Hoogbegaafd? And if.. wat nu?

Oringer88 woensdag 10 januari 2024 om 19:50

Hoi,
Onze dochter van 6 is een pientere dame, scherpzinnig en bijdehand. Dat was voor mij gewoon een constatering maar nu heb ik in een korte tijd meerdere keren de opmerking gekregen: is ze niet hoogbegaafd? Ik ben niet zo van de stempeltjes en heb nooit op die manier naar mijn kind gekeken maar vind het niet perse vergezocht.
Ik ben op internet gaan speuren en zie veel eigenschappen waar onze dochter aan voldoet maar niet alles. Mijn vraag is niet of ze hoogbegaafd is, want dat gaan we zo niet vast kunnen stellen, maar meer wat de volgende stap zou kunnen zijn.
Aankaarten bij school? (Ben bang dat ze me een hysterische helicopter moeder gaan vinden haha) of gewoon laten? Ze is een jonge leerling uit groep 3 die veel meedoet met groep 4 werk op het gebied van taal, heb niet het idee dat zich verveelt. Ik vind het lastig, wil haar niet tekort doen door de keuzes die wij al dan niet maken, dus hoor graag wat meningen om mee te nemen in onze overwegingen.

Alvast bedankt!

Blckcffee donderdag 11 januari 2024 om 07:53

School "ziet" haar blijkbaar al omdat ze dingen van groep 4 mag doen.

Als je dochter goed in haar vel zit, zie ik geen reden om te laten testen. Het is duur en voor een kind dat geen frustraties vertoont, thuis of op school, is het echt niet nodig.

Kijk of je haar verbreding aan kunt bieden, zodat ze uitdaging houdt.

Je ziet toch liever zo’n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet.

Irregular_Choice donderdag 11 januari 2024 om 08:01

Wat voor kenmerken vallen je op? Denk dat daar al veel van af hangt.
Hier ook een kind dat met net 2 jaar al zinnen van 10 woorden sprak (goed verstaanbaar, ook voor anderen), bij het consultatiebureau met 18 maanden blokjes moeten stapelen en die sorteerde ze ook meteen op kleur, heel opmerkzaam op de kleinste dingen, kon zich op jonge leeftijd al heel lang concentreren op 1 ding. Zat aan het begin van de schoolperiode ook in plusklasjes en deed dingen uit hogere groepen. Maar dat trok uiteindelijk gewoon bij met leeftijdsgenootjes. Ik zou er dus voor nu nog niks mee doen. Als ze verder niet tegen dingen aan loopt, zou ik het gewoon aankijken

Quincy2 donderdag 11 januari 2024 om 08:43

Blckcffee schreef: ↑
11-01-2024 07:53
School "ziet" haar blijkbaar al omdat ze dingen van groep 4 mag doen.

Als je dochter goed in haar vel zit, zie ik geen reden om te laten testen. Het is duur en voor een kind dat geen frustraties vertoont, thuis of op school, is het echt niet nodig.

Kijk of je haar verbreding aan kunt bieden, zodat ze uitdaging houdt.

Precies. School doet al iets.

School is ook maar 5 uur per dag les ongeveer. Hier waren ze rond 15.00 alweer thuis en hadden ze alle tijd voor hun eigen interesses. Die ik niet aanbood, maar wel faciliteerde. Ook was de saaie rekenles op school niet 5 uur lang.

Sport kan ook een uitdaging zijn. Ik vond het zelf altijd veel interessanter vanwege een veel directer verband tussen inzet en prestatie. Hoe mijn kinderen het precies zien, weet ik niet, maar die vinden een matig cijfer okee en een matige sportprestatie niet.

Het enige minpuntje van een kleinere school met maar één klas per leerjaar was het gebrek aan andere slimme jongens in de groep van mijn jongste zoon. De oudste had altijd vrienden, waarvan de niet-aanstaande-vwo'ers er een beetje vanaf groeiden richting het einde van de basisschool, maar de jongste had alleen maar slimme meisjes in de klas. Van twee koppen groter ook nog. Pas in de gymnasiumbrugklas vond hij jongens die op hem leken.

