Kinderen
alle pijlers
Hoe te dealen met een temperamentvol kind?
vrijdag 23 september 2022 om 13:26
Ik heb een zoontje van nu 2 jaar en 1 maand. Heel lief en aanhankelijk, maar ook een flink eigen willetje en dat begon al met zo'n 1,5 jaar. Ik vind dat een ontzettend goede eigenschap, maar ik merk dat ik als ouder zijnde het soms moeilijk vind om daarmee om te gaan.
Het spreekwoordelijke dak gaat er af als er in bepaalde situaties niet gebeurt wat hij wil. Hij accepteert ook slecht een 'nee'. Dit is niet zo af en toe, dit gebeurt elke dag.
Luiers verschonen en aankleden is drama. Elke keer weer. Van alles geprobeerd en soms werkt het, maar meestal gewoon niet. Het is af en toe echt een gevecht...
Kinderwagen gaat nu iets beter, maar ik moet hem wel een knijpfruitje oid geven eer hij wil gaan zitten.
Tv kijken gaat ook niet. Dat wil zeggen, ík mag geen tv kijken. Als ik het op een zender zet wat ik wil zien jankt en krijst hij heel de boel bij elkaar omdat het niet iets is wat híj wil zien.
En het ergste vind ik nog wat er buiten gebeurt. Ik ga regelmatig met hem op pad omdat ik niet de hele dag binnen wil zitten. Hij vind het haske leuk om ergens naartoe te gaan en het weggaan is daardoor een drama. Ik loop steevast met een krijsend kind weg van een kinderboerderij of een speeltuin. Wanneer ik zie hoe mak andere kinderen weggaan met hun ouders word ik er wel eens verdrietig van. Waarom moet het bij ons zo moeilijk gaan... En de schaamte is er ook. Ik schaam me gewoon en en bang wat andere ouders wel niet zullen denken.
Ik wil eigenlijk wat raad vragen aan het CB maar vriend wil dat niet. Hij is bang dat zoon gelijk een bepaalde stempel krijgt.
Dusja, eigenlijk wat tips en handvaten gevraagd hoe ik een kind als deze het beste kan managen
Is dit gedrag normaal?
Het spreekwoordelijke dak gaat er af als er in bepaalde situaties niet gebeurt wat hij wil. Hij accepteert ook slecht een 'nee'. Dit is niet zo af en toe, dit gebeurt elke dag.
Luiers verschonen en aankleden is drama. Elke keer weer. Van alles geprobeerd en soms werkt het, maar meestal gewoon niet. Het is af en toe echt een gevecht...
Kinderwagen gaat nu iets beter, maar ik moet hem wel een knijpfruitje oid geven eer hij wil gaan zitten.
Tv kijken gaat ook niet. Dat wil zeggen, ík mag geen tv kijken. Als ik het op een zender zet wat ik wil zien jankt en krijst hij heel de boel bij elkaar omdat het niet iets is wat híj wil zien.
En het ergste vind ik nog wat er buiten gebeurt. Ik ga regelmatig met hem op pad omdat ik niet de hele dag binnen wil zitten. Hij vind het haske leuk om ergens naartoe te gaan en het weggaan is daardoor een drama. Ik loop steevast met een krijsend kind weg van een kinderboerderij of een speeltuin. Wanneer ik zie hoe mak andere kinderen weggaan met hun ouders word ik er wel eens verdrietig van. Waarom moet het bij ons zo moeilijk gaan... En de schaamte is er ook. Ik schaam me gewoon en en bang wat andere ouders wel niet zullen denken.
Ik wil eigenlijk wat raad vragen aan het CB maar vriend wil dat niet. Hij is bang dat zoon gelijk een bepaalde stempel krijgt.
Dusja, eigenlijk wat tips en handvaten gevraagd hoe ik een kind als deze het beste kan managen
Is dit gedrag normaal?
vrijdag 23 september 2022 om 15:28
Ik heb ook zo'n temperamentvol exemplaar. Als ik tegen hem zei dat ie nog een keer van de glijbaan mocht voordat we gingen, ging hij dus mooi niet meer van die glijbaan 
Kind was en is slecht stuurbaar en heeft veel behoefte aan controle. Het gaat nu veel beter omdat hij zijn behoeftes duidelijk kan maken en rekening kan houden met anderen, wat peuters natuurlijk nauwelijks kunnen.
Go with the flow en pick your battles waren mijn mantra's. Accepteren dat je soms een krijsend kind onder de arm hebt, ondanks dat je hem hebt voorbereid, tijd hebt gegeven etc. Probeer je niets aan te trekken van de mening van anderen, zij staan niet in jouw schoenen.
