Je kind op het speciaal onderwijs

Soumis donderdag 11 juni 2020 om 13:49

Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.

Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.

Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.

Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.

Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.

Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!

Anoniem_64812cc2d76dc woensdag 30 december 2020 om 09:33

Lente19251003 schreef: ↑
30-12-2020 09:02
Ik heb hier af en toe al kort wat meegeschreven, maar niet actief omdat ik het enerzijds confronterend vind en ook omdat mijn zoon al een stukje ouder is dan de meesten hier (groep 8). Maar er is zoveel herkenning. Het altijd ‘aan’ moeten staan, de spagaat waarin je altijd zit thuis met het verdelen van de aandacht tussen de kinderen maar ook om een zorgenkind te combineren met werk. En dan ook nog een sociaal leven en een goed huwelijk moet zien te houden. Ik vind het heel pittig. En dan de eeuwige strijd met school.

Al vanaf baby wist ik dat zoon anders was. Hij was een hele pittige baby, was altijd alert, sliep bijna niet en wilde niet liggen. Reageerde heftig op geluid en ontwikkelde zich bizar snel. De driftbuien kwamen vanaf een jaar of 2. Al op zijn 3e vertelde een psychiater dat dit waarschijnlijk autisme was, maar dat die diagnose nog niet officieel gesteld kon worden.

Onze zoon is pas in de herfstvakantie van groep 7 naar het speciaal onderwijs gegaan. In groep 3 kwam de officiële diagnose ASS (toen nog Asperger) en hoogbegaafd maar wel met een heel erg disharmonisch profiel. Een kloof van meer dan 40 punten tussen verbaal en performaal. En dat is heel erg groot. En het vermoeden van ADHD. Die diagnose kwam in groep 7.

Al vanaf groep 4 werd gezegd dat hij het misschien niet zou redden op het regulier onderwijs. Ik heb altijd open gestaan voor speciaal onderwijs maar met goede leerkrachten en een fantastische RT’er en een goede plusklas redde hij het wel op school. Toen verhuisden we naar de andere kant van het land, en ondanks dat we heel zorgvuldig een nieuwe school hadden uitgezocht, ging het daar compleet mis. Dat was in groep 6. Ik ben toen gaan knokken om hem op het speciaal onderwijs te krijgen, dat lukte uiteindelijk pas dik een jaar laten toen hij inmiddels depressief en suïcidaal thuis zat.

Dat eerste jaar speciaal onderwijs was geweldig. Leuke klas, fantastische leerkrachten die hem echt begrepen. Ik zag mijn kind ontspannen en groeien. Toen begon hij dit jaar in groep 8. De juf was vanaf dag 1 overspannen dus kwam er een invaller. De klassen werden gehusseld dus zijn vrienden waren weg uit zijn klas. En jawel, het ging weer mis. Invaller 2 kwam inmiddels omdat invaller 1 het niet trok. Klas inmiddels helemaal losgeslagen, veel heftige kinderen met een moeilijke thuissituatie en grote gedragsproblemen. En zoon werd weer één bonk spanning, stress en hij werd steeds bozer en depressiever. Door Corona (leerkracht ziek, geen invallers te krijgen) heeft hij voor de lockdown al 5 weken thuis gezeten met af en toe een beetje schoolwerk (wat hij in 10 minuten af heeft). En dat doet hem geen goed. Hij mag straks, als de scholen weer beginnen, in een andere klas het schooljaar afmaken. In de hoop dat het daar wel beter gaat.

En dan krijgen we de middelbare school. Ook dat is een strijd waar ik al heel druk mee ben. Want hij heeft VWO-advies.
Maar wel speciaal onderwijs. En dat is er niet in onze regio. Nou moet hij dus naar een school die buiten ons samenwerkingsverband valt. En ons samenwerkingsverband heeft als regel dat elk kind naar het regulier onderwijs gaat. Als het nodig is kan een kind een ‘arrangement’ krijgen. Dat houdt in dat het wat meer ondersteuning krijgt. Maar daar gaat mijn zoon het niet mee redden, zo zegt ook zijn huidige school. Dus moeten we nu de strijd aan om hem toch op die VSO-school buiten ons samenwerkingsverband te krijgen.

