Kinderen
alle pijlers
Ik ben 2 en ik zeg nee nee nee
donderdag 13 januari 2022 om 23:57
Oh dames, waar ben ik in beland als moeder.
Ik ben zelf erg pittig van karakter. Nu heb heb ik een zoon wat ik ervaar als pittig, is het een reflectie van mijn moederschap? Ondanks dat ik pittige karakter heb, kan ik mijn kind niet aan.
Mijn zoon is echt pittig. Op de crèche zeggen ze ook dat hij geen makkelijk kind is. Ik lig er wakker van. Hij is luistert voor geen meter. Het begint al in de ochtend, in bad nee, kleren aan is een hel. Alles wat mama zegt is nee. Ik vraag aan vader hoe het bij hem gaat en hij zegt: niets aan de hand, Hij luistert goed naar mij.
Ik geloof daar dus echt niets van, het gaat zogenaamd altijd goed bij zijn vader. Op de crèche en thuis vertoont hij hetzelfde gedrag, vermoeiend……. Ja ja ik weet het is een fase.
Ik beloon goed gedrag en probeer altijd zo de boel te draaien dat zoon meegaat. De ochtenden en avonden zijn een hell momenteel. Hij werkt totaal niet mee en belonen helpt totaal niet.
Hoe gaan jullie als moeders om met pittige strong willed kinderen?
Ik ben zelf erg pittig van karakter. Nu heb heb ik een zoon wat ik ervaar als pittig, is het een reflectie van mijn moederschap? Ondanks dat ik pittige karakter heb, kan ik mijn kind niet aan.
Mijn zoon is echt pittig. Op de crèche zeggen ze ook dat hij geen makkelijk kind is. Ik lig er wakker van. Hij is luistert voor geen meter. Het begint al in de ochtend, in bad nee, kleren aan is een hel. Alles wat mama zegt is nee. Ik vraag aan vader hoe het bij hem gaat en hij zegt: niets aan de hand, Hij luistert goed naar mij.
Ik geloof daar dus echt niets van, het gaat zogenaamd altijd goed bij zijn vader. Op de crèche en thuis vertoont hij hetzelfde gedrag, vermoeiend……. Ja ja ik weet het is een fase.
Ik beloon goed gedrag en probeer altijd zo de boel te draaien dat zoon meegaat. De ochtenden en avonden zijn een hell momenteel. Hij werkt totaal niet mee en belonen helpt totaal niet.
Hoe gaan jullie als moeders om met pittige strong willed kinderen?
duchessmeganmarkle wijzigde dit bericht op 14-01-2022 00:01
10.22% gewijzigd
vrijdag 14 januari 2022 om 09:34
Het is een moeilijke fase. Hier hielp het mij heel erg (maar toen was kind al een stukje ouder hoor, was ook even een harde leerschool voor mezelf, maar misschien ook een andere fase) om haar vriendelijk iets te vragen te doen, bij zaken die niet van groot belang waren. Wil je misschien even je broek aan doen, zou jij misschien even dat voor mij kunnen pakken, etc.
Daarnaast, voor de spitsuren, maak het jezelf ook makkelijk, sta vroeger op, leg meer klaar en douche s avonds. Ook s avonds hielp het hier om 17.15 te eten (ik werk thuis dus kook vaak in mijn lunchpauze al). Dan zijn ze vaak minder moe en hoef je niet zo te haasten naar het slaapmoment. Even in bad ipv televisie voor het slapen.
Maar dit zijn allemaal praktische tips, ik lees over een onderliggend probleem. Houd vooral vast aan het feit dat hij dit niet doet om jouw te irriteren, hij is op zoek naar grenzen. Je helpt hem door deze aan te geven. En laat het daarna ook gewoon gaan, loop ergens anders naartoe, draag oordopjes als je het geschreeuw niet aan kunt. Op een ander moment is het weer leuk en gezellig.
En sowieso, wees mild voor jezelf hoor. We doen allemaal maar wat.
Daarnaast, voor de spitsuren, maak het jezelf ook makkelijk, sta vroeger op, leg meer klaar en douche s avonds. Ook s avonds hielp het hier om 17.15 te eten (ik werk thuis dus kook vaak in mijn lunchpauze al). Dan zijn ze vaak minder moe en hoef je niet zo te haasten naar het slaapmoment. Even in bad ipv televisie voor het slapen.
Maar dit zijn allemaal praktische tips, ik lees over een onderliggend probleem. Houd vooral vast aan het feit dat hij dit niet doet om jouw te irriteren, hij is op zoek naar grenzen. Je helpt hem door deze aan te geven. En laat het daarna ook gewoon gaan, loop ergens anders naartoe, draag oordopjes als je het geschreeuw niet aan kunt. Op een ander moment is het weer leuk en gezellig.
En sowieso, wees mild voor jezelf hoor. We doen allemaal maar wat.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:46
Wat voor soort opvoedhulp was dat?
Ik zit zelf een beetje in deze kringen, qua werk/studie en zie daar wel veel verschil in. Iemand van een wijkteam of consultatiebureau of heeft er echt een orthopedagoog bijvoorbeeld meegekeken (op het kdv?).
Verder wat voor anderen werkt, hoeft niet altijd voor jouw kind te werken en ik snap best dat als je naar je werk moet en je hebt een krijsende peuter nog in z’n blote kont rondrennen en zelf het zweet op het voorhoofd staan, dat je dat wel zwicht en toegeeft aan iets.
Maar daarom zou ik kijken welke hulp wel werkt. Misschien heb je nu laagdrempelige tips gehad en is het beter als bijvoorbeeld echt een orthopedagoog eens meekijkt op het kdv. Dat je echt tips of trucs krijgt hoe je voor jullie BEIDE het fijner kunt maken, voor jullie persoonlijke situatie. Wat voor Truus en Margo werkt, hoeft niet voor jullie te werken, namelijk. En dan kan iedereen zeggen: “wees consequent” , maar als daar nu niet de tools voor zijn om dat te doen (zelf), gaat dat ook niet werken/komt dat niet tot uiting.
Ik zit zelf een beetje in deze kringen, qua werk/studie en zie daar wel veel verschil in. Iemand van een wijkteam of consultatiebureau of heeft er echt een orthopedagoog bijvoorbeeld meegekeken (op het kdv?).
