Kinderen
alle pijlers
Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??
zondag 3 september 2023 om 12:37
Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
zondag 3 september 2023 om 17:26
Er was echt al gewoon een wasmachine. Mijn ouders hadden een moderne doorzon rijtjes woning.nausicaa schreef: ↑03-09-2023 16:55Ik weet echt heel zeker dat het voor mij zeker niet makkelijker geweest zou zijn als ik fulltime zou had moeten blijven (moeten ja, want werken was toen als moeder ook bijna geen optie). Ik was gillend gek geworden, ik ben echt een schoolvoorbeeld van ‘ik ben een leukere moeder omdat ik ook werk’.
En het huishouden was destijds veel meer werk. Ik bestel boodschappen 1x per week, die worden bezorgd. Apparatuur voor van alles en nog wat. 50 jaar geleden moest je een halve dag besteden aan boodschappen? Dingen bleven veel minder lang goed. Met de hand afwassen, was meer werk, enz enz.
Ik dank het universum juist op mijn blote knieën dat ik geboren ben op het moment dat dat was en niet 50 jaar eerder.
Jullie hebben het over rond de oorlog.
zondag 3 september 2023 om 17:56
Het verschil qua zwaarte tussen nu > 15 jaar geleden zal vermoedelijk niet zo groot zijn. De trend om echt álles te delen (voor- & tegenspoed) is wel iets van de laatste tijd. Vind ik.
En mensen & dus ook moeders steken elkaar tegenwoordig flink de ogen uit op social media. En waarschijnlijk zijn veel mensen daar gevoeliger voor dan ze zelf denken. Als je thuis 9 van de 10x niet dat perfecte plaatje hebt, voelt het misschien alsof je faalt ofzo.
Verder ben ik ervan overtuigd dat sinds moeders moeten werken én voor kinderen + het huishouden zorgen, het moederschap sindsdien zeker zwaarder geworden is. Je moet simpelweg veel meer ballen omhoog houden als werkende moeder.
En mensen & dus ook moeders steken elkaar tegenwoordig flink de ogen uit op social media. En waarschijnlijk zijn veel mensen daar gevoeliger voor dan ze zelf denken. Als je thuis 9 van de 10x niet dat perfecte plaatje hebt, voelt het misschien alsof je faalt ofzo.
Verder ben ik ervan overtuigd dat sinds moeders moeten werken én voor kinderen + het huishouden zorgen, het moederschap sindsdien zeker zwaarder geworden is. Je moet simpelweg veel meer ballen omhoog houden als werkende moeder.
zondag 3 september 2023 om 18:01
Dat is wel een beetje onzin want mijn oudste is 17 nu en die liet ik ook niet alleen huilen. Waarom niet? Omdat een baby geen ander communicatie middel heeft. Dat is echt niet iets van de laatste 10 jaar. Dat is meer jaren 70-80 toen de baby alleen beneden werd gezet zodat niemand wakker lag van het gebrul.valisa schreef: ↑03-09-2023 15:47Waarin ik het verschil zie in 10 jaar geleden, toen mijn kinderen nog klein waren, is het perfect willen doen.
Ik ken meerdere mensen die nu kleintjes hebben die van mening zijn dat een kind niet mag huilen, want daarvan lopen ze een trauma op
Meerdere ouders waarvan de kinderen jarenlang 'slaap problemen' hebben...maar waar het vaak op neerkomt is dat ouders niet consequent genoeg zijn.
De kinderen opvoeden als prinsjes en prinsesjes. Met kinderen in discussie gaan terwijl soms nee ook gewoon een antwoord is wat kinderen moeten accepteren.
Slaapproblemen komen echt niet alleen maar door geen nee kunnen zeggen.
Mijn jongste was een onwijs slechte slaper en ging krijsen wanneer hem alleen liet. Maar toch voeden we hem consequent op en is het een heel fijn en beleefd kind.
