Kinderen
alle pijlers
Ik wil ook....
maandag 12 mei 2008 om 09:19
Dames,
ik ben 26 en vriendlief 29. Het begint te prikkelen; ik zou wel willen stoppen met de pil. Maar er is een probleempje: vriendlief.
Waarom willen mannen tegenwoordig geen kinderen meer of erg laat. Laatst op Zembla een docu gezien over oude moeders (nog steeds op de site te zien; aanrader!). Voor mijn dertigste wil ik toch wel graag een kindje hebben als het lukt. Ik geef mijn vriend nog een jaar....
Hoe oud waren/zijn jullie bij je eerste kind?
Ging je partner meteen overstag?
Dank,
juffertje
ik ben 26 en vriendlief 29. Het begint te prikkelen; ik zou wel willen stoppen met de pil. Maar er is een probleempje: vriendlief.
Waarom willen mannen tegenwoordig geen kinderen meer of erg laat. Laatst op Zembla een docu gezien over oude moeders (nog steeds op de site te zien; aanrader!). Voor mijn dertigste wil ik toch wel graag een kindje hebben als het lukt. Ik geef mijn vriend nog een jaar....
Hoe oud waren/zijn jullie bij je eerste kind?
Ging je partner meteen overstag?
Dank,
juffertje
Een zoon!
maandag 12 mei 2008 om 12:55
Dag dames,
Ik was in 2006 uitgerekend van de eerste 5 dagen voor mijn eigen verjaardag (dacht nog:''Je zult het toch zien...!''), maar liep 2 weken en 2 dagen overtijd en was dus net 29 toen zoon kwam. Man was toen 37.
Van de week was ik een leuke naam tegengekomen en zei:''Goh, zullen we nr. 2 ''Piet'' noemen...?" Man:"Ik vind 1 kind genoeg!''
Ik zei het ook zonder enige inleiding, gewoon een spontane aktie, misschien raakte hij daarvan even van het pad. Had het natuurlijk wel eerder met hem erover gehad en toen stond hij ook niet te springen, paar maanden later was hij iets milder, maar nu dus dit.
Ik krijg steeds harder jeuk aan mijn eierstokken. Lees je hier een vehaal over zwanger zijn ondanks spriraaltje, flitst er wel even door m'n hoofd:"Dat zou ''makkelijk'' zijn..., als je er niks aan kan doen kan je er niks aan doen
"
Maar goed, even uit praktisch oogpunt zou het fijner zijn als we eerst verhuisd waren maar het is verbazingwekkend hoe snel ik binnen een paar weken bepaalde ''voorwaarden'' overboord gooi, want: kriebel.
Zucht, ga plan van aanpak maken voor bewerken man
Hij is potdomme Arabisch, hoeveel Arabieren willen er nou maar 1 kind 
(maar als 'ie echt niet wil, zijn we nog zwaar gezegend met zoon 
)
Ik was in 2006 uitgerekend van de eerste 5 dagen voor mijn eigen verjaardag (dacht nog:''Je zult het toch zien...!''), maar liep 2 weken en 2 dagen overtijd en was dus net 29 toen zoon kwam. Man was toen 37.
Van de week was ik een leuke naam tegengekomen en zei:''Goh, zullen we nr. 2 ''Piet'' noemen...?" Man:"Ik vind 1 kind genoeg!''
Ik zei het ook zonder enige inleiding, gewoon een spontane aktie, misschien raakte hij daarvan even van het pad. Had het natuurlijk wel eerder met hem erover gehad en toen stond hij ook niet te springen, paar maanden later was hij iets milder, maar nu dus dit. Ik krijg steeds harder jeuk aan mijn eierstokken. Lees je hier een vehaal over zwanger zijn ondanks spriraaltje, flitst er wel even door m'n hoofd:"Dat zou ''makkelijk'' zijn..., als je er niks aan kan doen kan je er niks aan doen
" Maar goed, even uit praktisch oogpunt zou het fijner zijn als we eerst verhuisd waren maar het is verbazingwekkend hoe snel ik binnen een paar weken bepaalde ''voorwaarden'' overboord gooi, want: kriebel.
