Is het allemaal veel zwaarder nu dan 5/10/15 jaar geleden??

NoPepsiPlease zondag 3 september 2023 om 12:37

Denken jullie dat het moederschap de laatste pakweg 5 jaar als zwaarder wordt ervaren, of zwaarder is dan een jaar of 5/10/15 jaar geleden?
En dan heb ik het over de fase waarin je in het kleine spul zit. Dreumesen, peuters, kleuters.

Als ik om mij heen kijk dan zie ik collega's het enorm zwaar hebben met hun jongere kinderen. Op de socials zijn de huilende moeders en het eerlijke verhaal vertellen, die het allemaal even teveel vinden in zwang en populair. Als ik de reacties lees dan lijkt half moederend instagram bijna overspannen. Op het forum laatst ook een topic van iemand die het, in mijn ogen iig, prima voor elkaar heeft. De buurvrouw die regelmatig zucht hoe zwaar het is, dat ze meer me-time nodig heeft en de kinderen graag even hier parkeert voor een uurtje rust.

Dit topic is niet generatiebashend bedoeld. Ik ben oprecht benieuwd of het nu zwaarder is. Spelen er zaken die ik (met al wat oudere kinderen) niet meer zie? Ben ik vergeten hoe zwaar het was? Wij stuurden elkaar flauwe memes over wijn, en monsters. Ik heb echt wel eens gejankt van vermoeidheid. Had ik dan steun gehad aan een andere moeder op het internet met heel veel volgelingen die mij betraand toesprak? Of zorgt dit er juist voor dat je het moederschap door een te zware bril gaat zien? Was die bril door instaperfect vooraf juist te roze?

Was me-time 10 jaar terug heus ook een ding, maar werd er minder over gesproken? Voelde men zich 15 jaar terug erg alleen in die fase, en was het fijn geweest als die generatie ook in de pauze even lekker stoom had kunnen afblazen, ipv relativerende grappen over wallen en je krijgt er zoveel voor terug.

Ik ben heel benieuwd wat jullie gedachten hierover zijn. Of je het herkent, of juist helemaal niet.

"I'd like a coke". " Is Pepsi ok?" " Is Monopolymoney ok?"

Kaaaaaaaatje maandag 4 september 2023 om 15:46

Andersom schreef: ↑
04-09-2023 13:49
Iedereen mag van mij klagen, maar kijk wel een beetje bij wie je je hart uitstort. Als ik de buurvrouw van de om de hoek tegenkom en opmerk dat haar baby al zo groot wordt, dan zeg ik niet (ook niet indirect) dat ze wel even haar hart kan uitstorten. Ze is een kennis, waar ik niet op kraamvisite ben geweest, nog nooit een kop koffie mee heb gedronken etc.

Bij sommige lijkt dat filter totaal te ontbreken. En dat lijkt ook wel aan de hand op social media.

Dat is dus grappig, want ik zie dat helemaal niet op instagram.

Kaaaaaaaatje maandag 4 september 2023 om 15:51

YadaMada schreef: ↑
04-09-2023 14:31
Een kind kan er niks aan doen dat het voor de vijfde keer in een half jaar oorontsteking heeft. Als het dan hoort dat mama daardoor er helemaal doorheen zit, voelt het kind zich alleen maar bezwaard. Dat is toch niet zo raar? Hoe zou jij het vinden als er vroeger zo op jou werd gereageerd?

Het is niet dat ik het niet snap dat je er totaal doorheen zit, maar zoiets zeg je toch niet tegen je kind?

Zie mijn aanvulling in het bericht.

Ik had het trouwens denk ik heel fijn gevonden als er bij ons thuis vroeger meer ruimte was voor emoties. Had ik meer kunnen leren van mijn ouders hoe je daar volwassen mee om kunt gaan.

Kaaaaaaaatje maandag 4 september 2023 om 15:53

nicole123 schreef: ↑
04-09-2023 15:14
Is de vraag nou of het moederschap an sich zoveel zwaarder is dan +/-10 jaar geleden, of is de vraag waarom mensen dat tegenwoordig en plein publique op Instagram zetten?

