Hoe te dealen met een temperamentvol kind?

claudine1982 vrijdag 23 september 2022 om 13:26

Ik heb een zoontje van nu 2 jaar en 1 maand. Heel lief en aanhankelijk, maar ook een flink eigen willetje en dat begon al met zo'n 1,5 jaar. Ik vind dat een ontzettend goede eigenschap, maar ik merk dat ik als ouder zijnde het soms moeilijk vind om daarmee om te gaan.

Het spreekwoordelijke dak gaat er af als er in bepaalde situaties niet gebeurt wat hij wil. Hij accepteert ook slecht een 'nee'. Dit is niet zo af en toe, dit gebeurt elke dag.

Luiers verschonen en aankleden is drama. Elke keer weer. Van alles geprobeerd en soms werkt het, maar meestal gewoon niet. Het is af en toe echt een gevecht...

Kinderwagen gaat nu iets beter, maar ik moet hem wel een knijpfruitje oid geven eer hij wil gaan zitten.

Tv kijken gaat ook niet. Dat wil zeggen, ík mag geen tv kijken. Als ik het op een zender zet wat ik wil zien jankt en krijst hij heel de boel bij elkaar omdat het niet iets is wat híj wil zien.

En het ergste vind ik nog wat er buiten gebeurt. Ik ga regelmatig met hem op pad omdat ik niet de hele dag binnen wil zitten. Hij vind het haske leuk om ergens naartoe te gaan en het weggaan is daardoor een drama. Ik loop steevast met een krijsend kind weg van een kinderboerderij of een speeltuin. Wanneer ik zie hoe mak andere kinderen weggaan met hun ouders word ik er wel eens verdrietig van. Waarom moet het bij ons zo moeilijk gaan... En de schaamte is er ook. Ik schaam me gewoon en en bang wat andere ouders wel niet zullen denken.

Ik wil eigenlijk wat raad vragen aan het CB maar vriend wil dat niet. Hij is bang dat zoon gelijk een bepaalde stempel krijgt.

Dusja, eigenlijk wat tips en handvaten gevraagd hoe ik een kind als deze het beste kan managen

Is dit gedrag normaal?

05-2019 vrijdag 23 september 2022 om 14:04

Mijn dochtertje is ook zo. Is eigenlijk altijd zo geweest en is nu 3,5 jaar oud.
Als het nee is in haar hoofd dan is het nee en blijft nee. En als ze iets in haar hoofd heeft hoe iets moet gaan gebeuren dan houd ze zich daar aan vast. Maakt niet uit met wat of met wie. Ze is daar heel stellig in.
Het is soms ontzettend zwaar en ik sta er alleen voor.

Drama met kleding begint al met de onderbroek. Ik laat haar nu zelf alles maar uitzoeken zolang ze maar wat aan heeft. Ik word er erg moe van en wil niet van alles een strijd gaan maken. Ik zoek in de winkel ook geen kleding voor haar uit want dat wil ze toch niet aan. Ze zoekt nu al 2 jaar haar eigen kleding uit in de winkel. Dan weet ik ook zeker dat ze het aan wil en is het aankleden wel makkelijker.

Ze heeft ook met tv kijken een hele sterke wil. Als ze nog niet klaar is met kijken dan krijg je ook niets voor elkaar. Tja het mag niet te lang en het komt ook niet altijd uit. Ik geef aan over 5 min gaat de tv uit en naar 5 min doe ik ook de tv uit. Dat is gewoon echt daarna een drama maar ik hou er wel aan vast.

Ze is echt heel sterk in het volhouden en ze geeft ook niets toe. Onderhandelen is er gewoon niet bij. Ik hoef haar geen voorstellen te doen. Ze geeft zelf voorstellen.

Ik heb momenten gehad dat ik echt in tranen uit ben gebarsten. En niemand die op zo'n moment mij kan steunen en het over kan nemen.

Bij kinderopvang kreeg ik met 14 maanden oud te horen dat het een hele pittige en slimme dame is en dat klopt.

Ik ga in ieder geval niet met alles de strijd aan. Alleen op momenten dat het echt moet. Ik raak anders echt uitgeput en ben dan de hele dag bezig.
Ik ben wel meer grenzen aan gaan geven en daar hou ik mij ook aan vast.
Mijn dochtertje accepteert geen Nee en dat is vaak een hele uitdaging op momenten dat ik of iemand anders nee moet zeggen.

