Kinderen
alle pijlers
Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??
zondag 3 september 2023 om 12:37
Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.
Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.
Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?
Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.
Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
maandag 4 september 2023 om 00:27
Ik vind het moederschap an sich niet zwaar. Mijn kind is ook gewoon een leuk en makkelijk kind.
Wat ik wel zwaar vind is de hele rompslomp er omheen. Mijn moeder kreeg een stencil aan het einde v/d week in mijn tas. Dat was de weekbrief voor de week erop met een overzicht van de belangrijke zooi en dat ding ging op het prikbord en dat was het dan. Tegenwoordig heb je die school app waarin zowel nieuwsoverzicht berichten staan alsmede prive berichten van de leraren en dan ook nog ergens een verstopte PDF met daar weer aanvullende info in en los daarvan geneuzel over 'het was een leuke gymles'.
Daarnaast kan ik niet zo veel met de grote hoeveelheid nieuwetijdskinderen die van hun ouders 'gewoon kind' moeten kunnen zijn waardoor ze zich tijdens speelafspraakjes volledig misdragen en het concept 'mijn huis mijn regels' totaal aan ze voorbij lijkt te gaan.
Dus ja ik vind het weleens zwaar en overprikkelend maar dat komt niet door mijn kind maar door alles er omheen. Als ik kijk naar de school app, en de stroom mails gegenereerd door haar sporten dan heb ik er gewoon een heleboel werk aan om t allemaal bij te houden. En verlies ik snel het overzicht aangezien ik daarnaast een baan heb met onregelmatige werktijden dus sowieso altijd al in standje jetlag sta. Er moet zo veel. En ik vind dat school te vaak opdrachtjes geeft/vraagt om dingen. Twee dagen van te voren ' vanwege ons thema graag kind woensdag met groene kleding naar school' of 'kind moet een snijbloem mee naar school' of weetikveel wat.
Als ik dit soort dingen voorleg aan mijn moeder dan geeft die ook aan dat ze op de weekbrief na gegwoon nooit wat van school hoorde ja oproepje 10 minuten gesprekken en dat was het dan. En er bestond geen ballorig of andere krijspaleizen en iedereen speelde gewoon lekker buiten en er was altijd wel een ouder die even een oogje in het zeil hield en ik en mijn broer vermaakten onszelf of we zaten met de halve buurt in de speeltuin of onze hut. Mijn moeder kon gewoon haar eigen ding veel meer doen.
Wat ik wel zwaar vind is de hele rompslomp er omheen. Mijn moeder kreeg een stencil aan het einde v/d week in mijn tas. Dat was de weekbrief voor de week erop met een overzicht van de belangrijke zooi en dat ding ging op het prikbord en dat was het dan. Tegenwoordig heb je die school app waarin zowel nieuwsoverzicht berichten staan alsmede prive berichten van de leraren en dan ook nog ergens een verstopte PDF met daar weer aanvullende info in en los daarvan geneuzel over 'het was een leuke gymles'.
Daarnaast kan ik niet zo veel met de grote hoeveelheid nieuwetijdskinderen die van hun ouders 'gewoon kind' moeten kunnen zijn waardoor ze zich tijdens speelafspraakjes volledig misdragen en het concept 'mijn huis mijn regels' totaal aan ze voorbij lijkt te gaan.
Dus ja ik vind het weleens zwaar en overprikkelend maar dat komt niet door mijn kind maar door alles er omheen. Als ik kijk naar de school app, en de stroom mails gegenereerd door haar sporten dan heb ik er gewoon een heleboel werk aan om t allemaal bij te houden. En verlies ik snel het overzicht aangezien ik daarnaast een baan heb met onregelmatige werktijden dus sowieso altijd al in standje jetlag sta. Er moet zo veel. En ik vind dat school te vaak opdrachtjes geeft/vraagt om dingen. Twee dagen van te voren ' vanwege ons thema graag kind woensdag met groene kleding naar school' of 'kind moet een snijbloem mee naar school' of weetikveel wat.
Als ik dit soort dingen voorleg aan mijn moeder dan geeft die ook aan dat ze op de weekbrief na gegwoon nooit wat van school hoorde ja oproepje 10 minuten gesprekken en dat was het dan. En er bestond geen ballorig of andere krijspaleizen en iedereen speelde gewoon lekker buiten en er was altijd wel een ouder die even een oogje in het zeil hield en ik en mijn broer vermaakten onszelf of we zaten met de halve buurt in de speeltuin of onze hut. Mijn moeder kon gewoon haar eigen ding veel meer doen.