Ik heb ook nog andere kinderen die niet zo deden en over het algemeen braaf en volgzaam waren, dus het lag niet helemaal aan mijn beroerde opvoeding
Kind was en is slecht stuurbaar en heeft veel behoefte aan controle. Het gaat nu veel beter omdat hij zijn behoeftes duidelijk kan maken en rekening kan houden met anderen, wat peuters natuurlijk nauwelijks kunnen.
Go with the flow en pick your battles waren mijn mantra's. Accepteren dat je soms een krijsend kind onder de arm hebt, ondanks dat je hem hebt voorbereid, tijd hebt gegeven etc. Probeer je niets aan te trekken van de mening van anderen, zij staan niet in jouw schoenen.
Ik heb ook nog andere kinderen die niet zo deden en over het algemeen braaf en volgzaam waren, dus het lag niet helemaal aan mijn beroerde opvoeding
vrijdag 23 september 2022 om 15:39
Wat een leuke post.Java schreef: ↑23-09-2022 14:53Voor mij is het inmiddels 15 jaar geleden maar ik herken het helemaal van mijn oudste dochter. Zelfs de kraamverzorgster viel het al op wat een temperament ze had, en op straat kreeg ik regelmatig (goedbedoelde) opmerkingen over de stennis die ze als peuter kon schoppen.
Wat toen iemand tegen mij zei die zelf zo'n kind had en mijn worsteling herkende: "Er bestaan nou eenmaal rustige kinderen die braaf op schoot blijven zitten, weinig reactie geven, en zonder veel nadenken doen wat hun ouders zeggen, en er bestaan dit soort pittige kinderen. Met pittige kinderen kun je hele moeilijke momenten hebben, maar aan de andere kant valt er ook meer lol aan te beleven, want ook de positieve momenten zijn intenser. Deze kinderen leven echt vanuit hun tenen en als ze enthousiast over iets zijn, dan zijn ze HEEL enthousiast. Ze zijn beweeglijk, actief, slurpen alle indrukken in zich op, willen overal bij zijn, stellen honderd vragen, zijn grappig, reageren duidelijk op je en weten goed wat ze willen. Never a dull moment!"
Daardoor kon ik het voor mezelf wat positiever gaan zien, dat ik maar bofte met zo'n sprankelend exemplaar i.p.v. een duffe dodo.
Bij het consultatiebureau konden ze mij overigens totaal niet helpen met mijn opvoedstruggles. Die kwamen niet verder dan mij een standaard folder mee te geven over de peuterpuberteit. Maar het probleem was nou juist dat mijn kind zich absoluut niet standaard gedroeg! Toenmalige folder-adviezen zoals je kind in de hoek of op de gang laten kalmeren, waren dan ook totaal niet van toepassing bij haar: ECHT niet dat ze zich in de hoek liet zetten! We hebben moeten leren opvoeden zonder dit soort (straf)maatregelen, want die werkten juist als een rode lap op een stier.
Kortom, een temperamentvol kind is aan de ene kant hard werken maar aan de andere kant ook erg vermakelijk. Probeer aan de ene kant structuur te scheppen en aan de andere kant van dit enthousiaste karaktertje te genieten.
Wat je zegt herken ik heel erg. Mijn dochter die dus heel wat makkelijker was ( en nog steeds makkelijk is) is wat vlakker wat betreft emoties en uitingen. Ze is bijvoorbeeld nooit een knuffelkind geweest wat ik echt heel jammer vond. Mijn zoon daarentegen pakt me opeens in mijn nek vast als hij op schoot zit en begint spontaan te knuffelen. Daar kan ik inderdaad zo van genieten! En dan weet ik ook, het is niet alleen maar kommer en kwel. Deze momenten zijn zo waardevol.
vrijdag 23 september 2022 om 15:43
Ook hier herkenning. Inclusief heel weinig slapen, veel uitdaging nodig hebben en ook snel overprikkeld raken. Er is geen kind bijgekomen; we hadden allebei het gevoel dat we dat niet zouden overleven 
Alle tips die wij hebben ingezet, zijn al voorbij gekomen. Veeeeel afleiden, pick your battles en bepaalde zaken vermijden. (Dan maar een tijd niet samen naar de ballenbak of de supermarkt. Luier verschonen deden we soms als hij sliep. Omkleden en tandenpoetsen hadden we heel rollenspel voor bedacht, anders eindigde het in blauwe plekken. Bij hem en ons.).
Om heel concreet te maken wanneer iets zou eindigen, gebruikten we “de rode klok” > time timer. Die zou ik zeker gaan inzetten.
Het boek van Eva Bronsveld is een aanrader. En mocht je echt ondersteuning willen, er zijn pedagogen gespecialiseerd in kinderen met een sterke wil (toevallig een vriendin van me). Ik zou het eerder daar zoeken, dan bij het CB.