Mijn oudste is 11, mijn jongste 4. Ik merk eerlijk gezegd geen verschil in de moeders om me heen in hoe ze het moederschap ervaren en hoe zwaar ze het vinden. Het ging 10 jaar geleden ook echt niet allemaal van een leien dakje. Ik zat toen hier in een 'maandgroepje' en we hebben flink wat bij elkaar uitgehuild en uitgeklaagd, naast de leuke momenten die we deelden. Bij de jongste had/heb ik ook zo'n maandgroepje (niet meer op Viva) en daar is het hetzelfde. Ik vind het eerlijk gezegd wel prettig, dat het geen taboe is om je kinderen niet altijd fantastisch te vinden en dat het ouderschap je soms flink kan tegenvallen. Dat je daarin herkenning en steun bij anderen kunt vinden. Als ik alleen maar blije verhalen om me heen had gehoord dan had ik allang bij een psycholoog gelopen, voor mezelf en met de kinderen, omdat ik had gedacht dat zowel de kinderen als ikzelf niet normaal waren.

Maar dit soort dingen tégen je kinderen zeggen of het onder je eigen naam plompverloren het internet op gooien, waar iedereen het kan lezen, inclusief je eigen kinderen later, dat vind ik een heel andere kwestie. Daar snap ik weinig van. Ik zit zelf niet op Insta, maar heb het idee dat het daar alles of niks is. Op Facebook, waar ik heel soms wel kom, is dat in ieder geval wel zo. In die korte berichtjes kun je weinig nuance aanbrengen en zeker als mensen het doen om de volgers dan levert extreem posten het meeste op. Dus dan is alles ofwel fantástisch of het is vréselijk. Mensen posten ofwel het perfecte, opgepoetste, plaatje, of juist het tegengestelde ervan. Ik denk dat dat inherent is aan het medium.

Gelukkig is er een heel grote wereld buiten Insta, Facebook en consorten en zit IRL het meeste zo'n beetje in het midden. Je moet vooral niet denken dat wat op Insta staat de realiteit goed weerspiegelt.

Dit dus.
Het was echt heerlijk om tegen mijn viva forum maand groepje te klagen als ze weer eens 2 uur wakker was midden in de nacht en niet kon slapen. En dat daar mensen begrip voor hebben en zeggen dat het inderdaad zwaar is.

Chantilly21_2 maandag 4 september 2023 om 16:17

Sprinkelmoes schreef: ↑
04-09-2023 15:41
Ik zie juist bij de mensen die ze vlak op elkaar hebben gekregen dat het constant gezeik is. Vriendin van me heeft nu dochter van 5 en zoon van 3,5 en het is echt de hele dag janken gillen en zooi van elkaar afpakken. Wat de een ziet wil de ander en het is echt constant strijd. Om speelgoed om aandacht om alles eigenlijk.

Broer nu relatie met vrouw met jongen van 5 en tweeling van 3 en ook daarbij is het constant spitsuur en bal.

Ik voorzie geen problemen met leeftijdsverschil straks. Bedoel als ik met ze naar de Efteling ga kan puber in de Python en die kleine in de theekopjes en ik kan me zo voorstellen dat de puber het straks bij vlagen echt wel leuk vind om met de kleinere te knutselen of haar wat te leren. En verder kan een puber met haar eigen vrienden afspreken of chillen of zelf naar sport. Lijkt me veel heftiger met klein leeftijds verschil om de logistiek van hobby's in goede banen te leiden.

Uiteindelijk heb je het gewoon te doen met wat je 'hebt'. En het vindt zich in beide gevallen een weg. En ik denk dat ouders van beide groepen ook vooral de voordelen zien van hun gezinssamenstelling, want je weet immers niet beter. En om nou alleen maar negatief te doen is ook zo wat over je eigen gezin

Ik heb twee dochters, die net geen 2 jaar schelen. Oudste was super makkelijk, vandaar de keuze snel die tweede erachteraan ( want ik ben weken uit de running bij een zwangerschap ivm ziek/zwak/misselijk/ijzertekort etc. en had het liever zsm achter de rug).

Ze zijn nu 6 en 4 en 90% van de tijd super leuke speelmaatjes, die dezelfde interesses delen en nog in dezelfde fantasiewereld leven. Kan ik ze achter het behang plakken als ze beiden poppetje A moeten hebben, terwijl er 10 andere poppetjes liggen? Absoluut.