Verder wat voor anderen werkt, hoeft niet altijd voor jouw kind te werken en ik snap best dat als je naar je werk moet en je hebt een krijsende peuter nog in z’n blote kont rondrennen en zelf het zweet op het voorhoofd staan, dat je dat wel zwicht en toegeeft aan iets.
Maar daarom zou ik kijken welke hulp wel werkt. Misschien heb je nu laagdrempelige tips gehad en is het beter als bijvoorbeeld echt een orthopedagoog eens meekijkt op het kdv. Dat je echt tips of trucs krijgt hoe je voor jullie BEIDE het fijner kunt maken, voor jullie persoonlijke situatie. Wat voor Truus en Margo werkt, hoeft niet voor jullie te werken, namelijk. En dan kan iedereen zeggen: “wees consequent” , maar als daar nu niet de tools voor zijn om dat te doen (zelf), gaat dat ook niet werken/komt dat niet tot uiting.
anoniem_405244 wijzigde dit bericht op 14-01-2022 09:53
62.32% gewijzigd
vrijdag 14 januari 2022 om 09:50
Maar lieverd, dat is niet lief.DuchessMeganMarkle schreef: ↑14-01-2022 07:47Ik heb opvoedhulp gehad.
Ik vind het zelf heel erg moeilijk om consequent te zijn. Ik ga vaak met kind mee, waardoor er ineens tijdsdruk ontstaat. Ik wil de lieve moeder zijn, waar zoon alles mag.
Een peuter van 2 werkt nog helemaal op instinct. Hij merkt dat hij geen pop meer is die aangekleed en gevoed wordt, het blijkt dat als hij een eigen idee heeft, dat soms uit kan komen!
Dat is een compleet nieuwe ervaring, en verwarrend ook: Waar ligt de grens?
Hij heeft jou nodig om die grens te stellen. Hij vertrouwt op jou om hem veilig te houden en alles in goede banen te leiden. Hij kan rondrennen, jij bent het stootkussen.
Er komen goede tips voorbij hier.
Consequent zijn is niet hetzelfde als altijd 'nee' zeggen.
Het is wel: als iets gezegd is, gaan we er niet meer van afwijken. Dáárom is hij bij vader rustiger. Omdat daar geldt: afspraak=afspraak.
Jij denkt dat hij het fijn vindt als jij toegeeft. Maar de prijs die hij betaalt is een inconsequente moeder; een moeder die hij niet op haar woord kan vertrouwen. Ze zegt het één en ze doet het ander. Dat is geen veiligheid voor iemand die zijn moeder nodig heeft om hem veilig te houden.
Ik zeg wel eens: Ouder zijn is een rotbaan. Kinderen mogen van alles van iedereen; de ouder is degene die 'nee' moet zeggen.
Klopt, trucjes werken niet meer omdat je toegeeft omdat je de moeder wil zijn waar alles mag.Het is een lieve jongen en ik knuffel veel en lees boekjes, we gaan samen naar de bieb of buiten wandelen, als ik met hem ben.
Ik zit op de grond tijdens het spelen.
Het gaat vaak om momenten dat er wat moet gebeuren, dat hij recalcitrant is.
[...]
Inmiddels werkt de wekker trucje ook niet meer. Het is een slimme jongen.
Ik heb nooit een wekker gebruikt, wel een aankondiging 'over 5 minuten gebeurt er dit-of-dat'. En heel belangrijk: dan gebeurt het ook.
Dat betekent dat mijn aankondiging ook echt iets betekent. Jouw aankondiging betekent niks. Dat is niet 'lief', dat is inconsequent.
Het kan zijn dat jij hoopt dat 'de wekker' de taak van jou overneemt om hem uit zijn spel te halen. Maar het blijft jouw taak.
Kijk je naar hem gedurende die 5 minuten? Als je ziet dat hij de boodschap negeert, zeg je dan nog een keer 'denk eraan, nog 3 minuten en dan gaan we'?
En gaan we dan ook echt? Kan hij vertrouwen op wat jij zegt?
Geef mensen geen informatie waar ze niet mee om kunnen gaan.
vrijdag 14 januari 2022 om 09:52
Hier ben ik het mee eens. Je kind gaat niet ineens veranderen in een engeltje door tips toe te passen. Het gaat er om dat je als moeder met zijn karakter en buien om kunt gaan. Als je relaxt bent kun je driftbui nummer 4 van die dag veel beter relativeren en van je af zetten.Frizz schreef: ↑14-01-2022 09:21De praktische tips (van de professional en anderen) helpen niet en/of worden niet opgevolgd.
Zoals ik het lees komt dat doordat er ónder de oppervlakte dingen spelen die ofwel niet aangeraakt worden, of waar TO niet aan wil.
Als je zelf de lieve moeder wil zijn en daardoor steeds meegaand bent klinkt het alsof je slecht in je vel zit en weinig eigenwaarde hebt.
En een slim kind voelt dat haarfijn aan, en wordt daar onrustig en onzeker van. Als mama de controle niet heeft, gaat een kind veiligheid zoeken door zélf extra controlebehoeftig te worden.
En alle opvoedtrucjes ten spijt, dan kóm je er gewoon niet met elkaar. En dan is de lastige fase van de dreumestijd niet de oorzaak, want die wordt opgevolgd door een pittige peuter, een niet luisterende kleuter etc.
Als ouder moet je óók goed zorgen voor jezelf. Jezelf wat waard vinden, lief en mild zijn voor jezelf, weten wat je wil en waarom, energie hebben om jezelf te ontwikkelen en te reflecteren.
Dan blijft dit wellicht een pittig kind, maar dan komt er wel ruimte om invloed te hebben.
Het boek wat ik altijd aan ouders aanraadt betreft pittige kinderen is Eva Bronsveld, temperamentvolle kinderen. Maar ook om daar iets aan te hebben zul je aan jezelf moeten werken TO.
Het helpt ook te weten dat driftbuien gewoon normaal zijn (en anders dan iemand hier schreef ook meerdere grote driftbuien per dag waarbij je kind totaal niet meer aanspreekbaar is, zijn normaal).
Consequent zijn en autonomie gaan volgens mij prima samen. De grenzen bewaken is je taak als ouder. Geen leuke taak, want je moet tegen een kind ingaan. Maar soms zijn dingen gewoon nuttig. De lieve ouder ben je sowieso, ook als je een kind heel vaak op een dag Niet zijn zin geeft.