En verder inderdaad vooral genieten en de positieve kanten proberen te zien.
Alle tips die wij hebben ingezet, zijn al voorbij gekomen. Veeeeel afleiden, pick your battles en bepaalde zaken vermijden. (Dan maar een tijd niet samen naar de ballenbak of de supermarkt. Luier verschonen deden we soms als hij sliep. Omkleden en tandenpoetsen hadden we heel rollenspel voor bedacht, anders eindigde het in blauwe plekken. Bij hem en ons.).
Om heel concreet te maken wanneer iets zou eindigen, gebruikten we “de rode klok” > time timer. Die zou ik zeker gaan inzetten.
Het boek van Eva Bronsveld is een aanrader. En mocht je echt ondersteuning willen, er zijn pedagogen gespecialiseerd in kinderen met een sterke wil (toevallig een vriendin van me). Ik zou het eerder daar zoeken, dan bij het CB.
En verder inderdaad vooral genieten en de positieve kanten proberen te zien.
vrijdag 23 september 2022 om 15:56
Periode van weinig slapen lijken we achter de rug te hebben. Tussen de middag slaapt hij ook nog en bij mij gaat dat ook weer net wat anders dan bij zij vader. Zijn vader kan hem zo op bed leggen en bij mij gaat het gewoon niet. De boel op stelten zetten terwijl hij moe is. Slapen ho maar._horizon_ schreef: ↑23-09-2022 15:43Ook hier herkenning. Inclusief heel weinig slapen, veel uitdaging nodig hebben en ook snel overprikkeld raken. Er is geen kind bijgekomen; we hadden allebei het gevoel dat we dat niet zouden overleven
Alle tips die wij hebben ingezet, zijn al voorbij gekomen. Veeeeel afleiden, pick your battles en bepaalde zaken vermijden. (Dan maar een tijd niet samen naar de ballenbak of de supermarkt. Luier verschonen deden we soms als hij sliep. Omkleden en tandenpoetsen hadden we heel rollenspel voor bedacht, anders eindigde het in blauwe plekken. Bij hem en ons.).
Om heel concreet te maken wanneer iets zou eindigen, gebruikten we “de rode klok” > time timer. Die zou ik zeker gaan inzetten.
Het boek van Eva Bronsveld is een aanrader. En mocht je echt ondersteuning willen, er zijn pedagogen gespecialiseerd in kinderen met een sterke wil (toevallig een vriendin van me). Ik zou het eerder daar zoeken, dan bij het CB.
En verder inderdaad vooral genieten en de positieve kanten proberen te zien.
Dus ik zet hem rond 12 in de autostoel, ga een stukje rijden zodat hij in slaap valt. Vaak hoef ik maar een klein stukje te rijden. En dan als hij slaapt, rij ik naar huis en wacht ik in mijn auto totdat hij wakker is. Klinkt misschien raar, maar ik kan zo even bij komen. Als ik hem uit de auto haal wordt hij met een grote kans wakker en gaat hij daarna toch niet meer slapen.
Ik moet heel eerlijk zeggen, als hij mijn eerste kind was geweest had ik niet geweten of ik nog aan een tweede was begonnen
vrijdag 23 september 2022 om 16:03
Nou echt hè! Wij hadden altijd drie kinderen voor ogen, maar om die reden hebben we het maar bij twee gehouden.claudine1982 schreef: ↑23-09-2022 15:56
Ik moet heel eerlijk zeggen, als hij mijn eerste kind was geweest had ik niet geweten of ik nog aan een tweede was begonnen
vrijdag 23 september 2022 om 16:10
Dit! Onze temperamentvolle dochter is inmiddels puber. Ik heb dagen gehad dat ik haar wel 30 keer achter het behang wilde plakken, maar wat is het toch een heerlijk kind. Zo vol passie! Wat ze doet, doet ze met 100% overgave. Of het nu ruziemaken is of juist iets wat ze leuk vindt om te doen. Probeer soms van een afstandje naar je driftkikker te kijken en zie er de grap een beetje van in. Soms moet je meeveren om te bereiken wat je wilt. Soms moet je bedenken of wat jij wilt, wel écht de strijd waard is. Inmiddels verzuchten wij thuis regelmatig tegen elkaar “het is me d’r eentje”. En dat is het.Java schreef: ↑23-09-2022 14:53Voor mij is het inmiddels 15 jaar geleden maar ik herken het helemaal van mijn oudste dochter. Zelfs de kraamverzorgster viel het al op wat een temperament ze had, en op straat kreeg ik regelmatig (goedbedoelde) opmerkingen over de stennis die ze als peuter kon schoppen.
