Kinderen
alle pijlers
Je kind op het speciaal onderwijs
donderdag 11 juni 2020 om 13:49
Ik heb niet echt een speciale vraag, maar door een situatie vandaag werd ik even pijnlijk op de feiten gedrukt dat mijn kind op het speciaal onderwijs zit.
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
Mijn zoontje is nu net 5 en zit sinds dit schooljaar op speciaal onderwijs. Daarvoor reguliere kinderopvang met al de nodige problemen en 3 weken regulier onderwijs wat helemaal niet goed ging.
Op zijn school nu is hij ontzettend opgeleefd en heb ik mijn blije kind weer terug en thuis ook veel positieve veranderingen.
Dus overall voelt het heel goed.
Maar merk de laatste maanden dat ik toch nog best wel een acceptatieronde moet maken.
De huidige school is een orientatieplek, hier wordt bepaald op welke school hij het beste tot zijn recht komt en dat had ook nog regulier onderwijs kunnen zijn. Maar inmiddels is wel duidelijk dat dat sowieso niet gaat gebeuren. Omdat school ook nog niet helemaal hun vinger erop kan leggen en er nog verder onderzoek gaat plaatsvinden mag hij na de zomer nog wel terugkomen op zijn huidige school en dan zal er in de loop van dat schooljaar meer duidelijkheid komen ga ik vanuit en een advies.
Maar goed, wat ik al zei, ik heb nog wel wat acceptatie te ondergaan, ondanks dat ik heel blij ben met hoe het nu gaat. En de situatie van vandaag maakte dat dan ook weer pijnlijk duidelijk.
Daarom lijkt het me fijn om met andere ouders te kletsen over hoe het gaat, wat gaat goed, wat is moeilijk, tips en tricks voor elkaar. Lachen om de leuke dingen en verdriet delen.
Dus wees welkom, ik hoor jullie graag!
donderdag 22 juli 2021 om 17:28
Heb je een idee waarom je nu al meer onderzoek wil? Hij is nog geen 4, zit wel al in een traject, dus met hulpverleners die kunnen kijken wat hij nodig heeft, ook qua school straks.promesso schreef: ↑22-07-2021 17:00Nee ik twijfel niet aan de diagnose, maar meer dat er ergens een stemmetje is die zegt dat we wellicht verder moeten kijken. Missen we iets? Of 'is dit het dan'? Verder weten we ook nog niet hoe het is met z'n IQ, wellicht volgt dat later dit jaar in een ontwikkelingsonderzoek.
Wat zou meer onderzoek je opleveren of een IQtest? Bij 'normale' 4-jarigen worden ook geen intelligentietesten gedaan. Tenzij er twijfels zijn over de intelligentie en dat het advies voor een juiste school beïnvloed dan snap ik het, maar als dat niet perse van belang is waarom het niet even op zijn beloop laten?
Ik bedoel dit aanvallend overigens, is nieuwsgierigheid. En herken bij mezelf ook dat ik veel wil verklaren qua gedrag, maar dat ik me soms ook moet beseffen dat ik ook gewoon een stronteigewijze 6-jarige heb. En dat niet al het moeilijke gedrag wat hij vertoont veroorzaakt wordt door zijn problemen/onvermogen (of hoe je het ook wilt noemen, maar bepaald moeilijk gedrag ook gewoon bij die leeftijd hoort.
donderdag 22 juli 2021 om 20:32
Mijn zoon met beperking is de oudste en wij fantaseren wel eens hoe rustig het geweest zou zijn als we er niet nog twee hadden gekregen. Dan hadden we ons leven op hem af kunnen stemmen, voor hem en voor ons veel makkelijker en rustiger. Ik vind de combinatie van 'gewone' kinderen met een kind met forse beperkingen best lastig. Maar ik ben ook erg blij met ze, en heel blij met het feit dat we ook met één been in de 'gewone' wereld staan.
Promesso, als je het gevoel hebt dat het niet alleen ASS is bij je kind, heb je daar misschien wel gelijk in. En als je denkt dat hij andere zorg of meer zorg nodig heeft, zou ik zeker aan de bel trekken.
Als je ziet dat het nu best goed met hem gaat, dat hij passende zorg krijgt dan voegt een extra stempel niet meteen iets toe. Als hij een verstandelijke beperking heeft of iets anders, wordt dat binnenkort wel duidelijk. Bij mijn zoon werd de verstandelijke beperking vastgesteld toen hij 3,5 was, omdat ze rond die leeftijd een schooladvies wilden geven, en het was al duidelijk dat hij een ontwikkelingsachterstand had.
