Kinderen
alle pijlers
Kind van een narcist...
zondag 9 januari 2022 om 12:57
Nav een ander topic.
Zijn er nog meer kinderen met narcistische ouders hier?
Ik zit in een facebookgroep met 'lotgenoten' en merk dat het soms heel fijn is om je verhaal te delen met mensen die je begrijpen.
En het is soms ook wel fijn om iets te delen met mensen die totaal geen ervaring hebben met dit soort ouders.
Ik denk dat het goed is als er meer bekendheid komt voor narcisme, er kunnen veel kinderen geholpen worden als deze vorm van onzichtbare mishandeling eerder zichtbaar is.
Ik zal in een volgende post mijn verhaal doen.
Even een kleine edit... natuurlijk zijn ook kinderen van ouders zonder 'narcisme etiket' welkom...
Zijn er nog meer kinderen met narcistische ouders hier?
Ik zit in een facebookgroep met 'lotgenoten' en merk dat het soms heel fijn is om je verhaal te delen met mensen die je begrijpen.
En het is soms ook wel fijn om iets te delen met mensen die totaal geen ervaring hebben met dit soort ouders.
Ik denk dat het goed is als er meer bekendheid komt voor narcisme, er kunnen veel kinderen geholpen worden als deze vorm van onzichtbare mishandeling eerder zichtbaar is.
Ik zal in een volgende post mijn verhaal doen.
Even een kleine edit... natuurlijk zijn ook kinderen van ouders zonder 'narcisme etiket' welkom...
kuzu wijzigde dit bericht op 18-01-2022 17:35
9.03% gewijzigd
zondag 9 januari 2022 om 13:10
zondag 9 januari 2022 om 13:12
Of mijn vader narcist was weet ik zo net nog niet, maar hij had wel enorme klote dingen. Hij zei bijvoorbeeld ronduit naar iedereen die maar luisteren wilde dat hij geen respect hoefde te hebben met zijn kinderen. Wij naar hem uiteraard wel, maar dat was dus eenrichtingsverkeer.
Moeder overleed toen ik 8 was, hij heeft me daarna vrijwel wekelijks laten weten dat ie me in een internaat zou stoppen. En zo geschiedde uiteindelijk ook, althans een kindertehuis.
Gelogen over waaraan mijn moeder overleden is, haar daarna nog zwarter dan zwart maken. Iemand hier, ik meen Rosanna, zei daar eens over 'eigenlijk is ze twee keer gestorven' en zo voelt het inderdaad ja. Ik weet pas sinds een jaar of 4 wat er nou eigenlijk was.
Huisarrest? God, wanneer niet eigenlijk. En waarom? Kon echt van alles zijn, geen peil op te trekken.
Aantrekken (als het hem uitkwam) maar vooral afstoten.
God, ik kan inmiddels ook wel wat hoofdstukken schrijven geloof ik.
Moeder overleed toen ik 8 was, hij heeft me daarna vrijwel wekelijks laten weten dat ie me in een internaat zou stoppen. En zo geschiedde uiteindelijk ook, althans een kindertehuis.
Gelogen over waaraan mijn moeder overleden is, haar daarna nog zwarter dan zwart maken. Iemand hier, ik meen Rosanna, zei daar eens over 'eigenlijk is ze twee keer gestorven' en zo voelt het inderdaad ja. Ik weet pas sinds een jaar of 4 wat er nou eigenlijk was.
Huisarrest? God, wanneer niet eigenlijk. En waarom? Kon echt van alles zijn, geen peil op te trekken.
Aantrekken (als het hem uitkwam) maar vooral afstoten.
