Kind steeds ongelukkiger door slepend conflict klasgenoot

Lang getwijfeld om topic te openen, maar merk dat ik wakker lig van de situatie en kan wel wat input gebruiken.

Vanaf groep 3 kwamen er signalen dat 'Pietje' veel irritatie oproept bij zoon. Hoewel ze eerder wel eens speelden, ontstonden er kleine ruzies bij BSO. Ze waren daar de enige (jongens) van dezelfde leeftijd dus soms misschien ook op elkaar aangewezen.

Ook in de klas groeide de onrust; we werden telefonisch ingelicht wanneer er ruzie was geweest. Had in de tijd toen ze nog speelden sporadisch contact met zijn moeder, en ze vertelde me weleens dat ze moeite had met de juf omdat die niet om kon gaan met het onrustige gedrag van Pietje. Vond dat school er maar mee moest dealen.

Geprobeerd zoon handvatten te geven: je hoeft geen vrienden te worden, maar bent onderdeel van de groep. Zoek hem niet onnodig op, probeer te negeren waar mogelijk, vraag te stoppen met storend gedrag (aan je zitten, tegen je aan springen, giechelen dichtbij je gezicht etc). Als hij niet stopt, vraag juf om hulp.

Waar dit begon in groep 3 als incidenten, groeiden deze in frequentie met de jaren. Zoon wordt bozer in de klas en kan Pietje zeer moeilijk verdragen. Wij werden ingelicht per telefoon, maar rol Pietje wordt niet duidelijk en school doet weinig meer dan ons inlichten. Zeggen dat ook moeder Pietje hierover wordt ingelicht.

Op enig moment zelf kindercoach ingeschakeld, in de hoop meer inzicht in beleving/handelen onze zoon te krijgen. Hier kwam te lang weinig concreets uit.

Halverwege groep 5 tip gekregen van juf voor cursus die hem helpt met woede en wijze van uiten. Info gevraagd en onze zoon stond hier open voor.
Mijn man twijfelde in het begin en vond dat school actievere rol moest gaan spelen, maar omdat de 'lesstof' goede handvatten zouden geven voor ieder kind het gezien als een bonus voor onze zoon. Tevens zag ik voordeel in objectief advies externe partij die veel kennis en ervaring heeft met kinderen. Hem op wachtlijst gezet.

Tweede week groep 6 gebeld door juf over incident. Meteen aangeven niet nog een schooljaar het op deze wijze aan te vliegen. We willen gesprek met moeder, Pietje en ons kind. In dit gesprek kunnen volwassenen gesprek begeleiden en kinderen uitleggen aan elkaar hoe ze de conflicten ervaren. Hopende op begrip voor de ander en duidelijke afspraken. Man meegegaan naar gesprek, juf en moeder hadden weinig aandeel/input.

Conflicten bleven groeien, ik werd tweewekelijks aangesproken op schoolplein waarbij zoon verhaal aan mij moet doen over wat er was gebeurd. Ik vroeg dan ook altijd wat er aan vooraf was gegaan. Gevraagd aan juf oog te hebben waar de onrust begint, want daar zou de oplossing liggen. Helaas kan de juf dit bijna nooit vertellen. Vraag ook naar de rol van Pietje, maar daar komt weinig concreets uit. Wanneer ik vraag op welke wijze men ook moeder en Pietje deel van de oplossing maakt, mag hier in kader van AVG niks over worden gezegd. Juf groep 5 heeft wel eens door laten schemeren dat moeder Pietje niet openstaat voor kritiek op zoon.
Juf groep 6 zei: 'Daar worden ook echt wel gesprekken mee gevoerd hoor!'. Vaak aangegeven dat zij een boze jongen zien, en ik een hele verdrietige jongen thuis heb.

Zoon krijgt halverwege het jaar ook soms conflicten met anderen, bij doorvragen hoor je dat er vaak incidenten met Pietje aan vooraf zijn gegaan. Cursus gevolgd, men heeft een verslag gemaakt waarin staat beschreven dat zoon gevoelig is, zich eerst erg op de achtergrond hield, toen het meer vertrouwd was zich wat mee kon laten slepen in drukte ander. Schakelt te laat volwassene in bij problemen. Advies: school moet actievere rol gaan spelen en eerder ingrijpen. Juf zegt wat verbetering te zien aan gedrag zoon. Tijdens deze cursus is er een incident in de wijk waarin zoon fysiek wordt aangevallen, we zien dit van afstand en grijpen in. Ik schrik van wat ik zie: zoon toont zich geen vechtersbaas maar duikt in elkaar. Andere houding dan op school.

