Kinderen
alle pijlers
Ik ben 2 en ik zeg nee nee nee
donderdag 13 januari 2022 om 23:57
Oh dames, waar ben ik in beland als moeder.
Ik ben zelf erg pittig van karakter. Nu heb heb ik een zoon wat ik ervaar als pittig, is het een reflectie van mijn moederschap? Ondanks dat ik pittige karakter heb, kan ik mijn kind niet aan.
Mijn zoon is echt pittig. Op de crèche zeggen ze ook dat hij geen makkelijk kind is. Ik lig er wakker van. Hij is luistert voor geen meter. Het begint al in de ochtend, in bad nee, kleren aan is een hel. Alles wat mama zegt is nee. Ik vraag aan vader hoe het bij hem gaat en hij zegt: niets aan de hand, Hij luistert goed naar mij.
Ik geloof daar dus echt niets van, het gaat zogenaamd altijd goed bij zijn vader. Op de crèche en thuis vertoont hij hetzelfde gedrag, vermoeiend……. Ja ja ik weet het is een fase.
Ik beloon goed gedrag en probeer altijd zo de boel te draaien dat zoon meegaat. De ochtenden en avonden zijn een hell momenteel. Hij werkt totaal niet mee en belonen helpt totaal niet.
Hoe gaan jullie als moeders om met pittige strong willed kinderen?
Ik ben zelf erg pittig van karakter. Nu heb heb ik een zoon wat ik ervaar als pittig, is het een reflectie van mijn moederschap? Ondanks dat ik pittige karakter heb, kan ik mijn kind niet aan.
Mijn zoon is echt pittig. Op de crèche zeggen ze ook dat hij geen makkelijk kind is. Ik lig er wakker van. Hij is luistert voor geen meter. Het begint al in de ochtend, in bad nee, kleren aan is een hel. Alles wat mama zegt is nee. Ik vraag aan vader hoe het bij hem gaat en hij zegt: niets aan de hand, Hij luistert goed naar mij.
Ik geloof daar dus echt niets van, het gaat zogenaamd altijd goed bij zijn vader. Op de crèche en thuis vertoont hij hetzelfde gedrag, vermoeiend……. Ja ja ik weet het is een fase.
Ik beloon goed gedrag en probeer altijd zo de boel te draaien dat zoon meegaat. De ochtenden en avonden zijn een hell momenteel. Hij werkt totaal niet mee en belonen helpt totaal niet.
Hoe gaan jullie als moeders om met pittige strong willed kinderen?
duchessmeganmarkle wijzigde dit bericht op 14-01-2022 00:01
10.22% gewijzigd
vrijdag 14 januari 2022 om 07:51
DuchessMeganMarkle schreef: ↑14-01-2022 07:47Ik heb opvoedhulp gehad.
Ik vind het zelf heel erg moeilijk om consequent te zijn. Ik ga vaak met kind mee, waardoor er ineens tijdsdruk ontstaat. Ik wil de lieve moeder zijn, waar zoon alles mag.
Het is een lieve jongen en ik knuffel veel en lees boekjes, we gaan samen naar de bieb of buiten wandelen, als ik met hem ben.
Ik zit op de grond tijdens het spelen.
Het gaat vaak om momenten dat er wat moet gebeuren, dat hij recalcitrant is.
Ik kondig van te voren aan dat de activiteit waar zoon mee bezig, doormiddel van het gebruiken van een wekker. Als de wekker afgaat, dan gaan we eten, naar bed of de tv gaat uit.
Inmiddels werkt de wekker trucje ook niet meer. Het is een slimme jongen.
Want als de wekker gaat blijft de tv aanstaan omdat je de moeder wil zijn waar alles mag?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
vrijdag 14 januari 2022 om 07:53
Mijn truc met kinderen met een sterke wil: volg die wil een beetje.
