Kinderen
alle pijlers
Hoe zou het zijn om...
maandag 24 december 2007 om 20:37
Ik mopper standaard dat we net te weinig geld hebben, terwijl we een prachtig dak boven ons hoofd hebben en eigenlijk altijd de boodschappen wel kunnen betalen. Ik mopper op mijn kinderen omdat ze te luidruchtig spelen. De boodschappen doe ik liever alleen dan met drie kinderen. Ik vind het jammer dat het kdv deze week dicht is, een dagje voor mezelf zou ik heerlijk vinden. Ik klaag over vermoeidheid; wanneer gaan de kinderen noou eens fatsoenlijk slapen?
Maar, er komt altijd water uit de kraan. Er is altijd eten. Het is hier (relatief) veilig. De kinderen gaan naar een goede school. Er is voldoende en goede medische zorg.
Hoe zou het zijn om...
... moeder te zijn in Afrika? Of Ruanda? Om kinderen te verliezen? Niet één, maar misschien wel drie of vier. Om zelf Aids te hebben, te weten dat een paar van je kinderen het ook hebben en dat ze er alleen voor komen te staan. Om te weten dat je kind als kindsoldaat moet moorden. Om te weten dat je je kind geen goede toekomst kunt bieden. Om te weten dat je kind vervuilt water moet drinken om te overleven.
Maar, er komt altijd water uit de kraan. Er is altijd eten. Het is hier (relatief) veilig. De kinderen gaan naar een goede school. Er is voldoende en goede medische zorg.
Hoe zou het zijn om...
... moeder te zijn in Afrika? Of Ruanda? Om kinderen te verliezen? Niet één, maar misschien wel drie of vier. Om zelf Aids te hebben, te weten dat een paar van je kinderen het ook hebben en dat ze er alleen voor komen te staan. Om te weten dat je kind als kindsoldaat moet moorden. Om te weten dat je je kind geen goede toekomst kunt bieden. Om te weten dat je kind vervuilt water moet drinken om te overleven.
woensdag 26 december 2007 om 18:48
Ik heb wel eens gelezen dat mensen, hoe moeilijker ze het hebben, steeds minder depressief worden. Klinkt heel tegenstrijdig, maar in oorlogsgebieden schijnen dus minder depressieve mensen rond te lopen. Omdat óverleven ineens belangrijk is.
Ik heb verder niet zoveel toe te voegen.
Vraag me inderdaad ook wel eens af hoe het zou zijn, als je continue de dreiging van een verkrachting hebt. Vrouwen op koffieplantages schijnt dat gewoon veel te overkomen. Kun je daar dan makkelijker mee omgaan, op den duur? Beetje zelfde strekking als met die kindersterfte dus. Kun je er makkelijker mee omgaan, als het veel gebeurt. Word je er .. ehm.. ongevoeliger voor, ondanks dat je wel voelt?
Of denk je minder over wat je voelt, omdat je meer bezig bent met je basis, eten, veiligheid, onderdak?
Ik ben in elk geval dolblij hier in NL. te wonen, hoewel het klimaat wel wat warmer zou mogen. Zie, ik mopper toch inwendig, zeg maar.
Ik heb verder niet zoveel toe te voegen.
Vraag me inderdaad ook wel eens af hoe het zou zijn, als je continue de dreiging van een verkrachting hebt. Vrouwen op koffieplantages schijnt dat gewoon veel te overkomen. Kun je daar dan makkelijker mee omgaan, op den duur? Beetje zelfde strekking als met die kindersterfte dus. Kun je er makkelijker mee omgaan, als het veel gebeurt. Word je er .. ehm.. ongevoeliger voor, ondanks dat je wel voelt?
Of denk je minder over wat je voelt, omdat je meer bezig bent met je basis, eten, veiligheid, onderdak?
Ik ben in elk geval dolblij hier in NL. te wonen, hoewel het klimaat wel wat warmer zou mogen. Zie, ik mopper toch inwendig, zeg maar.
Later is nu
woensdag 26 december 2007 om 20:05
Ik denk het wel. Kijk maar naar mensen die onder andere omstandigheden continue onder een dreiging leven. Het wordt niet makkelijker, maar wel normaler. Kinderen die op groeien in een gezin waarin ze mishandeld worden gaan ook door met hun 'normale' leven, terwijl een kind in dezelfde leeftijd dat eenmalig mishandeld wordt daar vaak totaal ontregeld door raakt. Vaak komen voor mensen die altijd onder dreiging leven de problemen pas als de dreiging wegvalt. Als hun 'normaal' doorbroken wordt, net als dat een mishandeling of verkrachting voor 'gewone'mensen hun normale leven doorbreekt.
