Kinderen
alle pijlers
jongens- / meisjesmoeder?
zondag 24 februari 2008 om 23:15
Ik ben sinds een jaar mama van een superleuk, lief, ondeugend en ondernemend zoontje. Voor en tijdens het eerste gedeelte van mijn zwangerschap had ik het gevoel een echte meisjesmoeder te zijn. Ik zag mezelf lekker tutten en bezig zijn met echte meisjesdingen en kon mezelf niet als jongensmoeder voorstellen. Dat is ook de reden dat ik tijdens mijn zwangerschap wilde weten of ons kindje een jongen of een meisje zou zijn. Ik weet natuurlijk dat de gezondheid van ons kindje het allerbelangrijkste was en is maar gevoelsmatig had ik de tijd nodig om te kunnen wennen aan het idee dat we een zoontje zouden krijgen. Als ik heel eerlijk ben had ik het best moeilijk de eerste dag na de echo maar was natuurlijk ook heel dankbaar dat alles goed was met de baby.
Inmiddels weet ik dat het niet uitmaakt of je kindje een jongen of een meisje is want het houden van je kindje is onvoorwaardelijk en elk kindje is uniek. Daarnaast is zwanger kunnen worden ook niet vanzelfsprekend en iets om dankbaar voor te zijn.
Ik ben benieuwd of er meer (aanstaande) moeders zijn die zich in mijn verhaal herkennen.
Inmiddels weet ik dat het niet uitmaakt of je kindje een jongen of een meisje is want het houden van je kindje is onvoorwaardelijk en elk kindje is uniek. Daarnaast is zwanger kunnen worden ook niet vanzelfsprekend en iets om dankbaar voor te zijn.
Ik ben benieuwd of er meer (aanstaande) moeders zijn die zich in mijn verhaal herkennen.
zondag 24 februari 2008 om 23:29
Ik ben nu zwanger van mijn eerste kindje, en ik herken wel wat in je verhaal. Ik denk/dacht ook altijd dat ik een echte 'meisjesmoeder' zou zijn, hoe gek dat ook klinkt. Dat komt denk ik omdat je als vrouw zijnde zelf je eigen meisjesjeugd herinnert en dat dat je referentiekader is.
Misschien is het voor vrouwen met 3 broers al heel anders, omdat die misschien meer zijn opgegroeid in een 'jongensomgeving'. Ikzelf heb 1broer, en in vergelijking met hem -stoere bink- was ik het echte meisje-meisje.
Manlief en ik willen met de 20wk-echo ook zeker het geslacht te weten komen (mits dat lukt natuurlijk), ook om ons op specifiek een zoon, of specifiek een dochter mentaal voor te bereiden.
Misschien is het voor vrouwen met 3 broers al heel anders, omdat die misschien meer zijn opgegroeid in een 'jongensomgeving'. Ikzelf heb 1broer, en in vergelijking met hem -stoere bink- was ik het echte meisje-meisje.
Manlief en ik willen met de 20wk-echo ook zeker het geslacht te weten komen (mits dat lukt natuurlijk), ook om ons op specifiek een zoon, of specifiek een dochter mentaal voor te bereiden.
zondag 24 februari 2008 om 23:36
Hoi
Echt helemaal herkennen niet maar ik had ook wel idee n meisje te krijgen (misschien ook wel beetje strijd juist omdat ex riep dat t n jongen werd haha)
Geen idee ook waarom ik dat dacht hoor, was ook nisk wat daarop wees maar denk achteraf dat het vooral angst voor t onbekende was, baby op zich was al spannend en had beetje t idee dat n meisje makkelijker was qua hoe ermee om te gaan enzo omdat ik zelf ook meisje ben, dat je dingen herkend en beter begrijpt ofzo.
Maar het was dus absoluut niet zo dat ik voorkeur had hoor.
Bij de 20 weken echo hoorden we dus dat het n jongen was/is.
En zoals je al zei: als je hoort dat alles er perfect uitziet en je ziet dat hummeltje dobberen op de echofilm tja dat is het ultieme geluk....
