Je kind op het speciaal onderwijs

Soumis donderdag 11 juni 2020 om 13:49

Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.

Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.

Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.

Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.

Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.

Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!

Tinkeltje33 vrijdag 25 juni 2021 om 07:30

Oh heel herkenbaar. Een aantal weken geleden was zoon thuis vanwege snotneuzen beleid. En ik kwam er toen dus achter hoeveel zorgen ik me altijd maak als hij op school is. Zorgen dat hij goed gehumeurd de klas in komt, hopen dat hij niet gaat slaan en schoppen, heeft de juf vanmiddag weer wat te vertellen, vinden ze hem niet vervelend, etc etc. Ik heb hem aantal dagen extra thuis gehouden omdat ik er even geen zin in had. Ik ben er een paar dagen verdrietig om geweest, wat een impact het heeft dat hij naar school gaat en dat ik daar zo veel mee bezig ben.

Anoniem_390724 vrijdag 25 juni 2021 om 07:59

Die middelbare school klinkt heel interessant! Helaas zit ik niet in de buurt van Brabant, dus geen optie hier.

Het voortdurend aanstaan herken ik heel erg. Steeds op je tenen lopen, of je niet iets verkeerds doet of zegt. Steeds kleine brandjes blussen om erger te voorkomen.

Het begin van het schooljaar zat ik ook nog wel eens in spanning, of ik niet gebeld zou worden dat het niet ging, maar gelukkig heeft hij nu zijn draai gevonden.

Ik zie hier altijd heel erg op tegen de zomervakantie. Dat is niet genieten maar keihard werken. De structuur valt weg. Kind vermaakt zich slecht en erop uit wil hij niet. Als we al iets doen moet het goed voorbereid worden. Best wel verdrietig, eigenlijk.

nansie vrijdag 25 juni 2021 om 09:10

Een vriendin die nu op vakantie is vroeg of ik ook zo heerlijk ontspannen raak tijdens vakanties...
Haha, nee, niet echt nee. Altijd bezig met onze oudste, continu opletten, ook letten op reacties van vreemden en uitleg geven. Op vreemde plekken zijn er voor hem meer prikkels en zelf ben ik denk ik ook meer gespannen, altijd alert. Zelfs als hij op vakantie gewoon op de iPad zit, is er altijd een bepaalde alertheid. Thuis is het wat dat betreft meer ontspannen.

nansie vrijdag 25 juni 2021 om 09:12

pyjamaheldin, heb je hulp met je zoon, pgb'ers? Dat scheelt bij ons enorm. In vakantieweken probeer ik de pgb'ers vaak een dagje extra in te plannen. En mijn zoon gaat tegenwoordig in schoolvakanties meestal ook een keer extra logeren in het logeerhuis, 1 of 2 nachtjes.

Woez vrijdag 25 juni 2021 om 10:05

Pyjamaheldin schreef: ↑
25-06-2021 07:59
Die middelbare school klinkt heel interessant! Helaas zit ik niet in de buurt van Brabant, dus geen optie hier.

Het voortdurend aanstaan herken ik heel erg. Steeds op je tenen lopen, of je niet iets verkeerds doet of zegt. Steeds kleine brandjes blussen om erger te voorkomen.

Het begin van het schooljaar zat ik ook nog wel eens in spanning, of ik niet gebeld zou worden dat het niet ging, maar gelukkig heeft hij nu zijn draai gevonden.

Ik zie hier altijd heel erg op tegen de zomervakantie. Dat is niet genieten maar keihard werken. De structuur valt weg. Kind vermaakt zich slecht en erop uit wil hij niet. Als we al iets doen moet het goed voorbereid worden. Best wel verdrietig, eigenlijk.

Ik voel je. Dat heb ik al met weekenden. Ik ben altijd blij als het weer maandag is en ik 'mag' werken.
En dat voelt kut en verdrietig naar m'n kind toe.

She was brave and strong and broken, all at once.

