Hoe te dealen met een temperamentvol kind?

claudine1982 vrijdag 23 september 2022 om 13:26

Ik heb een zoontje van nu 2 jaar en 1 maand. Heel lief en aanhankelijk, maar ook een flink eigen willetje en dat begon al met zo'n 1,5 jaar. Ik vind dat een ontzettend goede eigenschap, maar ik merk dat ik als ouder zijnde het soms moeilijk vind om daarmee om te gaan.

Het spreekwoordelijke dak gaat er af als er in bepaalde situaties niet gebeurt wat hij wil. Hij accepteert ook slecht een 'nee'. Dit is niet zo af en toe, dit gebeurt elke dag.

Luiers verschonen en aankleden is drama. Elke keer weer. Van alles geprobeerd en soms werkt het, maar meestal gewoon niet. Het is af en toe echt een gevecht...

Kinderwagen gaat nu iets beter, maar ik moet hem wel een knijpfruitje oid geven eer hij wil gaan zitten.

Tv kijken gaat ook niet. Dat wil zeggen, ík mag geen tv kijken. Als ik het op een zender zet wat ik wil zien jankt en krijst hij heel de boel bij elkaar omdat het niet iets is wat híj wil zien.

En het ergste vind ik nog wat er buiten gebeurt. Ik ga regelmatig met hem op pad omdat ik niet de hele dag binnen wil zitten. Hij vind het haske leuk om ergens naartoe te gaan en het weggaan is daardoor een drama. Ik loop steevast met een krijsend kind weg van een kinderboerderij of een speeltuin. Wanneer ik zie hoe mak andere kinderen weggaan met hun ouders word ik er wel eens verdrietig van. Waarom moet het bij ons zo moeilijk gaan... En de schaamte is er ook. Ik schaam me gewoon en en bang wat andere ouders wel niet zullen denken.

Ik wil eigenlijk wat raad vragen aan het CB maar vriend wil dat niet. Hij is bang dat zoon gelijk een bepaalde stempel krijgt.

Dusja, eigenlijk wat tips en handvaten gevraagd hoe ik een kind als deze het beste kan managen

Is dit gedrag normaal?

Anoniem_63b29901f24c9 vrijdag 23 september 2022 om 18:07

S0LEIL schreef: ↑
23-09-2022 16:51
Zo waar

Ik heb een vriendin met een keurig rustig jongetje, exact even oud als die van mij. En hoewel ik wel eens jaloers kan zijn op hoe makkelijk sommige dingen gaan met hem, vind ik hem ook een beetje saai. Suf bijna...

Waarom zou je gaan vergelijken überhaupt, klinkt ook niet echt aardig. En uiteindelijk vindt iedereen z'n eigen kind meestal het leukst hoor, mijn rustige oudste is thuis verre van rustig en mijn iets minder rustige jongste vind ik net zo leuk maar zeker niet minder saai. Als ouder zie je gelukkig het totaal pakketje, vergeet niet dat veel kinderen zich thuis anders gedragen dan ergens anders.

OT: ik lees ook redelijk normaal gedrag voor een 2 jarige hoor, maakt het niet minder zwaar maar wel fijn te beseffen dat de meeste ouders echt wel dezelfde uitdagingen hebben. Er zijn veel goede dingen genoemd. Wat hier ook goed helpt: humor inzetten, afleiden en emotie proberen te benoemen ( je wilt niet naar huis he, je vindt de speeltuin leuk?) Soms doe ik ook iets onverwachts om een bepaalde situatie te doorbreken en dan doen ze voor je het weet ineens wat je wil. Als voorbeeld: ik heb soms beetje rare humor hoor maar als ie niet willen worden aangekleed, doe ik soms net of ik heeeel boos ben ( hij weet dat het een grapje is) en doe ik net of ik hem uit het raam ga gooien. Of ik zeg oke: dan ga ik me ook uitkleden en gaan we wel in ons blootje naar buiten. Moet ie vaak lachen, is afgeleid en dan hup kleed ik m ineens zo aan.

Fiorah vrijdag 23 september 2022 om 18:25

Wat mij overigens ook wel helpt is om soms echt de tijd te geven die het kind wil besteden op een plek.

Hoe vaak neem je je kind mee terwijl het eigenlijk nog niet klaar is om te gaan? Heel vaak denk ik. Terwijl je daar zelf ook heel chagrijnig van zou worden.

