Kinderen
alle pijlers
Jonge moeders: waarom veroordelen?
vrijdag 13 juni 2008 om 15:09
Ik ben 24 en sinds 5 maanden moeder van een zoon. Ik wil even mijn frustratie kwijt over hoe er regelmatig rereageerd wordt op mijn jonge moederschap.
Het begon uiteraard al toen ik zwanger was (ik was toen 23). Mijn vriend en ik waren toen 4,5 jaar bij elkaar, hadden allebei een goede baan, een koophuis, kortom: we hadden (en hebben!) het goed voor elkaar. (Met bovenstaande wil ik overigens niet zeggen dat dit vereisten zijn om aan kinderen te beginnen, maar aangeven dat hier geen redenen kunnen zijn om onze keuze te veroordelen.) Ons kindje gaat naar het kdv, we hebben dus niemands hulp nodig en zijn niemand tot 'last'.
Regelmatig kreeg ik, wanneer ik vertelde dat ik zwanger was, de opmerking (bijvoorbeeld van collega's) "Goh, nu al?" Ik vind dit zo vreemd! Ik vraag toch ook niet aan vrouwen van midden 30 die zwanger zijn: "Goh, nu pas?". Ik kreeg zelfs een keer de opmerking: "Ik ben blij dat ik eerst van mijn leven genoten heb!". Alsof dat met kinderen niet kan. Mijn vriend en ik zijn gelukkiger dan ooit met de kleine erbij.
Onze keuze is weloverworgen gemaakt. Mede aangezien ik zelf jonge ouders heb (mijn moeder is nu 46), wilde ik zelf altijd jong moeder worden. Ik vind dat er vele voordelen aan zitten, bijvoorbeeld dat ik (als het goed is) langer van mijn kinderen kan genieten (en ook niet onbelangrijk: zij van mij!). Ik doe regelmatig leuke dingen met mijn moeder, zoals uit eten gaan en winkelen, mede doordat het leeftijdsverschil niet zo groot is. Ik heb een vriendin waarvan de ouders in de 60 zijn en zij ervaart dit als een nadeel (iets wat natuurlijk niet altijd zo hoeft te zijn).
Dat niet iedereen hier zo over denkt, ervaar ik wekelijks. Nu de kleine geboren is, krijg ik bijna dagelijks goedbedoelde adviezen. Ook van volslagen vreemden: laatst in een supermarkt vroeg een oudere vrouw aan me of mijn zoon het niet koud had! Om nog maar niet te spreken van de meewarige blikken die ik (op het kdv, bij het consultatiebureau en gewoon in de supermarkt als ik luiers op de band leg of mijn zoon mee heb) krijg van andere, oudere moeders. Ik vind dit erg vervelend. Waarom kunnen mensen niet gewoon respect hebben voor andermans keuze en moeten anderen altijd veroordeeld worden? Ik zeg toch ook niet dat oudere moeders egoïstisch zijn omdat ze, in de meeste gevallen, eerst voor hun carriere hebben gekozen? En dat het egoïsitsch is dat ze hun kinderen al op jonge leeftijd opzadelen met zieke of zelfs overleden ouders? Nee, ik vind dat iedereen dat voor zichzelf moet beslissen. Het zou prettig zijn als mensen de keuzes van anderen respecteren.
Het begon uiteraard al toen ik zwanger was (ik was toen 23). Mijn vriend en ik waren toen 4,5 jaar bij elkaar, hadden allebei een goede baan, een koophuis, kortom: we hadden (en hebben!) het goed voor elkaar. (Met bovenstaande wil ik overigens niet zeggen dat dit vereisten zijn om aan kinderen te beginnen, maar aangeven dat hier geen redenen kunnen zijn om onze keuze te veroordelen.) Ons kindje gaat naar het kdv, we hebben dus niemands hulp nodig en zijn niemand tot 'last'.
Regelmatig kreeg ik, wanneer ik vertelde dat ik zwanger was, de opmerking (bijvoorbeeld van collega's) "Goh, nu al?" Ik vind dit zo vreemd! Ik vraag toch ook niet aan vrouwen van midden 30 die zwanger zijn: "Goh, nu pas?". Ik kreeg zelfs een keer de opmerking: "Ik ben blij dat ik eerst van mijn leven genoten heb!". Alsof dat met kinderen niet kan. Mijn vriend en ik zijn gelukkiger dan ooit met de kleine erbij.
