Kinderen
alle pijlers
Iris zet door.
woensdag 30 mei 2007 om 22:23
Voor Zoyla, Iris, Zoyman, Roos en Myrdin...
[fgcolor=#9900cc]Adres voor kaartjes!
Iris
p/a Kiel 7
9733 EB Groningen
weblog: iris9.punt.nl[/fgcolor]
[fgcolor=#9900cc]Adres voor kaartjes!
Iris
p/a Kiel 7
9733 EB Groningen
weblog: iris9.punt.nl[/fgcolor]
Later is nu
zaterdag 2 juni 2007 om 23:10
Blij om te oren dat Iris zo blij met haar dekentje is! Wat leuk dat ze hem mee wil nemen naar het ziekenhuis en het gevoel heeft dat het dekentje haar geluk gaat brengen. Ik had aangegeven dat Iris veel van dieren en de natuur houdt, en dat hebben ze goed onthouden he! Mijn moeder doet regelmatig mee met het maken van de dekentjes, vandaar dat ik het initiatief kende. Moest er gelijk aan denken toen je Iris haar verhaal hier begon.
Clairy, wat fijn dat Jou zoontje ook al een dekentje heeft, ik was eigenlijk al van plan om ook naar jou adres te gaan hengelen. Dat hoeft nu dus niet meer!
Hopelijk vinden jullie kinderen een stukje troost en comfort in de dekentjes!
Clairy, wat fijn dat Jou zoontje ook al een dekentje heeft, ik was eigenlijk al van plan om ook naar jou adres te gaan hengelen. Dat hoeft nu dus niet meer!
Hopelijk vinden jullie kinderen een stukje troost en comfort in de dekentjes!
oh that purrrrrrrrrfect feeling
zondag 3 juni 2007 om 10:24
Wat een enorm mooi project, die droomdekentjes. Ik heb eens op de site gekeken en was helemaal emotiioneel. WOW.
Zoveel mensen die zoveel goede dingen doen en waar je eigenlijk niet van weet. Onvoorstelbaar!
Zoyla en familie
ik hoop dat je vandaag een rustige dag hebt!
of.. rustig, qua last van de ziekte dan. Met 's morgens Janneke en 's middags je schoonmoeder, is het natuurlijk niet helemaal rustig
Zoveel mensen die zoveel goede dingen doen en waar je eigenlijk niet van weet. Onvoorstelbaar!
Zoyla en familie
ik hoop dat je vandaag een rustige dag hebt!
of.. rustig, qua last van de ziekte dan. Met 's morgens Janneke en 's middags je schoonmoeder, is het natuurlijk niet helemaal rustig
Later is nu
zondag 3 juni 2007 om 10:58
Hoi Zoyla,
Je schrijft dat het "een redelijke dag" was in het ziekenhuis maar als ik dat zo lees dan denk ik: nou, status gewoon zomaar kwijt, de pedachogisch medewerkster die er zou zijn en die er vervolgens gewoon niet is... Dat is toch allemaal behoorlijk balen. :( Maar jij raakt er waarschijnlijk al aan gewend...
En dat Iris dan ´s nachts zo ziek was en zoveel pijn had... Bllijft vreselijk om te lezen...
Dan nog je andere kindjes. Myrdin die zijn plekje ook op begint te eisen. Logisch, maar zoals Clairy al zegt: eigenlijk heb je er helemaal geen energie voor...
En Roos al zo lang ziek... Dat klinkt toch ook niet goed hoor, raar dat de dokter je niet serieus lijkt te nemen... :?
Ondanks dat je zo weinig slaapt en waarschijlijk ontzettend moe bent doe je het nog steeds zooo goed! Je moet wel, maar ik heb toch ontzettend veel bewondering voor je! Ik hoop dat Iris vandaag een "goede" dag heeft! *;
Clairy: Wat fijn dat Vincent weer thuis is!
Poezewoes: Wat een mooi, lief van jou!