Dat betekent niet dat je altijd maar overal moet wachten, maar ja, ik ging gerust even zitten bij het kinderdagverblijf tot mijn kind klaar was om te gaan. Op een keer vroeg iemand mij: "Ben jij zo'n ouder die wacht tot haar kind klaar is voor iets?" Ja kennelijk ben ik er zo een. Niet altijd hoor, maar als het kan wel.

Fiorah vrijdag 23 september 2022 om 18:27

Kijk dit zijn die powergames. Hielp bij mij echt (wel even volhouden, natuurlijk niet direct de eerste keer):

https://kiind.nl/powergames-kind-controle/

turquasi vrijdag 23 september 2022 om 18:48

Wat tv kijken betreft, dat doen we hier overdag ook alleen in het weekend. Een reisprogramma of natuurprogramma vooral.... en dan maar hopen dat het hertje het roofdier weer te snel af is haha. Maar echt kijken waar je zin in hebt gaat niet inderdaad. Papa krijgt ook veel meer voor elkaar dan ik, niet eerlijk maar misschien slaat de balans nog wel eens om in mijn voordeel in de toekomst.

Lorem Ipsum

claudine1982 vrijdag 23 september 2022 om 18:58

Fiorah schreef: ↑
23-09-2022 18:27
Kijk dit zijn die powergames. Hielp bij mij echt (wel even volhouden, natuurlijk niet direct de eerste keer):

https://kiind.nl/powergames-kind-controle/

Ik ga het vanavond wat intensiever lezen. Waar mijn oog wel op viel: routes bepalen. Daar is de mijne ook goed in

Vaak buig ik daarin ook mee, want ik heb vaak toch geen haast. Fijn om te lezen dat dit ook normaal is!

S0LEIL vrijdag 23 september 2022 om 19:05

Majoy schreef: ↑
23-09-2022 18:07
Waarom zou je gaan vergelijken überhaupt, klinkt ook niet echt aardig. En uiteindelijk vindt iedereen z'n eigen kind meestal het leukst hoor, mijn rustige oudste is thuis verre van rustig en mijn iets minder rustige jongste vind ik net zo leuk maar zeker niet minder saai. Als ouder zie je gelukkig het totaal pakketje, vergeet niet dat veel kinderen zich thuis anders gedragen dan ergens anders.

OT: ik lees ook redelijk normaal gedrag voor een 2 jarige hoor, maakt het niet minder zwaar maar wel fijn te beseffen dat de meeste ouders echt wel dezelfde uitdagingen hebben. Er zijn veel goede dingen genoemd. Wat hier ook goed helpt: humor inzetten, afleiden en emotie proberen te benoemen ( je wilt niet naar huis he, je vindt de speeltuin leuk?) Soms doe ik ook iets onverwachts om een bepaalde situatie te doorbreken en dan doen ze voor je het weet ineens wat je wil. Als voorbeeld: ik heb soms beetje rare humor hoor maar als ie niet willen worden aangekleed, doe ik soms net of ik heeeel boos ben ( hij weet dat het een grapje is) en doe ik net of ik hem uit het raam ga gooien. Of ik zeg oke: dan ga ik me ook uitkleden en gaan we wel in ons blootje naar buiten. Moet ie vaak lachen, is afgeleid en dan hup kleed ik m ineens zo aan.

Ik vergelijk niet per se, maar je hebt het er wel eens met elkaar over hoe dingen gaan natuurlijk. En als zij dan vertelt dat hij altijd netjes naast haar loopt en ik zie de mijne heen en weer crossen en zijn eigen gang gaan, dan lijkt het me wel eens makkelijk als hij ook zoals haar kind zou zijn.
Aan de andere kant is de mijne bij alles intens. Zijn vreugde, blijdschap, interesses in dingen, alles gaat vol overgave. Haar kind is wat gematigder in alles. Dat is ze zelf ook, dus dat past goed denk ik. Maar ik ben dat niet, ben ook wat intenser dus het is ook geen wonder dat hij ook wat meer pit heeft. Haar kind is ook leuk en lief, maar voor mij wat saaier, minder geïnteresseerd in dingen, minder actief.

Anoniem_63b29901f24c9 vrijdag 23 september 2022 om 19:20

Fiorah schreef: ↑
23-09-2022 18:25
Wat mij overigens ook wel helpt is om soms echt de tijd te geven die het kind wil besteden op een plek.

