Huilbaby komt het ooit nog goed?

Tuurlijk meis, je WEET dat het ooit goed komt en daar moet je ook echt in blijven geloven!! Wat ver velend dat je zo weinig hulp krijgt, wat zeggen ze erover bij de huisarts of consultatieburo dan? Wordt je niet serieus genomen?

Ik kan je verder niet helpen want ik herken dit dus niet.

Heb ook geen huilbabies in mijn omgeving meegemaakt.

Is dit al vanaf het begin zo? Ik hoor namelijk wel eens dat ze soms met de baby naar een fysiotherapeut of masseur oid gaan en dat een kindje daar enorm van kan opknappen.

Nou ik hoop dat er nog meer reacties zullen volgen waar je WEL iets aan hebt. Van mij een dikke knuffel! *;

Jouw berichtje had van mij kunnen zijn!

Naast overmatig huilen had mijn zoontje nog wat andere probleempjes, daarvoor ben ik naar een osteopaat gegaan. Direct dezelfde dag merkte ik al verbetering. Niet zozeer in minder huilen maar hij ging toen voor het eerst overdag slapen en had dus minder tijd om te huilen;).

Ook ben ik bij een spiritueel genezeres geweest (je snapt het al, ik was wanhopig:D) en deze mevrouw was echt geweldig! Ook hierna een verbetering in huil/slaapgedrag.



Nu is mijn zoontje 16 mnd en huilt nog steeds meer dan andere kinderen, 's nachts slapen gaat ook nog steeds voor geen meter (slaapt jouw kindje 's nachts wel?). Maar het is nu goed te doen in ieder geval.



Je gevoelens over je kindje iets aan willen doen (wat je nooit zou doen) herken ik ook heel erg. Ik was af en toe echt de wanhoop nabij, maar geloof me als ik zeg dat alles echt beter wordt.



Praat er in ieder geval over, als je irl niemand hebt om tegenaan te praten/zeuren dan kom je dat gewoon lekker hier doen! het lucht echt op!

Een van mijn oppaskindjes is een huilbaby. Toen ze met 4 maanden hier kwam, sliep ze nog geen 3 uur op een dag, huilde ze er minstens 6 en was ze hooguit een uurtje tevreden.

Al die tijd heb ik me vastgehouden aan het idee; met 6 maanden wordt het minder... dat zegt iedereen ten slotte.

Maar met 6 maanden was het nog steeds niet beter. Het hele harde gillende gekrijs werd welliswaar iets minder, maar 6 uur jammeren en jengelen op een dag is ook niet alles :( 

En dan; 'nee wacht maar, als ze gaat kruipen, dan wordt het vast beter, is ze niet zo afhankelijk van anderen'

Nou, ze is nu ruim 9 maanden, trekt zich op, en kruipt huilend de hele kamer rond.

Ze slaapt met een beetje mazzel 2 a 2 1/2 uur op een dag, 's nachts wordt ze minstens 10 keer wakker (wat ben ik blij dat ik slechts de gastmoeder ben :D), en is ze 's ochtends om half 6 alweer klaarwakker.



Het is een lief kindje hoor, geen enkel kind is vreselijk, maar zwaar is het wel, en dan heb ik haar maar 30 uur in de week!

Een oorzaak is er niet. Ouders zijn overal met haar geweest, niemand kan iets vinden. Sommige baby's zijn denk ik ook gewoon zo, of worden zo gemaakt.

Niet lullig bedoeld hoor! Heb het niet over de situatie van TO. Ik denk dat het vaak toch een combinatie van een pittig karakter in combinatie met gebrek aan regelmaat.

(uiteraard wel eerst iets medisch uitsluiten!!!)

Daar zijn allerlei onderzoeken naar gedaan. Ik geloof in het Wilhelmina Ziekenhuis ofzo... moet ik ff opzoeken.



Succes in elk geval! En vergeet niet te genieten van de momenten waarop je baby wel rustig is, naar je lacht, iets geks doet, lief aan het spelen is, tegen zijn teddybeer brabbelt of whatever.

Wat ook kan helpen, heb ik van meerdere ouders gehoord, een huildagboek bijhouden...



Mamarleen

hoi chocoj. Ik heb ooit eens een college gehad waarin werd vertelt dat huilbabys nooit zomaar huilen en dat er dan altijd iets is. Ben heel dat college vergeten, maar deze zin is me altijd begebleven. En nu heb ik zelf ook een baby die erg veel huilt. Ook ik ben naar een osteopaat geweest (terwijl iedereen dat overbodig vond incl. het cb) en ben zo blij dat ik daar naar toe ben gegaan. Meisje heeft het kiss syndroom (nekwerveltje zit niet goed) en heeft daar veel last van. Bovendien is het een pittig meisje wat erg veel rust en regelmaat nodig heeft. Natuurlijk zijn er zat babys die alsmaar huilen zonder medische reden, maar volgens mij nooit zonder reden. Bedenk me nu opeens dat in dat college ook werd gezegd dat sommige kindjes niet tegen teveel prikkels kunnen. En met teveel bedoel ik eigenlijk waar andere kindjes wel tegen kunnen, maar jou kindje misschien niet. Bij. tegelijk praten, knuffelen, de radio aan etc. Heb toen een video gezien en dat kindje werd in het donker gevoed (licht is nl ook prikkel) en moeder zei niets. Zodra moeder wat zei of kindje over bol aaide begon kindje al te huilen.

Je zult vast alles al hebben geprobeert, maar misschien heb je hier wat aan. Ik vind je zo en zo een topper hoor. Ik werd al gek bij 10 wk veel gehuil, laat staan bij 6 mnd. Dus ben ook vooral trots op jezelf!