Wat toen iemand tegen mij zei die zelf zo'n kind had en mijn worsteling herkende: "Er bestaan nou eenmaal rustige kinderen die braaf op schoot blijven zitten, weinig reactie geven, en zonder veel nadenken doen wat hun ouders zeggen, en er bestaan dit soort pittige kinderen. Met pittige kinderen kun je hele moeilijke momenten hebben, maar aan de andere kant valt er ook meer lol aan te beleven, want ook de positieve momenten zijn intenser. Deze kinderen leven echt vanuit hun tenen en als ze enthousiast over iets zijn, dan zijn ze HEEL enthousiast. Ze zijn beweeglijk, actief, slurpen alle indrukken in zich op, willen overal bij zijn, stellen honderd vragen, zijn grappig, reageren duidelijk op je en weten goed wat ze willen. Never a dull moment!"
Daardoor kon ik het voor mezelf wat positiever gaan zien, dat ik maar bofte met zo'n sprankelend exemplaar i.p.v. een duffe dodo.
Bij het consultatiebureau konden ze mij overigens totaal niet helpen met mijn opvoedstruggles. Die kwamen niet verder dan mij een standaard folder mee te geven over de peuterpuberteit. Maar het probleem was nou juist dat mijn kind zich absoluut niet standaard gedroeg! Toenmalige folder-adviezen zoals je kind in de hoek of op de gang laten kalmeren, waren dan ook totaal niet van toepassing bij haar: ECHT niet dat ze zich in de hoek liet zetten! We hebben moeten leren opvoeden zonder dit soort (straf)maatregelen, want die werkten juist als een rode lap op een stier.
Kortom, een temperamentvol kind is aan de ene kant hard werken maar aan de andere kant ook erg vermakelijk. Probeer aan de ene kant structuur te scheppen en aan de andere kant van dit enthousiaste karaktertje te genieten.
vrijdag 23 september 2022 om 16:18
Soms kan het pittig zijn hè.
Ik lees ook wel normale dingen hoor. Zoals kind wil alleen in de buggy met knijpfruitje. Mijn beide dochters wouden op de leeftijd niet meer in een buggy zitten hoor. Ook niet met wat lekkers. Die gilden de boel bij elkaar.
Tv kijken met je kind erbij wil hier ook niet.
Het is denk ik ook even wennen zo'n eigen wil van je kind.
Hulp vragen bij het cb is zeker goed.
Lijkt je iets van peutergym nog leuk voor je kind? Hier vind dochter van 2jr 4maand het geweldig.
Ik lees ook wel normale dingen hoor. Zoals kind wil alleen in de buggy met knijpfruitje. Mijn beide dochters wouden op de leeftijd niet meer in een buggy zitten hoor. Ook niet met wat lekkers. Die gilden de boel bij elkaar.
Tv kijken met je kind erbij wil hier ook niet.
Het is denk ik ook even wennen zo'n eigen wil van je kind.
Hulp vragen bij het cb is zeker goed.
Lijkt je iets van peutergym nog leuk voor je kind? Hier vind dochter van 2jr 4maand het geweldig.
vrijdag 23 september 2022 om 16:28
Nou hoezo hou je je kind voor de gek? En wie zegt dat ik geen slimme kinderen heb? Ik vind dat wel onaardig. Ik ga wel degelijk kastanjes zoeken hoor. Ik denk dat het helpt om mee te veren en je kind wat meer te begeleiden naar de auto, ipv keihard zeggen ‘nu gaan we naar huis’. Maargoed ook hier ging dat niet altijd en heb ik ook vaak genoeg met een krijsend kind onder de arm gelopen.Velvetlady schreef: ↑23-09-2022 15:23Bij een slim kind werkt dat niet. Die trapt daar niet in.
Als ik mijn kind had verteld kom we gaan kastanjes zoeken en eigenlijk waren we gewoon onderweg naar de auto.
Nou dan zou hij stennis gaan schoppen en terecht. Je houdt je kind grwoon keihard voor de gek.
vrijdag 23 september 2022 om 16:28
Haha Claudine, ik heb ook zo'n zoontje thuis! Toevallig ook 2 jaar en 1 maand. Het is echt pittig en ik hoef voorlopig geen tweede (misschien wel nooit). Als je in de buurt woonde, zouden ze met elkaar kunnen spelen, dan hebben wij er even geen last van haha. Ik denk dat het bij de leeftijd hoort en ook het karakter is. En sterrenbeeld (leeuw). Ik hoop dat het beter gaat als hij ouder wordt anders hebben ze een zware kluif aan hem op school.
Groetjes!
vrijdag 23 september 2022 om 16:29
Ik lees eigenlijk niet zo'n raar kind, net als alle anderen.