Hoe vaak neem je je kind mee terwijl het eigenlijk nog niet klaar is om te gaan? Heel vaak denk ik. Terwijl je daar zelf ook heel chagrijnig van zou worden.

Dat betekent niet dat je altijd maar overal moet wachten, maar ja, ik ging gerust even zitten bij het kinderdagverblijf tot mijn kind klaar was om te gaan. Op een keer vroeg iemand mij: "Ben jij zo'n ouder die wacht tot haar kind klaar is voor iets?" Ja kennelijk ben ik er zo een. Niet altijd hoor, maar als het kan wel.

Oh ja dit is ook een goeie! Sluit een beetje aan bij wat ik nog wilde toevoegen, ik probeer echt zo veel mogelijk: go with the flow en me steeds af te vragen waarom ik eigenlijk wil dat iets wel of niet moet en zoveel mogelijk mee te bewegen met behoeftes van kind zonder de mijne uit het oog te verliezen. Flexibel ouderschap noem ik dat haha.
En eea werkt trouwems echt alleen als ik mezelf ook een beetje goed voel, dus ik probeer mezelf echt wel op 1 te zetten, juist voor m'n kinderen.

AugustineGuts vrijdag 23 september 2022 om 20:04

Ik had ook zo'n temperamentvol exemplaar als peuter. Van anderhalf jaar tot ruim drie zat hij vól in de peuterpuberteit en was NEE zijn absolute lievelingswoord. Alle tips zijn inmiddels wel voorbij gekomen, dus ik wil alleen maar even zeggen: hang in there, het wordt echt beter. Inmiddels is ie bijna vier en hoewel hij nog steeds een sterke eigen mening heeft, is hij nu veel beter hanteerbaar. Hoe ouder ze worden, hoe meer je kunt overleggen en soms is het ook gewoon onderhandelen

Hoe dan ook komen we er nu samen meestal wel uit.

Ik vond het wel een stoomcursus grenzen stellen, die hele peuterpuberteit. De beste tip die ik kreeg was dan ook: voel je bij jezelf een harde grens, stel die dan ook duidelijk, en zorg dat je gevoel, gedrag en wat je zegt op elkaar aansluiten. Dus op zo'n moment juist geen enkele ruimte geven voor onderhandeling. Dat doe ik nog steeds als ik ergens echt geen zin in heb en dat werkt. Voor de rest is het inderdaad een kwestie van battles picken

giralda vrijdag 23 september 2022 om 20:07

Ik raad het boek Jagen, Verzamelen, Opvoeden aan.
Iemand anders die dat ook heeft gelezen? Erg interessant!

TO, veel succes met je peuter

blueroosje vrijdag 23 september 2022 om 20:25

Ik zit nu naast mijn zoon terwijl hij helemaal uitgeput in bed ligt na een enorme driftbui. Hij is temperamentvol, snel geprikkeld en was vandaag zenuwachtig omdat hij bang was taakjes niet goed te doen op school ( perfectionistisch). Dat resulteert in een opgebouwde spanning, dat er uit moet. Hij stuurt aan op een conflict ( het moet eruit!), of doet overal moeilijk over. Het moeilijkste vind ik het dwingende in zijn karakter, het voelt soms alsof er geen uitweg is als hij zo een bui heeft.

Wij hebben sinds kort hulp, het is best zwaar geweest ( en nu nog sommige periode) en de psychologe zei dat de opvoeding van een temperamentvol heel zwaar is en veel van je vraagt. Het zet ook je relatie onder druk door alle stress en spanning. Mijn zoon is 5 jaar en nog steeds jong. Maar oh wat is het zwaar geweest. En ook ik dacht, hoe ouder hij wordt, hoe beter het wordt. Dat is zo, maar de heftige periodes komen bij ons altijd terug ( iets minder frequent dan tussen 2 en 4) Ik ben blij dat we hulp krijgen en we starten binnenkort met een opvoedcursus voor temperamentvolle kinderen.