Ladara donderdag 11 januari 2024 om 08:53

Mijn kinderen zijn getest omdat ze ongelukkig waren. Ze zijn niet zo goed in braaf doen wat hun gezegd wordt, dus hun geluksniveau ging vanaf groep 3 hard achteruit. Maar die test zorgde niet opeens voor passend aanbod, dus de wetenschap dat ze heel slim zijn veranderde eigenlijk niks. Ik weet dus niet of het heel veel helpt om je kind te testen, of ze nou gelukkig is of niet.

Tunamelt donderdag 11 januari 2024 om 08:59

Zoon zit op een vergelijkbaar traject als jouw dochter: (heel) jonge leerling in groep 3 (na de kerstvakantie jarig), krijgt soms stof uit groep 4 aangeboden.

Tegelijk is het ook een jongetje dat echt nog veel wil spelen, vooral buiten. En bijvoorbeeld zijn handmotoriek (schrijven, tekenen, knippen) loopt ook niet duidelijk voor. School ziet dit gelukkig heel goed, differentieert, en houdt hem uitgedaagd, maar wel in de groep.

Thuis doet hij graag zelf wat moeilijker puzzels (legpuzzels, woordzoekers, kinder-sudoku's etc.), maar speelt ook met broertje boef-en-politie, enzo. Ik herken dit wel van mezelf; ik had soms zin om mijn hersens te kraken, maar soms ook niet en dat is helemaal prima.

Zolang kind vrolijk en zorgeloos is, met plezier naar school gaat, op school 'gezien' wordt en thuis de eigen gang kan gaan, zou ik verder geen actie ondernemen. Je zou eens kunnen vragen hoe school je kind ziet; niet alleen op de cognitieve prestaties, maar juist ook motoriek, spelniveau, sociale interactie, etc. Belangrijk om juist ook de vaardigheden te oefenen die een slim kind niet vanzelf komen aanwaaien!

Tunamelt donderdag 11 januari 2024 om 09:07

TheReigningCat schreef: ↑
11-01-2024 01:32
Fijn dat je het benoemt.

Ik durf me met mijn IQ van 144 al niet meer hoogbegaafd te noemen, omdat ik het gewoon altijd heel goed deed op school, ook zonder plusklas en aangepaste programma's. Ik vond het wel prima dat het zo makkelijk was allemaal. Vooruit, toen ik het als student nog steeds met twee vingers in mijn neus deed (nadat ik eerst had moeten aanhoren hoe ik op het gymnasium wel zou leren om te werken, en daarna in de bovenbouw mezelf wel zou tegenkomen, en daarna toch zeker op de universiteit) ben ik maar twee studies tegelijk gaan doen. Toen heb ik eindelijk een beetje leren plannen. Intellectueel werd het pas interessant tijdens mijn onderzoeksmaster (en later promotie-traject).

Ik wist altijd al dat ik beter kon leren en dingen sneller doorhad dan mijn klasgenoten, en dat ik dus waarschijnlijk een hoog IQ had, maar ik heb pas als volwassene een officiele test gedaan. Ik ben blij dat ik niet getest ben als kind, en het label hoogbegaafd niet meedroeg. Ik denk dat ik dat als druk had ervaren die er nu niet op zat. Zoals ik al zei, ik vond het prima om een beetje aan te modderen en omdat ik sociaal niet de sterkste was/ben, kon ik me daarop concentreren.

Ik zou dus niet testen als het niet nodig is. Versnellen, cognitieve uitdagingen, extra aandacht buiten de klas - het klinkt allemaal leuk, maar je maakt je kind er ook een buitenbeentje van. Sommige kinderen hebben het echt nodig, dat zie ik ook, maar ik denk jouw dochter (nu nog) niet.

Oh, en heel erg eens hiermee, dit gold voor mij ook (tot de uitdaging van het promotietraject aan toe, haha).

Vanaf dat ik een jaar of 11 was (vlak voor de middelbare) bespraken mijn ouders dit ook gewoon met, en niet alleen over, mij. Mijn ouders vonden testen niet nodig (want ik was een vrolijk kind, dat het gewoon heel goed deed op school) en ze hebben altijd benadrukt dat andere activiteiten ook uitdagend én belangrijk zijn: muziek, toneel, sport, maar (later) ook een bijbaan, bestuurtjes enzo.