Natuurlijk valt die sterke wil wel wat bij te sturen. Het gaat er meer om dat het kind enigszins ervaart dat hij ook wat in de melk te brokkelen heeft als het om zíjn leven gaat. Dat kan door 3 keuzes te geven. Door nieuwe activiteiten tijdig aan te kondigen en uit te leggen waarom dat leuk is, zodat hij kan wennen aan het idee. Door aandacht te besteden aan meer emoties, in plaats van alleen 'boos', 'blij' en 'verdrietig'. Door een stem te geven aan zijn motieven om iets wel of niet te willen (dan kan hij zich in elk geval begrepen voelen als je toch helaas vanwege heel goede redenen niet kan voldoen aan zijn originele wens).
Natuurlijk valt die sterke wil wel wat bij te sturen. Het gaat er meer om dat het kind enigszins ervaart dat hij ook wat in de melk te brokkelen heeft als het om zíjn leven gaat. Dat kan door 3 keuzes te geven. Door nieuwe activiteiten tijdig aan te kondigen en uit te leggen waarom dat leuk is, zodat hij kan wennen aan het idee. Door aandacht te besteden aan meer emoties, in plaats van alleen 'boos', 'blij' en 'verdrietig'. Door een stem te geven aan zijn motieven om iets wel of niet te willen (dan kan hij zich in elk geval begrepen voelen als je toch helaas vanwege heel goede redenen niet kan voldoen aan zijn originele wens).
vrijdag 14 januari 2022 om 07:57
How2Talk2Kids heb ik ook veel aan, ik gebruik de app. Heb ook een 2-jarige met een duidelijke eigen wil.Due-scimmie schreef: ↑14-01-2022 07:49Tip: How2talk2kids of speciaal voor jongere kinderen How to talk so little kids Will listen (Engelstalig). Die laatste wil ik eventueel wel kosteloos naar je opsturen. Ik heb hem niet meer nodig.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:00
Op basis van een flink aantal posts krijg ik de indruk dat velen denken dat je door consequent te zijn, een meegaand kind krijgt. Helaas werkt dat niet helemaal zo: een pittig type blijft een pittig type. Dit zal altijd op een bepaalde manier naar buiten komen.
Een kind van 2 dat iedere dag een woedeaanval heeft, vind ik niet pittig. Dat hoort bij de leeftijd en zo'n kind valt met consequent gedrag prima te corrigeren. Meerdere keren per dag woedeaanvallen is een ander verhaal en dat is zo bij TO.
To, is hij als jij langer vakantie hebt ook zo? Bij mijn eigen kinderen is de eerste week niet bepaalde exemplarisch, maar vanaf week 2 worden/zijn ze kennelijk minder overprikkeld, waardoor het beter gaat dan in een reguliere werkweek. Ik probeer nu (met name voor oudste en jongste) veel rust in te bouwen, maar ja, er moet ook brood op de plank komen, dus structureel veel minder gaan werken zit er niet in. Wel heb ik nu gekozen voor een kleinschalige Bso en een kleinschalige kdv. Dat gaat al stukken beter.
Een kind van 2 dat iedere dag een woedeaanval heeft, vind ik niet pittig. Dat hoort bij de leeftijd en zo'n kind valt met consequent gedrag prima te corrigeren. Meerdere keren per dag woedeaanvallen is een ander verhaal en dat is zo bij TO.
To, is hij als jij langer vakantie hebt ook zo? Bij mijn eigen kinderen is de eerste week niet bepaalde exemplarisch, maar vanaf week 2 worden/zijn ze kennelijk minder overprikkeld, waardoor het beter gaat dan in een reguliere werkweek. Ik probeer nu (met name voor oudste en jongste) veel rust in te bouwen, maar ja, er moet ook brood op de plank komen, dus structureel veel minder gaan werken zit er niet in. Wel heb ik nu gekozen voor een kleinschalige Bso en een kleinschalige kdv. Dat gaat al stukken beter.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:06
Die 2 keuzes geven werkt dus echt niet bij mijn pittige kinderen. Leuk dat ze mogen kiezen tussen kaas en worst, maar dan willen ze pindakaas en wordt het alsnog een drama. Ik dek gewoon de tafel en dan kunnen ze kiezen uit alles wat er op tafel staat.Nanouk schreef: ↑14-01-2022 00:47In je eerste zin zie ik al 2 dingen die voor een 2 jarige erg lastig zijn.
