Kinderen
alle pijlers
Kind wil niet leren
donderdag 27 februari 2025 om 11:46
Vorige week hebben we ons oudergesprek op school gehad over ons kind, uiteraard hadden we al eea opgemaakt uit het rapport. Het loopt niet ideaal, maar ik zou graag onze situatie hier eens voorleggen.
Mijn dochter is behoorlijk intelligent en lezen gaat haar zonder enige inspanning gemakkelijk af. Rekenen is een ander verhaal en we komen nu op een punt dat ze dusdanig begint achter te lopen dat het een probleem begint te vormen omdat de basis ontbreekt waar nu verder op gebouwd wordt.
Ze is echt een ruwe diamant, ze is héél creatief in haar spel, fysiek sterk, ligt op zich goed in de groep maar haar probleem is dat ze zich gewoonweg weigert aan te passen:
- Ze is (zeer) bazig in haar spel
- Er is geen sprake van probleemgedrag. Kind is gelukkig, over het algemeen blij, behoorlijk dominant en recalcitrant maar niet te gek. Ze kan goed luisteren en is ook wel voor rede vatbaar als het gaat om afspraken die we thuis hebben.
- Ze heeft totaal geen interesse in leren, raakt vrijwel direct gefrustreerd als het niet in één keer lukt. Ik heb niet de indruk dat er faalangst onder zit, perfectionisme ook niet direct.
- Hanteert haar eigen methodes, is totaal niet geïnteresseerd in uitleg en maalt er niet om als ze het dan niet goed doet. "Nou en, moet ik toch zelf weten"..
- Is zeer creatief (knutselt graag, zingt graag, maar is vooral creatief in haar spel) en sportief, maar in de uitvoering hiervan is ze slordig. Ze excelleert hierin niet ten opzichte van anderen.
- Blijven zitten zou ze fantastisch vinden. Bij haar jongere vriendinnetjes in de klas en een "gemakkelijk" jaar voor de boeg
- Heeft het graag 'gemakkelijk' en schuwt weg van uitdaging.
Haar leren fietsen en zwemmen was dráma.. Ze weigerde gewoon. Nu dus ongeveer een zelfde situatie rondom rekenen. De trucjes wilt ze niet weten, bij automatiseren (herhalen) raakt ze enorm gefrustreerd en levert het altijd ruzie op.
Mijn man en ik verschillen een beetje van mening qua aanpak. In mijn beleving zal onze lieve speciale dochter zelf moeten leren dat het niet helemaal zo werkt in het leven. We kunnen rustige gesprekken met haar over voeren om haar proberen eea te doen inzien, maar ze zal zich moeten aanpassen of de prijs hiervoor betalen (geen vriendinnetjes, slechte schoolresultaten). Gezien haar sterke karakter, waar ik juist ook zo trots op ben, zal dit een flink pijnlijke les worden vermoed ik. Mijn man wilt er actief mee 'aan de slag', wat snel eindigt in conflict tussen man en dochter. Hij heeft nu extra huiswerk aangevraagd en wilt nu met haar hier meters gaan maken.
Ongetwijfeld is de oplossing een middenweg, maar ik ben wel benieuwd naar mogelijk ervaringen hier rondom. Is dit voor iemand herkenbaar? Welke aanpak hebben jullie toegepast?
Mijn dochter is behoorlijk intelligent en lezen gaat haar zonder enige inspanning gemakkelijk af. Rekenen is een ander verhaal en we komen nu op een punt dat ze dusdanig begint achter te lopen dat het een probleem begint te vormen omdat de basis ontbreekt waar nu verder op gebouwd wordt.
Ze is echt een ruwe diamant, ze is héél creatief in haar spel, fysiek sterk, ligt op zich goed in de groep maar haar probleem is dat ze zich gewoonweg weigert aan te passen:
- Ze is (zeer) bazig in haar spel
- Er is geen sprake van probleemgedrag. Kind is gelukkig, over het algemeen blij, behoorlijk dominant en recalcitrant maar niet te gek. Ze kan goed luisteren en is ook wel voor rede vatbaar als het gaat om afspraken die we thuis hebben.
- Ze heeft totaal geen interesse in leren, raakt vrijwel direct gefrustreerd als het niet in één keer lukt. Ik heb niet de indruk dat er faalangst onder zit, perfectionisme ook niet direct.
- Hanteert haar eigen methodes, is totaal niet geïnteresseerd in uitleg en maalt er niet om als ze het dan niet goed doet. "Nou en, moet ik toch zelf weten"..
- Is zeer creatief (knutselt graag, zingt graag, maar is vooral creatief in haar spel) en sportief, maar in de uitvoering hiervan is ze slordig. Ze excelleert hierin niet ten opzichte van anderen.