Zucht, ga plan van aanpak maken voor bewerken man
Hij is potdomme Arabisch, hoeveel Arabieren willen er nou maar 1 kind (maar als 'ie echt niet wil, zijn we nog zwaar gezegend met zoon )
maandag 12 mei 2008 om 13:02
Ik vind die "ook" uit de titel zo interessant. Heb je misschien momenteel veel mensen in je omgeving die zwanger zijn? Dat kan ervoor zorgen dat ook jouw eierstokken harder gaan rammelen.
Want 26 is inderdaad nog jong, je hebt nog aaaaalle tijd. Laat je niet opnaaien door het bestaan van zwangeren in je omgeving. Da's leuk voor ze, maar jouw tijd komt nog wel.
Tenzij je zeker weet dat je vriend sowieso geen kinderen wil. Is dat het geval, of is het gewoon een 'nog niet'?
Want 26 is inderdaad nog jong, je hebt nog aaaaalle tijd. Laat je niet opnaaien door het bestaan van zwangeren in je omgeving. Da's leuk voor ze, maar jouw tijd komt nog wel.
Tenzij je zeker weet dat je vriend sowieso geen kinderen wil. Is dat het geval, of is het gewoon een 'nog niet'?
maandag 12 mei 2008 om 13:05
maandag 12 mei 2008 om 13:38
Ik ken het!
Ik was 20 toen ik ineens een kinderwens kreeg.
Door omstandigheden (veeeels te klein huis, man die nog studeerde, ik die veeeeels te weinig verdiende) moesten wij wachten.
Ik was 25 toen ik zwanger raakte en 26 toen ik (eindelijk!!) mama werd!
Nu is het zo dat volgens de maatschappij het toch behoorlijk jong is om met 26 jaar mama te zijn maar om 5 jaar te wachten op iets dat je zo graag wilt is zo ontzettend lang!
Het heeft ook niks uitgemaakt voor mijn "klapperende eierstokken" dat ik zo jong was.
Het klapperen ging gewoon even hard door!
Kan me dus wel indenken hoe jjij je voelt en dat is echt niet fijn!
Ik was 20 toen ik ineens een kinderwens kreeg.
Door omstandigheden (veeeels te klein huis, man die nog studeerde, ik die veeeeels te weinig verdiende) moesten wij wachten.
Ik was 25 toen ik zwanger raakte en 26 toen ik (eindelijk!!) mama werd!
Nu is het zo dat volgens de maatschappij het toch behoorlijk jong is om met 26 jaar mama te zijn maar om 5 jaar te wachten op iets dat je zo graag wilt is zo ontzettend lang!
Het heeft ook niks uitgemaakt voor mijn "klapperende eierstokken" dat ik zo jong was.
Het klapperen ging gewoon even hard door!
Kan me dus wel indenken hoe jjij je voelt en dat is echt niet fijn!
Ja, dat vind ik echt.
maandag 12 mei 2008 om 19:25
JAAA, daar ben ik weer. Zat op het terras!
Ik weet dat vriendlief ooit kinderen wil, alleen voorlopig stelt hij het graag uit.... Om mij heen krijgen veel mensen kinderen en aangezien mijn eierstokken beginnen te klapperen ' wil ik ook...'. De eerste in onze vriendengroep is er ook.
Per september gaan we verhuizen, dan lijkt 2009 een ideaal jaar voor mij om ergens te beginnen. Gewoon relaxt stoppen met de pil en maar kijken...
Ik weet dat vriendlief ooit kinderen wil, alleen voorlopig stelt hij het graag uit.... Om mij heen krijgen veel mensen kinderen en aangezien mijn eierstokken beginnen te klapperen ' wil ik ook...'. De eerste in onze vriendengroep is er ook.
Per september gaan we verhuizen, dan lijkt 2009 een ideaal jaar voor mij om ergens te beginnen. Gewoon relaxt stoppen met de pil en maar kijken...