Mn zoontje wordt over 2,5 week alweer 2 jaar en hij is geweldig, kan me nu nieteens meer voorstellen dat ik n meisje zou hebben gekregen, je kind is je grote liefde, geslacht maakt niet uit.
Wel grappig trouwens dat veel mensen om mij heen mij echt n jongensmoeder vinden, heb n nogal wild karakter, was vroeger al meer met jongensstreken bezig dan de meeste meiden en zit ook nog eens op voetbal hahaha.
Toen ik tijdje terug samen met mijn vader en mn zoontje ergens liep en die kleine rende achter bal aan zei diegene: ohw dat voetballen heeft ie van zn opa.... zegt mn vader: nou nee hoor, eerder van zn moeder :P
Echt helemaal herkennen niet maar ik had ook wel idee n meisje te krijgen (misschien ook wel beetje strijd juist omdat ex riep dat t n jongen werd haha)
Geen idee ook waarom ik dat dacht hoor, was ook nisk wat daarop wees maar denk achteraf dat het vooral angst voor t onbekende was, baby op zich was al spannend en had beetje t idee dat n meisje makkelijker was qua hoe ermee om te gaan enzo omdat ik zelf ook meisje ben, dat je dingen herkend en beter begrijpt ofzo.
Maar het was dus absoluut niet zo dat ik voorkeur had hoor.
Bij de 20 weken echo hoorden we dus dat het n jongen was/is.
En zoals je al zei: als je hoort dat alles er perfect uitziet en je ziet dat hummeltje dobberen op de echofilm tja dat is het ultieme geluk....
Mn zoontje wordt over 2,5 week alweer 2 jaar en hij is geweldig, kan me nu nieteens meer voorstellen dat ik n meisje zou hebben gekregen, je kind is je grote liefde, geslacht maakt niet uit.
Wel grappig trouwens dat veel mensen om mij heen mij echt n jongensmoeder vinden, heb n nogal wild karakter, was vroeger al meer met jongensstreken bezig dan de meeste meiden en zit ook nog eens op voetbal hahaha.
Toen ik tijdje terug samen met mijn vader en mn zoontje ergens liep en die kleine rende achter bal aan zei diegene: ohw dat voetballen heeft ie van zn opa.... zegt mn vader: nou nee hoor, eerder van zn moeder :P
maandag 25 februari 2008 om 00:39
Wat ben je ontzettend keurig qua woordkeuze in je openingsposting, Vivienne..
'gezondheid het allerbelangrijkste'
'dankbaar dat alles goed is met de baby'
'onvoorwaardelijke liefde'
'zwangerschap niet vanzelfsprekend'.
Chapeau, hoor.
Want je mag heus wel gewoon zonder al die cliché's - die we toch ook heus wel allemaal begrijpen en snappen - zeggen dat je gehoopt had op een meisje. Niks om je voor te schamen. Dat je blij en gelukkig bent met je kind is vanzelfsprekend.
Ik ben moeder van 2 jongens en een meisje. Meisje is de middelste. Ben heel erg blij met mijn meisje want ik kan mij gewoon niet voorstellen zonder..
Maar aan de andere kant: Zij is mijn evenbeeld, karakters zijn identiek. Ze is net zo koppig en stronteigenwijs. Je kunt je dus wel voorstellen hoe ont-zet-tend gezellig het af en toe is om een dochter van 5 jaar te hebben.. En straks 15.. oh joy, oh joy.. ik zie er nu al tegenop.
De jongens daarentegen zijn erg laid-back. Makkelijk.
Het zegt echter allemaal echt geen fluit, echt niet. Met de jongens heb ik een zelfde band als met mijn dochter.
'gezondheid het allerbelangrijkste'
'dankbaar dat alles goed is met de baby'
'onvoorwaardelijke liefde'
'zwangerschap niet vanzelfsprekend'.
Chapeau, hoor.
Want je mag heus wel gewoon zonder al die cliché's - die we toch ook heus wel allemaal begrijpen en snappen - zeggen dat je gehoopt had op een meisje. Niks om je voor te schamen. Dat je blij en gelukkig bent met je kind is vanzelfsprekend.
