Kinderen
alle pijlers
Irritante vragen schoonfamilie over "wanneer wij nou beginnen"
zaterdag 5 mei 2007 om 10:49
Voor veel mensen komt dit vast wel bekend voor en ik weet gewoon niet goed wat ik dan moet antwoorden.Gisteren nog, mijn schoonzus zei dat ze met z'n allen aan het speculeren waren over wanneer wij nou eens aan kinderen zouden beginnen. Erg irritant, aangezien we dus wel inderdaad er nou echt voor willen gaan. Maar dat willen we dus nog niet vertellen. We vinden dat de keuze ook aan ons is en dat proberen we ook wel duidelijk te maken, maar hoe goed je je ook voorbereidt op die vragen, uiteindelijk worden ze nog zo gesteld dat je toch alsnog met je mond vol tanden staat.Bij mijn familie weet ik wel dat ze ook erg graag uitbreiding zouden willen zien, maar die zèggen er tenminste niks over. Niet zo pusherig in ieder geval.Die schoonzus van me heeft notabene ooit nog tegen me gezegd dat ze het zo irritant vond dat mensen steeds aan haar vroegen wanneer ze nou aan kinderen begonnen. Ik had me dus ook al voorbereid om dat te zeggen, maar toen ze er dus over begon wist ik niet HOE ik het moest zeggen, zonder dat het duidelijk zou worden dat we er nu ook echt voor willen gaan. Terwijl ik normaal gesproken echt wel mijn antwoord klaar heb... Nu dus niet...Gewoon om kwaad over te worden. Het is dat we er vooral onszelf mee hebben, maar je zou gewoon de neiging krijgen om het nog een jaartje uit te stellen, juist vanwege die vragen. Natuurlijk belachelijk, maar die neiging krijg je gewoon.Ik heb me er gisteren zo'n beetje uit kunnen redden door te zeggen dat ik dan toch eerst nog eens naar de dokter moest om dat stuk playmobil te laten verwijderen. Dat was ook nog eens niet gelogen, want zij weten natuurlijk niet dat ik daar vrijdag al voor naar de dokter had gebeld, maar die nog tot maandag met vakantie is en het daardoor nog niet eerder kon.Gevolg van dit hele verhaal is wel dat we nu wel zo'n beetje besloten hebben dat ALS ik (hopelijk) binnenkort zwanger zou zijn, dat we het dan aan zijn kant van de familie maar heel sober tussen neus en lippen door melden. Terwijl we er zelf dus ontzettend blij mee zouden zijn en het bij mijn familie ook heel anders zouden vertellen. Maar die reactie roept het gewoon op.Herkenbaar? Wat doen/deden jullie hiermee? Want dit is gewoon echt niet leuk!
zaterdag 5 mei 2007 om 10:56
En dit laatste vind ik wel erg kinderachtig.
Wat is er in godsnaam mis met gewoon zeggen tegen je schoonfamilie dat het ze niets aan gaat ? ipv ze zgn "terug pakken" door "het grote nieuws" sober te vertellen ... En hoe is zulk nieuws sober vertellen ? gewoon zeggen dat je zwanger bent is toch leuk genoeg ? Dat hoeft toch niet met allemaal toeters en bellen?
Gewoon zeggen dus.
Zo ! En dan kunnen we nu weer allemaal normaal doen....
zaterdag 5 mei 2007 om 11:00
Je kunt toch gewoon vertellen dat het een beslissing is van jou en je partner die niemand wat aangaat. En dat als jullie er voor gaan, jullie dat echt niet gaan vertellen. Ooit komt er wellicht leuk nieuws dat je zwanger bent, eerder horen ze niets. Als ze dat niet begrijpen en doorzeuren kun je altijd een keer antwoorden "dan moet het wel lukken natuurlijk". Heel vals ik weet het, maar zo heb ik uiteindelijk wat bemoeizuchtige mensen de mond gesnoerd die niet wilde begrijpen dat die beslissing aan ons was en hen niet aan ging.
zaterdag 5 mei 2007 om 11:02
zaterdag 5 mei 2007 om 11:04
ik herken je verhaal wel een beetje, behalve dan het laatste stukje.
Zelf liegen we er op los, we zijn nu al meer dan een jaar bezig en zonder resultaat. Op dit moment is mijn meest gangbare smoes dat mijn werk op dit moment voor gaat. En dat van vriend ook. Heel geloofwaardig want voor ons beide verandert er wat op het werk.