Maar dat is niet anders, een groot leeftijdsverschil kent weer andere uitdagingen

Als oudere zus met 5 jaar leeftijdsverschil heb ik die kant meegemaakt

chantilly21_2 wijzigde dit bericht op 04-09-2023 16:48

12.89% gewijzigd

Positive_vibes maandag 4 september 2023 om 16:19

Kaaaaaaaatje schreef: ↑
04-09-2023 15:53
Dit dus.
Het was echt heerlijk om tegen mijn viva forum maand groepje te klagen als ze weer eens 2 uur wakker was midden in de nacht en niet kon slapen. En dat daar mensen begrip voor hebben en zeggen dat het inderdaad zwaar is.

Dat snap ik dan wel weer prima. Maar dat is ook wel wat iemand hierboven zei dat je je publiek uitzoekt.

Even tegen je vriendinnen klagen dat we een zware nacht hebben gehad vind ik logisch en normaal. Maar er lijkt soms wel een soort zweem te zijn over het algemene ouderschap dat alles k*t met peren is ofzo. Dat vind ik inderdaad net zo irritant als het zie-ons-perfect-zijn en ik heb ook het idee dat dat met elkaar te maken heeft. Het lijkt wel of de nuance zoek is. Instagram-perfect of instagram-drama ofzo

Wat mij betreft ook weer een voorbeeld van alle ellende van social media.

Positive_vibes maandag 4 september 2023 om 16:21

YadaMada schreef: ↑
04-09-2023 14:24
Omdat, als er een groot leeftijdsverschil tussen zit, kinderen minder aan elkaar hebben dan wanneer dat verschil minder is.
Als er bijvoorbeeld 5 of 6 jaar tussen zit, dan heb je en een klein kind en een puber in huis. Ga dan maar eens een leuk uitje bedenken.
Als de een op de basisschool zit , zit de ander op de middelbare. Ze kunnen minder met elkaar delen, herkennen minder bij elkaar.

Dat is geen algemene waarheid en dat het zo gepresenteerd wordt is dus precies hetgeen ik niet begrijp.

Sommige kinderen hebben veel met elkaar en anderen minder. Dat heeft weinig met leeftijdsverschil te maken. Soms pakt een klein leeftijdsverschil heel goed uit en soms pakt juist een groter leeftijdsverschil heel goed uit. Het heeft veel meer met karakter te maken.

slekire maandag 4 september 2023 om 16:44

Ieder zn ding, maar pas op met vooroordelen want hier twee kinderen, de ene nu 17 en de andere 11 en het is vanaf de geboorte van de tweede de grootste lol. Nooit ruzie en ze zoeken elkaar heel veel op om te spelen, grappen uit te halen, iets sportiefs te doen of wat ook. Echt heel gezellig.

nausicaa maandag 4 september 2023 om 17:13

Positive_vibes schreef: ↑
04-09-2023 16:19
Dat snap ik dan wel weer prima. Maar dat is ook wel wat iemand hierboven zei dat je je publiek uitzoekt.

Even tegen je vriendinnen klagen dat we een zware nacht hebben gehad vind ik logisch en normaal. Maar er lijkt soms wel een soort zweem te zijn over het algemene ouderschap dat alles k*t met peren is ofzo. Dat vind ik inderdaad net zo irritant als het zie-ons-perfect-zijn en ik heb ook het idee dat dat met elkaar te maken heeft. Het lijkt wel of de nuance zoek is. Instagram-perfect of instagram-drama ofzo Wat mij betreft ook weer een voorbeeld van alle ellende van social media.