Lente19251003 vrijdag 25 juni 2021 om 15:46

Dikke knuffel voor iedereen hier, met de aankomende vakantie. Ik herken het gevoel van hard werken in de vakantie. Dat had ik ook altijd, ik moet wel zeggen dat nu zoon iets ouder is, dat wel iets makkelijker is hier thuis. Maar uitstapjes zijn wel altijd lastig. En op vakantie in het begin ook, ik vind het dus ook best weer spannend om naar Frankrijk te gaan. Het is niet vanzelfsprekend dat het leuk is en goed gaat.

Ik herken ook de spanning die school met zich meebrengt. Sinds zoon op het speciaal onderwijs zit (en in een goede klas, eerste halfjaar van dit schooljaar was helaas ook weer ruk dankzij allerlei invallers en een klas die dat niet trok en dat uitte zich in 13 flippende pubers en daardoor nr. 14 (mijn zoon) die zijn klasgenoten niet trok) gaat dat echt beter. Nog steeds heb ik ALTIJD mijn telefoon bij me, dat is een gevolg van 6 jaar lang bijna dagelijks gebeld worden. Maar mijn hart springt niet meer uit mijn borst als ‘ie afgaat. Wat dat betreft vond ik vakantie altijd wel een zegen.

MevrouwFreckles woensdag 30 juni 2021 om 00:19

.

mevrouwfreckles wijzigde dit bericht op 16-09-2022 16:03
Reden: ...

99.82% gewijzigd

Positivevibes woensdag 30 juni 2021 om 00:31

Hi mevrouwfreckles, ik herinner me je berichtje nog. Hoe voel jij je zelf onder de diagnose? Is het een opluchting of moet je het nog heel erg verwerken? (Of nog iets heel anders?) Mijn zoontje is net iets ouder dan de jouw en ik herken wat je schrijft over de groeiende verschillen.

Ik zit zelf niet op Facebook dus ik heb ook geen aanraders qua groepen maar de andere dames vast wel

MevrouwFreckles woensdag 30 juni 2021 om 00:51

.

mevrouwfreckles wijzigde dit bericht op 16-09-2022 16:03
Reden: ...

99.83% gewijzigd

MevrouwFreckles woensdag 30 juni 2021 om 00:57

....

mevrouwfreckles wijzigde dit bericht op 30-06-2021 00:58
Reden: Dubbel

99.34% gewijzigd

nansie woensdag 30 juni 2021 om 08:56

Hoi mevr Freckles,het is heel aangrijpend en verdrietig als je kind echt anders blijkt te zijn dan andere kinderen. En dat blijft eigenlijk ook zo. Ik hoop voor je dat je zoon zich verder goed ontwikkelt. Om autisme te begrijpen en wat meer handvatten te krijgen zijn de boeken van Colette de Bruin heel fijn. Ze geeft ook lezingen en cursussen. Ik heb jaren geleden zo'n cursus gedaan en daar heb ik best wel wat aan gehad, al heeft mijn zoon zo'n laag niveau dat ik veel dingen niet kon toepassen. Haar methode heet Geef me de Vijf.

Als je kind een ontwikkelingsachterstand heeft zou je op Facebook bij deze groep terecht kunnen: Ouders kinderen autisme en verstandelijke beperking. Ik vind het een prettige groep. Er zijn ongetwijfeld ook groepen voor kinderen die autisme hebben in combinatie met een normale intelligentie.

Yella78 woensdag 30 juni 2021 om 09:21

Goedemorgen, ik ben lid van 'ouders van een kind met autisme' en 'ouders van een puber met ASS 12+'. (van de eerste zal ik me trouwens eens gaan afmelden, omdat mijn kinderen inmiddels 16 en 17 zijn) Je kunt heel veel hebben aan zo'n groep. Ik raad je ook lid worden van oudervereniging Balans aan.

Wat gij niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.

