Kinderen
alle pijlers
Hoera, ze worden groter!
dinsdag 11 maart 2008 om 20:44
Vaak lees ik verhalen van mensen (vooral vrouwen) die wegsmelten bij het zien van een babietje, die weemoedig denken aan de tijd dat hun eigen kinderen nog kleiner waren en die zuchten dat ze nog zo graag een baby willen.
Bij mij is het juist een enorme opluchting dat ik nooit geen baby meer krijg/wil.
Ik laat mij over 2 weken steriliseren, en praktisch alle baby-meuk is al verkocht.
Mijn jongste is 2,5 , gaat sinds vorige week naar de PSZ en is al een grote jongen (kan veel dingen zelf, kan zich heel goed uitten en gaat langzaamaan al richting zindelijkheid).
Ondanks dat ik het omgaan met een peuter en een kleuter (dochter is 4) erg moeilijk vind, kan ik inmiddels wel wat meer genieten van de kinderen.
En ik merk dat ik dus echt niks met baby's heb.
Tegenover ons neefje van bijna een jaar ben ik niet overdreven moederlijk en ik vind zwangere vrouwen zielig.
Mijn eigen baby's kon ik ook niet zoveel mee, ik snapte ze gewoon niet (ik beschik niet over zo'n oergevoel blijkbaar)
Wie herkent dit, en heeft , als moeder zijnde, dus ook niet zoveel met baby's ?
Bij mij is het juist een enorme opluchting dat ik nooit geen baby meer krijg/wil.
Ik laat mij over 2 weken steriliseren, en praktisch alle baby-meuk is al verkocht.
Mijn jongste is 2,5 , gaat sinds vorige week naar de PSZ en is al een grote jongen (kan veel dingen zelf, kan zich heel goed uitten en gaat langzaamaan al richting zindelijkheid).
Ondanks dat ik het omgaan met een peuter en een kleuter (dochter is 4) erg moeilijk vind, kan ik inmiddels wel wat meer genieten van de kinderen.
En ik merk dat ik dus echt niks met baby's heb.
Tegenover ons neefje van bijna een jaar ben ik niet overdreven moederlijk en ik vind zwangere vrouwen zielig.
Mijn eigen baby's kon ik ook niet zoveel mee, ik snapte ze gewoon niet (ik beschik niet over zo'n oergevoel blijkbaar)
Wie herkent dit, en heeft , als moeder zijnde, dus ook niet zoveel met baby's ?
dinsdag 11 maart 2008 om 20:57
Ik snap wel dat je er weinig mee kon, omdat je ook schrijft dat je ze gewoon niet snapte... Mijn dochter is nu 10 weken en ik leer haar alleen maar beter kennen en eigenlijk gaat het allemaal steeds soepeler en beter, op de kleine dipjes na. En ik kijk ook uit naar de tijd dat ze groter is, maar ik vind dit ook heel erg leuk! Ik vind het geweldig om de ontwikkeling te zien, dat ze zo ongeveer met de dag meer kan en nu zo lekker kan brabbelen, al snap ik niets van wat ze zegt 
.
.
dinsdag 11 maart 2008 om 21:01
dinsdag 11 maart 2008 om 21:12
Ik herken wel wat in jouw verhaal. Ik moet zeggen dat ik ook het gevoel had dat ik mijn zoontje (is nu net 1 geworden) als baby niet snapte en ik ben de eerste maanden echt op zoek geweest naar de in zo veel blaadjes genoemde rose of blauwe wolk. Bij mij waren de eerste twee maanden niet echt leuk te noemen. Ons zoontje huilde veel (22 uur per dag) en ik wilde alles graag volgens het boekje doen. Maar dat gaat natuurlijk helemaal niet omdat elk kind zijn eigen ritme heeft. Mijn zoontje kon met 7 maanden kruipen en lopen en was toen ineens al zijn baby-frustraties kwijt en ik waarschijnlijk ook. Vanaf dat moment ging ik ook echt ineens meer van hem houden. De beginweken heb ik meer ervaren als een soort overleven en het hebben van een zorgplicht maar natuurlijk was ik heel blij met een gezonde baby en zou het niet hebben willen missen.
Nu geniet ik elke dag van mijn mannetje en ben blij dat ik het moederschap combineer met werken. Zou ook niet geschikt zijn om full-time thuis te zijn. Daar worden mijn zoontje en ik niet gelukkiger van. Thuis ben ik mama en op mijn werk Vivienne.
