Kinderen
alle pijlers
Je kinderen U laten zeggen tegen je
vrijdag 7 januari 2022 om 21:05
vrijdag 7 januari 2022 om 22:09
Ja, precies, het is gewoon cultuur, familiegewoonte, streekgebonden, etc.Chienandalou schreef: ↑07-01-2022 22:07Ja. Ik heb het nooit gedaan en het zou voor mij onwennig zijn. Maar veel kinderen op school deden dat wel en volgens mij kregen we een vrij overeenkomstige opvoeding. Dus waarom zou je daar dan verder een waardeoordeel aan hangen.
Aan kinderen die dialect spraken moest ik wel even wennen. Als je dat dialect niet kent lijkt het een beetje onbeleefd, maar dat is het ook niet.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 7 januari 2022 om 22:10
vrijdag 7 januari 2022 om 22:10
vrijdag 7 januari 2022 om 22:12
Mijn man is Italiaans en moest zeker u zeggen tegen zijn ouders. Zal misschien ook afhankelijk zijn van uit welk deel Italië je komt? Maar hij hoefde het niet te wagen jij te zeggen tegen zijn ouders hoor.Gelsomina schreef: ↑07-01-2022 21:56Het zal ook een cultuurdingetje zijn, ik ben zelf van Italiaanse komaf en in Italië is je/jij zeggen tegen volwassenen in de familie heel gewoon. Volwassenen buiten de familie spreek je wel aan met u. Mijn eigen kinderen zeggen je/jij tegen mij. Ik heb een Duitse vriendin die nu in Nederland woont. Zij moest eraan wennen dat ze haar schoonouders met u aan moest spreken, maar haar werkgever mocht ze tutoyeren. In Duitsland was het volgens haar ondenkbaar om je werkgever te tutoyeren en haar ouders sprak ze met je/jij aan. Ik zou het zelf niet prettig vinden om door mijn kinderen met u aangesproken te worden, ik zou dan het gevoel hebben dat ze me op afstand zouden willen houden. Overigens hebben ze volwassenen buiten de familie altijd wel met u aangesproken.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 7 januari 2022 om 22:14
Misschien wel, mijn familie is Zuid-Italiaans, maar meest woonachtig in het noorden. Per vergissing zei ik een keer u tegen een oom en die corrigeerde me meteen.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:16
Een broer en een zus van mijn man spreken hun ouders bij de voornaam aan. Mijn man doet dat niet. Het kwam op mij heel vreemd over toen ik die broer en zus dat hoorde doen voor de eerste keer.MadameBijoux schreef: ↑07-01-2022 22:14In de zorginstelling waar ik werk spreken sommige kinderen en kleinkinderen hun ouders met u aan. Mijn vriend en zijn broers spreken hun moeder ook met u aan.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:16
Klopt, net als ‘you’ in het Engels. Dat is altijd goed, wel zo makkelijk!cuculuscanorus schreef: ↑07-01-2022 21:14Ik ken het uit bepaalde milieus. Het is waar je mee opgroeit, je kunt een heel liefdevolle u-moeder zijn en een jij-loeder.
In het Gronings heb je doe en joe. Joe-zeggen is veel makkelijker en liever dan u-zeggen. Voor mij althans.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:17
In de cultuur van mijn man is u zeggen ook heel gewoon
De neefjes en nichtjes van die kant (kinderen van zijn broers en zussen) zeggen ook allemaal u tegen mij
Vreselijk vind ik dat. Ook omdat we qua leeftijd helemaal niet zoveel schelen.
Als ik zeg dat ze wel gewoon jij mogen zeggen krijg ik als antwoord “nee we zeggen u uit respect, zo zijn we opgevoed”
Maar respect voor mijn wens om met jij aangesproken te worden hebben ze dan weer niet haha
De neefjes en nichtjes van die kant (kinderen van zijn broers en zussen) zeggen ook allemaal u tegen mij
Vreselijk vind ik dat. Ook omdat we qua leeftijd helemaal niet zoveel schelen.
Als ik zeg dat ze wel gewoon jij mogen zeggen krijg ik als antwoord “nee we zeggen u uit respect, zo zijn we opgevoed”
Maar respect voor mijn wens om met jij aangesproken te worden hebben ze dan weer niet haha
vrijdag 7 januari 2022 om 22:17
Ikzelf en mijn hele omgeving (vrienden, familie) is opgevoed met 'u'.
Mijn partner niet. Hij gaf bij het opvoeden van onze kinderen aan dat hij liever 'jij' wilde aanleren.
Ik moest er eerst aan wennen maar ik ben nu wel blij met die beslissing.
Ik hoor nooit meer 'u', ook niet van vriendjes van de kinderen bijvoorbeeld.
Ik hoorde inderdaad ook 'u' in het fragment van The Voice vanavond. Ik schrok een beetje hoe afstandelijk het klonk.
Kan je nagaan hoe ik inmiddels verketterd ben
Mijn partner niet. Hij gaf bij het opvoeden van onze kinderen aan dat hij liever 'jij' wilde aanleren.
Ik moest er eerst aan wennen maar ik ben nu wel blij met die beslissing.
Ik hoor nooit meer 'u', ook niet van vriendjes van de kinderen bijvoorbeeld.
Ik hoorde inderdaad ook 'u' in het fragment van The Voice vanavond. Ik schrok een beetje hoe afstandelijk het klonk.