'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'
maandag 4 september 2023 om 08:04
Veel minder hoor. Mijn vriendin werkt al 32 jaar op een kinderdagverblijf, ze ziet echt veel verschil
maandag 4 september 2023 om 08:10
Weet je wat het verschil is?
Toen ik 25 jaar terug mijn eerste kreeg, was het niet zo'n project.
Je leefde gewoon je leven.
Tegenwoordig is alles een project en heb je overal therapie voor nodig. En niet alleen voor baby's maar ook voor mensen op het werk. Alles moet tot in den treure besproken, met een communicatieadviseur en uitgemolken. Soms helpt het gewoon om gewoon eens niet zo lang stil te staan bij alles wat er gebeurd.
Toen ik 25 jaar terug mijn eerste kreeg, was het niet zo'n project.
Je leefde gewoon je leven.
Tegenwoordig is alles een project en heb je overal therapie voor nodig. En niet alleen voor baby's maar ook voor mensen op het werk. Alles moet tot in den treure besproken, met een communicatieadviseur en uitgemolken. Soms helpt het gewoon om gewoon eens niet zo lang stil te staan bij alles wat er gebeurd.
maandag 4 september 2023 om 08:16
Mijn kinderen zijn tieners. Toen die klein waren was het nog exht normaal om part time te gaan werken als vrouw. Bijvoorbeeld 20 uur.
Tegenwooedig wordt het sk hard gepusht om allebei zo veel mogelijk te werken. En dan ook nog een kind erbij. Rennen en vliegen naar het kinderdagverblijf. Ik zou ook gek worden.
En verder is het natuurlijk ook zo dat door social media alles maar leuk moet zijn en leuk voor wordt gedaan... Filmpjes van schattige bavys maken wellicht dat je slapeloze nachten en een huilbaby terwijl je borsten stuk zijn en je al weer op je werk wordt verwacht onderschat.
En als laatste.... Ondanks dat ik part time werkte heb ik t af en toe ook zwaar gevonden. En nog steeds vind ik t wel eens heel veel... Hier in huis zijn inclusief mezelf 3 adhders en dat is soms een hele uitdaging. Maar 10 jaar geleden was het echt not done om dat te uiten. "Want je krijgt er zo veel voor terug"
Ik vind het wel een goede zaak dat er nu meer open over wordt gedaan. Het is ook niet altijd leuk. En dat mag best gezegd wordne.
Tegenwooedig wordt het sk hard gepusht om allebei zo veel mogelijk te werken. En dan ook nog een kind erbij. Rennen en vliegen naar het kinderdagverblijf. Ik zou ook gek worden.
En verder is het natuurlijk ook zo dat door social media alles maar leuk moet zijn en leuk voor wordt gedaan... Filmpjes van schattige bavys maken wellicht dat je slapeloze nachten en een huilbaby terwijl je borsten stuk zijn en je al weer op je werk wordt verwacht onderschat.
En als laatste.... Ondanks dat ik part time werkte heb ik t af en toe ook zwaar gevonden. En nog steeds vind ik t wel eens heel veel... Hier in huis zijn inclusief mezelf 3 adhders en dat is soms een hele uitdaging. Maar 10 jaar geleden was het echt not done om dat te uiten. "Want je krijgt er zo veel voor terug"
Ik vind het wel een goede zaak dat er nu meer open over wordt gedaan. Het is ook niet altijd leuk. En dat mag best gezegd wordne.
maandag 4 september 2023 om 08:17
nu had ik 10 jaar geleden geen kinderen, maar ik vind het eigenlijk helemaal niet zo moeilijk, wij gaan eigenlijk wel lekker. Ik denk wel dat er meer mensen in een moeilijkere situatie zitten dan bijvoorbeeld 25 jaar geleden, meer armoede, meer een-ouder gezinnen etc. Dus de totale moeilijkheid zal vast gestegen zijn ten opzichte van toen, maar individueel vind ik het niet moeilijk.
maandag 4 september 2023 om 08:45
Nog altijd werken veruit de meeste moeders parttime, en vaak ook nog de vaders. Mijn man en ik werken fulltime en om mij heen ken ik weinig mensen die dat ook doen en ik krijg daar regelmatig kritiek op. Dat rennen en vliegen herken ik niet. Tegenwoordig heb je juist meer mogelijkheden om thuis te werken en je boodschappen te bestellen etc waardoor er toch een hoop geren en gevlieg verdwijnt.
maandag 4 september 2023 om 08:54
Moest ineens hier ook nog aan denken:
Soms maken moeders het zelf ook gewoon zwaar.
