Kinderen
alle pijlers
Je identiteit als moeder
maandag 23 september 2024 om 18:24
Inmiddels weet ik dat hier aardig wat wijze en bijzondere vrouwen/moeders op dit forum schrijven.
Vraag voor de moeders hier: hoe ervaar jij je identiteit als moeder?
Kinderen die je al dan niet zelf op de wereld hebt gezet, die jou mama noemen en die je nodig hebben. Die zelf nog niet het volgroeide brein hebben om te snappen dat mama soms ook moe is, of twijfelt aan alles of een kutdag heeft, enz. Hun veilige haven waar ze soms tegenaan schoppen en uittesten.
Hoe verhoudt zich jouw identiteit als moeder tot de rest van jouw persoon? Is dat één en dezelfde of zit er niet zo veel overlap met je andere rollen als echtgenoot/partner/co-ouder, dochter, en gewoon jijzelf zoals je was voordat je kinderen kreeg.
Is die laatste er ook nog steeds of is die permanent veranderd door het moeder worden?
Wat vraagt het van je of wat heb je over jezelf geleerd door een moeder te zijn?
En als je kinderen uit huis gaan, verandert je identiteit als moeder dan ook weer of blijf je altijd die mama?
Ik heb geen kinderen en ben niet van plan om ze te krijgen. Maar vraag me met het ouder worden des te meer af hoe dit voor mijn moeder is geweest (die ik het helaas niet kan vragen) en eigenlijk voor elke moeder. In mijn omgeving heb ik slechts een paar moeders, die vraag ik dan ook het hemd van het lijf maar ik kan ze ook niet continu interviewen...
Misschien wat veel vragen ineen. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. Laat ik vooropstellen dat ik respect en bewondering heb voor elke moeder, incl de mijne, en puur de intentie heb om iets wijzer te worden over iets wat ik zelf niet ken en waarschijnlijk nooit zal kennen.
Als je er iets over wil schrijven, wees welkom!
Vraag voor de moeders hier: hoe ervaar jij je identiteit als moeder?
Kinderen die je al dan niet zelf op de wereld hebt gezet, die jou mama noemen en die je nodig hebben. Die zelf nog niet het volgroeide brein hebben om te snappen dat mama soms ook moe is, of twijfelt aan alles of een kutdag heeft, enz. Hun veilige haven waar ze soms tegenaan schoppen en uittesten.
Hoe verhoudt zich jouw identiteit als moeder tot de rest van jouw persoon? Is dat één en dezelfde of zit er niet zo veel overlap met je andere rollen als echtgenoot/partner/co-ouder, dochter, en gewoon jijzelf zoals je was voordat je kinderen kreeg.
Is die laatste er ook nog steeds of is die permanent veranderd door het moeder worden?
Wat vraagt het van je of wat heb je over jezelf geleerd door een moeder te zijn?
En als je kinderen uit huis gaan, verandert je identiteit als moeder dan ook weer of blijf je altijd die mama?
Ik heb geen kinderen en ben niet van plan om ze te krijgen. Maar vraag me met het ouder worden des te meer af hoe dit voor mijn moeder is geweest (die ik het helaas niet kan vragen) en eigenlijk voor elke moeder. In mijn omgeving heb ik slechts een paar moeders, die vraag ik dan ook het hemd van het lijf maar ik kan ze ook niet continu interviewen...
Misschien wat veel vragen ineen. Ik ben gewoon benieuwd naar jullie ervaringen. Laat ik vooropstellen dat ik respect en bewondering heb voor elke moeder, incl de mijne, en puur de intentie heb om iets wijzer te worden over iets wat ik zelf niet ken en waarschijnlijk nooit zal kennen.
Als je er iets over wil schrijven, wees welkom!
maandag 23 september 2024 om 18:30
Ik ben gewoon ik, als ouder/partner en vriendin, met zelfde karakter en achtergrond en ervaringen, aandoeningen, beperkingen en meningen.
Geen aparte identiteit als moeder.
En het heeft niet zo veel zin om dingen te gaan vergelijken, generaties ouders nu met kinderen tot 25 is totaal anders dan de generaties erboven, vaak werd je gewoon moeder omdat het dat zo ging/hoorde. Niet altijd maar wel heel erg vaak.
Dat was vroeger echt minder vrije keus of misschien een minder bewuste keus dan nu.
Geen aparte identiteit als moeder.
