Huilbaby..

Draagdoek al geprobeerd?

Sterkte! De eerste tijd is (sowieso) een hele pittige tijd.

Ah wat naar voor jullie! Ik zou eens een osteopaat proberen, kijken of er ergens spanning zit! Heeft hij ook last van krampjes?

Hier eerste weken nachten op een fitnessbal gebounct met baby in draagdoek/zak.

Mocht het doorzetten, bel met de huilpoli van een ziekenhuis in de buurt! Mensen onderschatten dit vaak maar trek tijdig aan de bel.

Het gaat echt voorbij. Dat geloof je nu niet. Ik geloofde het ook niet. Pislink werd ik van die mensen die dan riepen “Aaaah wat zou ik er voor over hebben om nog eens naast zo’n wiegje te zitten met een hummeltje op de arm”.
Want ja, je hangt in zo’n stoel, de wallen onder de wallen van de wallen van je ogen te ondersteunen met je knieën.

Maar het gaat echt voorbij. In mijn donkerste uren fantaseerde ik erover hoe ik hem 16 jaar later op zaterdagochtend om 10.00 uit zijn bed zou trekken met een “Goedemorgen! Joh het is al bijna middag!”.

Het gaat voorbij. Echt waar.

Gefeliciteerd, ten eerste!
Ik heb er geen verstand van, maar soms hoor je ook wel dat ze ergens pijn kunnen hebben...
Sterkte!

Hoi Millie,

Wat vervelend en zeer herkenbaar (voor vele moeders denk ik)
Misschien is er wel iets anders aan de hand?
Volgens mij mag je tm 6 weken terugvallen op de verloskundige praktijk, zij kunnen je misschien helpen en een luisterend oor bieden.
Ook kan je altijd info inwinnen bij het consultatiebureau.
Gewoon doen hoor, misschien heeft hij wel (verborgen) reflux of een allergie.

Succes! En het komt echt goed, en wees niet onzeker want je bent goed bezig

Agh. Wat vervelend om te lezen. Ik kan me voorstellen dat dit vrij heftig voor jullie is. Bij ons hielp het om onze dochter vaak via huid op huidcontact liggend in ons bed, op ons in slaap te laten vallen. Ben je al bij de huisarts of het consultatiebureau geweest? Misschien heeft hij pijn oid? Hopelijk kom je er snel achter wat werkt. Heel veel sterkte en kracht toegewenst. En ook veel liefde en plezier uiteraard!

Wat naar voor jullie zeg. En ook zo zielig voor zoon!! Uiteindelijk gaat het voorbij en vaak genoeg kom je er nooit achter wat het toch geweest is. Wat je wel altijd kan proberen of naar kan gaan kijken is

Reflux of verborgen reflux
koemelkallergie
Osteopaat
Huilpoli

En schakel vooral ook hulp in als dat kan en ga langs de huisarts.

Heb je een draagdoek? Ik weet echt niet wat ik zonder had gemoeten.

Ik zou hem eerst medisch laten checken door huisarts en eventueel door een kinderarts.

En probeer los te laten dat hij niet mag huilen. Hou hem vast, wees er voor hem maar probeer te ontspannen, doe eventueel oordopjes in en ga met hem op de bank/bed/lekkere stoel zitten of liggen maar probeer niet krampachtig hem te laten stoppen met huilen, dat frustreert alleen maar.

En pas ook goed op jezelf, laat anderen meehelpen, ouders/familie/lieve buren, vraag om hulp of neem aangeboden hulp aan. Ik deed dat te weinig en dat nekt je.

Ik spreek uit ervaring, 2 van mijn 3 kinderen waren huilbaby's, het is echt superzwaar Sterkte.

Ach jeetje wat vervelend! Ik herken het wel, al begon het bij onze baby iets later (rond 3-4 weken oud). Ook altijd maar ontevreden en steeds meer huilen, ook als we haar vast hielden werd ze niet meer rustig.
Uiteindelijk heeft bij ons een korte ziekenhuisopname toen ze 2 maanden oud was heel veel geholpen (huilbaby protocol, zoals hierboven ook genoemd). Ze bleek erg prikkelgevoelig te zijn en daar kregen we tips hoe met haar om te gaan als ze toe was aan een slaapje. Ik snap dat dit wat extreem klinkt en dit wil je misschien niet maar onze dochter heeft het dus erg geholpen.