Mijn schoonzusje zei laatst nog dat haar broer niet meer in bad mocht gaan zitten weken (!) want dat was slecht voor de spermacellen en ze wilde zo graag zo snel mogelijk een neefje of nichtje. Mijn vriend: "ja, ik wil ook heel graag een neefje of nichtje." schoonzusje: "eeeeeh, ik woon nog thuis en heb geen vriend...." vriend: "Daarom kan je nog wel een kind krijgen. Aan de slag dus!". Toen was ze wel even stil :D.
Aan mijn kant wordt er ook niks over gezegd eigenlijk. Vriendinnen vragen er wel eens naar maar dat kan ik beter hebben dan van mn schoonzusje.
Ik vind het wel steeds moeilijker om mn mond te houden tegen 1 bepaalde (heel goede) vriendin. Probleem is alleen dat ik niet wil dat al onze vrienden op de hoogte zijn van onze pogingen en misschien binnenkort dat we de MMM in gaan. Ik ben bang dat ze het niet helemaal voor zich kan houden en dat het via via bij vrienden of schoonzusje komt.
Maar goed, gewoon een goede smoes verzinnen dus of heel duidelijk zeggen dat je geen zin hebt in dat soort bemoeizuchtige vragen. Ben je er ook vanaf.
Je laatste deel begrijp ik trouwens niet helemaal. Alsof je wraak wilt nemen door bij je ouders heel leuk en uitgebreid de verrassing te vertellen terwijl je het bij zijn familie laat weten door het gewoon te zeggen. Of je wel of geen sokjes onderin de boerenkool moet leggen (of de lassagna) daar zal ik me niet over uitlaten maar om nou de manier van vertellen als een soort wraak te gebruiken vind ik persoonlijk erg laag...
Zelf liegen we er op los, we zijn nu al meer dan een jaar bezig en zonder resultaat. Op dit moment is mijn meest gangbare smoes dat mijn werk op dit moment voor gaat. En dat van vriend ook. Heel geloofwaardig want voor ons beide verandert er wat op het werk.
Mijn schoonzusje zei laatst nog dat haar broer niet meer in bad mocht gaan zitten weken (!) want dat was slecht voor de spermacellen en ze wilde zo graag zo snel mogelijk een neefje of nichtje. Mijn vriend: "ja, ik wil ook heel graag een neefje of nichtje." schoonzusje: "eeeeeh, ik woon nog thuis en heb geen vriend...." vriend: "Daarom kan je nog wel een kind krijgen. Aan de slag dus!". Toen was ze wel even stil :D.
Aan mijn kant wordt er ook niks over gezegd eigenlijk. Vriendinnen vragen er wel eens naar maar dat kan ik beter hebben dan van mn schoonzusje.
Ik vind het wel steeds moeilijker om mn mond te houden tegen 1 bepaalde (heel goede) vriendin. Probleem is alleen dat ik niet wil dat al onze vrienden op de hoogte zijn van onze pogingen en misschien binnenkort dat we de MMM in gaan. Ik ben bang dat ze het niet helemaal voor zich kan houden en dat het via via bij vrienden of schoonzusje komt.
Maar goed, gewoon een goede smoes verzinnen dus of heel duidelijk zeggen dat je geen zin hebt in dat soort bemoeizuchtige vragen. Ben je er ook vanaf.
Je laatste deel begrijp ik trouwens niet helemaal. Alsof je wraak wilt nemen door bij je ouders heel leuk en uitgebreid de verrassing te vertellen terwijl je het bij zijn familie laat weten door het gewoon te zeggen. Of je wel of geen sokjes onderin de boerenkool moet leggen (of de lassagna) daar zal ik me niet over uitlaten maar om nou de manier van vertellen als een soort wraak te gebruiken vind ik persoonlijk erg laag...
zaterdag 5 mei 2007 om 11:07
Je kan ook over al een probleem van maken. Het is toch leuk dat ze enthousiast zijn en het jullie gunnen en er vast over speculeren. Ze zijn vast superblij als er weer een nieuw kleinkind/neefje/nichtje bij komt. Zo lan je het ook bekijken natuurlijk, en als vragen iets te persoonlijk zijn kun je dat toch aangeven.
Toen wij wisten dat onze eerste eraan kwam belde mijn man heel blij zijn broer op. Het eerste wat hij zei was; o nou ben ik niet de eerste (wat heel raar is want hij is niet eens de oudste thuis maar goed) er kon geen felicitatie af niks. Zo kan het dus ook he!
Toen wij wisten dat onze eerste eraan kwam belde mijn man heel blij zijn broer op. Het eerste wat hij zei was; o nou ben ik niet de eerste (wat heel raar is want hij is niet eens de oudste thuis maar goed) er kon geen felicitatie af niks. Zo kan het dus ook he!
