Kinderen
alle pijlers
Iris zet door.
woensdag 30 mei 2007 om 22:23
Voor Zoyla, Iris, Zoyman, Roos en Myrdin...
[fgcolor=#9900cc]Adres voor kaartjes!
Iris
p/a Kiel 7
9733 EB Groningen
weblog: iris9.punt.nl[/fgcolor]
[fgcolor=#9900cc]Adres voor kaartjes!
Iris
p/a Kiel 7
9733 EB Groningen
weblog: iris9.punt.nl[/fgcolor]
Later is nu
vrijdag 1 juni 2007 om 19:15
Hoi Zoyla,
Jemig, wat erg zeg van dat afbouwschema. Dat ze dat volledig verkeerd had zitten berekenen. We moeten er maar aan wennen dat we de waakhonden van onze kinderen zijn. Het is niet anders.
En wat verschrikkelijk spannend zeg, die punctie en de uitslag (wat een verschrikkelijke dagen zullen het zijn, waarin je moet wachten op de uitslag). Het komt vast allemaal goed! Daar ga ik in gedachten gewoon voor.
Ik ben vandaag 3x langsgelopen op de poli (wij liggen op M2) met de tas kleertjes, maar ik heb je niet gezien. (en Iris ook niet, heb wel steeds even mijn neus om de hoek gestoken bij de dagbehandeling) Liggen jullie morgen op M2? D'as mooi, dan kan ik ze dan geven. Ik heb de tas daar gewoon laten staan.
Met Vincent gaat het weer goed. Vandaag was hij koortsvrij. Ik heb weer eindeloos veel rondjes met hem gesjouwd over de afdeling. Het is sneu dat hij nu daar moet blijven terwijl hij er nu weer goed aan toe is. Maar ja, de kuur moet eerst afgemaakt worden voordat hij weg mag.
Tot morgen!
Clairy
Jemig, wat erg zeg van dat afbouwschema. Dat ze dat volledig verkeerd had zitten berekenen. We moeten er maar aan wennen dat we de waakhonden van onze kinderen zijn. Het is niet anders.
En wat verschrikkelijk spannend zeg, die punctie en de uitslag (wat een verschrikkelijke dagen zullen het zijn, waarin je moet wachten op de uitslag). Het komt vast allemaal goed! Daar ga ik in gedachten gewoon voor.
Ik ben vandaag 3x langsgelopen op de poli (wij liggen op M2) met de tas kleertjes, maar ik heb je niet gezien. (en Iris ook niet, heb wel steeds even mijn neus om de hoek gestoken bij de dagbehandeling) Liggen jullie morgen op M2? D'as mooi, dan kan ik ze dan geven. Ik heb de tas daar gewoon laten staan.
Met Vincent gaat het weer goed. Vandaag was hij koortsvrij. Ik heb weer eindeloos veel rondjes met hem gesjouwd over de afdeling. Het is sneu dat hij nu daar moet blijven terwijl hij er nu weer goed aan toe is. Maar ja, de kuur moet eerst afgemaakt worden voordat hij weg mag.
Tot morgen!
Clairy
vrijdag 1 juni 2007 om 20:23
Hai Clairy!
He, wat jammer dat we elkaar gemist hebben.
We waren er vanmorgen, tot uurtje of half 3 denk ik ( vanaf kwart voor 10 waren we er)
Iris lag helemaal aan de linker kant op de dagbehandeling, tegenover de tv ;)
Maar we hebben ook een dik half uur in de spreekkamer van de ats gezeten, mss dat je ons toen gemist hebt? ( was zo tussen 11 en 12 grofweg)
Goddank dat het met Vincent beter gaat. Wilde maar steeds even naar boven, kijkje bij jullie nemen. Maar morgen zien we elkaar wel. Kan niet missen. We moeten er om 10 uur zijn zo uit mijn hoofd.
Ja man, hoe meer ik erover nadenke, hoe spannender ik het weer vind, die punctie dinsdag. Ik heb het er vandaag nog met Iris over gehad. Ze had weer zo'n: waarom-heb-ik-dit bui...Ik vertelde haar, dat iedereen vroeger of later zijn of haar portie ongeluk te verduren krijgt, en dat mensen daar sterker van worden. Dat ieder huisje zijn kruisje heeft, en er geen mens bestaat bijna die nooit iets heeft meegemaakt. Erg of minder erg, het vormt je, en maakt je tot wie je bent. En zie dit als een zware, en intense reis, die we met z'n allen gaan afleggen. En waar we sterker, en beter weer uit komen. Dat we nog meer naar elkaar toe groeien. En als gezin en familie een onverwoestbare band met elkaar krijgen ( en houden)
Iris vroeg zich hierna toch nog steeds af, wat háár leerproces dan in deze was? En waarom dat in haar geval dan in godsnaam kanker moest inhouden. Sja...ik vertelde haar, dat wij daar helaas ook geen antwoord op weten. Maar dat het nu eenmaal zo is. Domme pech. En dat we alles op alles zetten, thuis en in het ziekenhuis, om haar hierdoorheen te slepen. En dat het ons gaat lukken! En we later hierop terug kijken, als een zware maar liefdevolle periode. En dat het heus niet enkel ellende was. Maar ook veel lachen, geluksmomenten, en plezier. Zwevend tussen die hoop. Maar vertrouwen op een goede afloop. Want dat doen we nog steeds. En ik geloof er meer en meer in. Onze dochter komt er wel. ( En Vincent trouwens ook, weet ik heel zeker!!)