TV kijken is voor jonge kinderen niet rustgevend: dan zou ik eerder kiezen voor even buiten wandelen, een boekje lezen o.i.d. TV kijken kan soms leuk zijn, maar ik zou het niet als rustmoment voor je kind inzetten (wel voor jezelf).
vrijdag 14 januari 2022 om 09:59
En als de ochtenden een probleem zijn, dan ga je kijken hoe je dat makkelijker maakt.
Wat ik deed (man was altijd vroeg weg, dus de ochtenden deed ik altijd alleen):
- vroeg opstaan zodat we tijd genoeg hadden en niet hoefden te haasten
- geen schermen of tv (dat scheelt weer een lastig moment, want geen enkel kind wil natuurlijk stoppen, dus dit soort momenten deed ik mijzelf gewoon niet aan).
- meteen uit bed aankleden, scheelde weer een lastig moment
- wij liepen altijd naar de opvang, was circa 1 km lopen. Dit moet natuurlijk maar net kunnen per week, maar zo'n wandelingetje deed mijn kinderen goed.
Wat ik deed (man was altijd vroeg weg, dus de ochtenden deed ik altijd alleen):
- vroeg opstaan zodat we tijd genoeg hadden en niet hoefden te haasten
- geen schermen of tv (dat scheelt weer een lastig moment, want geen enkel kind wil natuurlijk stoppen, dus dit soort momenten deed ik mijzelf gewoon niet aan).
- meteen uit bed aankleden, scheelde weer een lastig moment
- wij liepen altijd naar de opvang, was circa 1 km lopen. Dit moet natuurlijk maar net kunnen per week, maar zo'n wandelingetje deed mijn kinderen goed.
vrijdag 14 januari 2022 om 10:06
En stap af van het idee dat je een lieve ouder moet zijn en daarom met je kind mee moet gaan.
Een lieve ouder ben je sowieso mits je je kind niet mishandelt of verwaarloost. Je mag dus gewoon grenzen stellen, daar wordt je in de ogen van je kind geen minder lieve ouder door.
Bekijk het door de ogen van je kind: die driftbuien horen bij de leeftijd, een pittig karakter hoort bij een kind. Die driftbuien zijn dus gewoon een gegeven en moet je gewoon uitzitten met een neutraal humeur. Driftbuien hebben een functie, maar kunnen voor een kind zelf heel naar en beangstigend zijn. Een kind heeft dan een neutraal baken nodig en dat is veelal de ouder, die in de buurt is. Jij kan dat neutrale baken voor je kind zijn!
Maar zoek dus vooral hulp om voor jezelf een manier te vinden om met het karakter van je zoon om te gaan.
Een lieve ouder ben je sowieso mits je je kind niet mishandelt of verwaarloost. Je mag dus gewoon grenzen stellen, daar wordt je in de ogen van je kind geen minder lieve ouder door.
Bekijk het door de ogen van je kind: die driftbuien horen bij de leeftijd, een pittig karakter hoort bij een kind. Die driftbuien zijn dus gewoon een gegeven en moet je gewoon uitzitten met een neutraal humeur. Driftbuien hebben een functie, maar kunnen voor een kind zelf heel naar en beangstigend zijn. Een kind heeft dan een neutraal baken nodig en dat is veelal de ouder, die in de buurt is. Jij kan dat neutrale baken voor je kind zijn!
Maar zoek dus vooral hulp om voor jezelf een manier te vinden om met het karakter van je zoon om te gaan.
vrijdag 14 januari 2022 om 10:17
TO, ik heb je eerdere topics ook gelezen. Ik zou je aanraden hulp te zoeken, al is het maar om er met een andere volwassene over te kunnen reflecteren.
Ik heb twee "pittige" of "temperamentvolle" kinderen. Kinderen niet bang zijn om hun mening te geven, kinderen die doen waar ze zelf zin in hebben, kinderen die de grenzen opzoeken.
Ik probeer niet een lieve moeder te zijn, maar een góede moeder voor mijn kinderen. Voor mij betekent dat: kijken wat mijn kinderen nodig hebben en ze binnen die grenzen laten zijn wie ze zijn. Dus wél heel duidelijk grenzen aangeven, als het gaat om TV/filmpjes, gedrag, eet-gewoontes. Als ze over de grens gaan, wordt dat niet geaccepteerd. Maar ook: zelf laten kiezen waar mogelijk, en consequenties laten ervaren. Bijna altijd is vervelend gedrag terug te leiden tot: moe, honger, behoefte aan aandacht / teveel prikkels of indrukken en niet meer weten wat je met je kleine peuterleventje aan moet.
Ik denk echt dat een kind behoefte heeft aan duidelijkheid, en consequent gedrag van de volwassenen om hem heen. Nee is nee, ja is ja, over 5 min. is over 5 min. En dan gebeurt het dus ook gewoon.
Ik ben niet mijn kinds beste vriendje, ik ben zijn/haar móeder, dat is heel iets anders.
Ik heb twee "pittige" of "temperamentvolle" kinderen. Kinderen niet bang zijn om hun mening te geven, kinderen die doen waar ze zelf zin in hebben, kinderen die de grenzen opzoeken.
Ik probeer niet een lieve moeder te zijn, maar een góede moeder voor mijn kinderen. Voor mij betekent dat: kijken wat mijn kinderen nodig hebben en ze binnen die grenzen laten zijn wie ze zijn. Dus wél heel duidelijk grenzen aangeven, als het gaat om TV/filmpjes, gedrag, eet-gewoontes. Als ze over de grens gaan, wordt dat niet geaccepteerd. Maar ook: zelf laten kiezen waar mogelijk, en consequenties laten ervaren. Bijna altijd is vervelend gedrag terug te leiden tot: moe, honger, behoefte aan aandacht / teveel prikkels of indrukken en niet meer weten wat je met je kleine peuterleventje aan moet.
Ik denk echt dat een kind behoefte heeft aan duidelijkheid, en consequent gedrag van de volwassenen om hem heen. Nee is nee, ja is ja, over 5 min. is over 5 min. En dan gebeurt het dus ook gewoon.