God, ik kan inmiddels ook wel wat hoofdstukken schrijven geloof ik.
zondag 9 januari 2022 om 13:29
Of mijn moeder echt narcistisch was kan ik niet bepalen. Ze was wel erg manipulatief en op zichzelf gericht. Na de scheiding van mijn ouders werd ik bijvoorbeeld als boodschapper gebruikt omdat hij agressief werd. Ik moest het blijven doen ondanks dat hij sloeg en ik erg bang was. Vaders worden niet boos op hun kinderen zei ze dan dus ik moest wel iets verkeerd doen waardoor hij zo boos werd. Ik kan zelf ook wel een boek schrijven met voorbeelden van rare dingen.
Het is alleen jammer dat ik zelf ben gaan geloven dat er iets mis met mij was. Ik ben pas rond mijn 40ste gaan beseffen dat ik mishandeld ben en dat ik mijn ouders niet uitgelokt heb.
Het is alleen jammer dat ik zelf ben gaan geloven dat er iets mis met mij was. Ik ben pas rond mijn 40ste gaan beseffen dat ik mishandeld ben en dat ik mijn ouders niet uitgelokt heb.
zondag 9 januari 2022 om 13:49
Ik was 7 jaar toen mijn halfbroer bij zijn biologische vader ging wonen. Hij was toen 14.
Mijn halfzus en ik groeiden samen op en als jong kind had ik niet heel veel in de gaten.
Alleen dat mijn moeder vaak gespannen was, er hingen veel spanningen in huis vanwege mijn (half)broer. Ook al was hij uit huis,blijkbaar had hij ons gezinsleven verziekt.
Heel veel draaide om hem en bleef om hem draaien waardoor ik als kind vooral maar lief wilde zijn, anders was het zielig voor mama.
Dat we geen contact hadden met familieleden, vond ik niet raar. Het was wel fijn om geen contact te hebben met die rare mensen, want ik hoorde alleen maar nare verhalen over iedereen.
Als kind was ik heel vaak ziek, of ik werd thuis gehouden omdat ik zeer waarschijnlijk ziek ging worden. Volgens mijn moeder had ik astma en werd dit versterkt door spanningen.
Met feesten zoals Sinterklaas werd ik dus thuisgehouden, mee naar de intocht met de klas, nee daar zou ik blaasontsteking van krijgen, of astma door de stress.
Schoolzwemmen, nee hoor dat was niet goed voor mijn astma.
Op latere leeftijd kreeg ik gewrichtsklachten, in het ziekenhuis konden ze weinig vinden maar ik werd naar de meest griezelige homeopaten gesleept, kreeg medicatie over mijn eten gestrooid waar ik super ziek van werd (en nog steeds pijn in m'n knieën).
Het was vooral voor mijn moeder lastig want ze had het al zo moeilijk....
Op een gegeven moment verbrak mijn (half)zus het contact met ons. Ik was toen een jaar of 15.
Ik begreep niet waarom en mijn rol om lief te zijn werd nog sterker.
Zeker toen ik trouwde, zwanger werd, allemaal momenten die mijn moeder al moest missen van haar andere dochter stonden vooral in het teken van haar.
Als dingen niet gingen zoals zij wilde werd mijn vader ingezet. Ik werd altijd betiteld als zijn lieveling maar veel mensen hadden een hekel aan mijn vader omdat hij echt meedogenloos en super bot kon zijn. Iets waar hij trots op was.
Mijn zoon was op een gegeven moment vrijwel elke dag bij mijn ouders, omdat het anders zielig was voor mijn moeder.
Ik kreeg er natuurlijk ruzie om met mijn (inmiddels ex) man die zich zovaak afvroeg met wie ik getrouwd was...met hem of met mijn ouders?
Het heeft me uiteindelijk mijn huwelijk gekost en de leugens van mijn ouders hebben er bijna voor gezorgd dat ik mijn zoon zou kwijt raken.
Er komen nu zoveel details naar boven dat ik maar even ontspannen in bad ga.
@Grobbekuiken. Je bericht raakt me heel erg. Het heeft heel veel gekost inderdaad. Een groot deel van mezelf, mijn huwelijk, het heeft invloed op mijn zoon. En hij was degene die alles aan het rollen bracht.
