Kinderen
alle pijlers
Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??
zondag 3 september 2023 om 12:37
Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
zondag 3 september 2023 om 14:54
zondag 3 september 2023 om 15:02
Mijn oudste dochter loopt tegen de 30 en de jongste begin 20.
Ik denk niet dat het nu zwaarder is dan andere tijden.
Man had maar 2 dagen verlof, tegenwoordig is dat weken en overal is er een coach voor dat hadden wij vroeger niet.
En ja hier gewoon een baan, naast eigen bedrijf en 1 kind met een handicap. Zwaar ja..want kom uit de tijd van zoek het zelf maar uit.
Door al die coaches, hulp programmas en internet heb ik wel het idee dat moeders van nu sneller klagen.
Ik denk niet dat het nu zwaarder is dan andere tijden.
Man had maar 2 dagen verlof, tegenwoordig is dat weken en overal is er een coach voor dat hadden wij vroeger niet.
En ja hier gewoon een baan, naast eigen bedrijf en 1 kind met een handicap. Zwaar ja..want kom uit de tijd van zoek het zelf maar uit.
Door al die coaches, hulp programmas en internet heb ik wel het idee dat moeders van nu sneller klagen.
Jaja weet het..maak soms taalfouten..hè maar ik ben ..ik !
zondag 3 september 2023 om 15:04
NoPepsiPlease schreef: ↑03-09-2023 13:10Even een ♡tje voor je beschrijving.
En dan vraag ik me nu dus af of jij ook zo blij en tevreden was geweest als je voortdurend werd geconfronteerd met foto's van perfecte keukens?
Tja, dat weet je dus niet.
Ik weet wel dat ik altijd heel goed kan omgaan met toeleven naar een eindresultaat in de toekomst. Wij wilden een stukje aanbouwen waar de keuken moest komen dus tot die tijd kon ik prima tevreden zijn met hoe het was. Hoefde ik niet alleen even nieuwe tegeltjes, of een nieuw aanrechtblad.
Verder ben ik niet heel trendgevoelig. Bij VT-wonen rillen ze van mijn interieur met allemaal unieke items die niet matchen.
Mijn kampeeruitrusting is oud en zichtbaar sleets. Wat stuk gaat wordt vervangen dus ook niks dat matcht, mijn eigen dierbare zooitje.
zondag 3 september 2023 om 15:05
Dat zou kunnen hoor, daar ben ik me bewust van. In mijn omgeving werkten moeders niet. En als ze al werkten, was het misschien 16 uur ofzo.
Alle moeders van klasgenoten waren thuis als ze uit school kwamen. Maar ik woonde in een klein dorpje, dus waarschijnlijk heb je gelijk.
zondag 3 september 2023 om 15:15
Niet veel later bleven moeders massaal werken als was het maar één of twee dagen. Werkgevers waren daar soms wel en soms niet gelukkig mee. Er kwam beleid op parttimers etc.
Voor mij was blijven werken en bewuste keuze, daar moest ik voor 'vechten'.
Vechten met de werkgever. Werkgever had beleid, het was fulltime of precies halftime. Wat de verdeling thuis schreef maakte. Maar ook bij man in het bedrijf was er beleid.
Vechten tegen het vooroordeel van (schoon)ouders en andere familie, of vriendinnen.
Vechten voor opvang. Kdv was iets uit de stad en kwam langzaam onze kant op. Beperkt in plekken dus gingen mijn kind (eren) en kleine drie jaar lang nog niet naar kdv. Inmiddels betaalde mijn werkgever toen wel mee. Eerst middels een bedrijfsplaats, later middels de betaling van de nota en werd mijn aandeel op salaris ingehouden.
Ik durfde ook nauwelijks te klagen want dan kreeg ik steevast te horen dat ik zo graag wilde werken. (En dat was ook wel een beetje mijn eigen insteek.) In mijn sociale kring was dat ook gemeengoed.
anoniem_65b93a10517d3 wijzigde dit bericht op 03-09-2023 15:56
0.04% gewijzigd
zondag 3 september 2023 om 15:23
fashionvictim schreef: ↑03-09-2023 12:48Ik denk dat dit helemaal aan je eigen persoonlijkheid ligt. Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 17 geleden al op dit forum een topic had waarin ik samen met een gelijkgestemde klaagde over het feit dat al die moeders zo klaagden terwijl ik het moederschap een feestje vond.