Stressed is just desserts spelled backwards
zaterdag 5 mei 2007 om 11:07
Ach ik ken het wel, van beide kanten van de familie :D Is toch niet zo erg zeker niet nu jullie er ook echt voor willen gaan. Meestal lachte ik en zei ik geen ideeeeeee joh, of dat zie je vanzelf wel. Toen ik uiteindelijk zwanger was viel alsnog iedereen van zijn stoel hoor haha ze hadden het nog helemaal niet verwacht. Van je schoonzus begrijp ik het ook wel een beetje, wij zijn de eerste met een kind in de familie/vrienden groep van dezelfde leeftijd en ook wij moeten soms op de tong bijten ipv die vraag te stellen aan andere stelletjes, gewoon omdat het bij ons nu ook leeft en het een leuk gespreksonderwerp is. En gewoon nieuwsgierigheid. Maar ja ik weet ook hoe irritant het over kan komen dus probeer ik me in te houden haha. Het is niet kwaad bedoelt en ik zou er gewoon met een grapje op antwoorden, niet zo serieus. Ze zijn tenminste benieuwd, je hebt ook mensen die het geen zak zou kunnen schelen...
zaterdag 5 mei 2007 om 11:21
Ja, ik snàp het allemaal wel, en dat van dat sober vertellen is vooral nu ook onze eerste reactie uit frustratie dat we niet weten wat we erop moeten zeggen. Als het straks hopelijk zover zou zijn zou dat toch niet eens lukken, daarvoor zouden we veel te blij zijn, maar het bederft gewoon de voorpret zeg maar.
zaterdag 5 mei 2007 om 11:41
Je kan ook vragen wanneer zij voor nummer 2 of 3 of vier gaan.
Het beste is denk ik om heel direct te zeggen dat je hun niet van plan bent te gaan vertellen wanneer jullie gaan proberen. Ben je er in 1 keer af.
Zelf erger ik me er niet zo erg aan om dat te doen dus maken we er een geintje over of lieg ik gewoon ;)
Het beste is denk ik om heel direct te zeggen dat je hun niet van plan bent te gaan vertellen wanneer jullie gaan proberen. Ben je er in 1 keer af.
Zelf erger ik me er niet zo erg aan om dat te doen dus maken we er een geintje over of lieg ik gewoon ;)
zaterdag 5 mei 2007 om 11:53
Hoi,
Ik vond het ook vrij irritant, vooral mijn schoonmoeder had er een handje van. Probeerde ons ook steeds 'over te halen' om aan kids te beginnen. Bah! Dat het zo leuk was, en dat we zulke goede ouders zouden zijn, en dat we spijt zouden krijgen etc. Ik heb jaren gezegd dat ik op dat moment geen behoefte had aan kinderen en daarmee uit. Toen we het vertelden heb ik er wel bijgezegd dat we er ondanks haar gedram toch voor zijn gegaan. ;) Uiteindelijk hebben we het hen ook pas na 13 weken verteld omdat mijn vriend bang was dat ze erg bemoeierig zou zijn. Dat viel overigens wel mee. Mijn ouders wisten het al bij 6 weken en toen ze daar later achter kwam vond ze het niet zo leuk...
zaterdag 5 mei 2007 om 13:06
Als je denkt dat je het nu zwaar hebt met het ongevraagde commentaar, wacht dan maar tot je echt zwanger bent. Van welke voeding, hoeveel je werkt tijdens en na de zwangerschap, welk bedje, badje etc. etc. etc. En hoe en waar en wat met de bevalling, hoe je na de geboorte je kind dient te voeden, verschonen, badderen, laten slapen. Noem maar op. Kweek maar vast een dikke huid, want als het je nu irriteert, dan vind je het met hormonen helemaal niet meer leuk (lees, komt oorlog van).
zaterdag 5 mei 2007 om 15:01
Ik zie altijd gewoon tegen mensen dat we nog niet wisten wanneer we een kind wilde. Als je het maar vaak genoeg zegt, komt het er steeds geloofwaardiger uit!
En idd, als je denkt dat je het nu zwaar hebt, wacht dan maar tot je er een hebt. Vanaf dat 'ie een jaar is ongeveer gaan mensen aan je vragen wanneer je de tweede gaat krijgen. En die vraag stellen nog veel meer mensen dan de vraag wanneer de eerste komt, dan houden mensen zich vaak nog wel een beetje in.