1, je geeft veel.keuzes als een kind veel keuzes krijgt weet hij niet meer wat te doen. Geef hem steeds de keuze tussen 2 dingen. Wil je worst op brood of kaas,wil je deze broek aan of deze.
2,je geeft veel keuzes en soms ook niet. De ene keer krijgt hij wel de ruimte, de andere keer wordt hij daarin juist beperkt. Op de momenten dat hij beperkt wordt zal hij over je grens gaan en de grenzen gaan opzoeken.hij begrijp nl nog nietvdat iets de ene keer wel kan en de andere keer niet. Hij zal dus proberen die ruimte die hij anders krijgt ook te creëeren.
Bijten en slaan kan ook het uiten van frustratie zijn.
Qua kleding hetzelfde, de kasten zijn zo ingericht dat ze het makkelijk kunnen pakken (bijna alles hangt) en er hangt alleen passende en bij het seizoen passende kleding, dus ze kiezen maar een eind weg.
En ook ik geef dus vaak veel keuzes en soms ook helemaal niet, tanden moeten gewoon gepoetst. En dat gaat juist makkelijker omdat ze zoveel wel zelf mogen kiezen.
Bij mijn kinderen werkt het ook goed als ze weten wat ze kunnen verwachten. Ik heb dus een soort weekschema geknutseld waarop de vaste dingen staan en de rest vertel ik wat we vandaag gaan doen.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:10
Consequent zijn is overgewaardeerd.
Mijn ouders zeiden altijd al 'nee' voordat ik mijn vraag volledig gesteld had en dus ook voordat ik de argumentatie daarvoor gaf. En vervolgens kwam het al te regelmatig voor dat ze daarna vonden dat ik ergens ook wel gelijk had, maar dat ze nu eenmaal al nee hadden gezegd, dus nu moesten ze consequent zijn.
Voor mij is consequent zijn: zorgen dat je er voor je kind bent, ook als hij je afwijst. Houden van je kind, ook tijdens de krijsbui. Dat soort dingen.
Mijn ouders zeiden altijd al 'nee' voordat ik mijn vraag volledig gesteld had en dus ook voordat ik de argumentatie daarvoor gaf. En vervolgens kwam het al te regelmatig voor dat ze daarna vonden dat ik ergens ook wel gelijk had, maar dat ze nu eenmaal al nee hadden gezegd, dus nu moesten ze consequent zijn.
Voor mij is consequent zijn: zorgen dat je er voor je kind bent, ook als hij je afwijst. Houden van je kind, ook tijdens de krijsbui. Dat soort dingen.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:19
Lastig he. Het kan soms helpen om het kind meer zelf te laten doen. Dus "als jij je broek aantrekt, dan poets ik mijn tanden, zeg het maar als je hulp nodig hebt". Ze voelen zich dan heel belangrijk en serieus genomen. Daarbij heb je met peuters gewoon extra tijd nodig. Als jij haast hebt, dan werken ze helemaal niet meer mee. Geef ze ook keuzevrijheid tot op zekere hoogte. Kiezen tussen 2 is hier ook geen optie, want dochter wil dan per definitie hetgeen niet tot de keuzes behoort. Ik geef haar nu tijd om zelf te kiezen en als ze dat niet doet, dan is de consequentie dat ik kies (en daar blijft het dan bij). En soms zijn er ook dagen dat ze de strijd blijft aangaan, dan is het een kwestie van doorpakken met een gillend kind. Dat is dan maar zo. Ik geef daarna dan wel altijd aan dat het niet zo leuk was, daar zijn we het dan meestal wel over eens. Hopelijk leert ze daar ook van op de langere termijn.