Kind van net vier mee laten doen aan de avondvierdaagse. Vier avonden later naar bed dan gebruikelijk. Op vrijdagochtend was kind helemaal op. Kind afgemeld voor school, moeder moest wel gewoon werken dus paniek. Kind later toch maar naar school gebracht, want het thuiswerken lukte niet zo goed. Kind zat zichzelf en dus ook anderen behoorlijk in de weg.
En dan ben ik met terugwerkende kracht blij dat ik mijn kinderen gewoon niet mee liet lopen omdat ik, voor die dagen, de combinatie werken, school, kdv etc én de avondvierdaagse meteen al niet zag zitten.
Soms maken moeders het zelf ook gewoon zwaar.
Kind van net vier mee laten doen aan de avondvierdaagse. Vier avonden later naar bed dan gebruikelijk. Op vrijdagochtend was kind helemaal op. Kind afgemeld voor school, moeder moest wel gewoon werken dus paniek. Kind later toch maar naar school gebracht, want het thuiswerken lukte niet zo goed. Kind zat zichzelf en dus ook anderen behoorlijk in de weg.
En dan ben ik met terugwerkende kracht blij dat ik mijn kinderen gewoon niet mee liet lopen omdat ik, voor die dagen, de combinatie werken, school, kdv etc én de avondvierdaagse meteen al niet zag zitten.
maandag 4 september 2023 om 09:00
Jee, wat een opbeurend bericht!fashionvictim schreef: ↑03-09-2023 12:48Ik denk dat dit helemaal aan je eigen persoonlijkheid ligt. Ik kan me herinneren dat ik een jaar of 17 geleden al op dit forum een topic had waarin ik samen met een gelijkgestemde klaagde over het feit dat al die moeders zo klaagden terwijl ik het moederschap een feestje vond.
Inmiddels heb ik een tweede leg en dus weer een kleintje erbij en vind ik het weer een feestje. Ik herken dus niks in dat gejank over overspannen zijn en vraag me ook altijd af waar die mensen nou allemaal zo moe van worden. Vaak hebben ze namelijk partners en parttime of zelfs geen banen.
Maar goed, dat zullen wellicht moeders zijn die sowieso het moederschap niet zo goed aankunnen ofzo, of hele onrealistische verwachtingen hadden. Of gewoon mensen zijn die weinig belastbaar zijn. Of die van nature pessimistisch zijn ofzo. ik weet het niet.
maandag 4 september 2023 om 09:04
Ik heb het idee dat SM een beeld schetste van immer vreugd en zonneschijn. Als je dat zag en zelf anders ervoer had je het idee dat je zelf niet voldeed en een rare was.
Inmiddels uiten meer mensen hun onzekerheden en mindere momenten en dat ervaar ik als verademing.
Het kan niet altijd overal 100% top zijn. Overal zullen momenten zijn waarop het minder leuk en gezellig is. En ik persoonlijk vind het fijn dat dat geuit mag en kan worden.
Inmiddels uiten meer mensen hun onzekerheden en mindere momenten en dat ervaar ik als verademing.
Het kan niet altijd overal 100% top zijn. Overal zullen momenten zijn waarop het minder leuk en gezellig is. En ik persoonlijk vind het fijn dat dat geuit mag en kan worden.
maandag 4 september 2023 om 09:08
Dat is voor mij als adhder helemaal een nachtmerrie. Nog meer plannen om maar zo veel mogelijk gedaan te krijgen, andere mensne inhuren om maar te kunnen werken.luiwammes schreef: ↑04-09-2023 08:45Nog altijd werken veruit de meeste moeders parttime, en vaak ook nog de vaders. Mijn man en ik werken fulltime en om mij heen ken ik weinig mensen die dat ook doen en ik krijg daar regelmatig kritiek op. Dat rennen en vliegen herken ik niet. Tegenwoordig heb je juist meer mogelijkheden om thuis te werken en je boodschappen te bestellen etc waardoor er toch een hoop geren en gevlieg verdwijnt.