Ik ben zo vreselijk moe van het altijd moeten vechten. Altijd. En daarnaast heb ik nog een kind waar ik er voor moet zijn. En een man die af en toe aandacht wil. En een werkgever die verwacht dat ik presteer. En vriendschappen die ik moet onderhouden. Oude schoonouders die af en toe hulp nodig hebben en een vader die sinds 3 jaar weduwnaar is en ook aandacht nodig heeft. En ik mis mijn moeder, die eigenlijk als enige (naast mij en mijn man) onze zoon écht begreep.

Zoon is superlief, grappig, slim, zorgzaam. Maar is ook altijd enorm aanwezig, maakt altijd geluid, beweegt altijd. Drijft zijn zusje daardoor soms tot waanzin. Is soms niet te bereiken, kan veel dingen niet zelfstandig, is heel snel overprikkeld. Vraagt heel veel van ons allemaal in het gezin.

Sorry voor dit hele lange verhaal. Ik moest het ergens kwijt. En vriendinnen weten wel dat het pittig is thuis, maar hebben geen idee van de impact van een zorgenkind en hoe het voelt om altijd zorgen te hebben en nooit even te kunnen ontspannen. Ik denk dat sommige van jullie hier dat wel begrijpen.

Pfffft... jeetje Meis, laat ik beginnen met een hele dikke knuffel

Je kan en mag hier ten alle tijden je verhalen delen, leuk en minder leuk. Ik herken zoveel van wat je beschrijft.
Van de drukte en het tot waanzin kunnen drijven, tot aan de mensen in de omgeving die er eigenlijk geen weet van hebben. Niet eens omdat ze het niet willen weten, simpelweg omdat het niet uit te leggen is. Dus ja, ik begrijp je...

Vreselijk dat je je nu al op kan winden over weer een strijd die gevoerd kan gaan worden. Kan, want zeker weten doe je het natuurlijk niet. Ik hoop zo dat het jullie gespaard mag blijven.

Livingston woensdag 30 december 2020 om 09:35

Lente ik snap je volledig en hoop echt dat het jullie lukt om de juiste school te krijgen. Dat regiohokjes denken, dat past zo niet bij kinderen met bijzondere uitdagingen.

Ik ben uiteindelijk gewisseld qua werk ik was jarenlang succesvolle sales manager in de IT (1 v.d. weinige vrouwen in mijn branche) maar ben nu gewisseld naar de inkoopkant, een baan die eigenlijk vroeger ver onder mijn drive lag, maar door alles wat er omheen speelt en dit werk me niet intellectueel onder performance druk zet, is het net te behappen. Sales moest je ook 24/7 aan staan en steeds de kwartaalsdruk het ging niet.

Ik snap wel een beetje hoe je dochter zich moet voelen, had zelf als tiener een zieke zus, maar trust me het begrip van je dochter is sterk ook al ergert ze zich bij tijd en wijle mateloos en voelt ze zich soms klote. Hebben je dochter en jij een goede gespreksbasis?

Lente19251003 woensdag 30 december 2020 om 09:35

Dank je wel. Fijn dat iemand me begrijpt.

En helaas, die strijd om de middelbare is er al. Zit er al volop in. Gelukkig nu wel met steun van de basisschool. Maar tegen het samenwerkingsverband.

Livingston woensdag 30 december 2020 om 09:40

Lente

omdat ik de situatie probeer te begrijpen heeft het hiermee te maken?
https://swv2202.nl/voor-onderwijsprofes ... aring-tlv/

Lente19251003 woensdag 30 december 2020 om 09:59

Livingston schreef: ↑
30-12-2020 09:40
Lente

omdat ik de situatie probeer te begrijpen heeft het hiermee te maken?
https://swv2202.nl/voor-onderwijsprofes ... aring-tlv/

Het heeft te maken met geld. Het samenwerkingsverband moet 5500 euro per jaar betalen aan het andere samenwerkingsverband als een kind naar een school moet die niet onder zijn eigen samenwerkingsverband valt. Maar ons samenwerkingsverband heeft dus geen passend aanbod voor ons kind, dus hij zal wel moeten.