Ik wil absoluut niet dat hij zo'n kind wordt als ik was en ik ben het vooral naar hem verplicht om het zo ontzettend anders te doen.
En ook wel naar het kind in mezelf.
Mijn halfzus en ik groeiden samen op en als jong kind had ik niet heel veel in de gaten.
Alleen dat mijn moeder vaak gespannen was, er hingen veel spanningen in huis vanwege mijn (half)broer. Ook al was hij uit huis,blijkbaar had hij ons gezinsleven verziekt.
Heel veel draaide om hem en bleef om hem draaien waardoor ik als kind vooral maar lief wilde zijn, anders was het zielig voor mama.
Dat we geen contact hadden met familieleden, vond ik niet raar. Het was wel fijn om geen contact te hebben met die rare mensen, want ik hoorde alleen maar nare verhalen over iedereen.
Als kind was ik heel vaak ziek, of ik werd thuis gehouden omdat ik zeer waarschijnlijk ziek ging worden. Volgens mijn moeder had ik astma en werd dit versterkt door spanningen.
Met feesten zoals Sinterklaas werd ik dus thuisgehouden, mee naar de intocht met de klas, nee daar zou ik blaasontsteking van krijgen, of astma door de stress.
Schoolzwemmen, nee hoor dat was niet goed voor mijn astma.
Op latere leeftijd kreeg ik gewrichtsklachten, in het ziekenhuis konden ze weinig vinden maar ik werd naar de meest griezelige homeopaten gesleept, kreeg medicatie over mijn eten gestrooid waar ik super ziek van werd (en nog steeds pijn in m'n knieën).
Het was vooral voor mijn moeder lastig want ze had het al zo moeilijk....
Op een gegeven moment verbrak mijn (half)zus het contact met ons. Ik was toen een jaar of 15.
Ik begreep niet waarom en mijn rol om lief te zijn werd nog sterker.
Zeker toen ik trouwde, zwanger werd, allemaal momenten die mijn moeder al moest missen van haar andere dochter stonden vooral in het teken van haar.
Als dingen niet gingen zoals zij wilde werd mijn vader ingezet. Ik werd altijd betiteld als zijn lieveling maar veel mensen hadden een hekel aan mijn vader omdat hij echt meedogenloos en super bot kon zijn. Iets waar hij trots op was.
Mijn zoon was op een gegeven moment vrijwel elke dag bij mijn ouders, omdat het anders zielig was voor mijn moeder.
Ik kreeg er natuurlijk ruzie om met mijn (inmiddels ex) man die zich zovaak afvroeg met wie ik getrouwd was...met hem of met mijn ouders?
Het heeft me uiteindelijk mijn huwelijk gekost en de leugens van mijn ouders hebben er bijna voor gezorgd dat ik mijn zoon zou kwijt raken.
Er komen nu zoveel details naar boven dat ik maar even ontspannen in bad ga.
@Grobbekuiken. Je bericht raakt me heel erg. Het heeft heel veel gekost inderdaad. Een groot deel van mezelf, mijn huwelijk, het heeft invloed op mijn zoon. En hij was degene die alles aan het rollen bracht.
Ik wil absoluut niet dat hij zo'n kind wordt als ik was en ik ben het vooral naar hem verplicht om het zo ontzettend anders te doen.
En ook wel naar het kind in mezelf.
zondag 9 januari 2022 om 13:50
De groep heet Kinderen van een narcistische moeder of vader.Bijnasoms schreef: ↑09-01-2022 13:10Mijn vader is fantastisch maar heeft wel wat narcistische eigenschappen. Grotendeels heeft hij dit echter wel om leren buigen. Mijn broer daarentegen is echt heel vervelend in zijn narcisme.
Ik ben wel benieuwd naar die facebookgroep. Waar zou ik die kunnen vinden?
zondag 9 januari 2022 om 13:51
Niet quoten
Walging naar me als ik een appèl op haar zorg deed (gevallen, pijn, paniek, verdriet).