Gefeliciteerd met je kindje. Wat naar om hem zo verdrietig te zien! Ze zeggen dat geen baby continu hoort te huilen. Ben je al bij een osteopaat geweest? Anders zou ik daar morgen nog een afspraak maken. Misschien kent je verloskundige of huisarts een goeie in jouw buurt. Google maar eens op osteopaat huilbaby ervaringen. Dan vind je veel soortgelijke verhalen waarbij een of een paar behandelingen bij de osteopaat een heel groot verschil maakte. En bleek dat er iets door de bevalling lichamelijk mis zat, wat pijn gaf.

Osteopaat gespecialiseerd in baby's zoeken.
Ik heb een goede naam rondom deventer. Je mag een pb doen.

Bij ons was het daarnaast ook krampjes. We hebben probiotica gegeven, dat zijn de natuurlijke darmbacterien. We hadden orthiflor start. Bij een kindje met een vermoeden van koemelkallergie kun je beter macrobiol van vitals nemen.

Op linkedin volg ik IMH Nederland, zillah holtkamp, jessica boerema (laatste is gespecialiseerd in babycommunicatie - o.a huilen van baby's).

Wat zegt de huisarts er van? Volg je moeder hart.

Wat vervelend.

Zijn allergieën uitgesloten? Je zegt namelijk dat hij geen (buik) pijn heeft maar dit wapperen met armpjes, trappelen, als je hem vasthebt klimt hij zo in je nek omhoog klinkt voor mij minstens als krampjes en die kunnen wel pijn doen.

Ik zou persoonlijk het ritme loslaten en niet je kindje wakker maken als hij net slaapt omdat het volgens het boekje etenstijd is.

Geef je borstvoeding of kunstvoeding?

PietjeBello schreef: ↑

02-12-2020 20:34

Draagdoek al geprobeerd?

Sterkte! De eerste tijd is (sowieso) een hele pittige tijd.

Nou, dat is nogal een understatement met een huilbaby. Dat is echt niet te vergelijken met een normale kraamtijd. Gewoon niet.

Ach wat sneu voor jullie allemaal.

Osteopaat is wel een goede. Bij onze oudste echt wonderen verricht na 1x.

En wat betreft je ritme, kun je wellicht ook niet zozeer op tijd, maar meer op behoefte handelen. Dus als de baby slaapt, niet wakker maken voor voeding maar laten slapen en vervolgens je ritme mee laten verschuiven. Kun jij ook (eventjes) een momentje pakken.

Het is altijd pittig zo'n kleintje, maar veel huilen en niet weten wat er is, is echt zwaar. Sterkte.

Due-scimmie schreef: ↑

02-12-2020 20:58

Ik zou persoonlijk het ritme loslaten en niet je kindje wakker maken als hij net slaapt omdat het volgens het boekje etenstijd is.

Dit!! Genoeg slaap voor een baby is zo belangrijk. Oververmoeidheid kan ook zorgen voor overbewegelijkheid en ontevredenheid.

Hier was mijn eerste een huilbaby, heeft lang geduurd maar het ging over. Iedereen heeft goedbedoelde adviezen, en je blijft zoeken naar oplossingen maar luister vooral naar je eigen gevoel hierin. Veel tips hielpen niet, sommige wel, en soms hielp iets even en daarna niet meer. Er was in ons geval geen wonderoplossing, maar het ging wel over. Ik heb altijd erg ingezet op nabijheid, omdat dat voor mijn gevoel op bepaalde momenten het enige was wat ik kon doen. Wees lief voor jezelf ook in deze tijd.

Laten slapen. Niet vasthouden aan tijden maar aan slaapduur.
Slaapt je baby wel?
Accepteren dat er geen ritme in zat, hielp mij bij dochter nog het meest. Ze bleef huilen maar zodra we stopten een ritme te volgen, ging het wel langzaamaan beter.

Hi,

Dit is heel herkenbaar.

Onze zoon begon na de kraamweek met huilen. Heel veel huilen. Hij sliep nauwelijks, was altijd ongelukkig en niks hielp.
Slapen deed hij lange tijd alleen in mijn armen, overdag en snachts.
Ik had hem overdag altijd in de draagdoek.

Wij hebben alles bezocht om uit te zoeken wat er aan de hand was. Osteopaat, kinderartsen etc etc. Helaas zonder resultaat. Verschillende medicijnen geprobeerd voor reflux en krampjes.

Uiteindelijk werd het vanzelf minder. Toen hij meer kon en minder baby was, werd hij langzaam aan gelukkiger.
Nu hebben we een blije, iets verlegen en onzekere peuter van 2.

Het komt goed maar is mega zwaar. Ik had echt het gevoel dat ik gek werd af en toe. Ook had ik heel erg het idee dat ik het zelf moest doen. Ik wilde niet veel hulp.