Hij is gewoon niet graag alleen. Hij is de laatste paar maanden pas meer op zijn kamer, maar eerder ging hij nooit op zijn kamer spelen. Nu gaat hij nog steeds het liefste beneden zijn huiswerk maken, bij ons. En als hij toch op zijn kamer zit neemt hij altijd 1 of 2 katten mee.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 3 september 2023 om 18:11
Andersom schreef: ↑03-09-2023 16:02Nou, ik doe ook alles wat een moeder die thuis blijft ook doet hoor. Ook mijn was moet gedaan worden, mijn boodschappen moeten gehaald worden etc. Enige verschil, mijn huid en wc worden minder vies, omdat ze minder gebruikt worden.
Moeders die thuisblijven hebben er meer tijd voor en nemen er dus ook meer tijd voor.
Ik reageerde op iemand die het over 50 jaar geleden had. Toen hadden we nog niet al die luxe die wij nu hebben, zoals een vaatwasser bijvoorbeeld.
Moeders die anno 2023 thuis blijven hebben inderdaad meer tijd, maar dat betekent niet dat zij het per definitie makkelijker hebben.
zondag 3 september 2023 om 18:32
Ik vind het ergens altijd wel wat… ja een soort schattig, als ouders van slag zijn omdat hun baby van 9 maanden nog eens per nacht wakker wordt, of als hun peuter volgens hen in de nee-fase is en zich dan 5 minuten ter aarde stort. Dan denk ik; wat ben je zonder dat je het weet een gezegend mens.
Maar dat zeg ik natuurlijk niet; ik leef mee.
Ik heb een compleet ander referentiekader als BAM met een ontzettend intensief kind en als tante van nóg twee zorgintensieve kinderen.
Dat zitten grienen op SM zijn doorgaans de ouders in gewone doorsnee situaties. Niet die van kinderen met een ernstige ziekte of stoornis, van een schooluitvaller of iets anders dat een zware wissel trekt op je gezin en/of toekomst.
Maar dat zeg ik natuurlijk niet; ik leef mee.
Ik heb een compleet ander referentiekader als BAM met een ontzettend intensief kind en als tante van nóg twee zorgintensieve kinderen.
Dat zitten grienen op SM zijn doorgaans de ouders in gewone doorsnee situaties. Niet die van kinderen met een ernstige ziekte of stoornis, van een schooluitvaller of iets anders dat een zware wissel trekt op je gezin en/of toekomst.
•
zondag 3 september 2023 om 18:55
Dat is dan ook het enige grote verschilviva-life22 schreef: ↑03-09-2023 18:11Ik reageerde op iemand die het over 50 jaar geleden had. Toen hadden we nog niet al die luxe die wij nu hebben, zoals een vaatwasser bijvoorbeeld.
De was hoefde al niet meer op de hand en de SRV kwam aan de deur
En je kon met 1 inkomen een gezin runnen.
Maar moeders waren niet gelukkiger hoor. Scheiden kon wel, maar dAn raakte je in de bijstand.
zondag 3 september 2023 om 18:58
10 jaar geleden was er ook al een tablet!SunShine35 schreef: ↑03-09-2023 18:40Ik heb twee kleintjes en vind het wel te doen. Meestal is het gezellig en gaat het best goed.
En tablets en Netflix maken het makkelijker dan 10 jaar geleden denk ik, al is dat ook weer de valkuil omdat niet te veel te doen.
zondag 3 september 2023 om 19:01
zondag 3 september 2023 om 19:02
Ook dat was 25 jaar terug alStormke81 schreef: ↑03-09-2023 19:01Waar ik wel last van heb zijn de goede gesprekken met de kleintjes. Geen discipline maar nee..dat mag niet hoor, dat kan mama echt niet tolereren. En dat tegen een terrorkind van 4 die de hele camping bij elkaar raast. Alles moet zo schattig, maar aanpakken ho maar.