En voorbereiden helpt ook goed. Ik zeg vaak "we gaan bijna weg, ga je even afronden?" Dan moet er nog even een pop in bed gelegd worden of speelgoed bij de voordeur klaargezet worden voor wanneer we terug komen. Helemaal prima, daarna werkt ze wel mee, want dan is haar eigen activiteit klaar.
En voorbereiden helpt ook goed. Ik zeg vaak "we gaan bijna weg, ga je even afronden?" Dan moet er nog even een pop in bed gelegd worden of speelgoed bij de voordeur klaargezet worden voor wanneer we terug komen. Helemaal prima, daarna werkt ze wel mee, want dan is haar eigen activiteit klaar.
Keep on dreaming!
vrijdag 14 januari 2022 om 08:23
Zoals je het omschrijft, is hij een slimme jongen.
En hij lijkt precies te weten hoe hij het spelletje moet spelen. Tijd om de spelregels samen door te nemen.
Ook met een twee jarige kun je in gesprek. Benoem de dingen!
"Ik zie dat je boos bent. Waarom is dat?"
"Ik zie dat je nu verdrietig bent. Kun je vertellen waarom?"
"Wat ben jij nou aan het doen?"
En spelletjes over emoties doen. Gevoel uitbeelden. Gevoel benoemen. Ook tijdens lezen en tv kijken. "Peppa is boos. Zie je dat?"
Maar ik ging dus gewoon nooit in op drama gedrag. Ik benoemde het. Maakte een grapje en ging over tot de orde van de dag.
En zei dat dus ook. "Hier doe ik niet aan mee". En weer door.
En hij lijkt precies te weten hoe hij het spelletje moet spelen. Tijd om de spelregels samen door te nemen.
Ook met een twee jarige kun je in gesprek. Benoem de dingen!
"Ik zie dat je boos bent. Waarom is dat?"
"Ik zie dat je nu verdrietig bent. Kun je vertellen waarom?"
"Wat ben jij nou aan het doen?"
En spelletjes over emoties doen. Gevoel uitbeelden. Gevoel benoemen. Ook tijdens lezen en tv kijken. "Peppa is boos. Zie je dat?"
Maar ik ging dus gewoon nooit in op drama gedrag. Ik benoemde het. Maakte een grapje en ging over tot de orde van de dag.
En zei dat dus ook. "Hier doe ik niet aan mee". En weer door.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:24
Ik vond die leeftijd ook echt heel lastig en omdat iedereen altijd zei: ja, je moet consequent zijn, dat is heel belangrijk, probeerde ik dat ook te zijn. Maar dat leverde dan regelmatig zo’n strijd op dat zoon en ik allebei wanhopig waren. Een paar van die conflicten kan ik me herinneren en waren meestal het gevolg van miscommunicatie, zoon wilde iets en kon dat niet duidelijk maken en was uiteindelijk volkomen overstuur ervan. Ik heb er eerlijk gezegd nog steeds buikpijn van als ik eraan terug denk. Terugkijkend is mijn advies dus juist om naar je kind te kijken, echt te kijken naar de behoeftes en daarop te proberen in te spelen. Consequent zijn op gevaarlijke situaties en dingen als tandenpoetsen. Maar consequent zijn als belangrijkste regel voor een kind dat zelf veel autonomie wil hebben vond ik dus niet goed werken. Go with the flow werkte veel beter.
Nepkeuzes trapte mijn kind niet in. Bij de vraag of hij pindakaas of jam op brood wilde zei hij gewoon ijs.
Het werd makkelijker toen zoon zich beter uit kon drukken.
Veel lichamelijke activiteit helpt ook, nog steeds. Moe maken.
Nepkeuzes trapte mijn kind niet in. Bij de vraag of hij pindakaas of jam op brood wilde zei hij gewoon ijs.
Het werd makkelijker toen zoon zich beter uit kon drukken.