Ze was trouwens vanmiddag ineens ( na haar middagdutje) niet te genieten. Mama: Oma irriteerd me mateloos, zei ze ineens ( en ze is DOL op haar oma) Ik zeg: hoezo dan? Nou, ze praat maar en ze praat maar en ze houdt niet meer op. Ik irriteer me trouwens ook aan Marcel, en aan Roos, en eigenlijk ook aan jou...Oh okee...en aan Myrdin dan? Informeerde ik voorzichtig..Nee, aan Myrdin niet, die is schattig, en hij danst zo leuk met zijn dikke kont in de lucht :P
Nou ja, ken je plek zou ik zo zeggen ;)
Janneke, echt heel erg leuk als jullie morgen komen. Iris kijkt er enorm naar uit. Maar bel ff, want we hebben geen idee hoe laat we van die kuur terug zijn.
En ik waarschuw je alvast. Iris kan soms echt ineens heel boos zijn. Dat is NIET persoonlijk, maar dat zijn die rotmedicijnen. Van de week zat er ook een vriendinnetje van Iris hier, en die is op een gegeven moment maar we gegaan, die wist het ook even niet meer. Dus dan weet je dat alvast :D
Even heel iets anders, en ook wel een beetje genant. Maar ik loop er al een poosje mee nu. Hoe doen andere mensen in crisis situaties dat relationeel gezien met de sex?
Normaliter ben ik een enorm sexueel ingesteld persoon. Mijn man ook. En we vrijen altijd de sterren van de hemel. Langer dan een week ( vlak voor de bevallingen en de kraamtijd) hebben we nooit niet gevreeen. Maar nu is het bar en boos. Ik kán het gewoon niet. Het voelt als verraad. Hoe kan ik nou genieten als mijn kind doodziek is? Het is zo smakeloos ineens. Mijn libido is als sneeuw voor de zon verdwenen. Mijn man echter ( zoals het een echte man betaamd :P) denkt daar heel anders over. Die is van mening, dat Iris er niets aan heeft, als wij van elkaar vervreemden en dat sex een heel normale manier van emoties delen, en ontladen is. OOK in crisistijden dus. Juist dan zoek je mekaars warmte op. Ik voel daar dus weinig voor. En daar voel ik me dan ook weer schuldig om. Van elke dag vrijen, is het nu eens in de 2 weken omdat ik het gevoel heb dat ik moet....stom he? Ja mss helemaal de verkeerde plek om het er hier over te hebben. Maar mss weet Clairy daar een antwoord op? Zonder in intieme detaills te hoeven treden. Maar ik kán gewoon niet liefhebben tussen de lakens, ik voel me ZO schuldig. Ik heb verdriet, ben half overspannen, ben bang, en wanhopig met tijd en wijl en daarnaast nog over vermoeid ook. Sex komt dan niet in mijn to-do lijstje voor...is dat gek? Ik kom er niet uit...Maar ben tevens bang, dat als ik te lang wacht, je nog verder van mekaar verwijderd raakt, en de berg die je dan op een gegeven moment over moet, om de draad weer op te pakken, helemaal onheilbergzaam wordt...
Voor nu is het: Koffietijd!
Even de boel de boel.
Ik lees zo wel bij.
X Zoy
He, wat jammer dat we elkaar gemist hebben.
We waren er vanmorgen, tot uurtje of half 3 denk ik ( vanaf kwart voor 10 waren we er)
Iris lag helemaal aan de linker kant op de dagbehandeling, tegenover de tv ;)
Maar we hebben ook een dik half uur in de spreekkamer van de ats gezeten, mss dat je ons toen gemist hebt? ( was zo tussen 11 en 12 grofweg)
Goddank dat het met Vincent beter gaat. Wilde maar steeds even naar boven, kijkje bij jullie nemen. Maar morgen zien we elkaar wel. Kan niet missen. We moeten er om 10 uur zijn zo uit mijn hoofd.
Ja man, hoe meer ik erover nadenke, hoe spannender ik het weer vind, die punctie dinsdag. Ik heb het er vandaag nog met Iris over gehad. Ze had weer zo'n: waarom-heb-ik-dit bui...Ik vertelde haar, dat iedereen vroeger of later zijn of haar portie ongeluk te verduren krijgt, en dat mensen daar sterker van worden. Dat ieder huisje zijn kruisje heeft, en er geen mens bestaat bijna die nooit iets heeft meegemaakt. Erg of minder erg, het vormt je, en maakt je tot wie je bent. En zie dit als een zware, en intense reis, die we met z'n allen gaan afleggen. En waar we sterker, en beter weer uit komen. Dat we nog meer naar elkaar toe groeien. En als gezin en familie een onverwoestbare band met elkaar krijgen ( en houden)
Iris vroeg zich hierna toch nog steeds af, wat háár leerproces dan in deze was? En waarom dat in haar geval dan in godsnaam kanker moest inhouden. Sja...ik vertelde haar, dat wij daar helaas ook geen antwoord op weten. Maar dat het nu eenmaal zo is. Domme pech. En dat we alles op alles zetten, thuis en in het ziekenhuis, om haar hierdoorheen te slepen. En dat het ons gaat lukken! En we later hierop terug kijken, als een zware maar liefdevolle periode. En dat het heus niet enkel ellende was. Maar ook veel lachen, geluksmomenten, en plezier. Zwevend tussen die hoop. Maar vertrouwen op een goede afloop. Want dat doen we nog steeds. En ik geloof er meer en meer in. Onze dochter komt er wel. ( En Vincent trouwens ook, weet ik heel zeker!!)