Ik weet wel dat ik graag een tweede kindje zou willen in de toekomst. En ik hoop dat ik deze keer wel ontspannen kan genieten van de babyperiode.
Jou wens ik alvast succes met de operatie want volgens mij is de ingreep voor een vrouw veel zwaarder dan voor een man toch?
Hoe ervaar jij het hebben van twee kinderen nu dan?
Nu geniet ik elke dag van mijn mannetje en ben blij dat ik het moederschap combineer met werken. Zou ook niet geschikt zijn om full-time thuis te zijn. Daar worden mijn zoontje en ik niet gelukkiger van. Thuis ben ik mama en op mijn werk Vivienne.
Ik weet wel dat ik graag een tweede kindje zou willen in de toekomst. En ik hoop dat ik deze keer wel ontspannen kan genieten van de babyperiode.
Jou wens ik alvast succes met de operatie want volgens mij is de ingreep voor een vrouw veel zwaarder dan voor een man toch?
Hoe ervaar jij het hebben van twee kinderen nu dan?
dinsdag 11 maart 2008 om 21:13
Ik vind babies best schattig, maar ik vind het wel een erg lastige periode. Moet ik erbij zeggen dat ik niet echt normale bevallingen en zwangerschappen heb gehad en dat het vanwege het formaat van mijn kinderen ook iets anders loopt dan gemiddeld.
Zoon is nu 5 maanden en ik en Eowman hadden het er afgelopen week nog over dat we blij zullen zijn als we het eerste jaar gehad hebben. Ik vind het niet lastig, 2 kinderen, maar ik vond het juist zo prettig dat we met dochter (over een maand 2) weer wat vrijheid terughadden. Met een baby ben je toch weer meer aan huis gebonden, moet je érg vaak voeden en je dagen zijn toch wat rommelig. En dan heb ik nog héle makkelijke rustige kinderen.
Zoon is nu 5 maanden en ik en Eowman hadden het er afgelopen week nog over dat we blij zullen zijn als we het eerste jaar gehad hebben. Ik vind het niet lastig, 2 kinderen, maar ik vond het juist zo prettig dat we met dochter (over een maand 2) weer wat vrijheid terughadden. Met een baby ben je toch weer meer aan huis gebonden, moet je érg vaak voeden en je dagen zijn toch wat rommelig. En dan heb ik nog héle makkelijke rustige kinderen.
dinsdag 11 maart 2008 om 21:21
Zwangerschappen en babies vond ik erg leuk, maar peuters en kleuters vind ik vreselijk. Ik ben blij dat mijn kinderen nu groter zijn (9 en 11). Ik zou het nooit en te nimmer nog eens doen, wat ben je dan toch beperkt in je doen en laten.
Ik kan me ook vreselijke ergeren aan peuters en kleuters en haat die eindeloze kinderverhalen van bv collega`s.
Ik heb me ook laten steriliseren na mijn tweede kind, het risico van een ongeplande zwangerschap wilde ik echt niet nemen.
Mensen vragen nu weleens bij bv een kinderverjaardag in de familie: En, gaat het alweer kriebelen, misschien nog een derde..?? Dan denk ik, je moest eens weten hoe NIET ik nog meer kinderen wil, en kriebels ja...achter het behangplakkriebels van die kwijlende, herriemakende handenbinders.
Nee, nooit nooit nooit meer.
Grotere kinderen zijn veel leuker.
Ik kan me ook vreselijke ergeren aan peuters en kleuters en haat die eindeloze kinderverhalen van bv collega`s.
Ik heb me ook laten steriliseren na mijn tweede kind, het risico van een ongeplande zwangerschap wilde ik echt niet nemen.
Mensen vragen nu weleens bij bv een kinderverjaardag in de familie: En, gaat het alweer kriebelen, misschien nog een derde..?? Dan denk ik, je moest eens weten hoe NIET ik nog meer kinderen wil, en kriebels ja...achter het behangplakkriebels van die kwijlende, herriemakende handenbinders.
Nee, nooit nooit nooit meer.