Tips:
-sluit medische dingen uit.
-laat je niet wegsturen bij de huisarts.
-probeer de zorg af en toe uit handen te geven.
-neem tijd voor jezelf!

Hier exact hetzelfde. Mijn dochtertje heeft reflux maar is daarnaast ook een prikkelbare baby. Herken wat je schrijft volledig, inclusief het in je nek omhoog klimmen. Ik had de krassen in mijn hals staan van het klauwen wat ze deed. Ik kon haar niet neerleggen maar ook bijna niet vasthouden, zo aan het trappen en overstrekken.

Ik heb hulp gezocht en gekregen van een kinderarts (via huisarts). Die gaf mij de nodige bemoedigende woorden, want er is helaas verder weinig aan te doen. Babys zijn eigenlijk nog niet af als ze geboren worden, maar ze moeten wel want anders past het niet. En sommige babys hebben daar extra moeite mee. Je doet het niet slecht, onthou dat. Maar je baby vindt de wereld en alle nieuwe dingen eng en snapt er niets van. En dat zorgt voor die onrust.

Het is heel zwaar, fysiek maar ook mentaal. Maar het wordt beter, echt waar. Vrijwel alle prikkelbare babys leren de prikkels beter verwerken ergens tussen de derde en de vierde maand.
Mijn dochtertje is nu 3 maanden en het sinds week 10 merkte ik verbetering. Ook ik heb totaal niet genoten van de eerste periode en ik was bang dat het invloed had op onze band. Maar ze lacht nu zodra ze mij ziet, dat doet ze bij niemand anders. Dus wees niet bang, hou vol en écht het wordt beter.

Tips:
1. Inbakeren in bedje/puckababy
2. Zorg dat je de baby minstens twee halve dagen bij iemand kan onderbrengen en ga dan lekker iets voor je zelf doen. Als je weet dat je dan even een pauze hebt, hou je het de andere dagen beter vol.
3. Investeer in een goede draagzak/draagdoek.
4. Kaart het aan bij de huisarts. Het is heel fijn om een keer in de twee/drie weken bij een kinderarts langs te kunnen en je zorgen te bespreken. Ook houdt de kinderarts jou in de gaten, want huilbaby's zijn voer voor een postnatale depressie.
5. Beperk het aantal prikkels voor je baby. Een hemeltje boven het bedje sluit een hoop af. De ruimte waar de baby slaapt zo donker mogelijk. Een hydrofiele doek over de kinderwagen/maxi cosi als je de deur uit gaat. Ik heb bijvoorbeeld een draagzak met regenhoesje. Ik heb die standaard over haar heen om prikkels buiten te sluiten. En zo min mogelijk je baby mee slepen.
6. Hou sterk de maximale wakkertijd aan (online te vinden). Prikkelbare babys geven vaak niet goed moeheidssignalen af (ze lijken juist heel wakker) waardoor nog meer overprikkeling op de loer ligt. Ik deed dochter dan in de draagzak, zorgde dat haar zicht beperkt was, deed zelf oordopjes in en liep totdat ze sliep.
7. Ga niet van de hak op de tak van alles proberen. Die fout heb ik gemaakt in het begin. Ik wilde het zo graag oplossen en probeerde van alles telkens voor twee dagen. Maar dat zorgt ook voor meer onrust bij de baby en er is geen oplossing!
8. Het enige wat je kan doen is je baby troosten en hem bij je dragen is daarvoor genoeg. En dat is soms heel lastig want het lijkt of het geen effect heeft. Maar dat heeft het wel, dat kan ik nu mijn dochterje zich beter voelt en meer contact maakt heel goed merken.
9. Laat alle strakke schema's los, die zijn niet bedoeld voor prikkelbare babys. Het enige wat je moet aanhouden is de maximale wakkertijd. Maak hem ook niet wakker als hij slaapt voor een voeding. Dat is met vier weken en een gezond gewicht niet nodig. Als hij echt honger heeft, dan komt hij wel.

De bemoedigende woorden: je kan dit, je doet niets fout, je baby wil het liefst van de wereld bij je zijn en met de tijd wordt het écht écht beter!

Liebeskind² schreef: ↑

02-12-2020 20:59

Nou, dat is nogal een understatement met een huilbaby. Dat is echt niet te vergelijken met een normale kraamtijd. Gewoon niet.

Je maakt er iets heel anders van. Ik zei dat de eerste tijd sowieso een heftige tijd is. Dat doet niets af aan een huil baby. Die hele vergelijking maak ik niet. TO heeft bovendien niks aan jouw betweterige reactie op mij. Niet nodig om iemand af te katten op een goed bedoelde opmerking.