Ze was trouwens vanmiddag ineens ( na haar middagdutje) niet te genieten. Mama: Oma irriteerd me mateloos, zei ze ineens ( en ze is DOL op haar oma) Ik zeg: hoezo dan? Nou, ze praat maar en ze praat maar en ze houdt niet meer op. Ik irriteer me trouwens ook aan Marcel, en aan Roos, en eigenlijk ook aan jou...Oh okee...en aan Myrdin dan? Informeerde ik voorzichtig..Nee, aan Myrdin niet, die is schattig, en hij danst zo leuk met zijn dikke kont in de lucht :P
Nou ja, ken je plek zou ik zo zeggen ;)
Janneke, echt heel erg leuk als jullie morgen komen. Iris kijkt er enorm naar uit. Maar bel ff, want we hebben geen idee hoe laat we van die kuur terug zijn.
En ik waarschuw je alvast. Iris kan soms echt ineens heel boos zijn. Dat is NIET persoonlijk, maar dat zijn die rotmedicijnen. Van de week zat er ook een vriendinnetje van Iris hier, en die is op een gegeven moment maar we gegaan, die wist het ook even niet meer. Dus dan weet je dat alvast :D
Even heel iets anders, en ook wel een beetje genant. Maar ik loop er al een poosje mee nu. Hoe doen andere mensen in crisis situaties dat relationeel gezien met de sex?
Normaliter ben ik een enorm sexueel ingesteld persoon. Mijn man ook. En we vrijen altijd de sterren van de hemel. Langer dan een week ( vlak voor de bevallingen en de kraamtijd) hebben we nooit niet gevreeen. Maar nu is het bar en boos. Ik kán het gewoon niet. Het voelt als verraad. Hoe kan ik nou genieten als mijn kind doodziek is? Het is zo smakeloos ineens. Mijn libido is als sneeuw voor de zon verdwenen. Mijn man echter ( zoals het een echte man betaamd :P) denkt daar heel anders over. Die is van mening, dat Iris er niets aan heeft, als wij van elkaar vervreemden en dat sex een heel normale manier van emoties delen, en ontladen is. OOK in crisistijden dus. Juist dan zoek je mekaars warmte op. Ik voel daar dus weinig voor. En daar voel ik me dan ook weer schuldig om. Van elke dag vrijen, is het nu eens in de 2 weken omdat ik het gevoel heb dat ik moet....stom he? Ja mss helemaal de verkeerde plek om het er hier over te hebben. Maar mss weet Clairy daar een antwoord op? Zonder in intieme detaills te hoeven treden. Maar ik kán gewoon niet liefhebben tussen de lakens, ik voel me ZO schuldig. Ik heb verdriet, ben half overspannen, ben bang, en wanhopig met tijd en wijl en daarnaast nog over vermoeid ook. Sex komt dan niet in mijn to-do lijstje voor...is dat gek? Ik kom er niet uit...Maar ben tevens bang, dat als ik te lang wacht, je nog verder van mekaar verwijderd raakt, en de berg die je dan op een gegeven moment over moet, om de draad weer op te pakken, helemaal onheilbergzaam wordt...
Voor nu is het: Koffietijd!
Even de boel de boel.
Ik lees zo wel bij.
X Zoy
vrijdag 1 juni 2007 om 20:42
Zoy, als het niet goed voelt, dan voelt het niet goed.
Als je te moe bent, ben je te moe...
Dat vind ik legitieme redenen.
Maar dat je niet mag genieten, omdat je kind ziek is..lieve schat, zet je daar als je kunt overheen! Want als deze kloteperiode voor jullie inderdaad twee jaar duurt, dan kun je jezelf niet zo wegcijferen. Dat redt je niet. Daar duurt het te lang voor.
Als jij jezelf twee jaar lang wegcijfert, als jij jezelf twee jaar lang niet toestaat te genieten, als jij twee jaar lang alleen nog de moeder van Iris bent in plaats van ook Zoyla zelf en ookde vrouw van Zoyman te zijn... dan heeft Iris inplaats van de sterke vrouw die haar moeder is slechts een emotioneel wrak naast haar bed!
Het klinkt hard, maar lieverd, je bent méér dan alleen moeder van een ziek kind. Jij mág nogsteeds genieten. Genieten van je dochter, van je andere kinderen en van je man.
Dat is geen verraad.
Dat is liefde.
Dat is leven.
En ik kan me zo voorstellen dat ook Iris wil dat je leeft!
Dat alles zo normaal mogelijk blijft.
Dus ook haar moeder.
Sterkte, meid. Het is allemaal niet makkelijk! Absoluut niet zelfs...
*;
Als je te moe bent, ben je te moe...
Dat vind ik legitieme redenen.
Maar dat je niet mag genieten, omdat je kind ziek is..lieve schat, zet je daar als je kunt overheen! Want als deze kloteperiode voor jullie inderdaad twee jaar duurt, dan kun je jezelf niet zo wegcijferen. Dat redt je niet. Daar duurt het te lang voor.
Als jij jezelf twee jaar lang wegcijfert, als jij jezelf twee jaar lang niet toestaat te genieten, als jij twee jaar lang alleen nog de moeder van Iris bent in plaats van ook Zoyla zelf en ookde vrouw van Zoyman te zijn... dan heeft Iris inplaats van de sterke vrouw die haar moeder is slechts een emotioneel wrak naast haar bed!
Het klinkt hard, maar lieverd, je bent méér dan alleen moeder van een ziek kind. Jij mág nogsteeds genieten. Genieten van je dochter, van je andere kinderen en van je man.
Dat is geen verraad.
Dat is liefde.
Dat is leven.
En ik kan me zo voorstellen dat ook Iris wil dat je leeft!
Dat alles zo normaal mogelijk blijft.
Dus ook haar moeder.
Sterkte, meid. Het is allemaal niet makkelijk! Absoluut niet zelfs...