Belangrijk is duidelijkheid, echtheid en voorspelbaarheid. In alles.
Voorspelbaarheid kwam in dit topic ook al langs. Een paar keer aankondigen wat er gaat gebeuren. Geldt ook voor waarschuwingen, en ik-tel-tot-drie-en-dan-gebeurt-het.
Jij wéét dat als je ergens om 5 uur op bezoek bent dat je moet ophoepelen óf dat je gaat mee-eten. Voor een peuter komt alles volledig onvoorspelbaar uit de lucht vallen. Dingen gebeuren zómaar. Ineens.
Échte aandacht. Een peuter is ééndimensionaal. Hij is letterlijk maar met één ding bezig. Alles wat niet zijn spel is, is achtergrond.
Zó veel moeders roepen vanaf hun bankje:
"pas op dat je niet valt jantje"
"niet aan dat kindje zijn mouw trekken"
"pas op bezeer je niet aan die tak"
Die moeder heeft net 3 opmerkingen gemaakt die Jantje volkomen negeert.
Wat doe je, als je je kind ziet struikelen? Roep je 'pas op!' ? Waarom doe je dat? Hij is al gestruikeld, het is niet alsof je hem een briljant inzicht geeft.
Is het erg als Jantje valt? Dan moet je opstaan, er naar toe lopen, het kind uit zijn spel halen en duidelijk maken dat hij hier écht voorzichtig moet zijn.
Als je niet bereid bent om dat allemaal te doen, dan moet je ook de loze opmerkingen vóór je houden.
Anders leer je een kind dat je een inhoudsloos achtergrondgeluid bent.
Belangrijk is duidelijkheid, echtheid en voorspelbaarheid. In alles.
Voorspelbaarheid kwam in dit topic ook al langs. Een paar keer aankondigen wat er gaat gebeuren. Geldt ook voor waarschuwingen, en ik-tel-tot-drie-en-dan-gebeurt-het.
Jij wéét dat als je ergens om 5 uur op bezoek bent dat je moet ophoepelen óf dat je gaat mee-eten. Voor een peuter komt alles volledig onvoorspelbaar uit de lucht vallen. Dingen gebeuren zómaar. Ineens.
Échte aandacht. Een peuter is ééndimensionaal. Hij is letterlijk maar met één ding bezig. Alles wat niet zijn spel is, is achtergrond.
Zó veel moeders roepen vanaf hun bankje:
"pas op dat je niet valt jantje"
"niet aan dat kindje zijn mouw trekken"
"pas op bezeer je niet aan die tak"
Die moeder heeft net 3 opmerkingen gemaakt die Jantje volkomen negeert.
Wat doe je, als je je kind ziet struikelen? Roep je 'pas op!' ? Waarom doe je dat? Hij is al gestruikeld, het is niet alsof je hem een briljant inzicht geeft.
Is het erg als Jantje valt? Dan moet je opstaan, er naar toe lopen, het kind uit zijn spel halen en duidelijk maken dat hij hier écht voorzichtig moet zijn.
Als je niet bereid bent om dat allemaal te doen, dan moet je ook de loze opmerkingen vóór je houden.
Anders leer je een kind dat je een inhoudsloos achtergrondgeluid bent.
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 23 september 2022 om 16:39
Laat ik beginnen met dat mak meegaan van andere kindjes uit de speeltuin, je wil niet weten hoe vaak die kindjes met eten worden omgekocht hoor. Als we nu naar de supermarkt gaan liggen er misschien nog donuts zei zo'n modelmoeder laatst hardop 
Ik zeg meestal, 'zullen we gaan kijken wat papa aan het doen is' tegen mijn tweejarige en die is dan voldoende nieuwsgierig daardoor gelukkig... vaak maakt papa overigens lekker eten, anders had ik ook een probleem waarschijnlijk.
Ik zeg meestal, 'zullen we gaan kijken wat papa aan het doen is' tegen mijn tweejarige en die is dan voldoende nieuwsgierig daardoor gelukkig... vaak maakt papa overigens lekker eten, anders had ik ook een probleem waarschijnlijk.
Lorem Ipsum
vrijdag 23 september 2022 om 16:39
Ik wil je probleem absoluut niet bagatelliseren (want ik weet hoe het is), maar ik lees niet heel gekke of aparte dingen voor een tweejarige. Natuurlijk zijn er ook meegaande peuters, maar het begrip peuterpuberteit is niet voor niets uitgevonden: dat kan namelijk echt heel zwaar zijn.
Voor mij hielp het al enorm ergens te lezen dat ook meerdere driftbuien van 10 min of meer waarin je kind niet aanspreekbaar of benaderbaar is nog gewoon binnen het normale vallen.