Lente19251003 woensdag 30 december 2020 om 10:02

Livingston schreef: ↑
30-12-2020 09:35
Lente ik snap je volledig en hoop echt dat het jullie lukt om de juiste school te krijgen. Dat regiohokjes denken, dat past zo niet bij kinderen met bijzondere uitdagingen.

Ik ben uiteindelijk gewisseld qua werk ik was jarenlang succesvolle sales manager in de IT (1 v.d. weinige vrouwen in mijn branche) maar ben nu gewisseld naar de inkoopkant, een baan die eigenlijk vroeger ver onder mijn drive lag, maar door alles wat er omheen speelt en dit werk me niet intellectueel onder performance druk zet, is het net te behappen. Sales moest je ook 24/7 aan staan en steeds de kwartaalsdruk het ging niet.

Ik snap wel een beetje hoe je dochter zich moet voelen, had zelf als tiener een zieke zus, maar trust me het begrip van je dochter is sterk ook al ergert ze zich bij tijd en wijle mateloos en voelt ze zich soms klote. Hebben je dochter en jij een goede gespreksbasis?

Herkenbaar. Ik had een goede baan als communicatieadviseur maar werk nu zwaar onder mijn niveau, heel erg parttime, omdat ik het echt niet meer kon combineren. Ik was daarnaast ook nog mantelzorger voor mijn moeder die dus inmiddels niet meer leeft.

Ik praat veel met mijn dochter, probeer haar veel uit te leggen. En te erkennen dat het voor haar niet altijd makkelijk is. Maar ook de positieve kanten van haar broer te benadrukken. En ze krijgt veel individuele aandacht. Ik ga er regelmatig alleen met haar op uit. Maar toch is het voor haar echt niet altijd leuk.

Soumis woensdag 30 december 2020 om 10:05

Wat fijn dat we herkenning bij elkaar vinden! Alleen al erkend worden dat het zwaar is is zo fijn.

Lente en peertjes dank voor het delen van jullie verhaal. Een verschillend verhaal, maar ook weer zoveel overeenkomsten. Vooral het vechten voor de belangen van je kind komt weer zoveel naar voren.
Denk ook dat instanties het soms ook anders zouden willen zien, maar dat zij aan zoveel regels weer verbonden zijn, bureaucratie. En dat is eigenlijk zo raar, omdat het gaat over mensenlevens, kinderen die een bestaan proberen op te bouwen.
Gister, had ik mijn kinderen naar hun vader gebracht en vind het dan soms fijn om naar radio 1 te luisteren, als get onderwerp interessant is natuurlijk.
Toevallig ging het over het voortgezet speciaal onderwijs en het tekort aan van leerkrachten daar. Er staan regelmatig pabo-opgeleide docenten daar les te geven aan kinderen die in de bovenbouw van het vwo zitten. Ze krijgen dus ondergekwalificeert les, terwijl er in deze groep kinderen ook zoveel potentie zit, ook als ze vmbo doen. Het is sowieso al moeilijk om leerkrachten te vinden, ook voor het onderwijs. Maar het schijnt dus dat je als docent op het speciaal voortgezet onderwijs 30% minder verdiend en ook nog eens meer lesuren moet draaien, dus veel minder voorbereidingstijd en nakijktijd hebt en dat er dus niet de verplichting is om vakdocenten te hebben, zoals dat wel in het regulier onderwijs is. Is nu een docent die daar verandering in wil aanbrengen, want dit maakt het beroep natuurlijk totaal niet aantrekkelijk en de kinderen zijn er de dupe van. Ze krijgen gewoon minder goed onderwijs dan wanneer je op regulier onderwijs zit, moet gewoon niet kunnen.