*;
Wat wilde ik nou toch typen?
vrijdag 1 juni 2007 om 21:16
Ik begrijp dat je hoofd niet staat naar sex en voel je ook niet verplicht want dat hoeft niet.
Ik denk dat je teveel emoties hebt om je nog lichamelijk over te geven of zo...
Het is ook afschuwelijk wat er allemaal gebeurd is in een maand tijd en logisch dat je met allerlei emoties en gevoelens overhoop ligt.
We bellen morgen wel even want misschien kunnen we beter zondag komen ipv na de kuur.
Als Iris boos is of wat ook maakt ons niet uit, K kan dat wel handelen en ik ook!
We houden van Iris met alles wat er nu bij haar hoort!
Ik denk dat je teveel emoties hebt om je nog lichamelijk over te geven of zo...
Het is ook afschuwelijk wat er allemaal gebeurd is in een maand tijd en logisch dat je met allerlei emoties en gevoelens overhoop ligt.
We bellen morgen wel even want misschien kunnen we beter zondag komen ipv na de kuur.
Als Iris boos is of wat ook maakt ons niet uit, K kan dat wel handelen en ik ook!
We houden van Iris met alles wat er nu bij haar hoort!
vrijdag 1 juni 2007 om 21:21
Zoy, raar genoeg zat ik me al af te vragen hoe dát nu bij jullie ging. :$ Juist omdat je er altijd zo open over bent, dat het heel goed met jullie gaat. En ik kan me zo goed voorstellen dat je hoofd én lichaam er nu niet toe in staat zijn, maar... het was altijd wél een belangrijk aspect van jullie relatie. En voor jou!
Misschien moet je het eerst proberen met gewoon wat massage, van te voren afspreken niet verder te gaan, gewoon genieten van elkaar, ontspannen, elkaar knuffelen, enz. Er zijn, mét elkaar. Ik kan me niet voorstellen, als je dit op dagelijkse basis doet, dat jij dan ook niet weer zin krijgt
*;
Misschien moet je het eerst proberen met gewoon wat massage, van te voren afspreken niet verder te gaan, gewoon genieten van elkaar, ontspannen, elkaar knuffelen, enz. Er zijn, mét elkaar. Ik kan me niet voorstellen, als je dit op dagelijkse basis doet, dat jij dan ook niet weer zin krijgt
*;
Later is nu
vrijdag 1 juni 2007 om 21:33
Zoyla wat ben je toch een heerlijk mens!
Helemaal echt!
Ik kan me er niet echt iets bij voorstellen omdat ik jouw situatie nooit heb meegemaakt. Maar ik herken wel dat schuldgevoel...had ik bv na het overlijden van een dierbare...dan 'mag' je toch geen sex hebben? Dacht ik...Maar het kan ook heel troostend zijn. sex=emotie (voor mij dan).
Helemaal echt!
Ik kan me er niet echt iets bij voorstellen omdat ik jouw situatie nooit heb meegemaakt. Maar ik herken wel dat schuldgevoel...had ik bv na het overlijden van een dierbare...dan 'mag' je toch geen sex hebben? Dacht ik...Maar het kan ook heel troostend zijn. sex=emotie (voor mij dan).
vrijdag 1 juni 2007 om 22:18
Ha, ha, ha Zoyla! Zo herkenbaar die gevoelens van 'kan dat nu nog wel?'
Jawel, het moet zelfs! En als je dan die rust en intimiteit bij elkaar terug kan vinden, voelt het nog intenser en liefdevoller dan ooit tevoren. En je krijgt er tonnen positieve energie voor terug.
Dusseh, vroeg naar bed vanavond!! ;)
Liefs, Clairy
Jawel, het moet zelfs! En als je dan die rust en intimiteit bij elkaar terug kan vinden, voelt het nog intenser en liefdevoller dan ooit tevoren. En je krijgt er tonnen positieve energie voor terug.
Dusseh, vroeg naar bed vanavond!! ;)
Liefs, Clairy
vrijdag 1 juni 2007 om 22:34
Hoi Zoyla,
Ik heb zelf ook dingen meegemaakt in het leven waardoor ik vaak geen zin had. Je wordt dan zo in beslag genomen door verdriet, gedachtes etc. dat je hoofd er niet naar staat, en het gevoel dat het niet goed voelt. Vooral als het allemaal nog vers is en je nog zo in die hektiek zit waar jullie nu mee te maken hebben kan ik me het echt heel goed voorstellen dat je er nu even niks van moet hebben.
Ik denk inderdaad dat gewoon lekker knuffelen, masseren en er voor elkaar zijn alweer een eerste stap is naar sex want het onbevangen gevoel hoe jullie het eerst deden is gewoon weg nu en het moet een nieuwe plek krijgen. Op een gegeven moment komt dat vast wel weer, maar dat heeft toch tijd nodig en vooral als vrouw wordt je vaak zo in beslag genomen door al die dagelijkse dingen, mannen zien het gewoon als iets losstaands en zetten op zo´n moment alles van zich af of gaan zo met hun emoties om.
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het nu echt even op een laag pitje staat.
Verder weer een dikke knuffel voor jullie!
Risotje
Ik heb zelf ook dingen meegemaakt in het leven waardoor ik vaak geen zin had. Je wordt dan zo in beslag genomen door verdriet, gedachtes etc. dat je hoofd er niet naar staat, en het gevoel dat het niet goed voelt. Vooral als het allemaal nog vers is en je nog zo in die hektiek zit waar jullie nu mee te maken hebben kan ik me het echt heel goed voorstellen dat je er nu even niks van moet hebben.
