Je kind op het speciaal onderwijs

Het is niet alleen afhankelijk van wie je voor je hebt, maar ook van hoe je de hulpvraag van je kind formuleert. Daarom is het zo belangrijk om zelf goed op de hoogte te zijn van hoe het werkt en ondersteund te worden door een cliëntondersteuner.

Dat is absoluut waar, Soumis. Het is heel oneerlijk dat het in de ene gemeente wel lukt om hulp te krijgen, en in de andere niet. Er was laatst nog een documentaire op tv over Indy, 'zorgen voor Indy' heette het volgens mij. Vast nog wel terug te vinden op tv gemist. Die ouders waren zo compleet overbelast door de ernstige gedragsproblemen van hun dochter, maar ze kregen totaal geen hulp van de gemeente... Nu wel geloof ik, nu het op tv is geweest.

Ik ben heel blij dat onze zoon inmiddels in de WLZ zit, zodat we niet meer elk jaar verlenging hoeven aan te vragen. Dat geeft heel veel rust en zekerheid. En dat zou ik iedereen gunnen. Wij hebben misschien het 'geluk' dat onze zoon een syndroom heeft, dus een duidelijke, harde diagnose. Wat hij heeft gaat niet over en wordt niet minder. Zijn verstandelijke beperking is zodanig dat hij nooit iets zelfstandig zal kunnen, en daar komen nog wat andere dingen bij die het allemaal nog ingewikkelder maken. Wat dat betreft hebben we een heel duidelijk verhaal.

Livingston schreef: ↑

15-12-2020 13:41

Sorry dat ik hier inbreek, maar vind het zo'n fijn topic van herkenning.
Heb het gevoel dat ik Bloesempje "ken" van een ander medium, maar ook ik woon in Oostenrijk en heb een kind dat sinds dit jaar naar SO gaat na een katastrofaal schooljaar vorig jaar.

Ik merk dat al jullie posts bij mij wel binnenkomen en me voor het eerst in lange tijd het gevoel geven dat we toch niet zo "abnormaal" zijn omdat ons kind buiten de norm valt.

Fijn je herkenning te lezen. Daarvoor is dit er ook. Je gedachten/gevoelens uiten, delen, het kan en mag. Wij herkennen vaak waar je door heen gaat; wat er in je om gaat. En ventileren mag altijd toch. Dus gooi het eruit

Forte schreef: ↑

16-12-2020 23:16

SO school van mijn kind sluit ook. Jammer, want ze was eindelijk net zo goed bezig en stapjes aan het zetten. Nu maar kijken hoe het thuis gaat en wat er gaat lukken. Intensief gaat het worden.
Juf zei gelukkig wel meteen: we gaan het proberen maar niet forceren want dan maken we meer kapot dan dat we er mee winnen.

Fijn dat de juf er zo in staat!!! Hoe gaat het nu met jullie?

Livingston schreef: ↑

18-12-2020 12:31

structuur en regelmaat is zo belangrijk nog een keer extra belangrijk bij bijzondere kinderen. Hier wordt weer over lockdown tijdens kerst gesproken en dat scholen ipv 7 januari pas 11 januari weer beginnen.

ik had gisteren zo'n tranen van trots moment, kind kon in September nog nauwelijk zijn naam schrijven en niet lezen feitelijk een analfabeet en nu las hij vloeiend een paar kleine zinnetjes!!

zo blij dat hij op een BSO zit!

Wat goed!!!
Bij ons is inderdaad alles voorlopig nog dicht. Onze zoon is wel aan geboden om naar school te mogen komen na de vakantie, dus 7 en 8 januari. Wij houden hem thuis. Van steeds een dagje raakt hij meer en meer van slag.