En idd, als je denkt dat je het nu zwaar hebt, wacht dan maar tot je er een hebt. Vanaf dat 'ie een jaar is ongeveer gaan mensen aan je vragen wanneer je de tweede gaat krijgen. En die vraag stellen nog veel meer mensen dan de vraag wanneer de eerste komt, dan houden mensen zich vaak nog wel een beetje in.
zaterdag 5 mei 2007 om 18:50
Heel herkenbaar en zonder meteen flauw te doen over de schoonouders maar het zijn wel zij die er altijd over beginnen. Ok, moet eerlijk zijn: mijn schoonvader doet het niet maar mijn schoonmoeder wel.. met enige regelmaat. Mijn schoonouders hebben vrij laat kinderen gekregen. Kunnen zij ook niets aan doen natuurlijk, maar ik kan er toch niets aan doen dat zij dan ook wat later dan gemiddeld opa en oma worden? En toch wrijft mijn schoonmoeder me dit wel eens onder de neus. Door opmerkingen als "al mijn vriendinnen hebben al kleinkinderen" en dan reageer ik "maar die vriendinnen hebben kinderen die al midden dertig zijn!". Het houdt een paar weken/ maanden op en de opmerkingen beginnen weer opnieuw.. zucht.
zaterdag 5 mei 2007 om 19:03
Mijn standaard reactie was in zo'n geval altijd:"We hebben het nog veel te leuk met oefenen!"
Later toen we voor het echie gingen werd het antwoord helaas wel anders, het lukt helaas niet op de "gewone" manier. Ik heb lang in het ziekenhuis gelopen en bij de 2e gyn, deze pakte wat verder door, de eerste gooide het ruim een jaar op overgewicht, bleek dat ik geopereerd zou moeten worden om zwanger te kunnen worden. Daarnaast zou ik aan de hormonen moeten en dan had ik nog maar een kans van 10% op een zwangerschap.
Toen heb ik de hele familie en vriendenkring maar verteld dat het bij ons niet zou lukken.
Later toen we voor het echie gingen werd het antwoord helaas wel anders, het lukt helaas niet op de "gewone" manier. Ik heb lang in het ziekenhuis gelopen en bij de 2e gyn, deze pakte wat verder door, de eerste gooide het ruim een jaar op overgewicht, bleek dat ik geopereerd zou moeten worden om zwanger te kunnen worden. Daarnaast zou ik aan de hormonen moeten en dan had ik nog maar een kans van 10% op een zwangerschap.
Toen heb ik de hele familie en vriendenkring maar verteld dat het bij ons niet zou lukken.
zaterdag 5 mei 2007 om 19:10
En dan is de eerste een jongen. En roept de hele wereld dat de volgende een meisje moet zijn. Maar dan is de tweede ook een jongen. En dan roept iedereen van jammer en volgende keer beter. Er even aan voorbij gaand dat je relatie net stuk is gelopen, dus waar die meid dan vandaan moet komen weet je zelf ook niet. En dan ontmoet je de man van je leven. Vind de wereld weer dat je te hard van stapel loopt als je binnen no time samenwoont, gaat trouwen en roept dat jullie een kleintje erbij willen. En een derde? Nee, daar moet je niet aan beginnen. Dat is te duur, te druk, niet genoeg ruimte etc. Als die derde er toch komt, omdat je nou eenmaal niet van plan bent je leven te laten regelen door de rest, roept men dat het nu een meisje moet worden. En alweer komt er een jongen. Iedereen die zo hard riep dat je die derde beter niet kon doen, begint in koor te roepen om een vierde. Dat dan uiteraard wel een meisje moet zijn......
Dit was slechts een korte samenvatting. De rest laat ik maar weg. Is veel beter voor mijn bloeddruk!
Dit was slechts een korte samenvatting. De rest laat ik maar weg. Is veel beter voor mijn bloeddruk!
zaterdag 5 mei 2007 om 19:44
Ja, idd, als je zwanger bent beginnen mensen al over hoe je het allemaal moet doen qua de opvoeding,
''Laten huilen, goed voor de longen'':? enz enz enz enz enz.
Maaaaaaaaaaar nog voordat ie dr is (als je eenmaal zwanger bent) dan wordt je eerst nog getrakteerd op speculaties over je buik enzo.
Te dik, te dun, te klein, te groot, te puntig (''wordt een jongen!!''), de rond (''Meisje''!) nog lang niet ingedaald, wel ingedaald, te veel aangekomen, te weinig aangekomen, ''Hoeveel ben je aangekomen??'', je ziet dr niet uit, je ziet dr goed uit, je ziet dr moe uit, niet te veel eten, je moet goed eten.
Met een beetje geluk hoor je al deze dingen op 1 dag.
dus, even samenvattend:
1: ''Wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen?''