Verdeel en heers, altijd 1 zondebok tegelijk in het gezin.
Zichbaar genieten van wat haar manipulaties met mensen om haar heen deden.
Egocentrisch. Uit op eigenbelang. Materialistisch. Statusgevoelig.
Geen empathie.
Voor huishouden en kinderen zorgen was enkel omdat het moest en verwacht werd.
Vraagt niet maar eist met een nare ondertoon.
Pest, denigreert, commandeert.
Omdraaien van taken, kinderen erbij halen bij ruzies met partner om te bemiddelen.
Verbaal en fysiek agressief naar partner.
Dagen en weken ons of partner doodzwijgen als iets haar niet beviel.
Constant nadruk leggen op hoe duur we wel niet waren.
Enkel zeer kort mogen douchen, shampoo en maandverband zelf moeten betalen van zakgeld.
Alles draaide om haar en mocht er iets met een ander spelen, werd het meteen gedraaid naar hoe naar het voor haar wel niet was.
Urenlange preken /scheldpartijen waarin wie je was compleet onderuit gehaald werd.
Je eigen pijntjes voor je houden want of raar of stom of vervelend of overdreven.
Niet goed genoeg je best doen op school kon betekenen dat je geen verjaardagscadeau kreeg, niet mee mocht op vakantie.
Of ze maakte het uit met je verkering omdat het je houding en je cijfers op school beïnvloedde (en je bent al meerderjarig dan)
Walging naar me als ik een appèl op haar zorg deed (gevallen, pijn, paniek, verdriet).
Verdeel en heers, altijd 1 zondebok tegelijk in het gezin.
Zichbaar genieten van wat haar manipulaties met mensen om haar heen deden.
Egocentrisch. Uit op eigenbelang. Materialistisch. Statusgevoelig.
Geen empathie.
Voor huishouden en kinderen zorgen was enkel omdat het moest en verwacht werd.
Vraagt niet maar eist met een nare ondertoon.
Pest, denigreert, commandeert.
Omdraaien van taken, kinderen erbij halen bij ruzies met partner om te bemiddelen.
Verbaal en fysiek agressief naar partner.
Dagen en weken ons of partner doodzwijgen als iets haar niet beviel.
Constant nadruk leggen op hoe duur we wel niet waren.
Enkel zeer kort mogen douchen, shampoo en maandverband zelf moeten betalen van zakgeld.
Alles draaide om haar en mocht er iets met een ander spelen, werd het meteen gedraaid naar hoe naar het voor haar wel niet was.
Urenlange preken /scheldpartijen waarin wie je was compleet onderuit gehaald werd.
Je eigen pijntjes voor je houden want of raar of stom of vervelend of overdreven.
Niet goed genoeg je best doen op school kon betekenen dat je geen verjaardagscadeau kreeg, niet mee mocht op vakantie.
Of ze maakte het uit met je verkering omdat het je houding en je cijfers op school beïnvloedde (en je bent al meerderjarig dan)
hanke321 wijzigde dit bericht op 09-01-2022 14:14
35.13% gewijzigd
zondag 9 januari 2022 om 13:59
Zo denk ik er ook over. We weten in ieder geval hoe we het níet willen en dan ben je al een heel eind.Kuzu schreef: ↑09-01-2022 13:49
... maar veel mensen hadden een hekel aan mijn vader omdat hij echt meedogenloos en super bot kon zijn. Iets waar hij trots op was.
Raar is dat hè, dit herken ik echt heel erg. En niemand die echt zei wat ze er van vonden. Maakte ook niet uit, was er wél eens iemand dan werd gewoon het contact verbroken en was de zegger zo ongeveer gestoord.
@Grobbekuiken. Je bericht raakt me heel erg. Het heeft heel veel gekost inderdaad. Een groot deel van mezelf, mijn huwelijk, het heeft invloed op mijn zoon. En hij was degene die alles aan het rollen bracht.