Cypresshill woensdag 30 juni 2021 om 10:46

MevrouwFreckles, ik snap dat je het spannend vind zo'n kampeervakantie en dan ook andere kinderen zien die weer een jaartje ouder zijn. Toch hoop ik dat je ervan geniet! Fijn dat je zoontje zo goed in zijn vel zit. Uit nieuwsgierigheid, mag evt ook in pb, via welke weg zijn ze tot de diagnose autisme gekomen? Mijn dochter heeft als er een bucket list zou zijn, 20 van de 21 punten. Maar toen ze 2.5 was wilden ze geen diagnose stellen, vonden haar te jong, wel kregen we een indicatie voor een medisch kindcentrum. Omdat we haar eerste jaar zo vreselijk veel onderzoeken hebben gehad, was ik daar een tijd helemaal klaar mee maar wellicht is voor haar in de toekomst een 'diagnose' juist wel handig, nu 4 jaar.

nansie woensdag 30 juni 2021 om 11:19

cypresshill: er is een bucketlist! Je kunt googelen op 'criteria autisme DSM 5'. Dan zie je een hele rij symptomen aan de hand waarvan de diagnose wordt gesteld. 2,5 is inderdaad nog heel jong, maar ik weet niet vanaf wanneer ze de diagnose autisme met zekerheid kunnen stellen. Dat zal ook wel liggen aan de hoeveelheid en ernst van de symptomen.

Cypresshill woensdag 30 juni 2021 om 11:33

nansie schreef: ↑
30-06-2021 11:19
cypresshill: er is een bucketlist! Je kunt googelen op 'criteria autisme DSM 5'. Dan zie je een hele rij symptomen aan de hand waarvan de diagnose wordt gesteld. 2,5 is inderdaad nog heel jong, maar ik weet niet vanaf wanneer ze de diagnose autisme met zekerheid kunnen stellen. Dat zal ook wel liggen aan de hoeveelheid en ernst van de symptomen.

Ja precies die lijst! Ik was nieuwsgierig omdat ze bij ons heel strict waren in het geen-diagnose stellen op die leeftijd, maargoed, ze wilden ook nog bepaalde syndromen uitsluiten die tot uiting komen tot een jaar of 4-5 dus dat snap ik ook wel.

nansie woensdag 30 juni 2021 om 11:52

Zolang je dochter de hulp krijgt die ze nodig heeft, is het heel verstandig denk ik om nog even af te wachten met een echte diagnose. Al snap ik het gevoel van onzekerheid en spanning ook heel goed. Aan een diagnose zit je lang vast, dus laat het dan in elk geval de juiste diagnose zijn.

promesso woensdag 30 juni 2021 om 11:59

MevrouwFreckles schreef: ↑
30-06-2021 00:51
Hi positivevibes, ik merkte vooral opluchting in het gesprek met de gedragswetenschapper. Zo van "aha, dus dit is wat er aan de hand is". Ik heb een stapel boeken besteld en we zijn van opvang veranderd, zoon gaat nu naar een ASS behandelgroep, met fysio en logo geïntegreerd. We hebben geluk gehad dat we na de diagnose binnen 6 weken daar terecht konden en de beschikking en alles geregeld was. Dat regelen, nieuws delen met familie & vrienden, bezig zijn met hoe gaat de nieuwe opvang, is ook een afleiding geweest. Ik merk nu dat het me soms aangrijpt. In die zin dat er een besef komt van, ja er is wel echt wat aan de hand. En dat blijft. En de mate waarin het een beperking vormt is nog maar afwachten. We hebben nog geen idee of er ook een verstandelijke beperking bij komt kijken. Ik ben benieuwd en bezorgd tegelijk. Maar ik heb vooral ontzettend veel plezier met mijn kind, hij zit lekker in z'n vel en het gaat gewoon erg goed nu. Ik voel een drive om er alles aan te doen dit zo te houden. En soms moet ik ook ineens heel hard huilen om het feit dat mijn kind autisme heeft, en misschien wel altijd afhankelijk blijft van zorg, en dan maak ik me zorgen om zijn geluk in de toekomst.