Kun je je kindje misschien niet een keer uit logeren doen. Misschien kun je vertellen in welke plaats je woont, zodat een van de moeders op dit forum misschien een keer op je kindje kan passen. Nou meid veel succes gewenst hoor. liefs Kesa

hoi chocoj. Ik heb ooit eens een college gehad waarin werd vertelt dat huilbabys nooit zomaar huilen en dat er dan altijd iets is.

En uit recent onderzoek is gebleken dat dat 'iets' in meer dan 90% van de gevallen  is: gebrek aan regelmaat en rust.

Dit is geen sneer naar TO, maar wel een zinvolle aanvulling op jouw stukje, denk ik.



TO, wat voor tips heb je tot nu toe gehad? Want ik kan nu wel van alles gaan roepen, maar als ze al op kiss, koemelkallergie, verborgen reflux etc. getest is heeft dat niet zoveel zin.

Inbakeren, heb je dat geprobeerd?



Ik heb zelf absoluut geen ervaring met huilbaby's. Mijn zoons pikken het ijzeren rust en regemaatregime hier in huis goed op (ik besef dat dat mazzel is). maar het gevoel je kind iets aan te kunnen doen snap ik helemaal. Soms, als 1 van de twee zijn dag niet heeft, zeggen man en ik tegen elkaar: Poeh, wat een dag... moet je nagaan dat sommigen dit dag in dag uit meemaken!



Sterkte!

hoi chocojunky



ben het helemaal met sosofie eens. geen sneer naar jouw.(begrijp dat je wanhopig word)  wij hebben laatst een lezing gehad van monique l'hoir

(klinische pedegoog en gz-psycholoog) zei heeft onderzoek gedaan naar huilbabys. De resultaten van dit onderzoek waren zo verbluffend dat ze er o.a. een boekje over heeft uitgegeven en bij ons in de regio west-friesland de consultatie buros hiermee werken.

het boekje heet REGELMAAR BRENGT RUST. het is een heel dun boekje. hetgene wat erin staat weet je eigenlijk allemaal wel maar je krijgt wel handvaten. het is het proberen waard (mits iets lichamelijks is uitgesloten maar dat was al zo begreep ik)

verder wens ik je veel sterkte

en je weet het, het gaat over!

Zit me net te bedenken; bij de meeste CB's kun je een 'troostkoffer' lenen. Hier zit oa dat boekje 'regelmaat brengt rust' (oid) in.

Wat lijkt me dat zwaar zeg.... *;!!



Ik zou ook naar alternatieven zoeken zoals een osteopaat of iets dergelijks. Ik heb het zelf overwogen, maar mijn dochter is er vanzelf overheen gegroeid. Het is gebleken dat ons meiske veel rust en regelmaat nodig heeft en daar houden we ons aan vast. Soms wel vervelend dat anderen altijd menen het beter te weten en mij overbezorgd vinden, maar dat is niet anders. Onze dochter is nu 9 maanden en ze slaapt redelijk vaak. Ze heeft zeker 3 slaapmomentjes van anderhalf tot 2 uur.



Ze zeggen inderdaad dat het wel goedkomt, maar als je er midden in zit is dat moeilijk te begrijpen. Onze huisarts was wel harstikke lief en kwam met heel veel tips... jammer dat die van jou niet echt meewerkt. Wat het CB betreft: schandalig.. ze zouden toch moeten helpen als ze zien dat een moeder er het heel erg moeilijk heeft.



Dikke knuf en sterkte.

In het Rijnstate ziekenhuis in Arnhem is een zogeheten huilpoli. Ze helpen er ook mensen uit andere delen van nederland. Een kindje word in korte tijd bekeken door een multigedisciplineerd team, waardoor veel oorzaken kunnen worden uitgesloten danwel achterhaald. Ik zou zeker contact met hen zoeken. (Google huilpoli en je komt er ook).



Verder heel veel sterkte en succes. Het gaat ooit over, echt waar. Mijn oudste was een huilbaby. Oorzaak is nooit achterhaald. Ineens met een maand of 14, 15 merkte ik dat het huilen minder was geworden. En dat zette zich door. Tot hij op een gegeven moment (rond 18 maanden, weet het niet precies) niet meer huilde dan een gemiddeld kind. Ik was zo bang dat de geschiedenis zich zou herhalen, maar nummer twee huilde al een stuk minder en nummer drie is de zoetste baby ooit. Houd moed, het gaat ooit echt over. *; (ik woon in de buurt van Eindhoven. Als je in deze regio zit, kan ik je misschien helpen door je af en toe af te lossen als je wilt. Heb ik vaker gedaan voor anderen. Vraag mijn email maar aan de angel.)

Ik heb niet veel toe te voegen aan de dames voor mij. Ik neem aan dat de medische oorzaken al nagekeken zijn? Zo niet, dan je poot stijf houden bij Cb en huisarts en vragen om onderzoeken.



Kan het een KMA zijn? Krijgt ze BV of poedermelk?

Ben je bij een osteopaat geweest?

Hou je een ijzeren regelmaat aan?



Bij ons was het een combi van KMA en een ijzeren regelmaat. Nu we in een heel strak ritme zitten en ze echt geen koemelk meer krijgt (zelfs op Nutramigen reageert ze slecht, ze is dus heel allergisch) huilt ze nauwelijks meer. Voeden doe ik inderdaad ook in het donker en zonder te praten (de bijvoeding is vooralsnog dus geen succes, dat begijpen jullie). Maar he, ik heb een blij kind en dat is het belangrijkste. Sterkte!