Ik ben moeder van 2 jongens en een meisje. Meisje is de middelste. Ben heel erg blij met mijn meisje want ik kan mij gewoon niet voorstellen zonder..
Maar aan de andere kant: Zij is mijn evenbeeld, karakters zijn identiek. Ze is net zo koppig en stronteigenwijs. Je kunt je dus wel voorstellen hoe ont-zet-tend gezellig het af en toe is om een dochter van 5 jaar te hebben.. En straks 15.. oh joy, oh joy.. ik zie er nu al tegenop.
De jongens daarentegen zijn erg laid-back. Makkelijk.
Het zegt echter allemaal echt geen fluit, echt niet. Met de jongens heb ik een zelfde band als met mijn dochter.
maandag 25 februari 2008 om 01:07
O jee bambi,maak je borst maar nat!
Ik heb ook altijd mijn bedenkingen over de "zwijmelende" voor het eerst zwangeren over zo'n schattig meisje en hoe leuk het wel niet is. lekker tutten enzo.
Nou ik heb een dochter(ik zou haast zeggen gelukkig maar 1).
En inderdaad lijken wij qua karakter ontzettend op elkaar. En ik kan je inmiddels vertellen na 18 jaar dat dat doodvermoeiend is,haha.
Tot twee jaar kan je nog lekker tutten,lekker los gaan met lieve meisjeskleding maar daarna worden ze stronteigenwijs en dat gaat nooit meer over.
Altijd discussie,gezellig!
Maar...Idd gaan we wel gezellig samen shoppen en lekker meidenklets en ze is wel een schatje hoor,maar alles moet altijd zo ingwikkeld.
Andere twee kids zijn zonen,thank god.
Mijn verhaal is natuurlijk geen geschreven regel,karakter hebben ze natuurlijk allemaal ,en met puberende jongens heb ik nog geen ervaring,dus misschien moet ik straks mijn mening nog bijstellen(duurt niet lang meer)
Ik heb ook altijd mijn bedenkingen over de "zwijmelende" voor het eerst zwangeren over zo'n schattig meisje en hoe leuk het wel niet is. lekker tutten enzo.
Nou ik heb een dochter(ik zou haast zeggen gelukkig maar 1).
En inderdaad lijken wij qua karakter ontzettend op elkaar. En ik kan je inmiddels vertellen na 18 jaar dat dat doodvermoeiend is,haha.
Tot twee jaar kan je nog lekker tutten,lekker los gaan met lieve meisjeskleding maar daarna worden ze stronteigenwijs en dat gaat nooit meer over.
Altijd discussie,gezellig!
Maar...Idd gaan we wel gezellig samen shoppen en lekker meidenklets en ze is wel een schatje hoor,maar alles moet altijd zo ingwikkeld.
Andere twee kids zijn zonen,thank god.
Mijn verhaal is natuurlijk geen geschreven regel,karakter hebben ze natuurlijk allemaal ,en met puberende jongens heb ik nog geen ervaring,dus misschien moet ik straks mijn mening nog bijstellen(duurt niet lang meer)
maandag 25 februari 2008 om 01:21
Ik ben zwanger van de eerste en ik zou niet weten wat ik met jongen moet.Daarom kan ik ook niet wachten op de 20 weken echo als we dan een jongen krijgen kan ik er teminste aan wennen.Tuurlijk in eerste plaats hoop je dat alles goed en gezond is.Maar ik moet de traditie ook wel voort zetten bij iedereen in de familie is eerst een meisje geboren.En tuurlijk als we een jongen krijgen zal ik net zo veel van hem houden.Maar goed nog 5 weekjes en dan weten we het.
maandag 25 februari 2008 om 01:28
He sungirl.
Die gedachte had ik ook bij mij tweede zwangerschap,dat ik niet wist hoe ik dat moest oden met een jongen. Ik gad ook totaal geen voorbeelden in mijn omgeving.
Dacht ook (totaal onterecht) dat je met jongens minder zou knuffelen enzo.