Dit inderdaad. Wat iemand anders ook al schreef; je durft bijna niet te zeggen dat het bij jou allemaal wel ok verloopt. Dat je kind geen huilbaby is, redelijk snel acceptabel sliep, geen moeilijke eter is, etc. Vraag 1 was altijd: slaap je nog een beetje? Op mijn antwoord dat ik eigenlijk best prima sliep, kwam altijd (maar dan ook echt áltijd): wacht maar tot ze 4 maanden is, 8 maanden is, 1 is, enz enz. Ze is 4,5 en ik ‘wacht’ nog steeds. Het leek soms alsof het niet gewoon soepel mócht gaan. En ik heb altijd gezegd dat ik ‘de mazzel had’ dat ik een goed eskader had. Nooit gedaan (of gedacht) dat dat mijn eigen briljante opvoeding was of zo. Maar alles wat makkelijk ging moest meteen ingeperkt worden. ‘Oh, als ze naar school gaan, dan zijn ze zo vreselijk moe, dan kunnen ze echt niet ook nog naar de BSO’. Eh, de mijne wel, ging prima. ‘Oh, maar dan moeten ze echt om half zeven in bed liggen’. Eh sorry, mijn kind dus niet.
Dus nu hoor ik weer voortdurend: ja, wacht maar. Een klein kind is makkelijk, maar een puber…..
Het zou natuurlijk kunnen dat ik de meest vreselijke puber aller tijden blijk te hebben. Maar om daar nu al op voor te sorteren en het bij voorbaat vast ruk te vinden, lijkt mij wat overdreven .

Sprinkelmoes maandag 4 september 2023 om 17:44

nausicaa schreef: ↑
04-09-2023 17:13
Dit inderdaad. Wat iemand anders ook al schreef; je durft bijna niet te zeggen dat het bij jou allemaal wel ok verloopt. Dat je kind geen huilbaby is, redelijk snel acceptabel sliep, geen moeilijke eter is, etc. Vraag 1 was altijd: slaap je nog een beetje? Op mijn antwoord dat ik eigenlijk best prima sliep, kwam altijd (maar dan ook echt áltijd): wacht maar tot ze 4 maanden is, 8 maanden is, 1 is, enz enz. Ze is 4,5 en ik ‘wacht’ nog steeds. Het leek soms alsof het niet gewoon soepel mócht gaan. En ik heb altijd gezegd dat ik ‘de mazzel had’ dat ik een goed eskader had. Nooit gedaan (of gedacht) dat dat mijn eigen briljante opvoeding was of zo. Maar alles wat makkelijk ging moest meteen ingeperkt worden. ‘Oh, als ze naar school gaan, dan zijn ze zo vreselijk moe, dan kunnen ze echt niet ook nog naar de BSO’. Eh, de mijne wel, ging prima. ‘Oh, maar dan moeten ze echt om half zeven in bed liggen’. Eh sorry, mijn kind dus niet.
Dus nu hoor ik weer voortdurend: ja, wacht maar. Een klein kind is makkelijk, maar een puber…..
Het zou natuurlijk kunnen dat ik de meest vreselijke puber aller tijden blijk te hebben. Maar om daar nu al op voor te sorteren en het bij voorbaat vast ruk te vinden, lijkt mij wat overdreven .

Zo herkenbaar dit.

Mijn dochter is al 7 jaar een probleemloos kind. Sliep vroeg door. Kan overal mee naartoe. Is altijd vrolijk. Doet het goed op school. Luistert voortreffelijk. Is dat mijn verdienste als ouder ? Geen flauw idee. Ik acht de kans groter dat het dikke mazzel is. Als anderen dan over bepaald moeilijk gedrag van hun eigen kids klagen en vragen of ik nog advies heb ofzo dan weet ik oprecht niks. Puur omdat ik al die fases niet doorlopen heb. Maar dan word je al snel als arrogant gezien of verheven. Terwijl ik er geen enkel waarde oordeel over heb. Ik heb er alleen gewoon 0 ervaring mee. En derhalve vind ik het dan lastig om er een zinnig advies op te geven. Ik kom niet verder dan 'dat lijkt me inderdaad heel zwaar en ik snap dat je er bij vlagen even doorheen zit' .

'If you're gonna be dumb, you've gotta be tough'

nicole123 maandag 4 september 2023 om 18:23

Het gaat vooral om de setting denk ik. Ik vind het persoonlijk irritant als er bijv een topic is over een kind dat slecht eet of slaapt of zich lastig gedraagt en er reageren mensen met 'Oh maar mijn kinderen doen dat perfect hoor!'. Weinig empathisch vind ik dat. En al helemaal als het met een air is van 'en dat komt omdat ik gewoon even X of Y deed'.