Een zoon!
zaterdag 17 mei 2008 om 09:54
Ik snap alleen niet zo dat 26/27 jaar hier 'jong' genoemd wordt. Ik ben zelf 27 jaar en zwanger. Volgens de boeken een ideale leeftijd voor het krijgen van kinderen. In mijn omgeving ben ik ook echt een middenmoter qua leeftijd bij het zwanger worden. Ik heb al aardig wat vrienden en kennissen met kinderen, maar dat zijn er ongeveer net zoveel als vrienden en kennissen zonder kinderen.
Ik vind leeftijd dan ook een kulargument. Als TO met haar 26 jaar graag kinderen wil, is dat zeker niet te vroeg. Op zich snap ik haar deadline wel (die hadden wij ook, maar hij is gaandeweg wel een aantal keer verschoven). Maar of ik het er ook op aan zou laten komen dat de relatie daardoor wordt verbroken? Nee, dan zo ik mijn vriend waarschijnlijk toch nog wel even uitstel gunnen. Bij mij werkte het zo prima. Op een gegeven moment was mijn vriend er ineens wel aan toe en werd hij super enthousiast.
Ik vind leeftijd dan ook een kulargument. Als TO met haar 26 jaar graag kinderen wil, is dat zeker niet te vroeg. Op zich snap ik haar deadline wel (die hadden wij ook, maar hij is gaandeweg wel een aantal keer verschoven). Maar of ik het er ook op aan zou laten komen dat de relatie daardoor wordt verbroken? Nee, dan zo ik mijn vriend waarschijnlijk toch nog wel even uitstel gunnen. Bij mij werkte het zo prima. Op een gegeven moment was mijn vriend er ineens wel aan toe en werd hij super enthousiast.
zaterdag 17 mei 2008 om 11:12
Ik was 26 dat onze eerste werd geboren. Ik vond dat niet jong. Mijn omgeving wel. Dat wil zeggen, bepaalde types vonden van wel. Dat waren elke keer erg carrieregerichte mensen en mensen die bewust kinderloos zijn. ("Ga lekker nog genieten, dingen doen, reizen, carriere maken etc. voor je je vastlegt al zo jong")
Degenen die wel kinderen wilden op termijn hoorde ik er niet over.
Ben nu zwanger van de tweede, en ben 30. (Had de tweede liever 2 jaar geleden gekregen maar wilde toen geen tweede ivm slaapgebrek door eerste
)
Degenen die wel kinderen wilden op termijn hoorde ik er niet over.
Ben nu zwanger van de tweede, en ben 30. (Had de tweede liever 2 jaar geleden gekregen maar wilde toen geen tweede ivm slaapgebrek door eerste
)
zaterdag 17 mei 2008 om 12:45
24 toen ik onbedoeld zwanger werd. Dit werd een abortus. Kinderwens was toen net een beetje begonnen te leven voor mij. Die kinderwens nam voor mij onhoudbare proporties aan, maar helaas had ik een vent die naarmate kinderen meer begonnen te leven bij mij, voor hem het tegenovergestelde effect had. Hij wilde steeds minder graag en op een gegeven moment kregen we situaties dat hij begon te roepen ze misschien nooit te willen.
Terwijl hij ze vroeger (zonder die druk) wel graag wilde. Was dus erg verwarrend voor mij. Ik heb toen ook geeist dat hij mij uitsluitsel gaf waar ik aan toe was en dan niet een antwoord als ooit, want daar nam ik geen genoegen meer mee.
Toen we hieruit waren, hadden we besloten ervoor te gaan als ik 28 zou zijn (en hij 29). Maar onveilig vrijen maakte dat ik zwanger werd met 27 (hij was 28) en met mijn 28e werd onze dochter geboren.
Waar hij onmogelijk blij mee is en het zelfs jammer vindt dat hij niet wat jaartjes eerder was begonnen.
Mannen....