Inmiddels heb ik een tweede leg en dus weer een kleintje erbij en vind ik het weer een feestje. Ik herken dus niks in dat gejank over overspannen zijn en vraag me ook altijd af waar die mensen nou allemaal zo moe van worden. Vaak hebben ze namelijk partners en parttime of zelfs geen banen.
Maar goed, dat zullen wellicht moeders zijn die sowieso het moederschap niet zo goed aankunnen ofzo, of hele onrealistische verwachtingen hadden. Of gewoon mensen zijn die weinig belastbaar zijn. Of die van nature pessimistisch zijn ofzo. ik weet het niet.
Ik doelde met mijn post op deze post. Wauw wat ik hier lees. Tel je zegeningen met kinderen die gewoon meedraaien, vrolijk en enthousiast zijn. En het is je gegund, ik bedoel het niet verkeerd.
Geen stoornis als autisme, adhd of depressies hebben maar die voor het grootste deel van de dag enthousiast zijn.
Ik vond het moederzijn geen feestje want mijn kind was vanaf zijn 10e jaar al doodongelukkig en diagnose depressie kreeg. En het autisme was pas rond de pubertijd pas bekend. Maar liep al jaren tegen van alles aan. En dat was pittig.
En nu steeds meer kinderen en jongeren met depressie. En dat is loodzwaar in een gezin.
zondag 3 september 2023 om 15:31
Dat inderdaad, mijn jongste was 2 toen ik alleenstaand werd ( vier kinderen) de jongste is nu 14.72Jelle schreef: ↑03-09-2023 14:15Misschien ook wel omdat je als alleenstaand moeder wel moet. Ik had helemaal geen tijd om er over na te denken hoe ik me voelde.
En ik ging niet naar festivals, of 's avonds de deur uit, want geen oppas en ook vaak doodmoe. Als de mogelijkheden begrensd zijn, maakt het het ook wel weer makelijker.
Ik had geen keuze, vier opgroeiende kinderen, een baan van 32 uur, en een huishouden.
Was het zwaar? zeker, maar niet zwaarder dan toen ik nog samen was.
Mijn motto toen was " het alleen doen als je samen bent, is zwaarder dan het alleen doen terwijl je alleen bent "
Moe was ik zeker, maar ik beperkte en begrensde mijn weekenden heel erg.
Ik wist dit is tijdelijk, inmiddels 12 jaar verder, en zijn de oudste 3 volwassen en 2 zijn het huis uit.
Ik sprak wel met vriendinnen over hoe moe ik vaak was, en ík soms niet wist of ik van voren of van achteren nog leefde.
Maar je gaat door, ze hebben alleen jou, en je kan gewoonweg niet gaan instorten.
Het " voordeel " dat ik wel had, de helft van de vakanties kon ik opdelen, daar pakte ik dan vaak mijn rust.
Maar ik vind het, eerlijk is eerlijk, wel heel fijn dat die tijd nu achter me ligt.
People sometimes ask, why do you always choose the hardest road. Who says there was an easier way?
zondag 3 september 2023 om 15:38
Dit. Mijn oudste is 19 en toen zij klein was, was het niet anders. Alleen je klaagde er niet over en je had geen social media. Jongste is 14, zelfde verhaal.parbleumondieu schreef: ↑03-09-2023 12:49Vroeger was het ook zwaar, maar als je als moeder aan het zeuren was, kreeg je het (logische) antwoord dat het erbij hoort.
Tegenwoordig is het modieus om heel veel kindjes (geen kinderen, dat klinkt niet schattig genoeg), of wondertjes te krijgen en dan vervolgens in te storten onder de normale druk die dat geeft. Want het moeilijk hebben is erg interessant.
zondag 3 september 2023 om 15:47
Juliette schreef: ↑03-09-2023 15:23Ik doelde met mijn post op deze post. Wauw wat ik hier lees. Tel je zegeningen met kinderen die gewoon meedraaien, vrolijk en enthousiast zijn. En het is je gegund, ik bedoel het niet verkeerd.
Geen stoornis als autisme, adhd of depressies hebben maar die voor het grootste deel van de dag enthousiast zijn.
Ik vond het moederzijn geen feestje want mijn kind was vanaf zijn 10e jaar al doodongelukkig en diagnose depressie kreeg. En het autisme was pas rond de pubertijd pas bekend. Maar liep al jaren tegen van alles aan. En dat was pittig.