2: Zwanger!!!!
''Wat ben je dik/dun/ mooi/ziet dr niet uit/ puntige buik/ ronde buik/ jongen/ meisje bladiebaldiebla'' (met een beetje pech gaat dit gepaard met gegraai naar je buik) En natuurlijk niet te vergeten alle horror verhalen over zwangerschappen en bevallingen from hell.
3: Baby is geboren, ongevraagd advies,''Laten huilen, niet verwennen enz enz''
4: ''Zo je bent nog niet op je oude gewicht hè?''
5: ''Wanneer komt dr een tweede?, je wilt nu vast een jongen/meisje!''
En bij ons was het zo dat er straks 1 jaar leeftijdsverschil tussen de kleintjes zit, en dat is voor veel mensen ook een reden om eens flink te vertellen wat ze daar wel niet van vinden
(te druk, te duur, niet kunnen genieten van de 1e, was het wel de bedoeling? Foutje? enz enz enz)
Maar gelukkig ook veel leuke reacties.
Dus, TO bereid je alvast maar voor! :D
Maar ach...ik vind het geweldig om zwanger te zijn!!:)
Liefs, Nurse
''Laten huilen, goed voor de longen'':? enz enz enz enz enz.
Maaaaaaaaaaar nog voordat ie dr is (als je eenmaal zwanger bent) dan wordt je eerst nog getrakteerd op speculaties over je buik enzo.
Te dik, te dun, te klein, te groot, te puntig (''wordt een jongen!!''), de rond (''Meisje''!) nog lang niet ingedaald, wel ingedaald, te veel aangekomen, te weinig aangekomen, ''Hoeveel ben je aangekomen??'', je ziet dr niet uit, je ziet dr goed uit, je ziet dr moe uit, niet te veel eten, je moet goed eten.
Met een beetje geluk hoor je al deze dingen op 1 dag.
dus, even samenvattend:
1: ''Wanneer gaan jullie aan kinderen beginnen?''
2: Zwanger!!!!
''Wat ben je dik/dun/ mooi/ziet dr niet uit/ puntige buik/ ronde buik/ jongen/ meisje bladiebaldiebla'' (met een beetje pech gaat dit gepaard met gegraai naar je buik) En natuurlijk niet te vergeten alle horror verhalen over zwangerschappen en bevallingen from hell.
3: Baby is geboren, ongevraagd advies,''Laten huilen, niet verwennen enz enz''
4: ''Zo je bent nog niet op je oude gewicht hè?''
5: ''Wanneer komt dr een tweede?, je wilt nu vast een jongen/meisje!''
En bij ons was het zo dat er straks 1 jaar leeftijdsverschil tussen de kleintjes zit, en dat is voor veel mensen ook een reden om eens flink te vertellen wat ze daar wel niet van vinden
(te druk, te duur, niet kunnen genieten van de 1e, was het wel de bedoeling? Foutje? enz enz enz)
Maar gelukkig ook veel leuke reacties.
Dus, TO bereid je alvast maar voor! :D
Maar ach...ik vind het geweldig om zwanger te zijn!!:)
Liefs, Nurse
zaterdag 5 mei 2007 om 20:35
We waren net getrouwd. Mensen wisten best dat wij kinderen wilden. Als ze dan vroegen, wanneer de baby kwam, dan zei ik gewoon: over 10 of 15 jaar, dat maakt het spannend, want dan ben ik al lekker op leeftijd. Met zo'n grapje geef je ook aan dat het ze niet aangaat, houden ze gelijk verder hun mond :D. Toen was ik trouwens al doodleuk zwanger, maar goed. Intussen hebben we een zoontje van 5 maanden.
Ennuh niet zo hard straffen hoor die schoonfamilie! Vaak vergeet je welke dingen irritant zijn voor een ander om te horen (zij horen het immers zelf niet zo vaak als jij die vraag hoort).
Als je zwanger bent, krijg je ook telkens van die standaard vragen. Daar werd ik ook snel sikkeneurig van, zelfs terwijl ik me besefte dat de mensen het goed bedoelde. Maar dat waren de hormonen .
Ennuh niet zo hard straffen hoor die schoonfamilie! Vaak vergeet je welke dingen irritant zijn voor een ander om te horen (zij horen het immers zelf niet zo vaak als jij die vraag hoort).
Als je zwanger bent, krijg je ook telkens van die standaard vragen. Daar werd ik ook snel sikkeneurig van, zelfs terwijl ik me besefte dat de mensen het goed bedoelde. Maar dat waren de hormonen .
