Kinderen
alle pijlers
Kind (6) hoogsensitief en/of 'gewoon' in ingewikkelde fase?
donderdag 11 november 2021 om 13:49
Hoi allen,
Onze dochter van 6 is, tot nu toe, eigenlijk altijd een zondagskind geweest (afkloppen). Vrolijk, sociaal, prima op school, etcetera. Nu ze in groep 3 zit, is haar wereld weer een stuk groter geworden; meer 'echt' leren en minder spelen, maar gelukkig heeft ze haar draai gevonden - tot dusver allemaal prima.
Wat me echter opvalt: sinds een paar weken lijkt het alsof ze een stuk gevoeliger is geworden dan voorheen. Voorbeeld: als ze (buiten school) langer dan 2,5 uur met een vriendinnetje speelt, is ze daarna enorm overprikkeld en moet ze minimaal een uur bijkomen van alle indrukken, lawaai en dynamiek. Na een verjaardagspartijtje: idem dito. Hoewel ze graag met anderen speelt, is ze echt een spons voor alle energie die 'vrijkomt' bij sociale gebeurtenissen - en die energie komt er dan later uit.
Die gevoeligheid zien we nu echter ook op andere momenten, bijvoorbeeld ook als er een 'overgang' plaatsvindt: van wakker naar slapen (onwijs onrustig als ze naar bed gaat), van slapen naar 's ochtends opstaan (moet heeeeel rustig), 's ochtends de deur uit (moet ook heeeeel relaxt), etc. Ik vind het hierbij heel moeilijk om te bepalen: wat is nou wijsheid? Haar (tot op zekere hoogte) tegemoet komen, of gewoon zeggen: 'En nu is het klaar en doe je je jas aan!', met als gevolg dat je 's ochtends letterlijk een gevecht moet leveren met een huilend kind, dat dan al helemáál niet goed naar school te krijgen is?
Vooropgesteld: dochter en ik (en mijn man/haar vader) hebben een warme en liefdevolle band. Ik wil niets liever dan rekening houden met haar gevoeligheden, ook omdat ik mezelf in haar herken toen ik klein was. Ik vind het soms echter ook behoorlijk stressvol en vraag me af in hoeverre haar gedrag herkenbaar is - al dan niet als een fase van een kind dat net in groep 3 zit.
Ervaringen?
Onze dochter van 6 is, tot nu toe, eigenlijk altijd een zondagskind geweest (afkloppen). Vrolijk, sociaal, prima op school, etcetera. Nu ze in groep 3 zit, is haar wereld weer een stuk groter geworden; meer 'echt' leren en minder spelen, maar gelukkig heeft ze haar draai gevonden - tot dusver allemaal prima.
Wat me echter opvalt: sinds een paar weken lijkt het alsof ze een stuk gevoeliger is geworden dan voorheen. Voorbeeld: als ze (buiten school) langer dan 2,5 uur met een vriendinnetje speelt, is ze daarna enorm overprikkeld en moet ze minimaal een uur bijkomen van alle indrukken, lawaai en dynamiek. Na een verjaardagspartijtje: idem dito. Hoewel ze graag met anderen speelt, is ze echt een spons voor alle energie die 'vrijkomt' bij sociale gebeurtenissen - en die energie komt er dan later uit.
Die gevoeligheid zien we nu echter ook op andere momenten, bijvoorbeeld ook als er een 'overgang' plaatsvindt: van wakker naar slapen (onwijs onrustig als ze naar bed gaat), van slapen naar 's ochtends opstaan (moet heeeeel rustig), 's ochtends de deur uit (moet ook heeeeel relaxt), etc. Ik vind het hierbij heel moeilijk om te bepalen: wat is nou wijsheid? Haar (tot op zekere hoogte) tegemoet komen, of gewoon zeggen: 'En nu is het klaar en doe je je jas aan!', met als gevolg dat je 's ochtends letterlijk een gevecht moet leveren met een huilend kind, dat dan al helemáál niet goed naar school te krijgen is?
Vooropgesteld: dochter en ik (en mijn man/haar vader) hebben een warme en liefdevolle band. Ik wil niets liever dan rekening houden met haar gevoeligheden, ook omdat ik mezelf in haar herken toen ik klein was. Ik vind het soms echter ook behoorlijk stressvol en vraag me af in hoeverre haar gedrag herkenbaar is - al dan niet als een fase van een kind dat net in groep 3 zit.