Mijn tips die ik heb alvast:

Straf je kind niet, dat helpt echt niet en maakt het voor je kind onnodig zwaar ( waarom is mama/ papa boos , spijt hebben en al die conflicterende gevoelens maakt het zo complex )

Laat je kind uitrazen en blijf in de buurt bij de driftbui. Het is soms echt nodig om je kind te resetten, hoe moeilijk ook. Ik ben geslagen en voorwerpen zijn naar me gegooid. Ik geef aan, boos zijn mag maar slaan is niet oké. Dat accepteer ik niet ( grenzen zijn belangrijk). Op zulke heftige momenten zeg ik verder helemaal niks en laat ik hem uitrazen ( en ben ik bij hem).

Pergamon vrijdag 23 september 2022 om 20:51

Swefene schreef: ↑
23-09-2022 14:01
Nou dan ga je toch in discussie met een dreumes...

Dat is niet wat er staat en ook niet wat ik doe.

Wel: dingen anders aanbieden. "Je moet nu de buggy vasthouden" wordt "wil je helpen de buggy te duwen? Ik ben een beetje moe". (Hier een kind dat het leuk vind om te helpen) . Ik probeer de dingen die ik wil aan te bieden naar wat kind leuk vindt.

Java vrijdag 23 september 2022 om 22:49

.

java wijzigde dit bericht op 05-01-2023 12:16

99.84% gewijzigd

claudine1982 zaterdag 24 september 2022 om 08:02

blueroosje schreef: ↑
23-09-2022 20:25
Ik zit nu naast mijn zoon terwijl hij helemaal uitgeput in bed ligt na een enorme driftbui. Hij is temperamentvol, snel geprikkeld en was vandaag zenuwachtig omdat hij bang was taakjes niet goed te doen op school ( perfectionistisch). Dat resulteert in een opgebouwde spanning, dat er uit moet. Hij stuurt aan op een conflict ( het moet eruit!), of doet overal moeilijk over. Het moeilijkste vind ik het dwingende in zijn karakter, het voelt soms alsof er geen uitweg is als hij zo een bui heeft.

Wij hebben sinds kort hulp, het is best zwaar geweest ( en nu nog sommige periode) en de psychologe zei dat de opvoeding van een temperamentvol heel zwaar is en veel van je vraagt. Het zet ook je relatie onder druk door alle stress en spanning. Mijn zoon is 5 jaar en nog steeds jong. Maar oh wat is het zwaar geweest. En ook ik dacht, hoe ouder hij wordt, hoe beter het wordt. Dat is zo, maar de heftige periodes komen bij ons altijd terug ( iets minder frequent dan tussen 2 en 4) Ik ben blij dat we hulp krijgen en we starten binnenkort met een opvoedcursus voor temperamentvolle kinderen.

Mijn tips die ik heb alvast:

Straf je kind niet, dat helpt echt niet en maakt het voor je kind onnodig zwaar ( waarom is mama/ papa boos , spijt hebben en al die conflicterende gevoelens maakt het zo complex )

Laat je kind uitrazen en blijf in de buurt bij de driftbui. Het is soms echt nodig om je kind te resetten, hoe moeilijk ook. Ik ben geslagen en voorwerpen zijn naar me gegooid. Ik geef aan, boos zijn mag maar slaan is niet oké. Dat accepteer ik niet ( grenzen zijn belangrijk). Op zulke heftige momenten zeg ik verder helemaal niks en laat ik hem uitrazen ( en ben ik bij hem).

Heftig... Fijn dat jullie hulp hebben en ik hoop dat het zijn vruchten zal afwerpen. Het begin is er in elk geval al! Laat hij dit gedrag ook op school zien?

claudine1982 zaterdag 24 september 2022 om 08:20

Java schreef: ↑
23-09-2022 22:49
Wat goed dat jullie hulp hebben en wat fijn dat men onderkent dat jullie kind bovengemiddeld temperamentvol is.
Mijn man en ik kregen dat 15 jaar geleden niet voor elkaar.

Daarom raak ik een beetje plaatsvervangend gefrustreerd als ik hier reacties op de openingspost zie van: "Ik lees niets bijzonders hoor, dat is gewoon de peuterpuberteit."

Nee mensen, er bestaan werkelijk kinderen die extreem temperamentvol zijn. Dat is al in de babytijd aanwezig en dat overstijgt echt alle normale dwarsheid van 2-jarigen. En daar hebben zelfs de meest kalme, stabiele ouders professionele begeleiding bij nodig.

