Kinderen
alle pijlers
Je kinderen U laten zeggen tegen je
vrijdag 7 januari 2022 om 21:05
vrijdag 7 januari 2022 om 21:45
Ik las het als hoe je je moeder zelf aanspreekt.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
vrijdag 7 januari 2022 om 21:47
Ja daar krijg ik ook altijd wat de rillingen van.
Zegt een vriendin van me tegen mij: mama komt vanavond eten.
Ik heb wel eens gezegd: jouw of mijn moeder of hebben we dezelfde moeder?
Je moeder als volwassen vrouw mama noemen tegen iemand anders dan je sibling vind ik echt een beetje gekkig.
sarai- wijzigde dit bericht op 07-01-2022 21:48
0.40% gewijzigd
vrijdag 7 januari 2022 om 21:47
U heeft niets met hiërarchie te maken.mafalda schreef: ↑07-01-2022 21:42Ik heb zelf een heel vrije opvoeding gehad, waarin mij is geleerd dat iedereen gelijk is. Beleefd zijn kan op zoveel andere manieren. Beleefd zijn is ook liefhebben en aardig zijn.
Onbewust sta ik zelf zo ook tegenover mijn kinderen, ze zijn jonger maar wel mijn gelijke. Ik geef ze alleen wat sturing in het leven.
Ik vind u zeggen alsof je als ouder boven de kinderen staat en dat gevoel wil ik ze nooit geven.
vrijdag 7 januari 2022 om 21:49
Toen ik jong was zeiden wij u tegen ouders tot we ongeveer naar de middelbare school gingen, altijd wel u tegen oma en ooms en tantes, mijn ex-man zei altijd jij en jou tegen ouders, grootouders en ooms en tantes, ik heb altijd moeite gehad om jij te zeggen tegen schoonouders, idd een gevalletje van respect in mijn gevoelsbeleving door mijn opvoeding dan hè, wil niet zeggen dat jij zeggen niet respectvol zou zijn. Heb het zelf nooit als afstandelijk ervaren, veel neven en nichten zeggen ook nog u tegen hun ouders zelfs nu nog.
vrijdag 7 januari 2022 om 21:50
Thuis je en jij.. en daarbuiten u tegen opa, oma, omes en tantes.. en uiteraard tegen volwassenen, totdat deze aangeven dat er getutoyeerd mag worden. Uit gewoonte eigenlijk..
Heb er overigens geen mening over als anderen dat anders doen. Hoor wel regelmatig dat het als beleefd ervaren wordt.. school/werk/sportvereniging.
Heb er overigens geen mening over als anderen dat anders doen. Hoor wel regelmatig dat het als beleefd ervaren wordt.. school/werk/sportvereniging.
Nou ja.. dat dus..
vrijdag 7 januari 2022 om 21:55
vrijdag 7 januari 2022 om 21:55
Mijn man en zijn siblings zeggen juist weer je moeder en je vader tegen elkaar. Dat klinkt ook echt totaal niet. Hey "broer" je moeder vraagt hoe het met je gaat.Sarai- schreef: ↑07-01-2022 21:47Ja daar krijg ik ook altijd wat de rillingen van.
Zegt een vriendin van me tegen mij: mama komt vanavond eten.
Ik heb wel eens gezegd: jouw of mijn moeder of hebben we dezelfde moeder?
Je moeder als volwassen vrouw mama noemen tegen iemand anders dan je sibling vind ik echt een beetje gekkig.
Ik zeg inderdaad gewoon mijn vader of moeder als ik het tegen buitenstaanders heb, maar tegen mijn siblings zeg ik wel gewoon mama en papa.
