Kind van een narcist...

09-01-2022 12:57 177 berichten
Alle reacties Link kopieren Quote
Nav een ander topic.


Zijn er nog meer kinderen met narcistische ouders hier?

Ik zit in een facebookgroep met 'lotgenoten' en merk dat het soms heel fijn is om je verhaal te delen met mensen die je begrijpen.
En het is soms ook wel fijn om iets te delen met mensen die totaal geen ervaring hebben met dit soort ouders.

Ik denk dat het goed is als er meer bekendheid komt voor narcisme, er kunnen veel kinderen geholpen worden als deze vorm van onzichtbare mishandeling eerder zichtbaar is.

Ik zal in een volgende post mijn verhaal doen.

:rose:

Even een kleine edit... natuurlijk zijn ook kinderen van ouders zonder 'narcisme etiket' welkom... :heart:
kuzu wijzigde dit bericht op 18-01-2022 17:35
9.03% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren Quote
Ook het stukje van Kuzu, over dat ze haar oma niet zag raakt me. Ik heb namelijk mijn opa en oma van mijn vaders kant pas in mijn puberteit leren kennen. Zij waren namelijk erg slechte mensen, sowieso mijn hele vaders familie. Blij dat ik iedereen toch nog heb leren kennen, maar zoveel gemist, ooms en tante’s, neefjes en nichtjes…

Ook wat iemand schreef over stalking. Dat deed mijn moeder ook bij mij. Het is nu al jaren rustig, misschien leeft ze niet eens meer, dat zou ook kunnen.

Bij ons is het ook genetisch. Ik weet namelijk dat mijn overgrootmoeder ook een zeer moeilijk persoon was (en nu vallen de kwartjes). Mijn oma niet en mij. Ieder weer wel.

Ik ben jarenlang in therapie geweest na een dikke depressie en burn-out na de geboorte van mijn eigen kind. Omdat ik zo ontzettend bang was om net als haar te worden.
Schuin spaan en Zee gras planten potjes
Alle reacties Link kopieren Quote
Moeder met narcistische trekjes. Gevoel was niet toegestaan. Ze sloeg als niemand het zag. Ze heeft altijd gelijk, een redelijk gesprek op gevoelsniveau is niet mogelijk. Periodes dat ze normaal was wisselde met woede uitbarstingen. Ik was het zwarte schaap. Mijn zus werd op een voetstuk geplaatst. Toen ik problemen op school had werd ik naar een andere school gestuurd. Toen ik daar na mijn mavo diploma de havo ging doen en het niet meer ging, weer van school gehaald en had ze iets geregeld. Depressief als ik was ging het daar ook niet. Ik kwam terug en ze zei met een lachje, nou dat is dan ook weer mislukt. Ik voelde me nooit prettig thuis behalve als iedereen er was. Ze praatte ook altijd door mij heen.

Ik neem het mijn vader nog steeds kwalijk dat hij niet genoeg voor mij opkwam. Geval, dominante vrouw, softe man.

Ik ben nu 51 en zie nu pas wat voor invloed het op mij heeft gehad. Uiteraard ook jaren therapie gehad, laag zelfbeeld, CPTSS etc
Alle reacties Link kopieren Quote
Mijn moeder is opgegroeid bij zo'n type moeder.
3 jongens en 1 meisje en oma gunde haar het licht in de ogen niet.

Met het opvoeden van mij en mijn broer heeft mijn moeder haar best gedaan en daar ben ik haar dankbaar voor, maar het is voor haar niet makkelijk geweest.


Door jullie topic ben ik mij weer even bewust hoe ik naar mijn jongens ben.
Qua woorden zeg je snel iets, maar dat kan veel harder bij hen aankomen.
Ik lette er al op, maar nu nog even meer.
Bedankt daarvoor :rose:
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren Quote
Geen idee of er hier nog iemand leest.

Ik schreef mee in het topic naar aanleiding waarvan Kuzu dit topic startte, en ik merk dat het topic daar erg ongezond voor me is.