Hier sliep overigens ons oudste kind na 3 weken al door, de tweede na een half jaar ofzo en de derde was 3 jaar lang een volstrekt drama met slapen. Over het slapen van die derde heb ik veel meer gepraat en berichten uitgewisseld met anderen dan over de eerste twee. Ten eerste had ik zelf meer behoefte aan sparren daarover en ten tweede zaten er in mijn vriendenkring en in het maandgroepje van de oudste ook een aantal moeders met heel moeilijke slapers, waardoor ik veel juichen over mijn perfecte slaper niet zo gepast vond.

Wat mensen uiten hoeft dus niet de volledige werkelijkheid te zijn, het is vooral waar ze hun ei graag over kwijt willen. En vaak heb je bij problemen die behoefte meer dan als alles goed gaat. Het is niet voor niets ook zo dat er hier op de relatiepijler weinig topics zijn over hoe fijn iemands relatie is en op de gezondheidpijler weinig over hoe heerlijk gezond mensen wel niet zijn.

nicole123 maandag 4 september 2023 om 18:41

nausicaa schreef: ↑
04-09-2023 17:13
Dit inderdaad. Wat iemand anders ook al schreef; je durft bijna niet te zeggen dat het bij jou allemaal wel ok verloopt. Dat je kind geen huilbaby is, redelijk snel acceptabel sliep, geen moeilijke eter is, etc.

Mensen zouden zich überhaupt niet zo moeten bemoeien met hoe anderen dingen ervaren vind ik. Ik heb die bemoeienis die jij omschrijft ook gehad, maar dan juist andersom. Hoe vaak ik niet de opmerking gehad heb dat ik van mijn zwangerschappen of baby's moest genieten. Echt, ik heb wel eens willen roepen dat ze op moesten donderen met hun genieten en dat brengen als een soort plicht of vast gegeven. Ik ben 3x8,5 maanden kotsmisselijk geweest en kon bijna alleen maar liggen. Dus nee, ik genoot niet en dat was eigenlijk ook mijn minste zorg, als ik er maar een beetje doorheen kwam. De babytijd en vooral kraamtijd heb ik bij tijd en wijle ook flink zwaar gevonden en echt niet de leukste fase van mijn kinderen. De peutertijd idem. Dus dat dat een mooie roze-wolk fase moet zijn daar krijg ik echt jeuk van en maakte me destijds alleen maar nog minder gelukkig. Dat daar wat tegenwicht tegen is van verhalen van anderen waarbij het ook niet zo makkelijk gaat en bij wie je wat herkenning kunt vinden dat vind ik alleen maar fijn. Als mensen bij wie alles helemaal perfect gaat zich daar dan minder in herkennen dat vind ik eerlijk gezegd een luxe-probleem. Wat niet betekent dat je ze in een één op één gesprek problemen moet gaan aanpraten of voorspiegelen, zoals bij jou. Zoals al gezegd moeten mensen zich niet zo bemoeien met wat een ander voelt en zich wat meer inleven in hoe iets voor een ander is.

kataravrouw maandag 4 september 2023 om 18:48

Mijn oudste kind is 31 en daarna kwamen er nog 3. Ik wist dat het hebben van kinderen niet alleen rozengeur en maneschijn was. Zo heb ik er ook nooit ingestaan. Ik wilde graag kinderen en had het geluk dat ik ze kreeg. De kinderen paste zich aan, aan mijn leven. [ uiteraard het geluk dat ze allen gezond waren ] En als ik ff behoefte had om te klagen, belde ik mn moeder. Ze kon altijd zo fijn relativeren. Daarna kon ik weer tegen aan. Ik heb echt ontzettend genoten van hun kindertijd, de mooiste periode uit mijn leven. Nergens spijt van.

Ging ik naar het consultatieburo, vroeg de arts...en hoe gaat? En dan zei ik...nou pfff kom ogen en oren tekort, mn huis is een bende....Zei de arts..klinkt goed, hoort erbij!

Dus in mijn situatie geen influencers of insta.

Anoniem_65686459300b1 maandag 4 september 2023 om 19:17

Positive_vibes schreef: ↑
04-09-2023 16:21
Dat is geen algemene waarheid en dat het zo gepresenteerd wordt is dus precies hetgeen ik niet begrijp.

Sommige kinderen hebben veel met elkaar en anderen minder. Dat heeft weinig met leeftijdsverschil te maken. Soms pakt een klein leeftijdsverschil heel goed uit en soms pakt juist een groter leeftijdsverschil heel goed uit. Het heeft veel meer met karakter te maken.