Ik ervaar het wel degelijk als zwaar om 32 uur tr werken naast het ouderschap. Gelukkig zijn mijn kinderen tieners en heb ik co ouderschap, anders zou ik ook huilen (niet op sociaal media).
Fv sneerde al dat niet iedereen even belastbaar is. En bedankt. Maar prima, dan ben ik dis minder belastbaar met mijn adhd en hersenbloeding. Maakt mij dat een mindere moeder omdat ik het af en toe zwaar vindt?
maandag 4 september 2023 om 09:09
Ah, hier haak ik op aan. Wij gaan bij ons op school op de komende informatieavond voor onze nieuwe klassen aangeven dat het fijn is als kinderen in het weekend iig een rustdag hebben. Na lange discussie over in hoeverre je als school verzoeken mag doen over vrijetijdsbesteding. Maar we zien zoveel kinderen die op maandag ontzettend moe op school komen van weer een druk weekend met heel veel uitjes. In plaats van in het weekend een beetje bijkomen van school, komen ze op school bij van het weekend. Dat kwam vroeger ook veel minder voor.Andersom schreef: ↑04-09-2023 08:54Moest ineens hier ook nog aan denken:
Soms maken moeders het zelf ook gewoon zwaar.
Kind van net vier mee laten doen aan de avondvierdaagse. Vier avonden later naar bed dan gebruikelijk. Op vrijdagochtend was kind helemaal op. Kind afgemeld voor school, moeder moest wel gewoon werken dus paniek. Kind later toch maar naar school gebracht, want het thuiswerken lukte niet zo goed. Kind zat zichzelf en dus ook anderen behoorlijk in de weg.
En dan ben ik met terugwerkende kracht blij dat ik mijn kinderen gewoon niet mee liet lopen omdat ik, voor die dagen, de combinatie werken, school, kdv etc én de avondvierdaagse meteen al niet zag zitten.
"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"
maandag 4 september 2023 om 09:12
FV heeft het niet over jou. Maar over de prinsessenmoeders die klagen omdat ze na een weekend op een festival ( kinderen weer eens bij opa en oma gedumpt) niet rustig kunnen bijtrekken van hun kater.coderood schreef: ↑04-09-2023 09:08Dat is voor mij als adhder helemaal een nachtmerrie. Nog meer plannen om maar zo veel mogelijk gedaan te krijgen, andere mensne inhuren om maar te kunnen werken.
Ik ervaar het wel degelijk als zwaar om 32 uur tr werken naast het ouderschap. Gelukkig zijn mijn kinderen tieners en heb ik co ouderschap, anders zou ik ook huilen (niet op sociaal media).
Fv sneerde al dat niet iedereen even belastbaar is. En bedankt. Maar prima, dan ben ik dis minder belastbaar met mijn adhd en hersenbloeding. Maakt mij dat een mindere moeder omdat ik het af en toe zwaar vindt?
maandag 4 september 2023 om 09:15
En dan ouders die mij gek aankijken als ik zeg:Andersom schreef: ↑04-09-2023 08:54Moest ineens hier ook nog aan denken:
Soms maken moeders het zelf ook gewoon zwaar.
Kind van net vier mee laten doen aan de avondvierdaagse. Vier avonden later naar bed dan gebruikelijk. Op vrijdagochtend was kind helemaal op. Kind afgemeld voor school, moeder moest wel gewoon werken dus paniek. Kind later toch maar naar school gebracht, want het thuiswerken lukte niet zo goed. Kind zat zichzelf en dus ook anderen behoorlijk in de weg.
En dan ben ik met terugwerkende kracht blij dat ik mijn kinderen gewoon niet mee liet lopen omdat ik, voor die dagen, de combinatie werken, school, kdv etc én de avondvierdaagse meteen al niet zag zitten.
Nee hij doet niet mee aan de vierdaagse want hij gaat normaliter om half zeven naar bed en vier dagen veel later: in dat gezeik heb ik geen zin.
Zit nu net in groep drie: zaterdag en zondag wordt er gewoon weer een middagdutje gedaan hoor.
maandag 4 september 2023 om 09:16
Ook herkenbaar. Veel compensatiegedrag van ouders die de hele week werken. Het weekend moet dan vooral heel veel leuk zijn.NoPepsiPlease schreef: ↑04-09-2023 09:09Ah, hier haak ik op aan. Wij gaan bij ons op school op de komende informatieavond voor onze nieuwe klassen aangeven dat het fijn is als kinderen in het weekend iig een rustdag hebben. Na lange discussie over in hoeverre je als school verzoeken mag doen over vrijetijdsbesteding. Maar we zien zoveel kinderen die op maandag ontzettend moe op school komen van weer een druk weekend met heel veel uitjes. In plaats van in het weekend een beetje bijkomen van school, komen ze op school bij van het weekend. Dat kwam vroeger ook veel minder voor.
