Kind steeds ongelukkiger door slepend conflict klasgenoot

Lang getwijfeld om topic te openen, maar merk dat ik wakker lig van de situatie en kan wel wat input gebruiken.

Vanaf groep 3 kwamen er signalen dat 'Pietje' veel irritatie oproept bij zoon. Hoewel ze eerder wel eens speelden, ontstonden er kleine ruzies bij BSO. Ze waren daar de enige (jongens) van dezelfde leeftijd dus soms misschien ook op elkaar aangewezen.

Ook in de klas groeide de onrust; we werden telefonisch ingelicht wanneer er ruzie was geweest. Had in de tijd toen ze nog speelden sporadisch contact met zijn moeder, en ze vertelde me weleens dat ze moeite had met de juf omdat die niet om kon gaan met het onrustige gedrag van Pietje. Vond dat school er maar mee moest dealen.

Geprobeerd zoon handvatten te geven: je hoeft geen vrienden te worden, maar bent onderdeel van de groep. Zoek hem niet onnodig op, probeer te negeren waar mogelijk, vraag te stoppen met storend gedrag (aan je zitten, tegen je aan springen, giechelen dichtbij je gezicht etc). Als hij niet stopt, vraag juf om hulp.

Waar dit begon in groep 3 als incidenten, groeiden deze in frequentie met de jaren. Zoon wordt bozer in de klas en kan Pietje zeer moeilijk verdragen. Wij werden ingelicht per telefoon, maar rol Pietje wordt niet duidelijk en school doet weinig meer dan ons inlichten. Zeggen dat ook moeder Pietje hierover wordt ingelicht.

Op enig moment zelf kindercoach ingeschakeld, in de hoop meer inzicht in beleving/handelen onze zoon te krijgen. Hier kwam te lang weinig concreets uit.

Halverwege groep 5 tip gekregen van juf voor cursus die hem helpt met woede en wijze van uiten. Info gevraagd en onze zoon stond hier open voor.
Mijn man twijfelde in het begin en vond dat school actievere rol moest gaan spelen, maar omdat de 'lesstof' goede handvatten zouden geven voor ieder kind het gezien als een bonus voor onze zoon. Tevens zag ik voordeel in objectief advies externe partij die veel kennis en ervaring heeft met kinderen. Hem op wachtlijst gezet.

Tweede week groep 6 gebeld door juf over incident. Meteen aangeven niet nog een schooljaar het op deze wijze aan te vliegen. We willen gesprek met moeder, Pietje en ons kind. In dit gesprek kunnen volwassenen gesprek begeleiden en kinderen uitleggen aan elkaar hoe ze de conflicten ervaren. Hopende op begrip voor de ander en duidelijke afspraken. Man meegegaan naar gesprek, juf en moeder hadden weinig aandeel/input.

Conflicten bleven groeien, ik werd tweewekelijks aangesproken op schoolplein waarbij zoon verhaal aan mij moet doen over wat er was gebeurd. Ik vroeg dan ook altijd wat er aan vooraf was gegaan. Gevraagd aan juf oog te hebben waar de onrust begint, want daar zou de oplossing liggen. Helaas kan de juf dit bijna nooit vertellen. Vraag ook naar de rol van Pietje, maar daar komt weinig concreets uit. Wanneer ik vraag op welke wijze men ook moeder en Pietje deel van de oplossing maakt, mag hier in kader van AVG niks over worden gezegd. Juf groep 5 heeft wel eens door laten schemeren dat moeder Pietje niet openstaat voor kritiek op zoon.
Juf groep 6 zei: 'Daar worden ook echt wel gesprekken mee gevoerd hoor!'. Vaak aangegeven dat zij een boze jongen zien, en ik een hele verdrietige jongen thuis heb.