Herkenbaar! Zoon kreeg hier ook met 2,5 jaar zijn diagnose ASS (nu een jaar geleden) en we zijn dus een jaar verder wat dat betreft. En inmiddels zitten we helemaal in de molen qua behandeling/begeleiding/ondersteuning. Sterkte met alles, er gaat veel op je af komen. Ook voor jou als moeder is het een proces, ik merk dat het na een jaar redelijk is geland, maar soms kan het me ineens aanvliegen en kan ik heel verdrietig zijn, bijvoorbeeld na een overleg of zoals nu zoon overgeplaatst wordt naar een andere locatie en hij wellicht met groepsvervoer moet.

Je mag je me altijd een PB sturen.

promesso woensdag 30 juni 2021 om 12:00

En bij ons heeft de diagnose veel geholpen, in die zin dat alle behandeling e.d. in een stroomversnelling ging. Het heeft bij ons zeker deuren geopend.

Positivevibes woensdag 30 juni 2021 om 12:03

Wat een dubbel gevoel moet dat inderdaad zijn. Kan me ook helemaal voorstellen dat je eerst opluchting hebt en daarna de zorgen nog landen wat dit nou eigenlijk gaat betekenen.

Ik hoop dat het net als bij promesso voor jullie ook vooral deuren gaat openen!

Livingston vrijdag 2 juli 2021 om 09:55

Hier was vandaag rapportdag en mijn kind heeft alleen maar "zeer goed" in zijn rapport, zo trots en zo blij dat we voor buitengewoon onderwijs hebben gekozen.

misschien dat hij ooit op "normaal" lagere schoolniveau mee kan draaien, het begin is er, en dan nu 9 weken zomervakantie

nansie vrijdag 2 juli 2021 om 13:33

Wat geweldig, Livingston! Heerlijk om zo de zomervakantie in te gaan

Mijn zoon krijgt vanmiddag zijn rapport mee, ben benieuwd!

Anoniem_667969d00e896 vrijdag 2 juli 2021 om 19:50

Van harte Livingston! Hier ook een prachtig rapport. Er zijn nog wel aandachtspunten zoals pengreep en werkhouding. Maar een jaar geleden had zoon als 4-jarige een taal- en ontwikkelingsachterstand van een jaar. Dat heeft hij nu helemaal ingehaald.

En hij is sinds 3-4 weken eindelijk zindelijk (dacht echt dat het nooit zou gebeuren)

Positivevibes vrijdag 2 juli 2021 om 20:17

Wat ontzettend fijn voor jullie livingston en lauraroar. Geweldig!

nansie vrijdag 2 juli 2021 om 21:03

Hier eigenlijk niet zo'n fijn rapport, hoe lief en aardig en positief de juffen alles ook proberen te verwoorden. Het komt erop neer dat mijn zoon zich helemaal niet ontwikkelt en dat hij op dit moment heel veel gedragsproblemen laat zien. Geen verrassing hoor, maar alles op een rijtje word ik er toch wel even treurig van. Uitstroomprofiel is nu taakgerichte dagbesteding. Dat is echt een laag niveau. En ook al weet ik allang dat hij op dat niveau zit, het is toch confronterend. Stiekem blijven we toch altijd hopen op een stijgende lijn, op nieuwe vaardigheden, op ontwikkeling. Maar mijn zoon staat stil.

Anoniem_667969d00e896 vrijdag 2 juli 2021 om 23:05

nansie, ik kan me voorstellen dat het ook heel heftig is als je de bevestiging krijgt, zelfs al ben je er enorm op voorbereid. ik weet verder niet zo goed wat ik moet zeggen, behalve dat ik wel weet hoe het voelt om langere periode geen enkele vooruitgang te zien. en de wanhoop die je daarbij kan voelen

Actieve topics