Ervaringen?
donderdag 11 november 2021 om 14:01
Groep drie is nieuw, spannend, "moeilijk". Het is november, bijna Sinterklaas; ik denk dat je dochter vooral moe is, eigenlijk. Juist tussen de herfst-en kerstvakantie merkte ik bij mijn groep drie, een hoop kindjes echt wel ff een dip.
En er zullen best een hoop kinderen zijn die daar geen last van hebben, maar als je dochter gewoon wat gevoeliger is, dan kan het dit best wel eens zijn
Zo te lezen doe je het hartstikke goed! Veel rust inbouwen, niet stressen, en na de kerstvakantie (waarin er lekker een goede rustweek ná Nieuwjaar is) zul je zien dat ze vast weer wat relaxter is
En er zullen best een hoop kinderen zijn die daar geen last van hebben, maar als je dochter gewoon wat gevoeliger is, dan kan het dit best wel eens zijn
Zo te lezen doe je het hartstikke goed! Veel rust inbouwen, niet stressen, en na de kerstvakantie (waarin er lekker een goede rustweek ná Nieuwjaar is) zul je zien dat ze vast weer wat relaxter is
donderdag 11 november 2021 om 14:12
@Irish_Wasser_Woman > Dankjewel voor je aardige en geruststellende woorden <3
Vanzelfsprekend doen we wat we kunnen om rekening te houden met haar persoonlijkheid (en, for what it's worth: ik herken veel van haar persoonlijkheidskenmerken in het lijstje voor 'hoogsensitieve' kinderen (hoewel ik eigenlijk niks heb met die labels)).
We proberen voorspelbaar te zijn, drukke speeldates te beperken en het thuis rustig en gezellig te hebben. Maar in deze periode lijkt het soms ook alsof ze mij/ons wil uittesten: hoevéél rekening houden we met haar en wanneer wordt het onredelijk?
Ik vind dat superlastig, omdat er, zeker tijdens de ochtendstress (> op tijd klaar zijn en naar school) gewoon geen ruimte is voor ellenlang troosten/rekening houden met/getreuzel en gedoe. Het scenario van een huilend kind dat je helemáál niet meer naar school krijgt, met alle gevolgen van dien, vind ik behoorlijk stressvol. (Terwijl ze school op zich dus wél leuk vindt!) Hoe doen andere ouders dat??
Vanzelfsprekend doen we wat we kunnen om rekening te houden met haar persoonlijkheid (en, for what it's worth: ik herken veel van haar persoonlijkheidskenmerken in het lijstje voor 'hoogsensitieve' kinderen (hoewel ik eigenlijk niks heb met die labels)).
We proberen voorspelbaar te zijn, drukke speeldates te beperken en het thuis rustig en gezellig te hebben. Maar in deze periode lijkt het soms ook alsof ze mij/ons wil uittesten: hoevéél rekening houden we met haar en wanneer wordt het onredelijk?
Ik vind dat superlastig, omdat er, zeker tijdens de ochtendstress (> op tijd klaar zijn en naar school) gewoon geen ruimte is voor ellenlang troosten/rekening houden met/getreuzel en gedoe. Het scenario van een huilend kind dat je helemáál niet meer naar school krijgt, met alle gevolgen van dien, vind ik behoorlijk stressvol. (Terwijl ze school op zich dus wél leuk vindt!) Hoe doen andere ouders dat??
donderdag 11 november 2021 om 14:17
Rustig blijven en vooral niet opjagen. Hier precies hetzelfde, alleen is onze dochter inmiddels 10. Het werkt averechts als je gaat stressen. Dus neem ‘s morgens flink de tijd samen en als er dan nog tijd over is, dan is dat alleen maar prima. Nog even tv kijken en dan naar school. Maar roepen dat de melk nog op moet en dat de tandenborstel al klaar ligt etc. was bij ons altijd een recept voor huilen en drama.
donderdag 11 november 2021 om 14:20
Deels wel herkenbaar. Mijn nu 9-jarige heeft er ook wel last van. Naast het gevoelige heeft mijn kind ook nog eens een hele sterke eigen wil. En ik wil best meegaan in die sterke wil, maar tot op zekere hoogte, maar ik heb wel van sommige dingen meer zijn probleem gemaakt. Ik heb op mijn telefoon een wekker gezet om 8.15 en dan moeten we klaar maken voor school en dan is er dus geen tijd meer voor fratsen (nog even dit doen). School is amper 5 minuten fietsen, dus ze hebben dan tijd genoeg. En ze zijn ook wel eens door hun getreuzel te laat op school gekomen. Juf of meester maakt er dan wel een opmerking over (naar kind, ik heb na de kleuters geen commentaar meer gehad op te laat op school zijn van mijn kinderen) Maar goed, bij ons werkt dit wel.
