Kinderen
alle pijlers
Jaloezie bij een tweede zwangerschap?
maandag 26 mei 2008 om 11:01
Hallo allemaal,
Ik ben momenteel in verwachting van ons tweede kindje, deze zal als alles voorspoedig verloopt geboren worden als onze eerste 2.5 jaar oud is.
Circa anderhalve maand voordat ik ben uitgerekend zullen we gaan verhuizen.
Nu maak ik me best een beetje zorgen of het allemaal niet een beetje 'te veel' zal zijn voor mijn dochtertje.
We zijn van plan om de oudste een nieuwe kinderkamer te geven en haar oude meubels te gebruiken voor de jongste. Om me heen hoor ik echter dat dit misschien juist niet goed is, omdat ze dan het idee heeft dat haar meubels worden ingepikt. Ik vind het echter ook een beetje omslachtig om een nieuwe babykamer aan te schaffen, als mijn oudste eigenlijk binnenkort toch zou moeten verhuizen naar een groter bed/kamer. Wat denken jullie?
Mijn dochtertje heeft ook een aanzienlijke tijd slaapproblemen gehad, ze heeft toen uiteindelijk veel bij ons in bed geslapen. Deze problemen zijn nu sinds een paar maanden eindelijk voorbij. Ik was van plan om de jongste de eerste drie maanden bij ons in de kamer (in een wiegje) te laten slapen, dat heb ik bij de oudste namelijk ook gedaan. Maar we zijn toch wat bang dat de oudste dan vast en zeker ook weer bij ons op de kamer wil en we weer terug bij af zullen zijn. Die slopende periode met de slaapproblemen willen we echter niet nog een keer herhalen, maar tegelijkertijd vind ik het ook weer sneu als de jongste meteen al in een eigen kamertje moet slapen.. Iemand hier ervaring mee?
Ik hoor graag hoe anderen hier mee om zijn gegaan en of hun oudste wel of niet jaloers heeft gereageerd en hoe ze hiermee om zijn gegaan. Alle tips zijn welkom!
Ik ben momenteel in verwachting van ons tweede kindje, deze zal als alles voorspoedig verloopt geboren worden als onze eerste 2.5 jaar oud is.
Circa anderhalve maand voordat ik ben uitgerekend zullen we gaan verhuizen.
Nu maak ik me best een beetje zorgen of het allemaal niet een beetje 'te veel' zal zijn voor mijn dochtertje.
We zijn van plan om de oudste een nieuwe kinderkamer te geven en haar oude meubels te gebruiken voor de jongste. Om me heen hoor ik echter dat dit misschien juist niet goed is, omdat ze dan het idee heeft dat haar meubels worden ingepikt. Ik vind het echter ook een beetje omslachtig om een nieuwe babykamer aan te schaffen, als mijn oudste eigenlijk binnenkort toch zou moeten verhuizen naar een groter bed/kamer. Wat denken jullie?
Mijn dochtertje heeft ook een aanzienlijke tijd slaapproblemen gehad, ze heeft toen uiteindelijk veel bij ons in bed geslapen. Deze problemen zijn nu sinds een paar maanden eindelijk voorbij. Ik was van plan om de jongste de eerste drie maanden bij ons in de kamer (in een wiegje) te laten slapen, dat heb ik bij de oudste namelijk ook gedaan. Maar we zijn toch wat bang dat de oudste dan vast en zeker ook weer bij ons op de kamer wil en we weer terug bij af zullen zijn. Die slopende periode met de slaapproblemen willen we echter niet nog een keer herhalen, maar tegelijkertijd vind ik het ook weer sneu als de jongste meteen al in een eigen kamertje moet slapen.. Iemand hier ervaring mee?
