hebben niet eens geld om haar op paardrijsles te doen, dus die is al blij met de Little Pony die jij haar voor haar verjaardag hebt gegeven. Want ook dát he, Marietje, dat moet je heel goed weten. Die 25 pony's die jij hebt is ook niet voor elk kind vanzelfsprekend. Ben je daar maar heel goed van bewust.
vrijdag 12 juli 2024 om 09:17
klopt helemaal.meisje85 schreef: ↑12-07-2024 09:12Maar alles heeft toch ook met oprechte intentie te maken? Gewoon open en nieuwsgierig zoals je iedereen - hoop ik- tegemoet treedt? Zodra het wordt gedaan als projectje, dan krijg je dit. Dat voel je direct. Dat zie ik - ander voorbeeld - bij sommige vrijwilligers bij mijn vrijwilligerswerk ook, er wordt direct door geprikt als je er komt om "een keertje iets goed te doen", dan hebben de 'cliënten' echt geen zin om met je te praten.
Het is eigenlijk gewoon heel zuur want ook al is het gedaan uit oprechte intentie, nog steeds voelt een kind dat iemand je wil helpen, wat heel fijn is, maar tegelijktijd wil je niet het kind dat 'geholpen moet worden' zijn. Dat maakt het ook gewoon lastig, want er zijn echt wel mensen die ik ook oprecht dankbaar ben, en die echt vanalles voor me gedaan hebben. Maar ook dan voel je je 'de mindere'.
vrijdag 12 juli 2024 om 09:20
oh ja, dat was geregeld zo, en kinderen zeggen dat ook gewoon tegen elkaar. Ik vond dat van andere kinderen eigenlijk ook nooit zo erg. Ooit een vriendinnetje gehad en die had een oudere broer, en die was betrapt op spijbelen op de middelbare school. Hadden die ouders hem verteld dat als hij zo door zou gaan dat hij zo zou eindigen als mijn ouders en zijn kinderen zoals ik.Olea schreef: ↑12-07-2024 09:16En ongetwijfeld wordt "Florence" in dit soort gezinnen ook nog wel eens aangehaald wanneer de kinderen in dat gezin ergens over aan het mopperen of zeuren zijn.
Hoezo krijg ik geen tv op mijn kamer?
- Niet zo, verwend. Denk eens aan kinderen zoals Florence? Die hebben niet eens een tv
Waarom mag ik geen paard? Iedereen op paardrijden heeft een eigen paard!!!
- Ja, maar jij niet. En denk je dat Florence bijvoorbeeld een eigen paard heeft? Zij hebben niet eens geld om haar op paardrijsles te doen, dus die is al blij met de Little Pony die jij haar voor haar verjaardag hebt gegeven. Want ook dát he, Marietje, dat moet je heel goed weten. Die 25 pony's die jij hebt is ook niet voor elk kind vanzelfsprekend. Ben je daar maar heel goed van bewust.
vrijdag 12 juli 2024 om 09:25
Waarmee zou je kinderen die een stuk minder hebben en stiekem dus wel kleren kunnen gebruiken wel kunnen helpen? Op wat voor manier?
Moet je dan anoniem een kledingbon opsturen? Lijkt me ook erg ongemakkelijk om te ontvangen. Of wel een tas met kleren, maar die gewoon thuis afgeven en niet op het schoolplein? Of gewoon niets geven? Hoe kan je dit soort dingen “goed” doen?
Er was hier in de buurt een stichting die sinterklaascadeautjes regelde voor kinderen die anders thuis niks kregen. Heb ik ook wel aan gedoneerd. Is het via zo’n stichting wel “beter/oke”?
Moet je dan anoniem een kledingbon opsturen? Lijkt me ook erg ongemakkelijk om te ontvangen. Of wel een tas met kleren, maar die gewoon thuis afgeven en niet op het schoolplein? Of gewoon niets geven? Hoe kan je dit soort dingen “goed” doen?
Er was hier in de buurt een stichting die sinterklaascadeautjes regelde voor kinderen die anders thuis niks kregen. Heb ik ook wel aan gedoneerd. Is het via zo’n stichting wel “beter/oke”?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