Hier een dichte school na de vakantie. Maar ben onder de indruk hoe ze al op dinsdag alles strak geregeld hadden. We hebben een zeer gedetailleerd schema tot en met 19 januari meegekregen. Ik was aangenaam verrast.
We konden de woensdag voor de vakantie meteen al met een thuiswerk pakket aan de slag. En tot mijn verbazing vond zoonlief het hartstikke leuk....
Hij heeft die dag harder gewerkt dan in die hele eerste lockdown. Die reguliere basisschool waar hij toen stond ingeschreven had het aanzienlijk minder goed voor elkaar. Onze oudste die daar nog heen gaat, heeft alleen nog maar een kopietje met een inlogcode meegekregen.

Bloesempje234 schreef: ↑

27-12-2020 08:05

Fijn dat de juf er zo in staat!!! Hoe gaat het nu met jullie?

Gelukkig nu in de vakantie geen schoolstress, maar het is wel lastig om enigszins structuur in de dagen te brengen op een manier die voor iedereen prettig is.
Het ene moment gaat beter dan het andere, maar we redden het zo wel.
Ben wel heel benieuwd hoe het thuisonderwijs gaat lopen straks (met 3 kinderen die allemaal op hun eigen manier ondersteuning nodig hebben in combinatie met mijn eigen werk).

Bloesempje234 schreef: ↑

27-12-2020 08:05

Fijn dat de juf er zo in staat!!! Hoe gaat het nu met jullie?

En inderdaad een super fijne juf (2 zelfs). Er is echt oog voor de behoeftes van het kind, en belangrijker nog ze hebben de middelen en het personeel om ook aa die behoeftes tegemoet te komen.

Staopstoel schreef: ↑

27-12-2020 17:37

Hier een dichte school na de vakantie. Maar ben onder de indruk hoe ze al op dinsdag alles strak geregeld hadden. We hebben een zeer gedetailleerd schema tot en met 19 januari meegekregen. Ik was aangenaam verrast.
We konden de woensdag voor de vakantie meteen al met een thuiswerk pakket aan de slag. En tot mijn verbazing vond zoonlief het hartstikke leuk....
Hij heeft die dag harder gewerkt dan in die hele eerste lockdown. Die reguliere basisschool waar hij toen stond ingeschreven had het aanzienlijk minder goed voor elkaar. Onze oudste die daar nog heen gaat, heeft alleen nog maar een kopietje met een inlogcode meegekregen.

Wat fijn dat je zoontje het zo leuk vond! En wat een verschil dan tussen scholen hé. Was bij onze kinderen net zo. De oudste kreeg inloggegevens en een “veel succes”, waar we voor onze jongste zoon alles tot in detail afgeleverd kregen. Nu moet ik wel zeggen dat wij beide scholen altijd konden bereiken als we ergens tegen aan liepen.

Forte schreef: ↑

28-12-2020 20:23

Gelukkig nu in de vakantie geen schoolstress, maar het is wel lastig om enigszins structuur in de dagen te brengen op een manier die voor iedereen prettig is.
Het ene moment gaat beter dan het andere, maar we redden het zo wel.
Ben wel heel benieuwd hoe het thuisonderwijs gaat lopen straks (met 3 kinderen die allemaal op hun eigen manier ondersteuning nodig hebben in combinatie met mijn eigen werk).

Fijn even rust en geen verplichting tot school. Neem het ervan!
Ik weet natuurlijk niet in hoeverre dat voor jullie mogelijk is, maar ik deed de avond ervoor altijd voorbereiden voor de volgende dag. Legde alles klaar wat de kids nodig hadden en haalde vooral weg wat ze niet nodig hadden. Dat gaf zoveel meer structuur en rust.

Forte schreef: ↑

28-12-2020 20:24

En inderdaad een super fijne juf (2 zelfs). Er is echt oog voor de behoeftes van het kind, en belangrijker nog ze hebben de middelen en het personeel om ook aa die behoeftes tegemoet te komen.

Dat is jullie zo gegund! Fijn dat er hierdoor ingespeeld kan worden op de behoeftes van de kinderen.

Hier is de BSO na de kerst gewoon open, moet zeggen ben er blij mee. Kind gaat verder nergens anders heen en is anders 24/7 bij ons, dus feitelijk moeten mijn man en ik het hebben van de dagen waar hij op school is en wij werken om tijd voor jezelf te hebben... nu we beide home office hebben gaan we dan tijdens de lunch met de hond wandelen.