Veel lichamelijke activiteit helpt ook, nog steeds. Moe maken.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:43
Je kunt toch ook consequent zijn zonder dat dat betekent dat een kind geen autonomie heeft? Als ik zeg dat we zo weg gaan, wil mijn kind (net 3) altijd nog even iets doen. Torentje bouwen afmaken, filmpje afkijken, spulletjes in een doos doen. Er is altijd wel iets. Dat weet ik, dus zeg ik vijf minuten eerder dat we gaan. Dan ‘onderhandelt’ ze dat ze eerst nog even de spulletjes in de doos mag doen. Dat vind ik ok, met de afspraak dat het daarna klaar is. Natuurlijk accepteert ze dat niet altijd helemaal vrolijk, maar dan is het soms even doorpakken met een gillend kind. Juist omdat ik daar wél consequent in ben, weet ze nu dat als ze afspreekt dat ze nog even ‘vul activiteit in’ mag doen, het daarna dan ook klaar is. Zij heeft het gevoel dat ze ook wat te zeggen heeft, en ik kom de deur uit.
En inderdaad een beetje vooruit kijken. Niet al nee roepen voordat je bedacht hebt of het iets uitmaakt, want als je nee te vaak in een ja verandert, werkt het niet meer. Maar als je altijd overal nee op zegt zonder na te denken, hebben ze inderdaad het gevoel dat ze niks te zeggen hebben op een moment dat ze juist leren dat ze een eigen mening hebben.
En inderdaad een beetje vooruit kijken. Niet al nee roepen voordat je bedacht hebt of het iets uitmaakt, want als je nee te vaak in een ja verandert, werkt het niet meer. Maar als je altijd overal nee op zegt zonder na te denken, hebben ze inderdaad het gevoel dat ze niks te zeggen hebben op een moment dat ze juist leren dat ze een eigen mening hebben.
vrijdag 14 januari 2022 om 08:50
Precies. En eens, gaat geheel niet om nee te zeggen.nausicaa schreef: ↑14-01-2022 08:43Je kunt toch ook consequent zijn zonder dat dat betekent dat een kind geen autonomie heeft? Als ik zeg dat we zo weg gaan, wil mijn kind (net 3) altijd nog even iets doen. Torentje bouwen afmaken, filmpje afkijken, spulletjes in een doos doen. Er is altijd wel iets. Dat weet ik, dus zeg ik vijf minuten eerder dat we gaan. Dan ‘onderhandelt’ ze dat ze eerst nog even de spulletjes in de doos mag doen. Dat vind ik ok, met de afspraak dat het daarna klaar is. Natuurlijk accepteert ze dat niet altijd helemaal vrolijk, maar dan is het soms even doorpakken met een gillend kind. Juist omdat ik daar wél consequent in ben, weet ze nu dat als ze afspreekt dat ze nog even ‘vul activiteit in’ mag doen, het daarna dan ook klaar is. Zij heeft het gevoel dat ze ook wat te zeggen heeft, en ik kom de deur uit.
En inderdaad een beetje vooruit kijken. Niet al nee roepen voordat je bedacht hebt of het iets uitmaakt, want als je nee te vaak in een ja verandert, werkt het niet meer. Maar als je altijd overal nee op zegt zonder na te denken, hebben ze inderdaad het gevoel dat ze niks te zeggen hebben op een moment dat ze juist leren dat ze een eigen mening hebben.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:02
Mijn ouders zijn überhaupt nooit consequent met ons geweest. In geen enkele fase. Zijn het gewoon de mensen niet naar. Ik denk echt dat ik daardoor tegenwoordig goed met veranderingen om kan gaan en ik maak me ook niet zo snel druk om iets dat de een wel mag en de ander niet. Het leven is ook niet consequent. Maar daar heeft een 2-jarige geen boodschap aan natuurlijk.ludwina schreef: ↑14-01-2022 08:10Consequent zijn is overgewaardeerd.
Mijn ouders zeiden altijd al 'nee' voordat ik mijn vraag volledig gesteld had en dus ook voordat ik de argumentatie daarvoor gaf. En vervolgens kwam het al te regelmatig voor dat ze daarna vonden dat ik ergens ook wel gelijk had, maar dat ze nu eenmaal al nee hadden gezegd, dus nu moesten ze consequent zijn.