Je schrijft dat het "een redelijke dag" was in het ziekenhuis maar als ik dat zo lees dan denk ik: nou, status gewoon zomaar kwijt, de pedachogisch medewerkster die er zou zijn en die er vervolgens gewoon niet is... Dat is toch allemaal behoorlijk balen. :( Maar jij raakt er waarschijnlijk al aan gewend...
En dat Iris dan ´s nachts zo ziek was en zoveel pijn had... Bllijft vreselijk om te lezen...
Dan nog je andere kindjes. Myrdin die zijn plekje ook op begint te eisen. Logisch, maar zoals Clairy al zegt: eigenlijk heb je er helemaal geen energie voor...
En Roos al zo lang ziek... Dat klinkt toch ook niet goed hoor, raar dat de dokter je niet serieus lijkt te nemen... :?
Ondanks dat je zo weinig slaapt en waarschijlijk ontzettend moe bent doe je het nog steeds zooo goed! Je moet wel, maar ik heb toch ontzettend veel bewondering voor je! Ik hoop dat Iris vandaag een "goede" dag heeft! *;
Clairy: Wat fijn dat Vincent weer thuis is!
Poezewoes: Wat een mooi, lief van jou!
zondag 3 juni 2007 om 12:45
Ik lees al een tijdje mee hier, maar heb nog nooit gereageerd. Nu doe ik dat wel omdat ik versteld sta van de fouten die gemaakt worden in het ziekenhuis.
Btw: ik ben het schoonzusje van Clairy, ik las dit topic en kwam ineens een bekend verhaal tegen.
Ik ben zelf verpleegkundige in opleiding en ik word helemaal triest als ik dit soort dingen lees. Dat verpleegkundigen het druk hebben, oke, ook al vind ik dat dit vaak wel erg gemakkelijk als argument wordt aangevoerd.
Maar dit mag gewoon niet ten koste gaan van zorgvuldigheid! Dat je als vpk minder tijd en aandacht kunt besteden aan iemand is jammer maar niet altijd te voorkomen. Gelukkig hebben deze kinderen lieve ouders die hen alle liefde van de wereld geven. Maar het is te gek voor woorden dat jullie hun werk ook nog eens moeten controleren en steeds alert moet zijn. Je moet er op kunnen vertrouwen dat dit goed gaat, jullie hebben je energie nodig voor je kind en je gezin.
Ik heb mijn studierichting net gekozen: Kind Kraam en Jeugdzorg. En ik hoop echt dat ik een betere verpleegkundige wordt!
Het is al vaak gezegd: jullie zijn topmoeders!!!!!! Ik heb er grote bewondering voor.
Btw: ik ben het schoonzusje van Clairy, ik las dit topic en kwam ineens een bekend verhaal tegen.
Ik ben zelf verpleegkundige in opleiding en ik word helemaal triest als ik dit soort dingen lees. Dat verpleegkundigen het druk hebben, oke, ook al vind ik dat dit vaak wel erg gemakkelijk als argument wordt aangevoerd.
Maar dit mag gewoon niet ten koste gaan van zorgvuldigheid! Dat je als vpk minder tijd en aandacht kunt besteden aan iemand is jammer maar niet altijd te voorkomen. Gelukkig hebben deze kinderen lieve ouders die hen alle liefde van de wereld geven. Maar het is te gek voor woorden dat jullie hun werk ook nog eens moeten controleren en steeds alert moet zijn. Je moet er op kunnen vertrouwen dat dit goed gaat, jullie hebben je energie nodig voor je kind en je gezin.
Ik heb mijn studierichting net gekozen: Kind Kraam en Jeugdzorg. En ik hoop echt dat ik een betere verpleegkundige wordt!
Het is al vaak gezegd: jullie zijn topmoeders!!!!!! Ik heb er grote bewondering voor.
zondag 3 juni 2007 om 12:56
Jeetje Zoy, het zit jullie ook niet mee zeg. En wat vervelend dat ook Roos zo blijft kwakkelen. Hopelijk heeft Iris vandaag een betere dag en doet het bezoek van Janneke en dochter haar goed.