Mijn oma had trekken van de to daar, en heeft mijn situatie thuis veel erger gemaakt, alsof het nog niet erg genoeg was. De zeldzame keren dat ze door mijn ouders op haar gedrag werd gewezen was ze " zich er helemaal niet van bewust" . Zo heeft ze heel lang direct, en indirect ( via mijn vader, haar zoon) een invloed op mijn gezin van herkomst gehad die zo ontzettend giftig was...
Mede dankzij haar werd ik thuis gedreigd dat als mijn vader me met mijn haar los zag in het dorp, mijn haar er thuis afgeknipt zou worden. Ik was toen veertien jaar. En ik werd door het constante stoken door mijn oma thuis voor hoer en slet uitgemaakt. Kreeg huisarest als er een jongen interesse in mij had, en contact probeerde te zoeken. Toen was ik een jaar of veertien. En geloof me, mijn leven lijkt nog meer op dat van een non dan wat anders, want ik ben niet bepaald van de one night stands ofzo. Niet dat ik daar zelf een oordeel over heb hoor.
Ik weet niet wat ik hiermee wil precies. Ff van me afschrijven ofzo. Ik merk dat ik best voorzichtig moet zijn met waar ik me in meng hier op viva. Ben echt beroerd van dat meegehuil met die vrouw, omdat ze zich net als mijn oma " nergens bewust van is".Het rakelt nogal wat op bij me.
Ik lees nog mee, goed dat je het hier van je afschrijft.

Kan me indenken dat dat topic voor jou een hoop oproept. Weer ontkenning en mensen die erin trappen.

Levert het je ook wat op om daar mee te schrijven? Anders lekker verbergen of juist hier over napraten.

Hebben je ouders uiteindelijk ingezien wat voor rol je oma speelde in de gezinsdynamiek?
Alle reacties Link kopieren Quote
@Moonpoppy, is dat het 'gezin'-topic?
Kan me goed voorstellen dat je daar helemaal van uit je evenwicht raakt. Mijn thuis is veel minder erg geweest dan dat, maar ook op mij heeft het impact. Ik zou het dus ook links laten liggen (en lees er zelf ook alleen gedoseerd).
Alle reacties Link kopieren Quote
TeamAvocado schreef:
14-01-2022 12:24
Ik lees nog mee, goed dat je het hier van je afschrijft.

Kan me indenken dat dat topic voor jou een hoop oproept. Weer ontkenning en mensen die erin trappen.

Levert het je ook wat op om daar mee te schrijven? Anders lekker verbergen of juist hier over napraten.

Hebben je ouders uiteindelijk ingezien wat voor rol je oma speelde in de gezinsdynamiek?

Ik heb inderdaad erg moeite met de naiviteit van veel forummers daar, die vinden dat je empathie of begrip moet hebben voor de to. Terwijl ik, en sommige anderen, haar volgens mij doorzien, en er gewoon niet intrappen, voor sommigen door onze ervaringen met precies dit gedrag. Erg pijnlijk.

Ik schrijf nu ook niet meer mee, heb ik ook even uitgelegd op dat topic. Ik schrijf het zoals ik het zie, en daar hebben sommigen moeite mee, want die slikken alles voor zoete koek,of ze vinden dat je begrip moet hebben. Mijn hoela.

En dat ken ik dus, van thuis.

Mijn ouders hebben uiteindelijk gebroken met mijn oma. Het is een heel ingewikkeld verhaal. Ik ben erg ziek geweest, angstaanvallen, derealisatie enz, en ben opgenomen geweest. Mijn ouders gaven uiteindelijk mijn oma overal de schuld van, en hebben toen met haar gebroken.
Maar toen was ik al 20, en was de schade al gedaan.

En, mijn oma was niet overal de schuld van natuurlijk. Zoals ik eerder heb beschreven, ik kom uit een dysfunctioneel gezin. Het gezin deed in zijn geheel precies hetzelfde. Ik denk dat ze dus eigenlijk van mijn oma ook een zondebok maakten, om niet naar het eigen gedrag te hoeven kijken. In een normaal gezin waren al die dingen nooit zo gegaan, natuurlijk. Maar mijn oma kon jarenlang doen wat ze wilde, want ze " was zich er niet bewust van" precies wat ik daar lees. En ze was ook oud natuurlijk, kon wel dood gaan enzo.

Dus ik heb inderdaad besloten om niet meer mee te schrijven. Ik merk alleen wel dat het topic me ergens ook aantrekt, omdat ik wil begrijpen hoe iemand zoveel mensen zo goed voor de gek kan houden, en dat mensen zelfs kritiek op zo iemand afschieten. Ik vind het onbegrijpelijk.