Ik ben niet mijn kinds beste vriendje, ik ben zijn/haar móeder, dat is heel iets anders.
vrijdag 14 januari 2022 om 10:17
Ik zou je toch adviseren weer contact op te nemen met de instantie die dit voor jou geregeld heeft. Je zal er wellicht wel tips gekregen hebben maar je zit nog steeds in deze vervelende situatie.DuchessMeganMarkle schreef: ↑14-01-2022 07:47Ik heb opvoedhulp gehad.
Ik vind het zelf heel erg moeilijk om consequent te zijn. Ik ga vaak met kind mee, waardoor er ineens tijdsdruk ontstaat. Ik wil de lieve moeder zijn, waar zoon alles mag.
Het is een lieve jongen en ik knuffel veel en lees boekjes, we gaan samen naar de bieb of buiten wandelen, als ik met hem ben.
Ik zit op de grond tijdens het spelen.
Het gaat vaak om momenten dat er wat moet gebeuren, dat hij recalcitrant is.
Ik kondig van te voren aan dat de activiteit waar zoon mee bezig, doormiddel van het gebruiken van een wekker. Als de wekker afgaat, dan gaan we eten, naar bed of de tv gaat uit.
Inmiddels werkt de wekker trucje ook niet meer. Het is een slimme jongen.
Je wil lief zijn en met het kind mee gaan, dat klinkt natuurlijk heel mooi maar een kind heeft ook grenzen nodig om te weten waar het aantoe is. Een kind zal anders altijd naar grenzen opzoek gaan.
Je heeft aan dat je niet consequent bent en met je kind mee gaat, je bent op die momenten de lieve moeder. Vervolgens ontstaat er stress door de tijdsdruk en zal jij als mieder in gedrag erg veranderen waardoor hij compleet in de weerstand schiet.
Veel gedrag is om te buigen als je het optijd signaleerd. Zeker als ze nog jong zijn kun je ze vaak met afkeiding of een spelletje toch de richting op krijgen die je wenst.
Dit speelt allemaal al sinds de geboorte dit is niet even met een tip te veranderen. Dit heeft echt tijd nodig en zal met kleine stappen en vanuit hem echt wel met weerstand omdat hij het niet gewend is gaan. Je zit al zo lang in deze stiatie, je kan dit echt niet alleen oplossen.
Voor de mensen die zeggen met een pittig kind werkt dat allemaal niet. Hier loopt ook een peuter met een erg pittig karakter rond.
vrijdag 14 januari 2022 om 10:25
Dit is wel erg kort door de bocht. Ten eerste zit er qua ‘zwaarte’ nog een wel een laag tussen de jeugdverpleegkundige van het CB en een orthopedagoog. Daarnaast heeft de jeugdgezondheidszorg heeft in veel gemeenten ook opvoedondersteuners en orthopedagogen, in dienst of ingehuurd. Van de andere kant heeft een orthopedagoog die aan een kdv verbonden is, in eerste instantie de taak om de PM’ers te ondersteunen met adviezen, niet de ouders. Natuurlijk kan een observatie op het kdv zeker een goede stap zijn, maar er zijn dus andere opties.Slagroomsoesje1988 schreef: ↑14-01-2022 09:46Wat voor soort opvoedhulp was dat?
Ik zit zelf een beetje in deze kringen, qua werk/studie en zie daar wel veel verschil in. Iemand van een wijkteam of consultatiebureau of heeft er echt een orthopedagoog bijvoorbeeld meegekeken (op het kdv?).
Verder wat voor anderen werkt, hoeft niet altijd voor jouw kind te werken en ik snap best dat als je naar je werk moet en je hebt een krijsende peuter nog in z’n blote kont rondrennen en zelf het zweet op het voorhoofd staan, dat je dat wel zwicht en toegeeft aan iets.
Maar daarom zou ik kijken welke hulp wel werkt. Misschien heb je nu laagdrempelige tips gehad en is het beter als bijvoorbeeld echt een orthopedagoog eens meekijkt op het kdv. Dat je echt tips of trucs krijgt hoe je voor jullie BEIDE het fijner kunt maken, voor jullie persoonlijke situatie. Wat voor Truus en Margo werkt, hoeft niet voor jullie te werken, namelijk. En dan kan iedereen zeggen: “wees consequent” , maar als daar nu niet de tools voor zijn om dat te doen (zelf), gaat dat ook niet werken/komt dat niet tot uiting.
Ik ben het wel met je eens dat TO gerichte adviezen nodig heeft. En eigenlijk ook een langer traject. In een ander topic gaf ze aan dat bij de ondersteuning die zij eerder heeft gehad, wat dat dan ook was, alleen adviezen zijn gegeven waar zij thuis in het dagelijks leven niet mee uit de voeten kon.
Ik heb het hier geloof ik nog niet teruggelezen, maar uit eerdere topics blijkt dat het idee dat het bij vader wel goed zou gaan, geen teken is dat hij het wel ‘kan’. Ten eerste had hij kind altijd alleen in het weekend en dan ligt er natuurlijk veel minder tijdsdruk. Ten tweede had TO toen het idee dat vader alles goed vindt dat kind wil / doet, en dan heb je natuurlijk ook een stuk minder strijd. Maar wordt het voor TO alleen maar moeilijker. Maar ook daarvoor geldt dat er professionele hulp aan huis moet komen. En niet iedere drie maanden een wanhopig topic waarin weer dezelfde adviezen worden gegeven.
lariba wijzigde dit bericht op 14-01-2022 10:33
13.47% gewijzigd
vrijdag 14 januari 2022 om 10:27
De tips werken prima, maar een pittig karakter zal meestal blijvend zijn. Ik heb 1 kind dat al vanaf zijn geboorte continu en de hele dag de grenzen opzoekt. Waar ik bij 2 kinderen weg kwam met uitleggen en afleiden, autonomie geven, vergen de twee andere kinderen een andere aanpak.Nanouk schreef: ↑14-01-2022 10:17Ik zou je toch adviseren weer contact op te nemen met de instantie die dit voor jou geregeld heeft. Je zal er wellicht wel tips gekregen hebben maar je zit nog steeds in deze vervelende situatie.
Je wil lief zijn en met het kind mee gaan, dat klinkt natuurlijk heel mooi maar een kind heeft ook grenzen nodig om te weten waar het aantoe is. Een kind zal anders altijd naar grenzen opzoek gaan.