Ik weet hoe jij je voelt. Ik hou mij eraan vast dat het vast wel beter gaat worden.

Blijf in jezelf geloven !

claudine1982 vrijdag 23 september 2022 om 14:05

Mijn vorige post ging fout zie ik

Ik las wat over een boek en daar ga ik naar kijken, goede tip.

Bedankt voor alle andere feedback. Je mag niet vergelijken, maar automatisch doe je dat toch.... Mijn dochter was echt peanuts en ook bij andere kinderen lijkt het makkelijker te gaan. Daardoor bekruipt me soms het gevoel of dit wel normaal gedrag is. En ik snap dat kinderen een hoop aandacht en guidance nodig hebben en geen makke lammetjes zijn, maar toch... Het lijkt bij ons zoveel.

En ik probeer niet constant tv te kijken

Soms in de avond als hij nog wakker is, maar da's dus een no go

Fijn om te lezen dat er herkenning is, maar dat dit normaal gedrag is.

Ik vergeet nog het voorbereiden voordat we weg gaan. Ook dat doe ik, maar heeft weinig effect. ' Nog eventjes spelen en dan gaan we naar huis'.

claudine1982 wijzigde dit bericht op 23-09-2022 14:12

9.56% gewijzigd

S0LEIL vrijdag 23 september 2022 om 14:06

Pergamon schreef: ↑
23-09-2022 13:58

Hier helpt:

- Veel autonomie geven. Maar dan wel bij bepaalde zaken. Dus helpen tafel dekken, planten water geven (is zijn 'taak'), hem echt mee laten draaien. Uiteraard begeleidt ik dit wel maar we doen alsof hij 'zelf doet!'.
- Veel, heel veel, geduld en rustig blijven (lukt me de ene dag beter dan de andere)
- Veel duidelijkheid, veel voorbespreken.
- De dag doornemen voor het naar bed gaan en ook wat dingen voor morgen vast vertellen
- Elke dag zorgen dat de fysieke energie flink wordt uitgeput. Speeltuin, rennen, buiten. Dat soort dingen.
- Ook qua intellect: zorgen dat hij zich niet verveeld. Heeft hij voldoende uitdaging?

Ik probeer niet om te kopen met eten/drinken maar kijk naar alternatieven zodat we toch doen wat ik wil. Niet in de kinderwagen? Hij is twee. Kan hij wel staan op het meerijdplankje? Of mee met de loopfiets/step? Waarom moet hij in de kinderwagen. IN de supermarkt krijgt hij een eigen karretje. Vooraf zeg ik "we gaan naar de supermarkt om BANANEN te kopen". Als hij zelf een karretje heeft gepakt, dan zeg ik "Wat moeten we ook alweer/ OHJA! BANAAN! Weet jij waar die liggen?" en dat loopt hij er zo heen. Wat nu? BROOD! en dan zo de supermarkt door. Hij mag alles pakken (al let ik bij eieren etc natuurlijk wel op).

O ja, dat hielp en helpt hier ook heel goed! Even alles doornemen.
En ook de punten die je erna noemt.

05-2019 vrijdag 23 september 2022 om 14:13

S0LEIL schreef: ↑
23-09-2022 14:06
O ja, dat hielp en helpt hier ook heel goed! Even alles doornemen.
En ook de punten die je erna noemt.

De dag doornemen helpt niet bij ieder kind. Als ik dat doe dan weet ze wat er gaat komen en verzet zich nog meer. Dat werd alleen maar erger.

Blijf in jezelf geloven !

Maída vrijdag 23 september 2022 om 14:13

En heel eerlijk, je vastbijten in boeken, methodes enz zou ik zelf niet zo gauw doen. Ieder kind is anders en niet te definiëren. Al kan het je wel tips en richtlijnen geven.

Ik probeer het maar gewoon los te laten. En soms baal ik ook keihard en vraag ik me af wat ik fout heb gedaan

Uiteindelijk komt het echt goed.

sprankelend vrijdag 23 september 2022 om 14:15

05-2019 schreef: ↑
23-09-2022 14:04

Mijn dochtertje accepteert geen Nee en dat is vaak een hele uitdaging op momenten dat ik of iemand anders nee moet zeggen.