- Blijven zitten zou ze fantastisch vinden. Bij haar jongere vriendinnetjes in de klas en een "gemakkelijk" jaar voor de boeg
- Heeft het graag 'gemakkelijk' en schuwt weg van uitdaging.
Haar leren fietsen en zwemmen was dráma.. Ze weigerde gewoon. Nu dus ongeveer een zelfde situatie rondom rekenen. De trucjes wilt ze niet weten, bij automatiseren (herhalen) raakt ze enorm gefrustreerd en levert het altijd ruzie op.
Mijn man en ik verschillen een beetje van mening qua aanpak. In mijn beleving zal onze lieve speciale dochter zelf moeten leren dat het niet helemaal zo werkt in het leven. We kunnen rustige gesprekken met haar over voeren om haar proberen eea te doen inzien, maar ze zal zich moeten aanpassen of de prijs hiervoor betalen (geen vriendinnetjes, slechte schoolresultaten). Gezien haar sterke karakter, waar ik juist ook zo trots op ben, zal dit een flink pijnlijke les worden vermoed ik. Mijn man wilt er actief mee 'aan de slag', wat snel eindigt in conflict tussen man en dochter. Hij heeft nu extra huiswerk aangevraagd en wilt nu met haar hier meters gaan maken.
Ongetwijfeld is de oplossing een middenweg, maar ik ben wel benieuwd naar mogelijk ervaringen hier rondom. Is dit voor iemand herkenbaar? Welke aanpak hebben jullie toegepast?
browniedoc wijzigde dit bericht op 28-02-2025 14:37
Reden: Wat algemener gemaakt :)
Reden: Wat algemener gemaakt :)
20.18% gewijzigd
donderdag 27 februari 2025 om 21:48
Initieel ja. Maar als het hele slechte ervaringen heeft met onvoldoende aansluitend onderwijs, kan je de wil om te leren echt kapot maken. En het kost heel veel effort om daar weer beweging in te krijgen..
Hier helaas een minder positief verhaal. De eerste signalen waren hier eind groep 3. Toen covid en daarna allerlei ingrepen op school die behoorlijk ver gingen. Echt van alles geprobeerd. En nu, met 12 jaar, is hij thuiszitter.
Onze situatie is uitzonderlijk, maar staat niet op zichzelf. Dus het is goed dat je de signalen van je kind serieus neemt.
donderdag 27 februari 2025 om 21:50
Heel herkenbaar!
Zoon is ondertussen 17, een ASS diagnose rijker en doet het best heel prima. Wel op speciaal onderwijs trouwens want hij had teveel moeite met grote groepen. Maar op keurig niveau en gaat zijn examen zeer waarschijnlijk halen.
Wij hadden / hebben dingen onderverdeeld in moeten en mogen. Zwemmen bijv was een moetje (voor de veiligheid) dus hebben we 2 jaar doorgebuffeld tot a-certificaat (diploma kon niet ivm techniek dingen maar hij was veilig dus dan maar zo). Fietsen was een moetje (wederom ivm de veiligheid) , dus op een gegeven moment na lang voorbereiden (hij wilde niet, kon het niet en ging het zeker nooit doen
) toch echt druk gezet, koter flinke duw en al krijsend ontdekte hij, oh verbazing, dat hij het al lang kon.
Maar das ontzettend rot en zwaar en als het maar even niet moet dan is het een 'mogen' en hebben we het hem zelf laten ontdekken. Rekenen heeft pakweg 8 jaar (!!!) geduurd voordat hij besloot dat hij het toch wel kon en zich er maar voor ging inzetten. Je snapt, vanaf dat moment haalt hij 8en want tja hij is slim zat
Heeft bizar veel energie gekost ook van docenten, een iq test op hun verzoek (nope, hij heeft geen groot verschil tussen verbaal en performaal tot hun grote verbazing) en flink wat begeleiding (wij ouders moest vooral onze intuïtie volgen want wij hadden hem prima door was de toch wel fijne boodschap).
Moraal vh verhaal: het komt prima goed maar de route was nogal anders!
Zoon is ondertussen 17, een ASS diagnose rijker en doet het best heel prima. Wel op speciaal onderwijs trouwens want hij had teveel moeite met grote groepen. Maar op keurig niveau en gaat zijn examen zeer waarschijnlijk halen.