Ik zeg ook steeds, rust is ook fijn. Vooral voor de jongere kinderen. Maar dat staat toch minder leuk op SM
maandag 4 september 2023 om 09:16
NoPepsiPlease schreef: ↑04-09-2023 09:09Ah, hier haak ik op aan. Wij gaan bij ons op school op de komende informatieavond voor onze nieuwe klassen aangeven dat het fijn is als kinderen in het weekend iig een rustdag hebben. Na lange discussie over in hoeverre je als school verzoeken mag doen over vrijetijdsbesteding. Maar we zien zoveel kinderen die op maandag ontzettend moe op school komen van weer een druk weekend met heel veel uitjes. In plaats van in het weekend een beetje bijkomen van school, komen ze op school bij van het weekend. Dat kwam vroeger ook veel minder voor.
Hier hebben wij het onze laatste studiedag ook over gehad.
maandag 4 september 2023 om 09:19
Maar je bent dan toch ook gewoon minder belastbaar? Ik snap dat dat vervelend is, maar dat het één goed is en het ander fout, maak je er volgens mij zelf een beetje van.
Ik heb geen kinderen, wel stiefkinderen, maar ik heb een beetje de indruk dat het breder is dan alleen ten aanzien van kinderen. Dus dat mensen in het algemeen meer druk ervaren.
maandag 4 september 2023 om 09:21
ik denk wel dat we tegenwoordig steeds meer moeten, zowel van anderen als van onszelf. Ook van kinderen wordt er veel meer gevraagd, ze moeten precies in het malletje passen want anders moeten ze naar 1 of andere therapeut. Mijn jongste was 1,5 jaar oud toen ze vonden dat ik met haar op logopedie moest. Koekoek!
Ik kan mij echt niet herinneren dat dit zo was in mijn kindertijd. En daarnaast moet je de perfect mom zijn. Bijv moeders die in sporttenue op het schoolplein staan was 10 jaar geleden al niet echt, en in mijn kindertijd al helemaal niet. Maar ook het alle ballen in de lucht houden. En dat betekend ook de moeders die dus 5 x per week sporten, met vrienden op terrasjes willen zitten, in het weekend naar een festival en dan janken als ze s' avonds als hun kind niet naar bed wil zooo moeeehooeee zijn. Tevens zie ik dat ook als een zelfopgelegde moeten. Toen mijn oudste geboren werd zei een vriendin ook meteen 'ja gaat toch niet straks de hele tijd thuis zitten he'. M.a.w. je bent een saaie moeke als je dat doet, je moet wel hip en happening blijven.
Ik kan mij echt niet herinneren dat dit zo was in mijn kindertijd. En daarnaast moet je de perfect mom zijn. Bijv moeders die in sporttenue op het schoolplein staan was 10 jaar geleden al niet echt, en in mijn kindertijd al helemaal niet. Maar ook het alle ballen in de lucht houden. En dat betekend ook de moeders die dus 5 x per week sporten, met vrienden op terrasjes willen zitten, in het weekend naar een festival en dan janken als ze s' avonds als hun kind niet naar bed wil zooo moeeehooeee zijn. Tevens zie ik dat ook als een zelfopgelegde moeten. Toen mijn oudste geboren werd zei een vriendin ook meteen 'ja gaat toch niet straks de hele tijd thuis zitten he'. M.a.w. je bent een saaie moeke als je dat doet, je moet wel hip en happening blijven.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 4 september 2023 om 09:39
Ik, moeder van 2 jonge kids, herken veel in de uitspraak:
Vandaag wordt verwacht dat je moeder bent alsof je niet werkt en dat je werkt alsof je geen kinderen hebt.
En dan is het sleutelwoord natuurlijk verwacht. Hoe stevig jij in je schoenen staat om die verwachting los te laten, lijkt me per persoon verschillen. Social media helpt niet omdat het deze verwachting bevestigt, dagelijks.
Ik vind dat het hier negatief wordt weggezet. Compenseren voor veel werken in het weekend, zit 'm ook in bovenstaande denk ik. Als je je verwachtingen en know how rondom ouderschap (onbewust!) hebt opgebouwd op basis van mooie plaatjes om je heen, probeer je dit hetzelfde te doen.