Zoon krijgt halverwege het jaar ook soms conflicten met anderen, bij doorvragen hoor je dat er vaak incidenten met Pietje aan vooraf zijn gegaan. Cursus gevolgd, men heeft een verslag gemaakt waarin staat beschreven dat zoon gevoelig is, zich eerst erg op de achtergrond hield, toen het meer vertrouwd was zich wat mee kon laten slepen in drukte ander. Schakelt te laat volwassene in bij problemen. Advies: school moet actievere rol gaan spelen en eerder ingrijpen. Juf zegt wat verbetering te zien aan gedrag zoon. Tijdens deze cursus is er een incident in de wijk waarin zoon fysiek wordt aangevallen, we zien dit van afstand en grijpen in. Ik schrik van wat ik zie: zoon toont zich geen vechtersbaas maar duikt in elkaar. Andere houding dan op school.

Paar weken geleden moest zoon weer verhaal doen. Pietje en hij hadden gevochten. Beide schuld volgens docent, zoon erkent dit, maar bij doorvragen is er al veel aan vooraf gegaan met Pietje. Gevraagd waarom ik daar alleen zit met zoon en niet samen een gesprek heb met Pietje en zijn moeder? Kon hij niet uitleggen. Zoon gaf andere info toen ik door vroeg, waarom zoon dit niet heeft verteld vraagt docent? Zoon geeft aan sociaal wenselijke antwoorden te geven want trekt toch altijd aan kortste eind.

Door het laatste incident en hoe dit werd opgepakt door school (wordt te lang verhaal alles te beschrijven) gesprek gevraagd met docent, juf en directeur.
IBer moest erbij zitten van laatstgenoemde. Ook hierin bekroop me het gevoel dat de verantwoordelijkheid wordt afgeschoven, maar best gedaan positief af te sluiten. O.a. afspraak gemaakt eerste week schooljaar om tafel gaan met iber, nieuwe docent en zoon voor afspraken. Ik vond wat rust, na de vakantie frisse start in groep 7!

Gisteren gesprek gehad met zoon en aangegeven dat hij in de vakantie lekker met zijn vrienden kan chillen op het schoolplein. Hij zegt: Nou ik heb bijna geen vrienden meer. Ze gaan nu veel om met Pietje, zo ook mijn beste vriend. Ze maken nare opmerkingen en lachen daar dan om met elkaar waar ik bij ben.

Ik heb lang gedacht dat Pietje niet bewust mijn zoon uit de tent wil lokken, dat het nu eenmaal water en vuur is. Maar nu heb ik de indruk dat hier pestgedrag is ontstaan. Ik zie mijn zoon steeds onzekerder en kleiner worden sinds een half jaar. Vrees dat als de ervaringen op het schoolplein negatief zullen zijn deze vakantie, hij erg diep in de put raakt. School lijkt niet te kunnen/willen zien hoe mijn zoon alles ervaart en wat dit doet met hem.

Ik heb overwogen contact te leggen met vertrouwenspersoon van school. Graag wil ik erop vertrouwen dat nieuwe docent (ken ik overigens nog niet) het goed oppakt. Aan de andere kant hebben we te lang vertrouwen gehad in handelen school. Ik weet dat mijn zoon moet werken aan bepaald gedrag: boosheid uiten door met de deur te slaan en de klas verlaten, zich kunnen verplaatsen in een ander. Er liggen zeker leerpunten voor hem. Maar het voelt alsof hij de kans niet krijgt zich hierin te ontwikkelen door de situatie.

Het is een lang verhaal geworden, dank voor het lezen. Ik hoop op tips of mensen die mee willen denken, mijn moedergevoel beperkt teveel mijn blik momenteel.

NB. Diagnoses zijn niet aan de orde. Geen specialist, docent of ander persoon heeft hier aanleiding toe gezien dus die weg willen we niet inslaan.

Pietje en zoon zitten al jaren niet meer op zelfde bso voor de helderheid.

Met kindercreche bedoel je kindercoach neem ik aan. Inderdaad kan iedereen zo'n bordje op de deur hangen. Dat wil niet zeggen dat ze ook allemaal onbekwaam zijn. Desbetreffende persoon had veel ervaring in aansluitend beroep in loondienst, we hebben gedegen onderzoek gedaan. Het kan een kind ook de kans geven vrijuit te praten, en zo tot meer duidelijkheid te komen.