Grotere kinderen zijn veel leuker.
dinsdag 11 maart 2008 om 21:27
Overigens zou ik nog best een 3e kínd willen. En daar zou ik de babytijd ook wel voor op de koop toe nemen. Er zitten ook wel leuke kanten aan, maar ik vind kinderen veel leuker als ze dingen een beetje gaan snappen en je ermee kunt praten. Ik ben veel beter in het omgaan met een driftige peuter dan in het uitvinden wat een huilende baby dwars zit.
dinsdag 11 maart 2008 om 22:11
Paling, ik herken het wel hoor. Ben ook erg blij dat dochter tegen de 3 gaat (en strakjes naar school ).
Zusje is nu zwanger en ik vind het erg leuk dat er voor mijn dochter straks toch nog een min of meer leeftijdgenootje geboren gaat worden. Maar ben waanzinnig blij dat ik daar niet meer voor hoef te zorgen : )
Op twee manieren interpreteerbaar![;-]](https://forum.viva.nl/smilies/79_wink.gif)
).Zusje is nu zwanger en ik vind het erg leuk dat er voor mijn dochter straks toch nog een min of meer leeftijdgenootje geboren gaat worden. Maar ben waanzinnig blij dat ik daar niet meer voor hoef te zorgen : )
Op twee manieren interpreteerbaar
dinsdag 11 maart 2008 om 22:49
poeh The Impress, ik hoop dat dit een overdreven versie is van jouw gevoelens, want anders mis ik wel heel erg 'het toch ook nog wel houden van (in ieder geval je eigen) peuters en kleuters.'(ik zeg het met opzet al voorzichtig).
An sich ben ik het met je eens, ik vind peuters en kleuters (ik heb een kleuter van 5, een peuter van 3 en een baby van nog geen half jaar oud) ook veel bewerkelijker dan baby's, maar mijn baby('s) waren (en is) dan ook erg gemakkeliijk van aard en sliepen supersnel door en superveel over de hele linie en lachten verder de hele dag (huilden echt zelden). Maar behalve dat peuters en kleuters inderdaad nogal eens het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen (vooral met zijn tweeën kunnen ze hier de tent afbreken), vind ik ze ook vreselijk eerlijk, lief aanhankelijk en bij tijden dolkomisch. En wat wel lekker is is dat ze al wat meer kunnen dan een baby. Maar verder heb ik van die twee samen echt 10x meer 'last' dan van mijn baby'tje.
Het grappige is dat ik nooit wist dat ik best wel een babymoeder ben, nu pas merk ik dat, maar ik heb dan ook deze keer voor het eerst geen PPD (thank God).
An sich ben ik het met je eens, ik vind peuters en kleuters (ik heb een kleuter van 5, een peuter van 3 en een baby van nog geen half jaar oud) ook veel bewerkelijker dan baby's, maar mijn baby('s) waren (en is) dan ook erg gemakkeliijk van aard en sliepen supersnel door en superveel over de hele linie en lachten verder de hele dag (huilden echt zelden). Maar behalve dat peuters en kleuters inderdaad nogal eens het bloed onder je nagels vandaan kunnen halen (vooral met zijn tweeën kunnen ze hier de tent afbreken), vind ik ze ook vreselijk eerlijk, lief aanhankelijk en bij tijden dolkomisch. En wat wel lekker is is dat ze al wat meer kunnen dan een baby. Maar verder heb ik van die twee samen echt 10x meer 'last' dan van mijn baby'tje.
Het grappige is dat ik nooit wist dat ik best wel een babymoeder ben, nu pas merk ik dat, maar ik heb dan ook deze keer voor het eerst geen PPD (thank God).
Whatever, I do what I want
woensdag 12 maart 2008 om 07:15
Ach, last? Ik heb geen last van mijn baby, het is een geweldig gemakkelijk kind. Maar ik kan niet wachten tot ze gaat lopen en praten en zo. ik heb gewoon niets met dat tuttelen en die roze wolk. lekker spelen/ravotten/mopperen en zo, dat ligt me veel meer. Misschien moeten jullie me over een jaar nog even hieraan herinneren, maar voor nu kan ik echt niet wachten tot ik een jaar verder ben!
woensdag 12 maart 2008 om 13:28
[quote]:
poeh The Impress, ik hoop dat dit een overdreven versie is van jouw gevoelens, want anders mis ik wel heel erg 'het toch ook nog wel houden van (in ieder geval je eigen) peuters en kleuters.'(ik zeg het met opzet al voorzichtig).
