Kinderen
alle pijlers
Je kinderen U laten zeggen tegen je
vrijdag 7 januari 2022 om 21:05
zondag 9 januari 2022 om 19:13
zondag 9 januari 2022 om 19:39
zondag 9 januari 2022 om 19:44
Ik gebruik in mijn werk altijd u tegen volwassenen die ik niet ken en geen nieuwe collega's zijn. Buiten mijn werk in principe ook, al zeg ik geen u tegen de medewerkers van winkels waar ik altijd kom, maar zij zeggen ook jij.
Ik heb niet de indruk dat ik hier heel bijzonder in ben, vrijwel alle mensen zeggen ook u terug. De enthousiaste jij'ers zijn vaak van een bepaald soort. Niet per se vervelend, maar ik vind niet dat ik dat initiatief moet nemen.
Ik heb niet de indruk dat ik hier heel bijzonder in ben, vrijwel alle mensen zeggen ook u terug. De enthousiaste jij'ers zijn vaak van een bepaald soort. Niet per se vervelend, maar ik vind niet dat ik dat initiatief moet nemen.
zondag 9 januari 2022 om 21:22
Een paar jaar geleden had ik een fysiotherapeute, zij was zelf 24, ik liep al naar de 50 en toch vond ik het niet aangenaam dat zij me meteen ging tutoyeren. Zo heb ik het mijn eigen kinderen in ieder geval niet geleerd. Mijn dochter heeft door haar werk veel klantencontact en ze zegt vaak dat er klanten zijn die meteen al zeggen dat ze geen "u'hoeft te zeggen. Maar ze begint altijd wel met "u". Ik vind het in ieder geval niet beleefd om meteen "jij"te zeggen tegen een cliënt/klant.
maandag 10 januari 2022 om 09:19
Eens.Gelsomina schreef: ↑09-01-2022 21:22Een paar jaar geleden had ik een fysiotherapeute, zij was zelf 24, ik liep al naar de 50 en toch vond ik het niet aangenaam dat zij me meteen ging tutoyeren. Zo heb ik het mijn eigen kinderen in ieder geval niet geleerd. Mijn dochter heeft door haar werk veel klantencontact en ze zegt vaak dat er klanten zijn die meteen al zeggen dat ze geen "u'hoeft te zeggen. Maar ze begint altijd wel met "u". Ik vind het in ieder geval niet beleefd om meteen "jij"te zeggen tegen een cliënt/klant.
Maar, als de toon verder respectvol is en de communicatie professioneel, heb ik er geen moeite mee. Als de persoon zich ook nog gedraagt alsof we vroeger samen geknikkerd hebben, dan vind ik het echt onaangenaam.
Mijn fysiotherapeut is ook jonger dan ik ben, tutoyeerde wel vanaf het begin maar zijn communicatie en houding straalde een dusdanige mate van professionaliteit uit, dat het tutoyeren me niet eens echt opviel.
Ik heb ook eens een arts gehad die mij niet mocht nadat er wat dingen niet goed waren gelopen in mijn behandeling en heel hardnekkig en overdreven bleef vousvoyeren. Bij haar klonk het heel onaangenaam en eigenlijk respectloos en had het veel logischer geklonken als ze had getutoyeerd. Oké, misschien had je erbij moeten zijn om deze te snappen
In principe tutoyeer ik artsen niet meteen, bij vervolgafspraken hangt het af van leeftijd en hoe het contact is. Ik heb een arts van wie ik de rest van zijn carrière niet meer af kom en die is lekker casual als hij me belt en begint met: hai, met Pietje van Puffelen, arts ziekenhuis. Het creëert wel een fijne sfeer waarin ik me als patiënt veilig voel en me kwetsbaar(der) durf op te stellen.
maandag 10 januari 2022 om 10:16
Ik ben erg voor 'je' en 'jij' omdat ik het een maatschappelijk nivellerende maatregel vind. We zijn allemaal gelijk en verdienen respect op basis van gelijkheid. En respect zit niet in 'u' maar in alles wat je daarbuiten zegt en doet.