Ook keuzes bieden werkt. Kind heeft een tijdje gehad dat hij met de auto gebracht wilde worden (vooral als het regent). Het is nog geen 500 meter, je kunt kiezen, lopend of op de fiets, nee dat vond ie niet leuk, maar ik ben gekke Henkie niet (auto kost meer tijd dan fietsen
Ook keuzes bieden werkt. Kind heeft een tijdje gehad dat hij met de auto gebracht wilde worden (vooral als het regent). Het is nog geen 500 meter, je kunt kiezen, lopend of op de fiets, nee dat vond ie niet leuk, maar ik ben gekke Henkie niet (auto kost meer tijd dan fietsen
donderdag 11 november 2021 om 14:25
StrawberryCupCake schreef: ↑11-11-2021 14:12Ik vind dat superlastig, omdat er, zeker tijdens de ochtendstress (> op tijd klaar zijn en naar school) gewoon geen ruimte is voor ellenlang troosten/rekening houden met/getreuzel en gedoe. Het scenario van een huilend kind dat je helemáál niet meer naar school krijgt, met alle gevolgen van dien, vind ik behoorlijk stressvol. (Terwijl ze school op zich dus wél leuk vindt!) Hoe doen andere ouders dat??
Bij ons hielp het als wij niet gestressd waren. Hoe meer wij trokken, hoe meer zij haar hakken in het zand zette. Loslaten en langzaam doen zorgde voor ontspannender en snellere ochtenden.
donderdag 11 november 2021 om 14:27
Overgang naar groep 3 is heftig. Onze dochter is ook heel gevoelig voor prikkels en ontwikkelt snel angsten. Bij haar op school was het vrij chaotisch met open leerpleinen en steeds wisselende groepjes en leerkrachten per 'vak'.
Dit ging vrij snel helemaal niet goed. Ze trok het niet om na school nog wat af te spreken, vaak last van buikpijn en werd voor steeds meer dingen bang. Ze vindt kleding vaak ook niet lekker zitten, vooral als het te strak zit of ze de naden voelt. In de ochtend was dit vaak een drama. Als ik dit push dan raakt ze helemaal over haar toeren dus daarover ga ik geen ruzie meer maken en probeer ik rekening te houden met haar. Ik merkte dat het erger werd als ze nog moe was of net wakker en ging in de avond al samen kleding klaarleggen waarvan zij dacht dat het lekker zou zitten.
Omdat ze er zelf nog het meeste last van had hebben we hulp gezocht bij de psycholoog en die gaf aan dat ze heel gevoelig is en dat we rekening moeten houden met bv het inplannen van veel zaken op 1 dag. We hebben toen ook besloten dat ze naar een andere school zou gaan met een vaste klas en leerkracht. Sinds we dat hebben gedaan hebben wij een ander kind. Ik denk dat je als ouder best aanvoelt of ze je uitproberen of dat ze het echt niet trekt. En choose your battles.
Als ik nu terugkijk op de babytijd is ze altijd al zo gevoelig geweest, ik kon het toen alleen niet plaatsen. bijvoorbeeld sterke geuren brachten haar van haar stuk als baby of de overgang van melk naar vaste voeding was heel moeilijk. Veel puzzelstukjes vallen op hun plek. Het helpt mij in het geduld hebben dat ik ervan overtuigd ben dat zij er ook niets aan kan doen. tot slot: ze zal toch moeten kunnen meedoen in de wereld, dus zij zal zich ook aan moeten passen. Uiteindelijk hopen we een mooie middenweg te kunnen bewandelen.
Dit ging vrij snel helemaal niet goed. Ze trok het niet om na school nog wat af te spreken, vaak last van buikpijn en werd voor steeds meer dingen bang. Ze vindt kleding vaak ook niet lekker zitten, vooral als het te strak zit of ze de naden voelt. In de ochtend was dit vaak een drama. Als ik dit push dan raakt ze helemaal over haar toeren dus daarover ga ik geen ruzie meer maken en probeer ik rekening te houden met haar. Ik merkte dat het erger werd als ze nog moe was of net wakker en ging in de avond al samen kleding klaarleggen waarvan zij dacht dat het lekker zou zitten.