zondag 3 september 2023 om 19:08
Persoonlijk denk ik dat er geen verschil in zwaarte is met maar 15 jaar geleden of nog minder lang geleden. Al die influencefiguren ruiken gewoon geld (of zijn gewoon aandachtszoekende exhibitionisten die het doen voor likes en volgers) en nu is ‘het ware verhaal’ trending i.p.v. tien jaar terug die ‘fitmoms’ met hun ‘het is een keuze’ (herinner mij vaag nog zo’n afgetrainde moeder met tig kinderen om haar heen blij op een foto staan). Die laatste zouden het nu niet goed doen en gelijk gecanceld worden op SM want ‘te weinig empathisch’ en ‘toxic’. Tien jaar terug was dat een ‘trut met teveel vrije tijd en teveel geld’ en begon die toestand met ‘echte’ lijven. Daarna beroemdheden met hun postpartum lijf en nu zitten we in de fase dat er van die figuren vanaf kind 1 alleen maar sneue verhalen delen maar schijnbaar geen conclusies hieruit kunnen trekken en doorgaan totdat nummer 3 er is.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 3 september 2023 om 19:11
Mijn moeder heeft me wel eens verteld dat ze niet bepaald gelukkig was toen ze kleine kinderen had. We waren voor het werk van mijn vader naar de andere kant van het land verhuisd en daar zat ze: in een Vinex-wijk waar ze niemand kende met twee kleine kinderen, snakkend naar een gesprek met een volwassene. Ze was blij toen we wat ouder waren en ze weer ging werken. Voor het geld was het niet nodig, maar ze fleurde er enorm van op en dat ben ik nooit vergeten.
Mijn oma had negen kinderen en een eigen winkel, die heeft wel volgens de verhalen ook meer dan eens gillend aan tafel gezeten omdat ze het allemaal niet meer trok. Dit was in een tijd dat de luiers nog moesten worden gekookt en ze na het eten alle negen nog in de tobbe moesten.
Zelf vind ik het moederschap doorgaans niet zo zwaar, al kan ik nog wel eens verlangen naar de zorgeloosheid die ik vroeger had toen ik alleen nog voor mezelf hoefde te zorgen. En ik word op het moment ook gek van het “mama mama mama mama”, of dat ze kunnen blijven drammen als ik “nee” zeg (ik hou wel altijd voet bij stuk). Maar daar ga ik niet over huilen op sociale media. Ik accepteer dat ik van werk en ouderschap nu eenmaal moe word, dus dat festivals er nu echt niet in zitten qua energieniveau. Maar een keertje naar de bios, uit eten of sporten lukt nog steeds. En de mooie momenten wegen ook op tegen de nachten dat je in touw bent omdat een kind buikgriep heeft en het bed 10x onder spuugt (gelukkig lukt het ze tegenwoordig om in een emmer te spugen).
Wat ik bij veel mensen om me heen zie, is dat ze echt oprecht verbaasd zijn dat ze van werk en/of ouderschap moe kunnen zijn. En dat er snel een neiging is om daar iets mee te moeten. Terwijl ik het juist wel rustgevend vind om te accepteren dat ik nu eenmaal moe ben, dat niet alles lukt (ons huis is redelijk opgeruimd maar verre van Instagramwaardig) en dat er af en toe een bal valt.
Mijn oma had negen kinderen en een eigen winkel, die heeft wel volgens de verhalen ook meer dan eens gillend aan tafel gezeten omdat ze het allemaal niet meer trok. Dit was in een tijd dat de luiers nog moesten worden gekookt en ze na het eten alle negen nog in de tobbe moesten.
Zelf vind ik het moederschap doorgaans niet zo zwaar, al kan ik nog wel eens verlangen naar de zorgeloosheid die ik vroeger had toen ik alleen nog voor mezelf hoefde te zorgen. En ik word op het moment ook gek van het “mama mama mama mama”, of dat ze kunnen blijven drammen als ik “nee” zeg (ik hou wel altijd voet bij stuk). Maar daar ga ik niet over huilen op sociale media. Ik accepteer dat ik van werk en ouderschap nu eenmaal moe word, dus dat festivals er nu echt niet in zitten qua energieniveau. Maar een keertje naar de bios, uit eten of sporten lukt nog steeds. En de mooie momenten wegen ook op tegen de nachten dat je in touw bent omdat een kind buikgriep heeft en het bed 10x onder spuugt (gelukkig lukt het ze tegenwoordig om in een emmer te spugen).