Blijf rustig en ga zo min mogelijk de strijd aan: kinderwagen was hier na 1.5 jaar niet meer gezellig. Dus liepen ze gewoon alles. Ik zocht veilige routes uit (tuinmuurtjes deden hier wonderen). Zelf tv-kijken nooit geprobeerd, daarvan wist ik al dat dat niet zou gaan lukken. Weggaan is vaak drama. Bereid je daar mentaal op voor: een voorbereid mens telt voor twee, was mijn motto.
Driftbuien: niet leuk, maar het hoort er bij (ik vind het nuttig om te lezen waarom het er bij hoort). Blijf gewoon neutraal, blijf in de buurt en wacht tot je kind weer aanspreekbaar is. Probeer triggers (vermoeidheid, honger, dorst) te vermijden.
En doe vooral wat werkt. Mijn jongste sliep ook alleen in de auto. Als ik dan een keertje met de auto weg moest plande ik dat waar mogelijk onder slaaptijd: dan sliep hij in elk gevaar een half uurtje.
Mijn meest temperamentvolle kind is nu 9 en grote voordeel: ik kan uitstekend met hem praten. Driftbuien heeft hij sinds de peutertijd niet meer. Het is nog steeds een heel aanwezig en intensief kind (mensen vinden hem of heel leuk of ze krijgen een punthoofd van hem), maar het is veel beter dan toen. Oudere kinderen waren op 1 na ook temperamentvol en dat zijn hele leuk pubers en jongvolwassenen geworden.
Voor mij hielp het al enorm ergens te lezen dat ook meerdere driftbuien van 10 min of meer waarin je kind niet aanspreekbaar of benaderbaar is nog gewoon binnen het normale vallen.
Blijf rustig en ga zo min mogelijk de strijd aan: kinderwagen was hier na 1.5 jaar niet meer gezellig. Dus liepen ze gewoon alles. Ik zocht veilige routes uit (tuinmuurtjes deden hier wonderen). Zelf tv-kijken nooit geprobeerd, daarvan wist ik al dat dat niet zou gaan lukken. Weggaan is vaak drama. Bereid je daar mentaal op voor: een voorbereid mens telt voor twee, was mijn motto.
Driftbuien: niet leuk, maar het hoort er bij (ik vind het nuttig om te lezen waarom het er bij hoort). Blijf gewoon neutraal, blijf in de buurt en wacht tot je kind weer aanspreekbaar is. Probeer triggers (vermoeidheid, honger, dorst) te vermijden.
En doe vooral wat werkt. Mijn jongste sliep ook alleen in de auto. Als ik dan een keertje met de auto weg moest plande ik dat waar mogelijk onder slaaptijd: dan sliep hij in elk gevaar een half uurtje.
Mijn meest temperamentvolle kind is nu 9 en grote voordeel: ik kan uitstekend met hem praten. Driftbuien heeft hij sinds de peutertijd niet meer. Het is nog steeds een heel aanwezig en intensief kind (mensen vinden hem of heel leuk of ze krijgen een punthoofd van hem), maar het is veel beter dan toen. Oudere kinderen waren op 1 na ook temperamentvol en dat zijn hele leuk pubers en jongvolwassenen geworden.
vrijdag 23 september 2022 om 16:46
het is echt niet makkelijk.
Is het zeker niet. Zo te lezen heb jij ook een hoop te verwerken gehad, of ben je dat nog aan het doen. Ik ook en daardoor sta je ook nog eens continu "aan", heb je nooit even adempauze gehad. Maar hey, we doen het maar en daar mag je ook wel trots op zijn!
s0leil wijzigde dit bericht op 23-09-2022 17:09
0.10% gewijzigd
vrijdag 23 september 2022 om 16:49
Neem de tijd, rustig blijven en pick your battles. Ze worden vanzelf ouder en zijn dan in de meeste gevallen redelijker.
En laat de schaamte naar andere ouders los. Allereerst: nou en. En verder: andere ouders vinden toch overal wel ergens van.
Maar goed, dit heb ik ook door schade en schande moeten leren en ondervinden. Ik dacht in eerste instantie dat ik het gewoon niet kon, kinderen opvoeden. Maar toen werd nummer twee geboren: zo mak als een lammetje.
En laat de schaamte naar andere ouders los. Allereerst: nou en. En verder: andere ouders vinden toch overal wel ergens van.
Maar goed, dit heb ik ook door schade en schande moeten leren en ondervinden. Ik dacht in eerste instantie dat ik het gewoon niet kon, kinderen opvoeden. Maar toen werd nummer twee geboren: zo mak als een lammetje.
vrijdag 23 september 2022 om 16:51
Java schreef: ↑23-09-2022 14:53Voor mij is het inmiddels 15 jaar geleden maar ik herken het helemaal van mijn oudste dochter. Zelfs de kraamverzorgster viel het al op wat een temperament ze had, en op straat kreeg ik regelmatig (goedbedoelde) opmerkingen over de stennis die ze als peuter kon schoppen.