Ik weet hoe jij je voelt. Ik hou mij eraan vast dat het vast wel beter gaat worden.

Mijn hart breekt echt voor je bij je verhaal. Dit gaat niet vanzelf veranderen. En als je het al zwaar en ingewikkeld vindt van een peuter stel je dan eens voor hoe zwaar en ingewikkeld het is van een puber of een jong volwassene. Voor deze leeftijd is er nog een hoop hulp voorhanden. Vaak laagdrempelig en gratis. Doe jezelf alsjeblieft het "plezier" om die nu met beide handen aan te grijpen. Het is echt een hele goede investering in jullie beider levensgeluk.

S0LEIL vrijdag 23 september 2022 om 14:18

05-2019 schreef: ↑
23-09-2022 14:13
De dag doornemen helpt niet bij ieder kind. Als ik dat doe dan weet ze wat er gaat komen en verzet zich nog meer. Dat werd alleen maar erger.

De dag die geweest is? Ik bespreek ook niet altijd de volgende dag, maar de voorbije dag altijd. Dat geeft bij mijn kind veel rust in het hoofd, er is even hele duidelijke 1-op-1 aandacht, we knuffelen tegelijkertijd even, ik peil op die manier wat voor hem goed is gegaan en voor herhaling vatbaar en wat niet, etc.

claudine1982 vrijdag 23 september 2022 om 14:20

05-2019 schreef: ↑
23-09-2022 14:04
Mijn dochtertje is ook zo. Is eigenlijk altijd zo geweest en is nu 3,5 jaar oud.
Als het nee is in haar hoofd dan is het nee en blijft nee. En als ze iets in haar hoofd heeft hoe iets moet gaan gebeuren dan houd ze zich daar aan vast. Maakt niet uit met wat of met wie. Ze is daar heel stellig in.
Het is soms ontzettend zwaar en ik sta er alleen voor.

Drama met kleding begint al met de onderbroek. Ik laat haar nu zelf alles maar uitzoeken zolang ze maar wat aan heeft. Ik word er erg moe van en wil niet van alles een strijd gaan maken. Ik zoek in de winkel ook geen kleding voor haar uit want dat wil ze toch niet aan. Ze zoekt nu al 2 jaar haar eigen kleding uit in de winkel. Dan weet ik ook zeker dat ze het aan wil en is het aankleden wel makkelijker.

Ze heeft ook met tv kijken een hele sterke wil. Als ze nog niet klaar is met kijken dan krijg je ook niets voor elkaar. Tja het mag niet te lang en het komt ook niet altijd uit. Ik geef aan over 5 min gaat de tv uit en naar 5 min doe ik ook de tv uit. Dat is gewoon echt daarna een drama maar ik hou er wel aan vast.

Ze is echt heel sterk in het volhouden en ze geeft ook niets toe. Onderhandelen is er gewoon niet bij. Ik hoef haar geen voorstellen te doen. Ze geeft zelf voorstellen.

Ik heb momenten gehad dat ik echt in tranen uit ben gebarsten. En niemand die op zo'n moment mij kan steunen en het over kan nemen.

Bij kinderopvang kreeg ik met 14 maanden oud te horen dat het een hele pittige en slimme dame is en dat klopt.

Ik ga in ieder geval niet met alles de strijd aan. Alleen op momenten dat het echt moet. Ik raak anders echt uitgeput en ben dan de hele dag bezig.
Ik ben wel meer grenzen aan gaan geven en daar hou ik mij ook aan vast.
Mijn dochtertje accepteert geen Nee en dat is vaak een hele uitdaging op momenten dat ik of iemand anders nee moet zeggen.

Ik weet hoe jij je voelt. Ik hou mij eraan vast dat het vast wel beter gaat worden.

Ik denk dat jouw dochter voelt en weet dat jij alleen staat en daarom denkt de overhand te kunnen nemen. Ik herken dit bij mijn zus en haar dochtertje. Mijn zus had wel mijn moeder die vaak oppaste zodat zij even kon uitblazen. Het is erg zwaar, dat geloof ik

S0LEIL vrijdag 23 september 2022 om 14:20

claudine1982 schreef: ↑
23-09-2022 14:05
Mijn vorige post ging fout zie ik

Ik las wat over een boek en daar ga ik naar kijken, goede tip.