Terwijl hij ze vroeger (zonder die druk) wel graag wilde. Was dus erg verwarrend voor mij. Ik heb toen ook geeist dat hij mij uitsluitsel gaf waar ik aan toe was en dan niet een antwoord als ooit, want daar nam ik geen genoegen meer mee.
Toen we hieruit waren, hadden we besloten ervoor te gaan als ik 28 zou zijn (en hij 29). Maar onveilig vrijen maakte dat ik zwanger werd met 27 (hij was 28) en met mijn 28e werd onze dochter geboren.
Waar hij onmogelijk blij mee is en het zelfs jammer vindt dat hij niet wat jaartjes eerder was begonnen.
Mannen....
zondag 18 mei 2008 om 14:12
Gisteren hebben we het erover gehad. Ik heb hem verteld dat ik in mijn hoofd heb om te stoppen met de pil op zijn dertigste (dus over een jaar). Hier schrok hij nogal van, vervolgens besefte ik dat een jaar toch ook wel snel is. Hij wilde het graag op zijn 33ste, wat ik te laat vond. Toen gaf ik zijn 32ste aan en dit vond hij wel ok. Dit betekent dat ik 29 ben, wanneer ik met de pil zou stoppen en 30 bij mijn eerste kind (in het gunstigste geval). Ik heb het om politieke redenen even zo gelaten. Later wil ik erop terug komen en mijn 28ste aangeven. Dit lijkt mij ideaal, dus wanneer hij 31 wordt...
Waarom willen we tegenwoordig alles plannen? Ik word soms zo gek van mezelf...
Waarom willen we tegenwoordig alles plannen? Ik word soms zo gek van mezelf...
Een zoon!
zondag 18 mei 2008 om 17:49
Nou ja, een leeftijd noemen is nog neit eens zo relevant, want wij hadden ook niet gezegd met 28 jaar beginnen. Dat was meer van over een jaar a anderhalf jaar beginnen (dus dan zou ik 28 zijn).
Dat gaf mij en hem net genoeg ruimte om te wennen. Wennen voor hem (en stiekem ook wel een beetje voor mij) en wachten voor mij. Want jarenlang wachten op iets wat je graag wil is erg moeilijk. Èén a twee jaar is nog wel te doen om te wachten, maar dan wordt het wel erg vervelend als je zóó graag wilt.
Maar goed, gebruik in ieder geval het komende jaar om het onderwerp leven in te blazen bij hem. Zodat hij toe kan gaan leven naar het idee dat jullie een kindje proberen te krijgen. Hoe dat is, wat dat betekend, wat voor emoties dat oproept, etc.
Ik weet niet of het per se plannen is hoor. Als je overvallen wordt door de kriebels, doe je daar gewoon weinig aan, behalve nog te blijven leven in de realiteit en te kijken hoe je samen gelukkig kunt zijn en blijven met die veranderde levensbehoeften. Door bijvoorbeeld een termijn te stellen, te kijken in hoeverre je je leven op orde kunt brengen, etc.
Dat gaf mij en hem net genoeg ruimte om te wennen. Wennen voor hem (en stiekem ook wel een beetje voor mij) en wachten voor mij. Want jarenlang wachten op iets wat je graag wil is erg moeilijk. Èén a twee jaar is nog wel te doen om te wachten, maar dan wordt het wel erg vervelend als je zóó graag wilt.
Maar goed, gebruik in ieder geval het komende jaar om het onderwerp leven in te blazen bij hem. Zodat hij toe kan gaan leven naar het idee dat jullie een kindje proberen te krijgen. Hoe dat is, wat dat betekend, wat voor emoties dat oproept, etc.
Ik weet niet of het per se plannen is hoor. Als je overvallen wordt door de kriebels, doe je daar gewoon weinig aan, behalve nog te blijven leven in de realiteit en te kijken hoe je samen gelukkig kunt zijn en blijven met die veranderde levensbehoeften. Door bijvoorbeeld een termijn te stellen, te kijken in hoeverre je je leven op orde kunt brengen, etc.