Ik hoor graag hoe anderen hier mee om zijn gegaan en of hun oudste wel of niet jaloers heeft gereageerd en hoe ze hiermee om zijn gegaan. Alle tips zijn welkom!
maandag 26 mei 2008 om 13:55
Hier is 6 weken geleden de jongste geboren, onze oudste zoon is 3. Hij vond het geweldig dat hij een maand of 4 voor de geboorte een nieuw "grotejongensbed" kreeg en het ging vanaf dag 1 goed (hij bleef wel op dezelfde kamer). We hebben meteen de babykamer ingericht en vanaf die dag verteld dat de baby in het babybedje kwam. Misschien kun je snel na de verhuizing al een paar keer bewust met haar in de babykamer gaan kijken en uitleggen dat de baby straks nog erg klein is en daarom in haar babybedje moet.
Hier gaat de oudste trouwens zonder mokken gewoon naar het kdv, hij vindt het helemaal niet vervelend dat zijn kleine broertje weer met mama mee naar huis mag. En vindt het zelfs geweldig als zijn broertje hem 's middags weer komt ophalen.
Hier gaat de oudste trouwens zonder mokken gewoon naar het kdv, hij vindt het helemaal niet vervelend dat zijn kleine broertje weer met mama mee naar huis mag. En vindt het zelfs geweldig als zijn broertje hem 's middags weer komt ophalen.
maandag 26 mei 2008 om 16:37
hallo allemaal,
ben ook in verwachting van nummer 2, eerste is nu 17 maanden, is 19 maanden als haar zusje komt. We kopen nu een nieuw bed, zodat ze daar vast aan kan wennen, dat is, denk ik, niet het grootste probleem. Wat wel echt een probleem is, is dat ze nu al stikjaloers is. Op andere kindjes in mijn buurt, maar zelfs op mijn man. Als hij mijn hand vast heeft of mijn nek kriebelt, gaat ze al gillen. Hoort dat gewoon bij de leeftijd, hoe zal dat gaan als haar zusje er is? Hebben jullie hier ook tips voor?
ben ook in verwachting van nummer 2, eerste is nu 17 maanden, is 19 maanden als haar zusje komt. We kopen nu een nieuw bed, zodat ze daar vast aan kan wennen, dat is, denk ik, niet het grootste probleem. Wat wel echt een probleem is, is dat ze nu al stikjaloers is. Op andere kindjes in mijn buurt, maar zelfs op mijn man. Als hij mijn hand vast heeft of mijn nek kriebelt, gaat ze al gillen. Hoort dat gewoon bij de leeftijd, hoe zal dat gaan als haar zusje er is? Hebben jullie hier ook tips voor?
maandag 26 mei 2008 om 16:51
Dat dacht ik ook maar uiteindelijk bleek dochter toch echt meer te hebben aan haar normale regelmaat. Verder hebben wij op dochters kamer helemaal niets veranderd en haar pas een nieuwe kamer gegeven toen broertje al bijna 1 was. Ik had téveel rampverhalen gehoord. Bovendien vond ik haar simpelweg te klein voor een groot bed (ze was 2eneenkwart toen broertje kwam).
maandag 26 mei 2008 om 17:54
Volgens mij is de praktijk vaak zo dat de oudste na de bevalling zich meer richt op papa, omdat mama vaak druk is met de kleine baby. Aan het eind van je zwangerschap (als je misschien meer rust nodig hebt en minder kan hebben) zal dat misschien al in gang gezet worden. Wat dat betreft moet je het denk ik ook als een meer natuurlijk proces zien waar jullie als gezin nu eenmaal even doorheen moeten, dus ook jullie dochtertje.
Ik denk dat uitleggen op peuterniveau daarbij heel belangrijk is. Betrek haar bij dingen, praat erover, geef haar een babypop die ze zelf kan verzorgen (net als mama) en probeer ondanks alles toch veel met haar samen te doen. Ook een dagje/middagje/avond per week reserveren voor haar alleen, waarbij ze weet dat het nu even allemaal om haar en haar alleen draait. Dit alles zijn denk ik al voorzorgsmaatregelen waarbij je dochter minder het gevoel heeft aan de kant te worden gezet (want dat proef ik een beetje uit jowu post).