Ik weet niet of dat misschien niet het "ergste" is aan een kind dat sterkere behoeftes heeft, het feit dat je altijd "AAN" moet staan. Ik ken het niet anders maar soms vraag ik me wel af hoe het is als je eens echt in de uit-stand kunt gaan.

Livingston schreef: ↑

29-12-2020 08:54

Hier is de BSO na de kerst gewoon open, moet zeggen ben er blij mee. Kind gaat verder nergens anders heen en is anders 24/7 bij ons, dus feitelijk moeten mijn man en ik het hebben van de dagen waar hij op school is en wij werken om tijd voor jezelf te hebben... nu we beide home office hebben gaan we dan tijdens de lunch met de hond wandelen.

Ik weet niet of dat misschien niet het "ergste" is aan een kind dat sterkere behoeftes heeft, het feit dat je altijd "AAN" moet staan. Ik ken het niet anders maar soms vraag ik me wel af hoe het is als je eens echt in de uit-stand kunt gaan.

Onze zoon kan, als alles goed is, pas vanaf februari naar de hort (bso). Hij kijkt daar echt zo naar uit, wij houden echter een slag om de arm, aangezien het door de maatregelen die geleden steeds wordt uitgesteld.

Het altijd maar “AAN” staan is zoo herkenbaar. Wij hebben dat net zo.. zelfs als hij eens een keertje bij familie is, staan wij nog “aan”. Meer en meer merken wij dat dit ten koste gaat van onze oudste zoon. Ook wat dat betreft hopen wij zo dat hij snel weer naar de hort kan.

Bloesempje234 schreef: ↑

29-12-2020 11:46

Onze zoon kan, als alles goed is, pas vanaf februari naar de hort (bso). Hij kijkt daar echt zo naar uit, wij houden echter een slag om de arm, aangezien het door de maatregelen die geleden steeds wordt uitgesteld.

Het altijd maar “AAN” staan is zoo herkenbaar. Wij hebben dat net zo.. zelfs als hij eens een keertje bij familie is, staan wij nog “aan”. Meer en meer merken wij dat dit ten koste gaat van onze oudste zoon. Ook wat dat betreft hopen wij zo dat hij snel weer naar de hort kan.

ja "ons" voordeel dat we hem al in juni aan konden melden en dus zowel school als Hort gewoon plek had, hier zitten maar max 7 kinderen...
bij ons gaat dus 7 januari alles gewoon weer beginnen.

Bloesempje234 schreef: ↑

29-12-2020 06:24

Fijn even rust en geen verplichting tot school. Neem het ervan!
Ik weet natuurlijk niet in hoeverre dat voor jullie mogelijk is, maar ik deed de avond ervoor altijd voorbereiden voor de volgende dag. Legde alles klaar wat de kids nodig hadden en haalde vooral weg wat ze niet nodig hadden. Dat gaf zoveel meer structuur en rust.

Probeer ik inderdaad ook te doen.
Voor de jongste 2 print ik elke avond hun dagplanning zodat ze het bij zich kunnen houden en kunnen afspreken wat ze gedaan hebben (vooral dat laatste vinden ze erg belangrijk). Ze hebben allemaal hun eigen tas met spulletjes die tevoorschijn komt en die na het schoolwerk ook weg wordt gedaan zodat er geen schoolwerk meer te zien is om toch te proberen een scheiding tussen school en vrije tijd te krijgen.

Bloesempje234 schreef: ↑

29-12-2020 11:46

Onze zoon kan, als alles goed is, pas vanaf februari naar de hort (bso). Hij kijkt daar echt zo naar uit, wij houden echter een slag om de arm, aangezien het door de maatregelen die geleden steeds wordt uitgesteld.