Maar na twee jongens weet ik wel beter,het zijn de grootste knuffelkonten !
en wat je met jongens moet? Gewoon hetzelfde als met een meisje.
Jongens zijn (ook) superleuk!
Die gedachte had ik ook bij mij tweede zwangerschap,dat ik niet wist hoe ik dat moest oden met een jongen. Ik gad ook totaal geen voorbeelden in mijn omgeving.
Dacht ook (totaal onterecht) dat je met jongens minder zou knuffelen enzo.
Maar na twee jongens weet ik wel beter,het zijn de grootste knuffelkonten !
en wat je met jongens moet? Gewoon hetzelfde als met een meisje.
Jongens zijn (ook) superleuk!
maandag 25 februari 2008 om 02:14
Och twinkle....4 jongens!
Ik heb met je te doen hoor(zeker als ze nog op jonge leeftijd zijn)
ach ja ..de discussie is inderdaad niet bepaalt intelligent.
jongens/meiden...het is allemaal wat, of juist niet.
Ligt vooral aan de karakters.
Maar toch..... stel dat het 4 meiden zijn,als die allemaal gaan puberen,o jee!
Ik heb met je te doen hoor(zeker als ze nog op jonge leeftijd zijn)
ach ja ..de discussie is inderdaad niet bepaalt intelligent.
jongens/meiden...het is allemaal wat, of juist niet.
Ligt vooral aan de karakters.
Maar toch..... stel dat het 4 meiden zijn,als die allemaal gaan puberen,o jee!
maandag 25 februari 2008 om 08:46
Hey! Ik wou het ook tijdens de zwangerschap weten, zodat ik me erop voor kon bereiden. Ik ging er gewoon vanuit dat het een jongetje werd en dat bleek ook zo te zijn. Harstikke leuk natuurlijk, al had ik een meisje ook erg leuk gevonden. Heb al met m´n vriend afgesproken dat we bij de volgende poging proberen een meisje te maken, rekening houden met eisprong e.d. Als het uberhaupt natuurlijk weer lukt zwanger te worden, je weet maar nooit. Het is best wel erg, want we mogen onszelf gelukkig prijzen met een gezond kind en dat doe ik ook. Maar 1 dochter erbij lijkt me toch heel leuk, vooral met het oog op de toekomst. Meestal trekken jongens toch minder naar hun ouders dan dochters. In mijn omgeving zie ik dat wel heel duidelijk tenminste.
maandag 25 februari 2008 om 09:13
Ik ben ook zwanger van de eerste en 'wist' vanaf het begin eigenlijk al wel zeker dat het een jongetje zou zijn. Misschien ook wel omdat ik dat heel erg hoopte. Ik zag juist heel erg op tegen het idee een dochter te krijgen. Ik zie mezelf totaal niet als meisje-moeder en hou dan ook helaal niet van tutten en winkelen. Een meisje lijkt me in het algemeen moeilijker en eigenwijzer in de omgang dan een jongen. Ook smelt ik helemaal bij de gedachte dat er straks een mini-versie van mijn man rondloopt (over clichés gesproken).
maandag 25 februari 2008 om 09:22
Hier ook een jongensmama!
Eerst d8 ik echt zwanger te zijn van een meid maar opeens halverwege was ik ervan overtuigd dat het een jongetje was en idd hoor!
Nou is die van mij echt de makkelijkste niet, en hopelijk als er nog een 2e bij mag komen dan hoop ik op een MAKKELIJK kind, ongeacht een jongen of een meisje hahaha.
Zou het geweldig vinden om er een meid bij te krijgen alhoewel ik denk dat ik een echte jongensmoeder ben.
Ik houd niet van trutten met poppen en kleertjes enzo, maar wel van shoppen enzo en dat lijkt me wel weer erg leuk meiden.
Merk wel dat jongetjes vaak echte mama'skinderen zijn en dát vind ik wel heerlijk!
Kweet t gewoon niet, geniet volop van mijn superjongensachtige jongen
en een meis zou ik ook erg leuk vinden.
Sem lijkt zo vreselijk veel op zijn vader qua uiterlijk en uitstraling en daar geniet ik echt van! is helemaal leuk om te zien.