Ik wil absoluut niet dat hij zo'n kind wordt als ik was en ik ben het vooral naar hem verplicht om het zo ontzettend anders te doen.
En ook wel naar het kind in mezelf.
Blij te zien dat je naast je zoon ook nu goed voor jezelf zorgt.
zondag 9 januari 2022 om 14:14
Weet je, als ik jou en Kuzu zo eens lees valt het bij mij nog mee.
Moet wel zeggen dat die jaren in dat jeugdhuis wel eens een soort redding geweest zou kunnen zijn. Daarna nog jaren doorgemodderd tot ik echt niet meer kon, zelf overspannen raakte van alle eisen, misselijke beschuldigingen en nou ja...je snapt me.
zondag 9 januari 2022 om 14:21
Ik weet niet of mijn moeder narcistisch is. Ik denk het wel als ik aan vroeger denk. Maar ze heeft wel borderline en heel wat andere problemen.
Vroeger verziekte ze altijd mijn vriendschappen. Had eigenlijk nooit vriendinnen en als ik ze wel had, dan was dat altijd voor korte duur.
Vroeger werden we buiten gesloten, letterlijk. Dan draaide ze de deuren op slot en moesten we maar in het hok slapen. En dat ging dan omdat we een botermes 's ochtends niet hadden afgewassen ofzo.
Menstruatiespullen werd voor ons verstopt. Ik moest daar zelf om vragen. Dat durfde ik nooit omdat ze dan ging klagen over hoe veel geld ik haar wel niet kost.
Op mijn 16e ben ik van huis weg gelopen. Dat was het punt dat ik niet meer kon. We werden thuis geschopt en geslagen, maar dat vond ik altijd nog het minst erge. Het vernederen, verwaarlozing en de dingen die ze zei hebben me veel meer beschadigd.
Uiteindelijk op mijn 18e wel weer bij haar gaan wonen. Ik had een baan, mocht mijn opleiding niet afmaken want ik moest mijn moeder en ondertussen stiefvader (helpen) onderhouden. Ze belde vaak mijn baas om van alles en nog wat. Ze moest me dan persee spreken.
Op mijn 19e mijn nu man ontmoet. Daar was ze eerst helemaal fan van, maar ook dat probeerde ze stuk te maken. Ze deed altijd ontzettend naar tegen hen en uiteindelijk werd ik een jaar later zo ineens op straat gezet.
Nu zijn we bijna 10 jaar verder en heb ik al die tijd haar ook nooit meer gezien of gesproken. Ze heeft nog wel een lange tijd gestalkt en geprobeert te zieken tussen mij en mijn man.
Ondertussen hebben we 2 kinderen gekregen en heeft ze nog heel wat op poten proberen te zetten omdat ze het recht heeft om oma te zijn. Nooit gehoor aan gegeven en nu is het weer bijna een jaar rustig.
Maar wel beschadigd voor het leven. Ik loop nog steeds vaak vast door mijn ptss.
Ik was altijd ontzettend bang voor haar. Maar wilde ook zo graag haar liefde. Ik deed altijd heel erg mijn best om het goed te doen voor haar. Soms lukte dat, maar dat waren altijd maar hele korte momentjes. Maar ze heeft me nooit vastgehouden zoals ik mijn eigen kinderen vasthoud.
Vroeger verziekte ze altijd mijn vriendschappen. Had eigenlijk nooit vriendinnen en als ik ze wel had, dan was dat altijd voor korte duur.
Vroeger werden we buiten gesloten, letterlijk. Dan draaide ze de deuren op slot en moesten we maar in het hok slapen. En dat ging dan omdat we een botermes 's ochtends niet hadden afgewassen ofzo.
Menstruatiespullen werd voor ons verstopt. Ik moest daar zelf om vragen. Dat durfde ik nooit omdat ze dan ging klagen over hoe veel geld ik haar wel niet kost.