Promesso, als je het gevoel hebt dat het niet alleen ASS is bij je kind, heb je daar misschien wel gelijk in. En als je denkt dat hij andere zorg of meer zorg nodig heeft, zou ik zeker aan de bel trekken.
Als je ziet dat het nu best goed met hem gaat, dat hij passende zorg krijgt dan voegt een extra stempel niet meteen iets toe. Als hij een verstandelijke beperking heeft of iets anders, wordt dat binnenkort wel duidelijk. Bij mijn zoon werd de verstandelijke beperking vastgesteld toen hij 3,5 was, omdat ze rond die leeftijd een schooladvies wilden geven, en het was al duidelijk dat hij een ontwikkelingsachterstand had.
vrijdag 23 juli 2021 om 11:05
Bedankt voor jullie berichtjes.
Dit bevestigt wat ik ook vermoed: Een tweede kindje, mits gezond, zou me ook kunnen helpen in het hele acceptatie proces. (Sterker nog: de arboarts raadt het me aan
)
De wens bij mijn man is ook heel groot. Dus wie weet durven we het aan. Het is geen lichte beslissing natuurlijk.
Dit bevestigt wat ik ook vermoed: Een tweede kindje, mits gezond, zou me ook kunnen helpen in het hele acceptatie proces. (Sterker nog: de arboarts raadt het me aan
)De wens bij mijn man is ook heel groot. Dus wie weet durven we het aan. Het is geen lichte beslissing natuurlijk.
She was brave and strong and broken, all at once.
vrijdag 23 juli 2021 om 11:08
Soumis schreef: ↑22-07-2021 13:23Nansie wat naar dat je een terugval ziet. Kan dat iets tijdelijks zijn? Of lag het in de lijn der verwachting dat het zou gebeuren?
Woez lastig om vanuit dit gevoel de keuze voor een tweede te maken. Bij is de 2e juist het zorgenkind en ik voel dus juist wel eens spijt van de keuze voor een 2e, om me vervolgens weer heel schuldig over te voelen. Maar goed dat is juist weer een hele andere gedachtengang. Ik sluit me eigenlijk aan bij de adviezen van Herfst, kijken naar andere mogelijkheden qua ontlasten.
Ik snap je. Dit denk ik soms ook stiekem. Waarom wilde ik zo graag een kind?
En dan komt ie op schoot zitten en een liedje zingen, en dan weet ik weer waarom.
She was brave and strong and broken, all at once.
vrijdag 23 juli 2021 om 12:06
Ik snap dit zo goed.Woez schreef: ↑23-07-2021 11:05Bedankt voor jullie berichtjes.
Dit bevestigt wat ik ook vermoed: Een tweede kindje, mits gezond, zou me ook kunnen helpen in het hele acceptatie proces. (Sterker nog: de arboarts raadt het me aan
De wens bij mijn man is ook heel groot. Dus wie weet durven we het aan. Het is geen lichte beslissing natuurlijk.
Ergens durf ik het bijna niet te zeggen want wij hebben denk ik een stuk ‘lichtere’ casus maar wij durven het een tweede kindje toch niet aan.
De wens is bij mij wel heel groot (man minder zal ik ook eerlijk zeggen) maar Corona heeft het laatste beetje hoop eruit geslagen. Sommige risico’s zijn te groot. Daarnaast maak ik me zorgen qua erfelijkheid, wat als een tweede kind bijvoorbeeld dezelfde problemen maar nóg heftiger heeft?
Ik ben waanzinnig dol op mijn zoontje maar twee zulke kinderen zouden elkaar ook geen goed doen denk ik.
Nou ja, ik weet niet of je hier wat aan hebt maar misschien is herkenning fijn. Ik snap je zorgen en twijfel en ook je sterke wens in ieder geval heel goed. Het is ook echt lastig dat je niet in de toekomst kan kijken, hè
vrijdag 23 juli 2021 om 12:11
Positive: er speelt bij ons geen erfelijkheid mee. Dat heeft de klinisch geneticus onderzocht.
Maar ik herken je gevoel en gedachtes. Ze zijn bij mij precies hetzelfde.
Als ik zekerheid had op een gezond kindje zou ik niet twijfelen. Maar zekerheid is er nooit helaas.
Maar ik herken je gevoel en gedachtes. Ze zijn bij mij precies hetzelfde.
Als ik zekerheid had op een gezond kindje zou ik niet twijfelen. Maar zekerheid is er nooit helaas.