Het aanstaan herken ik ook, en andere kind wat er ook altijd rekening mee moet houden. Hij is soms zo verdrietig en boos omdat hij een 'moeilijk broertje' heeft. En dan zie ik hem op andere momenten weer zo lief en helpend naar hem. Maar het is zwaar voor hem.
En voor mezelf ook, hij is nu bij zijn vader, maar helemaal ontspannen kan ik niet. Zijn vader vindt het lastig namelijk en ik voel ook dat ik momenteel de enige ben die het meest grip heeft op zoontje, ook school zit met de handen in het haar. En dan heb ik de neiging om hem bij me te willen houden, zodat hij rustig en ontspannen is (niet altijd, want ook bij mij heeft hij woedeaanvallen, maar ik lijk hem sneller weer op de rit te krijgen), maar dat kan natuurlijk niet.
Alleen als hij bij mijn ouders is, dan kan ik ontspannen. Daar voelt hij zich fijn en veilig en mijn ouders zijn gek op hem en weten goed met zijn gedrag om te gaan.

Hier nu vooral zorgen omtrent bso. Dat gaat eigenlijk niet meer. Maar zie maar een andere invulling te krijgen. Ik moet ook gewoon werken en mijn werk lijdt er al zo onder. Dus speur Google af naar mogelijkheden, maar specialistische naschoolse opvang is praktisch niet. Ik zie een gat in de markt

1 op 1 begeleiding thuis wordt het dan. Maar ik woon klein, moet werken in de woonkamer nu, dat gaat ook niet werken als hij thuis is met iemand.

Soumis woensdag 30 december 2020 om 10:07

@staopstoel fijn dat zoon rust vindt in het thuiswerken voor school. Wat heeft school aangegeven dat ze niet open gaan?
Als ik dit topic als leidraad neemt zijn ze een van de weinige scholen die die keuze maken.

Soumis woensdag 30 december 2020 om 10:12

Ik deel de link naar de petitie hier ook nog.
Zijn we allen misschien wel bij gebaat als er verandering komt m.b.t. de cao waar speciaal voortgezet onderwijs eigenlijk onder moet vallen.
Zag namelijk net dat ze dus onder het cao basisonderwijs vallen en niet voortgezet onderwijs, terwijl het voortgezet onderwijs is.

https://petities.nl/petitions/van-voort ... -onderwijs

Anoniem_64812cc2d76dc woensdag 30 december 2020 om 10:43

Livingston schreef: ↑
30-12-2020 09:40
Lente

omdat ik de situatie probeer te begrijpen heeft het hiermee te maken?
https://swv2202.nl/voor-onderwijsprofes ... aring-tlv/

In NL is er veelal een Tlv nodig om je kind in het speciaal onderwijs te krijgen. In Oostenrijk gaat het anders

ben inmiddels in beide meer en meer thuis

Anoniem_64812cc2d76dc woensdag 30 december 2020 om 10:50

Soumis schreef: ↑
30-12-2020 10:12
Ik deel de link naar de petitie hier ook nog.
Zijn we allen misschien wel bij gebaat als er verandering komt m.b.t. de cao waar speciaal voortgezet onderwijs eigenlijk onder moet vallen.
Zag namelijk net dat ze dus onder het cao basisonderwijs vallen en niet voortgezet onderwijs, terwijl het voortgezet onderwijs is.

https://petities.nl/petitions/van-voort ... -onderwijs

Goed dit zeg!!!
Heb het getekend hoor

Livingston woensdag 30 december 2020 om 10:59

Bloesempje234 schreef: ↑
30-12-2020 10:43
In NL is er veelal een Tlv nodig om je kind in het speciaal onderwijs te krijgen. In Oostenrijk gaat het anders ben inmiddels in beide meer en meer thuis

o dat is dus vergelijkbaar met de SPF hier?

Lente19251003 schreef: ↑
30-12-2020 09:59
Het heeft te maken met geld. Het samenwerkingsverband moet 5500 euro per jaar betalen aan het andere samenwerkingsverband als een kind naar een school moet die niet onder zijn eigen samenwerkingsverband valt. Maar ons samenwerkingsverband heeft dus geen passend aanbod voor ons kind, dus hij zal wel moeten.

dat moet je hier ook als je je kind (of regulier of speciaal) onderwijs wil laten volgen buiten de schoolgemeente, is alleen goedkoper, slechts 800 euro... en dan moet de burgemeester toestemming geven, want de gemeente moet dat geld dan betalen en dat willen ze vrijwel nooit.