En het heeft niet zo veel zin om dingen te gaan vergelijken, generaties ouders nu met kinderen tot 25 is totaal anders dan de generaties erboven, vaak werd je gewoon moeder omdat het dat zo ging/hoorde. Niet altijd maar wel heel erg vaak.
Dat was vroeger echt minder vrije keus of misschien een minder bewuste keus dan nu.
maandag 23 september 2024 om 18:54
Wat ik onderschat heb, is hoe kwetsbaar je bent met kinderen. En ook dat ze je ook als ze volwassen zijn nog allesomvattend Nodig kunnen hebben. Ik vind dat zwaarder dan ik dacht.
Het heeft mijn blik op mijn ouders en opvoeding (negatief) veranderd.
Ik vraag me weleens af, hoe ik zou zijn geworden zonder ze. Hoe mijn leven dan zou zijn geweest.
En nu zijn semi-volwassen zijn, is het ook weer zoeken naar een nieuw evenwicht. Het zijn ook nu nog, allemaal faaaaases
Het heeft mijn blik op mijn ouders en opvoeding (negatief) veranderd.
Ik vraag me weleens af, hoe ik zou zijn geworden zonder ze. Hoe mijn leven dan zou zijn geweest.
En nu zijn semi-volwassen zijn, is het ook weer zoeken naar een nieuw evenwicht. Het zijn ook nu nog, allemaal faaaaases
maandag 23 september 2024 om 19:00
Ik vind moeder voor mijn kinderen zijn geweldig. Een prachtige boeiende reis om een wezen te begeleiden in zijn weg naar volwassenheid. Ik vind die liefde overweldigend en met niets te vergelijken. Het heeft me verrijkt.
Ik vind moeder zijn in mijn huwelijk en in de maatschappij een verschrikking. Een soort informele slavernij die mijn liefde voor mijn echtgenoot sterk heeft verminderd en me met een constante boosheid heeft opgezadeld die ik bevreemdend en verschrikkelijk vind.
Ik vind moeder zijn in mijn huwelijk en in de maatschappij een verschrikking. Een soort informele slavernij die mijn liefde voor mijn echtgenoot sterk heeft verminderd en me met een constante boosheid heeft opgezadeld die ik bevreemdend en verschrikkelijk vind.
maandag 23 september 2024 om 19:04
Met het moeder worden, werd ik ook 'wees'. In hetzelfde jaar als dat ik mijn dochter kreeg zijn ook allebei mijn ouders overleden. Dit was voor mij heel dubbel. Ik moest dat kleine mensje een veilig en geborgen thuis geven, terwijl aan de andere kant mijn eigen veilige en geborgen thuis wegviel.
Als moeder ben ik denk niet heel anders dan in mijn andere 'rollen'. Zoals iemand hierboven al zei: het is een vloeiend geheel. In verschillende situaties, komen wel verschillende kenmerken van mezelf meer naar voren. In mijn werk (jeugdzorg) ben ik bijvoorbeeld heel consequent en gestructureerd terwijl ik dat thuis, naar mijn eigen kinderen, veel minder ben.
Als moeder ben ik denk niet heel anders dan in mijn andere 'rollen'. Zoals iemand hierboven al zei: het is een vloeiend geheel. In verschillende situaties, komen wel verschillende kenmerken van mezelf meer naar voren. In mijn werk (jeugdzorg) ben ik bijvoorbeeld heel consequent en gestructureerd terwijl ik dat thuis, naar mijn eigen kinderen, veel minder ben.
maandag 23 september 2024 om 19:07
Jeetje wat is er gebeurd dat je dat zo voelt?
maandag 23 september 2024 om 19:16
Een ongelijke taakverdeling binnenshuis bij een gelijke verdeling aan werk buitenshuis, resulterend in een burnout.
maandag 23 september 2024 om 19:58
Ik ben wel echt een moeder. Ik vind het lastig om daarnaast partner, vriendin enz te zijn.
Maar dat komt omdat ik vrijwel altijd thuis ben voor onze zoon, en ik vind het héerlijk!
Maar soms plan ik een dagje weg in met vriendin en dan ben ik ook even geen moeder. Tuurlijk denk ik dan wel aan hem, maar wil het voor mijn vriendin niet continue over hem hebben.
Maar eerlijk is eerlijk, ik ben gewoon moe aan het einde van de dag met onze uk thuis. En als ik even een klote dag heb ga ik het liefst met hem naar buiten. Is hij niet fit dan hangen we wat meer voor de tv.