Daar heb je gelijk in. Het is slechts mijn mening.

Anoniem_65686459300b1 maandag 4 september 2023 om 19:24

Kaaaaaaaatje schreef: ↑
04-09-2023 15:46
Ik reageerde hiermee op een eerder bericht dat een kind dat allemaal later terug ziet op social media.

En ik ga ook inderdaad niet tegen mijn kind zeggen dat ik moet huilen omdat het oorpijn heeft.... maar aan de andere kant. Ik stond van de week op de gang te huilen omdat mijn kinderen die dag samen al 4 keer helemaal uit hun plaat waren gegaan om niets. Dat neem ik hun niet kwalijk, ze zijn jong en hebben nog moeite om hun emoties te reguleren en er zijn een hoop emoties bij ons op dit moment dus ik loop dan wel even weg, maar ik kan dan toch ook prima zeggen, mama vind het moeilijk om te zien als jullie zo gefrustreerd zijn en zo boos doen, dus daarom moest ik even huilen. Maar het huilen luchtte op, dus nu kunnen we allemaal weer gezellig doen.

Dat snap ik hoor. Ik vind het ook niet erg als kinderen hun ouders af en toe zien huilen. Ouders zijn ook maar mensen met gevoelens

En als je kinderen voor de zoveelste keer flippen om niks, vind ik het niet perse erg als je het als je ouder daar een keer om moet huilen en je kinderen weten waarom.

Alleen zeggen tegen je kind dat je er moedeloos en moe van wordt dat het voor de zoveelste keer oorontsteking heeft vind ik niet kunnen. Maar ik zie inderdaad dat je je bericht hebt aangepast.

fashionvictim maandag 4 september 2023 om 21:02

Mijn kinderen schelen 12 jaar en zijn vier handen op 1 buik. Doen graag dingen samen, missen elkaar als ze niet thuis zijn, lachen veel, zijn heel close. Ze gaan vaak met zijn tweeën de hort op en dan krijg ik ontzettend leuke foto's toegestuurd.

Am Yisrael Chai!

Procne maandag 4 september 2023 om 21:05

Ik herken het totaal niet dat ‘moeders van tegenwoordig’ het moederschap allemaal kommer en kwel vinden. Natuurlijk mopperen en klagen we weleens, maar al mijn vriendinnen en kennissen zijn over het algemeen erg blij met hun kroost. En ja, dat betekent wel dat ons leven nu niet zo groots en meeslepend is, en soms nogal stressvol. Maar iedereen accepteert dat dat nu bij deze fase hoort.

Maar goed, ik zit dan ook niet op Facebook of Instagram, dus dat scheelt. Kan het iedereen aanraden

Anoniem_654671da134ff maandag 4 september 2023 om 21:44

fashionvictim schreef: ↑
04-09-2023 21:02
Mijn kinderen schelen 12 jaar en zijn vier handen op 1 buik. Doen graag dingen samen, missen elkaar als ze niet thuis zijn, lachen veel, zijn heel close. Ze gaan vaak met zijn tweeën de hort op en dan krijg ik ontzettend leuke foto's toegestuurd.

Hier scheelt de oudste 8 jaar met de middelste en 12 jaar met de jongste, dat is zo’n enorm gat, dat gaat juist daarom vaak veel makkelijker/gemoedelijker denk ik.

Rubelientje dinsdag 5 september 2023 om 10:55

Als ik al mijn eigen ervaringen, die van vriendinnen, zussen optel kom ik vooral tot de conclusie dat vrouwen moe zijn van hun man.

De papadag ten spijt is de moeder doorgaans bezig met plannen, agenda’s , mentale gezondheid van het kind ( en dat is ook zien dat iemand een periode slecht eet, slaapt, verdriet of boosheid heeft en daarop anticipeert)

Mannen met kinderen onder de tien hebben vaak nog een mega actief leven met competitie soort, trainen voor marathons, kroeg avonden, seizoenkaarten van de voetbal, vakantiedagen offeren voor vrienden tripjes. En dan zijn meerdere antwoorden aankruisen in deze al toegestaan.

Ik ken amper moeders met jonge kind die van oa bovenstaand lijstje meerdere vakken vullen op week of maand basis.