She was brave and strong and broken, all at once.
vrijdag 23 juli 2021 om 13:02
Mooi om te lezen dat het voor iedereen anders voelt. En ja...wat is gezond? Zorgen om de andere 2 heb ik ook. Van een ander kaliber, maar alsnog. Een lichamelijk/verstandelijk gezond kind is geen garantie op een gelukkig kind. De beslissing om het er weer op te gokken (zo voelde dat voor mij) blijft moeilijk.
Wat voor mij ook heel erg meespeelde was de gedachte dat ik zoon niet zonder familie wil achterlaten. En ik wil ook niet 1 kind achterlaten met een zwaar gehandicapte broer. Ik zal het zo goed mogelijk proberen achter te laten en nooit iets van de andere 2 eisen of verwachten. Maar ik heb wel de hoop dat ze naar hun broer omkijken als wij er niet meer zijn. En dan hebben ze hopelijk elkaar ook hierin. Ik weet dat je 0 garantie hebt. Maar deze gedachten speelden bij mij ook mee in de keuzes voor een 2de en 3de kind.
Wat voor mij ook heel erg meespeelde was de gedachte dat ik zoon niet zonder familie wil achterlaten. En ik wil ook niet 1 kind achterlaten met een zwaar gehandicapte broer. Ik zal het zo goed mogelijk proberen achter te laten en nooit iets van de andere 2 eisen of verwachten. Maar ik heb wel de hoop dat ze naar hun broer omkijken als wij er niet meer zijn. En dan hebben ze hopelijk elkaar ook hierin. Ik weet dat je 0 garantie hebt. Maar deze gedachten speelden bij mij ook mee in de keuzes voor een 2de en 3de kind.
vrijdag 23 juli 2021 om 13:23
Wat een lastige keuze, wel of geen tweede kind…
Ons tweede kind heeft ook geen etiketjes. En nu is het bij ons ook anders dan bij sommige van jullie omdat hier geen verstandelijke beperking speelt of ontwikkelingsachterstand oid. Ook al hebben we echt wel veel zorgen om onze zoon. Maar ik ben blij dat er een tweede kind is waar alles veel makkelijker en vanzelfsprekender is. Dankzij haar ervaar ik weer hele andere kanten van het moederschap. Toen ze allebei klein waren was dat echt soms wel heftig hoor, had ik het idee dat ik ze allebei tekort deed en dat ik aan niemands wensen kon voldoen.
Maar nu zijn ze ouder en wordt dat echt wel makkelijker. En hebben ze ook echt soms wel iets aan elkaar.
Ons tweede kind heeft ook geen etiketjes. En nu is het bij ons ook anders dan bij sommige van jullie omdat hier geen verstandelijke beperking speelt of ontwikkelingsachterstand oid. Ook al hebben we echt wel veel zorgen om onze zoon. Maar ik ben blij dat er een tweede kind is waar alles veel makkelijker en vanzelfsprekender is. Dankzij haar ervaar ik weer hele andere kanten van het moederschap. Toen ze allebei klein waren was dat echt soms wel heftig hoor, had ik het idee dat ik ze allebei tekort deed en dat ik aan niemands wensen kon voldoen.
Maar nu zijn ze ouder en wordt dat echt wel makkelijker. En hebben ze ook echt soms wel iets aan elkaar.
vrijdag 30 juli 2021 om 09:34
Dat hoop ik hier ook, Herfst. Dat de andere twee later een beetje naar hun broer om blijven kijken. Ik heb goede hoop als ik zie hoe ze met hem omgaan, en hoe blij hun grote broer altijd is als hij ze ziet. Hij kan echt heel blij en knuffelig zijn als de andere twee terugkomen van logeren of iets dergelijks.
Het gaat hier nog steeds niet zo goed. Wel als we gewoon thuis zijn trouwens, dan is hij rustig en lief. Maar alles buitenshuis en met andere mensen is moeilijk. Ik heb hem deze week al na 1 dag opgehaald uit het logeerhuis. Hij was daar een ongeleid projectiel, veel verzet tegen van alles en nog wat, met spullen gooien en andere kinderen slaan en aan haren trekken (niet hard gelukkig). Hij lijkt mij nogal nodig te hebben, alsof we terug zijn gegaan in de tijd.
Hij doet ook gevaarlijke dingen, loopt naar rijdende auto's toe of zomaar een drukke straat op, dus ik heb afgelopen week een aangepaste buggy aangevraagd bij WMO. Dan kunnen we in elk geval veilig met hem naar buiten.