Kan je nagaan hoe ik inmiddels verketterd ben
vrijdag 7 januari 2022 om 22:17
Ongemakkelijk heeft nogal een andere betekenis dan onbehaaglijk.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:23
Er schijnt een verhaal rond te gaan dat Helmut Kohl ooit tegen Bill Clinton gezegd zou hebben: "You can say you to me". Maar er is ook een versie van dit verhaal over Heinrich Lübke die dat tegen de Engelse koningin gezegd zou hebben.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:25
Jij zeggen en respect hebben ook niet.SunShine35 schreef: ↑07-01-2022 22:24Ik heb in een instelling gewerkt waar jongeren met psychische problemen verbleven.
Sommigen zeiden u tegen hun ouders, maar hadden verder een hele grote bek tegen hun ouders. U zeggen en respect hebben is niet het zelfde…
Echt, wat een dooddoener.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 7 januari 2022 om 22:26
fashionvictim schreef: ↑07-01-2022 21:59Klopt, zo ervaar ik dat ook. En echt hele jonge kinderen die tegen je praten alsof ze met je in de zandbak hebben gezeten. Ik kan er steeds slechter tegen, merk ik. Word een beetje een zure ouwe vrouw.
Dit heb ik idd ook. En dat er geen alstublieft of dankjewel af kan als je vraagt wil je een koekje?
Nu hoeven mijn kinderen dat bij mij niet te doen, ja lekker mam is voldoende. Maar bijvoorbeeld bij oma wordt er netjes alstublieft en dank u wel oma gezegd.
Neefjes en nichtjes die op de vraag wil je wat lekkers ja brullen en verder niks en het bijna uit je handen rukken of nog erger: zeggen ,krijg ik niks? Daar krijg ik echt de rillingen van.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
vrijdag 7 januari 2022 om 22:33
Mijn kinderen zeggen absoluut geen u tegen mij en ook niet tegen opa's/oma's. Maar ik heb ze wel geleerd om u tegen vreemden te zeggen en ik merk dat ik het persoonlijk best vervelend vind om door zoveel jongeren, ook als betalende klant, door jij en jou aangesproken te worden, zelfs als ik er iets van gezegd heb dat ik dat onprettig vind.ca726647543 schreef: ↑07-01-2022 21:35Inderdaad. Ik heb er zelf ook nooit problemen mee gehad als vriendjes van mijn kinderen mij tutoyeerde. En eerlijk gezegd vind ik het in het algemeen nog steeds een beetje onwennig als mensen u tegen me zeggen. Zowel privé als zakelijk gebeurt dat normaal niet. In Scandinavische en Engelstalige landen hebben ze het toch een stuk makkelijker opgelost.
Dan word ik geholpen door een callcentermedewerker van begin 20 en dan is het hé en jij en jou niet van de lucht. Dan heb ik denk ik toch liever u. Ik vind het ergens gevoelsmatig respectvol om vreemden niet aan te spreken alsof je vroeger met ze geknipperd hebt op het schoolplein. Maar U voelt van kind naar ouders voor mij net zo vreemd als een kind die z'n ouder bij de voornaam noemt. Dat is dan toch een kwestie van gewenning.
Ik kan me nog herinneren dat mijn moeder haar eigen moeder met 'moeder en U' aansprak.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:34
Herkenbaar. Ik zei vorige week nog voor de grap tegen een jongen dat ik niet met ‘m geknikkerd heb. Maar ik betwijfel of hij deze uitdrukking kende en of hij überhaupt weet wat knikkeren is.fashionvictim schreef: ↑07-01-2022 21:59Klopt, zo ervaar ik dat ook. En echt hele jonge kinderen die tegen je praten alsof ze met je in de zandbak hebben gezeten. Ik kan er steeds slechter tegen, merk ik. Word een beetje een zure ouwe vrouw.
Ik werk met kinderen & jonge tieners en inderdaad alleen de Surinaamse kids (hoewel, soms ook wel Kaapverdiaanse en Antilliaanse, verschilt per gezin) groeten, spreken met twee woorden, bedanken etc. Uit zichzelf.
Ik leer het de rest van de kinderen gaandeweg maar aan. Want anders beginnen ze de dag al door je voorbij te lopen (uit zichzelf kan er namelijk geen goedemorgen vanaf) maar je wel gelijk te vragen of je een nieuwe pot chocopasta uit de kelder kan halen.
Beantwoorden vragen met “weet ik veel”, als ze je niet verstaan/begrijpen is het “hè?!?!?!?” en als je ze vraagt of ze wat willen drinken is het dus een korte “ja” of “nee”. En bedanken is er al helemaal niet bij. Zo kan ik nog lang doorgaan.
Een beetje beschaving probeer ik ze dus toch wel bij te brengen. Op een vriendelijke manier leg ik uit dat het ook gewoon een prettigere/vriendelijkere manier van communiceren en converseren is wanneer je beleefd bent naar elkaar toe (dus niet alleen van kind naar volwassene maar ook andersom). En daarna zeg ik het ze gewoon steeds voor. De kinderen pikken het na een tijdje vanzelf op. Het enige probleem is dat ze het vanuit hun opvoeding niet meegekregen hebben.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:38
vrijdag 7 januari 2022 om 22:41
Ik ken eigenlijk niemand die u tegen zijn ouders zegt, zeg zelf wel u tegen grootouders.
Mijn stiefkind noemt z'n ouders overigens bij hun voornaam, en daar zijn ouders zelf helemaal niet blij mee haha. Weet niet waar-ie dat vandaan heeft, maar het is er niet uit te krijgen in ieder geval. Gelukkig mag-ie mij gewoon bij mijn voornaam noemen zonder problemen
Mijn stiefkind noemt z'n ouders overigens bij hun voornaam, en daar zijn ouders zelf helemaal niet blij mee haha. Weet niet waar-ie dat vandaan heeft, maar het is er niet uit te krijgen in ieder geval. Gelukkig mag-ie mij gewoon bij mijn voornaam noemen zonder problemen