Wat ik bij veel mensen om me heen zie, is dat ze echt oprecht verbaasd zijn dat ze van werk en/of ouderschap moe kunnen zijn. En dat er snel een neiging is om daar iets mee te moeten. Terwijl ik het juist wel rustgevend vind om te accepteren dat ik nu eenmaal moe ben, dat niet alles lukt (ons huis is redelijk opgeruimd maar verre van Instagramwaardig) en dat er af en toe een bal valt.
zondag 3 september 2023 om 19:15
Ja eens. De meeste ouders met een zware of zwaardere situatie bikkelen door.
Het zijn vaak de jankerds influencers die hele normale dingen meemaken maar gewend zijn dat de wereld om hun draait en dan is er een kind bij en o jee. De wereld draait ineens niet meer om jou en dat is heftig natuurlijk.
even gechargeerd. En hiermee zeg ik niet dat je niet mag klagen of het niet zwaar mag vinden. Maar jezelf huilend op TikTok zetten is weer het andere uiterste.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 3 september 2023 om 19:24
Wat voor de een zwaar is, is voor de ander prima te doen en andere. 25 Kinderen in havo 3 die geen zin hebben in nieuwe grammatica toch aan het werk krijgen, geen probleem, maar die ene baby die niet wilde stoppen met huilen, ik ben er bijna van doorgedraaid.
Het lijkt wel dubbel dat je tegenwoordig mag zeggen dat het niet leuk is soms en dat je aan de andere kant op sociale media constant perfecte mensen hoort roepen dat zij het allemaal geweldig voor elkaar hebben en dat jij dat ook kunt. Een mens zou van minder in de war raken.
Het lijkt wel dubbel dat je tegenwoordig mag zeggen dat het niet leuk is soms en dat je aan de andere kant op sociale media constant perfecte mensen hoort roepen dat zij het allemaal geweldig voor elkaar hebben en dat jij dat ook kunt. Een mens zou van minder in de war raken.
zondag 3 september 2023 om 19:25
Ik heb zelf een tijdje wat influencers gevolgd.
Ook al ben ik wat ouder. Ik merkte zelf wel dat ik er toch een soort ontevredenheid van kreeg.
Het ging alleen maar over materie, lunchen, vakantie, nieuwe auto, nog mooier huis.. enz.
Als tegenhanger werd er dan ook wel eens iets ingegooid dat zij het ook niet makkelijk hebben, huil huil...
Ik denk dat hun invloed echt wel onbewust negatief is.
Ook al ben ik wat ouder. Ik merkte zelf wel dat ik er toch een soort ontevredenheid van kreeg.
Het ging alleen maar over materie, lunchen, vakantie, nieuwe auto, nog mooier huis.. enz.
Als tegenhanger werd er dan ook wel eens iets ingegooid dat zij het ook niet makkelijk hebben, huil huil...
Ik denk dat hun invloed echt wel onbewust negatief is.
zondag 3 september 2023 om 19:36
Wat grappig om allemaal te lezen. Toevallig vorige week een heel gesprek over gehad met een jonger nichtje. Hier 3 pubers waarvan de oudste 16 is, dus 16 jaar geleden voor het eerst moeder geworden. Vanaf dat de oudste 5 is 3 kinderen alleen gedaan. En het was pittig, vaak heel pittig. Mijn toenmalig werkgever mocht ik niet lastig vallen met het feit dat ik kinderen had (mijn keus). Thuiswerken bestond nog niet, als je op kantoor werkte, en de boodschappen werden nog niet thuisgebracht.