Anoniem_64812cc2d76dc woensdag 30 december 2020 om 12:14

Livingston schreef: ↑
30-12-2020 10:59
o dat is dus vergelijkbaar met de SPF hier?

dat moet je hier ook als je je kind (of regulier of speciaal) onderwijs wil laten volgen buiten de schoolgemeente, is alleen goedkoper, slechts 800 euro... en dan moet de burgemeester toestemming geven, want de gemeente moet dat geld dan betalen en dat willen ze vrijwel nooit.

Ja is te vergelijken met SPF hier

Peertjes woensdag 30 december 2020 om 12:17

Bloesempje234 schreef: ↑
30-12-2020 05:44
Wat een slopende jaren zullen jullie gehad gebben! Des ondanks ben je niet voor niks de lastige ouder geweest. Fijn dat het zo heeft uitgepakt!

Sta als ouder op je strepen. Denk aan je kind, stel die tel alle tijden op nummer1. Ook al zijn al die regels en richtlijnen begrijpelijk (doorgaans), elk kind is anders en verdiend het om individueel naar gekeken te worden

Dat heeft het gelukkig zeker. Daarom ook mijn post als hart onder de riem naar alle ouders hier.
Het is zo frustrerend soms , maar zet door.

Peertjes woensdag 30 december 2020 om 12:18

Livingston schreef: ↑
30-12-2020 07:31
Wat is het toch eigenlijk belachelijk dat je zo moet knokken, dat een leraar als die onwillig is zoveel kan blokkeren. Dat veel specialisten zeggen kijk het even aan.

Fijn dat het nu beter gaat met je dochter.

Dank je wel!

Het is inderdaad te gek voor woorden soms hoe één leerkracht de boel kan blokkeren.

Lente19251003 woensdag 30 december 2020 om 15:19

Soumis schreef: ↑
30-12-2020 10:05
Wat fijn dat we herkenning bij elkaar vinden! Alleen al erkend worden dat het zwaar is is zo fijn.

Lente en peertjes dank voor het delen van jullie verhaal. Een verschillend verhaal, maar ook weer zoveel overeenkomsten. Vooral het vechten voor de belangen van je kind komt weer zoveel naar voren.
Denk ook dat instanties het soms ook anders zouden willen zien, maar dat zij aan zoveel regels weer verbonden zijn, bureaucratie. En dat is eigenlijk zo raar, omdat het gaat over mensenlevens, kinderen die een bestaan proberen op te bouwen.
Gister, had ik mijn kinderen naar hun vader gebracht en vind het dan soms fijn om naar radio 1 te luisteren, als get onderwerp interessant is natuurlijk.
Toevallig ging het over het voortgezet speciaal onderwijs en het tekort aan van leerkrachten daar. Er staan regelmatig pabo-opgeleide docenten daar les te geven aan kinderen die in de bovenbouw van het vwo zitten. Ze krijgen dus ondergekwalificeert les, terwijl er in deze groep kinderen ook zoveel potentie zit, ook als ze vmbo doen. Het is sowieso al moeilijk om leerkrachten te vinden, ook voor het onderwijs. Maar het schijnt dus dat je als docent op het speciaal voortgezet onderwijs 30% minder verdiend en ook nog eens meer lesuren moet draaien, dus veel minder voorbereidingstijd en nakijktijd hebt en dat er dus niet de verplichting is om vakdocenten te hebben, zoals dat wel in het regulier onderwijs is. Is nu een docent die daar verandering in wil aanbrengen, want dit maakt het beroep natuurlijk totaal niet aantrekkelijk en de kinderen zijn er de dupe van. Ze krijgen gewoon minder goed onderwijs dan wanneer je op regulier onderwijs zit, moet gewoon niet kunnen.