Ik vind het ouderschap pittig. Had nooit zo'n sterke kinderwens, mijn kinderen sliepen bar slecht (mijn man vond laten huilen niet OK). Ik merk ook dat het ouderschap minder aan mij besteed is. Waar ik schoonzus zonder problemen structureel het hele weekend alleen met kind zie terwijl mijn broer de hort op is, omdat ze het gewoon niet erg vindt (en daar gaat echt niet alles persé over rozen). Tsja.. zo ben ik niet. Man zou zo'n constructie (bij nader inzien overigens, hij vindt het toch zwaarder dan gedacht) ook fijn vinden, maar mij niet bellen want ik ervaar het ook als zwaar en zie dat niet zitten.
Misschien zijn vrouwen ook wel mondiger geworden ten opzichte van vroeger. Mijn moeder en schoonmoeder geven beide aan dat zij het ook als heel pittig ervaren hebben, maar dat zij zich hier gewoon bij neer hebben gelegd want het was nu eenmaal zo. Ik denk dat dit zeker mijn moeder erg veel moeite moet hebben gekost.
Vandaag wordt verwacht dat je moeder bent alsof je niet werkt en dat je werkt alsof je geen kinderen hebt.
En dan is het sleutelwoord natuurlijk verwacht. Hoe stevig jij in je schoenen staat om die verwachting los te laten, lijkt me per persoon verschillen. Social media helpt niet omdat het deze verwachting bevestigt, dagelijks.
Ik vind dat het hier negatief wordt weggezet. Compenseren voor veel werken in het weekend, zit 'm ook in bovenstaande denk ik. Als je je verwachtingen en know how rondom ouderschap (onbewust!) hebt opgebouwd op basis van mooie plaatjes om je heen, probeer je dit hetzelfde te doen.
Ik vind het ouderschap pittig. Had nooit zo'n sterke kinderwens, mijn kinderen sliepen bar slecht (mijn man vond laten huilen niet OK). Ik merk ook dat het ouderschap minder aan mij besteed is. Waar ik schoonzus zonder problemen structureel het hele weekend alleen met kind zie terwijl mijn broer de hort op is, omdat ze het gewoon niet erg vindt (en daar gaat echt niet alles persé over rozen). Tsja.. zo ben ik niet. Man zou zo'n constructie (bij nader inzien overigens, hij vindt het toch zwaarder dan gedacht) ook fijn vinden, maar mij niet bellen want ik ervaar het ook als zwaar en zie dat niet zitten.
Misschien zijn vrouwen ook wel mondiger geworden ten opzichte van vroeger. Mijn moeder en schoonmoeder geven beide aan dat zij het ook als heel pittig ervaren hebben, maar dat zij zich hier gewoon bij neer hebben gelegd want het was nu eenmaal zo. Ik denk dat dit zeker mijn moeder erg veel moeite moet hebben gekost.
maandag 4 september 2023 om 10:01
Ik kan niet anders zeggen dan dat een aantal dingen écht makkelijker is dan vroeger: boodschappen laten bezorgen, thuiswerken en goede kinderopvang. Wat ben ik daar blij mee!
Aan de andere kant lijken verwachtingen wat hoger. Laten huilen is zielig, eten moet gezond zijn, speelgoed educatief en verantwoord en ze moeten genoeg bewegen, buiten komen en geen schermpjes zien. Ik verlies mezelf soms wel in de grafieken van het consultatiebureau en de schema’s van het voedingscentrum waar al “dagkeuzes” opstaan voor een kind van 1, want stel dat ie dik wordt!
Vannacht moest ik nog even aan dit topic denken, toen ik rond 4 uur een heleboel rondjes liep met een huilende dreumes in mn armen. Ik vond het moederschap ook even geen feestje. Maar goed, na een uur sliep hij (en ik) weer verder. Totaal geen behoefte aan om zoiets op social media te delen óf ernaar te kijken. En dat is denk ik het punt van sommigen hier, dat die momfluencers(?) die dit delen een beetje zitten te janken om doodnormale dingen. Maar goed, er is blijkbaar een markt voor. Blijkbaar vinden sommigen het “fijn” om te zien dat ze niet de enige zijn die t niet altijd een feestje vinden. Gedeelde smart is halve smart.