Bedankt voor alle andere feedback. Je mag niet vergelijken, maar automatisch doe je dat toch.... Mijn dochter was echt peanuts en ook bij andere kinderen lijkt het makkelijker te gaan. Daardoor bekruipt me soms het gevoel of dit wel normaal gedrag is. En ik snap dat kinderen een hoop aandacht en guidance nodig hebben en geen makke lammetjes zijn, maar toch... Het lijkt bij ons zoveel.

En ik probeer niet constant tv te kijken Soms in de avond als hij nog wakker is, maar da's dus een no go

Fijn om te lezen dat er herkenning is, maar dat dit normaal gedrag is.

Ik vergeet nog het voorbereiden voordat we weg gaan. Ook dat doe ik, maar heeft weinig effect. ' Nog eventjes spelen en dan gaan we naar huis'.

Eventjes zegt een kind op die leeftijd niets. Beter kun je dan zeggen Je mag nog 1x van de glijbaan af. Of je mag dit filmpje uitkijken en dan... Als je je appel op hebt, dan... Tijdsbesef hebben ze niet, maar handelingen kunnen ze wel al afbakenen.

S0LEIL vrijdag 23 september 2022 om 14:21

claudine1982 schreef: ↑
23-09-2022 14:20
Ik denk dat jouw dochter voelt en weet dat jij alleen staat en daarom denkt de overhand te kunnen nemen. Ik herken dit bij mijn zus en haar dochtertje. Mijn zus had wel mijn moeder die vaak oppaste zodat zij even kon uitblazen. Het is erg zwaar, dat geloof ik

Dat zou best eens kunnen. Ik doe het ook alleen en herken wel veel in het verhaal van 05-2019.
En omdat je het alleen doet, nooit eens weg kunt stappen, moe bent, ben je ook sneller geneigd om minder strak met dingen te zijn, is mijn ervaring. En dat weten ze snel...

s0leil wijzigde dit bericht op 23-09-2022 14:22

17.33% gewijzigd

Star⁴ vrijdag 23 september 2022 om 14:22

Maída schreef: ↑
23-09-2022 14:13
En heel eerlijk, je vastbijten in boeken, methodes enz zou ik zelf niet zo gauw doen. Ieder kind is anders en niet te definiëren. Al kan het je wel tips en richtlijnen geven.

Ik probeer het maar gewoon los te laten. En soms baal ik ook keihard en vraag ik me af wat ik fout heb gedaan

Uiteindelijk komt het echt goed.

Ik gaf een leuke leestip. Gewoon ook voor een stukje herkenning.

sprankelend vrijdag 23 september 2022 om 14:22

claudine1982 schreef: ↑
23-09-2022 14:05

Bedankt voor alle andere feedback. Je mag niet vergelijken, maar automatisch doe je dat toch.... Mijn dochter was echt peanuts en ook bij andere kinderen lijkt het makkelijker te gaan. Daardoor bekruipt me soms het gevoel of dit wel normaal gedrag is. En ik snap dat kinderen een hoop aandacht en guidance nodig hebben en geen makke lammetjes zijn, maar toch... Het lijkt bij ons zoveel.

Als je vergelijkt met anderen is het misschien ook de moeite waard om te kijken naar je eigen interne dialoog. Ik hoorde in het begin heel erg de veroordelende stem van mijn moeder door mijn hoofd galmen en dat kleurde hoe ik de situatie zelf beoordeelde (veroordeelde

) en hoe ver mijn stresslevels door het dak vlogen.

S0LEIL vrijdag 23 september 2022 om 14:24

Star⁴ schreef: ↑
23-09-2022 14:22
Ik gaf een leuke leestip. Gewoon ook voor een stukje herkenning.

Ik zag alleen een niet-werkende afbeelding?

05-2019 vrijdag 23 september 2022 om 14:24

sprankelend schreef: ↑
23-09-2022 14:15
Mijn hart breekt echt voor je bij je verhaal. Dit gaat niet vanzelf veranderen. En als je het al zwaar en ingewikkeld vindt van een peuter stel je dan eens voor hoe zwaar en ingewikkeld het is van een puber of een jong volwassene. Voor deze leeftijd is er nog een hoop hulp voorhanden. Vaak laagdrempelig en gratis. Doe jezelf alsjeblieft het "plezier" om die nu met beide handen aan te grijpen. Het is echt een hele goede investering in jullie beider levensgeluk.