Ik denk dat je een kind prima bewust kunt maken van diens sterke kanten, zonder dat je daarmee een arrogantie inbakt, zoals iemand anders schreef. Je kunt bescheidenheid toch aanleren? En je kunt een kind leren inzien wat andere mensen goed, beter dan kind kunnen, bijvoorbeeld heel handig zijn in klussen, of sociaal heel vaardig en empathisch.

Apatura2 donderdag 11 januari 2024 om 09:39

Ik zou vooral van school willen weten wat ze volgend jaar gaan doen als ze nu al bezig is met stof van groep 4.
verder lijkt t mij van belang dat ze deze stof niet alleen hoeft te doen en ook volgend jaar niet alleen zit en uitdaging houd.
Dochter heeft er sociaal niets aan als ze steeds alleen vooruit moet werken.
Verrijken verbreden en verdiepen is veel belangrijker.

#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder

Doreia* donderdag 11 januari 2024 om 09:44

Mijn oudste was altijd al zwaar op de hand. Dit ontplofte in groep 4 door een combinatie van het slome tempo van de klas, het gebrek aan motivatie om te leren en een hele slechte klik met juf. Daarom zijn we gaan testen en heb ik de deur bij school plat gelopen om een goed programma voor hem te krijgen. Daarbuiten op hobby's gezet die niet zoveel regels gebaseerd op enkel leeftijd hebben.
Nu in groep 7 doet hij het goed op school en word hij gezien.

Jongste is ook een vroege leerling. Heel sportief, sociaal en gezellig. Heeft de vriendjes aan zijn kont hangen. Toch moest ik ook voor hem even een aantal keer juf aan de mouw trekken dat hij meer kan dan hij laat zien. En geef hem nú het werk en niet pas wanneer hij laat zien dat hij zijn gewone werk af krijgt, zonder te dromen. Juf gaf mij gelukkig het voordeel van de twijfel en nu hij meer plus werk krijgt, nu opeens is zijn gedroom in de klas ook weg... Ja, I told you so.

Blijf dus alert dat je kind het leuk heeft en blijft houden op school en leren. En mocht er meer nodig zijn, kun je op dat moment altijd nog opschalen.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Poeszie donderdag 11 januari 2024 om 10:07

NosceTeIpsum schreef: ↑
11-01-2024 07:40
Heel erg eens met je post. Ouders zien vaak het schoolniveau (en liefst een bijbehorend HB label) als het hoogste goed, maar er zijn zoveel meer geluksfactoren in het leven. Daar komt nog bij dat het plakken van een 'jij bent beter dan de rest'-label m.i. niet zelden een onderhuidse arrogantie inprent bij het kind die er de rest van het leven niet meer uit gaat. Ik zou daar dus erg terughoudend mee zijn en zeker niet gaan onderzoeken als er geen andere problematiek speelt.

Ik hoop heel erg dat jij niet voor de klas staat. Zo wel, dan raad ik je aan om je in het onderwerp te verdiepen en die domme vooroordelen te parkeren. Dit heeft echt zo niets te maken met een beter dan de rest en arrogantie. Integendeel. Ikzelf vroeger, en mijn dochter nu, kampt met heel veel onzekerheid, omdat ze zich van jongs af aan afvraagt waarom ze zich anders voelt dan andere kinderen.

Bovendien ben je vaak al te laat als er problematiek gaat spelen. Eer je in de gaten hebt dat je kind op school op aan het afhaken is, ben je zo een half jaar tot een jaar verder. Heel lastig om kind dan weer aan boord te trekken

Browniedoc donderdag 11 januari 2024 om 10:16

Als er geen problemen zijn, zeker niet doen.

Eigenlijk was ik jouw dochter, zelfde leeftijd (ook jonge leerling in groep 3). Mijn ouders hebben mij op die leeftijd ook laten testen en ik heb er echt veel last van gehad. Het gaf mij onbewust bepaalde verwachtingen over mijn kunnen. Op de basisschool gaat alles nog gemakkelijk af maar later wordt het echt pittig. Leren leren is heel moeilijk.

Als ik er op terugkijk was dit voor mij een trigger voor heel veel onzekerheid en mezelf klein houden waar ik groot had kunnen zijn. Hoezo haalde ik een slecht cijfer? Ben ik dan toch niet zo slim als dat ik denk?