Aan de andere kant lijken verwachtingen wat hoger. Laten huilen is zielig, eten moet gezond zijn, speelgoed educatief en verantwoord en ze moeten genoeg bewegen, buiten komen en geen schermpjes zien. Ik verlies mezelf soms wel in de grafieken van het consultatiebureau en de schema’s van het voedingscentrum waar al “dagkeuzes” opstaan voor een kind van 1, want stel dat ie dik wordt!
Vannacht moest ik nog even aan dit topic denken, toen ik rond 4 uur een heleboel rondjes liep met een huilende dreumes in mn armen. Ik vond het moederschap ook even geen feestje. Maar goed, na een uur sliep hij (en ik) weer verder. Totaal geen behoefte aan om zoiets op social media te delen óf ernaar te kijken. En dat is denk ik het punt van sommigen hier, dat die momfluencers(?) die dit delen een beetje zitten te janken om doodnormale dingen. Maar goed, er is blijkbaar een markt voor. Blijkbaar vinden sommigen het “fijn” om te zien dat ze niet de enige zijn die t niet altijd een feestje vinden. Gedeelde smart is halve smart.
maandag 4 september 2023 om 10:07
maandag 4 september 2023 om 10:09
Mijn moeder vond dat wij teveel bezig waren ( en soms zijn), met het geluk van de kinderen boven alles stellen. Daar waar wij gewoon meegingen in het leven van mijn ouders, draait ons leven vooral om de kinderen ( is haar gedachte).
In ons geval is dat misschien ook wel meer zo, de tijd die ik thuis ben ( ik werk 4 dagen), wil ik er graag zijn voor de meiden. En mijn moeder, die altijd thuis was, had een andere uitgangspositie daarin.
Ik vond het vooral in het begin, de newborn tijd, heel lastig om te bepalen waar ik goed aan deed, want zo ongelooflijk veel ( tegenstrijdige) informatie van allerlei kanalen. Social media, consultatiebureau, collega's, moeder/schoonmoeder. Iedereen zei wat anders, dacht wat anders.
Wat ik van mijn moeder begreep was dat het bij hen gewoon was wat het consultatiebureau/kinderarts zei, punt uit. Geen gedoe met allerlei tips en trics doe met een druk op de knop op google te vinden waren.
Maar dat is natuurlijk 30-35 jaar geleden, hele andere tijd dan 5-10-15 jaar geleden.
Ik denk niet dat het echt zwaarder is nu, dan 5-10 jaar geleden. En waar de influencers kennelijk makkelijk over hun gevoelens ( vooral de negatieve bij bepaalde mom-influencers), praten, merk ik dat juist in mijn omgeving met vriendinnen niet. Ik ben een open boek, deel de leuke, maar ook mindere momenten in mijn leven. Ik heb me best wel eens eenzaam gevoeld, want het leek dat ik de enige was die niet op een roze wolk zat en ik heb, toen ik eens vertelde hoe ik me echt voelde ( geen depressie oid), tips en boekjes gekregen met mindfullness en omdenken. Joh, daar had ik geen behoefte aan, ik wilde gewoon even mijn frustratie en gevoelens uiten.
En nu we wat jaren verder zijn, hoor ik ineens wel de negatieve verhalen, ervaringen van diezelfde mensen die mij toen aankeken als ik een of andere alien was. Ja, dat was best eenzaan en niet leuk. Maar ik weet ook dat het per mens verschilt hoe dingen op dat moment ervaren worden, dat de ene persoon het gewoon makkelijker doorleeft en de ander daar meer moeite mee heeft. De een deelt makkelijker dan de ander.
In ons geval is dat misschien ook wel meer zo, de tijd die ik thuis ben ( ik werk 4 dagen), wil ik er graag zijn voor de meiden. En mijn moeder, die altijd thuis was, had een andere uitgangspositie daarin.
Ik vond het vooral in het begin, de newborn tijd, heel lastig om te bepalen waar ik goed aan deed, want zo ongelooflijk veel ( tegenstrijdige) informatie van allerlei kanalen. Social media, consultatiebureau, collega's, moeder/schoonmoeder. Iedereen zei wat anders, dacht wat anders.
Wat ik van mijn moeder begreep was dat het bij hen gewoon was wat het consultatiebureau/kinderarts zei, punt uit. Geen gedoe met allerlei tips en trics doe met een druk op de knop op google te vinden waren.