Het aanstaan herken ik ook, en andere kind wat er ook altijd rekening mee moet houden. Hij is soms zo verdrietig en boos omdat hij een 'moeilijk broertje' heeft. En dan zie ik hem op andere momenten weer zo lief en helpend naar hem. Maar het is zwaar voor hem.
En voor mezelf ook, hij is nu bij zijn vader, maar helemaal ontspannen kan ik niet. Zijn vader vindt het lastig namelijk en ik voel ook dat ik momenteel de enige ben die het meest grip heeft op zoontje, ook school zit met de handen in het haar. En dan heb ik de neiging om hem bij me te willen houden, zodat hij rustig en ontspannen is (niet altijd, want ook bij mij heeft hij woedeaanvallen, maar ik lijk hem sneller weer op de rit te krijgen), maar dat kan natuurlijk niet.
Alleen als hij bij mijn ouders is, dan kan ik ontspannen. Daar voelt hij zich fijn en veilig en mijn ouders zijn gek op hem en weten goed met zijn gedrag om te gaan.

Hier nu vooral zorgen omtrent bso. Dat gaat eigenlijk niet meer. Maar zie maar een andere invulling te krijgen. Ik moet ook gewoon werken en mijn werk lijdt er al zo onder. Dus speur Google af naar mogelijkheden, maar specialistische naschoolse opvang is praktisch niet. Ik zie een gat in de markt
1 op 1 begeleiding thuis wordt het dan. Maar ik woon klein, moet werken in de woonkamer nu, dat gaat ook niet werken als hij thuis is met iemand.

Rot he, dat je vrijwel nooit kunt ontspannen omdat je (vrijwel) de enige bent die jouw kind kan helpen en begrijpt. Hier snappen de opa’s en oma er niet zoveel van, en ook mijn man vindt het soms lastig om op de juiste manier met zoon om te gaan. Dat legt veel druk bij mij.

Wat rot dat de BSO niet gaat (herkenbaar). Jij kunt, als alleenstaande ouder (als ik het goed lees?) waarschijnlijk niet veel minder gaan werken? Lastig. Hier zat een zorgboerderij die ook als BSO dienst deed. Maar die sloot vorig jaar. Zoon is daar niet geweest, wel vriendjes van hem. Vonden het geweldig daar. Er is voor mijn kind ook geen BSO hoor, daarom werk ik alleen onder schooltijd.

Wel heel fijn om hier wat ervaringen te kunnen delen met jullie!

Anoniem_64812cc2d76dc woensdag 30 december 2020 om 16:28

Peertjes schreef: ↑
30-12-2020 12:17
Dat heeft het gelukkig zeker. Daarom ook mijn post als hart onder de riem naar alle ouders hier.
Het is zo frustrerend soms , maar zet door.

Anoniem_667969d00e896 vrijdag 1 januari 2021 om 20:17

Een

Ik herken het deels hoor. Wij zijn 2,5 jaar bezig geweest om hulp te krijgen en 1,5 jaar om zoon op het SBO te krijgen. Waarbij we er ook nog voor zijn verhuisd om een wachtlijst te omzeilen.

Hij zit nu goed, behalve dat de school dicht is.
Maar het is een beschikking voor 2 jaar omdat de gemeente vindt dat het SBO te veel kinderen zelf houdt en niet op het regulier laat proberen mee te komen. Standpunt van de school is dat die kinderen niet mee kunnen komen op het regulier.

Ik mag toch zo hopen dat onze zoon niet zo meteen het proefkonijn is dat het moet gaan proberen en dan vastloopt. Na 2,5 jaar van enorme driftbuien en een voortdurend overprikkeld kind hebben we eindelijk een blije, meewerkende, opgetogen kleuter die goed in z’n vel zit. Ik wil ook dat hij hier blijft

Anoniem_399691 vrijdag 1 januari 2021 om 20:24

De beschikkingen worden altijd maar voor 2 jaar uitgegeven. Ook voor het so en VSO. Als het noodzakelijk is dat hij op het sbo blijft en de school dit gewoon goed onderbouwt gaat hij echt niet terug naar regulier.

nansie zaterdag 2 januari 2021 om 11:27

Wat er is er veel geschreven opeens. Fijn dat iedereen hier steun en herkenning vindt.

Nog iets voor Soumis: ik werk ook thuis (altijd al) en mijn zoon gaat naar zijn pgb'ers toe. Ik heb er twee, een voor de woensdag (dan gaat zoon niet naar school) en een voor de zaterdagochtend. Ze halen hem thuis op en nemen hem mee naar hun eigen huis. Dat bevalt echt prima.

promesso donderdag 7 januari 2021 om 13:12

Hoi! Ik breek even in met een vraag tussendoor.