Nu heb ik (tijdelijk) de volledige zorg voor een nichtje (4 maanden) en ik merk dat het eigenlijk makkelijker is dan toen (voor mij). Juist door alle dingen eromheen die nu gewoon makkelijker zijn dan destijds (werkte toen ook 4 dagen). Opvang is beter geregeld, boodschappen worden thuisgebracht, kan thuiswerken en in de avond, vind het best heel fijn geregeld allemaal. Verbaas me ook over al het geklaag op sm. Ja, het huis is niet altijd spik en span, ja je bent moe in de avond, maar dat hoort er toch gewoon bij? Ik ben nu 49 en vind het oprecht veel beter geregeld dan 16 jaar geleden.
Moet er wel bij vermelden dat ik 3 gezonde kinderen heb en een gezond nichtje.
Nu heb ik (tijdelijk) de volledige zorg voor een nichtje (4 maanden) en ik merk dat het eigenlijk makkelijker is dan toen (voor mij). Juist door alle dingen eromheen die nu gewoon makkelijker zijn dan destijds (werkte toen ook 4 dagen). Opvang is beter geregeld, boodschappen worden thuisgebracht, kan thuiswerken en in de avond, vind het best heel fijn geregeld allemaal. Verbaas me ook over al het geklaag op sm. Ja, het huis is niet altijd spik en span, ja je bent moe in de avond, maar dat hoort er toch gewoon bij? Ik ben nu 49 en vind het oprecht veel beter geregeld dan 16 jaar geleden.
Moet er wel bij vermelden dat ik 3 gezonde kinderen heb en een gezond nichtje.
zondag 3 september 2023 om 19:53
Nee hoor ...Lila-Linda schreef: ↑03-09-2023 18:55Dat is dan ook het enige grote verschil
De was hoefde al niet meer op de hand en de SRV kwam aan de deur
En je kon met 1 inkomen een gezin runnen.
Maar moeders waren niet gelukkiger hoor. Scheiden kon wel, maar dAn raakte je in de bijstand.
Het was ook niet gewoon om je kinderen naar de opvang te brengen, met voor en na schoolse opvang. Er was geen thuisbezorgd.nl en kon je geen boodschappen online bestellen. Over het algemeen was er ook geen schoonmaakster of een nanny.
zondag 3 september 2023 om 20:05
Heerlijk topic dit omdat ik het zo herken; al die jankende influencers waarbij ik alleen maar denk; wees blij met je gezonde kind en doe eens volwassen.
Gelukkig in mijn privé niemand die zo is, al zouden ze dat misschien dan ook niet bij mij uiten.. Al mijn kennissen en vriendinnen hebben kinderen, vaak meer dan 1. Iedereen klaagt weleens, heerlijk vind ik dat. Gewoon over de simpele dingen; grrrr zo’n rotnacht, mijn peuter kan alleen maar janken vanochtend, etc. En na 2 zinnen samen klagen is het weer klaar. Ik geniet volop van onze kinderen maar heb ook dagelijks een moment dat ik denk; neeeeee. Als dreumes zijn poepluier onder z’n billen uitgrist terwijl kleuter een vliegtuig gooit en dat recht op een glas afstevent en ondertussen de deurbel gaat en oudste kind al 3x hetzelfde vraagt. En dan grom ik even en is het weer klaar. Stel je voor dat ik een heel filmpje ervan moest maken (en posten op IG); dan zou ik m’n leven wel shit vinden ja.
Verder herken ik wel dat ik vind dat mijn omgeving veel wil: zovaak uitgaan, datenights, afspreken met vriendinnen, meerdere keren sporten per week, 24/32 uur werken, leuke dingen met de kinderen doen, naar clubjes heen en weer, in de oudercommissie en het huishouden. Ja sorry, dat vind ik echt vragen om een burn-out (tenzij je het goed doet op 4u slaap per dag ofzo). Mijn motto is; ik ben blij dat ik nog overwegend vrolijk leef met 3 kinderen die ruk slapen waar we alles (in mijn ogen) goed voor regelen en alles daarbuiten komt later wel weer. Toen we er 2 hadden deed ik een master naast parttime werken; ja dat was even aanpoten maar het is wat het is. Ik kan niet zoveel met gezeur merk ik. Klagen is heerlijk en daarna; hup weer door.