Terwijl een jongensgezin me erg gaaf lijkt!
We zien het wel over een poosje hihi
Eerst d8 ik echt zwanger te zijn van een meid maar opeens halverwege was ik ervan overtuigd dat het een jongetje was en idd hoor!
Nou is die van mij echt de makkelijkste niet, en hopelijk als er nog een 2e bij mag komen dan hoop ik op een MAKKELIJK kind, ongeacht een jongen of een meisje hahaha.
Zou het geweldig vinden om er een meid bij te krijgen alhoewel ik denk dat ik een echte jongensmoeder ben.
Ik houd niet van trutten met poppen en kleertjes enzo, maar wel van shoppen enzo en dat lijkt me wel weer erg leuk meiden.
Merk wel dat jongetjes vaak echte mama'skinderen zijn en dát vind ik wel heerlijk!
Kweet t gewoon niet, geniet volop van mijn superjongensachtige jongen
en een meis zou ik ook erg leuk vinden.
Sem lijkt zo vreselijk veel op zijn vader qua uiterlijk en uitstraling en daar geniet ik echt van! is helemaal leuk om te zien.
Terwijl een jongensgezin me erg gaaf lijkt!
We zien het wel over een poosje hihi
maandag 25 februari 2008 om 09:40
Dat had ik ook! Ik hoopte in het begin van mijn zwangerschap heel erg op een meisje, en had me er op de een of andere manier al helemaal op ingesteld dat uit de 20 weken echo zou blijken dat het een jongetje zou worden. Vooral omdat ik niet teleurgesteld wilde zijn als dat zo was. (Snapt iemand 't nog?)
Toen het inderdaad een meisje bleek moest ik daar weer heel erg aan wennen! Heel raar eigenlijk.
We hebben nu wel het liefste dochtertje van de hele wereld. Ze is nu 4 maanden, en een heel makkelijk kindje. Volgens mij lijkt ze op mij qua karakter, dus dat eigenwijze zal nog wel komen....
Toen het inderdaad een meisje bleek moest ik daar weer heel erg aan wennen! Heel raar eigenlijk.
We hebben nu wel het liefste dochtertje van de hele wereld. Ze is nu 4 maanden, en een heel makkelijk kindje. Volgens mij lijkt ze op mij qua karakter, dus dat eigenwijze zal nog wel komen....
maandag 25 februari 2008 om 09:41
Hier ook een (nu nog) jongensmama.
Man en ik waren er beiden zo van overtuigd dat we een meisje zouden krijgen, dat we ons eigenlijk daarop ingesteld hebben qua naam verzinnen, kaartje uitzoeken etc. Alleen de kleertjes waren gék genoeg wél voor een jongen geshopt. Toen dus bij de keizersnede bleek dat het inderdaad een jongetje was, moesten we eerst nog overleggen over de naam
(best lullig eigenlijk 
)
Toen ik zwanger werd van de tweede, wist ik eigenlijk gelijk al dat het een meisje zou zijn. Alle symptomen waren zó anders dan bij zoon! Maar wat moest ik nou in hemelsnaam met een meid? Ik wilde eigenlijk wel nóg een jochie, daarvan wist ik tenminste hoe ze werkten
Inmiddels zie ik enorm uit naar onze dochter (nog 10 dagen) want als de lijn zich voorzet, dan lijkt ze op mijn oma/moeder/mijzelf. En dat vind ik leuk
De eigenwijzigheid/puberbotsingen (herkenbaar Bambi ) neem ik daarbij voor lief, heb het zelf ook gehad met mijn eigen moeder
Man en ik waren er beiden zo van overtuigd dat we een meisje zouden krijgen, dat we ons eigenlijk daarop ingesteld hebben qua naam verzinnen, kaartje uitzoeken etc. Alleen de kleertjes waren gék genoeg wél voor een jongen geshopt. Toen dus bij de keizersnede bleek dat het inderdaad een jongetje was, moesten we eerst nog overleggen over de naam