Onze keuze is weloverworgen gemaakt. Mede aangezien ik zelf jonge ouders heb (mijn moeder is nu 46), wilde ik zelf altijd jong moeder worden. Ik vind dat er vele voordelen aan zitten, bijvoorbeeld dat ik (als het goed is) langer van mijn kinderen kan genieten (en ook niet onbelangrijk: zij van mij!). Ik doe regelmatig leuke dingen met mijn moeder, zoals uit eten gaan en winkelen, mede doordat het leeftijdsverschil niet zo groot is. Ik heb een vriendin waarvan de ouders in de 60 zijn en zij ervaart dit als een nadeel (iets wat natuurlijk niet altijd zo hoeft te zijn).
Dat niet iedereen hier zo over denkt, ervaar ik wekelijks. Nu de kleine geboren is, krijg ik bijna dagelijks goedbedoelde adviezen. Ook van volslagen vreemden: laatst in een supermarkt vroeg een oudere vrouw aan me of mijn zoon het niet koud had! Om nog maar niet te spreken van de meewarige blikken die ik (op het kdv, bij het consultatiebureau en gewoon in de supermarkt als ik luiers op de band leg of mijn zoon mee heb) krijg van andere, oudere moeders. Ik vind dit erg vervelend. Waarom kunnen mensen niet gewoon respect hebben voor andermans keuze en moeten anderen altijd veroordeeld worden? Ik zeg toch ook niet dat oudere moeders egoïstisch zijn omdat ze, in de meeste gevallen, eerst voor hun carriere hebben gekozen? En dat het egoïsitsch is dat ze hun kinderen al op jonge leeftijd opzadelen met zieke of zelfs overleden ouders? Nee, ik vind dat iedereen dat voor zichzelf moet beslissen. Het zou prettig zijn als mensen de keuzes van anderen respecteren.
vrijdag 13 juni 2008 om 22:03
Ik ben 'al' 33 en ben 23 weken zwanger van mijn eerste kindje
Pas geleden voor het eerst de reactie gehad van nu pas?
Mensen staan er niet bij stil dat een latere moederschap geen bewuste keuze is, maar omdat je leven zo loopt.
Ik ken mijn vriend pas 18 maanden, maar we wisten allebei heel snel dat het goed zat en dat we samen kinderen zouden willen krijgen.
Ook wij hebben de reactie gekregen van ongelukje? Of dat is wel heel snel.
@TO; ik denk niet dat alle opmerkingen die je krijgt met je leeftijd te maken hebben.
In zo verre is het dus wel je eigen onzekerheid dat je je dat aantrekt.
Pas geleden voor het eerst de reactie gehad van nu pas?
Mensen staan er niet bij stil dat een latere moederschap geen bewuste keuze is, maar omdat je leven zo loopt.
Ik ken mijn vriend pas 18 maanden, maar we wisten allebei heel snel dat het goed zat en dat we samen kinderen zouden willen krijgen.
Ook wij hebben de reactie gekregen van ongelukje? Of dat is wel heel snel.
@TO; ik denk niet dat alle opmerkingen die je krijgt met je leeftijd te maken hebben.
In zo verre is het dus wel je eigen onzekerheid dat je je dat aantrekt.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 13 juni 2008 om 22:04
Ik doe regelmatig leuke dingen met mijn moeder, zoals uit eten gaan en winkelen, mede doordat het leeftijdsverschil niet zo groot is. Ik heb een vriendin waarvan de ouders in de 60 zijn en zij ervaart dit als een nadeel (iets wat natuurlijk niet altijd zo hoeft te zijn).
Mijn moeder is 59 en zit niet bepaald achter de geraniums hoor.
Mijn moeder is 59 en zit niet bepaald achter de geraniums hoor.
Frankly my dear, I don"t give a damn
vrijdag 13 juni 2008 om 22:19
Ik vind het een beetje jammer dat je stelt dat een kind ouders nodig heeft met een (koop)huis en een baan. Ik heb hier een dochter die absoluut niet lijdt onder het feit dat ze studerende ouders heeft. In tegendeel ze komt helemaal niks te kort.