Gelukkig in mijn privé niemand die zo is, al zouden ze dat misschien dan ook niet bij mij uiten.. Al mijn kennissen en vriendinnen hebben kinderen, vaak meer dan 1. Iedereen klaagt weleens, heerlijk vind ik dat. Gewoon over de simpele dingen; grrrr zo’n rotnacht, mijn peuter kan alleen maar janken vanochtend, etc. En na 2 zinnen samen klagen is het weer klaar. Ik geniet volop van onze kinderen maar heb ook dagelijks een moment dat ik denk; neeeeee. Als dreumes zijn poepluier onder z’n billen uitgrist terwijl kleuter een vliegtuig gooit en dat recht op een glas afstevent en ondertussen de deurbel gaat en oudste kind al 3x hetzelfde vraagt. En dan grom ik even en is het weer klaar. Stel je voor dat ik een heel filmpje ervan moest maken (en posten op IG); dan zou ik m’n leven wel shit vinden ja.
Verder herken ik wel dat ik vind dat mijn omgeving veel wil: zovaak uitgaan, datenights, afspreken met vriendinnen, meerdere keren sporten per week, 24/32 uur werken, leuke dingen met de kinderen doen, naar clubjes heen en weer, in de oudercommissie en het huishouden. Ja sorry, dat vind ik echt vragen om een burn-out (tenzij je het goed doet op 4u slaap per dag ofzo). Mijn motto is; ik ben blij dat ik nog overwegend vrolijk leef met 3 kinderen die ruk slapen waar we alles (in mijn ogen) goed voor regelen en alles daarbuiten komt later wel weer. Toen we er 2 hadden deed ik een master naast parttime werken; ja dat was even aanpoten maar het is wat het is. Ik kan niet zoveel met gezeur merk ik. Klagen is heerlijk en daarna; hup weer door.
zondag 3 september 2023 om 20:19
Dit is exact hoe ik er dus zelf ook in sta.zussel schreef: ↑03-09-2023 20:05Heerlijk topic dit omdat ik het zo herken; al die jankende influencers waarbij ik alleen maar denk; wees blij met je gezonde kind en doe eens volwassen.
Gelukkig in mijn privé niemand die zo is, al zouden ze dat misschien dan ook niet bij mij uiten.. Al mijn kennissen en vriendinnen hebben kinderen, vaak meer dan 1. Iedereen klaagt weleens, heerlijk vind ik dat. Gewoon over de simpele dingen; grrrr zo’n rotnacht, mijn peuter kan alleen maar janken vanochtend, etc. En na 2 zinnen samen klagen is het weer klaar. Ik geniet volop van onze kinderen maar heb ook dagelijks een moment dat ik denk; neeeeee. Als dreumes zijn poepluier onder z’n billen uitgrist terwijl kleuter een vliegtuig gooit en dat recht op een glas afstevent en ondertussen de deurbel gaat en oudste kind al 3x hetzelfde vraagt. En dan grom ik even en is het weer klaar. Stel je voor dat ik een heel filmpje ervan moest maken (en posten op IG); dan zou ik m’n leven wel shit vinden ja.
Verder herken ik wel dat ik vind dat mijn omgeving veel wil: zovaak uitgaan, datenights, afspreken met vriendinnen, meerdere keren sporten per week, 24/32 uur werken, leuke dingen met de kinderen doen, naar clubjes heen en weer, in de oudercommissie en het huishouden. Ja sorry, dat vind ik echt vragen om een burn-out (tenzij je het goed doet op 4u slaap per dag ofzo). Mijn motto is; ik ben blij dat ik nog overwegend vrolijk leef met 3 kinderen die ruk slapen waar we alles (in mijn ogen) goed voor regelen en alles daarbuiten komt later wel weer. Toen we er 2 hadden deed ik een master naast parttime werken; ja dat was even aanpoten maar het is wat het is. Ik kan niet zoveel met gezeur merk ik. Klagen is heerlijk en daarna; hup weer door.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
zondag 3 september 2023 om 21:07
Wat ik vooral sneu vindt aan dat gejank en geklaag op Instagram; hoe moet dat zijn voor die kinderen? Die voelen, hoe klein ook, dondersgoed aan dat ze altijd maar ‘teveel’ zijn, laat staan wat ze later allemaal nog terug horen/lezen van hoe zwaar hun ouders het allemaal hadden destijds. Echt zielig. 
