Hoogbegaafd? And if.. wat nu?

10-01-2024 19:50 88 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi,
Onze dochter van 6 is een pientere dame, scherpzinnig en bijdehand. Dat was voor mij gewoon een constatering maar nu heb ik in een korte tijd meerdere keren de opmerking gekregen: is ze niet hoogbegaafd? Ik ben niet zo van de stempeltjes en heb nooit op die manier naar mijn kind gekeken maar vind het niet perse vergezocht.
Ik ben op internet gaan speuren en zie veel eigenschappen waar onze dochter aan voldoet maar niet alles. Mijn vraag is niet of ze hoogbegaafd is, want dat gaan we zo niet vast kunnen stellen, maar meer wat de volgende stap zou kunnen zijn.
Aankaarten bij school? (Ben bang dat ze me een hysterische helicopter moeder gaan vinden haha) of gewoon laten? Ze is een jonge leerling uit groep 3 die veel meedoet met groep 4 werk op het gebied van taal, heb niet het idee dat zich verveelt. Ik vind het lastig, wil haar niet tekort doen door de keuzes die wij al dan niet maken, dus hoor graag wat meningen om mee te nemen in onze overwegingen.

Alvast bedankt!
Alle reacties Link kopieren Quote
Zoon ging goed in groep 0, daarna begon het gesodemieter in groep 1. In groep 3 laten testen. Direct naar groep 4 was het advies.

Deed school niet, helaas, en aan het eind van groep 3 in één sprong naar groep 5. Hij heeft hierdoor veel "vaardigheden" niet geleerd, zoals hoofdletters schrijven (taakje voor de zomervakantie), werken in een schrift náást het boek i.p.v. op stencils etc. Hier heeft hij zijn leven lang nog steeds last van.

Nu in het vierde jaar op MBO4 Techniek. Zijn laatste stage bleek een bedrijf met veel academici, een promotie bijgewoond,dat soort dingen.

Eindelijk geestelijke uitdaging en kunnen sparren met andere mensen.

Jammer dat hij weer naar school moest.
Je ziet toch liever zo’n strak lijf dan een uitgezakte mokkapunt, weet je wel weet je niet.
Alle reacties Link kopieren Quote
Browniedoc schreef:
11-01-2024 10:59

Ik vraag me overigens wel af of jullie succesverhalen al het VO hebben doorlopen (echt een ander verhaal dan de basisschool) en door de pubertijd heen zijn gegaan.
Man en ik zonder vertraging vwo en universiteit doorlopen.
Kinderen zitten nu zonder vertraging in vwo 3 en 5.

Bij puberteit van man was ik niet, maar ik denk niet noemenswaardig, bij mij geen tot weinig veranderingen, bij de kinderen ook nog nauwelijks iets. Ja, ze weten alles beter, zoals wanneer ze moeten gaan leren, en dan zijn wij irritant. Maar dat was het dan wel.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb ook zonder vertraging gymnasium, WO en promotie doorlopen. Maar zonder vertraging is niet hetzelfde als het reguliere pad. Ik heb in al mijn opleidingen jaren niets gedaan en pas aan het eind de vertraging in razend tempo ingehaald om nominaal te eindigen. Is dat succesvol? Geen idee. Het was in ieder geval geen falen. Mijn kinderen doen zo'n beetje hetzelfde, ze volgen regulier onderwijs, maar gaan niet alle uren naar school.
Alle reacties Link kopieren Quote
Poeszie schreef:
11-01-2024 13:16
Hier ben ik het echt helemaal niet mee eens. Ja, als het onderste wat je schrijft, de praktijk zou zijn, dan wel. In sommige gevallen wordt problematiek echter pas serieus genomen en de juiste hulp geboden, als je "bewijs" hebt. Want anders word je weggezet als die zoveelste zeikouder die vindt dat hun Marietje/Pietje vast hoogbegaafd is.
Als een school pas reageert na onderzoek handelen ze op basis van een labeltje en dan vermoed ik dat ze ook niet bepaald kennis hebben van zaken om de problemen op te vangen.

Bovendien schreef ik eerder dat ik niks zou ondernemen zolang een kind lekker gaat. Je kan in een situatie komen waarin het noodzaak is.
Alle reacties Link kopieren Quote
Barbamamma schreef:
11-01-2024 18:03
Als een school pas reageert na onderzoek handelen ze op basis van een labeltje en dan vermoed ik dat ze ook niet bepaald kennis hebben van zaken om de problemen op te vangen.