Je heeft aan dat je niet consequent bent en met je kind mee gaat, je bent op die momenten de lieve moeder. Vervolgens ontstaat er stress door de tijdsdruk en zal jij als mieder in gedrag erg veranderen waardoor hij compleet in de weerstand schiet.
Veel gedrag is om te buigen als je het optijd signaleerd. Zeker als ze nog jong zijn kun je ze vaak met afkeiding of een spelletje toch de richting op krijgen die je wenst.
Dit speelt allemaal al sinds de geboorte dit is niet even met een tip te veranderen. Dit heeft echt tijd nodig en zal met kleine stappen en vanuit hem echt wel met weerstand omdat hij het niet gewend is gaan. Je zit al zo lang in deze stiatie, je kan dit echt niet alleen oplossen.
Voor de mensen die zeggen met een pittig kind werkt dat allemaal niet. Hier loopt ook een peuter met een erg pittig karakter rond.
vrijdag 14 januari 2022 om 10:27
En dan toch nog iets praktisch: ook ik heb een slimme en zeer eigengereide zoon. De woorden ‘moeten’ en ‘nee’ zorgden op die leeftijd echt voor vreselijke drama’s. En dus vermeed ik die woorden doorgaans, want een driftbui van een uur of langer komt eigenlijk nooit uit.
Disclaimer; hij is nu ouder en kan heel prima omgaan met ‘nee’.
Maar goed, mijn kind moest dus nooit slapen. Hij ging dat natuurlijk wel doen, maar dan zei ik: “Loopt daar nou een krokodil op de trap?!”, en dan sleepte ik mijzelf als een krokodil de trap op. Zoon ging dan natuurlijk ook de trap op als krokodil. Eenmaal boven: “Nou ik ga even lekker alleen douchen zeg, lekker rustig!”, en dan deed hij gauw z’n kleding uit en stapten we samen uit de douche. Als hij eruit moest komen zei ik: “Er ligt zo’n leuk boekje klaar op het bed, kom je kijken?!”, etc etc.
En tussendoor NOOIT op mijn telefoon kijken, maar lekker blijven kletsen, dollen en lachen tijdens het afdrogen en aankleden etc etc.
Ging ik uit verbinding door m’n telefoon te pakken of doordat ik bv doodmoe was door werk en gewoon geen ruimte had voor grapjes ging alles lastiger.
Soms knaagde het wel; anderen beschuldigden mij van het zelf in stand houden ed. Toch hield ik eraan vast, het voelde alsof mij kind écht andere behoeften had, meer/intensere behoeften dan andere kinderen. Naderhand bleek dat bevestigd te worden door professionals, maar Eva Bronsveld bleek een boek te hebben geschreven met ALLES wat ik zelf al deed. Wat een feest der herkenning!
Disclaimer; hij is nu ouder en kan heel prima omgaan met ‘nee’.
Maar goed, mijn kind moest dus nooit slapen. Hij ging dat natuurlijk wel doen, maar dan zei ik: “Loopt daar nou een krokodil op de trap?!”, en dan sleepte ik mijzelf als een krokodil de trap op. Zoon ging dan natuurlijk ook de trap op als krokodil. Eenmaal boven: “Nou ik ga even lekker alleen douchen zeg, lekker rustig!”, en dan deed hij gauw z’n kleding uit en stapten we samen uit de douche. Als hij eruit moest komen zei ik: “Er ligt zo’n leuk boekje klaar op het bed, kom je kijken?!”, etc etc.
En tussendoor NOOIT op mijn telefoon kijken, maar lekker blijven kletsen, dollen en lachen tijdens het afdrogen en aankleden etc etc.
Ging ik uit verbinding door m’n telefoon te pakken of doordat ik bv doodmoe was door werk en gewoon geen ruimte had voor grapjes ging alles lastiger.
Soms knaagde het wel; anderen beschuldigden mij van het zelf in stand houden ed. Toch hield ik eraan vast, het voelde alsof mij kind écht andere behoeften had, meer/intensere behoeften dan andere kinderen. Naderhand bleek dat bevestigd te worden door professionals, maar Eva Bronsveld bleek een boek te hebben geschreven met ALLES wat ik zelf al deed. Wat een feest der herkenning!
•
vrijdag 14 januari 2022 om 10:40
Misschien kort door de bocht, omdat ik TO haar situatie mbt opvoedhulp niet ken, maar ik zie wel dat veel ouders verdwalen binnen deze hulp en soms “hulp” krijgen, die niet aanslaat of bij de verkeerde belandt. Dat is soms jammer. Niet altijd te voorkomen, maar soms zo zonde.Lariba schreef: ↑14-01-2022 10:25Dit is wel erg kort door de bocht. Ten eerste zit er qua ‘zwaarte’ nog een wel een laag tussen de jeugdverpleegkundige van het CB en een orthopedagoog. Daarnaast heeft de jeugdgezondheidszorg heeft in veel gemeenten ook opvoedondersteuners en orthopedagogen, in dienst of ingehuurd. Van de andere kant heeft een orthopedagoog die aan een kdv verbonden is, in eerste instantie de taak om de PM’ers te ondersteunen met adviezen, niet de ouders. Natuurlijk kan een observatie op het kdv zeker een goede stap zijn, maar er zijn dus andere opties.
Ik ben het wel met je eens dat TO gerichte adviezen nodig heeft. En eigenlijk ook een langer traject. In een ander topic gaf ze aan dat bij de ondersteuning die zij eerder heeft gehad, wat dat dan ook was, alleen adviezen zijn gegeven waar zij thuis in het dagelijks leven niet mee uit de voeten kon.