Of mijn kind bovengemiddeld temperamentvol is weet ik niet, maar dat de gastouder er vorig jaar mee gestopt is zegt wel wat denk ik. Ze vond hem te intensief en te veel huilen. Sinds die tijd gaat hij naar een kdv, waar ik eigenlijk nooit deze terugkoppeling krijg. Altijd dat het goed is gegaan. Ik zal eens vragen of ze daar ook het temperamentvolle zien.

Het gekke is dat bepaalde mensen dan weer een hele hoop gedaan krijgen bij hem. Mijn zus bijvoorbeeld, die kan zo een luier verschonen. Bij mij lukt het allang niet meer zo makkelijk. En ja, ik heb echt een hele hoop uit de kast gehaald om het verschonen van een simpele luier wat meer probleemloos te laten verlopen.

Ik merk ook dat ik bepaalde handelingen vooruit schuif omdat ik op dat moment even geen dwars gedrag kan hendelen en bang ben voor zijn reactie. Ja, het klinkt echt idioot want het is een 2 jarig draakje, maar het is wel zo. Uiteindelijk maakt het niet uit wanneer ik ermee begin, het heeft toch dezelfde uitkomst.

Ik heb heel veel fijne tips gelezen waar ik zeker mee aan de slag kan. Bedankt iedereen!

Fiorah zaterdag 24 september 2022 om 09:10

Ik vind het niet gek hoor dat je dingen die vaak conflicten oproepen voor je uitschuift, juist als het simpele dingen zijn. Het is toch hartstikke vermoeiend om steeds strijd te leveren over iets. Juist met een tweejarige want die zijn vaak veel minder voor rede vatbaar dan volwassenen en kunnen met veel overgave strijd leveren.

Whateffa zaterdag 24 september 2022 om 10:02

claudine1982 schreef: ↑
24-09-2022 08:20
Of mijn kind bovengemiddeld temperamentvol is weet ik niet, maar dat de gastouder er vorig jaar mee gestopt is zegt wel wat denk ik. Ze vond hem te intensief en te veel huilen. Sinds die tijd gaat hij naar een kdv, waar ik eigenlijk nooit deze terugkoppeling krijg. Altijd dat het goed is gegaan. Ik zal eens vragen of ze daar ook het temperamentvolle zien.

Het gekke is dat bepaalde mensen dan weer een hele hoop gedaan krijgen bij hem. Mijn zus bijvoorbeeld, die kan zo een luier verschonen. Bij mij lukt het allang niet meer zo makkelijk. En ja, ik heb echt een hele hoop uit de kast gehaald om het verschonen van een simpele luier wat meer probleemloos te laten verlopen.

Ik merk ook dat ik bepaalde handelingen vooruit schuif omdat ik op dat moment even geen dwars gedrag kan hendelen en bang ben voor zijn reactie. Ja, het klinkt echt idioot want het is een 2 jarig draakje, maar het is wel zo. Uiteindelijk maakt het niet uit wanneer ik ermee begin, het heeft toch dezelfde uitkomst.

Ik heb heel veel fijne tips gelezen waar ik zeker mee aan de slag kan. Bedankt iedereen!

Je bent gespannen naar je kind toe, erg begrijpelijk en herkenbaar (vroeger dan), dat voelt hij en daar reageert hij op. Vandaar (denk ik) dat het bij anderen wel lukt.

blueroosje zaterdag 24 september 2022 om 10:12

claudine1982 schreef: ↑
24-09-2022 08:02
Heftig... Fijn dat jullie hulp hebben en ik hoop dat het zijn vruchten zal afwerpen. Het begin is er in elk geval al! Laat hij dit gedrag ook op school zien?

Nee, hij laat dit gedrag alleen zien bij mensen die hij volledig vertrouwt. Dus bij zijn ouders, bij mijn zus en broer en opa en oma. De omgeving maakt niet uit, als wij in de buurt zijn, voelt hij zich veilig.

Gisteren was een slechte dag, ik schaamde me ook heel erg toen hij een heftige driftbui kreeg in de kruidvat. Ik dacht even snel een tandenborstel te kopen maar mijn zoon wilde perse naar het speelgoed kijken, ik ging erin mee omdat ik een driftbui wou voorkomen, maar dat liep helemaal uit de hand. Ook weer een les.