vrijdag 7 januari 2022 om 21:56
Zo wil ik het inderdaad zelf het liefst aanpakken. Dat voelt toch het meest natuurlijk ofzo. De vader van mijn dochtertje is niet zo moeilijk (voorstander van u zeggen, het hoeft van hem niet perse tegen ons als ouders, mag wel, hangt ook af van wat ik ervan vind). Mijn zwager is wel een groot voorstander van kinderen u laten zeggen tegen de ouders. Dus hun zoontje gaat sowieso u zeggen tegen mijn zus en zwager. De reden dat ik dit überhaupt noem, is omdat mijn dochter veel tijd doorbrengt bij haar tante & oom. Ik werk wisselende (avond, nacht, weekenden en feestdagen) diensten en dan is ze daar. Vandaar dat wij het weleens met z’n allen over dit soort onderwerpen hebben. Niet dat we elkaar dingen willen opleggen, maar omdat we benieuwd zijn naar elkaars visie en wat overeenkomt en wat niet. Toevallig kwam precies dit onderwerp onlangs ter sprake bij ons.fashionvictim schreef: ↑07-01-2022 21:34Hoeft niet hoor, mijn kinderen zeggen je en jij tegen mij en zeggen echt tegen vrijwel alle andere mensen u. Maar wellicht wil je partner wel liever dat ze u zegt, dat kan natuurlijk ook.
vrijdag 7 januari 2022 om 21:56
Het zal ook een cultuurdingetje zijn, ik ben zelf van Italiaanse komaf en in Italië is je/jij zeggen tegen volwassenen in de familie heel gewoon. Volwassenen buiten de familie spreek je wel aan met u. Mijn eigen kinderen zeggen je/jij tegen mij. Ik heb een Duitse vriendin die nu in Nederland woont. Zij moest eraan wennen dat ze haar schoonouders met u aan moest spreken, maar haar werkgever mocht ze tutoyeren. In Duitsland was het volgens haar ondenkbaar om je werkgever te tutoyeren en haar ouders sprak ze met je/jij aan. Ik zou het zelf niet prettig vinden om door mijn kinderen met u aangesproken te worden, ik zou dan het gevoel hebben dat ze me op afstand zouden willen houden. Overigens hebben ze volwassenen buiten de familie altijd wel met u aangesproken.
vrijdag 7 januari 2022 om 21:57
vrijdag 7 januari 2022 om 21:59
Klopt, zo ervaar ik dat ook. En echt hele jonge kinderen die tegen je praten alsof ze met je in de zandbak hebben gezeten. Ik kan er steeds slechter tegen, merk ik. Word een beetje een zure ouwe vrouw.Lotus90 schreef: ↑07-01-2022 21:43Ik had zelf toevallig een hele strenge (maar liefdevolle) oma, waardoor mijn zusjes en ik niets anders gewend waren dan met twee woorden te spreken. En u te zeggen tegen volwassenen. En uiteraard ook alstublieft/dankuwel, maarja dat vind ik zo logisch. Ouders van buurkinderen en klasgenootjes vonden ons echter toen al bovengemiddeld beleefd/fatsoenlijk/gemanierd. Nu lijkt het pas echt zeldzaam bij Nederlanders. Tegenwoordig als je kinderen vraagt of ze iets willen drinken is het “ja” of “nee”. Niet eens “ja graag, nee dankje”. Laat staan “ja juf/meester/mevrouw/meneer/enz”.
Am Yisrael Chai!
vrijdag 7 januari 2022 om 22:00
Ik ben zelf met je/jij opgevoed binnen familiare kring (grootouders, ooms en tantes, oudooms en oudtantes).
Mijn kinderen noemen mijn opa en oma ook je en jij, u past totaal niet bij hen.
Toen mijn oudste dochter (nu 4) er achter kwam dat mijn opa en oma ook Duits spreken (wij wonen in Duitsland) vroeg ze uit zichzelf of ze mocht dutzen of dat ze moest Sietzen als ze met elkaar Duits praten.
Ik snap dat het van vroeger uit een teken van respect was maar ik vind het wat achterhaald. Mijn respect voor iemand hangt niet van zijn/haar aanspreektitel af.
Mijn kinderen noemen mijn opa en oma ook je en jij, u past totaal niet bij hen.
Toen mijn oudste dochter (nu 4) er achter kwam dat mijn opa en oma ook Duits spreken (wij wonen in Duitsland) vroeg ze uit zichzelf of ze mocht dutzen of dat ze moest Sietzen als ze met elkaar Duits praten.