(best lullig eigenlijk )Toen ik zwanger werd van de tweede, wist ik eigenlijk gelijk al dat het een meisje zou zijn. Alle symptomen waren zó anders dan bij zoon! Maar wat moest ik nou in hemelsnaam met een meid? Ik wilde eigenlijk wel nóg een jochie, daarvan wist ik tenminste hoe ze werkten
Inmiddels zie ik enorm uit naar onze dochter (nog 10 dagen) want als de lijn zich voorzet, dan lijkt ze op mijn oma/moeder/mijzelf. En dat vind ik leuk
De eigenwijzigheid/puberbotsingen (herkenbaar Bambi
) neem ik daarbij voor lief, heb het zelf ook gehad met mijn eigen moeder
maandag 25 februari 2008 om 09:57
maandag 25 februari 2008 om 10:17
Ook ik zag een beetje op tegen de mogelijkheid dat ik een zoontje zou krijgen omdat ik uit een echt meisjes gezin kom. Ik heb echter expres niet willen weten bij de echo's wat het geslacht was. Het leven is nou eenmaal zo dat je niet altijd krijgt wat je wilt en het feit dat ik uberhaupt een kindje zou krijgen vond ik al meer dan ik wensen kon. Na de geboorte van mijn zoontje was ik binnen een seconde verliefd op hem. Dit was mijn kind en dat moest geen meisje zijn. Inmiddels heb ik nog een zoontje en het is helemaal goed!
Mijn zus heeft wel tijdens haar zwangerschap geweten dat ze een jongen kreeg. Ze is er twee dagen van slag van geweest. Daar heeft ze nu zoveel spijt van naar haar zoontje toe want ook zij had na de geboorte hetzelfde gevoel als ik.
Mijn zus heeft wel tijdens haar zwangerschap geweten dat ze een jongen kreeg. Ze is er twee dagen van slag van geweest. Daar heeft ze nu zoveel spijt van naar haar zoontje toe want ook zij had na de geboorte hetzelfde gevoel als ik.
maandag 25 februari 2008 om 10:49
Ik heb een zoon en op zich herken ik het gevoel dat je denkt dat je een dochter krijgt. Dat gevoel had ik ook voor de 20 weken echo. Ook begrijp ik dat je een voorkeur hebt. Niet zozeer dat je het andere geslacht afwijst, maar inderdaad het sterke gevoel dat het een bepaald geslacht is.
Wat ik niet begrijp zijn de opmerkingen dat je niet zou weten wat je zou moeten doen met (in dit geval) een zoon wanneer je denkt dat het een meisje is.
Hoe bedoel je niet weten wat je met een zoon moet doen? Voeden? Verzorgen? Vertroetelen? Eten geven? Spelen? Voorlezen? Ik snap geheel niet wat daar anders aan is dan wanneer je een meisje hebt. Ok, met meisje kan je misschien tutten zoals sommige opmerken. Maar stel je tut niet met een jongen (deed ik wel), dan weet je verder toch wel wat je moet doen???
Ik vind het een aparte uitdrukking...
Wat ik niet begrijp zijn de opmerkingen dat je niet zou weten wat je zou moeten doen met (in dit geval) een zoon wanneer je denkt dat het een meisje is.
Hoe bedoel je niet weten wat je met een zoon moet doen? Voeden? Verzorgen? Vertroetelen? Eten geven? Spelen? Voorlezen? Ik snap geheel niet wat daar anders aan is dan wanneer je een meisje hebt. Ok, met meisje kan je misschien tutten zoals sommige opmerken. Maar stel je tut niet met een jongen (deed ik wel
), dan weet je verder toch wel wat je moet doen??? Ik vind het een aparte uitdrukking...
maandag 25 februari 2008 om 12:24
Ik dacht altijd dat ik een meisjesmoeder zou zijn, maar vanaf het moment dat ik hoorde dat ik een jongetje zou krijgen, was ik verkocht en nu kan ik me niks anders meer voorstellen dan mijn eigen kleine lieve mooie kereltje.
Don't waste your time on jealousy,
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
Sometimes you're ahead, sometimes you're behind.
maandag 25 februari 2008 om 12:29
Ik snap het geloof ik niet helemaal.