Ik ben op mijn 22e mama geworden. Ik kreeg/krijg niet zozeer opmerkingen over mijn leeftijd als wel over het feit dat we allebei studeren. Hoe vaak krijg ik niet te horen hoe zwaar dat wel niet is studeren in combinatie met een kindje. Mijn antwoord is altijd dat ik het niet drukker heb dan een werkende moeder en dat mijn voordeel is dat ik mijn tijd wat flexibeler kan indelen. Verder krijg ik vrij regelmatig in babywinkels te horen (als ik zonder dochter winkel) of het een cadeautje is. Ik heb één keertje gehad in mijn zwangerschap dat ik bij een babywinkel totaal genegeerd werd door de verkoper. Daar heb ik dus de spullen niet aangeschaft.
Mijn enige advies is om het te negeren.
vrijdag 13 juni 2008 om 22:38
Mijn moeder was 23 toen ze me kreeg.Ik kom zelf uit en gezin met 6 kinderen,altijd gezellig!!!Mijn moeder is lekker gek en ik kan altijd gezellig met haar lachen.We hebben vaak samen lachbuien en als ze aangeschoten is dan is het helemaal lachen.Maar nogmals,je weet nooit waarom iemand wanneer kinderen krijgt of dat het ongepland was of de omstandigheden blablabla...iedereen zijn eigen mening natuurlijk!Maar ga dus niet voor anderen beslissen.Het is jouw leven,tips geven is okay,maar oordelen niet!
vrijdag 13 juni 2008 om 23:05
Ik heb een collega van 38 die op haar 18e al moeder werd,wel ongepland maar ze is toch een goede moeder.Ze heeft een dochter van bijna 20,eentje van 14 en eentje van 11 en is toch lekker jjong gebleven.Maar de ene van 18 is de andere niet.De ene 18jarige kan best onvolwassen zijn terwijl de andere juist wel volwassen is maar dat geldt dan ook voor 30-jarigen.Mijn zus had ook een vriendje van 40,tjonge,jonge,wat was die kinderachtig.Zo was hij gewoon.Heeft dus niet met leeftijd te maken...
vrijdag 13 juni 2008 om 23:05
Ik denk dat het gewoon iets mens eigen is om over een ander een oordeel te hebben.
Ik was 23 toen ik onverwacht zwanger werd, en nu 27 met nr 2.
Beide waren niet gepland, maar nu de situatie is zoals die is ben ik wel blij dat ik een jonge moeder ben.
En natuurlijk wordt je door sommige veroordeeld, of krijg je rare opmerkingen. Misschien omdat het tegenwoordig veel normaler is om op veel latere leeftijd pas aan kinderen te beginnen.
Andersom heb ik weer de vooroordelen mtb oudere moeders, daar kan ik dan weer niet inkomen.
Maar he ieder zijn eigen leven en lekker doen waar jij je prettig bij voelt.
Als je je altijd maar moet aantrekken wat een ander van jou of de manier hoe jij je leven invult vind, dan heb je geen leven.
Maar dat je opmerkingen krijgt, tja dat hoort er nou eenmaal bij, die krijgt IEDERE moeder volgens mij wel.
Ik was 23 toen ik onverwacht zwanger werd, en nu 27 met nr 2.
Beide waren niet gepland, maar nu de situatie is zoals die is ben ik wel blij dat ik een jonge moeder ben.
En natuurlijk wordt je door sommige veroordeeld, of krijg je rare opmerkingen. Misschien omdat het tegenwoordig veel normaler is om op veel latere leeftijd pas aan kinderen te beginnen.
Andersom heb ik weer de vooroordelen mtb oudere moeders, daar kan ik dan weer niet inkomen.
Maar he ieder zijn eigen leven en lekker doen waar jij je prettig bij voelt.
Als je je altijd maar moet aantrekken wat een ander van jou of de manier hoe jij je leven invult vind, dan heb je geen leven.