TO: misschien eens een dag bijhouden in een boek/schriftje hoeveel baby huilt en op welke momenten? Dan kun je zien of het op bepaalde tijden extra veel is en hoe lang het elke keer is. Eventueel zou je dan dat schriftje mee kunnen nemen tijdens een HA bezoek.

Gefeliciteerd met je zoontje!

Mijn oudste heeft de eerste 5 maanden alleen maar gekrijst en was net zo onrustig als jij jouw baby omschrijft. Na 5 maanden weggestuurd worden bij artsen bleek hij toch allergisch te zijn voor koemelk. Op het huilen na had hij geen aanwijzingen hiervoor.
De tweede kreeg bij ons al bloed in zn ontlasting waardoor koemelk allergie veel vroeger was vastgesteld.

Mocht je borstvoeding geven, probeer een week of twee alle melk producten te schrappen.

Laat je niet wegsturen, zoek hulp en echt het gaat over.

Zo sneu is dat hè.
Mijn jongste (van vijf kids) was ook een huilbaby en ik kom nu weer dagelijks facebookherinneringen tegen van die tijd...

Is de bevalling goed verlopen?

Bij haar hielp het heel erg om haar op haar buik te laten slapen, ze was gewoon echt geen rugslaper, en haar knuffel (een grote tuttel) op haar hoofdje.

Maar wat het meest hielp was de osteopaat. Overal was ze aan het huilen maar zodra ze in de armen van de osteopaat lag werd ze rustig. Bij haar bleken haar schedelbeenderen niet goed te zitten, ze had dus altijd hoofdpijn.
Drie behandelingen en ik had echt een ander kind. Ik dacht eerst: wat een onzin zo’n osteopaat maar je geeft het een kans omdat anderen goede ervaringen hebben (niet iedereen hoor) en je wil je kind gelukkig zien.

Lieve Millie,

Heel herkenbaar. Mijn neefje was ook een huilbaby, en mijn zus werd er echt wanhopig van. Hij sliep alleen op haar, of hele kortje rukjes in de draagdoek. Vaak was hij totaal ontroostbaar. Uiteindelijk is er bij hem niks gevonden. Ze zijn naar kinderarts geweest, osteopaat, etc, hielp allemaal niet. Hij is ook nu nog gewoon erg prikkelgevoelig, maar sinds hij kon kruipen, en nu lopen en praten kan hij wel beter aangeven wanneer iets teveel wordt en gaat het dus ook allemaal een stuk beter. Maar het eerste jaar, dat bleef pittig. Hij voelde zich gewoon niet prettig als baby, wilde meer dan hij lichamelijk kon.

Niet om je moedeloos te maken, juist tegenovergesteld-- mocht er uit onderzoeken niks komen, dan gaat ook dit alsnog vanzelf over. Je zou kunnen kijken, mocht er na de huisarts niks uitkomen, naar organisaties zoals het Kabouterhuis mocht dat bij jou in de buurt zitten. Die kunnen helpen kijken of er iets in de interactie zit waar je aan kan werken, of hoe je prikkels kan verminderen mocht dit het zijn. Vonden zus en zwager toen wel echt fijn, ook al is het alleen maar om even van een 'expert' te horen dat je echt alles zelf goed doet en dat dit gewoon puur pech is.

Baby van andere zus huilde ook veel, maar dat bleek later reflux te zijn. En dat was ook vrij snel over toen zij medicijnen kreeg. Dus sowieso even langs de huisarts om lichamelijk ongemak uit te sluiten.

Wel kan ik je zeggen dat het qua hechten dus helemaal niks hoeft te betekenen. Zolang jij er voor hem bent zoals je dat nu bent, voelt hij zich veilig. Ook al huilt hij betekent dat zeker niet dat hij zich vervelend voelt of dat hij zich niet geborgen voelt bij jou. Ik heb nog nooit zo'n lieve band gezien als tussen zus en neefje

Heel veel succes, en hou de moed erin <3 Het kan gewoon ontzettend zwaar zijn, probeer lief voor jezelf te blijven en afwisselen met partner (en evt met overige familie als dit nu mogelijk is). Zolang je het zelf maar kan volhouden komt het met jullie mannetje ook echt goed.

Wat naar voor jullie.

Mijn eerste heeft 3 a 4 maanden gehuild. Nu, bij mijn tweede, heb ik veel losgelaten. Dochter heeft veel bij mij geslapen. Op mijn schoot. Geen strakke planning maar go with the flow welke baby aangeeft.

En bij onrust kleedde ik haar en mezelf uit en lag ze in de luiertje op mijn blote borst. Dan kon ze me uren aankijken.

Ik weet niet of je er wat aan hebt.

In ieder geval, veel succes!