zondag 3 september 2023 om 21:16
Nou ja, dat dus. Ik snap heel goed dat je even ventileert bij een vriendin of een zus, maar zodra je het op internet zet is het misschien wel heel makkelijk terug te vinden als de kinderen ouder zijn.Coolbest schreef: ↑03-09-2023 21:07Wat ik vooral sneu vindt aan dat gejank en geklaag op Instagram; hoe moet dat zijn voor die kinderen? Die voelen, hoe klein ook, dondersgoed aan dat ze altijd maar ‘teveel’ zijn, laat staan wat ze later allemaal nog terug horen/lezen van hoe zwaar hun ouders het allemaal hadden destijds. Echt zielig.
Ik vind dat sommigen ook heel denigrerend doen over pubers, leuke humor om te lachen zeg. En dan ben je al op een leeftijd dat je je kapot schaamt voor je ouders.
Stressed is just desserts spelled backwards
zondag 3 september 2023 om 21:24
Ok, nou ben ik wel nieuwsgierig waar die influencers te vinden zijn... 
Verder; ik had een PND, dus eerste periode kan ik niet goed over meepraten, maar daarna vond ik het wel steeds makkelijker worden. Maar wij hebben 1 kind (nu 8 jr.) en dat is ook nog een makkelijk meisje, dus tja, geen vergelijk met sommige anderen. Na m'n PND kon ik het leven rustig aan weer wat oppakken, maar scheelt dat ik uit mezelf al een huismus ben (ook voor dochter kwam).
Verder; ik had een PND, dus eerste periode kan ik niet goed over meepraten, maar daarna vond ik het wel steeds makkelijker worden. Maar wij hebben 1 kind (nu 8 jr.) en dat is ook nog een makkelijk meisje, dus tja, geen vergelijk met sommige anderen. Na m'n PND kon ik het leven rustig aan weer wat oppakken, maar scheelt dat ik uit mezelf al een huismus ben (ook voor dochter kwam).
maandag 4 september 2023 om 00:07
Wat een mond vol zeg.fashionvictim schreef: ↑03-09-2023 12:48Ik denk dat dit helemaal aan je eigen persoonlijkheid ligt. Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 17 geleden al op dit forum een topic had waarin ik samen met een gelijkgestemde klaagde over het feit dat al die moeders zo klaagden terwijl ik het moederschap een feestje vond.
Inmiddels heb ik een tweede leg en dus weer een kleintje erbij en vind ik het weer een feestje. Ik herken dus niks in dat gejank over overspannen zijn en vraag me ook altijd af waar die mensen nou allemaal zo moe van worden. Vaak hebben ze namelijk partners en parttime of zelfs geen banen.
Maar goed, dat zullen wellicht moeders zijn die sowieso het moederschap niet zo goed aankunnen ofzo, of hele onrealistische verwachtingen hadden. Of gewoon mensen zijn die weinig belastbaar zijn. Of die van nature pessimistisch zijn ofzo. ik weet het niet.
Het mag wel iets minder vind je ook niet?
Ja ik met parttime baan vind het moederschap zwaar. Ik werk op papier 36 uur in vier dagen excl reistijd en zo nu en dan wat harder lopen.
Waar ik moe van ben geworden, een zware bevalling,oudere ouders, kiezen voor borstvoeding en de gebroken nachten, een keertje COVID er overheen en gebrek aan af en toe wat tijd voor mezelf.
Dus inderdaad je weet het niet ,weinig belastbaar noemt ze dat.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