Ik snap dat het van vroeger uit een teken van respect was maar ik vind het wat achterhaald. Mijn respect voor iemand hangt niet van zijn/haar aanspreektitel af.
"Nee" is ook een antwoord.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:01
Mijn dochter (2.5) noemt me soms bij mijn voornaam, meestal is het "mama" maar soms is het "mama voornaam" (en als ik niet snel genoeg reageer wordt t zelfs "mama voornaam achternaam"). Ik vind dat zo vervelend! Ik heb het haar in ieder geval niet aangeleerd...
OT: ik ben gewend om tegen ouders en grootouders "je" te zeggen maar verder alle volwassenen te vousvoyeren. Doe het nogsteeds als automatisme ookal ben ik zelf inmiddels al lang en breed volwassen, als het leeftijdsverschil tussen mij en de ander groot genoeg is.
Kom oorspronkelijk uit Brabant dus mijn sibling en ik hebben het over "ons pa en ma"
OT: ik ben gewend om tegen ouders en grootouders "je" te zeggen maar verder alle volwassenen te vousvoyeren. Doe het nogsteeds als automatisme ookal ben ik zelf inmiddels al lang en breed volwassen, als het leeftijdsverschil tussen mij en de ander groot genoeg is.
Kom oorspronkelijk uit Brabant dus mijn sibling en ik hebben het over "ons pa en ma"
vrijdag 7 januari 2022 om 22:03
War ik vandaan kom zegt men altijd ons pap of ons mam als ze het over hun ouders hebben.
Ik zeg meestal mijn moeder/vader als ik het over hun heb en spreek ze aan met een variant op hun voornaam of met pap of mam.
Grootouders was vroeger wel u, maar ouders je.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 7 januari 2022 om 22:05
In Nederland is dit ook zo meestal.Gelsomina schreef: ↑07-01-2022 21:56Het zal ook een cultuurdingetje zijn, ik ben zelf van Italiaanse komaf en in Italië is je/jij zeggen tegen volwassenen in de familie heel gewoon. Volwassenen buiten de familie spreek je wel aan met u. Mijn eigen kinderen zeggen je/jij tegen mij. Ik heb een Duitse vriendin die nu in Nederland woont. Zij moest eraan wennen dat ze haar schoonouders met u aan moest spreken, maar haar werkgever mocht ze tutoyeren. In Duitsland was het volgens haar ondenkbaar om je werkgever te tutoyeren en haar ouders sprak ze met je/jij aan. Ik zou het zelf niet prettig vinden om door mijn kinderen met u aangesproken te worden, ik zou dan het gevoel hebben dat ze me op afstand zouden willen houden. Overigens hebben ze volwassenen buiten de familie altijd wel met u aangesproken.
vrijdag 7 januari 2022 om 22:07
Ja. Ik heb het nooit gedaan en het zou voor mij onwennig zijn. Maar veel kinderen op school deden dat wel en volgens mij kregen we een vrij overeenkomstige opvoeding. Dus waarom zou je daar dan verder een waardeoordeel aan hangen.fashionvictim schreef: ↑07-01-2022 22:02Ik vind het altijd wat raar dat mensen zo de behoefte voelen om allerlei negatieve waardeoordelen te geven over mensen wiens kinderen u tegen ze zeggen.
Aan kinderen die dialect spraken moest ik wel even wennen. Als je dat dialect niet kent lijkt het een beetje onbeleefd, maar dat is het ook niet.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
vrijdag 7 januari 2022 om 22:08
Omdat hier blijkbaar de reactie is dat het afstandelijk is. Niet normaal blijkbaar te zien aan de vele negatieve reacties. Daar voel ik me dan behoorlijk ongemakkelijk bij. Ben ik dan een rare ouder? Niet liefdevol,afstandelijk?
Wij vinden het dus juist van respect getuigen en beleefdheid. Maar ieder zijn mening natuurlijk. Als anderen tevreden zijn met jij en jou,prima toch. Maar door de reacties krijg ik bijna het gevoel dat ik een rare en geen goede ouder ben.
Wij zijn nochthans echt geen afstandelijk gezin hoor.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