Ik blijf het ontzettend knap vinden hoe je je hier doorheen slaat. Wel blijf ik me ook zorgen om je maken. Je bent zo druk bezig met alles bij elkaar houden dat ik bang ben dat je jezelf voorbij loopt. Ik snap dat je het gevoel hebt dat je geen andere keus hebt, maar zoals al vaker is gezegd heeft Iris niets aan je als jij instort. Ik hoop dus dat je alle aangeboden hulp aangrijpt om jezelf en M een beetje te ontlasten.
Ik moet bekennen dat ik ook iedere keer weer schrik als ik van je hoor hoe het er in het ziekenhuis aantoe gaat. En dan praat je nog wel over een gespecialiseerd ziekenhuis. Ik ben zelf ook verpleegkundige en ik vind tot echt dat je meer mag verwachten dan wat ze tot nu toe waarmaken aan kwaliteit van de zorg. Ik kan me voorstellen dat de er niet veel puf voor hebt, maar misschien is het goed om al deze fouten toch eens aan te kaarten bij de behandelend arts of het hoofd van de afdeling dagbehandeling. Misschien heb je dat allang gedaan, maar het is zo zonde dat je nu zoveel energie moet investeren in opletten dat er niets misgaat.
Ik hoop in ieder geval dat jullie nu een paar rustige dagen ingaan nu het kuren op een laag pitje staat. Dat geeft Iris ook hopelijk de kans om weer een beetje aan te sterken voordat jullie de volgende ronde weer inmoeten.
Meid, ik denk aan jullie. Jullie zijn kanjers. *;
Ik blijf het ontzettend knap vinden hoe je je hier doorheen slaat. Wel blijf ik me ook zorgen om je maken. Je bent zo druk bezig met alles bij elkaar houden dat ik bang ben dat je jezelf voorbij loopt. Ik snap dat je het gevoel hebt dat je geen andere keus hebt, maar zoals al vaker is gezegd heeft Iris niets aan je als jij instort. Ik hoop dus dat je alle aangeboden hulp aangrijpt om jezelf en M een beetje te ontlasten.
Ik moet bekennen dat ik ook iedere keer weer schrik als ik van je hoor hoe het er in het ziekenhuis aantoe gaat. En dan praat je nog wel over een gespecialiseerd ziekenhuis. Ik ben zelf ook verpleegkundige en ik vind tot echt dat je meer mag verwachten dan wat ze tot nu toe waarmaken aan kwaliteit van de zorg. Ik kan me voorstellen dat de er niet veel puf voor hebt, maar misschien is het goed om al deze fouten toch eens aan te kaarten bij de behandelend arts of het hoofd van de afdeling dagbehandeling. Misschien heb je dat allang gedaan, maar het is zo zonde dat je nu zoveel energie moet investeren in opletten dat er niets misgaat.
Ik hoop in ieder geval dat jullie nu een paar rustige dagen ingaan nu het kuren op een laag pitje staat. Dat geeft Iris ook hopelijk de kans om weer een beetje aan te sterken voordat jullie de volgende ronde weer inmoeten.
Meid, ik denk aan jullie. Jullie zijn kanjers. *;
zondag 3 juni 2007 om 13:22
Hoi,
Even voordat er een volkomen negatief beeld ontstaat: er zijn ook super goede verpleegkundigen!! Mensen die het werk met hun hart doen en niet puur om de hypotheek te kunnen betalen. Zij hebben naast goede verpleegkundige vaardigheden vooral ook oog voor het kind. Ik ben altijd weer opgelucht als een van die goeie verpleegkundigen voor Vincent zorgt. Dan durf ik zelf even de touwtjes wat te laten vieren.
Als echter eentje Vincent verzorgt die al eerder fouten heeft gemaakt, ben ik eindeloos alert en durf ik bijna niet naar huis te gaan, bang dat er toch weer fouten insluipen.
Kandoo, jij wordt vast een top verpleegkundige! In ieder geval eentje die het volledig met het hart doet. Wat fijn dat je nu eindelijk je keuze bepaald hebt. Lijkt me ook op je lijf geschreven.