Is allemaal aan de gang hoor.
Bedankt voor het mee denken.

Blijf in jezelf geloven !

Anoniem_63c710b59e88f vrijdag 23 september 2022 om 14:25

sprankelend schreef: ↑
23-09-2022 14:22
Als je vergelijkt met anderen is het misschien ook de moeite waard om te kijken naar je eigen interne dialoog. Ik hoorde in het begin heel erg de veroordelende stem van mijn moeder door mijn hoofd galmen en dat kleurde hoe ik de situatie zelf beoordeelde (veroordeelde ) en hoe ver mijn stresslevels door het dak vlogen.

Dit zeker!
En je schamen omdat je kind stennis schopt… ik heb altijd meelij met zo’n moeder en ben dan zo blij dat ik uit die periode ben!

05-2019 vrijdag 23 september 2022 om 14:27

S0LEIL schreef: ↑
23-09-2022 14:18
De dag die geweest is? Ik bespreek ook niet altijd de volgende dag, maar de voorbije dag altijd. Dat geeft bij mijn kind veel rust in het hoofd, er is even hele duidelijke 1-op-1 aandacht, we knuffelen tegelijkertijd even, ik peil op die manier wat voor hem goed is gegaan en voor herhaling vatbaar en wat niet, etc.

Dat doe ik ook iedere avond gezellig op bed. Dan vertelt ze ook van alles.
Ik dacht te lezen als "voorbereiding" op de volgende dag wat er gaat gebeuren. Dan heb ik dat verkeerd gelezen.

Blijf in jezelf geloven !

sprankelend vrijdag 23 september 2022 om 14:34

05-2019 schreef: ↑
23-09-2022 14:24
Is allemaal aan de gang hoor.
Bedankt voor het mee denken.

Echt heel fijn om te lezen. Ik hoop dat het je (jullie) heel veel op gaat leveren.

Mijn vader is zeeman, dus ik ben opgegroeid met het motto dat er maar één kapitein op een schip kan zijn. In jullie situatie is het fijner voor jullie alle twee als jij dat bent.

Ik heb mijn kinderen alleen opgevoed vanaf hun 3e en 5e levensjaar, dus ik kan me je situatie enigszins indenken. Een klein sprankje hoop dat ik je kan geven is dat wanneer je als alleenstaande ouder aan het roer staat alles veel sneller gaat. Geen overleg, geen onenigheden, geen misverstanden. Dus los van alle nadelen komen er op termijn ook voordelen op je pad.

S0LEIL vrijdag 23 september 2022 om 14:37

05-2019 schreef: ↑
23-09-2022 14:27
Dat doe ik ook iedere avond gezellig op bed. Dan vertelt ze ook van alles.
Ik dacht te lezen als "voorbereiding" op de volgende dag wat er gaat gebeuren. Dan heb ik dat verkeerd gelezen.

Dat stond er inderdaad ook bij.
Maar dat doe ik -bewust- ook niet altijd en soms juist weer heel bewust wel. Beetje afhankelijk van humeur, wat er dan komen gaat de volgende dag, of het al zeker is of niet, hoe druk zijn hoofd al is e.d. Dus dat bekijk ik echt per keer.

05-2019 vrijdag 23 september 2022 om 14:38

claudine1982 schreef: ↑
23-09-2022 14:20
Ik denk dat jouw dochter voelt en weet dat jij alleen staat en daarom denkt de overhand te kunnen nemen. Ik herken dit bij mijn zus en haar dochtertje. Mijn zus had wel mijn moeder die vaak oppaste zodat zij even kon uitblazen. Het is erg zwaar, dat geloof ik

Dat denk ik ook. En het feit dat ik uit een hele slechte relatie kom en geestelijk en emotioneel ben mishandeld. Vooral tijdens de zwangerschap. Ik ben de eerste jaren van haar leven aan het overleven geweest. Dat zal ook niet echt ten goede zijn gekomen.

Blijf in jezelf geloven !

05-2019 vrijdag 23 september 2022 om 14:51

S0LEIL schreef: ↑
23-09-2022 14:21
Dat zou best eens kunnen. Ik doe het ook alleen en herken wel veel in het verhaal van 05-2019.
En omdat je het alleen doet, nooit eens weg kunt stappen, moe bent, ben je ook sneller geneigd om minder strak met dingen te zijn, is mijn ervaring. En dat weten ze snel...