Maar dat je opmerkingen krijgt, tja dat hoort er nou eenmaal bij, die krijgt IEDERE moeder volgens mij wel.
vrijdag 13 juni 2008 om 23:06
Ik krijg overigens wel altijd een soort "wauw"-effect als ik (zie er ook zeker niet ouder uit dan mijn leeftijd) zeg dat ik al zo'n grote knul heb of als ze mij met hem zien (hij is ook vrij lang voor zijn leeftijd). Ik geniet wel intens van het jonge moederschap (en ook van het moederschap op "gemiddelde" leeftijd, nu ik op mijn 30e nog een dochter heb gekregen). Ik merk wel dat mensen denken (als ik met dochter alleen ben) dat zij de eerste (en enige) is. Zo leuk, als me dan gerust willen stellen met iets (over haar ontwikkeling ofzo) en ik dan langs mijn neus weg kan zeggen dat het bij mijn zoon van 10 inderdaad ook zo of zo ging. Haha.
zaterdag 14 juni 2008 om 01:05
Ik wordt bijna 27 en heb een zoontje van 6 en een dochtertje van 3. Inmiddels is de derde op komst. Voor alle 3 bewsut gekozen en mega gewenst. Ook ik heb naree rakties gekregen maar ach..trek me er niet zoveel van aan. Ik ben gelukkig met ons leven, we vormen met z'n 4 en halven een echt gezin en dat is toch het mooiste wat je kunt hebben?! Of je nu 27 of 37 bent dat maakt niet uit! Ik merk inderdaad dat veel mensen nu denken al sik met mijn dochtertje loop en ze mijn buik zien dat het ons tweede kindje is. Ik heb ookal vaak gehord dat het met 2 best wel drukker zal worden. Dan vraag ik ze heel vriendelijk hoe dat met een derde zal zijn en dan zijn ze meestal stil. De laatste tijd krijg ik van mensen die ons kennen juist meer comlimenten. Jeetje wat leuk een derde ik hoop dat et net zo'n mooi en lief kindje wordt als de andere twee of julli evoeden ze zo goed op dat kan straks net misgaan en dan denk ik....ja ik was dan wel jong....maar we mogen er zekertrots op zijn!!
zaterdag 14 juni 2008 om 09:39
Micky,
Ik ben nu 31 en kreeg mijn eerste toen ik net 21 was en de tweede toen ik 23 was. Ik heb zelf nooit iets van vooroordelen gemerkt en ik ben er trouwens ook totaal niet gevoelig voor.
Ik ben ook nooit onzeker geweest in de verzorging of in de opooeding.
Het ligt er ook maar net aan hoe volwassen jij zelf bent en wat mij betreft weten oudere moeders echt niet meer dan jonge meiden.
Je moet jezelf ook niet gaan verdedigen tegen dit soort vooroordelen, dat win je niet.
Het is jullie keuze en klaar!
Geniet maar lekker van je kindje.
Ik ben nu 31 en kreeg mijn eerste toen ik net 21 was en de tweede toen ik 23 was. Ik heb zelf nooit iets van vooroordelen gemerkt en ik ben er trouwens ook totaal niet gevoelig voor.
Ik ben ook nooit onzeker geweest in de verzorging of in de opooeding.
Het ligt er ook maar net aan hoe volwassen jij zelf bent en wat mij betreft weten oudere moeders echt niet meer dan jonge meiden.
Je moet jezelf ook niet gaan verdedigen tegen dit soort vooroordelen, dat win je niet.
Het is jullie keuze en klaar!
Geniet maar lekker van je kindje.
maandag 16 juni 2008 om 17:00
Hai
Ik ben er afgelopen donderdag achtergekomen dat ik zwanger ben, nu 5 weken. Ik ben in feb uitgerekend, en dan ben ik precies 23,5. Ik zit in dezelfde situatie als jij (samenwonend in een koophuis, allebei goede baan) Mensen zullen altijd op en aanmerkingen hebben. Het boeit me niet. Zolang mijn gezin straks gelukkig is, mag iedereen zeggen wat ze willen, dat is niet belangrijk voor mij. Ik moet ook wel zeggen, dat een hoop mensen juist heel erg blij voor me zijn en het heel erg leuk vinden
De enige die echt met aanmerkingen komt is mijn moeder, en dan zeg ik gewoon dat ze dr klep moet houden als ik het zat ben haha ;) Ze kan namelijk nog wel eens doordraven. Ze mag best adviezen geven, maar niet bemoeien met opvoeding straks, of keuze qua spullen voor bijv, de kinderkamer of welke kinderwagen ik koop.