Bovendien schreef ik eerder dat ik niks zou ondernemen zolang een kind lekker gaat. Je kan in een situatie komen waarin het noodzaak is.

Dat is helaas wel vaak de praktijk, dat er onvoldoende kennis is om problemen te signaleren en op te lossen op school
Alle reacties Link kopieren Quote
Ze hebben bij ons op school zo’n signaleringsvragenlijst en daaropvolgend toegang tot de (minimale, want mega kleine dorpsschool) plusklas. Hebben ze zoiets?

Ik vind testen ook een lastige en je ziet de meningen ook uiteenlopen. Elke hb’er is ook anders natuurlijk. Ik heb ook zo’n kind wat het helemaal prima lijkt te vinden, kan alles al tijden, maar doet gewoon enthousiast mee met het leren van de letters. Dat hij ondertussen ook boeken leest op E5-niveau weet juf wel, maar dat maakt hem niet uit. Hij is sociaal, vindt het gezellig, komt niet op school om te leren. Daar tegenover staat zijn broertje, wat een kind is dat zichzelf mega hoge eisen oplegt, faalangstig is en graag een jaar eerder naar groep 3 wil. Die laatste gaan we misschien wel laten testen en in ieder geval met de orthopedagoog bespreken.
Alle reacties Link kopieren Quote
TheReigningCat schreef:
11-01-2024 01:32
Fijn dat je het benoemt.

Ik durf me met mijn IQ van 144 al niet meer hoogbegaafd te noemen, omdat ik het gewoon altijd heel goed deed op school, ook zonder plusklas en aangepaste programma's. Ik vond het wel prima dat het zo makkelijk was allemaal. Vooruit, toen ik het als student nog steeds met twee vingers in mijn neus deed (nadat ik eerst had moeten aanhoren hoe ik op het gymnasium wel zou leren om te werken, en daarna in de bovenbouw mezelf wel zou tegenkomen, en daarna toch zeker op de universiteit) ben ik maar twee studies tegelijk gaan doen. Toen heb ik eindelijk een beetje leren plannen. Intellectueel werd het pas interessant tijdens mijn onderzoeksmaster (en later promotie-traject).

Ik wist altijd al dat ik beter kon leren en dingen sneller doorhad dan mijn klasgenoten, en dat ik dus waarschijnlijk een hoog IQ had, maar ik heb pas als volwassene een officiele test gedaan. Ik ben blij dat ik niet getest ben als kind, en het label hoogbegaafd niet meedroeg. Ik denk dat ik dat als druk had ervaren die er nu niet op zat. Zoals ik al zei, ik vond het prima om een beetje aan te modderen en omdat ik sociaal niet de sterkste was/ben, kon ik me daarop concentreren.

Ik zou dus niet testen als het niet nodig is. Versnellen, cognitieve uitdagingen, extra aandacht buiten de klas - het klinkt allemaal leuk, maar je maakt je kind er ook een buitenbeentje van. Sommige kinderen hebben het echt nodig, dat zie ik ook, maar ik denk jouw dochter (nu nog) niet.
Het feit dat het met jou goed gekomen is zonder differentiatie, betekent niet dat je met differentiatie niet blijer gelukkiger leuker was geweest.

En waarom zou er druk ontstaan. Mijn kind weet dat het slim is en makkelijker leert dan de meeste kinderen. Mijn kind weet ook dat ze moet leren leren, en dat ze daarom in een andere klas zit. Mijn kind weet ook dat ze wel goed is in dingen na tekenen, maar niet zo goed in dingen zelf bedenken. Ze weet dat ze minder goed kan stunten als kind A, dat kind B heel goed kan hockey-en, dat kind C heel geduldig is en goed kan doorzetten en dat ze samen allemaal leuke en lieve kinderen zijn die even waardevol zijn. Die druk hoeft er niet te zijn, ik verwacht helemaal niet perse hoogstaande academische prestaties van mijn kinderen, ik verwacht dat ze hun best doen en dingen proberen en dingen leren. En dan kijken we over een paar jaar wel wat het resultaat is.
Alle reacties Link kopieren Quote
NosceTeIpsum schreef:
11-01-2024 07:40
Heel erg eens met je post. Ouders zien vaak het schoolniveau (en liefst een bijbehorend HB label) als het hoogste goed, maar er zijn zoveel meer geluksfactoren in het leven. Daar komt nog bij dat het plakken van een 'jij bent beter dan de rest'-label m.i. niet zelden een onderhuidse arrogantie inprent bij het kind die er de rest van het leven niet meer uit gaat. Ik zou daar dus erg terughoudend mee zijn en zeker niet gaan onderzoeken als er geen andere problematiek speelt.
Ik zou liever zien dat mijn kinderen gewoon gemiddeld intelligent zijn. Een IQ van 108 lijkt me bijna altijd wenselijker dan een IQ van 130. Maar misschien heeft Nauscia gelijk en ben ik aan het doemdenken en zijn er ook heel veel mensen met een IQ van 130 die gewoon fijn functioneren, maar de mensen die ik ken die echt ver boven gemiddeld intelligent zijn die zijn daar niet perse gelukkiger van geworden. En als ik eerlijk ben denk ik dat de meeste mensen die HB kinderen hebben het ook prima zouden vinden als hun kind een IQ had van rond de 115.