Innerlijk stemmetje; "Ha! En jij dacht dat je slim was toch? Hoogbegaafd zelfs! 143 toch?? Nou, kijk maar eens naar je resultaten en ga jij je maar zitten schamen in een hoekje. Die test had het gewoon verkeerd."

Ik zou alleen aandacht vragen voor het leren leren, want daar loop je gewoon tegenaan als je grote hoeveelheden informatie moet onthouden.

Hannelore_ donderdag 11 januari 2024 om 10:28

Ik merk sowieso dat er heel vaak de koppeling wordt gelegd tussen hoogbegaafdheid en hoge school resultaten. Dit hoeft helemaal niet samen te hangen.

Kinderen die heel goed presteren op school zijn lang niet allemaal HB maar zijn vaak hoog intelligent.

hannelore_ wijzigde dit bericht op 11-01-2024 23:14

31.63% gewijzigd

Apatura2 donderdag 11 januari 2024 om 10:32

Maar dan wordt hoogbegaafd (rotwoord) verkeerd uitgelegd.
Ik zie het als anders bedraad zijn.

Zie t als 2 lampjes en een schakelaar.
dat kan parallel geschakeld staan of in serie.
het effect is t zelfde
en dan weet je nog niet eens of er gelijkstroom of wisselstroom door gaat.
Maar dat is allemaal wel handig om te weten als er wat stuk gaat.

#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder

Ladara donderdag 11 januari 2024 om 10:33

Browniedoc schreef: ↑
11-01-2024 10:16
Als ik er op terugkijk was dit voor mij een trigger voor heel veel onzekerheid en mezelf klein houden waar ik groot had kunnen zijn. Hoezo haalde ik een slecht cijfer? Ben ik dan toch niet zo slim als dat ik denk?

Innerlijk stemmetje; "Ha! En jij dacht dat je slim was toch? Hoogbegaafd zelfs! 143 toch?? Nou, kijk maar eens naar je resultaten en ga jij je maar zitten schamen in een hoekje. Die test had het gewoon verkeerd."

Ik ben pas getest toen ik al volwassen was, maar ik had exact dezelfde gedachten toen ik jong was. Ik was het vleesgeworden imposter syndroom, altijd bang dat ze ontdekten dat ik niet thuishoorde op het gymnasium en op de universiteit. Ik heb achteraf juist gedacht: als ik mijn iq eerder had geweten, had ik me dan ook zo ongelukkig gevoeld?

Apatura2 donderdag 11 januari 2024 om 10:38

Bij mij was een onofficieel testje het enige wat me een tijd op de been gehouden heeft. Met pesterijen als 'je bent dom, lelijk en sloom' was de gedachte dat ik misschien vanalles was maar niet dom een minimale houvast.

T is maar net waar je tegen aan loopt als kind

#dat noemen wij niet raar, dat vinden wij alleen maar heel bijzonder

Doreia* donderdag 11 januari 2024 om 10:41

Ladara schreef: ↑
11-01-2024 10:33
Ik ben pas getest toen ik al volwassen was, maar ik had exact dezelfde gedachten toen ik jong was. Ik was het vleesgeworden imposter syndroom, altijd bang dat ze ontdekten dat ik niet thuishoorde op het gymnasium en op de universiteit. Aanvulling: ik heb achteraf juist gedacht: als ik mijn iq eerder had geweten, had ik me dan ook zo ongelukkig gevoeld?

Dit heb ik ook láng gehad. Eigenlijk ben ik er nog maar 3 jaar vanaf... sinds ik leerde over mezelf.
Ik leer mijn kinderen dus ook dat wij thuis andere afslagen nemen dan het gros van de mensen. Of dat we sneller en verder kunnen kijken dan het gros van andere mensen. En dat dit gewoon is wie we zijn en dat we daar rekening mee moeten houden in onze contacten. En dat is niet arrogant, het is uitleggen hoe het werkt. Het is zó'n misvatting dat het een beter is dan het ander. De verschillen moet je wel gewoon benoemen, om de wrijving, frustratie en het willen begrijpen te kunnen verklaren. Ik had dat graag willen horen en weten toen ik jonger was, dan had me dat heel veel onzekerheid gescheeld. 'Waarom zie ik het altijd zó anders dan de rest?'