Mijn zoon (3) is sinds kort gediagnosticeerd met autisme en zit (nog) niet op het speciaal onderwijs, maar de kans is wel groot dat hij hierheen gaat. Hij zit nu voor drie dagen per week op een behandelgroep tot 14.30 uur, en we zijn nu op zoek naar opvang vanaf 14.30 uur. Opa en oma kunnen 1 middag bijspringen, maar dan hebben we nog steeds twee middagen over. De gemeente doet hier verder niks in omdat het niet onder behandeling valt, maar onder opvang zeggen zij. Maar wat nu? Hoe hebben jullie dit geregeld?

nansie donderdag 7 januari 2021 om 14:16

Promesso: Mijn zoon is destijds een tijdje naar een gastouder geweest. Bij haar thuis met een klein groepje kinderen. Een gastouder of oppas bij jullie thuis zou ook een optie kunnen zijn. Of misschien kunnen jullie je werktijden een beetje aanpassen?

Anoniem_64812cc2d76dc zaterdag 9 januari 2021 om 16:15

promesso schreef: ↑
07-01-2021 13:12
Hoi! Ik breek even in met een vraag tussendoor.

Mijn zoon (3) is sinds kort gediagnosticeerd met autisme en zit (nog) niet op het speciaal onderwijs, maar de kans is wel groot dat hij hierheen gaat. Hij zit nu voor drie dagen per week op een behandelgroep tot 14.30 uur, en we zijn nu op zoek naar opvang vanaf 14.30 uur. Opa en oma kunnen 1 middag bijspringen, maar dan hebben we nog steeds twee middagen over. De gemeente doet hier verder niks in omdat het niet onder behandeling valt, maar onder opvang zeggen zij. Maar wat nu? Hoe hebben jullie dit geregeld?

Hoi, leuk dat je even inbreekt. Stel gerust al je vragen, er zitten hier best wat ervaringsdeskundigen

Kunnen jullie geen ondersteuning krijgen in de zoektocht middels iemand van de behandelgroep?

Wij hebben destijds een gewone opvang getroffen die het aandurfde om onze zoon op te vangen. Dit ging niet altijd zonder slag of stoot, maar de wil was er. En hij heeft er een prima tijd gehad. Van de gemeente hoef je inderdaad niet heel vee te verwachten, is ook onze ervaring.

Staopstoel zondag 10 januari 2021 om 18:02

Hai Promesso, weet niet of jullie gemeente een contract heeft met zorgoppas.nl, maar dat kan misschien wel iets voor jullie zijn.

Helaas wonen wij hier net in een gemeente die geen contract heeft. Wel jammer want het leek me een fijne club die betaalbare specialistische oppas/opvang biedt.

Het was voor ons ook even zoeken hoor. Aan de gemeente hadden we niets.
Omdat zoon al genoeg behandelaren heeft wilden we juist dat de oppas niet meteen gekoppeld zou zijn aan weer een behandelplan,inclusief alle doelen en papieren die daar weer voor gevraagd worden.
Hebben uiteindelijk een pariculiere oppas gevonden die door de ervaringen uit haar eigen jeugd precies weet hoe met zoonlief om te gaan.

promesso dinsdag 12 januari 2021 om 14:21

Fijn jullie reacties, bedankt! Gastouder o.i.d. zal ik idd eens uitzoeken, we wonen in een klein dorp dus ben bang dat het aanbod zeer beperkt is. Ambulante begeleiding leek me voor hem wel fijn, maar daar komen we nu nog niet voor in aanmerking. Wellicht wel als we doelen stellen aan deze begeleiding gaf de gemeente aan, dit moet ik nog even uitzoeken.

Binnenkort hebben we MDO op de behandelgroep en daar sluit onze contactpersoon vanuit de gemeente ook aan, ik wil dan toch nog eens aanstippen dat we zoekende zijn qua hulp, ook voor thuis.

Actieve topics