Paar weken geleden moest zoon weer verhaal doen. Pietje en hij hadden gevochten. Beide schuld volgens docent, zoon erkent dit, maar bij doorvragen is er al veel aan vooraf gegaan met Pietje. Gevraagd waarom ik daar alleen zit met zoon en niet samen een gesprek heb met Pietje en zijn moeder? Kon hij niet uitleggen. Zoon gaf andere info toen ik door vroeg, waarom zoon dit niet heeft verteld vraagt docent? Zoon geeft aan sociaal wenselijke antwoorden te geven want trekt toch altijd aan kortste eind.

Door het laatste incident en hoe dit werd opgepakt door school (wordt te lang verhaal alles te beschrijven) gesprek gevraagd met docent, juf en directeur.
IBer moest erbij zitten van laatstgenoemde. Ook hierin bekroop me het gevoel dat de verantwoordelijkheid wordt afgeschoven, maar best gedaan positief af te sluiten. O.a. afspraak gemaakt eerste week schooljaar om tafel gaan met iber, nieuwe docent en zoon voor afspraken. Ik vond wat rust, na de vakantie frisse start in groep 7!

Gisteren gesprek gehad met zoon en aangegeven dat hij in de vakantie lekker met zijn vrienden kan chillen op het schoolplein. Hij zegt: Nou ik heb bijna geen vrienden meer. Ze gaan nu veel om met Pietje, zo ook mijn beste vriend. Ze maken nare opmerkingen en lachen daar dan om met elkaar waar ik bij ben.

Ik heb lang gedacht dat Pietje niet bewust mijn zoon uit de tent wil lokken, dat het nu eenmaal water en vuur is. Maar nu heb ik de indruk dat hier pestgedrag is ontstaan. Ik zie mijn zoon steeds onzekerder en kleiner worden sinds een half jaar. Vrees dat als de ervaringen op het schoolplein negatief zullen zijn deze vakantie, hij erg diep in de put raakt. School lijkt niet te kunnen/willen zien hoe mijn zoon alles ervaart en wat dit doet met hem.

Ik heb overwogen contact te leggen met vertrouwenspersoon van school. Graag wil ik erop vertrouwen dat nieuwe docent (ken ik overigens nog niet) het goed oppakt. Aan de andere kant hebben we te lang vertrouwen gehad in handelen school. Ik weet dat mijn zoon moet werken aan bepaald gedrag: boosheid uiten door met de deur te slaan en de klas verlaten, zich kunnen verplaatsen in een ander. Er liggen zeker leerpunten voor hem. Maar het voelt alsof hij de kans niet krijgt zich hierin te ontwikkelen door de situatie.

Het is een lang verhaal geworden, dank voor het lezen. Ik hoop op tips of mensen die mee willen denken, mijn moedergevoel beperkt teveel mijn blik momenteel.

NB. Diagnoses zijn niet aan de orde. Geen specialist, docent of ander persoon heeft hier aanleiding toe gezien dus die weg willen we niet inslaan.

Klapstoel schreef: ↑

16-07-2023 13:02

Het is helemaal niet zo relevant wie wat wanneer deed en wie begon en wat daarna en toen omdat hij.

En eigenlijk ook niet of Pietjezemoeder wel opvoedt en op het matje komt.

Belangrijk is dat de school bezig is met voorkomen en investeren.

Mee eens. Ik vind het vanzelfsprekend dat als ouder actief op te pakken door kind inzicht te geven en bij te sturen. Maar ook dat je dit als ouders samen met school in goede banen leidt.
Ik begrijp nu dat dit niet vanzelfsprekend is.

Klapstoel schreef: ↑

16-07-2023 13:09

Nee hoor, er zijn ook heel veel goede scholen.
Misschien niet op praktische afstand, maar levensgeluk is ook wat waard hoor.

Daar speelt ook wat anders in mee. Mijn zoon zit momenteel op een school die op afstand is. Dat betekent ook dat spontaan spelen op het schoolplein lastig is wegens de gevaarlijke routes die hij moet fietsen. Op deze leeftijd wordt op het schoolplein spelen belangrijk. Hij mag sinds kort na veel oefenen alleen naar het schoolplein. De andere scholen liggen op een afstand en vooral route dat zou betekenen dat hij voorlopig niet alleen mag fietsen, dat is
onverantwoord.