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Poeszie donderdag 11 januari 2024 om 10:44

Browniedoc schreef: ↑
11-01-2024 10:16
Als er geen problemen zijn, zeker niet doen.

Eigenlijk was ik jouw dochter, zelfde leeftijd (ook jonge leerling in groep 3). Mijn ouders hebben mij op die leeftijd ook laten testen en ik heb er echt veel last van gehad. Het gaf mij onbewust bepaalde verwachtingen over mijn kunnen. Op de basisschool gaat alles nog gemakkelijk af maar later wordt het echt pittig. Leren leren is heel moeilijk.

Als ik er op terugkijk was dit voor mij een trigger voor heel veel onzekerheid en mezelf klein houden waar ik groot had kunnen zijn. Hoezo haalde ik een slecht cijfer? Ben ik dan toch niet zo slim als dat ik denk?

Innerlijk stemmetje; "Ha! En jij dacht dat je slim was toch? Hoogbegaafd zelfs! 143 toch?? Nou, kijk maar eens naar je resultaten en ga jij je maar zitten schamen in een hoekje. Die test had het gewoon verkeerd."

Ik zou alleen aandacht vragen voor het leren leren, want daar loop je gewoon tegenaan als je grote hoeveelheden informatie moet onthouden.

Ja, en mijn dochter vond zichzelf altijd dom, omdat ze anders dacht dan de rest. Door die test kon ze dit eindelijk plaatsen. Nu hadden wij die test sowieso nodig, dus op een gegeven moment moesten we wel testen

Browniedoc donderdag 11 januari 2024 om 10:56

Ladara schreef: ↑
11-01-2024 10:33
Ik ben pas getest toen ik al volwassen was, maar ik had exact dezelfde gedachten toen ik jong was. Ik was het vleesgeworden imposter syndroom, altijd bang dat ze ontdekten dat ik niet thuishoorde op het gymnasium en op de universiteit. Ik heb achteraf juist gedacht: als ik mijn iq eerder had geweten, had ik me dan ook zo ongelukkig gevoeld?

Misschien is mijn verhaal het antwoord op je vraag.

Het heeft ook helemaal niet geholpen dat ik later op het VO vast ben gelopen (niet leren en een onvoldoende is altijd beter dan wél leren en alsnog een onvoldoende halen), toen ben ik nog een keer getest. En jahoor, ik had een IQ van 128 en was dus helemaal niet hoogbegaafd. Dus mijn imposter gevoel had ook nog eens gelijk. Trouwens, mijn ouders geloofden de 128 niet en hadden het idee dat het gewoon geen goede dag was (momentopname), dus toen ben ik nóg een keer getest en jahoor, weer 128. Dus het stond helemaal vast! Stemmetje in mijn hoofd had dus helemaal gelijk. 6 is ook eigenlijk veel te jong om te testen, die uitkomsten zijn helemaal nog niet betrouwbaar.

In combinatie met mijn reeds aanwezige imposter gevoel, pubertijd en stress vanwege schoolprestaties echt een gouden combinatie.

Er was overigens bij mij wel reden om te testen, mijn ouders wilden me een klas doorzetten want ik was zeer ongelukkig. Na de test ben ik alsnog niet doorgeschoven naar groep 4.

Een paar jaar geleden hebben mijn ouders de zolder opgeruimd en kwamen alle oude schoolrapporten én de testrapportages naar boven. Interessant dacht ik, nu ik zelf in het onderwijs werk. Na 3 bladzijdes was ik fysiek misselijk en heb ik alles in de kliko gegooid.

Het is voor mij echt een heel gevoelig onderwerp. Het nadeel is ook een beetje dat je het niet kunt verbergen voor je kind. Op het moment dat die testjes plaatsvinden begrijpen (vooral intelligente) kinderen volledig hoe de vork in de steel zit.

Bij mijn eigen leerlingen raad ik testen op hoogbegaafdheid bijna altijd af. Kijken wat het kind nodig heeft (uitdaging, leren leren, hulp bij sociale problemen) is veel beter m.i.. Uitzonderingen daargelaten uiteraard.