Een jong gezin is hard werken ja, maar als je samen inlevert, bespreekt dat dit tijdelijk is en thuis samen aan de slag gaat om het voor elkaar leuk te maken dan ontstaat er zoiets anders.

Ik heb een jaar geleden tegen mijn man gezegd dat het klaar was. Hij was operationeel altijd al welwillend hoor. Alles wat ik vroeg deed hij, vroeg ik niks deed hij niks. Hockeyen, marathons lopen, lekker stappen incl hele weekend uitbraken met kater, thema vakanties met de jongens. Hij had alles maar deed toch een papa dag en bracht de kinderen naar school.

Hij schrok zich dood dat ik wilde scheiden. Voor de buitenwereld ben ik een misgunnend zeikwijf, ik zag mezelf vooral als goedkope oppas, eenzame vrouw en dode plant.

Trainen voor een marathon doet hij nog steeds. Stappen ook maar niet meer maandelijks, vakanties met vrienden zijn nu weekenden die geen vakantiedagen meer kosten waar we al tekort van hebben. En ik, ik voel me weer gezien, runnen samen het gezin, kom ook weer eens buiten. Zelfs ons seksleven is hersteld.

Wij leven nog steeds in de (hopelijk) naweeën van het patriarchaat. Waar vrouwen een zorgplicht hebben en een arbeidsrecht en mannen een zorgrecht een arbeidsplicht. En dit zit diep, zonder dat wij of zelfs mannen het willen. Als de wil tot verandering er maar is.

Anoniem_65537e2e2c3d3 dinsdag 5 september 2023 om 14:32

Mooie post, Rubelientje. Ik zie dit ook veel om me heen. Of mannen die heel veel werken en dan thuis in het weekend wat gamen met hun kinderen, maar dat is het wel. En moeder verdient misschien 1/3e van vader en kan het hele zooitje draaiende houden. Credits of veel salaris krijgt ze niet, vader wordt geprezen om zijn supercarrière. Moeder wordt steevast overheen gekeken of een beetje grappend over gesproken als vader eens een keer niet mee 'mag' naar de kroeg of op vakantie. Dan is de vrouw ook nog ineens een haaibaai die haar man niks gunt.

Zwaluw1984 woensdag 6 september 2023 om 07:04

Rubelientje schreef: ↑
05-09-2023 10:55
Als ik al mijn eigen ervaringen, die van vriendinnen, zussen optel kom ik vooral tot de conclusie dat vrouwen moe zijn van hun man.

De papadag ten spijt is de moeder doorgaans bezig met plannen, agenda’s , mentale gezondheid van het kind ( en dat is ook zien dat iemand een periode slecht eet, slaapt, verdriet of boosheid heeft en daarop anticipeert)

Mannen met kinderen onder de tien hebben vaak nog een mega actief leven met competitie soort, trainen voor marathons, kroeg avonden, seizoenkaarten van de voetbal, vakantiedagen offeren voor vrienden tripjes. En dan zijn meerdere antwoorden aankruisen in deze al toegestaan.

Ik ken amper moeders met jonge kind die van oa bovenstaand lijstje meerdere vakken vullen op week of maand basis.

Een jong gezin is hard werken ja, maar als je samen inlevert, bespreekt dat dit tijdelijk is en thuis samen aan de slag gaat om het voor elkaar leuk te maken dan ontstaat er zoiets anders.

Ik heb een jaar geleden tegen mijn man gezegd dat het klaar was. Hij was operationeel altijd al welwillend hoor. Alles wat ik vroeg deed hij, vroeg ik niks deed hij niks. Hockeyen, marathons lopen, lekker stappen incl hele weekend uitbraken met kater, thema vakanties met de jongens. Hij had alles maar deed toch een papa dag en bracht de kinderen naar school.

Hij schrok zich dood dat ik wilde scheiden. Voor de buitenwereld ben ik een misgunnend zeikwijf, ik zag mezelf vooral als goedkope oppas, eenzame vrouw en dode plant.

Trainen voor een marathon doet hij nog steeds. Stappen ook maar niet meer maandelijks, vakanties met vrienden zijn nu weekenden die geen vakantiedagen meer kosten waar we al tekort van hebben. En ik, ik voel me weer gezien, runnen samen het gezin, kom ook weer eens buiten. Zelfs ons seksleven is hersteld.