En nu steeds meer kinderen en jongeren met depressie. En dat is loodzwaar in een gezin.
Dat gaat over die filmpjes waar TO het in de OP ook over heeft! Sjongejonge zeg. En jij weet helemaal niet of mijn kinderen gewoon meedraaien. Mijn oudste, inmiddels volwassen, deed dat in ieder geval niet. En dan alsnog herken ik niks in die hysterische filmpjes.
Am Yisrael Chai!
zondag 3 september 2023 om 15:47
Waarin ik het verschil zie in 10 jaar geleden, toen mijn kinderen nog klein waren, is het perfect willen doen.
Ik ken meerdere mensen die nu kleintjes hebben die van mening zijn dat een kind niet mag huilen, want daarvan lopen ze een trauma op
Meerdere ouders waarvan de kinderen jarenlang 'slaap problemen' hebben...maar waar het vaak op neerkomt is dat ouders niet consequent genoeg zijn.
De kinderen opvoeden als prinsjes en prinsesjes. Met kinderen in discussie gaan terwijl soms nee ook gewoon een antwoord is wat kinderen moeten accepteren.
Ik ken meerdere mensen die nu kleintjes hebben die van mening zijn dat een kind niet mag huilen, want daarvan lopen ze een trauma op
Meerdere ouders waarvan de kinderen jarenlang 'slaap problemen' hebben...maar waar het vaak op neerkomt is dat ouders niet consequent genoeg zijn.
De kinderen opvoeden als prinsjes en prinsesjes. Met kinderen in discussie gaan terwijl soms nee ook gewoon een antwoord is wat kinderen moeten accepteren.
valisa wijzigde dit bericht op 03-09-2023 15:52
16.46% gewijzigd
zondag 3 september 2023 om 15:52
zondag 3 september 2023 om 15:52
Heel veel inderdaad en wie weet hoeveel van die moeders er zijn 17 jaar geleden (zoals in die post staat) ook tegen dingen aanliepen en later pas doorhadden wat er speelde .
Om dan te zeggen dat het aan de eigen persoonlijkheid ligt, en het benoemen van overspannen gejank van vrouwen die het niet goed aankunnen en weinig belastbaar zijn en de vraag waar ze nou moe van worden.
Het heeft hier ook 10-15 jaar geduurd voor we het wisten. Het is slopend. En ik ben hier door destijds met heel veel gezinnen in contact geweest die ook later pas te horen kregen dat er iets wat vastgesteld.
Juist het niet enthousiast zijn, altijd somber zijn, niet mee willen doen dat vond ik heel zwaar. Alles was donker en zwart. En nog steeds.
zondag 3 september 2023 om 15:56
fashionvictim schreef: ↑03-09-2023 15:47Dat gaat over die filmpjes waar TO het in de OP ook over heeft! Sjongejonge zeg. En jij weet helemaal niet of mijn kinderen gewoon meedraaien. Mijn oudste, inmiddels volwassen, deed dat in ieder geval niet. En dan alsnog herken ik niks in die hysterische filmpjes.
In je post heb je het over 17 jaar geleden.
zondag 3 september 2023 om 15:56
Ben ik het niet met je eens. Hoe denk je dat 50 jaar geleden je was schoon werd, het eten op tafel kwam, de afwas gedaan werd etc.
Ik vind het zo denigrerend om te zeggen dat moeders die thuis blijven, het gemakkelijker hebben omdat ze niet werken.
zondag 3 september 2023 om 16:02
viva-life22 schreef: ↑03-09-2023 15:56Ben ik het niet met je eens. Hoe denk je dat 50 jaar geleden je was schoon werd, het eten op tafel kwam, de afwas gedaan werd etc.
Ik vind het zo denigrerend om te zeggen dat moeders die thuis blijven, het gemakkelijker hebben omdat ze niet werken.
Nou, ik doe ook alles wat een moeder die thuis blijft ook doet hoor. Ook mijn was moet gedaan worden, mijn boodschappen moeten gehaald worden etc. Enige verschil, mijn huid en wc worden minder vies, omdat ze minder gebruikt worden.
Moeders die thuisblijven hebben er meer tijd voor en nemen er dus ook meer tijd voor.
zondag 3 september 2023 om 16:03
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