Ik denk inderdaad dat gewoon lekker knuffelen, masseren en er voor elkaar zijn alweer een eerste stap is naar sex want het onbevangen gevoel hoe jullie het eerst deden is gewoon weg nu en het moet een nieuwe plek krijgen. Op een gegeven moment komt dat vast wel weer, maar dat heeft toch tijd nodig en vooral als vrouw wordt je vaak zo in beslag genomen door al die dagelijkse dingen, mannen zien het gewoon als iets losstaands en zetten op zo´n moment alles van zich af of gaan zo met hun emoties om.
Maar ik kan me heel goed voorstellen dat het nu echt even op een laag pitje staat.
Verder weer een dikke knuffel voor jullie!
Risotje
zaterdag 2 juni 2007 om 09:09
Hihi senx. Eerlijkheidshalve zal ik dan maar toegeven dat ik in bed niet echt van het 'knuffelen' ben...
Bedankt voor jullie bijdrages hierover. Zat echt even in dubio of dit hier wel gepast was.
En alhoewel we er vroeg in lagen :-)
Heb ik de HELE nacht, letterlijk, wakker gelegen.
Nu ben ik zo verrot, echt volgens mij zit ik op mijn diepte punt momenteel.
Iris is DOODziek van de kuur van gisteren. DOOD en DOOD ziek. Rillen, zweten, dubbelgeslagen liggen van de pijn...
Sorry, voor mijn korte verslag, we moeten alweer weg zo, naar het ziekenhuis.
Ik vertel vandaag ergens wel meer als het lukt.
X
Bedankt voor jullie bijdrages hierover. Zat echt even in dubio of dit hier wel gepast was.
En alhoewel we er vroeg in lagen :-)
Heb ik de HELE nacht, letterlijk, wakker gelegen.
Nu ben ik zo verrot, echt volgens mij zit ik op mijn diepte punt momenteel.
Iris is DOODziek van de kuur van gisteren. DOOD en DOOD ziek. Rillen, zweten, dubbelgeslagen liggen van de pijn...
Sorry, voor mijn korte verslag, we moeten alweer weg zo, naar het ziekenhuis.
Ik vertel vandaag ergens wel meer als het lukt.
X
zaterdag 2 juni 2007 om 19:29
Het viel me alles mee vandaag. Al ging het weer niet helemaal volgens plan. Iris haar status is op de een of andere manier altijd kwijt. Snap er geen drol van. Je zou denken dat als je een afspraak hebt om 10 uur, dat ding er gewoon ís! En niet dat ze tegen 11 uur dat ding nog eens op moeten gaan zoeken en dan tegen half 12 tot de conclusie komen dat ie gewoon weg is...
Was ook niet voor het eerst trouwens, dat zei ik ook. Ik zeg, volgens mij is dat ding al veel langer weg, want het is elke keer hetzelfde verhaal met die status van haar.
Daarnaast had de pedagogisch medewerkster Iris heel leuk beloofd dat ze als haar vapnaaltje er vandaag uitging ze afgeleid zou worden met het 'Waar is Wally'boek. Nou, niks geen boek en niks geen pedagogisch medewerkster. Iris helemaal over de zeik. Die weigerde vervolgens natuurlijk mee te werken. Ik zeg nog: Iris is wel autistisch in lichte mate, die moet je vooral geen dingen gaan beloven die men niet waar kan maken. Nou ja, daar hadden ze op de afdeling weinig oren naar. Die afspraak hadden hen niet gemaakt. En klaar was klara.
Toch waren we alweer voor half 2 thuis. Netjes wel he?
Maar thuis weinig rust. Iris zit heel erg slecht in haar vel. De kuren gaan zijn tol eisen. Het is ook nogal wat. Dag in dag uit die rotzooi in haar aderen, dat is ook niet misselijk.
Ze heeft vannacht krom gelegen van de pijn. Ik ga dood, ik ga dood riep ze. Dat ging echt door merg en been. Ik heb haar hand vastgehouden, haar rug en buik gemasseerd, haar rugje gekriebeld. Haar hoofd nat gemaakt met washandjes. Kruiken gehaald voor haar voeten. Ontspannings oefeningen haar geleerd, die ik zelf ooit bij een haptonoom gedaan heb, in een grijs verleden. We hebben gelezen, gepraat, en toen werd het plotseling weer licht. De héle nacht zaten we op samen. In ons bed, in haar bed. Het was afschuwelijk. Vooral voor haar. Ik voel me dan zó machteloos.
Vervolgens kwam thuiszorg vanavond niet. Dus ik kon haar zelf de medicijnen ( 5 tal) geven, en haar zelf wassen. Ze was woedend. Jij mag dat niet doen!! Thuiszorg doet dat!! Daar is ze dan heel stellig in. Einde van het liedje is dat ze ontzettend boos en kwaad de medicijnen genomen heeft, en me binnensmond de huid volscheldde. Het zij zo. Maar heb wel meteen thuiszorg gebeld. En mijn beklag gedaan. Is nu de tweede keer al. En bovendien heeft ze vanmorgen haar forlax niet gehad. Ze gaven e strijd op, want Iris wilde niet. Nou ja zeg!!
Ik wacht nog op hun telefoontje, dus weet verder nog niets.
Myrdin is echt een boos en gefrustreerd jongetje aan het worden met tijd en wijl, die eist zijn plek op, en goed ook. Rosa idem. Die heeft ook een weerstand van nul komma nul. Blijft ziek en blijft koorts houden. En ze is ook doof. Ik zeg: die heeft oorontsteking of weet ik veel wat. Maar de dienstdoende huisarts kon niets vinden en zag geen reden voor een kuur. Dat mijn oudste chemo kuren volgde ging er ook maar hier in en daar uit geloof ik. Ik zei nog: ik wil geen enkel risico lopen. Kan me geen zieke kinderen veroorloven, want mijn oudste kan het fataal zijn in erge gevallen. Pffff...en nu is Roos al 3 weken ziek. En heeft al evenzolang elke dag koorts. Dan kan toch niet?