Het gaat hier nog steeds niet zo goed. Wel als we gewoon thuis zijn trouwens, dan is hij rustig en lief. Maar alles buitenshuis en met andere mensen is moeilijk. Ik heb hem deze week al na 1 dag opgehaald uit het logeerhuis. Hij was daar een ongeleid projectiel, veel verzet tegen van alles en nog wat, met spullen gooien en andere kinderen slaan en aan haren trekken (niet hard gelukkig). Hij lijkt mij nogal nodig te hebben, alsof we terug zijn gegaan in de tijd.
Hij doet ook gevaarlijke dingen, loopt naar rijdende auto's toe of zomaar een drukke straat op, dus ik heb afgelopen week een aangepaste buggy aangevraagd bij WMO. Dan kunnen we in elk geval veilig met hem naar buiten.
vrijdag 30 juli 2021 om 17:59
Wat naar voor jullie Nansie, dat het zo moeizaam gaat.
Hier bij ons gaat het ook niet lekker.
Ik loop al weken op mijn tandvlees en kan zelf niet meer tot rust komen.
Omdat mijn partner zijn handen vol heeft aan zichzelf, komt het aanbrengen van structuur en stabiliteit volledig op mij neer en dat breekt me inmiddels op.
Heb de energie niet meer om de boel in balans te houden.
Onze zoon voelt dat direct en vertoont bij vlagen weer ongelooflijk opstandig en grensoverschrijdend gedrag, wat weer tot meer spanning bij ons leidt.
Zo houden we elkaar steeds meer in een negatieve klem.
Vlak voor we op vakantie gingen, bleek dat er iets mis wat gegaan met onze aanvraag voor ouder/kindcoaching thuis. Degene die het zou aanvragen bood haar excuus aan, begon over het hoofdkantoor en dat ze toch echt haar best doet. Het voelde alsof ik haar moest geruststellen, dat trok ik echt heel erg slecht.
Waar ik steeds meer van baal is dat er van alles wordt aangeboden voor jongens als onze zoon, maar om dit geregeld te krijgen heb ik energie nodig en tijd en geld.
Ik mis op dit moment echt iemand naast me die dit begrijpt en een deel kan overnemen.
Qua opvang zijn wij ook nog op zoek Soumis. We hebben een oppas die best aardig is, maar ook al wel kort van tevoren heeft afgezegd. Mijn schoonouders hebben laatst aangegeven dat ze het oppassen niet meer zien zitten vanwege zijn opstandige gedrag op sommige momenten.
Weet rationeel dat ik goed voor mezelf moet blijven zorgen, maar weet bijna niet meer hoe. Sleep mezelf dan ook naar het eind van schoolvakantie in de hoop dat ik tijdens die schooldagen weer wat rust kan vinden.
Hier bij ons gaat het ook niet lekker.
Ik loop al weken op mijn tandvlees en kan zelf niet meer tot rust komen.
Omdat mijn partner zijn handen vol heeft aan zichzelf, komt het aanbrengen van structuur en stabiliteit volledig op mij neer en dat breekt me inmiddels op.
Heb de energie niet meer om de boel in balans te houden.
Onze zoon voelt dat direct en vertoont bij vlagen weer ongelooflijk opstandig en grensoverschrijdend gedrag, wat weer tot meer spanning bij ons leidt.
Zo houden we elkaar steeds meer in een negatieve klem.
Vlak voor we op vakantie gingen, bleek dat er iets mis wat gegaan met onze aanvraag voor ouder/kindcoaching thuis. Degene die het zou aanvragen bood haar excuus aan, begon over het hoofdkantoor en dat ze toch echt haar best doet. Het voelde alsof ik haar moest geruststellen, dat trok ik echt heel erg slecht.
Waar ik steeds meer van baal is dat er van alles wordt aangeboden voor jongens als onze zoon, maar om dit geregeld te krijgen heb ik energie nodig en tijd en geld.
Ik mis op dit moment echt iemand naast me die dit begrijpt en een deel kan overnemen.
Qua opvang zijn wij ook nog op zoek Soumis. We hebben een oppas die best aardig is, maar ook al wel kort van tevoren heeft afgezegd. Mijn schoonouders hebben laatst aangegeven dat ze het oppassen niet meer zien zitten vanwege zijn opstandige gedrag op sommige momenten.