Groetjes, Clairy
Even voordat er een volkomen negatief beeld ontstaat: er zijn ook super goede verpleegkundigen!! Mensen die het werk met hun hart doen en niet puur om de hypotheek te kunnen betalen. Zij hebben naast goede verpleegkundige vaardigheden vooral ook oog voor het kind. Ik ben altijd weer opgelucht als een van die goeie verpleegkundigen voor Vincent zorgt. Dan durf ik zelf even de touwtjes wat te laten vieren.
Als echter eentje Vincent verzorgt die al eerder fouten heeft gemaakt, ben ik eindeloos alert en durf ik bijna niet naar huis te gaan, bang dat er toch weer fouten insluipen.
Kandoo, jij wordt vast een top verpleegkundige! In ieder geval eentje die het volledig met het hart doet. Wat fijn dat je nu eindelijk je keuze bepaald hebt. Lijkt me ook op je lijf geschreven.
Groetjes, Clairy
zondag 3 juni 2007 om 13:46
Clairy, natuurlijk zullen er ook goede verpleegkundigen rondlopen. Gelukkig wel. En ik ga ervan uit dat ze allemaal hun best doen. Maar je mag nou eenmaal een minimale kwaliteit van zorg verwachten. Fouten maken is menselijk en ik zal de laatste zijn om te beweren dat ik in mijn werk nog nooit een fout(je) heb gemaakt. Maar als ik de verhalen zo hoor worden hier erg veel fouten gemaakt en dat vind ik toch wel erg verontrustend. Als je in een situatie zit zoals die waar jij en Zoyla je nu in bevinden moet het helemaal niet nodig zijn om zo boven op de zorg voor je kind te zitten om fouten te voorkomen. Als je kind dan in het ziekenhuis is zou je juist de touwtjes even moeten kunnen laten vieren en het gevoel moeten hebben dat je kind daar goed verzorgd wordt.
zondag 3 juni 2007 om 14:24
Van mij ook weer een dikke knuffel!
Zoyla ik heb je gevraagd om de maten van je kids maar kan je niks tweedehands sturen want Rosa heeft dezelfde maat als Amy-Lynn (mijn oudste) en jongenskleren heb ik niet want mijn tweede is ook een meid.
Maar ik zal eens kijken waar ik hun wel mee kan verwennen, valt voor die andere 2 ook niet mee om een zieke grote zus te hebben.
Clairy, jij ook heel veel sterkte. Volgens mij heeft al een keer iemand het gevraagd maar weet niet of er een antwoord op gekomen is. Kunnen wij jullie ook ergens post heensturen? En hoe oud zijn jullie kids?
Zoyla ik heb je gevraagd om de maten van je kids maar kan je niks tweedehands sturen want Rosa heeft dezelfde maat als Amy-Lynn (mijn oudste) en jongenskleren heb ik niet want mijn tweede is ook een meid.
Maar ik zal eens kijken waar ik hun wel mee kan verwennen, valt voor die andere 2 ook niet mee om een zieke grote zus te hebben.
Clairy, jij ook heel veel sterkte. Volgens mij heeft al een keer iemand het gevraagd maar weet niet of er een antwoord op gekomen is. Kunnen wij jullie ook ergens post heensturen? En hoe oud zijn jullie kids?
maandag 4 juni 2007 om 09:39
Het was ontzettend gezellig. Iris vindt het altijd heel erg leuk als K er is. Ze geeft dan alles, en daarna was ze helemaal kapot. Dat zegt ze dan niet. Maar dat zie ik wel.
Daarna kwam mijn schoonmoeder. Was wel okee. Beetje aangerommeld in de tuin, klein blokje om, toen was Iris echt stuk. En voor de rest van de middag heeft ze zelf kleertjes lopen naaien van lapjes stof. Samen met haar oma. Best leuk. En ze was er maar zo een dik uur zoet mee.
We kregen van mijn schoonmoeder geld om wat voor onszelf te doen. Laat het toeval nou zijn dat mijn moeder kon oppassen en M en ik zomaar gister avond uit eten zijn gegaan. Dat was raar. Zaten we dan, met een dik gevulde portemonnee, alleen, zonder kinderen. We moesten echt even onze draai vinden.