Noekie-Noek schreef: ↑

16-07-2023 13:45

Maar liever naar school gebracht worden waar hij het naar zijn zin heeft dan zelf mogen fietsen naar een plek waar hij niet wil zijn toch?!

Dat zou ik niet zo willen stellen. Over het algemeen is het voor kinderen op bepaalde leeftijd erg belangrijk om samen op schoolplein te kunnen spelen. Met vriendjes mee naar huis wordt stukken minder. Op schoolplein wordt er aan vriendschappen gebouwd, dat vertaalt zich naar de klas. Een nieuwe school geeft niet per se garanties op succes. Daar spelen meerdere factoren in mee en dit is er één van.

School kiest ervoor apart ouders aan te spreken, ervan uitgaande dat men moeder Pietje ook inlicht.
Ik zou er geen enkel probleem mee hebben om aanwezig te zijn wanneer de desbetreffende gebeurtenis wordt besproken met beide jongens. Ik zie niet in dat de meerwaarde is van ouders inlichten, maar er geen vervolg aan geven door met elkaar in gesprek te gaan voor een oplossing.

School geeft aan dat beide jongens onderdeel zijn van het probleem. Dan vind ik dat wij als ouders ook verantwoordelijkheid moeten nemen onze kinderen bij te sturen. Nogmaals, Pietje hoeft niet besproken te worden, de gebeurtenis wel. Blijkbaar is dat niet (meer) gebruikelijk.

Zoon leren omgaan met gedrag van Pietje is wel lastig als je een eenzijdig verhaal hebt.

Eigen schoolplein is voor zoon een leuke stap in verkrijgen van extra vrijheid. In de wijk zitten de kinderen op de buurt school en is er geen aansluiting. Hebben beide mijn kinderen hun best voor gedaan, is niet gelukt en helaas ook niet zo'n fijne plek. Zoon was 'bevriend' met jongen uit de straat, maar die maakte misbruik van hem en zoon heeft na meerdere teleurstellingen contact beëindigd. Jongen is ook niet meer woonachtig in eigen wijk.

Toen we verhuisden naar andere wijk kinderen op en neer gereden, met vriendjes, zonder vriendjes, geen probleem.
Maar hij zit in een fase waarin men graag samenkomt bij school, en niet echt spelen bij iemand. Ze gaan 'chillen' op school, zoals ze dat zelf benoemen.
Dus veel energie erin gestoken zoon verkeersveilig op die weg te leren fietsen. Dat mag hij sinds kort en is hij erg trots op.

Dus het was een hele logische opmerking: nog een week dan heb je vakantie en dan kun je lekker met je vrienden op het schoolplein chillen.

Ov is nog wel een goede tip, dat zal ik eens onderzoeken.

Vanillana schreef: ↑

16-07-2023 16:01

Oh, en dit kan op een nieuwe school totaal anders zijn. Ik herken het namelijk totaal niet. Sterker: bij geen van de scholen hier in de buurt mogen kinderen na schooltijd op het plein spelen. (Met uitzondering van de BSO kinderen.)

Dat is inderdaad nieuw voor mij, hier zijn eigenlijk de schoolpleinen de ontmoetingsplekken. Ook kinderen van vriendinnen in andere wijken ij onze woonplaats op andere scholen spelen daar vanaf een bepaalde leeftijd. Nou hoeft het niet altijd zo te zijn dat het per definitie op het plein van jouw school is, maar ook op de school in onze wijk komen daar de kinderen samen.

blijfgewoonbianca schreef: ↑

16-07-2023 16:07

Wat voor dingen doet Pietje nou eigenlijk concreet,, waardoor je zoon dan zo ontploft ?

Voor hem gaan staan, bijna neus tegen neus, dan gaan springen, gekke geluiden maken in zijn oor, kietelen in nek, zeggen dat hij alles beter kan dan zoon (daar moet zoon mee leren omgaan en dat oefenen we). De ochtend beginnen met een 'vriendschappelijk' duwtje in gezicht en gek gaan giechelen. Zich tussen zoon en ander wurmen om sneller de trap af te gaan. Zoon wil op eigen stoel zitten wanneer opdracht af is gelopen, Pietje blijft zitten op zijn stoel. Bij voetbal discussies beginnen zodra zoon bal heeft, doelpunt telt niet.
Zoon geeft na cursus beter grenzen aan, en vraagt hem eerste keer netjes te stoppen en dan wordt het al snel irritatie. Pietje gaat vervolgens door of gaat irriteren door bv te sissen, of zegt 'je bent mijn baas niet'.