Voor mij is consequent zijn: zorgen dat je er voor je kind bent, ook als hij je afwijst. Houden van je kind, ook tijdens de krijsbui. Dat soort dingen.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:12
Hem het gevoel geven dat ie ook keuzes heeft bij dingen die niet ‘levensbedreigend’ zijn. En sommige dingen die moeten gewoon, dan is het gewoon doorbijten en komt er opeens een punt waarbij je denkt ‘hee, het is geen strijd meer!’
Paar voorbeelden van hier thuis:
- peuter wil ZELF kleding uitzoeken. Dat laat ik ip toe. Ik zorg er wel voor dat er in de kast alleen kleding ligt die geschikt is voor dit seizoen. Voordeel is dat er geen strijd is, nadeel dat ze soms vreselijke combi’s draagt. Maar goed, daar krijgt ze niks van.
- peuter kiest ZELF wat ze op brood wil, ik zorg dat er beleg is waar ik ‘achter sta’ en geef een aantal opties. Peuter blij met ‘zelfgekozen beleg’.
- peuter mag zelf kiezen: bad of douche, en in de winter vooral niet dagelijks. Ik zou dit zelf ook naar de avond verplaatsen: na het douchen/in bad gaan nog lekker even tv kijken oid.
Paar voorbeelden van hier thuis:
- peuter wil ZELF kleding uitzoeken. Dat laat ik ip toe. Ik zorg er wel voor dat er in de kast alleen kleding ligt die geschikt is voor dit seizoen. Voordeel is dat er geen strijd is, nadeel dat ze soms vreselijke combi’s draagt. Maar goed, daar krijgt ze niks van.
- peuter kiest ZELF wat ze op brood wil, ik zorg dat er beleg is waar ik ‘achter sta’ en geef een aantal opties. Peuter blij met ‘zelfgekozen beleg’.
- peuter mag zelf kiezen: bad of douche, en in de winter vooral niet dagelijks. Ik zou dit zelf ook naar de avond verplaatsen: na het douchen/in bad gaan nog lekker even tv kijken oid.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:18
Weet niet of je hem al kent maar de app Pokémon Smile maakt poetsen voor mijn grote Pokémon fan een feestje.CHL schreef: ↑14-01-2022 08:06Die 2 keuzes geven werkt dus echt niet bij mijn pittige kinderen. Leuk dat ze mogen kiezen tussen kaas en worst, maar dan willen ze pindakaas en wordt het alsnog een drama. Ik dek gewoon de tafel en dan kunnen ze kiezen uit alles wat er op tafel staat.
Qua kleding hetzelfde, de kasten zijn zo ingericht dat ze het makkelijk kunnen pakken (bijna alles hangt) en er hangt alleen passende en bij het seizoen passende kleding, dus ze kiezen maar een eind weg.
En ook ik geef dus vaak veel keuzes en soms ook helemaal niet, tanden moeten gewoon gepoetst. En dat gaat juist makkelijker omdat ze zoveel wel zelf mogen kiezen.
Bij mijn kinderen werkt het ook goed als ze weten wat ze kunnen verwachten. Ik heb dus een soort weekschema geknutseld waarop de vaste dingen staan en de rest vertel ik wat we vandaag gaan doen.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:21
De praktische tips (van de professional en anderen) helpen niet en/of worden niet opgevolgd.
Zoals ik het lees komt dat doordat er ónder de oppervlakte dingen spelen die ofwel niet aangeraakt worden, of waar TO niet aan wil.
Als je zelf de lieve moeder wil zijn en daardoor steeds meegaand bent klinkt het alsof je slecht in je vel zit en weinig eigenwaarde hebt.
En een slim kind voelt dat haarfijn aan, en wordt daar onrustig en onzeker van. Als mama de controle niet heeft, gaat een kind veiligheid zoeken door zélf extra controlebehoeftig te worden.
En alle opvoedtrucjes ten spijt, dan kóm je er gewoon niet met elkaar. En dan is de lastige fase van de dreumestijd niet de oorzaak, want die wordt opgevolgd door een pittige peuter, een niet luisterende kleuter etc.