Uiteindelijk heerlijk ( veel) en lux gegeten. Voelde me helemaal schuldig toen de rekening kwam. Normaliter doen we zoiets nooit. Maar nu werd het ons zomaar in de schoot geworpen.
Eenmaal thuis was Iris nog wakker. En die heeft vervolgens de hele nacht weer gespookt. Pijn pijn pijn. Overal pijn. En benauwd. En een rare vlek voor haar oog. En geirriteerde ogen ( alsof er chloor in zit mama) En krampen en misselijk. Na tig keer heen en weer te hebben gelopen, hoorde ik haar ineens in haar kamertje huilen. Ik ging erheen en ik vroeg haar wat er was. Ze zei: Ik heb zo'n pijn, maar ik wil jou niet telkens wakker maken. Ik zeg: gekkie, dat geeft helemaal niets. En toen heb ik zo een half uurtje bij haar gelegen en evenlater heeft ze nog bij ons gelegen. Maar na half 4 wilde ze zelf alleen in haar eigen bed. Toen heb ik haar tot half 7 vanmorgen niet meer gehoord. En nu is ze eventjes naar school.
Ik zal zo wel gebeld worden. Was nog een hele bezienswaardigheid. Iris in de rolstoel naar school. Maar dat boeit ons niets. Sommige ouders schrikken, anderen ontwijken je, en weer anderen komen op je af, met: hoe is het nou en dit en dat.
Ach ja. Ik snap het allemaal wel. Het is ook niet niks.
Morgen belangijke dag, en ik ben ineens heel bang. Omdat Iris vannacht zo een pijn in haar botten en ribben en borstbeen had. Greep het me ineens naar mijn strot: Het zal toch niet he? Dat er nu al een recidief op getreden is. Want dan is het heel snel einde verhaal. Maar die gedachte heb ik snel weggewist. We zien het wel. Maar vind het desalniettemin dood eng.
Ga even belletjes plegen. Man is vandaag voor het eerst weer naar zijn werk. Raar hoor.
X
Daarna kwam mijn schoonmoeder. Was wel okee. Beetje aangerommeld in de tuin, klein blokje om, toen was Iris echt stuk. En voor de rest van de middag heeft ze zelf kleertjes lopen naaien van lapjes stof. Samen met haar oma. Best leuk. En ze was er maar zo een dik uur zoet mee.
We kregen van mijn schoonmoeder geld om wat voor onszelf te doen. Laat het toeval nou zijn dat mijn moeder kon oppassen en M en ik zomaar gister avond uit eten zijn gegaan. Dat was raar. Zaten we dan, met een dik gevulde portemonnee, alleen, zonder kinderen. We moesten echt even onze draai vinden.
Uiteindelijk heerlijk ( veel) en lux gegeten. Voelde me helemaal schuldig toen de rekening kwam. Normaliter doen we zoiets nooit. Maar nu werd het ons zomaar in de schoot geworpen.
Eenmaal thuis was Iris nog wakker. En die heeft vervolgens de hele nacht weer gespookt. Pijn pijn pijn. Overal pijn. En benauwd. En een rare vlek voor haar oog. En geirriteerde ogen ( alsof er chloor in zit mama) En krampen en misselijk. Na tig keer heen en weer te hebben gelopen, hoorde ik haar ineens in haar kamertje huilen. Ik ging erheen en ik vroeg haar wat er was. Ze zei: Ik heb zo'n pijn, maar ik wil jou niet telkens wakker maken. Ik zeg: gekkie, dat geeft helemaal niets. En toen heb ik zo een half uurtje bij haar gelegen en evenlater heeft ze nog bij ons gelegen. Maar na half 4 wilde ze zelf alleen in haar eigen bed. Toen heb ik haar tot half 7 vanmorgen niet meer gehoord. En nu is ze eventjes naar school.