En qua kamertje, ik denk dat je zefl pertinent duidelijk moet zijn, vanaf het begin en niet moet gaan toegeven aan moeilijke fratsen. Ze zijn begrijpelijk en je hebt er sympathie voor, maar je gaat desondanks niet mee in haar grillen. Dan hebben jullie misschien wel een paar zware nachten met haar, maar hoe duidelijker jullie zullen zijn (denk ik en hoop ik ook voor jullie) en haar desondanks wel positief blijven benaderen en speciale aandacht maken voor haar, dan leert ze sneller dat ze kan blijven vertrouwen op mama en papa's liefde en aandacht, ook mét baby.
Wat betreft kamertje, is het een probleem om nu al samen een kamertje ne spulletjes uit te zoeken en die deels nog op haar oude kamer te zetten. Dat in een vroeg stadium al wordt afgestapt van de babyspullen en ze aan haar nieuwe kamer kan wennen, zodat die straks al vertrouwd is als de baby er is? Dat ze daardoor niet het gevoel heeft dat de kamer wordt ingepikt, maar juist nu een groot kado krijgt. Dus inzetten op de positieve gevoelens en minder op de negatieve. Alles zo positief mogelijk proberen te benaderen.
En ook qua creche kun je haar misschien nu al aan een (half) dagje extra laten wennen, ook zonder dat de baby er is. Voor jou misschien lekker later in je zwangerschap en voor haar minder gekoppeld aan de baby. Zolang haar ritme en vertrouwede dingetjes zoveel mogelijk doorgaan, zal het vast beter te behappen zijn.
Ik denk dat uitleggen op peuterniveau daarbij heel belangrijk is. Betrek haar bij dingen, praat erover, geef haar een babypop die ze zelf kan verzorgen (net als mama) en probeer ondanks alles toch veel met haar samen te doen. Ook een dagje/middagje/avond per week reserveren voor haar alleen, waarbij ze weet dat het nu even allemaal om haar en haar alleen draait. Dit alles zijn denk ik al voorzorgsmaatregelen waarbij je dochter minder het gevoel heeft aan de kant te worden gezet (want dat proef ik een beetje uit jowu post).
En qua kamertje, ik denk dat je zefl pertinent duidelijk moet zijn, vanaf het begin en niet moet gaan toegeven aan moeilijke fratsen. Ze zijn begrijpelijk en je hebt er sympathie voor, maar je gaat desondanks niet mee in haar grillen. Dan hebben jullie misschien wel een paar zware nachten met haar, maar hoe duidelijker jullie zullen zijn (denk ik en hoop ik ook voor jullie) en haar desondanks wel positief blijven benaderen en speciale aandacht maken voor haar, dan leert ze sneller dat ze kan blijven vertrouwen op mama en papa's liefde en aandacht, ook mét baby.
Wat betreft kamertje, is het een probleem om nu al samen een kamertje ne spulletjes uit te zoeken en die deels nog op haar oude kamer te zetten. Dat in een vroeg stadium al wordt afgestapt van de babyspullen en ze aan haar nieuwe kamer kan wennen, zodat die straks al vertrouwd is als de baby er is? Dat ze daardoor niet het gevoel heeft dat de kamer wordt ingepikt, maar juist nu een groot kado krijgt. Dus inzetten op de positieve gevoelens en minder op de negatieve. Alles zo positief mogelijk proberen te benaderen.
En ook qua creche kun je haar misschien nu al aan een (half) dagje extra laten wennen, ook zonder dat de baby er is. Voor jou misschien lekker later in je zwangerschap en voor haar minder gekoppeld aan de baby. Zolang haar ritme en vertrouwede dingetjes zoveel mogelijk doorgaan, zal het vast beter te behappen zijn.