Omdat ze er zelf nog het meeste last van had hebben we hulp gezocht bij de psycholoog en die gaf aan dat ze heel gevoelig is en dat we rekening moeten houden met bv het inplannen van veel zaken op 1 dag. We hebben toen ook besloten dat ze naar een andere school zou gaan met een vaste klas en leerkracht. Sinds we dat hebben gedaan hebben wij een ander kind. Ik denk dat je als ouder best aanvoelt of ze je uitproberen of dat ze het echt niet trekt. En choose your battles.
Als ik nu terugkijk op de babytijd is ze altijd al zo gevoelig geweest, ik kon het toen alleen niet plaatsen. bijvoorbeeld sterke geuren brachten haar van haar stuk als baby of de overgang van melk naar vaste voeding was heel moeilijk. Veel puzzelstukjes vallen op hun plek. Het helpt mij in het geduld hebben dat ik ervan overtuigd ben dat zij er ook niets aan kan doen. tot slot: ze zal toch moeten kunnen meedoen in de wereld, dus zij zal zich ook aan moeten passen. Uiteindelijk hopen we een mooie middenweg te kunnen bewandelen.
donderdag 11 november 2021 om 14:30
Dank voor de reacties! Ik doe 's ochtends inderdaad ruuuustig aan (althans, die indruk probeer ik te wekken 
), om haar maar niet op te jagen.
Het suffe is, dat het soms heel lang goed gaat (ontbijten, beetje kletsen), totdat er een minuscuul dingetje misgaat - en dan zie ik haar gezicht betrekken en denk ik: neeeee, daar gaan we weer. Met een beetje geluk kan ik haar dan afleiden en komt het goed, maar soms gaat het van kwaad tot erger en... nou ja, dan is de shit aan. Daardoor loop ik 's ochtends best op eieren, best vermoeiend.
), om haar maar niet op te jagen. Het suffe is, dat het soms heel lang goed gaat (ontbijten, beetje kletsen), totdat er een minuscuul dingetje misgaat - en dan zie ik haar gezicht betrekken en denk ik: neeeee, daar gaan we weer. Met een beetje geluk kan ik haar dan afleiden en komt het goed, maar soms gaat het van kwaad tot erger en... nou ja, dan is de shit aan. Daardoor loop ik 's ochtends best op eieren, best vermoeiend.
donderdag 11 november 2021 om 14:33
herkenbaar! Probeer niet alleen ogenschijnlijk rustig te blijven maar ook in jezelf. Als jij denkt: neeeeeeee daar gaan we weerStrawberryCupCake schreef: ↑11-11-2021 14:30Dank voor de reacties! Ik doe 's ochtends inderdaad ruuuustig aan (althans, die indruk probeer ik te wekken
Het suffe is, dat het soms heel lang goed gaat (ontbijten, beetje kletsen), totdat er een minuscuul dingetje misgaat - en dan zie ik haar gezicht betrekken en denk ik: neeeee, daar gaan we weer. Met een beetje geluk kan ik haar dan afleiden en komt het goed, maar soms gaat het van kwaad tot erger en... nou ja, dan is de shit aan. Daardoor loop ik 's ochtends best op eieren, best vermoeiend.
dan voelt zij dat ook want ze is heel gevoelig.
Ik ben in die tijd gaan mediteren, dat hielp mij enorm om de rust ook te voelen van binnen. En als je extra tijd inbouwt, zorgt dat alles klaar ligt (kleding, lunchpakket, ik dekte de tafel voordat de kinderen wakker waren heeeel zachtjes, mijn werktas stond klaar) maakt het niet zo heel veel uit als je er wat langer over doet en dat straal je dan ook uit waardoor het soepeler liep.
donderdag 11 november 2021 om 14:37
@ reckless: Oow, sommige dingen zijn heel herkenbaar. Gevoelig voor prikkels, soms buikpijn, merkjes/naden in kleding zijn een crime en extra gevoelig als ze moe is (logisch) en als ze net wakker is > die 'overgangen'.