Het lijkt me echt heel gek als hij over 1,5 jaar naar school gaat. Ergens heeerlijk, wat een vrijheid ineens! Maar het is ook een groot deel los laten.
Ik denk dat zowel hij als ik er tegen die tijd misschien ook wel aan toe zijn. Daar groei je naartoe.
Wat heeft mij veranderd.. het heeft me kwetsbaarder gemaakt, zorgelijker. Maar ook wist ik niet dat ik zoveel liefde kon voelen!
Maar dat komt omdat ik vrijwel altijd thuis ben voor onze zoon, en ik vind het héerlijk!
Maar soms plan ik een dagje weg in met vriendin en dan ben ik ook even geen moeder. Tuurlijk denk ik dan wel aan hem, maar wil het voor mijn vriendin niet continue over hem hebben.
Maar eerlijk is eerlijk, ik ben gewoon moe aan het einde van de dag met onze uk thuis. En als ik even een klote dag heb ga ik het liefst met hem naar buiten. Is hij niet fit dan hangen we wat meer voor de tv.
Het lijkt me echt heel gek als hij over 1,5 jaar naar school gaat. Ergens heeerlijk, wat een vrijheid ineens! Maar het is ook een groot deel los laten.
Ik denk dat zowel hij als ik er tegen die tijd misschien ook wel aan toe zijn. Daar groei je naartoe.
Wat heeft mij veranderd.. het heeft me kwetsbaarder gemaakt, zorgelijker. Maar ook wist ik niet dat ik zoveel liefde kon voelen!
maandag 23 september 2024 om 20:04
Kinderen kunnen al heel jong begrijpen dat je als moeder ook moe kunt zijn.
Ik geloof niet dat ik veel veranderd ben door het moederschap.
Ik sta nog steeds op nummer 1, ik heb nog steeds mijn eigen leven, mijn kinderen zijn inmiddels uit huis.
Ik geloof niet dat ik veel veranderd ben door het moederschap.
Ik sta nog steeds op nummer 1, ik heb nog steeds mijn eigen leven, mijn kinderen zijn inmiddels uit huis.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
maandag 23 september 2024 om 20:22
Interessante vraag. Ik denk niet dat ik veel veranderd ben sinds ik moeder ben. Wel kan ik soms overdonderd worden door hoeveel ik van mijn kind houd en hoe kwetsbaar die kleintjes zijn (mijne is nog klein). Je hebt nu zoveel meer te verliezen.
Waar ik van te voren niet bij had stilgestaan is dat de relatie met mijn eigen moeder wel is veranderd sinds ik zelf moeder ben. Wij hebben een goede relatie (nu ook nog) maar hij is wel anders. De band tussen mijn ouders en mijn kind is heel goed en zij hebben ook een zorg-rol omdat ze wekelijks oppassen. Voorheen hadden mijn moeder en ik echt een dynamiek van moeder en dochter, een hechte band. En nu hebben we nog steeds een hechte band, maar is die wel complexer geworden omdat we er nu allebei andere rollen bij hebben gekregen. Mijn moeder is mijn moeder, maar daarom niet ook een moeder voor mijn kind. Ik weet niet of ik het goed overbreng. Het bracht echt nieuwe uitdagingen mee zich mee in de onderlinge verhouding en verantwoordelijkheden.
Waar ik van te voren niet bij had stilgestaan is dat de relatie met mijn eigen moeder wel is veranderd sinds ik zelf moeder ben. Wij hebben een goede relatie (nu ook nog) maar hij is wel anders. De band tussen mijn ouders en mijn kind is heel goed en zij hebben ook een zorg-rol omdat ze wekelijks oppassen. Voorheen hadden mijn moeder en ik echt een dynamiek van moeder en dochter, een hechte band. En nu hebben we nog steeds een hechte band, maar is die wel complexer geworden omdat we er nu allebei andere rollen bij hebben gekregen. Mijn moeder is mijn moeder, maar daarom niet ook een moeder voor mijn kind. Ik weet niet of ik het goed overbreng. Het bracht echt nieuwe uitdagingen mee zich mee in de onderlinge verhouding en verantwoordelijkheden.
ginnydamrak wijzigde dit bericht op 23-09-2024 20:23
Reden: Altijd een typfout...