Maar ik zeg wel netjes 'u' tegen onbekende volwassenen totdat ze zeggen dat 'je' en 'jij' mag. Behalve bij collega's. Daar zeg ik gewoon je en jij tegen, óók als ik ze nog niet ken.
Maar ik zeg wel netjes 'u' tegen onbekende volwassenen totdat ze zeggen dat 'je' en 'jij' mag. Behalve bij collega's. Daar zeg ik gewoon je en jij tegen, óók als ik ze nog niet ken.
maandag 10 januari 2022 om 10:30
In het maatschappelijk verkeer is het altijd eerst U. Tegen onbekenden, op het werk of bij alle vormen van dienstverlening.
Kinderen leer ik ook dat ze volwassenen buiten de familie altijd met U benaderen. En met 2 woorden spreken (dus geen wat? Of Hu? Maar wat zegt u/jij).
Binnen de familie is het je en jij. U is wat mij betreft afstandelijk en formeel en dat wil ik niet binnen een gezinssetting. Zelfde voor het aanspreken met "vader of moeder(s)".
Kinderen leer ik ook dat ze volwassenen buiten de familie altijd met U benaderen. En met 2 woorden spreken (dus geen wat? Of Hu? Maar wat zegt u/jij).
Binnen de familie is het je en jij. U is wat mij betreft afstandelijk en formeel en dat wil ik niet binnen een gezinssetting. Zelfde voor het aanspreken met "vader of moeder(s)".
maandag 10 januari 2022 om 10:59
Ik vind "u" formeel en zakelijk en ik associeer het met het aanspreken van ouderen, vreemden of mensen die hoger in hiërarchie staan, zoals leraren. Het aanspreken van je ouders met "u" voelt voor mij vreemd. Maar zoals hier ook al eerder wordt gezegd, het hangt ook heel erg van de manier waarop het wordt gezegd en de setting. Vast genoeg gezellige, liefdevolle en warme gezinnen waar de ouders worden aangesproken met "u".
Wat ik dus echt not done vind, is het aanspreken van de ouders bij de naam. "Susanne, mag ik morgen bij Emma spelen?"
Alsof je ouder een mattie van je is.
Wat ik dus echt not done vind, is het aanspreken van de ouders bij de naam. "Susanne, mag ik morgen bij Emma spelen?"
Alsof je ouder een mattie van je is.
maandag 10 januari 2022 om 11:06
Mijn eigen kinderen zou ik geen u laten zeggen als ik ze had. Althans niet tegen mij. Gewoon mam of mama. En jij of jij. Maar zeker NIET bij mijn voornaam dus.
Mijn nichtjes hoeven ook geen u tegen me te zeggen. Die mogen me bij mijn voornaam noemen. Wat ik NIET zo prettig vind is dat ze mijn naam afkorten. En die afkorting is alleen voor goede vrienden of zussen. Denk aan 'Buzz ipv Buzziebee'. Dus daar corrigeer ik ze wel in. Ik heb niet met ze op school gezeten of geknikkerd.
Schoonmoeder noem ik moe of ma. Ook geen u. Mijn eigen moeder noemde ik 'mam' of 'mama'. Zo was er toch verschil tussen mijn eigen moeder en mijn schoonmoeder
Mijn nichtjes hoeven ook geen u tegen me te zeggen. Die mogen me bij mijn voornaam noemen. Wat ik NIET zo prettig vind is dat ze mijn naam afkorten. En die afkorting is alleen voor goede vrienden of zussen. Denk aan 'Buzz ipv Buzziebee'. Dus daar corrigeer ik ze wel in. Ik heb niet met ze op school gezeten of geknikkerd.
Schoonmoeder noem ik moe of ma. Ook geen u. Mijn eigen moeder noemde ik 'mam' of 'mama'. Zo was er toch verschil tussen mijn eigen moeder en mijn schoonmoeder
zaterdag 15 januari 2022 om 13:28