Ik zal zo wel gebeld worden. Was nog een hele bezienswaardigheid. Iris in de rolstoel naar school. Maar dat boeit ons niets. Sommige ouders schrikken, anderen ontwijken je, en weer anderen komen op je af, met: hoe is het nou en dit en dat.
Ach ja. Ik snap het allemaal wel. Het is ook niet niks.
Morgen belangijke dag, en ik ben ineens heel bang. Omdat Iris vannacht zo een pijn in haar botten en ribben en borstbeen had. Greep het me ineens naar mijn strot: Het zal toch niet he? Dat er nu al een recidief op getreden is. Want dan is het heel snel einde verhaal. Maar die gedachte heb ik snel weggewist. We zien het wel. Maar vind het desalniettemin dood eng.
Ga even belletjes plegen. Man is vandaag voor het eerst weer naar zijn werk. Raar hoor.
X
maandag 4 juni 2007 om 09:55
maandag 4 juni 2007 om 10:03
Hoi Zoyla,
Wat goed dat jij en je man uit eten konden! Kan me voorstellen dat je je schuldig voelde odmat het gewoon zo vreemd is. Maar jullie hebben dit zooooooo verdiend! *;
Wat naar dat Iris zo´n pijn had / heeft... Maar jullie slaan je er zo dapper doorheen!
Nu is ze dan even naar school, in de rolstoel, maar ze is op school...
Morgen een spannende dag... Ik duim me suf voor de best mogelijke uitslag! *;
Wat goed dat jij en je man uit eten konden! Kan me voorstellen dat je je schuldig voelde odmat het gewoon zo vreemd is. Maar jullie hebben dit zooooooo verdiend! *;
Wat naar dat Iris zo´n pijn had / heeft... Maar jullie slaan je er zo dapper doorheen!
Nu is ze dan even naar school, in de rolstoel, maar ze is op school...
Morgen een spannende dag... Ik duim me suf voor de best mogelijke uitslag! *;
maandag 4 juni 2007 om 11:43
Wat super dat jullie lekker samen uit eten zijn geweest, even tijd voor elkaar!
Dat doet vast goed! Hoe is het nu met M?
Wat ontzettend klote dat Iris zoveel pijn heeft. Ik duim me suf op een goede uitslag morgen, het is jullie zo ernorm gegund!
Kan het zijn dat Iris haar pijn ook nog versterkt wordt door spierpijn van bijvoorbeeld spugen? En maagzuur kan ook zo branden in je slokdarm als je veel gespuugd hebt. Nou klinkt het net of ik het wil bagatelliseren, maar hoop alleen dat het zoiets is *;
Ik vind jullie echt enorm dapper, take care en een dikke knuffel voor jullie allemaal!
O+:R
Dat doet vast goed! Hoe is het nu met M?
Wat ontzettend klote dat Iris zoveel pijn heeft. Ik duim me suf op een goede uitslag morgen, het is jullie zo ernorm gegund!
Kan het zijn dat Iris haar pijn ook nog versterkt wordt door spierpijn van bijvoorbeeld spugen? En maagzuur kan ook zo branden in je slokdarm als je veel gespuugd hebt. Nou klinkt het net of ik het wil bagatelliseren, maar hoop alleen dat het zoiets is *;
Ik vind jullie echt enorm dapper, take care en een dikke knuffel voor jullie allemaal!
O+:R
maandag 4 juni 2007 om 20:24
Hoi Zoyla,
Ik leef met jullie mee morgen. Gaat Iris onder narcose voor de punctie? Waarschijnlijk wel. Ik hou in gedachten morgen een arm om je heen, want er is niets vreselijkers dan dat. Bluhhhh....
En weet je al hoeveel dagen het duurt voordat je de uitslag krijgt?
Ik zou ook maar eens vragen wat die pijn kan zijn bij Iris. Is dat normaal zoveel pijn? Daar moet toch ook iets tegen te doen zijn? Het lijkt me voor jou ook zo angstaanjagend. Het is zo rot als je kind pijn heeft en je niets kan doen. Ik vind het zo lief te lezen wat je allemaal doet en probeert. Er zit een goed hart in jou!