Ik heb het hier geloof ik nog niet teruggelezen, maar uit eerdere topics blijkt dat het idee dat het bij vader wel goed zou gaan, geen teken is dat hij het wel ‘kan’. Ten eerste had hij kind altijd alleen in het weekend en dan ligt er natuurlijk veel minder tijdsdruk. Ten tweede had TO toen het idee dat vader alles goed vindt dat kind wil / doet, en dan heb je natuurlijk ook een stuk minder strijd. Maar wordt het voor TO alleen maar moeilijker. Maar ook daarvoor geldt dat er professionele hulp aan huis moet komen. En niet iedere drie maanden een wanhopig topic waarin weer dezelfde adviezen worden gegeven.
vrijdag 14 januari 2022 om 10:46
Klopt, maar daarom vond ik het ook zo jammer dat je de jgz zo snel afserveerde (in mijn ogen, maar misschien zie ik dat verkeerd). Juist dáár zit namelijk, als het goed is(!), zowel kennis van het aanbod in de gemeente / wijk, als de mogelijkheid om ook op de langere termijn na te vragen of ouders er iets aan gehad hebben en hoe het nu gaat.Slagroomsoesje1988 schreef: ↑14-01-2022 10:40Misschien kort door de bocht, omdat ik TO haar situatie mbt opvoedhulp niet ken, maar ik zie wel dat veel ouders verdwalen binnen deze hulp en soms “hulp” krijgen, die niet aanslaat of bij de verkeerde belandt. Dat is soms jammer. Niet altijd te voorkomen, maar soms zo zonde.
vrijdag 14 januari 2022 om 12:07
Natuurlijk werken tips prima maar ik heb het idee dat TO hier opzoek is naar de tip die dit probleem zo in 1 klap kan veranderen en dat gaat niet. Dit pribleem speelt al zijn hele leven dat is niet met een tip op te lossen, dit heeft gewoon tijd nodig dit te herstellen met de nodige juiste hulp want het lukt TO niet zelf de tips toe te passen.Alecta schreef: ↑14-01-2022 10:27De tips werken prima, maar een pittig karakter zal meestal blijvend zijn. Ik heb 1 kind dat al vanaf zijn geboorte continu en de hele dag de grenzen opzoekt. Waar ik bij 2 kinderen weg kwam met uitleggen en afleiden, autonomie geven, vergen de twee andere kinderen een andere aanpak.
Hier ook zo'n mannetje die jij omschrijft. De 3 oudste zijn inmiddels echte pubers en kon je veel uitleggen peuter is ook steeds opzoek naar grenzen en heeft ook een andere aanpak nodig. Maar dan moet je die aanpak wel toe kunnen passen. Als ik bij mijn peuter het zelfde zou doen als TO doet zou hij zich ook vreselijk gaan "misdragen" terwijl hij er zelf niks aan kan doen.
vrijdag 14 januari 2022 om 12:10
Helemaal met je eens.Nanouk schreef: ↑14-01-2022 12:07Natuurlijk werken tips prima maar ik heb het idee dat TO hier opzoek is naar de tip die dit probleem zo in 1 klap kan veranderen en dat gaat niet. Dit pribleem speelt al zijn hele leven dat is niet met een tip op te lossen, dit heeft gewoon tijd nodig dit te herstellen met de nodige juiste hulp want het lukt TO niet zelf de tips toe te passen.
Hier ook zo'n mannetje die jij omschrijft. De 3 oudste zijn inmiddels echte pubers en kon je veel uitleggen peuter is ook steeds opzoek naar grenzen en heeft ook een andere aanpak nodig. Maar dan moet je die aanpak wel toe kunnen passen. Als ik bij mijn peuter het zelfde zou doen als TO doet zou hij zich ook vreselijk gaan "misdragen" terwijl hij er zelf niks aan kan doen.
vrijdag 14 januari 2022 om 12:20
Tips werken ook niet als je er ongepland in je eentje voor staat met een pittig jongetje, en ambivalent bent in je aanpak. Van de ene kant consequent wilt zijn (wat dat dan ook inhoudt) omdat iedereen tegen je roept dat dat moet, en van de andere kant graag een lieve moeder wilt zijn. Je iedere dag weer twijfelt over wat nou de beste aanpak is. En misschien ook wel de constante strijd zat bent en er niet altijd de energie voor kunt opbrengen. Terwijl de man met wie je het graag samen had willen doen, zich terugtrekt, met pijn en moeite in het weekend de zorg overneemt en vanuit de kantlijn roept dat híj helemaal geen problemen heeft (en dat het dus wel aan jou zal liggen). Ik geef het je te doen allemaal. Dan heb je echt iemand nodig die live met je meekijkt en een periode naast en achter je blijft staan. Maar daar zal TO toch echt zelf achteraan moeten. En inderdaad is het soms 'even' zoeken naar hulp die bij je past en waar je echt iets aan hebt. Maar ik denk dat het de moeite waard is om dat wel te proberen. Dat verdient TO, en dat verdient haar kind ook.Nanouk schreef: ↑14-01-2022 12:07Natuurlijk werken tips prima maar ik heb het idee dat TO hier opzoek is naar de tip die dit probleem zo in 1 klap kan veranderen en dat gaat niet. Dit pribleem speelt al zijn hele leven dat is niet met een tip op te lossen, dit heeft gewoon tijd nodig dit te herstellen met de nodige juiste hulp want het lukt TO niet zelf de tips toe te passen.
vrijdag 14 januari 2022 om 13:07
Helemaal met je eens dat het dan extra zwaar is maar dat los je niet op met elke keer een tipic openen maar met de juiste hulp of het als je het zelf kan, het toepassen van de tips.Lariba schreef: ↑14-01-2022 12:20Tips werken ook niet als je er ongepland in je eentje voor staat met een pittig jongetje, en ambivalent bent in je aanpak. Van de ene kant consequent wilt zijn (wat dat dan ook inhoudt) omdat iedereen tegen je roept dat dat moet, en van de andere kant graag een lieve moeder wilt zijn. Je iedere dag weer twijfelt over wat nou de beste aanpak is. En misschien ook wel de constante strijd zat bent en er niet altijd de energie voor kunt opbrengen. Terwijl de man met wie je het graag samen had willen doen, zich terugtrekt, met pijn en moeite in het weekend de zorg overneemt en vanuit de kantlijn roept dat híj helemaal geen problemen heeft (en dat het dus wel aan jou zal liggen). Ik geef het je te doen allemaal. Dan heb je echt iemand nodig die live met je meekijkt en een periode naast en achter je blijft staan. Maar daar zal TO toch echt zelf achteraan moeten. En inderdaad is het soms 'even' zoeken naar hulp die bij je past en waar je echt iets aan hebt. Maar ik denk dat het de moeite waard is om dat wel te proberen. Dat verdient TO, en dat verdient haar kind ook.