Weet rationeel dat ik goed voor mezelf moet blijven zorgen, maar weet bijna niet meer hoe. Sleep mezelf dan ook naar het eind van schoolvakantie in de hoop dat ik tijdens die schooldagen weer wat rust kan vinden.
vrijdag 30 juli 2021 om 18:13
Soms weet je even niet meer waar je het vandaan moet halen, Staopstoel. Dat gevoel heb ik de laatste tijd ook regelmatig. Het is zo ontzettend hard werken om alles in goede banen te leiden... en elke keer komt er weer iets bij. Het is om wanhopig en moedeloos van te worden. Het is gewoon heel erg zwaar. En het is zo uitputtend, emotioneel en fysiek. Dat snappen de mensen in onze omgeving gewoon niet, dat is niet uit te leggen of in te voelen voor iemand die een ander leven heeft.
vrijdag 30 juli 2021 om 23:26
Knuffel voor jullie beiden. Hele moeilijke en zware tijden zijn dit.
Ik hoop voor jullie beiden dat er snel weer betere tijden aankomen.
Het constant gespannen en alert zijn...dat vreet aan je. Ik zou willen dat ik iets kon zeggen wat het beter maakt. Maar helaas weet ik maar al te goed hoe moeilijk het is en dat eigenlijk ook niks helpt. Stabiliteit in de zorg. Dat hielp mij het meest. Ik hoop dat jullie dat ook gaan bereiken!
Ik hoop voor jullie beiden dat er snel weer betere tijden aankomen.
Het constant gespannen en alert zijn...dat vreet aan je. Ik zou willen dat ik iets kon zeggen wat het beter maakt. Maar helaas weet ik maar al te goed hoe moeilijk het is en dat eigenlijk ook niks helpt. Stabiliteit in de zorg. Dat hielp mij het meest. Ik hoop dat jullie dat ook gaan bereiken!
zaterdag 31 juli 2021 om 16:29
Staopstoel schreef: ↑30-07-2021 17:59Wat naar voor jullie Nansie, dat het zo moeizaam gaat.
Hier bij ons gaat het ook niet lekker.
Ik loop al weken op mijn tandvlees en kan zelf niet meer tot rust komen.
Omdat mijn partner zijn handen vol heeft aan zichzelf, komt het aanbrengen van structuur en stabiliteit volledig op mij neer en dat breekt me inmiddels op.
Heb de energie niet meer om de boel in balans te houden.
Onze zoon voelt dat direct en vertoont bij vlagen weer ongelooflijk opstandig en grensoverschrijdend gedrag, wat weer tot meer spanning bij ons leidt.
Zo houden we elkaar steeds meer in een negatieve klem.
Vlak voor we op vakantie gingen, bleek dat er iets mis wat gegaan met onze aanvraag voor ouder/kindcoaching thuis. Degene die het zou aanvragen bood haar excuus aan, begon over het hoofdkantoor en dat ze toch echt haar best doet. Het voelde alsof ik haar moest geruststellen, dat trok ik echt heel erg slecht.
Waar ik steeds meer van baal is dat er van alles wordt aangeboden voor jongens als onze zoon, maar om dit geregeld te krijgen heb ik energie nodig en tijd en geld.
Ik mis op dit moment echt iemand naast me die dit begrijpt en een deel kan overnemen.
Qua opvang zijn wij ook nog op zoek Soumis. We hebben een oppas die best aardig is, maar ook al wel kort van tevoren heeft afgezegd. Mijn schoonouders hebben laatst aangegeven dat ze het oppassen niet meer zien zitten vanwege zijn opstandige gedrag op sommige momenten.
Weet rationeel dat ik goed voor mezelf moet blijven zorgen, maar weet bijna niet meer hoe. Sleep mezelf dan ook naar het eind van schoolvakantie in de hoop dat ik tijdens die schooldagen weer wat rust kan vinden.
Lieve lieve Staopstoel, wat ontzettend klote allemaal!
Echt allemaal tegenvallers die jij als zorgende moeder even niet kunt hebben.
Heb je aan die medewerker van de ouder/kind coaching gevraagd hoe ze het gaan oplossen voor jullie?
Heb je goed contact met jullie gemeente? Daar zitten meestal ook cliëntondersteuners, die gezinnen helpen met het regelwerk. Want het is inderdaad een extra baan.
Je zou bij de gemeente om een pgb budget kunnen vragen en zoeken naar een betaalde oppas, die weet hoe je met pittige kinderen om moet gaan. Bijvoorbeeld via de nationale hulpgids, of de Facebookgroep Pgb-er gezocht (of zoiets dergelijks heet de groep).
Voor jezelf zorgen is moeilijk he? Ik zorg dat ik af en toe uitgebreid kan douchen, slaap voldoende, heb tijd om af en toe te puzzelen/netflixen or whatever, maar ik blijf oververmoeid. Door het 24/7 aan te moeten staan, administratieve handelingen rondom de zorg, en dan nog de zorg zelf.