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt, eerlijk gezegd. Natuurlijk hou ik van mijn kinderen, en natuurlijk ook toen ze peuter/kleuter waren. Maar ik vond het helemaal geen leuke periode, en dat lag niet aan de kinderen, dat lag aan mezelf. Sommige moeders vinden het heerlijk om de hele dag te tutten met peuters en kleuters. Ik dus niet, ik hou meer van grotere kinderen, daar geniet ik veel meer van. Zo vond ik ook de babytijd heerlijk, zorgen voor zo`n heerlijk afhankelijk babietje vond ik zalig. Maar de peuter/kleuter periode vond ik dus niet leuk. Maar dat heeft helemaal niks te maken met mijn liefde voor mijn kinderen.
Laat ik het anders stellen: Sommige mensen kunnen moeilijk overweg met oudere mensen of met gehandicapten, maar betekent dat dan ook dat je niet van je gehandicapte broer houdt, of van je oma in het verzorgingstehuis? Nee natuurlijk niet.
Gelukkig is die peuterleeftijd dan maar een periode.
Maar het houden van peuters/kleuters in het algemeen, niet dus.
poeh The Impress, ik hoop dat dit een overdreven versie is van jouw gevoelens, want anders mis ik wel heel erg 'het toch ook nog wel houden van (in ieder geval je eigen) peuters en kleuters.'(ik zeg het met opzet al voorzichtig).
Ik snap niet helemaal wat je bedoelt, eerlijk gezegd. Natuurlijk hou ik van mijn kinderen, en natuurlijk ook toen ze peuter/kleuter waren. Maar ik vond het helemaal geen leuke periode, en dat lag niet aan de kinderen, dat lag aan mezelf. Sommige moeders vinden het heerlijk om de hele dag te tutten met peuters en kleuters. Ik dus niet, ik hou meer van grotere kinderen, daar geniet ik veel meer van. Zo vond ik ook de babytijd heerlijk, zorgen voor zo`n heerlijk afhankelijk babietje vond ik zalig. Maar de peuter/kleuter periode vond ik dus niet leuk. Maar dat heeft helemaal niks te maken met mijn liefde voor mijn kinderen.
Laat ik het anders stellen: Sommige mensen kunnen moeilijk overweg met oudere mensen of met gehandicapten, maar betekent dat dan ook dat je niet van je gehandicapte broer houdt, of van je oma in het verzorgingstehuis? Nee natuurlijk niet.
Gelukkig is die peuterleeftijd dan maar een periode.
Maar het houden van peuters/kleuters in het algemeen, niet dus.
donderdag 13 maart 2008 om 23:29
ok, zoals je het nu omschrijft snap ik je, en ik hoopte al dat je dat ook zo bedoelde. Ik vond alleen je eerste post zo negatief overkomen.
Overigens vind ik baby's ook makkelijker om te verzorgen dan peuters/kleuters, met name peuters dan. Wat ik dan wel heel leuk vind is de periode daartussen, tussen baby en peuter. Als ze net dat echte hulpeloze- baby-af zijn maar al wel wat dingen kunnen, zoals kruipen en leren praten en lopen. Wel grappig dat ik dat nu zeg over peuters trouwens, want bij mijn eerste peuter had ik dat nooit gezegd, dat is gewoon een makkelijk kind, baby, dreumes peuter of kleuter (dat laatste is hij nu). Maar de peuter die ik nu heb rondlopen is stronteigenwijs (en gelukkig ook heel lief en erg grappig) , nog aan jaartje, dan mag ze ook naar school
Overigens vind ik baby's ook makkelijker om te verzorgen dan peuters/kleuters, met name peuters dan. Wat ik dan wel heel leuk vind is de periode daartussen, tussen baby en peuter. Als ze net dat echte hulpeloze- baby-af zijn maar al wel wat dingen kunnen, zoals kruipen en leren praten en lopen. Wel grappig dat ik dat nu zeg over peuters trouwens, want bij mijn eerste peuter had ik dat nooit gezegd, dat is gewoon een makkelijk kind, baby, dreumes peuter of kleuter (dat laatste is hij nu). Maar de peuter die ik nu heb rondlopen is stronteigenwijs (en gelukkig ook heel lief en erg grappig) , nog aan jaartje, dan mag ze ook naar school
Whatever, I do what I want
vrijdag 14 maart 2008 om 08:42