Ik merk dat het erg veel met me doet. Dit topic ook trouwens. Ik zou eigenlijk misschien weer eens hulp moeten vragen hiervoor, ik merk dat het niet goed zit allemaal.Ik heb nu op afstand vriendelijk contact met mijn familie,maar ergens wringt het enorm. Maar ik woon sinds een tijdje in een ander land, en heb er nog geen ervaring mee hier, dus ik stel het al een tijdje uit.

Bedankt voor het lezen en reageren. Dit is een veilig topic waar ik gewoon mag schrijven hoe de dingen zijn, dat is erg fijn.

Ik moet nu naar bed, het is hier precies het zelfde uur als in Nederland, maar dan ' snachts.

Nogmaals dank :rose:
Alle reacties Link kopieren Quote
C⨀urage schreef:
14-01-2022 13:56
@Moonpoppy, is dat het 'gezin'-topic?
Kan me goed voorstellen dat je daar helemaal van uit je evenwicht raakt. Mijn thuis is veel minder erg geweest dan dat, maar ook op mij heeft het impact. Ik zou het dus ook links laten liggen (en lees er zelf ook alleen gedoseerd).

Ja dat is het topic, ik word er kotsmisselijk van. Slaap zelfs heel slecht ervan.
Alle reacties Link kopieren Quote
moonpoppy schreef:
14-01-2022 14:09
Ja dat is het topic, ik word er kotsmisselijk van. Slaap zelfs heel slecht ervan.

:hug:
En slaap lekker. ;)
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik moet nu naar bed, bedankt :redrose:
Alle reacties Link kopieren Quote
Dank je Courage!
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik hoop dat het alsnog lukt om te slapen. Ik denk dat het inderdaad verstandig is om hier hulp bij te vragen. Welterusten.
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat naar voor jullie allemaal. Het lijkt me heel erg verschrikkelijk om in zo'n situatie op te groeien.
Ik kan helaas niets constructiefs toevoegen, alleen maar meeleven... :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Ik heb inderdaad erg moeite met de naiviteit van veel forummers daar, die vinden dat je empathie of begrip moet hebben voor de to. Terwijl ik, en sommige anderen, haar volgens mij doorzien, en er gewoon niet intrappen, voor sommigen door onze ervaringen met precies dit gedrag. Erg pijnlijk.

Herkenbaar :hug:
Frankly my dear, I don"t give a damn
Alle reacties Link kopieren Quote
Wat naar dat dat topic zo'n invloed op je heeft! Heel verstandig om er afstand van te nemen.

Als tegengeluid: ik ben een van de posters waar je ws op doelt, en ik ben juist opgegroeid met een moeder met een narcistische persoonlijkheidsstoornis. Om aan te geven dat het niet per se zo is dat de mensen die beide kanten belichten geen ervaring met narcisme hebben.
Alle reacties Link kopieren Quote
moonpoppy schreef:
14-01-2022 14:08




Bedankt voor het lezen en reageren. Dit is een veilig topic waar ik gewoon mag schrijven hoe de dingen zijn, dat is erg fijn.



Nogmaals dank :rose:
Lees ook nog steeds de posts hoor, dus schrijf vooral verder.
Blij dat je het hier ook aan durft. Zo zie je maar, je verhaal vertellen aan wildvreemden die jou en je verleden herkennen uit hun eigen leven, kan best even lekker zijn.
En weten wij veel, misschien help je elkaar zo meer dan je van te voren kunt bevroeden, omdat er 'geluisterd' wordt zonder rare oordelen.

Alle reacties Link kopieren Quote
Wat erg voor jullie allemaal. Ik heb nog niet alles gelezen maar ik herken het wel helaas. Mijn vader is narcist, althans dat denk ik. Hij heeft geen diagnose.
Vaak gedacht aan therapie maar nooit aan durven beginnen want dat is voor idioten volgens hem. Mij zouden ze toch niet kunnen helpen, daar ben ik te simpel voor.
Inmiddels al tien jaar geen contact en ik ik sta op de wachtlijst voor een psycholoog, eindelijk!!!! Ik kan niet meer. Ben vaak somber. Vind het moederschap zwaar. Ik weet wel hoe het niet moet, maar hoe het wel moet…..
Heb geen tijd nu om heel uitgebreid te schrijven en lezen, kom later nog wel terug.
Heel fijn weekend iedereen :heart:
Alle reacties Link kopieren Quote
Hoi Primm, je bent welkom mee te schrijven hoor 🙂 ook al 'zijn wij niet meer te redden'.
(Oh nee?! Let maar 's op dan, geef het effe maar je krijgt ons niet kleiner dan je ons al hebt geprobeerd te maken, capiche?!?! (6) )

En een :hug: vast.