Het altijd maar “AAN” staan is zoo herkenbaar. Wij hebben dat net zo.. zelfs als hij eens een keertje bij familie is, staan wij nog “aan”. Meer en meer merken wij dat dit ten koste gaat van onze oudste zoon. Ook wat dat betreft hopen wij zo dat hij snel weer naar de hort kan.

Dat aan staan is heel herkenbaar! Eigenlijk wel fijn om te horen dat er meer mensen zijn die dat zo ervaren.

Livingston schreef: ↑

29-12-2020 13:01

ja "ons" voordeel dat we hem al in juni aan konden melden en dus zowel school als Hort gewoon plek had, hier zitten maar max 7 kinderen...
bij ons gaat dus 7 januari alles gewoon weer beginnen.

Wat fijn! Wij hadden pas de laatste week van de zomervakantie een intake bij de ASO voor ons ventje. In overleg met school besloten om eerst te kijken of onze zoon zijn draai kon vinden en daarna pas met hort te starten. Die draai heeft hij redelijk snel gevonden, helaas laat de hort nog even op zich wachten. Wat vooral voor hem jammer is. De meeste kindjes uit zijn klas gaan er wel heen. Hij is een van de weinige die elke dag om 11:45 uur wordt opgehaald om mee naar huis te gaan.

Wij kregen overigens wel het aanbod om 7 januari weer te starten met school. De juf gaf echter ook aan dat de meeste kinderen waarschijnlijk tot de 11e thuis zullen blijven en dan zou hij een van de weinigen zijn. Dus hij blijft thuis

Forte schreef: ↑

29-12-2020 21:37

Dat aan staan is heel herkenbaar! Eigenlijk wel fijn om te horen dat er meer mensen zijn die dat zo ervaren.

Dat ben ik met je eens.
Zeker als je het bespreekbaar maakt, zoals hier nu gedaan is, zul je zien dat je er echt niet altijd ‘alleen’ in bent

Ik lees dit topic voor het eerst.

Jongste vanaf groep 4 steeds mijn zorg geuit. In gr 4 en gr 5 een leerkracht die het begreep en hulp inschakelde.
Ze kreeg faalangst training en was aangemeld voor verder onderzoek door een orthopedagoog.
Gr 6 een leerkracht die voornamelijk op het gedragsmatige stuk zat, zelf een fan was van vele apps en digitale processen. Vond nader onderzoek niet nodig dus dat gebeurde niet dat schioljaar.
Gr 7 dezelfde leerkracht. Wat ik ook zei en uitlegde ze begreep het niet of wilde het niet begrijpen. Hoe ik het ook bracht, zij wist het beter maar deed continu aanspraak op het onvermogen van kind, zij benaderde het als onwil en ik was enkel de vervelende moeder.

Cjg ingeschakeld. Lang verhaal kort; alles wat ik al steeds zei werd in alle onderzoeken bevestigd. Dyslexie, dyscalculie werd vastgesteld. Als ook kind 2 jaar ruim achter liep op meerder schoolse vaardigheden.
Van de orthopedagoog kreeg leerkracht eea flink voorgespiegeld.
Half jaar mee aan de gang geweest, maar ondanks het beter ging was de schade niet meer in te halen.
De juf die alles wegwuifde, ik als lastige ouder. Die juf heeft veel verpest.
Kind over naar speciaal onderwijs. Overgang was dramatisch. Kind er eenmaal zat een opluchting. Weg waren de slaapproblemen, de fysieke klachten als hoofdpijn buikpijn, nachtmerries, ruzies etc.

En dan begint het te dalen bij jezelf als ouder zijnde..

Mijn kind ging uiteindelijk naar regulier VO. Basis/kader. Met extra ondersteuning op school.
Inmiddels gaat ze over naar TL Vmbo.

Peertjes schreef: ↑

30-12-2020 02:06

Ik lees dit topic voor het eerst.