Myrdin doet gezellig mee. Die eet al een week nagenoeg niets. Slapen gaat bij iedereen ruk.
En ikzelf heb vannacht gewoon helemáál niet geslapen. En dát voelt bizar. Ik zie er ook niet uit gewoon. Net een wandelende tak. Letterlijk dan. Met wallen tot aan de grond.
Vanmorgen liep ik Clairy tegen het ( fraaie :-) ) lijf. Even gekletst. Even Vincent gezien ( lievvv jochie) En toen kreeg ik 2 grote zakken jongens kleertjes voor Myrdin, en wát een leuk spul!!
Meteen thuis alles uitgezocht en hij heeft meteen een setje aan, en voor morgen ligt er ook alweer wat leuks klaar. Het past bijna allemaal. Heel sommige dingetjes zijn een tikje te groot, maar dat geeft niets, kan ie er nog in groeien. En ik sla sowieso de pijpen enzo altijd om. Dus.
Clairy, super bedankt!
En ik hoop ZO dat Vincent na de transfusie toch mee naar huis kan!
Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens!
En zo is het maar net!!
Ik ga Iris zo naar bed sturen, die loopt de hele tijd te klagen over hoofdpijn maar een paracetamol wil ze niet. Eigenwijs kind!!
Sorry Janneke van vandaag. Iris was behoorlijk pissed. Ze zei: Er is niemand die me zo goed op kan vrolijken als K dat kan. Ik had me er zo op verheud. Mss kan je morgen ochtend komen? Mijn schoon(l)(m)oeder komt morgen, kan er echt niet meer onderuit. Die verwachten we zo net na de lucn, maar voor die tijd, vanaf uurtje of 10, ben je echt welkom. Meer dan dat zelfs!!
Er zijn nog boel meer dingen, maar ik ben moe, geen puf meer om te tiepen. Ik ga kofie drinken, en douchen en dan beetje suf zappen ofzo.
Oh ja ps. Ik reeg bizarre post van een of andere secte die probeerd over de rug van mijn doodzieke kind zieltjes te winnen. Allemaal vage gebedsboekjes, die erop neer kwamen dat je maar hard moet bidden dan komt het allemaal wel goed. En ik weet niet hoeveel gecopieerde pagina's uit de bijbel ofzo. Najah! Dat geloof je toch gewoon niet? Wat denkt die dan? Dat ik me accuut ga bekeren, en heel veel geld ga betalen, zodat hij en zijn volgelingen er wel eventjes voor zouden zorgen dat ons kind beter wordt? Bizar! Het was nog aan Iris geadresseerd ook. We hebben er gelukkig samen wél smakelijk om kunnen lachen. Daarna van die bladzijden vliegtuigjes gevouwd, en toen linea recta de prullenbak in. Wat een flauwekul. En hoe in godsnaam komt die freak aan ons adres?? Ook alweer zoiets vaags. Want wie IS het?
Eniwee, gotta go
X
Was ook niet voor het eerst trouwens, dat zei ik ook. Ik zeg, volgens mij is dat ding al veel langer weg, want het is elke keer hetzelfde verhaal met die status van haar.
Daarnaast had de pedagogisch medewerkster Iris heel leuk beloofd dat ze als haar vapnaaltje er vandaag uitging ze afgeleid zou worden met het 'Waar is Wally'boek. Nou, niks geen boek en niks geen pedagogisch medewerkster. Iris helemaal over de zeik. Die weigerde vervolgens natuurlijk mee te werken. Ik zeg nog: Iris is wel autistisch in lichte mate, die moet je vooral geen dingen gaan beloven die men niet waar kan maken. Nou ja, daar hadden ze op de afdeling weinig oren naar. Die afspraak hadden hen niet gemaakt. En klaar was klara.
Toch waren we alweer voor half 2 thuis. Netjes wel he?
Maar thuis weinig rust. Iris zit heel erg slecht in haar vel. De kuren gaan zijn tol eisen. Het is ook nogal wat. Dag in dag uit die rotzooi in haar aderen, dat is ook niet misselijk.
Ze heeft vannacht krom gelegen van de pijn. Ik ga dood, ik ga dood riep ze. Dat ging echt door merg en been. Ik heb haar hand vastgehouden, haar rug en buik gemasseerd, haar rugje gekriebeld. Haar hoofd nat gemaakt met washandjes. Kruiken gehaald voor haar voeten. Ontspannings oefeningen haar geleerd, die ik zelf ooit bij een haptonoom gedaan heb, in een grijs verleden. We hebben gelezen, gepraat, en toen werd het plotseling weer licht. De héle nacht zaten we op samen. In ons bed, in haar bed. Het was afschuwelijk. Vooral voor haar. Ik voel me dan zó machteloos.
Vervolgens kwam thuiszorg vanavond niet. Dus ik kon haar zelf de medicijnen ( 5 tal) geven, en haar zelf wassen. Ze was woedend. Jij mag dat niet doen!! Thuiszorg doet dat!! Daar is ze dan heel stellig in. Einde van het liedje is dat ze ontzettend boos en kwaad de medicijnen genomen heeft, en me binnensmond de huid volscheldde. Het zij zo. Maar heb wel meteen thuiszorg gebeld. En mijn beklag gedaan. Is nu de tweede keer al. En bovendien heeft ze vanmorgen haar forlax niet gehad. Ze gaven e strijd op, want Iris wilde niet. Nou ja zeg!!