Reden: Altijd een typfout...
0.15% gewijzigd
maandag 23 september 2024 om 20:23
Ik ben als moeder veel zachter geworden naar mezelf en anderen. Het feit dat ik onvoorwaardelijk kan houden van iemand ondanks haar mindere kanten, maakt dat ik ook liefdevoller en minder streng naar mezelf kan kijken. Ik heb mijn dochter veel geleerd, maar omgekeerd leer ik dagelijks van haar. En door moeder te worden heb ik een duidelijk doel gekregen - een verantwoordelijkheid en een passie die ik nooit voor een partner, een ideaal of een baan heb gevoeld. Het is mijn dagelijkse kompas in bijna alle beslissingen en geeft me richting en duidelijkheid. Sinds ik moeder ben durf ik veel intuïtiever leven en volg ik meer mijn eigen pad.
Als ik het zo lees, klinkt dat best heftig. Maar het vloeide in 1 keer zo uit mijn pen.
Tegelijkertijd is moederschap een oerkracht en een achilleshiel van kwetsbaarheid.
Als ik het zo lees, klinkt dat best heftig. Maar het vloeide in 1 keer zo uit mijn pen.
Tegelijkertijd is moederschap een oerkracht en een achilleshiel van kwetsbaarheid.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
maandag 23 september 2024 om 20:28
Ik vind moeder zijn leuk en soms zwaar. Mijn dochter is nu bijna 7 en ik vind het vooral leuker nu ze wat zelfstandiger is. Met 2 - 3 kon ik ook wel ontzettend genieten, maar was het ook zwaar en pittig. Naast het moederschap ben ik ook nog echtgenote, vriendin, dochter en ondernemer. Het soms wel een kwestie van veel ballen hoog houden, maar ik had het moederschap nooit willen missen.
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
maandag 23 september 2024 om 20:45
Bij mij fluctueert dat gevoel van moeder-zijn, de eerste jaren met een klein kind vond ik het moederschap heel veel tijd en aandacht opslokken en nu is dat wat minder, en dat vind ik prettig.
Ik denk niet dat mijn identiteit verandert is door het krijgen van een kind - maar ik paste al vanaf een jaar of 14 op, en werd jong tante, dus er waren vaak wel baby's en jonge kinderen om voor te zorgen en dat heb ik altijd leuk gevonden.
Ik denk niet dat mijn identiteit verandert is door het krijgen van een kind - maar ik paste al vanaf een jaar of 14 op, en werd jong tante, dus er waren vaak wel baby's en jonge kinderen om voor te zorgen en dat heb ik altijd leuk gevonden.
maandag 23 september 2024 om 20:55
Wat een mooie vragen. Ik ben veel zelfverzekerder geworden sinds ik moeder ben, een soort van 'bestemming bereikt'. Dingen die me eerder nog interesseerden, doen dat nu niet meer. Kon ik eerder nog compleet gestressed worden van werk, denk ik nu 'zal wel...'. Dus ik vind het wel lekker relativerend.
Tegelijk geniet ik nog steeds van de dingen die ik voor ik moeder was, ook deed. Daar moet ik nu bewust tijd voor vrijmaken, maar ik haal er nog net zoveel voldoening uit. In die zin dus niet zoveel veranderd.
Het eerste halfjaar vond ik dan wel weer een verschrikking. Alles stond op z'n kop, wat een ellende.
Tegelijk geniet ik nog steeds van de dingen die ik voor ik moeder was, ook deed. Daar moet ik nu bewust tijd voor vrijmaken, maar ik haal er nog net zoveel voldoening uit. In die zin dus niet zoveel veranderd.
Het eerste halfjaar vond ik dan wel weer een verschrikking. Alles stond op z'n kop, wat een ellende.
maandag 23 september 2024 om 20:57
Naar mezelf toe ben ik eigenlijk juist harder geworden: ik leef het liefst als een alles uitstellende, chocolade-etende veellezende slons en nu moet ik van mezelf toch een beetje normaal doen. Eerder hulp zoeken bij depressieve gedachtes. Wat vaker stofzuigen. M.b.t. kind stel ik opeens niets meer uit, en dat vond ik wel gek: alle regeldingetjes van kind voelen veel urgenter dan die voor mezelf. Chocolade eten en lezen doe ik nog steeds, wel meer chocola en minder boeken dan vroeger.