De situatie zoals deze vandaag is, is natuurlijk een proces geweest. Er zijn ook momenten geweest dat het goed of beter ging. Dan leek een stijgende lijn in te zitten. Toen er complimenten moesten worden uitgedeeld een maand geleden door de klas zeiden klasgenoten dat hij minder conflicten had en meer geduld.

Twee weken geleden moesten ze ergens naartoe lopen met de klas. Gekeken hoe dat gaat. Zoon staat als derde achteraan, Pietje gaat met klasgenoot (tevens vriendje van mijn zoon) eerst achteraan staan. Besluit na 30 seconden toch te verplaatsen. Daarna zelfde verhaal, om vervolgens uit te komen achter mijn zoon en zijn klasgenoot/vriendje. Maar het leek niet gericht op het uitlokken van mijn zoon, maar gewoon een ontzettende onrust oid.

In die situaties begrijp ik niet waarom de juf niet ingrijpt en mijn zoon onnodig confronteert met hem. Vragen om problemen wat mij betreft. Daar gaat de eerste druppel al in de emmer.

Ik heb afgelopen week tweemaal van een afstand gekeken naar het schoolplein tijdens de pauze.
Eerste keer speelde zoon met 'de populaire jongens'. Die gingen wat anders doen, zoon liep beetje rond en sluit aan bij andere klasgenoten. Dat ging natuurlijk en oke.
Tweede keer was hij aan het voetballen, had plezier met de anderen, reageerde positief en de kinderen ook op hem.
Hij had fijne dagen gehad want Pietje was afwezig door ziekte. Pietje was terug en er was direct weer stront aan de knikker.

We hebben niet eerder een andere school overwogen omdat je daarmee wel van Pietje af bent, maar mijn zoon ook van zijn vrienden en klasgenoten (overigens staan de andere scholen niet erg goed bekend). Toen we drie jaar geleden zijn verhuisd wilde hij absoluut niet naar een andere school.
Tijdens corona was er natuurlijk geen contact met Pietje, dus was er geen probleem.

Hij is erg gevoelig en kan snel conclusies trekken die misschien niet kloppen. Hij heeft het gevoel dat hij geen vrienden meer heeft, maar ik weet niet of de 'vrienden' dat ook zo ervaren.
Zelf geeft hij aan zich fijn te voelen in de klas. Alleen Pietje is hem tot last.

Waar ik van schrik is dat ik altijd heb gedacht dat Pietje niet met opzet mijn zoon dwarszit. Hij heeft helaas eigenschappen waar mijn zoon knettergek van wordt: springerig, opschepperig, ontzettend druk. En mijn zoon reageert daar met boosheid en wanneer de emmer vol is met het gooien van een boek of een pak slaag op. Pietje zal zich ook storen aan mijn zoon. Maar wat mijn zoon gisteren vertelde geeft me het gevoel dat er een ontwikkeling heeft plaats gevonden, waarin Pietje anderen opstookt. Dat is nieuw voor ons.

Mijn zoon zit sinds enkele maanden op karate (bewuste keuze) en gaat naar twee andere clubjes om sociale contacten te bevorderen.

Zoon wordt niet gedwongen door ons, verre van. Alles gaat in overleg. Hij vond het best fijn en leuk om naar de coach te gaan.
Ook de cursus hebben wij hem voorgelegd, en hem de keuze gegeven of hij deel wilde nemen. Dat wilde hij en heeft het als leuk ervaren.
Wij vallen onze zoon nooit af bij de gesprekken op school, en hij geeft aan zich gesteund te voelen door ons.
We hebben regelmatig gesprekken gehad waarin we met onze vuist op tafel hebben geslagen, maar we lopen vast op 'vertrouw erop dat er ook echt gesprekken zijn met de moeder van Pietje' en 'Verder mag ik niks zeggen ivm de AVG'.
Toen de cursus zich aandiende hebben wij aangegeven dat onze zoon daar van kan leren, maar dat we dan allemaal handvatten hebben hoe hierop te reageren en mee om te gaan. Dus dan is school aan zet om dit toe te passen. Ik sta nog steeds achter de cursus. Ze zouden die training standaard aan scholen moeten aanbieden.