Browniedoc donderdag 11 januari 2024 om 10:59

Ik wijk duidelijk af qua verhalen van andere ervaringsdeskundigen, het kan natuurlijk dat ik gewoon anders gedraad ben

. Ik denk ook dat mijn ouders er ook niet handig mee om zijn gegaan hoor. Maar hopelijk heb je wel iets aan mijn verhaal.

Ik vraag me overigens wel af of jullie succesverhalen al het VO hebben doorlopen (echt een ander verhaal dan de basisschool) en door de pubertijd heen zijn gegaan.

Doreia* donderdag 11 januari 2024 om 11:04

Browniedoc schreef: ↑
11-01-2024 10:59
Ik wijk duidelijk af qua verhalen van andere ervaringsdeskundigen, het kan natuurlijk dat ik gewoon anders gedraad ben . Ik denk ook dat mijn ouders er ook niet handig mee om zijn gegaan hoor. Maar hopelijk heb je wel iets aan mijn verhaal.

Ik vraag me overigens wel af of jullie succesverhalen al het VO hebben doorlopen (echt een ander verhaal dan de basisschool) en door de pubertijd heen zijn gegaan.

Hier zit mijn kind in groep 7. We gaan nu al kijken naar het middelbaar onderwijs. Hij wil er al sinds groep 5 van alles over weten en is zeer gemotiveerd om te kijken wat het allemaal is. We gaan een school zoeken met een 'zachte landing' en hebben hem nu al op een hobby waar hij dagelijks tijd in moet steken, om hem een beetje te leren dat niet alles aan komt waaien met een beetje goed opletten. Wat natuurlijk helemaal niet gaat lukken als hij op mij lijkt, want ik stampte de woordjes gewoon onder de kapstok er nog even snel in voor de leraar ons naar binnen leidde. En misschien is dat ook wel goed, want ik had eigenlijk achteraf gezien een prima tijd op het middelbaar op een niveau waar ik me niet hard voor hoefde in te spannen.

Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath

Oringer88 donderdag 11 januari 2024 om 11:06

Ik lees een aantal hele fijne comments, ook een aantal berichten waaruit het lijkt alsof ik heel graag wil dat mijn kind HB is. Niet perse, heb op een kwadraat school gewerkt met alleen maar HB- kinderen en ik zie daar ook haken en ogen. Het gaat me er vooral om dat ik niet wil dat er ineens een probleem ontstaat als we verder de jaren in gaan. Het is niet alleen scherp, bijdehant en pienter zijn, het is een hele lijst waar ze aan 'voldoet', eerder 3 genoemde eigenschappen hebben mijn zoons ook en die zou ik niet snel in een HB hoekje drukken;-)
Zoals ik de berichtjes nu lees denk ik inderdaad dat ik niet ga insteken op een test, wel ga vragen hoe ze haar op school zien en het in de gaten houden.
Bedankt voor de reacties!

Ladara donderdag 11 januari 2024 om 11:24

Browniedoc schreef: ↑
11-01-2024 10:56
Misschien is mijn verhaal het antwoord op je vraag.

Het heeft ook helemaal niet geholpen dat ik later op het VO vast ben gelopen (niet leren en een onvoldoende is altijd beter dan wél leren en alsnog een onvoldoende halen), toen ben ik nog een keer getest. En jahoor, ik had een IQ van 128 en was dus helemaal niet hoogbegaafd. Dus mijn imposter gevoel had ook nog eens gelijk.

Dank voor je verhaal, goed om de andere kant te lezen. Bovenstaande herken ik overigens helemaal, ik vond niet leren ook een stuk redelijker, dan kon ik het in ieder geval niet fout doen. Ik had ook ergens het idee dat echte mensen op het gymnasium nooit leerden, dat leren een vorm van valsspelen was. Dat ik, als ik zou leren, toegaf dat ik er helemaal niet thuishoorde. En dat heeft behoorlijk wat praktische problemen opgeleverd in het VO, naast wat ik achteraf zie als een forse depressie. Ik heb me mijn hele jeugd vreselijk ontheemd, eenzaam en misplaatst gevoeld.