Jongste vanaf groep 4 steeds mijn zorg geuit. In gr 4 en gr 5 een leerkracht die het begreep en hulp inschakelde.
Ze kreeg faalangst training en was aangemeld voor verder onderzoek door een orthopedagoog.
Gr 6 een leerkracht die voornamelijk op het gedragsmatige stuk zat, zelf een fan was van vele apps en digitale processen. Vond nader onderzoek niet nodig dus dat gebeurde niet dat schioljaar.
Gr 7 dezelfde leerkracht. Wat ik ook zei en uitlegde ze begreep het niet of wilde het niet begrijpen. Hoe ik het ook bracht, zij wist het beter maar deed continu aanspraak op het onvermogen van kind, zij benaderde het als onwil en ik was enkel de vervelende moeder.

Cjg ingeschakeld. Lang verhaal kort; alles wat ik al steeds zei werd in alle onderzoeken bevestigd. Dyslexie, dyscalculie werd vastgesteld. Als ook kind 2 jaar ruim achter liep op meerder schoolse vaardigheden.
Van de orthopedagoog kreeg leerkracht eea flink voorgespiegeld.
Half jaar mee aan de gang geweest, maar ondanks het beter ging was de schade niet meer in te halen.
De juf die alles wegwuifde, ik als lastige ouder. Die juf heeft veel verpest.
Kind over naar speciaal onderwijs. Overgang was dramatisch. Kind er eenmaal zat een opluchting. Weg waren de slaapproblemen, de fysieke klachten als hoofdpijn buikpijn, nachtmerries, ruzies etc.

En dan begint het te dalen bij jezelf als ouder zijnde..

Mijn kind ging uiteindelijk naar regulier VO. Basis/kader. Met extra ondersteuning op school.
Inmiddels gaat ze over naar TL Vmbo.

Wat een slopende jaren zullen jullie gehad gebben! Des ondanks ben je niet voor niks de lastige ouder geweest. Fijn dat het zo heeft uitgepakt!

Sta als ouder op je strepen. Denk aan je kind, stel die tel alle tijden op nummer1. Ook al zijn al die regels en richtlijnen begrijpelijk (doorgaans), elk kind is anders en verdiend het om individueel naar gekeken te worden

Wat is het toch eigenlijk belachelijk dat je zo moet knokken, dat een leraar als die onwillig is zoveel kan blokkeren. Dat veel specialisten zeggen kijk het even aan.

Fijn dat het nu beter gaat met je dochter.

In groep 3, regulier onderwijs, had onze zoon een juf die heel erg star was. Onze zoon ging daar heel slecht op, hoe goed hij ook probeerde mee te komen, zij blokkeerde hem en zijn ontwikkeling. Hij gaat erg goed op structuur, regels, duidelijkheid. Maar zodra hij niet gehoord wordt... Uiteindelijk barstte de bom dus ook, met alle gevolgen van dien. De ib’er die destijds aan die school gekoppeld zat heeft gelukkig goed door gepakt, waardoor het balletje ging rollen en onze zoon nu redelijk goed mee kan komen. Wat niet weg neemt dat hij echt een flinke deuk heeft opgelopen

Ik heb hier af en toe al kort wat meegeschreven, maar niet actief omdat ik het enerzijds confronterend vind en ook omdat mijn zoon al een stukje ouder is dan de meesten hier (groep 8). Maar er is zoveel herkenning. Het altijd ‘aan’ moeten staan, de spagaat waarin je altijd zit thuis met het verdelen van de aandacht tussen de kinderen maar ook om een zorgenkind te combineren met werk. En dan ook nog een sociaal leven en een goed huwelijk moet zien te houden. Ik vind het heel pittig. En dan de eeuwige strijd met school.

Al vanaf baby wist ik dat zoon anders was. Hij was een hele pittige baby, was altijd alert, sliep bijna niet en wilde niet liggen. Reageerde heftig op geluid en ontwikkelde zich bizar snel. De driftbuien kwamen vanaf een jaar of 2. Al op zijn 3e vertelde een psychiater dat dit waarschijnlijk autisme was, maar dat die diagnose nog niet officieel gesteld kon worden.