Ondanks dat ze met groep 3/4/5 in dezelfde klas zit (montessori), vindt ze het op school dus wel leuk en gezellig. De juf weet ervan en let er ook op - als onze dochter overweldigd raakt, mag ze bijv. een koptelefoon op. En inderdaad: we plannen bewust niet te veel dingen op één dag. Nu met Sinterklaas en Kerst voor de deur is dat weer een jaarlijkse uitdaging
Ondanks dat ze met groep 3/4/5 in dezelfde klas zit (montessori), vindt ze het op school dus wel leuk en gezellig. De juf weet ervan en let er ook op - als onze dochter overweldigd raakt, mag ze bijv. een koptelefoon op. En inderdaad: we plannen bewust niet te veel dingen op één dag. Nu met Sinterklaas en Kerst voor de deur is dat weer een jaarlijkse uitdaging
donderdag 11 november 2021 om 14:38
StrawberryCupCake schreef: ↑11-11-2021 14:30Dank voor de reacties! Ik doe 's ochtends inderdaad ruuuustig aan (althans, die indruk probeer ik te wekken
Het suffe is, dat het soms heel lang goed gaat (ontbijten, beetje kletsen), totdat er een minuscuul dingetje misgaat - en dan zie ik haar gezicht betrekken en denk ik: neeeee, daar gaan we weer. Met een beetje geluk kan ik haar dan afleiden en komt het goed, maar soms gaat het van kwaad tot erger en... nou ja, dan is de shit aan. Daardoor loop ik 's ochtends best op eieren, best vermoeiend.
Ik herken het helemaal hoor, wij hebben jaren die stress gehad. Rustig doen was symptoombestrijding, geen probleemoplossing. Het probleem was dat kind school vreselijk vond. Rustig doen hielp ons allen om kind enigszins okee op school te krijgen, maar het probleem veranderde er niet door, school bleef even stom.
donderdag 11 november 2021 om 14:39
Wat vervelend zeg TO, ik zou het gewoon goed in de gaten houden en zorgen dat ze ook gewoon tijd heeft om bij te komen van de prikkels, en als je je zorgen maakt gewoon aan de bel trekken.
Groep 3 is natuurlijk een hele nieuwe fase, ze leert veel meer dat kost natuurlijk ook energie en levert ook prikkels op.
De klok is natuurlijk een uur terug gegaan, mijn kinderen hebben daar gelukkig tot nu toe weinig last van gehad maar ik hoor in mijn omgeving best veel ouders over dat hun kinderen er wel last van hebben.
De dagen zijn korter, ik merk aan mezelf wel dat ik lastiger op sta en ook wat slechter slaap.
Probeer niet te stressen en een lekker ritme te zoeken voor het opstaan en klaarmaken en voor het slapen gaan. En zoals ik al zei, als je twijfelt gewoon even aan de bel trekken!
Groep 3 is natuurlijk een hele nieuwe fase, ze leert veel meer dat kost natuurlijk ook energie en levert ook prikkels op.
De klok is natuurlijk een uur terug gegaan, mijn kinderen hebben daar gelukkig tot nu toe weinig last van gehad maar ik hoor in mijn omgeving best veel ouders over dat hun kinderen er wel last van hebben.
De dagen zijn korter, ik merk aan mezelf wel dat ik lastiger op sta en ook wat slechter slaap.
Probeer niet te stressen en een lekker ritme te zoeken voor het opstaan en klaarmaken en voor het slapen gaan. En zoals ik al zei, als je twijfelt gewoon even aan de bel trekken!
donderdag 11 november 2021 om 14:47
Gelukkig is dit bij onze dochter niet aan de orde (hopelijk blijft dat zo) - ze vindt school leuk en dat blijkt verder uit alles.
donderdag 11 november 2021 om 14:52
maar waarom haal je alle voor haar weg? ze mag ook leren, dat dingen fout kunnen gaan. Afleiden is leuk met een peuter, maar een zesjarige leert van tegenslagen (tegenslagjes).StrawberryCupCake schreef: ↑11-11-2021 14:30Dank voor de reacties! Ik doe 's ochtends inderdaad ruuuustig aan (althans, die indruk probeer ik te wekken
Het suffe is, dat het soms heel lang goed gaat (ontbijten, beetje kletsen), totdat er een minuscuul dingetje misgaat - en dan zie ik haar gezicht betrekken en denk ik: neeeee, daar gaan we weer. Met een beetje geluk kan ik haar dan afleiden en komt het goed, maar soms gaat het van kwaad tot erger en... nou ja, dan is de shit aan. Daardoor loop ik 's ochtends best op eieren, best vermoeiend.