Ik wacht nog op hun telefoontje, dus weet verder nog niets.
Myrdin is echt een boos en gefrustreerd jongetje aan het worden met tijd en wijl, die eist zijn plek op, en goed ook. Rosa idem. Die heeft ook een weerstand van nul komma nul. Blijft ziek en blijft koorts houden. En ze is ook doof. Ik zeg: die heeft oorontsteking of weet ik veel wat. Maar de dienstdoende huisarts kon niets vinden en zag geen reden voor een kuur. Dat mijn oudste chemo kuren volgde ging er ook maar hier in en daar uit geloof ik. Ik zei nog: ik wil geen enkel risico lopen. Kan me geen zieke kinderen veroorloven, want mijn oudste kan het fataal zijn in erge gevallen. Pffff...en nu is Roos al 3 weken ziek. En heeft al evenzolang elke dag koorts. Dan kan toch niet?
Myrdin doet gezellig mee. Die eet al een week nagenoeg niets. Slapen gaat bij iedereen ruk.
En ikzelf heb vannacht gewoon helemáál niet geslapen. En dát voelt bizar. Ik zie er ook niet uit gewoon. Net een wandelende tak. Letterlijk dan. Met wallen tot aan de grond.
Vanmorgen liep ik Clairy tegen het ( fraaie :-) ) lijf. Even gekletst. Even Vincent gezien ( lievvv jochie) En toen kreeg ik 2 grote zakken jongens kleertjes voor Myrdin, en wát een leuk spul!!
Meteen thuis alles uitgezocht en hij heeft meteen een setje aan, en voor morgen ligt er ook alweer wat leuks klaar. Het past bijna allemaal. Heel sommige dingetjes zijn een tikje te groot, maar dat geeft niets, kan ie er nog in groeien. En ik sla sowieso de pijpen enzo altijd om. Dus.
Clairy, super bedankt!
En ik hoop ZO dat Vincent na de transfusie toch mee naar huis kan!
Zoals het klokje thuis tikt, tikt het nergens!
En zo is het maar net!!
Ik ga Iris zo naar bed sturen, die loopt de hele tijd te klagen over hoofdpijn maar een paracetamol wil ze niet. Eigenwijs kind!!
Sorry Janneke van vandaag. Iris was behoorlijk pissed. Ze zei: Er is niemand die me zo goed op kan vrolijken als K dat kan. Ik had me er zo op verheud. Mss kan je morgen ochtend komen? Mijn schoon(l)(m)oeder komt morgen, kan er echt niet meer onderuit. Die verwachten we zo net na de lucn, maar voor die tijd, vanaf uurtje of 10, ben je echt welkom. Meer dan dat zelfs!!
Er zijn nog boel meer dingen, maar ik ben moe, geen puf meer om te tiepen. Ik ga kofie drinken, en douchen en dan beetje suf zappen ofzo.
Oh ja ps. Ik reeg bizarre post van een of andere secte die probeerd over de rug van mijn doodzieke kind zieltjes te winnen. Allemaal vage gebedsboekjes, die erop neer kwamen dat je maar hard moet bidden dan komt het allemaal wel goed. En ik weet niet hoeveel gecopieerde pagina's uit de bijbel ofzo. Najah! Dat geloof je toch gewoon niet? Wat denkt die dan? Dat ik me accuut ga bekeren, en heel veel geld ga betalen, zodat hij en zijn volgelingen er wel eventjes voor zouden zorgen dat ons kind beter wordt? Bizar! Het was nog aan Iris geadresseerd ook. We hebben er gelukkig samen wél smakelijk om kunnen lachen. Daarna van die bladzijden vliegtuigjes gevouwd, en toen linea recta de prullenbak in. Wat een flauwekul. En hoe in godsnaam komt die freak aan ons adres?? Ook alweer zoiets vaags. Want wie IS het?
Eniwee, gotta go
X
zaterdag 2 juni 2007 om 19:36
Nou ja zeg!! gaat net de bel, een pakje voor Iris. Nu nog denk ik, zo laat? Maar nu blijkt dat lieve Poezewoes van het forum speciaal voor mijn dochter, een dromen dekentje heeft laten maken via de stichting de regenboogboom. Wat LIEF!! Iris is er HELEMAAL blij mee! Het zijn mijn lievelingskleuren riep ze. En die gaat mee naar het ziekenhuis. Elke keer. Die gaat me geluk brengen!
Dankjewel Poezewoes, zeer zeker namens Iris. We gaan er een foto van maken. En naar de regenbooboom opsturen. En naar jou natuurlijk.
Wow, dit is echt een heel mooi, persoonlijk, en goed werkend cadeau! Ongelooflijk!
Dat maakt het einde van onze lange zware dag, gewoon in 1 klap goed!
Super!!
zaterdag 2 juni 2007 om 20:09
Hoi Zoyla,
ik wilde je even zeggen dat ik je een hele sterke en moedige vrouw vind.De manier waarop jij met de ziekte van je dochter om gaat, echt petje af!
ik vroeg me af of ze in het ziekenhuis van Iris werken met de kanjerketting? ken je het?http://www.debesteschoolacties.nl/pdf/18.pdf misschien als ze er niet mee werken, moet je dit eens aankaarten bij de pedagogische medewerkster.
en ik las dat je het had over het boek van Wally. heb je het? ik heb het hier in de kast liggen. als jullie het nu niet hebben wil ik het met alle liefde aan Iris opsturen. ik hoor het nog wel.
ik wilde je even zeggen dat ik je een hele sterke en moedige vrouw vind.De manier waarop jij met de ziekte van je dochter om gaat, echt petje af!