Op mijn 16e ben ik van huis weg gelopen. Dat was het punt dat ik niet meer kon. We werden thuis geschopt en geslagen, maar dat vond ik altijd nog het minst erge. Het vernederen, verwaarlozing en de dingen die ze zei hebben me veel meer beschadigd.
Uiteindelijk op mijn 18e wel weer bij haar gaan wonen. Ik had een baan, mocht mijn opleiding niet afmaken want ik moest mijn moeder en ondertussen stiefvader (helpen) onderhouden. Ze belde vaak mijn baas om van alles en nog wat. Ze moest me dan persee spreken.
Op mijn 19e mijn nu man ontmoet. Daar was ze eerst helemaal fan van, maar ook dat probeerde ze stuk te maken. Ze deed altijd ontzettend naar tegen hen en uiteindelijk werd ik een jaar later zo ineens op straat gezet.
Nu zijn we bijna 10 jaar verder en heb ik al die tijd haar ook nooit meer gezien of gesproken. Ze heeft nog wel een lange tijd gestalkt en geprobeert te zieken tussen mij en mijn man.
Ondertussen hebben we 2 kinderen gekregen en heeft ze nog heel wat op poten proberen te zetten omdat ze het recht heeft om oma te zijn. Nooit gehoor aan gegeven en nu is het weer bijna een jaar rustig.
Maar wel beschadigd voor het leven. Ik loop nog steeds vaak vast door mijn ptss.
Ik was altijd ontzettend bang voor haar. Maar wilde ook zo graag haar liefde. Ik deed altijd heel erg mijn best om het goed te doen voor haar. Soms lukte dat, maar dat waren altijd maar hele korte momentjes. Maar ze heeft me nooit vastgehouden zoals ik mijn eigen kinderen vasthoud.
anoniem_640b46e11f130 wijzigde dit bericht op 09-01-2022 14:23
9.08% gewijzigd
zondag 9 januari 2022 om 14:22
Ik herken veel van wat Hanke schrijft. Maar ik heb zo' n moeite om erover te schrijven, ik zit al te huilen elke keer als ik op dit forum de verhalen van anderen lees. Ik ben ook bang dat ik te herkenbaar wordt. Ik heb er cptst aan over gehouden.
Ik lees mee, en ik huil mee, maar ik denk niet dat ik verder kan mee schrijven. Ik wil iedereen sterkte wensen, want het gaat nooit echt over, al het verdriet.
Ik lees mee, en ik huil mee, maar ik denk niet dat ik verder kan mee schrijven. Ik wil iedereen sterkte wensen, want het gaat nooit echt over, al het verdriet.
zondag 9 januari 2022 om 14:28
zondag 9 januari 2022 om 14:30
Niet quoten
Het is niet allemaal mij overkomen, ik kon door handige Harry te spelen veel naar gedrag ontwijken maar was daardoor wel getuige van wat ze de andere gezinsleden aandeed. En ik hield van hen. Dus iemand van wie je houdt een ander van wie je houdt kapot zien maken, en zien dat een ander dat moet ondergaan.... Tsja dat doet wat met je.
O ter geruststelling: heb haar jarenlang niet gezien, tot het jaar voor haar dood. Ze leeft niet meer. Tot mijn grote opluchting.
Het is niet allemaal mij overkomen, ik kon door handige Harry te spelen veel naar gedrag ontwijken maar was daardoor wel getuige van wat ze de andere gezinsleden aandeed. En ik hield van hen. Dus iemand van wie je houdt een ander van wie je houdt kapot zien maken, en zien dat een ander dat moet ondergaan.... Tsja dat doet wat met je.
O ter geruststelling: heb haar jarenlang niet gezien, tot het jaar voor haar dood. Ze leeft niet meer. Tot mijn grote opluchting.
hanke321 wijzigde dit bericht op 09-01-2022 14:45
1.48% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