Wat toen iemand tegen mij zei die zelf zo'n kind had en mijn worsteling herkende: "Er bestaan nou eenmaal rustige kinderen die braaf op schoot blijven zitten, weinig reactie geven, en zonder veel nadenken doen wat hun ouders zeggen, en er bestaan dit soort pittige kinderen. Met pittige kinderen kun je hele moeilijke momenten hebben, maar aan de andere kant valt er ook meer lol aan te beleven, want ook de positieve momenten zijn intenser. Deze kinderen leven echt vanuit hun tenen en als ze enthousiast over iets zijn, dan zijn ze HEEL enthousiast. Ze zijn beweeglijk, actief, slurpen alle indrukken in zich op, willen overal bij zijn, stellen honderd vragen, zijn grappig, reageren duidelijk op je en weten goed wat ze willen. Never a dull moment!"
Daardoor kon ik het voor mezelf wat positiever gaan zien, dat ik maar bofte met zo'n sprankelend exemplaar i.p.v. een duffe dodo.
Bij het consultatiebureau konden ze mij overigens totaal niet helpen met mijn opvoedstruggles. Die kwamen niet verder dan mij een standaard folder mee te geven over de peuterpuberteit. Maar het probleem was nou juist dat mijn kind zich absoluut niet standaard gedroeg! Toenmalige folder-adviezen zoals je kind in de hoek of op de gang laten kalmeren, waren dan ook totaal niet van toepassing bij haar: ECHT niet dat ze zich in de hoek liet zetten! We hebben moeten leren opvoeden zonder dit soort (straf)maatregelen, want die werkten juist als een rode lap op een stier.
Kortom, een temperamentvol kind is aan de ene kant hard werken maar aan de andere kant ook erg vermakelijk. Probeer aan de ene kant structuur te scheppen en aan de andere kant van dit enthousiaste karaktertje te genieten.
Zo waar
Ik heb een vriendin met een keurig rustig jongetje, exact even oud als die van mij. En hoewel ik wel eens jaloers kan zijn op hoe makkelijk sommige dingen gaan met hem, vind ik hem ook een beetje saai. Suf bijna...
vrijdag 23 september 2022 om 16:53
claudine1982 schreef: ↑23-09-2022 15:05Ja precies. Ik las eerder ook 'nog 1 keer van de gkijbaan' oid. Dat is veel handiger. Ga ik de volgende keer toepassen. Kijken of dat een verschil maakt.
Dat kwam van mij. Tip daarbij is om altijd dezelfde bewoordingen te gebruiken. Hier is het altijd: Nog één keer, dat is de (aller)laatste keer. Met de nadruk op één en laatste. Dat begreep zoon heel vlot, zo klein als hij nog was.
vrijdag 23 september 2022 om 17:02
Eens hoor. Het is sowieso natuurlijk onzin, zeker als het om zulke jonge kinderen gaat, dat slimme kinderen daar per definitie niet in meegaan, of om te beweren dat slimme kinderen in het algemeen per definitie iets zus of zo doen, of juist niet doen. En dat voor de gek houden vind ik ook nogal overdreven.Kiwimeisje schreef: ↑23-09-2022 16:28Nou hoezo hou je je kind voor de gek? En wie zegt dat ik geen slimme kinderen heb? Ik vind dat wel onaardig. Ik ga wel degelijk kastanjes zoeken hoor. Ik denk dat het helpt om mee te veren en je kind wat meer te begeleiden naar de auto, ipv keihard zeggen ‘nu gaan we naar huis’. Maargoed ook hier ging dat niet altijd en heb ik ook vaak genoeg met een krijsend kind onder de arm gelopen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 23 september 2022 om 17:05
Yes, dat heb ik gisteren wel ondervonden. Dinsdag en woensdag gaat hij altijd naar het kdv. Ik had gister het fantastische idee om naar de dierentuin met hem te gaan. Normaal gaan we altijd op maandag, maar dat kwam deze week niet goed uit.Gique schreef: ↑23-09-2022 16:39Ik wil je probleem absoluut niet bagatelliseren (want ik weet hoe het is), maar ik lees niet heel gekke of aparte dingen voor een tweejarige. Natuurlijk zijn er ook meegaande peuters, maar het begrip peuterpuberteit is niet voor niets uitgevonden: dat kan namelijk echt heel zwaar zijn.
Voor mij hielp het al enorm ergens te lezen dat ook meerdere driftbuien van 10 min of meer waarin je kind niet aanspreekbaar of benaderbaar is nog gewoon binnen het normale vallen.