ik vroeg me af of ze in het ziekenhuis van Iris werken met de kanjerketting? ken je het?http://www.debesteschoolacties.nl/pdf/18.pdf misschien als ze er niet mee werken, moet je dit eens aankaarten bij de pedagogische medewerkster.
en ik las dat je het had over het boek van Wally. heb je het? ik heb het hier in de kast liggen. als jullie het nu niet hebben wil ik het met alle liefde aan Iris opsturen. ik hoor het nog wel.
zaterdag 2 juni 2007 om 20:20
Oh wat gaaf! nee wij hebben het niet. Er wordt vanuit het ziekenhuis mee gewerkt schijnt. En het werkte perfect bij Iris
Alleen als je het missen kan, en ik wil je ervoor betalen. Of op zijn minst de verzendkosten. En mss weet je zelfs wel waar ik het kopen kan. Hoef je het helemaal niet eens te missen!
Alleen als je het missen kan, en ik wil je ervoor betalen. Of op zijn minst de verzendkosten. En mss weet je zelfs wel waar ik het kopen kan. Hoef je het helemaal niet eens te missen!
zaterdag 2 juni 2007 om 20:43
nee ben je gek, ik stuur het met liefde op.
het ligt hier al heeel lang in de kast en er wordt eigenlijk niet in gelezen.
en mijn kids zijn er nog veels te klein voor. (en trouwens ze hebben genoeg boekjes:))
kan ik het gewoon naar het adres wat hier boven staat sturen? dan zal ik het maandag meteen op de post doen.
het ligt hier al heeel lang in de kast en er wordt eigenlijk niet in gelezen.
en mijn kids zijn er nog veels te klein voor. (en trouwens ze hebben genoeg boekjes:))
kan ik het gewoon naar het adres wat hier boven staat sturen? dan zal ik het maandag meteen op de post doen.
zaterdag 2 juni 2007 om 21:20
zoy.even over die rare post,bedenk wel dat iedereen hier meeleest en ook het adres kan zien waar event.post naar toe moet,maar gewoon weggooien dus als het je niet bevalt.
Wat ontzettend lief van poezewoes zeg om zo,n dekentje te sturen.Echt gaafdat iedereen zo betrokken is bij jullie!
dikke knuffel van mij*;
Wat ontzettend lief van poezewoes zeg om zo,n dekentje te sturen.Echt gaafdat iedereen zo betrokken is bij jullie!
dikke knuffel van mij*;
zaterdag 2 juni 2007 om 22:20
Hoi Zoyla,
Bluhhh, wat een toestand met al die zieke, zwakke en misselijke kindjes van jou. Naast dat de ziekte enorm een beslag op je doet, moet je eigenlijk ook nog dubbel investeren in je andere kinderen. En daar heb je helemaal geen energie voor. Fijn dat je nu even een korte pauze in het kuren hebt. Even een paar dagen geen ziekenhuis, hoop ik.
Wij zijn ook weer thuis. Na de transfusie en een uur wachten om te zien of hij daar geen koorts van kreeg, mochten we om 18.30 uur toch nog naar huis. Heerlijk hoor, lekker mijn beide kinders weer onder 1 dak. Dat voelt honderd keer beter. Nous en Vincent waren echt door het dolle heen dat ze elkaar weer zagen. Stoeien, knuffelen, samen in bad dollen. Geweldig om te zien.
Wij hebben vorige week twee dekentjes van de regenboogboom gekregen (ook een voor Nouska). Ook door een forumlid (van ouders online) opgegeven. Ik vond het zooooo ontroerend, persoonlijk en hartverwarmend. Het is heel bijzonder dat mensen eindeloos zitten te patchworken en zulke bijzondere dekentjes maken voor onze kindjes. Heb ook met tranen in mijn ogen de regenboogboom site zitten bekijken. Het is zo'n mooi verhaal en zo'n geweldige missie die ze hebben.
Ik ben blij dat je de kleertjes leuk vindt. Fijn dat alles past!
Lekker slapen straks en tot snel weer! (wij moeten woensdagmiddag weer naar de poli).
Clairy
Bluhhh, wat een toestand met al die zieke, zwakke en misselijke kindjes van jou. Naast dat de ziekte enorm een beslag op je doet, moet je eigenlijk ook nog dubbel investeren in je andere kinderen. En daar heb je helemaal geen energie voor. Fijn dat je nu even een korte pauze in het kuren hebt. Even een paar dagen geen ziekenhuis, hoop ik.
Wij zijn ook weer thuis. Na de transfusie en een uur wachten om te zien of hij daar geen koorts van kreeg, mochten we om 18.30 uur toch nog naar huis. Heerlijk hoor, lekker mijn beide kinders weer onder 1 dak. Dat voelt honderd keer beter. Nous en Vincent waren echt door het dolle heen dat ze elkaar weer zagen. Stoeien, knuffelen, samen in bad dollen. Geweldig om te zien.
Wij hebben vorige week twee dekentjes van de regenboogboom gekregen (ook een voor Nouska). Ook door een forumlid (van ouders online) opgegeven. Ik vond het zooooo ontroerend, persoonlijk en hartverwarmend. Het is heel bijzonder dat mensen eindeloos zitten te patchworken en zulke bijzondere dekentjes maken voor onze kindjes. Heb ook met tranen in mijn ogen de regenboogboom site zitten bekijken. Het is zo'n mooi verhaal en zo'n geweldige missie die ze hebben.
Ik ben blij dat je de kleertjes leuk vindt. Fijn dat alles past!
Lekker slapen straks en tot snel weer! (wij moeten woensdagmiddag weer naar de poli).
Clairy