Van de week sprak ik een moeder van school. Mijn oudste zat bij haar kind in de klas voor ze de overstap maakte naar de voltijds HB school. We hadden het erover dat mijn kind nog steeds heel weinig uitdaging had in de HB klas (en dat mag ook, ze zit er nog niet zo lang en december is niet d emaand ervoor...) waarop die moeder zei dat dat haar zo heerlijk leek. En dat snap ik. Haar kind heeft moeite met lezen en dus moeten ze thuis oefenen en dat wil kind niet en gedoe en gezeur enzovoort. Maar deze moeder moest ik ook vertellen dat mijn kind door dat ze zich verveelt echt verschrikkelijke driftbuien krijgt als ze iets niet kan. Gewoon omdat ze niet weet hoe ze daar mee om moet gaan.

En die arrogantie snap ik niet zo goed waar die vandaan moet komen. Dat je toevallig makkelijk nieuwe dingen kan leren is geen enkele reden om arrogant te doen. En eerlijk gezegd ik zie die arrogante kinderen ook niet perse meer in de HB klas.
Alle reacties Link kopieren Quote
Apatura2 schreef:
11-01-2024 09:39
Ik zou vooral van school willen weten wat ze volgend jaar gaan doen als ze nu al bezig is met stof van groep 4.
verder lijkt t mij van belang dat ze deze stof niet alleen hoeft te doen en ook volgend jaar niet alleen zit en uitdaging houd.
Dochter heeft er sociaal niets aan als ze steeds alleen vooruit moet werken.
Verrijken verbreden en verdiepen is veel belangrijker.
Bij ons wad dit wel de aanleiding. In groep 3 lukte het de juf nog wel om te differentiëren. In groep 4 zou mijn kind 3 verschillende docenten krijgen en zou er wat gehusseld worden met de andere groep 4 waardoor de groepssamenstelling qua niveau echt wel uitdagend zou worden (kinderen met een voorsprong vs kinderen met een achterstand). En school wilde het wel proberen, maar wij merkten dat het minder goed met ons kind ging. En daarom was het heel fijn dat we het hele traject al hadden doorlopen en konden zeggen, we willen graag kijken of de overstap beter bij ons kind past.
Alle reacties Link kopieren Quote
Browniedoc schreef:
11-01-2024 10:16
Als er geen problemen zijn, zeker niet doen.

Eigenlijk was ik jouw dochter, zelfde leeftijd (ook jonge leerling in groep 3). Mijn ouders hebben mij op die leeftijd ook laten testen en ik heb er echt veel last van gehad. Het gaf mij onbewust bepaalde verwachtingen over mijn kunnen. Op de basisschool gaat alles nog gemakkelijk af maar later wordt het echt pittig. Leren leren is heel moeilijk.

Als ik er op terugkijk was dit voor mij een trigger voor heel veel onzekerheid en mezelf klein houden waar ik groot had kunnen zijn. Hoezo haalde ik een slecht cijfer? Ben ik dan toch niet zo slim als dat ik denk?

Innerlijk stemmetje; "Ha! En jij dacht dat je slim was toch? Hoogbegaafd zelfs! 143 toch?? Nou, kijk maar eens naar je resultaten en ga jij je maar zitten schamen in een hoekje. Die test had het gewoon verkeerd."