Waar ik wel opmerkingen over krijg is dat ik al een kinderkamer ben wezen bekijken en dat ik al een kinderwagen heb besteld. Mensen vinden het te snel, omdat ik de 12 weken nog niet voorbij ben. Ik heb er schijt aan, ik doe waar ik me goed bij voel En dat is lekker shoppen voor mijn hummeltje
xxx
Ik ben er afgelopen donderdag achtergekomen dat ik zwanger ben, nu 5 weken. Ik ben in feb uitgerekend, en dan ben ik precies 23,5. Ik zit in dezelfde situatie als jij (samenwonend in een koophuis, allebei goede baan) Mensen zullen altijd op en aanmerkingen hebben. Het boeit me niet. Zolang mijn gezin straks gelukkig is, mag iedereen zeggen wat ze willen, dat is niet belangrijk voor mij. Ik moet ook wel zeggen, dat een hoop mensen juist heel erg blij voor me zijn en het heel erg leuk vinden
De enige die echt met aanmerkingen komt is mijn moeder, en dan zeg ik gewoon dat ze dr klep moet houden als ik het zat ben haha ;) Ze kan namelijk nog wel eens doordraven. Ze mag best adviezen geven, maar niet bemoeien met opvoeding straks, of keuze qua spullen voor bijv, de kinderkamer of welke kinderwagen ik koop. Waar ik wel opmerkingen over krijg is dat ik al een kinderkamer ben wezen bekijken en dat ik al een kinderwagen heb besteld. Mensen vinden het te snel, omdat ik de 12 weken nog niet voorbij ben. Ik heb er schijt aan, ik doe waar ik me goed bij voel
En dat is lekker shoppen voor mijn hummeltje xxx
maandag 16 juni 2008 om 17:15
Jij mag er natuurlijk schijt aan hebben, dat moet je zelf weten. Maar die grens van 12 weken is medisch gezien niet uit de lucht komen vallen; als het dan allemaal goed is, is de kans dat het nog mis gaat, een heel stuk kleiner. Het zou toch wel erg rot zijn als jij over een paar weken een miskraam zou krijgen op het moment dat je kinderwagen voor je hummeltje net geleverd is.:
Waar ik wel opmerkingen over krijg is dat ik al een kinderkamer ben wezen bekijken en dat ik al een kinderwagen heb besteld. Mensen vinden het te snel, omdat ik de 12 weken nog niet voorbij ben. Ik heb er schijt aan, ik doe waar ik me goed bij voel
xxx
woensdag 18 juni 2008 om 08:11
Ik was net 21 toen ik beviel van mijn dochtertje. Ja af en toe krijg je van die opmerkingen over je leeftijd en de leeftijd van je kind. Wanneer mensen mij jong vonden realiseerde ik mij, dat zij waarschijnlijk hun eigen gevoelens op mij projecteerde. Zij zouden het niet aan kunnen en vinden mij daarom jong. Jammer dan, dat is niet mijn probleem en je vindt maar wat je er van vindt. Overigens kreeg ik vaak hele positieve opmerkingen over de manier waarop ik met mijn dochtertje omging. Er is trouwens nooit iemand geweest die ook maar dacht dat ze niet mijn kind was.
De goed bedoelde opmerkingen laat ik gewoon van mij afglijden, niet druk om maken want je hebt er niets aan.
Op het KDV en het consultatiebureau ben ik nog nooit raar aangekeken voor het feit dat ik jong moeder was. Dat ze het in het begin moeilijk vonden om met mij om te gaan had een hele andere reden.
De goed bedoelde opmerkingen laat ik gewoon van mij afglijden, niet druk om maken want je hebt er niets aan.
Op het KDV en het consultatiebureau ben ik nog nooit raar aangekeken voor het feit dat ik jong moeder was. Dat ze het in het begin moeilijk vonden om met mij om te gaan had een hele andere reden.
donderdag 19 juni 2008 om 01:30
Ook ik herken het wel hoor,ik ben 28 en heb 3 kinderen.Ik ben dan ook de jongste moeder uit mijn oudste zoons klas.Ik voel me ook heel erg bekeken.En ben zelfs een keer aangesproken door een oudere moeder van,leuk dat je ook als oppasmoeder werkt :S Ik had mijn andere 2 kinderen bij toen ik de oudste uit school ging halen.Dus ik zei nee,dat zijn mijn eigen kinderen.En ze keek me helemaal verbaasd van top tot teen aan.Nou moet ik ook zeggen dat ik er ook wel jonger uitzie als 28 maar dan nog.