maandag 23 september 2024 om 20:59
Yep, zéér herkenbaar!! Dat maakt het soms ook zwaar, te weinig tijd om toe te geven aan je eigen gedachtes/gevoelens/nukken, etc.frambozentaartje schreef: ↑23-09-2024 20:57Naar mezelf toe ben ik eigenlijk juist harder geworden: ik leef het liefst als een alles uitstellende, chocolade-etende veellezende slons en nu moet ik van mezelf toch een beetje normaal doen. Eerder hulp zoeken bij depressieve gedachtes. Wat vaker stofzuigen. M.b.t. kind stel ik opeens niets meer uit, en dat vond ik wel gek: alle regeldingetjes van kind voelen veel urgenter dan die voor mezelf. Chocolade eten en lezen doe ik nog steeds, wel meer chocola en minder boeken dan vroeger.
maandag 23 september 2024 om 21:05
Wat een interessante vragen!
Ik ben wel veranderd door het moederschap, ik vind het heel fascinerend dat ik nu ook anders naar mijn eigen moeder kijk. Soms hoor ik mezelf op een bepaalde manier reageren en dan hoor ik mijn moeder. Ik kan nu ook zachter zijn naar haar als ouder.
Mijn man vind mij een goede moeder, ik twijfel daar wel eens over. Ik ben niet zo’n oer-moeder. Ik beleef eerlijk heel weinig plezier aan dagen thuis met de kinderen. Ik ben van mezelf geduldig, rustig en heel stabiel en sinds ik kinderen heb ben ik heel veel instabieler. Ervaar snel stress en ben dan niet op mijn best.
Ik raad het ouderschap iedereen wel aan. Ik vind dat het kanten laat zien van het leven die je (volgens mij) gewoon oprecht niet kunt ervaren zonder kinderen. Je hebt een heel nieuwe dimensie ontdekt. Een nieuw level betreden. Overigens dus niet alleen maar leuk..
Ik heb hoogtepunten die ik nooit had voor kunnen stellen, maar hetzelfde kan ik zeggen over de dieptepunten.
Ik ben wel veranderd door het moederschap, ik vind het heel fascinerend dat ik nu ook anders naar mijn eigen moeder kijk. Soms hoor ik mezelf op een bepaalde manier reageren en dan hoor ik mijn moeder. Ik kan nu ook zachter zijn naar haar als ouder.
Mijn man vind mij een goede moeder, ik twijfel daar wel eens over. Ik ben niet zo’n oer-moeder. Ik beleef eerlijk heel weinig plezier aan dagen thuis met de kinderen. Ik ben van mezelf geduldig, rustig en heel stabiel en sinds ik kinderen heb ben ik heel veel instabieler. Ervaar snel stress en ben dan niet op mijn best.
Ik raad het ouderschap iedereen wel aan. Ik vind dat het kanten laat zien van het leven die je (volgens mij) gewoon oprecht niet kunt ervaren zonder kinderen. Je hebt een heel nieuwe dimensie ontdekt. Een nieuw level betreden. Overigens dus niet alleen maar leuk..
Ik heb hoogtepunten die ik nooit had voor kunnen stellen, maar hetzelfde kan ik zeggen over de dieptepunten.
maandag 23 september 2024 om 21:07
Ahh dat is shit. Ben je nog steeds getrouwd met je man ondanks dat je nog zo boos bent?
Ik snap dat je zegt dat de maatschappij dit aan vrouwen op lijkt te leggen. Aan de andere kant denk ik ook dat vrouwen het zichzelf heel erg opleggen en geen grens (willen?) stellen. Ik heb mijn lz de deur uit gezet, deed het liever helemaal alleen dan met die minimale bijdrage van hem.
Veel sterkte!
maandag 23 september 2024 om 21:10
Zoals iemand anders al zei: lastig om te beoordelen omdat je ook ouder bent geworden en daardoor gegroeid als mens. Maar ik denk wel dat het moederschap me iets empathischer en zachter heeft gemaakt.
Ik lees hier dat het niet overal hetzelfde is, en dat is heel spijtig, maar ik heb zelf ook ervaren hoe het de relatie met mijn man verdiept heeft. We zijn nu op andere manieren dan voorheen een team. Met dezelfde doelen en dezelfde gevoelens voor ons kind, die delen we alleen met elkaar. Ik vind dat mooi en bijzonder.