Ik zou alleen aandacht vragen voor het leren leren, want daar loop je gewoon tegenaan als je grote hoeveelheden informatie moet onthouden.
Maar het probleem is dan toch niet het testen? Het probleem is dat je er verwachtingen aan hebt gekoppeld. En als je wordt geholpen om die verwachtingen beter te managen hoe je ook niet teleurgesteld te raken. Bij mijn kind zie ik dat het in de HB klas juist wordt gekeken naar individuele leerdoelen omdat iedereen nog dingen te leren heeft.
Alle reacties Link kopieren Quote
MevrouwTomatensoep schreef:
11-01-2024 11:42
Hier ook eentje van net een paar weken 6 en in groep 3. En bij het oudergesprek eigenlijk van school gehoord dat ze nu al verwachten hem niet voldoende uitdaging te kunnen bieden. Maar zolang hij vrolijk naar school gaat en het goed heeft gaan wij nog niks bijzonders doen..
Toch zou mijn tip zijn om wel met school in gesprek te blijven over hoe ze haar gaan uitdagen en dan niet alleen de komende maand, maar ook het komende half jaar. Want als het niet meer wil wil je niet te lang moeten wachten.
Alle reacties Link kopieren Quote
NosceTeIpsum schreef:
11-01-2024 07:40
Heel erg eens met je post. Ouders zien vaak het schoolniveau (en liefst een bijbehorend HB label) als het hoogste goed, maar er zijn zoveel meer geluksfactoren in het leven. Daar komt nog bij dat het plakken van een 'jij bent beter dan de rest'-label m.i. niet zelden een onderhuidse arrogantie inprent bij het kind die er de rest van het leven niet meer uit gaat. Ik zou daar dus erg terughoudend mee zijn en zeker niet gaan onderzoeken als er geen andere problematiek speelt.

Nu weet ik niet met wat voor mensen jij in contact komt (ben je leerkracht?) dat je dit soort dingen signaleert, maar dit is absoluut niet mijn ervaring (al hoor ik dat soort uitspraken zoals van jou vaker, en ben ik altijd benieuwd naar de achtergrondsituatie achter zo'n uitspraak, wat maakt dat jij dit zo ervaart)

Niet mijn ervaring dus. Integendeel. Waar ik met alle andere ouders van een HB kind, waarmee in gesprek raak/in contact kom, tegenaan loop is dat we willen dat ons kind a) met ontwikkelingsgelijken in contact komt (en terecht, aldus de orthopedagoog die ik hierover uitvoerig heb gesproken), en b) onderwijs krijgt dat past.

Met een ontwikkelingsachterstand gaan er sneller deuren open om onderwijs op maat te krijgen, dan met een ontwikkelingsvoorsprong. En dan loop je dus ook aan tegen uitspraken als: oh, weer zo'n ouder die denkt dat zijn/haar kind hb is, of wil dat het prinsje/prinsesje excelleert.
Maar dat zijn zo niet de mede-ouders die ik spreek. Dat zijn voor 95% gewoon mensen met een kind dat ongelukkig is op school, niet voldoende uitdaging heeft, zich stierlijk verveelt, of geen aansluiting heeft bij de andere kinderen in de klas.

Gelukkig hoor ik over en lees ik van leerkrachten die het oppikken, signaleren en verder verwijzen. Om dus wel degelijk te testen. Ook zonder problematiek. Maar heb je een beetje pech (en dat hadden wij helaas) dan tref je dus een leerkracht die denkt wat jij schrijft en verveling schaart onder ongewenst gedrag waar wat aan gedaan moet worden. Gelukkig zijn er nu leerkrachten die minder kort door de bocht zijn (lees: wel uitdaging geven). Maar uitspraken als die van jou zijn nou niet bepaald helpend.
I will not let anyone walk through my mind with their dirty feet.
- Gandhi
Alle reacties Link kopieren Quote
Mag ik hier even wat vragen?

De afgelopen maand gaat het niet goed met mijn oudste dochter. Veel driftbuien, heel veel driftbuien. We hadden het er gisteren over en ze zei dat ze het zelf heel vervelend vind. Toen ik voorstelde om daar een keer met iemand anders dan met mij over te praten vond ze dat wel een goed idee (toch blij dat wij verteld hebben onze relatietherapie, want ze zei: "zoals papa en jij ook wel eens met die meneer gaan praten over hoe jullie samen het zo leuk mogelijk hebben?")

Maar dan is de grote vraag.... hoe vinden we iemand met wie ze kan gaan praten?