Wat erg dat je een iq-score van 128 (dat is heel erg hoog) zag als een bevestiging van niet-slim zijn. Misschien, bedenk ik nu hoor, hoort een bepaalde mate van jezelf afwijkend voelen bij een hoge intelligentie en maakt het niet zoveel uit of je weet waardoor je afwijkt. Als ik jou zo lees is het jou niet beter vergaan. Wat verdrietig.

MevrouwTomatensoep donderdag 11 januari 2024 om 11:42

Hier ook eentje van net een paar weken 6 en in groep 3. En bij het oudergesprek eigenlijk van school gehoord dat ze nu al verwachten hem niet voldoende uitdaging te kunnen bieden. Maar zolang hij vrolijk naar school gaat en het goed heeft gaan wij nog niks bijzonders doen..

Natte tosti..

Tunamelt donderdag 11 januari 2024 om 13:05

Browniedoc schreef: ↑
11-01-2024 10:56
Misschien is mijn verhaal het antwoord op je vraag.

Het heeft ook helemaal niet geholpen dat ik later op het VO vast ben gelopen (niet leren en een onvoldoende is altijd beter dan wél leren en alsnog een onvoldoende halen), toen ben ik nog een keer getest.

<Knip>

Dit vind ik ook herkenbaar. Ik trok (trek, in alle eerlijkheid, soms nog) dat zelfs door naar sollicitaties, of onderzoeksbeurzen enzo: dan schrijf ik maar niet, omdat afgewezen worden voor iets waarvan ik zelf denk dat het bij mij past, vervelender zou voelen dan het helemaal niet te proberen. (Persoonlijk dieptepunt: auditie voor een goed amateurkoor, waar ze mijn stemsoort zochten én een uitvoering van een voor mij bekend stuk gingen doen. Echt, wat onzeg je jezelf...

).

Ik ben hier nu nog mee bezig, tegen de veertig. Voor mijn zoons wil ik dat echt anders. Gelukkig is school daar ook scherp in, nadruk op proberen, mislukken is niet erg, etc.

Het is voor iedereen fijn als je jezelf niet in de weg zit, geen valkuilen voor jezelf graaft. Voor slimme kinderen en voor HB-kinderen zijn er verschillende van die valkuilen, maar die leer je ook wel zien door gewoon te observeren en te praten, met kind en met school (en soms ook nog met sport- of muziekdocenten). Een test is niet zaligmakend.

Barbamamma donderdag 11 januari 2024 om 13:13

nausicaa schreef: ↑
10-01-2024 21:20
Hb zijn kan ‘geen feest’ zijn, maar er wordt hier ook wel altijd gedaan alsof het altijd een drama oplevert. Ik ken meerdere mensen die ook volgens alle officiële regels en testen Hb zijn, maar daar eigenlijk toevallig achter gekomen zijn. Het op school gewoon prima deden (ja, soms wat extra stof, of zelf in een wat apartere hobby extra uitdaging zoeken), en helemaal nergens ‘ontzettend vastliepen’ of iets in die hoek. Dus ik zou alert blijven, maar ook geen issue gaan maken van iets dat dat nog helemaal niet is en ook niet hoeft te worden.

Eigenlijk benoem je zelf al een groot deel van het probleem. Zodra jouw kind HB getest is propt ons systeem het in een hok waar in zijn algemeenheid meer last (noem het drama) door ontstaat dan dat het helpend is.

Kijken naar een individu en wat het nodig heeft is wat mij betreft, voor iedereen, de beste oplossing

Poeszie donderdag 11 januari 2024 om 13:16

Barbamamma schreef: ↑
11-01-2024 13:13
Eigenlijk benoem je zelf al een groot deel van het probleem. Zodra jouw kind HB getest is propt ons systeem het in een hok waar in zijn algemeenheid meer last (noem het drama) door ontstaat dan dat het helpend is.

Kijken naar een individu en wat het nodig heeft is wat mij betreft, voor iedereen, de beste oplossing

Hier ben ik het echt helemaal niet mee eens. Ja, als het onderste wat je schrijft, de praktijk zou zijn, dan wel. In sommige gevallen wordt problematiek echter pas serieus genomen en de juiste hulp geboden, als je "bewijs" hebt. Want anders word je weggezet als die zoveelste zeikouder die vindt dat hun Marietje/Pietje vast hoogbegaafd is.

Actieve topics