Ik voel je.
She was brave and strong and broken, all at once.
zaterdag 31 juli 2021 om 19:24
@staopstoel: mocht je je hart eens willen luchten, spuien, klagen over het moeilijke geregel voor de juiste hulp, over eenzaamheid die je ervaart: pb me dan, dan krijg je m'n nummer. Kunnen we even samen klagen.
Ook voor anderen trouwens!
Ik merk dat vriendschappen gewoon op een heel laag pitje zijn gekomen.
Minder tijd, maar ook weinig begrip. En mensen vinden het vaak ook een beetje 'eng'. Een kind wat wel 4 jaar is maar niet praat. En dan ook nog eens epileptische aanvallen heeft. Veel slaapt etc.
Even met zoon op visite gaan bij een vriendin is er gewoon niet bij. Veel te veel prikkels.
En dus moet iedereen naar ons toe komen, maar daar heeft ook niet iedereen zin meer in.
Ook voor anderen trouwens!
Ik merk dat vriendschappen gewoon op een heel laag pitje zijn gekomen.
Minder tijd, maar ook weinig begrip. En mensen vinden het vaak ook een beetje 'eng'. Een kind wat wel 4 jaar is maar niet praat. En dan ook nog eens epileptische aanvallen heeft. Veel slaapt etc.
Even met zoon op visite gaan bij een vriendin is er gewoon niet bij. Veel te veel prikkels.
En dus moet iedereen naar ons toe komen, maar daar heeft ook niet iedereen zin meer in.
She was brave and strong and broken, all at once.
donderdag 5 augustus 2021 om 21:45
Heel veel dank voor jullie lieve berichtjes.
Door jullie reacties voel ik me toch minder alleen (nooit gedacht dat ik dat via een forum zou voelen
)
@Nansie hoe is t nu bij jullie ?
Ik heb inmiddels weer flink veel uren besteed aan het bellen en mailen van diverse mensen en instanties.
Gelukkig ook een paar die me heel erg begrepen en maakten dat ik me niet alleen voelde in mijn strijd.
De organisatie die ons thuis gaat ondersteunen staat in in de startblokken.
Vanuit mijn werk is er hulp aangeboden bij het zoeken naar opvang, ook heel fijn.
Dus ik zie weer wat licht…
Vandaag kreeg mijn zoon trouwens per post plots een kaart van zijn school.
Een enthousiast verhaaltje van zijn meester over wat hij kan verwachten komend jaar in groep 5. Een enorme verrassing en voor ons wel weer een bevestiging dat het wat school betreft in elk geval goed zit….
Door jullie reacties voel ik me toch minder alleen (nooit gedacht dat ik dat via een forum zou voelen
)@Nansie hoe is t nu bij jullie ?
Ik heb inmiddels weer flink veel uren besteed aan het bellen en mailen van diverse mensen en instanties.
Gelukkig ook een paar die me heel erg begrepen en maakten dat ik me niet alleen voelde in mijn strijd.
De organisatie die ons thuis gaat ondersteunen staat in in de startblokken.
Vanuit mijn werk is er hulp aangeboden bij het zoeken naar opvang, ook heel fijn.
Dus ik zie weer wat licht…
Vandaag kreeg mijn zoon trouwens per post plots een kaart van zijn school.
Een enthousiast verhaaltje van zijn meester over wat hij kan verwachten komend jaar in groep 5. Een enorme verrassing en voor ons wel weer een bevestiging dat het wat school betreft in elk geval goed zit….
maandag 16 augustus 2021 om 11:45
Wij hebben een heerlijke vakantie gehad! We stonden twee weken op een vrij drukke camping in Italië, dus het was even afwachten hoe het met zoon ging. Maar die heeft het zo ontzettend goed gedaan, je merkte aan alles aan hem dat hij het heel fijn vond om in een andere omgeving te zijn en veel tijd met ons en z'n zussen te besteden. Dit was echt boven verwachting! 
Een vrouw in het zwembad sprak mij aan omdat ze het gedrag van hem duidelijk herkende, zij werkt nl. op een behandelgroep met kinderen met ASS dus het was een feest der herkenning. Tijdje met haar staan praten en dan blijkt dus toch wel dat zoon heel duidelijk in het plaatje van een autist past.
Over twee weken gaat hij starten op de nieuwe locatie van zijn behandelgroep, ook wel weer spannend hoe dat gaat zijn. Gelukkig gaat zijn vaste begeleider ook mee naar die nieuwe groep.