Mijn lief is een aantal keer bij iemand geweest om te praten en daar heeft het heel weinig opgeleverd omdat hij nooit echt de klik had. Dochter wil zelfs niet met haar vader er over praten want die vertrouwt ze niet genoeg..... Dus ik ben bang dat het heel ingewikkeld is om iemand te vinden in wie ze genoeg vertrouwen gaat hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
Of niet natuurlijk.

Wij hadden een fantastische HB coach. Ik kwam daar, met al mijn 'bewijs' onder de arm om haar te overtuigen waarom ik dacht dat mijn oudste HB was. Ik kwam haar spreekkamer binnen we gingen zitten en ze zei: nou, vertel eerst maar wat je graag aan mij kwijt wil, praten we daarna wel even de gaten dicht.

Dus de focus was eerst op mij als moeder met zorgen. Daarna is ze op school gaan observeren én is mijn zoon bij haar geweest. Eigenlijk ging het helpen alleen met mij, als ouder en met school in de ondersteuning. Niet eens zozeer met kind, maar het hielp ontzettend voor ons op deze manier.

Kijk rond voor een fijne HB coach en laat je hierin ondersteunen. Je kunt het niet verkeerd doen!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
En hoe ben je aan die fantastische HB coach gekomen?

En in welke regio zit die fantastische HB coach?

Als we het allemaal kunnen oplossen door school en ons als ouders meer handvaten te geven lijkt me dat ook top, maar ergens wil ik ook heel graag even niet aan zet zijn en dat iemand anders even verantwoordelijk is voor de gezonde ontwikkeling van mijn kind.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik woon in het Noorden.
Ik kan je, als je ook die kant uit woont, wel een PB doen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Nee, midden Nederland, dus dat is wat ver.
Alle reacties Link kopieren Quote
https://praktijkdeblik.nl/

Deze wordt door heel veel mensen aangeraden en zit misschien dichter in je buurt.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
Alle reacties Link kopieren Quote
Kaaaaaaaatje schreef:
17-01-2024 12:39
En hoe ben je aan die fantastische HB coach gekomen?

En in welke regio zit die fantastische HB coach?

Als we het allemaal kunnen oplossen door school en ons als ouders meer handvaten te geven lijkt me dat ook top, maar ergens wil ik ook heel graag even niet aan zet zijn en dat iemand anders even verantwoordelijk is voor de gezonde ontwikkeling van mijn kind.
Euh... dat ben je altijd. Iedereen heeft een verantwoordelijkheid maar uiteindelijk ben je als ouder eindverantwoordelijk en moet je regie houden. School is alleen maar verantwoordelijk voor educatie, psycholoog heeft alleen verstand van psyche etc. Iedereen is blind voor wat buiten het boekje ligt. Hb coach is geen beschermde titel en ik kan mij morgen zo noemen en een bureau openen.

Er wordt nog al eens wat gemist of een onvolledige/onjuiste conclusie getrokken. Iedereen wil dat er iets uitkomt en er is veel overlap in de DSM
aanbevelingen terwijl er wel een kenmerkend verschil zit in waar de frustratie door komt. De verschillen zijn klein, criteria zijn zacht (en niet altijd meetbaar) en veel hangt ook af van de subjectieve beoordeling van degene die test en behandeld. Basale handelingsadviezen zoals structuur, voorspelbaarheid etc. werken bij alle kinderen.

We gingen het traject in in groep 4/5 met het vermoeden HB. De DHH op school wees daar ook naar, maar de IQ test was onbruikbaar dus moest het ADHD zijn volgens de jeugdpsychotherapeut. Maar de therapie is na 1 sessie gestopt en de diagnose is afgezwakt naar kenmerken van ADHD. Uiteindelijk zelf besloten een fysiotherapeut te vragen om naar de motoriek te kijken omdat ik vond dat dat opvallende punt nog niet belicht was. Én daar zat de frustratie en zéér waarschijnlijk de oorzaak voor de mislukte IQ test en de overlap met ADHD. Uiteindelijk label DCD laten plakken. Ze is nu een puber in 2Gym en in staat om het zelf ook bespreekbaar te maken als ze ergens tegen aanloopt.

Het traject om tot een oplossing te komen, is gewoon heftig en dan heb ik nog geluk gehad met school (po/vo) en de fysiotherapeut. Maar als het voor geregistreerde professionals met een hbo/universiteit studie al lastig is, wat moet een coach dan beter kunnen dat je daar de verantwoordelijkheid aan kunt geven. Ik ben daar sceptisch over.
Alle reacties Link kopieren Quote
@MrsDuck.