Hoe is het nu je man weer werkt? Nog drukker voor jou zeker? Dat merkte ik wel toen M. weer ging werken. Het betekent vanzelf dat al het ziekenhuis gedoe op onze schouders terecht komt. Niet dat ik dat heel erg vind. Ik doe het liever zo dan andersom.
Hier gaat het heel erg goed. De kindjes zijn vrolijk en blij met elkaar. Slapen goed en spelen veel samen. Vincent zit weer in de oplap-fase van zijn kuur en wordt dan iedere dag weer een beetje sterker. En juist als je denkt, 'ja, we zijn er weer', mag -ie voor de volgende kuur.
Veel liefs en sterkte morgen,
Clairy
Ik leef met jullie mee morgen. Gaat Iris onder narcose voor de punctie? Waarschijnlijk wel. Ik hou in gedachten morgen een arm om je heen, want er is niets vreselijkers dan dat. Bluhhhh....
En weet je al hoeveel dagen het duurt voordat je de uitslag krijgt?
Ik zou ook maar eens vragen wat die pijn kan zijn bij Iris. Is dat normaal zoveel pijn? Daar moet toch ook iets tegen te doen zijn? Het lijkt me voor jou ook zo angstaanjagend. Het is zo rot als je kind pijn heeft en je niets kan doen. Ik vind het zo lief te lezen wat je allemaal doet en probeert. Er zit een goed hart in jou!
Hoe is het nu je man weer werkt? Nog drukker voor jou zeker? Dat merkte ik wel toen M. weer ging werken. Het betekent vanzelf dat al het ziekenhuis gedoe op onze schouders terecht komt. Niet dat ik dat heel erg vind. Ik doe het liever zo dan andersom.
Hier gaat het heel erg goed. De kindjes zijn vrolijk en blij met elkaar. Slapen goed en spelen veel samen. Vincent zit weer in de oplap-fase van zijn kuur en wordt dan iedere dag weer een beetje sterker. En juist als je denkt, 'ja, we zijn er weer', mag -ie voor de volgende kuur.
Veel liefs en sterkte morgen,
Clairy
maandag 4 juni 2007 om 20:30
Zoyla, heerlijk dat jullie even samen uit eten konden.
Ik zag laatst je foto en wow, ik herkende je nauwelijks! Is ook alweer zo'n lange tijd geleden dat we elkaar gezien hebben.
Ik was je zo straal voorbij gelopen.
Meid, ik bewonder je kracht en doorzettingsvermogen. *;
Ik zag laatst je foto en wow, ik herkende je nauwelijks! Is ook alweer zo'n lange tijd geleden dat we elkaar gezien hebben.
Ik was je zo straal voorbij gelopen.
Meid, ik bewonder je kracht en doorzettingsvermogen. *;
Those dresses and skirts make you look so gloriously girlie, my darlings.
maandag 4 juni 2007 om 23:02
Arme Iris, zo´n pijn dat zo´n kind dat allemaal moet doormaken zeg, pfff neem er echt mijn petje voor af hoe goed ze zich er nog onder houdt. Hopelijk kunnen ze er wat meer tegen doen, dat ze niet zo erg pijn hoeft te lijden en gewoon lekker kan slapen s´nachts.
Veel sterkte voor morgen, ik zal aan jullie denken!
Ook Clairy, wil ik even een hart onder de riem steken, lekker dat jij je mannetje weer even thuis hebt, lekker met z´n broertje ravotten en in z´n eigen bedje slapen.
Ik neem mijn petje af voor jullie en hoe sterk jullie beiden omgaan met deze situatie.
Liefs,
Risotje
Veel sterkte voor morgen, ik zal aan jullie denken!
Ook Clairy, wil ik even een hart onder de riem steken, lekker dat jij je mannetje weer even thuis hebt, lekker met z´n broertje ravotten en in z´n eigen bedje slapen.
Ik neem mijn petje af voor jullie en hoe sterk jullie beiden omgaan met deze situatie.
Liefs,
Risotje