Blijf rustig en ga zo min mogelijk de strijd aan: kinderwagen was hier na 1.5 jaar niet meer gezellig. Dus liepen ze gewoon alles. Ik zocht veilige routes uit (tuinmuurtjes deden hier wonderen). Zelf tv-kijken nooit geprobeerd, daarvan wist ik al dat dat niet zou gaan lukken. Weggaan is vaak drama. Bereid je daar mentaal op voor: een voorbereid mens telt voor twee, was mijn motto.
Driftbuien: niet leuk, maar het hoort er bij (ik vind het nuttig om te lezen waarom het er bij hoort). Blijf gewoon neutraal, blijf in de buurt en wacht tot je kind weer aanspreekbaar is. Probeer triggers (vermoeidheid, honger, dorst) te vermijden.
En doe vooral wat werkt. Mijn jongste sliep ook alleen in de auto. Als ik dan een keertje met de auto weg moest plande ik dat waar mogelijk onder slaaptijd: dan sliep hij in elk gevaar een half uurtje.
Mijn meest temperamentvolle kind is nu 9 en grote voordeel: ik kan uitstekend met hem praten. Driftbuien heeft hij sinds de peutertijd niet meer. Het is nog steeds een heel aanwezig en intensief kind (mensen vinden hem of heel leuk of ze krijgen een punthoofd van hem), maar het is veel beter dan toen. Oudere kinderen waren op 1 na ook temperamentvol en dat zijn hele leuk pubers en jongvolwassenen geworden.
Ik doe dit NOOIT meer.
Ik denk dat dit na 2 dagen kdv too much was, want er was geen land mee te bezeilen. En toen hij zijn driftsessie hield omdat we na 10 minuten rotsen klimmen weer verder gingen, kwam er een vrouw voorbij die ik om het hele tafereel zag lachen.
Op dat moment komt het stoom nog net niet uit mijn oren, maar achteraf kan ik er ook wel om lachen. Misschien had ik het ook wat luchtiger moeten aanpakken, maar als je al meerdere keren een krijs/drein/huilmoment in een uur heb moeten aanhoren is dat vrij moeilijk
vrijdag 23 september 2022 om 17:06
En om je er echt aan te houden. Dus geen uitzonderingen, hoeveel drama ook.
vrijdag 23 september 2022 om 17:08
Sowieso zien ze bij het consultatiebureau waarschijnlijk zelf ook wel dat hij temperamentvol is. Dus dan kan je net zo goed advies vragen. En het consultatiebureau stelt geen diagnoses. Je bent echt heel veel stappen verder voor dat aan de orde is - en temperamentvol gedrag is iets wat zij wel heel vaak zullen zien en waar ze ook heel vaak vragen over zullen stellen.Westerpaviljoen schreef: ↑23-09-2022 17:05Wat is dat nou weer voor zwakzinnig gelul van je vriend
En van jou dat je het daardoor niet vraagt
Kom op zeg
Dus ik zou dat wel gewoon doen. Ik vind ook niet dat je toestemming van je vriend moet hebben om advies te vragen.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
vrijdag 23 september 2022 om 17:32
Klopt. Een klein jaartje geleden toen we voor het laatst gingen merkte ze al op dat het een pittig mannetje is. In die periode was trouwens ook onze gastouder ermee gekapt omdat ze hem te intensief vond...Susan schreef: ↑23-09-2022 17:08Sowieso zien ze bij het consultatiebureau waarschijnlijk zelf ook wel dat hij temperamentvol is. Dus dan kan je net zo goed advies vragen. En het consultatiebureau stelt geen diagnoses. Je bent echt heel veel stappen verder voor dat aan de orde is - en temperamentvol gedrag is iets wat zij wel heel vaak zullen zien en waar ze ook heel vaak vragen over zullen stellen.
Dus ik zou dat wel gewoon doen. Ik vind ook niet dat je toestemming van je vriend moet hebben om advies te vragen.
Arts van het CB zei voor de grap dat ze het wel snapte dat het makkelijker geld verdienen is met een wat meegaander kind
Ik zal eens bellen naar het cb.
vrijdag 23 september 2022 om 17:33
Ik bedoelde trouwens vragen over zullen krijgen, i.p.v. stellen.claudine1982 schreef: ↑23-09-2022 17:32Klopt. Een klein jaartje geleden toen we voor het laatst gingen merkte ze al op dat het een pittig mannetje is. In die periode was trouwens ook onze gastouder ermee gekapt omdat ze hem te intensief vond...
Arts van het CB zei voor de grap dat ze het wel snapte dat het makkelijker geld verdienen is met een wat meegaander kind
Ik zal eens bellen naar het cb.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