Ik realiseer me ter dege dat ik d ehele tijd de eindverantwoordelijkheid zal hebben. Ik wil hem nu gewoon even niet. Ik ben zelf even helemaal klaar met al het gedoe. Ik wil gewoon gelukkig kinderen die niet heel zwaar op mij hoeven te leunen om hun emoties te reguleren.

We hebben al een IQ test en ze zit op het voltijds HB, maar dat blijkt helaas niet gelukkig om een echt gelukkig kind te krijgen. En al dat gedoe trekt me helemaal leeg qua energie
Kaaaaaaaatje schreef:
17-01-2024 10:09
Mag ik hier even wat vragen?

De afgelopen maand gaat het niet goed met mijn oudste dochter. Veel driftbuien, heel veel driftbuien. We hadden het er gisteren over en ze zei dat ze het zelf heel vervelend vind. Toen ik voorstelde om daar een keer met iemand anders dan met mij over te praten vond ze dat wel een goed idee (toch blij dat wij verteld hebben onze relatietherapie, want ze zei: "zoals papa en jij ook wel eens met die meneer gaan praten over hoe jullie samen het zo leuk mogelijk hebben?")

Maar dan is de grote vraag.... hoe vinden we iemand met wie ze kan gaan praten?

Mijn lief is een aantal keer bij iemand geweest om te praten en daar heeft het heel weinig opgeleverd omdat hij nooit echt de klik had. Dochter wil zelfs niet met haar vader er over praten want die vertrouwt ze niet genoeg..... Dus ik ben bang dat het heel ingewikkeld is om iemand te vinden in wie ze genoeg vertrouwen gaat hebben.
Ik zou gewoon rondvragen in je omgeving. Maar je kunt ook school/scholen vragen met wie ze goede ervaringen hebben. Of er een klik is, is altijd afwachten. Dat laat zich vaak niet voorspellen. Bij mij kind was de klik er niet zo en toen zijn we dus weer gestopt, ze kreeg toen vrienden met wie ze op 1 lijn zat en daardoor kwam ze ook beter in haar vel te zitten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wie zijn die mensen die denken aan hoogbehaafdheid dan? Tenzij het professionals zijn, zou ik er niet te veel waarde aan hechten. De meeste mensen hebben geen idee wat het inhoudt.
Alle reacties Link kopieren Quote
Kaaaaaaaatje schreef:
17-01-2024 15:01
@MrsDuck.

Ik realiseer me ter dege dat ik d ehele tijd de eindverantwoordelijkheid zal hebben. Ik wil hem nu gewoon even niet. Ik ben zelf even helemaal klaar met al het gedoe. Ik wil gewoon gelukkig kinderen die niet heel zwaar op mij hoeven te leunen om hun emoties te reguleren.

We hebben al een IQ test en ze zit op het voltijds HB, maar dat blijkt helaas niet gelukkig om een echt gelukkig kind te krijgen. En al dat gedoe trekt me helemaal leeg qua energie

Waarom vertrouwt ze haar vader niet? Waarom reguleer jij in je eentje? Is het probleem niet systemisch, dus in het gezin, in plaats van in haar?
Alle reacties Link kopieren Quote
Zou niet kijken wat ze al kan maar eerder naar wat ze nog niet onder de knie heeft, wat eigenlijk volgens de leeftijdsnorm wel zou moeten / wenselijk zou zijn.

Persoonlijk denk ik dat dochter daar mee bij gebaat is dan alleen maar meer / hogere uitdagingen aanbieden of aangaan terwijl bepaalde gebieden achterblijven.

Sorry, mijn mening en zienswijze.
Alle reacties Link kopieren Quote
Ladara schreef:
17-01-2024 20:44
Waarom vertrouwt ze haar vader niet? Waarom reguleer jij in je eentje? Is het probleem niet systemisch, dus in het gezin, in plaats van in haar?
Om redenen die verdrietig zijn maar te begrijpen.
Ik reguleer in mijn eentje omdat ze zich bij mij het veiligst voelt en het zo gegroeid is dat ze mij toelaat.
Het gezin is niet het probleem. Dat wil niet zeggen dat er nooit iets is, maar dit probleem komt ergens anders vandaan.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven