Kinderen
alle pijlers
Ik wil ook....
maandag 12 mei 2008 om 09:19
Dames,
ik ben 26 en vriendlief 29. Het begint te prikkelen; ik zou wel willen stoppen met de pil. Maar er is een probleempje: vriendlief.
Waarom willen mannen tegenwoordig geen kinderen meer of erg laat. Laatst op Zembla een docu gezien over oude moeders (nog steeds op de site te zien; aanrader!). Voor mijn dertigste wil ik toch wel graag een kindje hebben als het lukt. Ik geef mijn vriend nog een jaar....
Hoe oud waren/zijn jullie bij je eerste kind?
Ging je partner meteen overstag?
Dank,
juffertje
ik ben 26 en vriendlief 29. Het begint te prikkelen; ik zou wel willen stoppen met de pil. Maar er is een probleempje: vriendlief.
Waarom willen mannen tegenwoordig geen kinderen meer of erg laat. Laatst op Zembla een docu gezien over oude moeders (nog steeds op de site te zien; aanrader!). Voor mijn dertigste wil ik toch wel graag een kindje hebben als het lukt. Ik geef mijn vriend nog een jaar....
Hoe oud waren/zijn jullie bij je eerste kind?
Ging je partner meteen overstag?
Dank,
juffertje
Een zoon!
maandag 12 mei 2008 om 09:31
ik was een keer een pil vergeten, veel gezopen en geweldige sex gehad ...
met yamman om tafel gaan zitten , wat te doen: gokken ?morning after pil ? ( word ik heel ziek van )
toen zei yamman , zie maar ... ik vind het niet erg als je zwanger word nu ....
dus toen meteen op tafel gegooid ... helemaal maar stoppen met de pil dan ?
en zo geschiedde.....
(de vergeten pil stress bleek allemaal onnodig want zonder medisch ingrijpen kunnen we geen kinderen krijgen. na 2.5 jaar eindelijk zwanger middels IUI
)
met yamman om tafel gaan zitten , wat te doen: gokken ?morning after pil ? ( word ik heel ziek van )
toen zei yamman , zie maar ... ik vind het niet erg als je zwanger word nu ....
dus toen meteen op tafel gegooid ... helemaal maar stoppen met de pil dan ?
en zo geschiedde.....
(de vergeten pil stress bleek allemaal onnodig want zonder medisch ingrijpen kunnen we geen kinderen krijgen. na 2.5 jaar eindelijk zwanger middels IUI
)
maandag 12 mei 2008 om 09:38
1e 22
2e 24
Wij waren bij de eerste nog druk aan het overleggen wanneer we kinderen wilden, of we er al meteen voor zouden gaan of nog even een jaar of 2 wilden wachten. We waren er wel uit dat we ze wilden en dat het geen járen meer zou duren wat ons betreft. Maar toen bleek ik al zwanger te zijn en hoefden we daar niet meer over te beslissen.
Achteraf zei mijn man dat hij hier wel blij om was, hij vond het ook een lastige beslissing, terwijl ik er al wel uit was. Hij zei dat hij anders waarschijnlijk nu nog niet had durven zeggen dat we er maar voor moesten gaan.
Ook bij de tweede was hij wat terughoudender dan ik. Hij wilde er wel graag een kindje bij, maar hij bleef toch meer hangen in het praktische, daar had ik wat minder last van.
2e 24
Wij waren bij de eerste nog druk aan het overleggen wanneer we kinderen wilden, of we er al meteen voor zouden gaan of nog even een jaar of 2 wilden wachten. We waren er wel uit dat we ze wilden en dat het geen járen meer zou duren wat ons betreft. Maar toen bleek ik al zwanger te zijn en hoefden we daar niet meer over te beslissen.
Achteraf zei mijn man dat hij hier wel blij om was, hij vond het ook een lastige beslissing, terwijl ik er al wel uit was. Hij zei dat hij anders waarschijnlijk nu nog niet had durven zeggen dat we er maar voor moesten gaan.
Ook bij de tweede was hij wat terughoudender dan ik. Hij wilde er wel graag een kindje bij, maar hij bleef toch meer hangen in het praktische, daar had ik wat minder last van.
maandag 12 mei 2008 om 10:09
maandag 12 mei 2008 om 10:16
maandag 12 mei 2008 om 10:34
Lieve Juffertje22,
Ik ben al een stukje ouder dan jij, en mij mij kriebelt het ook. Helaas is er bij mijn vriend geen sprake van overstag gaan, hij wil gewoon geen kinderen. Waarschijnlijk gaan we dus ook uit elkaar om deze reden. Heel verdrietig. Probeer te bespreken met je vriend of hij echt geen kinderen wil of nog even (!) wil wachten. Er is een tijdje geleden een topic (volgens mij op onderwerp kinderen) geweest waarin dit onderwerp (vriend wil (nog) geen kinderen) ook werd besproken, en het viel me op dat de meeste mannen vrij snel (volgens mij binnen enkele maanden) overstag gingen. Hoewel het in mijn ogen echt heel belangrijk is allebei "overtuigd" voor een kind(erwens) te gaan, lijkt het erop dat sommige mannen gewoon een klein zetje in de gewenste richting nodig hebben. Misschien valt jouw vriend ook onder deze categorie. Over je deadline: dat heb ik ook gedaan (al werd het ietsje langer dan een jaar en heb ik 'm vooral mezelf gesteld), het dwingt je in ieder geval tot actie, al is het in mijn geval niet de actie die ik gewild had (uit elkaar gaan). Qua leeftijd lijk je in ieder geval nog ruim de tijd te hebben. Heel veel succes.
Ik ben al een stukje ouder dan jij, en mij mij kriebelt het ook. Helaas is er bij mijn vriend geen sprake van overstag gaan, hij wil gewoon geen kinderen. Waarschijnlijk gaan we dus ook uit elkaar om deze reden. Heel verdrietig. Probeer te bespreken met je vriend of hij echt geen kinderen wil of nog even (!) wil wachten. Er is een tijdje geleden een topic (volgens mij op onderwerp kinderen) geweest waarin dit onderwerp (vriend wil (nog) geen kinderen) ook werd besproken, en het viel me op dat de meeste mannen vrij snel (volgens mij binnen enkele maanden) overstag gingen. Hoewel het in mijn ogen echt heel belangrijk is allebei "overtuigd" voor een kind(erwens) te gaan, lijkt het erop dat sommige mannen gewoon een klein zetje in de gewenste richting nodig hebben. Misschien valt jouw vriend ook onder deze categorie. Over je deadline: dat heb ik ook gedaan (al werd het ietsje langer dan een jaar en heb ik 'm vooral mezelf gesteld), het dwingt je in ieder geval tot actie, al is het in mijn geval niet de actie die ik gewild had (uit elkaar gaan). Qua leeftijd lijk je in ieder geval nog ruim de tijd te hebben. Heel veel succes.
maandag 12 mei 2008 om 10:44
Ik ben nu 27 jaar en zwanger van de eerste. (Vorig jaar heb ik een miskraam gehad. Als het toen goed was gegaan, was ik 26 jaar geweest als de baby was gekomen.) Mijn vriend is nu 29 jaar.
De eerste keer was ik in een keer zwanger. Na de miskraam heeft het bijna een jaar geduurd voordat ik weer zwanger was. Daardoor kwamen bij mijn vriend schuldgevoelens bovendrijven. Hij had er voor zijn gevoel veel eerder voor moeten kiezen (ik wilde wel, hij wilde wachten). Hij was bang dat door zijn eerdere angst, het nu te laat zou zijn (wat dus niet zo was)...
De eerste keer was ik in een keer zwanger. Na de miskraam heeft het bijna een jaar geduurd voordat ik weer zwanger was. Daardoor kwamen bij mijn vriend schuldgevoelens bovendrijven. Hij had er voor zijn gevoel veel eerder voor moeten kiezen (ik wilde wel, hij wilde wachten). Hij was bang dat door zijn eerdere angst, het nu te laat zou zijn (wat dus niet zo was)...
maandag 12 mei 2008 om 11:12
He Lalein,
Ik kan natuurlijk niet voor TO spreken, maar ik had / heb inderdaad ook zo'n deadline, ik begin intussen in de categorie "opschieten" te vallen en voor mij is het qua kinderwens in de komende jaren erop of eronder. Die deadline was voor mij om mezelf tot een heel duidelijke keuze te dwingen: bij elkaar blijven en geen kinderen, of uit elkaar gaan. En dan misschien ook geen kinderen, maar in ieder geval wel nog een kans. Vriendlief is daarvan inderdaad op de hoogte, en is -hoewel verdrietig- wel blij dat er een knoop doorgehakt gaat worden. En helaas: een anonieme donor zit er tegenwoordig niet meer in, (tenzij je de onbekende uit de kroeg bedoelt), alle donors zijn tegenwoordig - op verzoek van het kind- eventueel bekend (waardoor er dus nu een wachtlijst is).. Dus misschien bedoelt TO zo'n zelfde deadline, al hoor ik natuurlijk graag haar eigen mening!
Ik kan natuurlijk niet voor TO spreken, maar ik had / heb inderdaad ook zo'n deadline, ik begin intussen in de categorie "opschieten" te vallen en voor mij is het qua kinderwens in de komende jaren erop of eronder. Die deadline was voor mij om mezelf tot een heel duidelijke keuze te dwingen: bij elkaar blijven en geen kinderen, of uit elkaar gaan. En dan misschien ook geen kinderen, maar in ieder geval wel nog een kans. Vriendlief is daarvan inderdaad op de hoogte, en is -hoewel verdrietig- wel blij dat er een knoop doorgehakt gaat worden. En helaas: een anonieme donor zit er tegenwoordig niet meer in, (tenzij je de onbekende uit de kroeg bedoelt), alle donors zijn tegenwoordig - op verzoek van het kind- eventueel bekend (waardoor er dus nu een wachtlijst is).. Dus misschien bedoelt TO zo'n zelfde deadline, al hoor ik natuurlijk graag haar eigen mening!
maandag 12 mei 2008 om 11:42
als je in de categorie opschieten valt vind ik het een ander verhaal...maar to is pas 26, net als ik.
natuurlijk begint het bij mij ook te kriebelen, maar ik vind dit nog totaal niet de leeftijd waarop je je partner zo een ultimatum stelt...tenzij je bijv. in een vroege overgang zit ofzo....
ik zou ook heel graag voor mijn 30e kids hebben, maar als mijn vriend, die iets jonger is, nog even wil wachten, vind ik dat prima...het moet een keuze van allebei zijn.
snappie?
maandag 12 mei 2008 om 11:59
Juffertje dit is een lastig onderwerp, ik heb het ook meegemaakt. Heb nu een dochtertje van bijna 1 (was 27 toen ze geboren werd) en mijn vriend zou haar nooit meer kwijt willen en houdt zo veel van haar. Dat heeft hij zich nooit kunnen voorstellen.
Bij mij kriebelde het al langer, maar vriend was er niet klaar voor bla bla bla. Ik was nog jong (25) maar het kriebelde niet minder (had geen zin om 10 jaar te wachten en dan de boot te missen). Ben zomers gestopt met de pil, om alvast te ontpillen en dan zouden we het met condooms doen. In dec zwanger, helaas een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Daardoor werd hij nog terughoudender. Paar keer naar psych geweest. En een jaar later weer zwanger en nu dus een dochter.
Tip van de psych die ons wel geholpen heeft was er over praten. Een keer per week een half uurtje. Ik zou hem dan van alles vertellen en hij zou luisteren en niet raar reageren. Hij was namelijk helemaal geen kleine kinderen/ baby's gewend.
Als het echt om het wennen gaat kun je bijvoorbeeld ook de "kinderen"kopen en eens laten liggen. Mijn vriend ging er dan wel eens in zitten bladeren als ik er niet was. Hij had gewoon voorbereiding nodig. En dat vind ik (achteraf gezien) helemaal niet zo raar, want op veel ingrijpende veranderingen bereidt je je voor.
Heel veel succes!
Oh en naar mijn mening kun je best met de pil stoppen als hij het weet. Laat hem dan maar de verantwoordelijkheid dragen voor de AC
Bij mij kriebelde het al langer, maar vriend was er niet klaar voor bla bla bla. Ik was nog jong (25) maar het kriebelde niet minder (had geen zin om 10 jaar te wachten en dan de boot te missen). Ben zomers gestopt met de pil, om alvast te ontpillen en dan zouden we het met condooms doen. In dec zwanger, helaas een buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Daardoor werd hij nog terughoudender. Paar keer naar psych geweest. En een jaar later weer zwanger en nu dus een dochter.
Tip van de psych die ons wel geholpen heeft was er over praten. Een keer per week een half uurtje. Ik zou hem dan van alles vertellen en hij zou luisteren en niet raar reageren. Hij was namelijk helemaal geen kleine kinderen/ baby's gewend.
Als het echt om het wennen gaat kun je bijvoorbeeld ook de "kinderen"kopen en eens laten liggen. Mijn vriend ging er dan wel eens in zitten bladeren als ik er niet was. Hij had gewoon voorbereiding nodig. En dat vind ik (achteraf gezien) helemaal niet zo raar, want op veel ingrijpende veranderingen bereidt je je voor.
Heel veel succes!
Oh en naar mijn mening kun je best met de pil stoppen als hij het weet. Laat hem dan maar de verantwoordelijkheid dragen voor de AC
maandag 12 mei 2008 om 12:01
Bij het eerste kind was ik 24, straks bij de tweede 26. Ik heb mijn man leren kennen toen ik 20 was. Ik was toen net begonnen met mijn opleiding, en heb hem in de eerste maanden verteld dat ik graag wilde proberen om zwanger te worden zodra ik was afgestudeerd.
Hij moest wel even slikken, maar had nog ruim 3 jaar om aan het idee te wennen of weg te gaan. Hij is goed gewend aanm het idee, was ook degene die meteen wel voor de tweede wilde gaan. Hij is 2 jaar ouder dan ik ben.
Hij moest wel even slikken, maar had nog ruim 3 jaar om aan het idee te wennen of weg te gaan. Hij is goed gewend aanm het idee, was ook degene die meteen wel voor de tweede wilde gaan. Hij is 2 jaar ouder dan ik ben.
maandag 12 mei 2008 om 12:30
He Lalein,
Ik vind 26 ook nog jong hoor, je hebt dan inderdaad nog wel even tijd om samen naar een kinderwens toe te groeien.
Wat me uit TO's verhaal nog niet duidelijk is geworden is of haar vriend al weet of hij "echt niet" of "nog niet" wil.
In het tweede geval is elkaar de tijd gegeven een goed plan, en is een deadline misschien wel erg dwingend.
(NB: Je vriend is vast blij met jouw geduld, hij heeft een goede aan je!)
In het eerste geval is een deadline alleen zinvol voor jezelf (zoals dus in mijn situatie).
Dus TO: ben je er nog? Welke situatie geldt voor jou?
Ik vind 26 ook nog jong hoor, je hebt dan inderdaad nog wel even tijd om samen naar een kinderwens toe te groeien.
Wat me uit TO's verhaal nog niet duidelijk is geworden is of haar vriend al weet of hij "echt niet" of "nog niet" wil.
In het tweede geval is elkaar de tijd gegeven een goed plan, en is een deadline misschien wel erg dwingend.
(NB: Je vriend is vast blij met jouw geduld, hij heeft een goede aan je!)
In het eerste geval is een deadline alleen zinvol voor jezelf (zoals dus in mijn situatie).
Dus TO: ben je er nog? Welke situatie geldt voor jou?
maandag 12 mei 2008 om 12:51
Ik wilde al heeeeel lang kinderen (6 jaar ofzo) maar vriend wist niet of hij ze wilde. Heeft al kinderen uit een eerder huwelijk en wist niet of hij er nog meer wilde. Zijn zelfs een tijdje uit elkaar geweest en uiteindelijk besloot hij dat hij toch wilde, maar maar eentje. Toen was ik 35 en hij 40.
Nu hebben we een dochter van 1,5 en wil hij eigenlijk nog wel een tweede!
Nu hebben we een dochter van 1,5 en wil hij eigenlijk nog wel een tweede!