Hoe kun je nu zeggen; wat moet ik met een jongen/meisje
Je kind is toch je kind en daar houdt je onvoorwaardelijk van.
Ik ben nu 8 weken zwanger en mij maakt het totaal niet uit wat het wordt.
Mijn voorgevoel zegt een meisje, maar als er een stukje extra aan zit () ook geweldig!
Sinds het programma Babyboom en de verhalen hier op het topic weet ik dat je al blij moet zijn dat je kinderen mag krijgen.
Het is allemaal niet zo vanzelfs sprekend en ik word er eigenlijk behoorlijk kriegel van als mensen hier alles maar denken te plannen.
Hoe kun je nu zeggen; wat moet ik met een jongen/meisje
Je kind is toch je kind en daar houdt je onvoorwaardelijk van.
Ik ben nu 8 weken zwanger en mij maakt het totaal niet uit wat het wordt.
Mijn voorgevoel zegt een meisje, maar als er een stukje extra aan zit (
) ook geweldig!Sinds het programma Babyboom en de verhalen hier op het topic weet ik dat je al blij moet zijn dat je kinderen mag krijgen.
Het is allemaal niet zo vanzelfs sprekend en ik word er eigenlijk behoorlijk kriegel van als mensen hier alles maar denken te plannen.
Frankly my dear, I don"t give a damn
maandag 25 februari 2008 om 12:49
Zo gek is Yenthes post nog niet hoor. Ze zegt toch niet dat een jongentje niet gewenst is? Alleen dat ze gaat proberen het lot een handje te helpen om een meisje te 'maken'. En dat kan. Natuurlijk is het geen garantie, maar je kan wel degelijk het lot proberen een handje te helpen. Jongentjeszaadjes zwemmen nou eenmaal sneller, maar meisjeszaadjes leven nou eenmaal langer.
Ik zelf ben moeder van 1 zoon en 2 dochters. Bij zoon 'wist' ik vanaf dag 1 dat ik zwanger was en ook 'wist' ik dat het een jongen was. Ik heb nooit een pretecho gehad en de 20-weken echo was er toen nog niet standaard, ik wilde het ook niet weten van tevoren, maar het was voor mij volkomen vanzelfsprekend dat er een jongen werd geboren.
Ik weet niet of ik het nou ook echt hoopte, ik had meer gewoon helemaal niet met een meisje rekening gehouden (maar als het dat wel was geweest, was het ook heel erg leuk natuurlijk,).
Het leek me wel heel leuk om eerst een jongen en dan een meisje te krijgen.
Hoewel, als ik moest kiezen tussen alleen dochters of alleen zonen (van tevoren he, nu ik in het 'bezit' ben van beiden kan ik dat niet meer zeggen) ik toch wel voor dochters had gekozen.
Gek eigenlijk, ik wenste mijn hele leven al een dochter, en toch hoopte ik dat ons eerste kindje een zoontje zou zijn.
Bij dochter wist ik juist helemaal niet dat ik zwanger was, kwam er 'pas' met 6/7 weken achter en ik had ook geen gevoel over wat het zou zijn. Maar omdat de zwangerschap heel anders was dan die van zoon (een stuk minder relaxed ook) dacht ik 'dan zal het wel een meisje zijn' en dat klopte ook, op de echo van 24 weken (ik vloeide nog tot 24 weken) lag ze er pontificaal voor en was het overduidelijk een meisje, de echoscopiste hoefde niks te zeggen, ik zag het al.
En ik was er superblij mee, voelde me enorm rijk; een zoon en een dochter! Heb het dan ook overal uitgebazuind: wij krijgen een dochter, joepie!