Als ouder moet je óók goed zorgen voor jezelf. Jezelf wat waard vinden, lief en mild zijn voor jezelf, weten wat je wil en waarom, energie hebben om jezelf te ontwikkelen en te reflecteren.
Dan blijft dit wellicht een pittig kind, maar dan komt er wel ruimte om invloed te hebben.
Het boek wat ik altijd aan ouders aanraadt betreft pittige kinderen is Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen. Maar ook om daar iets aan te hebben zul je aan jezelf moeten werken TO.
•
vrijdag 14 januari 2022 om 09:23
Ik hoop dus dat ze hier wat aan heeftFrizz schreef: ↑14-01-2022 09:21De praktische tips (van de professional en anderen) helpen niet en/of worden niet opgevolgd.
Zoals ik het lees komt dat doordat er ónder de oppervlakte dingen spelen die ofwel niet aangeraakt worden, of waar TO niet aan wil.
Als je zelf de lieve moeder wil zijn en daardoor steeds meegaand bent klinkt het alsof je slecht in je vel zit en weinig eigenwaarde hebt.
En een slim kind voelt dat haarfijn aan, en wordt daar onrustig en onzeker van. Als mama de controle niet heeft, gaat een kind veiligheid zoeken door zélf extra controlebehoeftig te worden.
En alle opvoedtrucjes ten spijt, dan kóm je er gewoon niet met elkaar. En dan is de lastige fase van de dreumestijd niet de oorzaak, want die wordt opgevolgd door een pittige peuter, een niet luisterende kleuter etc.
Als ouder moet je óók goed zorgen voor jezelf. Jezelf wat waard vinden, lief en mild zijn voor jezelf, weten wat je wil en waarom, energie hebben om jezelf te ontwikkelen en te reflecteren.
Dan blijft dit wellicht een pittig kind, maar dan komt er wel ruimte om invloed te hebben.
Het boek wat ik altijd aan ouders aanraadt betreft pittige kinderen is Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen. Maar ook om daar iets aan te hebben zul je aan jezelf moeten werken TO.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
vrijdag 14 januari 2022 om 09:25
Ah ik zal eens kijken! Tandenpoetsen gaat hier eigenlijk zonder problemen, maar leuker maken kan sowieso geen kwaad natuurlijk.Due-scimmie schreef: ↑14-01-2022 09:18Weet niet of je hem al kent maar de app Pokémon Smile maakt poetsen voor mijn grote Pokémon fan een feestje.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:25
Dat lijkt me een fijne tip inderdaad.Frizz schreef: ↑14-01-2022 09:21De praktische tips (van de professional en anderen) helpen niet en/of worden niet opgevolgd.
Zoals ik het lees komt dat doordat er ónder de oppervlakte dingen spelen die ofwel niet aangeraakt worden, of waar TO niet aan wil.
Als je zelf de lieve moeder wil zijn en daardoor steeds meegaand bent klinkt het alsof je slecht in je vel zit en weinig eigenwaarde hebt.
En een slim kind voelt dat haarfijn aan, en wordt daar onrustig en onzeker van. Als mama de controle niet heeft, gaat een kind veiligheid zoeken door zélf extra controlebehoeftig te worden.
En alle opvoedtrucjes ten spijt, dan kóm je er gewoon niet met elkaar. En dan is de lastige fase van de dreumestijd niet de oorzaak, want die wordt opgevolgd door een pittige peuter, een niet luisterende kleuter etc.
Als ouder moet je óók goed zorgen voor jezelf. Jezelf wat waard vinden, lief en mild zijn voor jezelf, weten wat je wil en waarom, energie hebben om jezelf te ontwikkelen en te reflecteren.
Dan blijft dit wellicht een pittig kind, maar dan komt er wel ruimte om invloed te hebben.
Het boek wat ik altijd aan ouders aanraadt betreft pittige kinderen is Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen. Maar ook om daar iets aan te hebben zul je aan jezelf moeten werken TO.