Klopt je denkt ik heb hier nu geen energie voor laat maar zitten. Tenminste dat heb ik soms wel.

Alle ouders die het alleen moeten doen

het is echt niet makkelijk.

Blijf in jezelf geloven !

Java vrijdag 23 september 2022 om 14:53

.

java wijzigde dit bericht op 05-01-2023 12:15

99.90% gewijzigd

Anoniem_643ef551b18c7 vrijdag 23 september 2022 om 15:01

claudine1982 schreef: ↑
23-09-2022 14:05

Ik vergeet nog het voorbereiden voordat we weg gaan. Ook dat doe ik, maar heeft weinig effect. ' Nog eventjes spelen en dan gaan we naar huis'.

Eventjes dat is te vaag voor een kind. Want wat is eventjes?
In mijn eerdere post gaf ik ook een tijd 10 minuten. Maar ook dat is te abstract voor een kind.

Beter is als mama de koffie op heeft/ de vaatwasser is ingepakt want dat is zichtbaar of nog 1x van de glijbaan. Dat is concreet daar kan een kind wat mee.

claudine1982 vrijdag 23 september 2022 om 15:05

Velvetlady schreef: ↑
23-09-2022 15:01
Eventjes dat is te vaag voor een kind. Want wat is eventjes?
In mijn eerdere post gaf ik ook een tijd 10 minuten. Maar ook dat is te abstract voor een kind.

Beter is als mama de koffie op heeft/ de vaatwasser is ingepakt want dat is zichtbaar of nog 1x van de glijbaan. Dat is concreet daar kan een kind wat mee.

Ja precies. Ik las eerder ook 'nog 1 keer van de gkijbaan' oid. Dat is veel handiger. Ga ik de volgende keer toepassen. Kijken of dat een verschil maakt.

Kiwimeisje vrijdag 23 september 2022 om 15:08

Maída schreef: ↑
23-09-2022 13:56
Oh en wat hier nog wel eens helpt is een spelletje maken van veel dingen. Moet hij een andere kant op op zijn fietsje van ons, dan doen we alsof we gaan racen. Moet hij in de wagen komen, dan doe ik alsof de wagen alleen van mij is en hij er niet aan mag komen. Enz.

Ja dit deden wij ook! En bijvoorbeeld kastanjes zoeken onderweg naar de auto. Ik zou niet zeggen dat je naar huis gaat, maar gewoon ‘we gaan takken zoeken, kom!’ Of ‘ik heb zin in een broodje, zullen we die halen?’ En dan naar huis (en dan onderweg wel takken zoeken of thuis brood eten). Ik maakte dan weer geen strijd van wel of niet in de kinderwagen.

Klinkt verder herkenbaar. Je ziet altijd maar een heel klein stukje van iemands dag en peuter. Veel peuters hebben dit soort gedrag wel denk ik, de mijne lagen ook veel te krijsen op de grond in de supermarkt bijv. De piek lag bij ons wel bij 2 jaar, ze waren er relatief snel ook weer vanaf.

Anoniem_643ef551b18c7 vrijdag 23 september 2022 om 15:23

Kiwimeisje schreef: ↑
23-09-2022 15:08
Ja dit deden wij ook! En bijvoorbeeld kastanjes zoeken onderweg naar de auto. Ik zou niet zeggen dat je naar huis gaat, maar gewoon ‘we gaan takken zoeken, kom!’ Of ‘ik heb zin in een broodje, zullen we die halen?’ En dan naar huis (en dan onderweg wel takken zoeken of thuis brood eten). Ik maakte dan weer geen strijd van wel of niet in de kinderwagen.

Klinkt verder herkenbaar. Je ziet altijd maar een heel klein stukje van iemands dag en peuter. Veel peuters hebben dit soort gedrag wel denk ik, de mijne lagen ook veel te krijsen op de grond in de supermarkt bijv. De piek lag bij ons wel bij 2 jaar, ze waren er relatief snel ook weer vanaf.

Bij een slim kind werkt dat niet. Die trapt daar niet in.

Als ik mijn kind had verteld kom we gaan kastanjes zoeken en eigenlijk waren we gewoon onderweg naar de auto.

Nou dan zou hij stennis gaan schoppen en terecht. Je houdt je kind grwoon keihard voor de gek.

Actieve topics