De laatste keer maakte het me niks uit, maar ik dacht dat het een meisje was, hoewel het gevoel niet zo sterk was als bij zoon. Het was ook een meisje zagen we met 20 weken, maar toch heb ik de babykamer neutraal gehouden omdat ik steeds dacht "misschien hebben ze het wel niet goed gezien", vooral ook omdat deze keer het minder duidelijk was dan bij oudste dochter. Het was idd een meid en ik vond dat toch wel heel leuk, vooral ook omdat oudste dochter zoveel van die schattige kleertjes had die andere dochter dan ook aankon, erg he en omdat ik dat getut met meisjes wel heel erg leuk vind. Maar echt per sé een meisje willen had ik niet, mijn zoon is namelijk ook heel erg leuk
Ik moet wel eerlijk zeggen dat, had ik twee jongens gehad, ik wel heel erg op een meisje zou hebben gehoopt. Want een dochter, daar droom ik al mijn hele leven van (zoals ik hierboven ook al zei).
Ik zelf ben moeder van 1 zoon en 2 dochters. Bij zoon 'wist' ik vanaf dag 1 dat ik zwanger was en ook 'wist' ik dat het een jongen was. Ik heb nooit een pretecho gehad en de 20-weken echo was er toen nog niet standaard, ik wilde het ook niet weten van tevoren, maar het was voor mij volkomen vanzelfsprekend dat er een jongen werd geboren.
Ik weet niet of ik het nou ook echt hoopte, ik had meer gewoon helemaal niet met een meisje rekening gehouden (maar als het dat wel was geweest, was het ook heel erg leuk natuurlijk,).
Het leek me wel heel leuk om eerst een jongen en dan een meisje te krijgen.
Hoewel, als ik moest kiezen tussen alleen dochters of alleen zonen (van tevoren he, nu ik in het 'bezit' ben van beiden kan ik dat niet meer zeggen) ik toch wel voor dochters had gekozen.
Gek eigenlijk, ik wenste mijn hele leven al een dochter, en toch hoopte ik dat ons eerste kindje een zoontje zou zijn.
Bij dochter wist ik juist helemaal niet dat ik zwanger was, kwam er 'pas' met 6/7 weken achter en ik had ook geen gevoel over wat het zou zijn. Maar omdat de zwangerschap heel anders was dan die van zoon (een stuk minder relaxed ook) dacht ik 'dan zal het wel een meisje zijn' en dat klopte ook, op de echo van 24 weken (ik vloeide nog tot 24 weken) lag ze er pontificaal voor en was het overduidelijk een meisje, de echoscopiste hoefde niks te zeggen, ik zag het al.
En ik was er superblij mee, voelde me enorm rijk; een zoon en een dochter! Heb het dan ook overal uitgebazuind: wij krijgen een dochter, joepie!
De laatste keer maakte het me niks uit, maar ik dacht dat het een meisje was, hoewel het gevoel niet zo sterk was als bij zoon. Het was ook een meisje zagen we met 20 weken, maar toch heb ik de babykamer neutraal gehouden omdat ik steeds dacht "misschien hebben ze het wel niet goed gezien", vooral ook omdat deze keer het minder duidelijk was dan bij oudste dochter. Het was idd een meid en ik vond dat toch wel heel leuk, vooral ook omdat oudste dochter zoveel van die schattige kleertjes had die andere dochter dan ook aankon, erg he
en omdat ik dat getut met meisjes wel heel erg leuk vind. Maar echt per sé een meisje willen had ik niet, mijn zoon is namelijk ook heel erg leuk Ik moet wel eerlijk zeggen dat, had ik twee jongens gehad, ik wel heel erg op een meisje zou hebben gehoopt. Want een dochter, daar droom ik al mijn hele leven van (zoals ik hierboven ook al zei).
Whatever, I do what I want
maandag 25 februari 2008 om 12:50
Ik geloof ook niet in een jongens of meisje moeder. Je wordt moeder en je past je aan aan de situatie. Al voel je je een meisje moeder die graag kantje jurkjes aantrekt, met haar fruts en met barbies speelt, wanneer je een zoon krijgt pas je je razendsnel aan.
Je wordt 'gewoon' moeder, met al je voorkeuren, afkeuren, gewoontes, hebbelijkheden en onhebbelijkheden!
Je wordt 'gewoon' moeder, met al je voorkeuren, afkeuren, gewoontes, hebbelijkheden en onhebbelijkheden!