Het er alleen voor staan is vervelend maar is ten eerste niet de reden van het probleem. Dit speelt nl al vanaf de geboorte van haar zoontje. Daarnaast zijn er heel veel moeders die er na een scheiding alleen voor staan en ook door moeten.
Ik kwam onverwachts met 3 kinderen alleen te staan en ja natuurlijk is het zwaar als je er alleen voor staat en kost het extra veel energie consequent te zijn en blijven als je niet even kan afwisselen. Maar het is geen reden om het dan maar niet te doen. Je hebt er zoveel meer plezier van als je het wel doet.
vrijdag 14 januari 2022 om 13:13
Wij zijn het gewoon eens hoor. Ik wilde met mijn pleidooi juist aangeven waarom TO er niets aan heeft hier iedere keer een topic te openen en om tips te vragen, en waarom ze op zoek moet naar live hulp. Juist omdat er van alles meespeelt. Dat bedoel ik dus niet als excuus, maar als extra reden waarom TO niet geholpen is met 'gewone' tips en ervaringen.Nanouk schreef: ↑14-01-2022 13:07Helemaal met je eens dat het dan extra zwaar is maar dat los je niet op met elke keer een tipic openen maar met de juiste hulp of het als je het zelf kan, het toepassen van de tips.
Het er alleen voor staan is vervelend maar is ten eerste niet de reden van het probleem. Dit speelt nl al vanaf de geboorte van haar zoontje. Daarnaast zijn er heel veel moeders die er na een scheiding alleen voor staan en ook door moeten.
Ik kwam onverwachts met 3 kinderen alleen te staan en ja natuurlijk is het zwaar als je er alleen voor staat en kost het extra veel energie consequent te zijn en blijven als je niet even kan afwisselen. Maar het is geen reden om het dan maar niet te doen. Je hebt er zoveel meer plezier van als je het wel doet.
Overigens doet TO het vanaf het begin feitelijk alleen, als ik het me goed herinner (heb nu niet geloept) heeft vader zich al in de eerste maanden uit de dagelijkse zorg teruggetrokken.
vrijdag 14 januari 2022 om 13:18
Frizz schreef: ↑14-01-2022 10:27En dan toch nog iets praktisch: ook ik heb een slimme en zeer eigengereide zoon. De woorden ‘moeten’ en ‘nee’ zorgden op die leeftijd echt voor vreselijke drama’s. En dus vermeed ik die woorden doorgaans, want een driftbui van een uur of langer komt eigenlijk nooit uit.
Disclaimer; hij is nu ouder en kan heel prima omgaan met ‘nee’.
Maar goed, mijn kind moest dus nooit slapen. Hij ging dat natuurlijk wel doen, maar dan zei ik: “Loopt daar nou een krokodil op de trap?!”, en dan sleepte ik mijzelf als een krokodil de trap op. Zoon ging dan natuurlijk ook de trap op als krokodil. Eenmaal boven: “Nou ik ga even lekker alleen douchen zeg, lekker rustig!”, en dan deed hij gauw z’n kleding uit en stapten we samen uit de douche. Als hij eruit moest komen zei ik: “Er ligt zo’n leuk boekje klaar op het bed, kom je kijken?!”, etc etc.
En tussendoor NOOIT op mijn telefoon kijken, maar lekker blijven kletsen, dollen en lachen tijdens het afdrogen en aankleden etc etc.
Ging ik uit verbinding door m’n telefoon te pakken of doordat ik bv doodmoe was door werk en gewoon geen ruimte had voor grapjes ging alles lastiger.
Soms knaagde het wel; anderen beschuldigden mij van het zelf in stand houden ed. Toch hield ik eraan vast, het voelde alsof mij kind écht andere behoeften had, meer/intensere behoeften dan andere kinderen. Naderhand bleek dat bevestigd te worden door professionals, maar Eva Bronsveld bleek een boek te hebben geschreven met ALLES wat ik zelf al deed. Wat een feest der herkenning!
Ik doe het iets milder dan Frizz (ander kind dus andere aanpak), maar ook hier een tweejarige bij wie alles 'nee!' is.
Wil je een koekje? NEE!!
Mijn tactiek: ik ga het nooit "winnen" van een peuter. Dus ik ga die "machtsstrijd" ook niet aan.
Wil je een koekje? NEE!!
Prima lieverd. Mama zet even een kopje thee en gaat dan een koekje eten aan tafel. Ondertussen zet ik thee, pak een koekje voor mezelf en voor kind, vul zijn beker met drinken, zet alles op tafel en laat kind lekker doen wat hij wil doen. Binnen 2 minuten staat er een peuter met puppy-ogen "koekie??" naast me. "Wat gezellig, kom je er bij zitten?" "SITTEN!!". En dan zitten we heerlijk rustig aan tafel.
Schoenen aan is soms lastig. Kind is hevig gefascineerd door scooters. Onze fiets heet dus tijdelijk "een scooter".
Kom, we gaan je schoenen aan doen.
NEEEE!
prima, mama de jas aan, mama schoenen aan. Mama gaat naar buiten op de scooter.
SCOOTER?!?!
Ja, mama gaat op de scooter naar de gastouder.
Op de scooter moet je wel je schoenen aan he? Anders is het gevaarlijk met de wielen en ook een beetje koud.
Koud!
Precies, een beetje koud. Kijk, hier zijn je schoenen. Til je voet maar even op.
Ik merk: hoe rustiger ik ben, hoe meer tijd ik heb hoe makkelijker het gaat. Eén keer in de zoveel tijd heb ik ook wel eens haast en stress natuurlijk. Dan is het even brullen. "Het spijt me ontzettend, maar we hebben even enorm haast. Ik ga nu je nu vasthouden en we gaan je schoenen aandoen." Terwijl ik de schoenen dan aandoe probeer ik zo rustig mogelijk te zeggen waarom we haast hebben en wat we precies gaan doen.
Ik beloon trouwens niet (of: zo min mogelijk) en doe ook niet aan 'strafhoekjes', 'time out' of wat dan ook.
vrijdag 14 januari 2022 om 13:43
Hier ging kind dan bv op sokken op de fiets. Prima hoor schat, zei ik dan. Als je het koud hebt zeg je het dan? 2 minuten later: “KOUD!”.