Sommige dingen zie ik zelf, sommige vertelt zoon.

Omdat hij niet stopt gaat zoon over op iets gooien of duwen. Wat natuurlijk vaak verder gaat. Zoon weet dat hij fysiek hem de baas is uiteindelijk. Tijdens het laatste handgemeen bleek Pietje hem een bloedlip te hebben geslagen. Dat heeft geen docent gezien, maar toen is zoon vermoed zo boos geworden dat hij wat extra klappen heeft uitgedeeld. Dit heeft oa geleid tot ons gesprek met directeur. Met anderen vecht hij niet, en heeft hij veel minder conflicten. Natuurlijk wel eens, zoals dat onder jongens gaat. Maar vaak gebeuren deze aan eind van de dag wanneer er dus al meer aan vooraf is gegaan.

Eind van de dag word ik aangesproken en moet zoon vertellen wat er is gebeurd. Waarvan we nu hebben afgesproken dat dit stopt. Het maakt hem klein, is privé en opgelost is niet op de biechtstoel bij je moeder zitten. Overigens vel ik geen oordeel over zoon in dat gesprek. Elk verhaal heeft twee kanten, maar ik hoor er altijd maar anderhalf. De juf met een half verhaal, en zoon zijn versie.

Zoon vertelt over escalatie en gebeurtenis kort voor moment van woede. Dan vraag ik aan juf, wat is hier aan vooraf gegaan? Dat weet ze niet. Dan vraag ik aan zoon: hoe is de dag verlopen. Je hoort dat dit al eerder opbouwt. Vandaar ook dat wij als ouders hebben gezegd, en is ook geadviseerd vanuit cursus, ga je richten op de eerste druppels die in de emmer lopen. Grijp daar in. Zoon heeft cursus gevolgd en maakt stappen, hij moet ook de mogelijkheid krijgen hier in te groeien.

Er kan trouwens niet gesteld worden dat andere kinderen geen last ervaren, dat weten we niet. Dat mijn zoon daar het felste op reageert geloof ik wel. Zoon probeert naar mijn inschatting ook waar hij mogelijkheden heeft Pietje te wijzen op verplichtingen of vervelend gedrag. Laatst gooide Pietje ontbijtkoek naar een ander kind, zoon zegt daar wat van. Afgesproken dat als het Pietje betreft kinderen zelf naar de juf moeten gaan. Lief dat je het opneemt voor een ander, maar jij komt weer in discussie met Pietje en de ander gaat verder.

Ik heb wel eens tussen de regels door begrepen dat men bezig is te kijken of er een diagnose gesteld kon worden bij Pietje. Zijn gedrag is opmerkelijk, dat valt niet alleen mij op. Prima hoor maakt me niets uit. Diagnose of niet, ik veroordeel geen kind daarop. Maar ik zie niet waar op wordt gehandeld. En dat weet ik dus ook niet.

Wij hebben onze zoon handvatten willen geven om zijn boosheid anders te uiten.

De docent zei in een gesprek: Pietje is jouw trigger en dat weet hij. Je was DE kerel geweest als je er boven was gaan staan in desbetreffende conflict. Tja, er boven gaan staan is op deze leeftijd lastig.

Juf gaat hier wel iets anders mee om (zijn twee docenten). Maar toen laatst Pietje ziek was zei ze: zullen we allemaal iets moois op een kaart schrijven? Wie is voor? Zoon steekt als enige zijn hand niet op. Volgens zoon vond ze dat niet leuk, was niet zo aardig. Dan denk ik, wat verwacht je voor antwoord te krijgen?

In het gesprek met directeur toegelicht hoe zoon in elkaar zit, wat wij thuis horen en zien. Dat hij moet leren, maar daar wel ruimte voor moet hebben. Eigenlijk wat we hen al tijdje proberen over te brengen, maar nu aan de hand van situatie aangegeven waar dit al begint en waar reactie zoon vandaan komt.

Ik heb vandaag enkele dingen vaker uitgelegd en toegelicht na misvattingen, maar de toon die hier door enkelen wordt gezet vind ik ongepast evenals de aannames die worden gedaan.

Dank aan de mensen die constructief hebben willen meedenken en de nuttige tips waarmee ik verder kan.
Ik ga ze onderzoeken, en stap nu uit dit topic. Nogmaals dank.