Maar dat is natuurlijk 30-35 jaar geleden, hele andere tijd dan 5-10-15 jaar geleden.
Ik denk niet dat het echt zwaarder is nu, dan 5-10 jaar geleden. En waar de influencers kennelijk makkelijk over hun gevoelens ( vooral de negatieve bij bepaalde mom-influencers), praten, merk ik dat juist in mijn omgeving met vriendinnen niet. Ik ben een open boek, deel de leuke, maar ook mindere momenten in mijn leven. Ik heb me best wel eens eenzaam gevoeld, want het leek dat ik de enige was die niet op een roze wolk zat en ik heb, toen ik eens vertelde hoe ik me echt voelde ( geen depressie oid), tips en boekjes gekregen met mindfullness en omdenken. Joh, daar had ik geen behoefte aan, ik wilde gewoon even mijn frustratie en gevoelens uiten.
En nu we wat jaren verder zijn, hoor ik ineens wel de negatieve verhalen, ervaringen van diezelfde mensen die mij toen aankeken als ik een of andere alien was. Ja, dat was best eenzaan en niet leuk. Maar ik weet ook dat het per mens verschilt hoe dingen op dat moment ervaren worden, dat de ene persoon het gewoon makkelijker doorleeft en de ander daar meer moeite mee heeft. De een deelt makkelijker dan de ander.
maandag 4 september 2023 om 11:35
Andere mensen inhuren om maar te werken? Ik huur anderen in om te zorgen dat ik minder aan m’n hoofd heb. Ik vind fulltime werken overzichtelijker dan parttime en dan ook nog thuis van alles te moeten doen. Ik heb ADD en in mijn hoofd is het ook al chaotisch genoeg. Ik probeer dus rennen en vliegen te beperken door dichtbij mn werk te wonen, en structuur in m’n werkdagen aan te brengen. Ik heb een maaltijd service omdat ik zelf moeilijk vooruit kan bedenken wat we nu weer gaan eten de hele week.coderood schreef: ↑04-09-2023 09:08Dat is voor mij als adhder helemaal een nachtmerrie. Nog meer plannen om maar zo veel mogelijk gedaan te krijgen, andere mensne inhuren om maar te kunnen werken.
Ik ervaar het wel degelijk als zwaar om 32 uur tr werken naast het ouderschap. Gelukkig zijn mijn kinderen tieners en heb ik co ouderschap, anders zou ik ook huilen (niet op sociaal media).
Fv sneerde al dat niet iedereen even belastbaar is. En bedankt. Maar prima, dan ben ik dis minder belastbaar met mijn adhd en hersenbloeding. Maakt mij dat een mindere moeder omdat ik het af en toe zwaar vindt?
Ik zou 32 uur werken ook zwaar vinden, als daar bovenop nog reistijd komt, als ik altijd zelf boodschappen moet halen, altijd zelf zou moeten koken, wassen, schoonmaken etc. Dan is 40 uur zonder al die dingen een stuk minder plannen en een stuk minder zwaar. Meer uren werken betekent echt niet meteen ook meer belasting.
maandag 4 september 2023 om 12:40
luiwammes schreef: ↑04-09-2023 11:35Andere mensen inhuren om maar te werken? Ik huur anderen in om te zorgen dat ik minder aan m’n hoofd heb. Ik vind fulltime werken overzichtelijker dan parttime en dan ook nog thuis van alles te moeten doen. Ik heb ADD en in mijn hoofd is het ook al chaotisch genoeg. Ik probeer dus rennen en vliegen te beperken door dichtbij mn werk te wonen, en structuur in m’n werkdagen aan te brengen. Ik heb een maaltijd service omdat ik zelf moeilijk vooruit kan bedenken wat we nu weer gaan eten de hele week.
Ik zou 32 uur werken ook zwaar vinden, als daar bovenop nog reistijd komt, als ik altijd zelf boodschappen moet halen, altijd zelf zou moeten koken, wassen, schoonmaken etc. Dan is 40 uur zonder al die dingen een stuk minder plannen en een stuk minder zwaar. Meer uren werken betekent echt niet meteen ook meer belasting.
Inderdaad!
Ik werk in een sector met personeelstekorten. Doordat iemand mijn huis komt poetsen kan ik vier dagen aan de slag zonder bij thuiskomst nog weer vanalles te moeten.
Er is een gigantisch personeelstekort wat niet oplost als we massaal klein-parttime willen gaan werken.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