En vorige week in de lift werd ik angesproken door een boven buurvrouw.Ze keek naar mijn kinderen en zei zijn die alle 3 van jou??Ik uhhh ja hoezo,o nee was maar een vraagje.Ik word er soms ook wel moe van hoor,maar ik trek me er niets van aan.Ik blijf gewoon trots met mijn kinderen op straat lopen en dat straal ik ook uit.
Je moet maar zo denken,straks als jou kinderen een jaar of 15 a 16 zijn ben jij 40 en kun jog lekker gaan stappen en noem maar op.Terwijl de meeste dan nog in de pampers zitten.Ook is de kans groot dat jij nog van je kleinkinderen straks kunt genieten.Zoals mijn moeder nu doet,mijn eigen moeder is 48 dus ook een jonge oma.
Succes
Groetjes Tamara
En vorige week in de lift werd ik angesproken door een boven buurvrouw.Ze keek naar mijn kinderen en zei zijn die alle 3 van jou??Ik uhhh ja hoezo,o nee was maar een vraagje.Ik word er soms ook wel moe van hoor,maar ik trek me er niets van aan.Ik blijf gewoon trots met mijn kinderen op straat lopen en dat straal ik ook uit.
Je moet maar zo denken,straks als jou kinderen een jaar of 15 a 16 zijn ben jij 40 en kun jog lekker gaan stappen en noem maar op.Terwijl de meeste dan nog in de pampers zitten.Ook is de kans groot dat jij nog van je kleinkinderen straks kunt genieten.Zoals mijn moeder nu doet,mijn eigen moeder is 48 dus ook een jonge oma.
Succes
Groetjes Tamara
vrijdag 20 juni 2008 om 13:04
Pammie, ik begrijp eerlijk gezegd je reactie niet zo goed, maar ook dat zal ik me dan wel weer te persoonlijk aantrekken. Nogmaals, ik lig er 's nachts niet wakker van, ik ben niet aan de antidepressiva. Ik zit niet met een persoonlijkheidsstoornis en ik ben ook niet, ergens diep in mij, ontevreden over de keuzes die ik en mijn partner hebben gemaakt. Ik vind gewoon dat mensen soms te snel oordelen. Dat andere mensen dat herkennen, is prettig om te lezen, dat ik het me niet persoonlijk aan moet trekken en waarschijnlijk nog duizenden opmerkingen zal krijgen over de manier waarop ik met mijn kind om ga en dat dit hoogstwaarschijnlijk niets met mijn leeftijd te maken heeft heb ik hier ook weer van geleerd. Dus wat is het probleem? Is een forum hier niet voor bedoeld?:
[...]
Nee Mirjam, dat is het niet. Het is gewoon gal spuwen.
vrijdag 20 juni 2008 om 14:43
Ik ben 23 en heb een zoontje van 10 maanden. Tijdens mijn zwangerschap kon ik me er ontzettend aan ergeren dat de eerste opmerking altijd was: "Is het wel gepland"? Daar kon ik toen erg verdrietig om worden omdat je zelf alleen maar heel erg blij bent.
Nu merk ik er eigenlijk niet zoveel meer van. Het kan me ook niet zoveel schelen. Volgens mij is de enige manier om hier goed mee om te gaan het compleet te negeren. Zorg dat je voldende zelfvertrouwen hebt. Af en toe ben ik ook nog wel onzeker hoor en dan denk ik inderdaad wel eens van doe ik het allemaal wel goed? Wat zullen andere niet vanmij denken?
Maar volgens mij is iedere "nieuwe" moeder wel eens onzeker.
Nu merk ik er eigenlijk niet zoveel meer van. Het kan me ook niet zoveel schelen. Volgens mij is de enige manier om hier goed mee om te gaan het compleet te negeren. Zorg dat je voldende zelfvertrouwen hebt. Af en toe ben ik ook nog wel onzeker hoor en dan denk ik inderdaad wel eens van doe ik het allemaal wel goed? Wat zullen andere niet vanmij denken?
Maar volgens mij is iedere "nieuwe" moeder wel eens onzeker.