Sterkte, ik hoop dat het met alle tips beter wordt en voel je vooral niet alleen hierin. Zoek op tijd hulp, want door ons gesteggel ( man was ook bang voor een stempel) hebben wij er te lang mee gewacht. Ik voel me nu eindelijk gehoord.

Anoniem_64f0c7d7b71a9 zaterdag 24 september 2022 om 12:38

Java schreef: ↑
23-09-2022 22:49
Wat goed dat jullie hulp hebben en wat fijn dat men onderkent dat jullie kind bovengemiddeld temperamentvol is.
Mijn man en ik kregen dat 15 jaar geleden niet voor elkaar.

Daarom raak ik een beetje plaatsvervangend gefrustreerd als ik hier reacties op de openingspost zie van: "Ik lees niets bijzonders hoor, dat is gewoon de peuterpuberteit."

Nee mensen, er bestaan werkelijk kinderen die extreem temperamentvol zijn. Dat is al in de babytijd aanwezig en dat overstijgt echt alle normale dwarsheid van 2-jarigen. En daar hebben zelfs de meest kalme, stabiele ouders professionele begeleiding bij nodig.

Natuurlijk zijn er verschillen in temperament, hoe het bij TO is kunnen we niet goed beoordelen vanaf hier. Ik ga dan af op enkele voorbeelden, die ze geeft: daar lees ik geen abnormale dingen in.
Waarmee ik niet wil zeggen dat het niet zwaar is en/of dat haar kind niet bovengemiddeld temperamentvol is, ik vond het met mijn kind retezwaar., zijn peutertijd was 1 grote driftbui, zo leek het. Maar ook dat was nog binnen het normale.

Voor nu vind ik het vooral een voordeel dat mijn kind vrij duidelijk is in mijn emoties. Ik heb ook een "makkelijk" kind dat die emoties nooit zal tonen en dat vind ik lastiger, hoewel ze als peuter relatief makkelijk was.

nicole123 zaterdag 24 september 2022 om 17:26

Whateffa schreef: ↑
24-09-2022 10:02
Je bent gespannen naar je kind toe, erg begrijpelijk en herkenbaar (vroeger dan), dat voelt hij en daar reageert hij op. Vandaar (denk ik) dat het bij anderen wel lukt.

Ik betwijfel of dat het is. Bij mijn kinderen is het dat in ieder geval niet. Bij hen is het het 'vreemde ogen dwingen' effect, waardoor ze bij anderen keurig doen waarover ze thuis uit hun plaat gaan. Thuis voelen ze zich helemaal veilig en durven ze zich te laten gaan, op de opvang of school of bij hun tante niet. Dat zich inhouden op die plekken komt er daarna thuis dan wel weer uit, want je emoties opkroppen en impulsen bedwingen kost enorm veel energie. Dat houdt geen kind 24/7 vol en extra temperamentvolle kinderen al helemaal niet.

SunShine35 zaterdag 24 september 2022 om 17:36

Ik heb me ook wel eens huilend afgevraagd hoe ik het voor elkaar ging krijgen om mijn kind aan te kleden…. En dat je dan voor je uitschuift en meer toegeeft zodat je een beetje leuk de dag doorkomt is logisch.

De mijne is nu 3 jaar en ik zie wel een groot verschil met 2 jaar.

Hoe veel praat hij? Heeft hij een vve indicatie? Bij onze zoon heeft het wel veel geholpen dat hij zich beter leerde te uiten. En sowieso was het fijn en leerzaam voor hem om met andere kinderen te spelen en in een andere omgeving te zijn.

En vraag het cb gewoon om hulp. Daar zijn ze voor. Hier heb ik prima ervaringen met het cb.

AugustineGuts zaterdag 24 september 2022 om 17:50

claudine1982 schreef: ↑
24-09-2022 08:20
Of mijn kind bovengemiddeld temperamentvol is weet ik niet, maar dat de gastouder er vorig jaar mee gestopt is zegt wel wat denk ik. Ze vond hem te intensief en te veel huilen. Sinds die tijd gaat hij naar een kdv, waar ik eigenlijk nooit deze terugkoppeling krijg. Altijd dat het goed is gegaan. Ik zal eens vragen of ze daar ook het temperamentvolle zien.

Het gekke is dat bepaalde mensen dan weer een hele hoop gedaan krijgen bij hem. Mijn zus bijvoorbeeld, die kan zo een luier verschonen. Bij mij lukt het allang niet meer zo makkelijk. En ja, ik heb echt een hele hoop uit de kast gehaald om het verschonen van een simpele luier wat meer probleemloos te laten verlopen.