Ik lees hier dat het niet overal hetzelfde is, en dat is heel spijtig, maar ik heb zelf ook ervaren hoe het de relatie met mijn man verdiept heeft. We zijn nu op andere manieren dan voorheen een team. Met dezelfde doelen en dezelfde gevoelens voor ons kind, die delen we alleen met elkaar. Ik vind dat mooi en bijzonder.
maandag 23 september 2024 om 21:11
Zoals wat?Browniedoc schreef: ↑23-09-2024 21:05Ik vind dat het kanten laat zien van het leven die je (volgens mij) gewoon oprecht niet kunt ervaren zonder kinderen. Je hebt een heel nieuwe dimensie ontdekt. Een nieuw level betreden.
maandag 23 september 2024 om 21:15
Moeders zijn ook maar mensen en ik kan het slecht hebben als het enkele feit dat je een kind gebaard hebt gekoppeld wordt aan allemaal Fantastische Eigenschappen (die verrekte vaak op zelfopoffering neer lijken te komen) die dan elke moeder heeft, terwijl ze gelukzalig zuchtend uit het keukenraam staart.
Ik ben gewoon een mevrouw met kinderen. Ik heb ze jong gekregen, dus ik ben ook volwassener geworden tijdens het opvoeden.
Het enige praktische in mijn werk: ik heb nu veel meer begrip voor de ouders van heel vervelende kinderen, want het is wel hun liefste bezit, hoe zo'n klier een kind ook kan zijn. Tegelijkertijd had ik dat begrip ook zonder kinderen waarschijnlijk wel rond mijn dertigste ontwikkeld.
Dus nee, hier geen lofzang op het ouderschap. Ik ben zielsgraag moeder en hou heel erg van mijn kinderen, maar ik ken ook genoeg moeders voor wie dat niet geldt. In die zin was het ouderschap ook een directe confrontatie met de ellende van mijn eigen jeugd en hoe onbegrijpelijk het eigenlijk is dat onze ouder ons zo behandelde, gezien de gevoelens die ik voor mijn eigen kinderen heb.
Ik ben gewoon een mevrouw met kinderen. Ik heb ze jong gekregen, dus ik ben ook volwassener geworden tijdens het opvoeden.
Het enige praktische in mijn werk: ik heb nu veel meer begrip voor de ouders van heel vervelende kinderen, want het is wel hun liefste bezit, hoe zo'n klier een kind ook kan zijn. Tegelijkertijd had ik dat begrip ook zonder kinderen waarschijnlijk wel rond mijn dertigste ontwikkeld.
Dus nee, hier geen lofzang op het ouderschap. Ik ben zielsgraag moeder en hou heel erg van mijn kinderen, maar ik ken ook genoeg moeders voor wie dat niet geldt. In die zin was het ouderschap ook een directe confrontatie met de ellende van mijn eigen jeugd en hoe onbegrijpelijk het eigenlijk is dat onze ouder ons zo behandelde, gezien de gevoelens die ik voor mijn eigen kinderen heb.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
maandag 23 september 2024 om 21:21
Ik ervaar wel dat het moeder worden een andere kant van mij naar voren heeft gebracht. Ik heb sterk het gevoel dat ik voor mijn kinderen stabiel, verantwoordelijk en betrouwbaar moet zijn, en dat zijn kwaliteiten waar ik minder bewust mee bezig was toen ik nog geen kinderen had, en waarvan ik verwacht dat ik er misschien ook weer minder mee bezig ga zijn als ze ooit het huis uit zijn.
Mijn ‘oorspronkelijke’ zelf is er nog wel, maar ik ervaar dat vooral als ik helemaal los ben van mijn gezin, zoals met vriendinnen of alleen op vakantie oid. Dan voelt dat wel weer even heel lekker vrij, maar als ik weer terug ben bij m’n gezin vind ik het ook weer fijn om me moeder/vrouw te voelen (ook al gaat dat allemaal wel veel onbewuster dan ik het nu opschrijf).
Mijn ‘oorspronkelijke’ zelf is er nog wel, maar ik ervaar dat vooral als ik helemaal los ben van mijn gezin, zoals met vriendinnen of alleen op vakantie oid. Dan voelt dat wel weer even heel lekker vrij, maar als ik weer terug ben bij m’n gezin vind ik het ook weer fijn om me moeder/vrouw te voelen (ook al gaat dat allemaal wel veel onbewuster dan ik het nu opschrijf).
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