Ik wil nu wel actief op zoek naar een PGB'er die wekelijks ons een paar uur kan ontlasten (hier is ook PGB voor vrijgegeven), hebben jullie hier goede tips voor waar ik het beste kan zoeken? Onze gemeente kwam met zorgoppas.nl, maar zij werken niet met PGB en onze gemeente heeft geen contract met ze dus dat wordt lastig gaven zij aan.
En dan een andere vraag: omdat zoon naar een locatie verder weg gaat, komen we in aanmerking voor vervoer. Ff slikken bij het idee, maar we gaan het vanaf de herfstvakantie toch wel inzetten, nadat zoon een paar weken is gewend hopelijk. Wat is jullie ervaring hiermee? Het is compleet nieuw voor ons en ik kan het niet uitleggen aan hem dus ik ben heel benieuwd hoe hij hier op gaat reageren. Met name omdat hij nog zo jong is (hij wordt dit najaar 4).
Een vrouw in het zwembad sprak mij aan omdat ze het gedrag van hem duidelijk herkende, zij werkt nl. op een behandelgroep met kinderen met ASS dus het was een feest der herkenning. Tijdje met haar staan praten en dan blijkt dus toch wel dat zoon heel duidelijk in het plaatje van een autist past.
Over twee weken gaat hij starten op de nieuwe locatie van zijn behandelgroep, ook wel weer spannend hoe dat gaat zijn. Gelukkig gaat zijn vaste begeleider ook mee naar die nieuwe groep.
Ik wil nu wel actief op zoek naar een PGB'er die wekelijks ons een paar uur kan ontlasten (hier is ook PGB voor vrijgegeven), hebben jullie hier goede tips voor waar ik het beste kan zoeken? Onze gemeente kwam met zorgoppas.nl, maar zij werken niet met PGB en onze gemeente heeft geen contract met ze dus dat wordt lastig gaven zij aan.
En dan een andere vraag: omdat zoon naar een locatie verder weg gaat, komen we in aanmerking voor vervoer. Ff slikken bij het idee, maar we gaan het vanaf de herfstvakantie toch wel inzetten, nadat zoon een paar weken is gewend hopelijk. Wat is jullie ervaring hiermee? Het is compleet nieuw voor ons en ik kan het niet uitleggen aan hem dus ik ben heel benieuwd hoe hij hier op gaat reageren. Met name omdat hij nog zo jong is (hij wordt dit najaar 4).
woensdag 18 augustus 2021 om 14:57
Wij hebben onze pgb'ers via Nationale Hulpgids gevonden. Er is ook een Facebookgroep waar je mensen kunt vinden, maar ik weet niet precies hoe die heet.
Onze eerste twee weken waren tamelijk intensief, maar nu zijn we op onze speciale camping in Frankrijk en gaat het een stuk beter. Hij kent en herkent hier alles en daardoor is hij wat rustiger. Hij voelt zich hier het prettigst, dat is wel duidelijk. En voor ons is het hier ook een stuk relaxter. NIets hoeven uitleggen, geen geirriteerde blikken, je niet opgelaten voelen. En zoveel aardige fijne mensen hier! Ik blijf het een ontzettend bijzondere plek vinden.
Onze eerste twee weken waren tamelijk intensief, maar nu zijn we op onze speciale camping in Frankrijk en gaat het een stuk beter. Hij kent en herkent hier alles en daardoor is hij wat rustiger. Hij voelt zich hier het prettigst, dat is wel duidelijk. En voor ons is het hier ook een stuk relaxter. NIets hoeven uitleggen, geen geirriteerde blikken, je niet opgelaten voelen. En zoveel aardige fijne mensen hier! Ik blijf het een ontzettend bijzondere plek vinden.
woensdag 18 augustus 2021 om 20:21
Wat fijn dat jullie zo'n fijne vakantie hebben gehad Promesso.
De bureaucratie en administratieve rompslomp weerhouden ons ervan om PGB aan te vragen.
Hier goede ervaringen met vervoer naar school. Vond het wel een heftig idee maar zoon vindt het prima.
Vrijwel de hele klas/school wordt door taxi's gebracht. Ze komen vanuit de hele provincie. Zoon zit met twee klasgenoten in de taxi en qua tijd is het ook wel te overzien. Weet niet hoe lang de rit voor jullie zoon gaat zijn.
De bureaucratie en administratieve rompslomp weerhouden ons ervan om PGB aan te vragen.
Hier goede ervaringen met vervoer naar school. Vond het wel een heftig idee maar zoon vindt het prima.