Ze moet ook gaan leren omgaan met haar eigen boosheid.
donderdag 11 november 2021 om 14:59
StrawberryCupCake schreef: ↑11-11-2021 14:47Gelukkig is dit bij onze dochter niet aan de orde (hopelijk blijft dat zo) - ze vindt school leuk en dat blijkt verder uit alles.
Gelukkig. Ik hoop voor je dat haar boosheid geen symptoom is van iets anders, maar gewoon een op zichzelf staand probleem.
donderdag 11 november 2021 om 15:02
Hier heb je helemaal gelijk in, maar wat ik MEGA-ingewikkeld vind: 's ochtends vroeg, met alle tijdsdruk, is er eigenlijk gewoon geen ruimte voor gedoe. Het alternatief is dan namelijk een huilend/bozig/recalcitrant kind, dat met geen mogelijkheid naar school te krijgen is. Het gevolg daarvan vind ik veel te ingrijpend.
donderdag 11 november 2021 om 15:27
Hier ook een 6-jarige, net naar groep 3. Inhoudelijk komt ze heel goed mee en ze vindt school enorm leuk, maar we merken hier ook dat het toch gewoon hard werken is. Ze is echt heel moe na een hele week school. En dan ook nog Sint voor de deur!
Op dit moment speelt ze ook niet vaak met anderen na school, dat redt ze gewoon niet. Ook even weinig afspraken in het weekend.
We staan ‘s morgens ruim op tijd op, dat helpt. We hebben een duidelijke volgorde van wat we ‘s morgens moeten doen. Misschien kun je nog werken met pictogrammen? Dat ze elke keer kan afvinken wat ze al heeft gedaan? (Eten, aankleden, tanden poetsen etc).
Wel veel herkenning hier!
Op dit moment speelt ze ook niet vaak met anderen na school, dat redt ze gewoon niet. Ook even weinig afspraken in het weekend.
We staan ‘s morgens ruim op tijd op, dat helpt. We hebben een duidelijke volgorde van wat we ‘s morgens moeten doen. Misschien kun je nog werken met pictogrammen? Dat ze elke keer kan afvinken wat ze al heeft gedaan? (Eten, aankleden, tanden poetsen etc).
Wel veel herkenning hier!
donderdag 11 november 2021 om 15:34
Klinkt precies als mijn dochter. Bij ons werken twee dingen goed. Vooropgesteld nemen we haar gedrag serieus en proberen haar te helpen, maar wat je zegt, er is niet altijd tijd voor eindeloos getreuzel en vaak is het bij ons zo dat het begint met een sok die niet lekker zit, daarna heeft ze kriebel in haar neus, dan een haar in haar keel, dan wil ze een koek mee naar school, dan zit haar capuchon niet goed, dan heeft ze geen zin in de bso en ga zo maar door en je moet toch weg zien te komen. Dus we tonen begrip en proberen een oplossing te zoeken (andere sokken/trui/noem maar op) maar wel binnen hele duidelijke grenzen. Dus als ze andere sokken wil dan heeft ze 1 minuut om die te pakken en daarna moet het dan ook klaar zijn. Koeken mee naar school doen we niet dus dat zeggen we dan ook heel duidelijk en klaar. Een tweede dat bij ons werkt is een soort 'onverschilligheid' tonen. Heeft ze geen zin om zich aan te kleden of zit geen enkele broek lekker, dan gaat ze toch in haar pyjama of zonder broek naar school. Dat wil ze natuurlijk niet dus dan kiest ze meestal toch eieren voor haar geld.
donderdag 11 november 2021 om 15:36
Precies. Er blijven genoeg tegenslagen over om van te leren: een moment waarop de spanning hoog is en er geen tijd is is niet het beste leermoment.StrawberryCupCake schreef: ↑11-11-2021 15:02Hier heb je helemaal gelijk in, maar wat ik MEGA-ingewikkeld vind: 's ochtends vroeg, met alle tijdsdruk, is er eigenlijk gewoon geen ruimte voor gedoe. Het alternatief is dan namelijk een huilend/bozig/recalcitrant kind, dat met geen mogelijkheid naar school te krijgen is. Het gevolg daarvan vind ik veel te ingrijpend.
Wat hier helpt: ik ben eerder gaan opstaan, en ik mik qua aankomsttijd op 5 minuten eerder dan de school open gaat.
Sindsdien straal ik denk ik iets anders uit, waardoor zoon meer ontspannen is. Hij vindt het ook fijner om een rustige gang en klas in te gaan dan wanneer het gros er al is.