Hoefde ik er de keer erna alleen even aan te refereren en dan gingen ze meestal aan. Of niet, en dan ging het gewoon weer mee in de tas. Achteraf geweldige tijd.
Hoefde ik er de keer erna alleen even aan te refereren en dan gingen ze meestal aan. Of niet, en dan ging het gewoon weer mee in de tas. Achteraf geweldige tijd.
•
vrijdag 14 januari 2022 om 13:48
Frizz schreef: ↑14-01-2022 13:43Hier ging kind dan bv op sokken op de fiets. Prima hoor schat, zei ik dan. Als je het koud hebt zeg je het dan? 2 minuten later: “KOUD!”.
Hoefde ik er de keer erna alleen even aan te refereren en dan gingen ze meestal aan. Of niet, en dan ging het gewoon weer mee in de tas. Achteraf geweldige tijd.
Als ik wil dat kind buiten 'in beweging komt' (weer met mij meeloopt ipv 20 minuten op het kruispunt blijft staan om te kijken naar alle auto's etc)
"tuut tuut tuut tuut tuut" (geluid dat een vrachtwagen maakt bij achteruit rijden). Ik ga dan zelf rustig achteruit lopen. Binnen een minuut heb ik een peuter die achteruitloopt en "tuut! tuut! tuut! tuut! tuut!" roep.
Zal toegeven dat het niet super snel gaat, maar na een stukje zo roep je "hee kijk! een ambulance! / vrachtwagen / plas / poes / wat dan ook de interesse heeft). Kind daarop focussen en je kan weer verder.
vrijdag 14 januari 2022 om 14:00
Hier werkte ook het beste om overal een spel of een race van te maken.
Kind wil niet naar de WC? - oeh! Dan ga ik eerst! Ik ga winnen!!
Kind wil niet handen wassen? Kijk mij, ik heb de natste handen van de hele wereld. Niemand heeft zulke natte handen als ik.
Kind wil niet eten? Oeh! Dan mag ik al jouw eten wel toch? En je toetje, en je snoep. Want ik ben een monster die alles in huis opeet, HAM!!!
Kind wil niet naar de WC? - oeh! Dan ga ik eerst! Ik ga winnen!!
Kind wil niet handen wassen? Kijk mij, ik heb de natste handen van de hele wereld. Niemand heeft zulke natte handen als ik.
Kind wil niet eten? Oeh! Dan mag ik al jouw eten wel toch? En je toetje, en je snoep. Want ik ben een monster die alles in huis opeet, HAM!!!
vrijdag 14 januari 2022 om 14:10
Sorry dan had ik je berichtje verkeerd begrepen.Lariba schreef: ↑14-01-2022 13:13Wij zijn het gewoon eens hoor. Ik wilde met mijn pleidooi juist aangeven waarom TO er niets aan heeft hier iedere keer een topic te openen en om tips te vragen, en waarom ze op zoek moet naar live hulp. Juist omdat er van alles meespeelt. Dat bedoel ik dus niet als excuus, maar als extra reden waarom TO niet geholpen is met 'gewone' tips en ervaringen.
Overigens doet TO het vanaf het begin feitelijk alleen, als ik het me goed herinner (heb nu niet geloept) heeft vader zich al in de eerste maanden uit de dagelijkse zorg teruggetrokken.
We horen natuurlijk maar 1 kant van het verhaal dus dat is lastig beoordelen. Maar ook die vrouwen zijn er, die alleen een kind krijgen en het ook alleen moeten doen.
Feit is wel dat er in die periode door TO ook vragen gesteld werden die in mijn ogen nogal onzeker en onwetend over kwamen. Vragen waardoor ik toen al dacht, als zulke dingen al moeizaam gaan hoe gaat dat straks lopen. Ik heb toen ook geadviseerd kindje medisch te laten onderzoeken om uit te sluiten dat het iets medisch was en daarna hulp te zoeken zodat je vroeg geholpen kan worden en de hulp kan meegroeien met het kind ipv dat je nu eerst dingen moet gaan herstellen wat dubbel zoveel moeite kost zeker als je kindje zoveel temperament heeft.
Het is geen schande hulp te vragen als het niet lukt en ja ga er maar aanstaan de situatie van TO dat ben ik ook met je eens.
Het is alleen zo zonde, kinderen krijgen is leuk, echt niet altijd makkelijk maar bovenal zou je er van moeten kunnen genieten en dat gun ik TO ook.
vrijdag 14 januari 2022 om 14:54
Ik vind eigenlijk sowieso dat je met problemen, die al zolang lopen goede professionele hulp moet roepen in plaats van hier op een forum tips vragen.
Een forum kan heerlijk zijn om van je af te schrijven, maar het vragen naar tips kan je ook onzeker maken en daar moet je mee oppassen.
Ik lees hier bijvoorbeeld dat iemand schrijft dat meerdere (heftige en lange) driftbuien per dag niet normaal is. Dat kan heel onzeker maken als je kind dus minstens 4x per dag 20 min lang schoppend en krijsend op de grond ligt. Gelukkig had ik een pedagoge in mijn kennissenkring die mij verzekerde dat ik dit bij peuterpuberteit kan horen, net zoals het normaal is dat een peuter nooit een driftbui heeft.
Zodra ik wist dat het volkomen normaal was (net als bijten, spugen, haren trekken, schoppen en slaan op deze leeftijd) kon ik er ook veel meer ontspannen mee omgaan en de fase rustig uitzitten (want het ging ook vanzelf weer over).
Een forum kan heerlijk zijn om van je af te schrijven, maar het vragen naar tips kan je ook onzeker maken en daar moet je mee oppassen.
Ik lees hier bijvoorbeeld dat iemand schrijft dat meerdere (heftige en lange) driftbuien per dag niet normaal is. Dat kan heel onzeker maken als je kind dus minstens 4x per dag 20 min lang schoppend en krijsend op de grond ligt. Gelukkig had ik een pedagoge in mijn kennissenkring die mij verzekerde dat ik dit bij peuterpuberteit kan horen, net zoals het normaal is dat een peuter nooit een driftbui heeft.
Zodra ik wist dat het volkomen normaal was (net als bijten, spugen, haren trekken, schoppen en slaan op deze leeftijd) kon ik er ook veel meer ontspannen mee omgaan en de fase rustig uitzitten (want het ging ook vanzelf weer over).