Alle reacties Link kopieren Quote
Jullie zijn niet meer 'te redden'? Ik ken jullie niet echt natuurlijk, maar wat ik van jullie lees op dit forum is warm en positief. Ik geloof dat jullie stuk voor stuk, ondanks de vervelende thuissituatie vroeger, heel fijne mensen zijn!!
Alle reacties Link kopieren Quote
Dat niet meer te redden hebben we denk ik stuk voor stuk wel toegevoegd gekregen, al dan niet met deze woorden, vaak nog erger.
Voor mij juist een reden om te bewijzen dat ie géén gelijk had.
Mijn man zegt altijd 'hoe meer ze jou in een hoekje proberen te frommelen, hoe harder jij gaat krijsen en trappen om daar weer uit te komen'. Een vriendin van vroeger zei 'jij hebt altijd geweigerd slachtoffer te zijn'.
Dat is in ieder geval wel iets wat er voor mij uit alle ellende is voortgekomen, vechtlust. Maar dat had ook zomaar heel anders kunnen uitpakken....

Alle reacties Link kopieren Quote
Dubbel

Alle reacties Link kopieren Quote
Grobbekuiken_ schreef:
14-01-2022 16:54
Hoi Primm, je bent welkom mee te schrijven hoor 🙂 ook al 'zijn wij niet meer te redden'.
(Oh nee?! Let maar 's op dan, geef het effe maar je krijgt ons niet kleiner dan je ons al hebt geprobeerd te maken, capiche?!?! (6) )

En een :hug: vast.
Na een rot dag (om een heel andere reden trouwens) moet ik toch wel even lachen om je berichtje 😊
Ik heb al vaker diep in de put gezeten en ben er ook weer uitgeklommen dus dat gaat nu weer lukken.
Moonpoppy, fijn dat je nog verder van je af geschreven hebt. Hopelijk heeft het je wat rust gegeven om te kunnen slapen.

En je helpen kan ik niet, maar ik ben nog lang niet uitgeluisterd. :rose:


Primm, wat dapper dat je de stap gezet hebt om hulp te vragen! Zal flink vechten tegen de stemmen van vroeger geweest zijn.

Grobbekuiken, wat krachtig, jij moet wel héél strijdlustig geweest zijn als kind. Vechter. Mooi hoor.
Alle reacties Link kopieren Quote
Oooh wat een herkenbare verhalen hier..
Mijn moeder heeft borderline, en waarschijnlijk nog andere psychische problemen. Ik heb vorig jaar het contact met haar verbroken. De laatste jaren zijn er steeds meer puzzelstukjes op hun plaats gevallen en nu ik eindelijk mijn leven lekker op de rit heb, besef ik me dat wij een ongezonde relatie hadden. Dat had ik eigenlijk pas door toen ik me enorm verantwoordelijk voor haar voelde.

Ik kan er een heel lang verhaal over schrijven maar dat ga ik niet doen, om meerdere redenen.

Fijn om hier mee te lezen en schrijven.
Sterkte voor iedereen die in zo'n situatie zit :hug:
Alle reacties Link kopieren Quote
Grobbekuiken_ schreef:
14-01-2022 16:43
Lees ook nog steeds de posts hoor, dus schrijf vooral verder.
Blij dat je het hier ook aan durft. Zo zie je maar, je verhaal vertellen aan wildvreemden die jou en je verleden herkennen uit hun eigen leven, kan best even lekker zijn.
En weten wij veel, misschien help je elkaar zo meer dan je van te voren kunt bevroeden, omdat er 'geluisterd' wordt zonder rare oordelen.

Inderaad, het is hier veilig, en echt een warm bad.

Gebruikersavatar
Anonymous
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn

Terug naar boven