Verder nog een vraag: je zegt dat ze school leuk vindt. Dat is mooi.
Sluit de lesstof/het niveau ook bij haar aan? Meisjes hebben meer dan jongens de neiging zich aan te passen aan de klas, in plaats van te laten merken dat alles te makkelijk/moeilijk is.
Een niet sluitend aanbod op school maakt overprikkeld.
frizz wijzigde dit bericht op 11-11-2021 15:50
0.39% gewijzigd
•
donderdag 11 november 2021 om 15:39
Wat de rest zegt eigenlijk 
De overgang naar groep 3 kan behoorlijk pittig zijn. En nu ook nog Sinterklaas erbij. Wij werden er door de juf voor gewaarschuwd aan het begin van het schooljaar. Zij gaf aan dat de overgang naar groep 3 groot is en veel kinderen het vooral tussen de hersfst- en kerstvakantie even heel moeilijk kunnen hebben.
Wij hebben een pleegkind (met trauma en gedragsproblematiek) dat nogal gevoelig is voor veranderingen en vonden vooral de eerste weken na de zomervakantie super pittig. Hij lijkt zijn draai nu juist een beetje gevonden te hebben, maar we merken in deze (Sinterklaas)tijd wel weer aan hem dat het lontje weer wat kort wordt.
Wij houden ons vast aan de gedachte dat het erbij hoort. We zijn wel behoorlijk strak op ritme en regelmaat en op tijd naar bed. Voor ons niet altijd leuk, maar hij gedijt daar heel goed bij.
De overgang naar groep 3 kan behoorlijk pittig zijn. En nu ook nog Sinterklaas erbij. Wij werden er door de juf voor gewaarschuwd aan het begin van het schooljaar. Zij gaf aan dat de overgang naar groep 3 groot is en veel kinderen het vooral tussen de hersfst- en kerstvakantie even heel moeilijk kunnen hebben.
Wij hebben een pleegkind (met trauma en gedragsproblematiek) dat nogal gevoelig is voor veranderingen en vonden vooral de eerste weken na de zomervakantie super pittig. Hij lijkt zijn draai nu juist een beetje gevonden te hebben, maar we merken in deze (Sinterklaas)tijd wel weer aan hem dat het lontje weer wat kort wordt.
Wij houden ons vast aan de gedachte dat het erbij hoort
. We zijn wel behoorlijk strak op ritme en regelmaat en op tijd naar bed. Voor ons niet altijd leuk, maar hij gedijt daar heel goed bij.
donderdag 11 november 2021 om 15:46
onze dochter kreeg ook de koptelefoon op. Ze zit nu een jaar op de nieuwe school en ik ben zo blij met die beslissing. Zij zat ook met 3-4-5 in een groep en dan gingen ze voor alle verschillende 'vakken' in wisselende groepen naar een andere leerkracht. Ze hadden dus ook geen klaslokalen en haar zintuigen zijn dermate sterk dat ze zich niet kon concentreren. Ze kon door de wisselende groepjes ook niet goed vriendschappen sluiten en als ik haar van school haalde was ze standaard over haar toeren. Andere kinderen vonden haar een beetje hysterisch denk ik. Daardoor sloot ze ook moeilijker vriendschappen. bovendien liep ze volgens school enorm achter en moesten we haar laten onderzoeken op dyslectie en ADD. Dit herkennen ze op de nieuwe school niet, ze is juist heel gefocused en presteert super goed. Het is ook zo dat de psycholoog haar heeft getest en ze haar gevoelig vindt (ik weet niet of hoogsensitief ook een diagnose is die een psycholoog doet) maar ook een hoog iq heeft.StrawberryCupCake schreef: ↑11-11-2021 14:37@ reckless: Oow, sommige dingen zijn heel herkenbaar. Gevoelig voor prikkels, soms buikpijn, merkjes/naden in kleding zijn een crime en extra gevoelig als ze moe is (logisch) en als ze net wakker is > die 'overgangen'.
Ondanks dat ze met groep 3/4/5 in dezelfde klas zit (montessori), vindt ze het op school dus wel leuk en gezellig. De juf weet ervan en let er ook op - als onze dochter overweldigd raakt, mag ze bijv. een koptelefoon op. En inderdaad: we plannen bewust niet te veel dingen op één dag. Nu met Sinterklaas en Kerst voor de deur is dat weer een jaarlijkse uitdaging