Ik merk ook dat ik bepaalde handelingen vooruit schuif omdat ik op dat moment even geen dwars gedrag kan hendelen en bang ben voor zijn reactie. Ja, het klinkt echt idioot want het is een 2 jarig draakje, maar het is wel zo. Uiteindelijk maakt het niet uit wanneer ik ermee begin, het heeft toch dezelfde uitkomst.

Ik heb heel veel fijne tips gelezen waar ik zeker mee aan de slag kan. Bedankt iedereen!

Misschien heb je het allang geprobeerd hoor, maar wat bij ons erg hielp was staand verschonen, in elk geval bij de plasluiers. Mijn zoontje stond dan lekker bij de bank te rommelen met zijn autootjes en dan had ik hem in no time verschoond. Luierbroekjes zijn dan het handigst.

moizer zaterdag 24 september 2022 om 17:53

Misschien moet je je vriend voorzichtig uitleggen dat je kind zó een labeltje heeft als je géén hulp zoekt! Namelijk het label dat de ouders van zijn klasgenootjes hem geven als hij straks de tent afbreekt als hij bij hen speelt. Want als je niks doet gaat dat vast en zeker gebeuren!
Jullie zoon heeft duidelijk meer of iets anders nodig dan wat hij nu krijgt. En daar kunnen ze je bij helpen! Zo is het vast en zeker in goede banen te leiden! En mocht hij toch een medisch label krijgen, dan verandert er niks aan je kind, behalve dat je er tijdig bij bent om hem de juiste aanpak te bieden!

AugustineGuts zaterdag 24 september 2022 om 17:53

Oh en ik heb ook regelmatig een hele dag binnen gezeten met een kind in pyjama of alleen een romper, omdat hij aankleden en naar buiten gaan categorisch weigerde

Soms kon ik het gewoon niet opbrengen om de strijd weer aan te gaan.

Anoniem_63b29901f24c9 zaterdag 24 september 2022 om 19:44

Java schreef: ↑
23-09-2022 22:49
Wat goed dat jullie hulp hebben en wat fijn dat men onderkent dat jullie kind bovengemiddeld temperamentvol is.
Mijn man en ik kregen dat 15 jaar geleden niet voor elkaar.

Daarom raak ik een beetje plaatsvervangend gefrustreerd als ik hier reacties op de openingspost zie van: "Ik lees niets bijzonders hoor, dat is gewoon de peuterpuberteit."

Nee mensen, er bestaan werkelijk kinderen die extreem temperamentvol zijn. Dat is al in de babytijd aanwezig en dat overstijgt echt alle normale dwarsheid van 2-jarigen. En daar hebben zelfs de meest kalme, stabiele ouders professionele begeleiding bij nodig.

Nou ja niemand schrijft dat er geen verschil is in temperament tussen kinderen volgens mij en ik zie ook wel in m'n omgeving dat er idd kinderen zijn die extreem temperamentvol zijn waarbij de gemiddelde tips niet werken.. maar in de OP lees ik nog steeds niets extreem bijzonders in het gedrag. (daar stond het voorbeeld van de gastouder niet bij bijv, dat vind ik idd wel wat'afwijkend'). Maar 'klieren' bij verschonen en aankleden, overal nee op zeggen en niet luisteren nee dat vind ik niet extreem temperamentvol voor een 2 jarige...

S0LEIL zaterdag 24 september 2022 om 19:51

Majoy schreef: ↑
24-09-2022 19:44
Nou ja niemand schrijft dat er geen verschil is in temperament tussen kinderen volgens mij en ik zie ook wel in m'n omgeving dat er idd kinderen zijn die extreem temperamentvol zijn waarbij de gemiddelde tips niet werken.. maar in de OP lees ik nog steeds niets extreem bijzonders in het gedrag. (daar stond het voorbeeld van de gastouder niet bij bijv, dat vind ik idd wel wat'afwijkend'). Maar 'klieren' bij verschonen en aankleden, overal nee op zeggen en niet luisteren nee dat vind ik niet extreem temperamentvol voor een 2 jarige...

Maar dat lag misschien ook wel aan de gastouder, want later schreef TO dat het kdv nooit klachten heeft.

Actieve topics