Onze zoon is pas in de herfstvakantie van groep 7 naar het speciaal onderwijs gegaan. In groep 3 kwam de officiële diagnose ASS (toen nog Asperger) en hoogbegaafd maar wel met een heel erg disharmonisch profiel. Een kloof van meer dan 40 punten tussen verbaal en performaal. En dat is heel erg groot. En het vermoeden van ADHD. Die diagnose kwam in groep 7.

Al vanaf groep 4 werd gezegd dat hij het misschien niet zou redden op het regulier onderwijs. Ik heb altijd open gestaan voor speciaal onderwijs maar met goede leerkrachten en een fantastische RT’er en een goede plusklas redde hij het wel op school. Toen verhuisden we naar de andere kant van het land, en ondanks dat we heel zorgvuldig een nieuwe school hadden uitgezocht, ging het daar compleet mis. Dat was in groep 6. Ik ben toen gaan knokken om hem op het speciaal onderwijs te krijgen, dat lukte uiteindelijk pas dik een jaar laten toen hij inmiddels depressief en suïcidaal thuis zat.

Dat eerste jaar speciaal onderwijs was geweldig. Leuke klas, fantastische leerkrachten die hem echt begrepen. Ik zag mijn kind ontspannen en groeien. Toen begon hij dit jaar in groep 8. De juf was vanaf dag 1 overspannen dus kwam er een invaller. De klassen werden gehusseld dus zijn vrienden waren weg uit zijn klas. En jawel, het ging weer mis. Invaller 2 kwam inmiddels omdat invaller 1 het niet trok. Klas inmiddels helemaal losgeslagen, veel heftige kinderen met een moeilijke thuissituatie en grote gedragsproblemen. En zoon werd weer één bonk spanning, stress en hij werd steeds bozer en depressiever. Door Corona (leerkracht ziek, geen invallers te krijgen) heeft hij voor de lockdown al 5 weken thuis gezeten met af en toe een beetje schoolwerk (wat hij in 10 minuten af heeft). En dat doet hem geen goed. Hij mag straks, als de scholen weer beginnen, in een andere klas het schooljaar afmaken. In de hoop dat het daar wel beter gaat.

En dan krijgen we de middelbare school. Ook dat is een strijd waar ik al heel druk mee ben. Want hij heeft VWO-advies.
Maar wel speciaal onderwijs. En dat is er niet in onze regio. Nou moet hij dus naar een school die buiten ons samenwerkingsverband valt. En ons samenwerkingsverband heeft als regel dat elk kind naar het regulier onderwijs gaat. Als het nodig is kan een kind een ‘arrangement’ krijgen. Dat houdt in dat het wat meer ondersteuning krijgt. Maar daar gaat mijn zoon het niet mee redden, zo zegt ook zijn huidige school. Dus moeten we nu de strijd aan om hem toch op die VSO-school buiten ons samenwerkingsverband te krijgen.

Ik ben zo vreselijk moe van het altijd moeten vechten. Altijd. En daarnaast heb ik nog een kind waar ik er voor moet zijn. En een man die af en toe aandacht wil. En een werkgever die verwacht dat ik presteer. En vriendschappen die ik moet onderhouden. Oude schoonouders die af en toe hulp nodig hebben en een vader die sinds 3 jaar weduwnaar is en ook aandacht nodig heeft. En ik mis mijn moeder, die eigenlijk als enige (naast mij en mijn man) onze zoon écht begreep.

Zoon is superlief, grappig, slim, zorgzaam. Maar is ook altijd enorm aanwezig, maakt altijd geluid, beweegt altijd. Drijft zijn zusje daardoor soms tot waanzin. Is soms niet te bereiken, kan veel dingen niet zelfstandig, is heel snel overprikkeld. Vraagt heel veel van ons allemaal in het gezin.

Sorry voor dit hele lange verhaal. Ik moest het ergens kwijt. En vriendinnen weten wel dat het pittig is thuis, maar hebben geen idee van de impact van een zorgenkind en hoe het voelt om altijd zorgen te hebben en nooit even te kunnen ontspannen. Ik denk dat sommige van jullie hier dat wel begrijpen.