Wij leven nog steeds in de (hopelijk) naweeën van het patriarchaat. Waar vrouwen een zorgplicht hebben en een arbeidsrecht en mannen een zorgrecht een arbeidsplicht. En dit zit diep, zonder dat wij of zelfs mannen het willen. Als de wil tot verandering er maar is.

Ik ben een van die vrouwen, maar als je dat doet dan word je (ook hier op forum) nogal beschuldigd van je wil te veel. Je wilde kinderen dus daarnaast kun je gewoon weinig meer. Jouw post is wel weer een eye-opener waarom ik kinderen af en toe zo waar vind: vrijwel alle regeldingen doe ik en ik word door de omgeving op de meeste dingen aangesproken (cadeaus, traktaties etc). Ik heb wel vaker tegen vriendinnen gezegd: ik was liever vader geweest dan moeder.

72Jelle woensdag 6 september 2023 om 07:39

Je hoeft geen kinderen te nemen. En dat geldt ook voor mannen. Triest als je daarna elkaar de tent uit moet vechten om allebei maar zo min mogelijk te hoeven zorgen.
Want je bent zelf nog zo belangrijk...
Gelukkig ken ik ook genoeg vaders die het geweldig vinden om voor hun kinderen te zorgen.

72jelle wijzigde dit bericht op 06-09-2023 08:12

18.00% gewijzigd

Anoniem_65e9f7afe6bf7 woensdag 6 september 2023 om 07:41

Coolbest schreef: ↑
04-09-2023 21:44
Hier scheelt de oudste 8 jaar met de middelste en 12 jaar met de jongste, dat is zo’n enorm gat, dat gaat juist daarom vaak veel makkelijker/gemoedelijker denk ik.

Hier 3 puber dochters waar ruim 1,5 jaar en daarna 2 jaar tussen zit en ook hier gaat het makkelijk en gemoedelijk tussen de kinderen. Het is echt onzin om te zeggen dat een groot of een klein leeftijd verschil fijn is. Het is net hoe het uitpakt.

72Jelle woensdag 6 september 2023 om 07:46

Kaaaaaaaatje schreef: ↑
04-09-2023 15:51
Zie mijn aanvulling in het bericht.

Ik had het trouwens denk ik heel fijn gevonden als er bij ons thuis vroeger meer ruimte was voor emoties. Had ik meer kunnen leren van mijn ouders hoe je daar volwassen mee om kunt gaan.

Ik weet nog steeds dat ik mijn vader ooit zag huilen. Heel onveilig vond ik dat.
Kinderen hebben baat bij een stabiele ouder. Natuurlijk heb je emoties, maar de heftige kun je beter delen met andere volwassenen.

Anoniem_65b93a10517d3 woensdag 6 september 2023 om 08:44

Zwaluw1984 schreef: ↑
06-09-2023 07:04
Ik ben een van die vrouwen, maar als je dat doet dan word je (ook hier op forum) nogal beschuldigd van je wil te veel. Je wilde kinderen dus daarnaast kun je gewoon weinig meer. Jouw post is wel weer een eye-opener waarom ik kinderen af en toe zo waar vind: vrijwel alle regeldingen doe ik en ik word door de omgeving op de meeste dingen aangesproken (cadeaus, traktaties etc). Ik heb wel vaker tegen vriendinnen gezegd: ik was liever vader geweest dan moeder.

Regelingen kan je man ook hoor! Gewoon afspreken wie wat regelt, en het niet gaan goed maken als hij laat gaan.

Mensen die jou aanspreken op iets dat hij zou regelen, verwijs je naar hem.

Het kan hoor, tenzij je zelf over de controle over wil houden. En niet kunt loslaten.

Anoniem_6597daf145da9 woensdag 6 september 2023 om 09:10

72Jelle schreef: ↑
06-09-2023 07:46
Ik weet nog steeds dat ik mijn vader ooit zag huilen. Heel onveilig vond ik dat.
Kinderen hebben baat bij een stabiele ouder. Natuurlijk heb je emoties, maar de heftige kun je beter delen met andere volwassenen.

Zo heftig is huilen toch niet? Ik vind het nogal wat dat huilen hier nu wordt geframed als heftig, onstabiel en onveilig.

Actieve topics