Vrijwel de hele klas/school wordt door taxi's gebracht. Ze komen vanuit de hele provincie. Zoon zit met twee klasgenoten in de taxi en qua tijd is het ook wel te overzien. Weet niet hoe lang de rit voor jullie zoon gaat zijn.
woensdag 18 augustus 2021 om 22:30
Wat mooi dat jullie zo’n fijne vakantie hebben gehad promesso!
En voor jullie dat het nu redelijk ontspannen is op de camping nansie. Goed dat er zulke plekken bestaan
Hoe is het met de rest?
Wij zitten nog middenin het hele test traject, door de nieuwe covid golf duurde het een stuk langer. Hopelijk deze vrijdag voorlopig de laatste.
Verder is zoonlief wel enorm vooruit gegaan. De nachten zijn dramatisch en er valt duidelijk veel te verwerken qua prikkels maar overdag gaat het vrij goed (vooral veel beter dan een paar maanden geleden). En qua oogcontact heeft hij ook echt een sprong gemaakt. Heel fijn! Mede daardoor scoort hij nu vooralsnog op het randje van ASS. Ik ben heel benieuwd hoe ze dat gaan duiden in combinatie met de rest.
En voor jullie dat het nu redelijk ontspannen is op de camping nansie. Goed dat er zulke plekken bestaan
Hoe is het met de rest?
Wij zitten nog middenin het hele test traject, door de nieuwe covid golf duurde het een stuk langer. Hopelijk deze vrijdag voorlopig de laatste.
Verder is zoonlief wel enorm vooruit gegaan. De nachten zijn dramatisch en er valt duidelijk veel te verwerken qua prikkels maar overdag gaat het vrij goed (vooral veel beter dan een paar maanden geleden). En qua oogcontact heeft hij ook echt een sprong gemaakt. Heel fijn! Mede daardoor scoort hij nu vooralsnog op het randje van ASS. Ik ben heel benieuwd hoe ze dat gaan duiden in combinatie met de rest.
donderdag 19 augustus 2021 om 06:55
Wat fijn dat de vakantie (uiteindelijk) goed is gegaan Nansie en Staopstoel.
Ik verwacht niet dat wij in aanmerking zullen komen voor leerling vervoer mocht hij naar een sbo gaan. Aan de ene kant een opluchting, aan de andere kant: hoe krijgen we dan meerdere kinderen op tijd op school. Maar goed dat is voor latere zorg.
De vakantie is hier best goed gegaan. We merkten dit jaar wel dat we niet meer moeten wisselen van camping halverwege. Die geeft veel onrust. Verder heeft hij heel veel zelf gespeeld met vriendjes en eigenlijk bijna geen ruzie gehad. Ik merk nu wel dat hij gespannen begint te raken omdat de vakantie bijna ten einde is.
Verder is het traject even afwachten nu met de vakantie. We hebben wat vragenlijsten ingevuld en zijn intelligentie wordt over een paar weken getest op school, zodra hij daar weer wat gewend is. Daar ben ik best wel benieuwd naar. Ik denk dat we dan ook veel leren over wat de mogelijkheden zullen zijn.
En in reactie op wel of geen kindje. Ik ben in verwachting van de derde. Nu 9 weken, maar alles gaat goed. Hij is gek op zijn broertje, dus ik denk dat hij het wel heel leuk zal vinden.
Ik verwacht niet dat wij in aanmerking zullen komen voor leerling vervoer mocht hij naar een sbo gaan. Aan de ene kant een opluchting, aan de andere kant: hoe krijgen we dan meerdere kinderen op tijd op school. Maar goed dat is voor latere zorg.
De vakantie is hier best goed gegaan. We merkten dit jaar wel dat we niet meer moeten wisselen van camping halverwege. Die geeft veel onrust. Verder heeft hij heel veel zelf gespeeld met vriendjes en eigenlijk bijna geen ruzie gehad. Ik merk nu wel dat hij gespannen begint te raken omdat de vakantie bijna ten einde is.
Verder is het traject even afwachten nu met de vakantie. We hebben wat vragenlijsten ingevuld en zijn intelligentie wordt over een paar weken getest op school, zodra hij daar weer wat gewend is. Daar ben ik best wel benieuwd naar. Ik denk dat we dan ook veel leren over wat de mogelijkheden zullen zijn.
En in reactie op wel of geen kindje. Ik ben in verwachting van de derde. Nu 9 weken, maar alles gaat goed. Hij is gek op zijn broertje, dus ik denk dat hij het wel heel leuk zal vinden.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