Wij hadden / hebben dingen onderverdeeld in moeten en mogen. Zwemmen bijv was een moetje (voor de veiligheid) dus hebben we 2 jaar doorgebuffeld tot a-certificaat (diploma kon niet ivm techniek dingen maar hij was veilig dus dan maar zo). Fietsen was een moetje (wederom ivm de veiligheid) , dus op een gegeven moment na lang voorbereiden (hij wilde niet, kon het niet en ging het zeker nooit doen
) toch echt druk gezet, koter flinke duw en al krijsend ontdekte hij, oh verbazing, dat hij het al lang kon. Maar das ontzettend rot en zwaar en als het maar even niet moet dan is het een 'mogen' en hebben we het hem zelf laten ontdekken. Rekenen heeft pakweg 8 jaar (!!!) geduurd voordat hij besloot dat hij het toch wel kon en zich er maar voor ging inzetten. Je snapt, vanaf dat moment haalt hij 8en want tja hij is slim zat
Heeft bizar veel energie gekost ook van docenten, een iq test op hun verzoek (nope, hij heeft geen groot verschil tussen verbaal en performaal tot hun grote verbazing) en flink wat begeleiding (wij ouders moest vooral onze intuïtie volgen want wij hadden hem prima door was de toch wel fijne boodschap).
Moraal vh verhaal: het komt prima goed maar de route was nogal anders!
vrijdag 28 februari 2025 om 10:08
Ik heb niet alle reacties gelezen en dus misschien ten overvloede maar je beschrijft precies hoe ik als kind was. Ik ben hoogbegaafd (creatief enz.) en ik had ook totaal geen interesse in rekenen. Bij mij kwam het omdat ik me geen beeld kon vormen bij cijfers en dus snapte ik het eigenlijk niet (zelfs niet met een IQ van 140).
Daarnaast hebben veel mensen met een hoog IQ, moeite met het normale leersysteem omdat die kennis opbouwt vanuit de basis en zo een stapje moeilijker wordt tot een bepaald doel is bereikt. Hoogbegaafden leren liever top-down, eerst het einddoel snappen en dan pas de weg hoe je er komt.
Reken maar dat je dochter faalangst heeft, ze is gewend dat ze alles snapt dus alles wat ze niet direct onder de knie heeft brengt een enorm gevoel van onzekerheid. Mijn tip, maak rekenen beeldender, een plaatje van een mooie taart die in delen is gesneden zal meer doen dan de kale cirkel waarin breuken worden uitgelegd maar ook de vraag, hoe krijg je deze taart eerlijk verdeeld.
Je hebt gelijk als je zegt dat kinderen de consequenties moeten leren van hun eigen gedrag maar dit is meer een leerprobleem wat zich uit in gedragsproblemen.
Sterkte.
Daarnaast hebben veel mensen met een hoog IQ, moeite met het normale leersysteem omdat die kennis opbouwt vanuit de basis en zo een stapje moeilijker wordt tot een bepaald doel is bereikt. Hoogbegaafden leren liever top-down, eerst het einddoel snappen en dan pas de weg hoe je er komt.
Reken maar dat je dochter faalangst heeft, ze is gewend dat ze alles snapt dus alles wat ze niet direct onder de knie heeft brengt een enorm gevoel van onzekerheid. Mijn tip, maak rekenen beeldender, een plaatje van een mooie taart die in delen is gesneden zal meer doen dan de kale cirkel waarin breuken worden uitgelegd maar ook de vraag, hoe krijg je deze taart eerlijk verdeeld.
Je hebt gelijk als je zegt dat kinderen de consequenties moeten leren van hun eigen gedrag maar dit is meer een leerprobleem wat zich uit in gedragsproblemen.
Sterkte.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:33
Bedankt voor alle reacties! Naar aanleiding hiervan gaan we in april in gesprek met leerkracht en intern begeleider.
We voelen ons een beetje bezwaard om de zoveelste ouders te zijn met de verdenking 'hoogbegaafd'. Mijn punt is een beetje, het doet mij niet zoveel of ze een IQ heeft van 120, 130 of 140 en daarmee wel of niet hoogbegaafd is. Ze is zeer waarschijnlijk wél "denklui" en daar moeten we wat mee
.
Kijken hoe school daarmee omgaat .
We voelen ons een beetje bezwaard om de zoveelste ouders te zijn met de verdenking 'hoogbegaafd'. Mijn punt is een beetje, het doet mij niet zoveel of ze een IQ heeft van 120, 130 of 140 en daarmee wel of niet hoogbegaafd is. Ze is zeer waarschijnlijk wél "denklui" en daar moeten we wat mee
.Kijken hoe school daarmee omgaat
.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:41
Die gedachten en daar als ouder en leerkracht teveel op sturen/pushen werkt over het algemeen averechts is mijn ervaring. Als een kind in de basis intelligent is dan komt dat er wel uit. Juist dan volstaat het geven van ruimte, vertrouwen en autonomie. Vanuit intrinsieke motivatie leren kinderen (en volwassenen
) het beste.[/quote]
Zo zit ik er ook in. Ik ben helemaal niet voornemens om (gechargeerd) "het onderste uit de kan te halen". Ik vermoed echter alleen dat het een negatieve spiraal wordt en zodra andere zaken dan rekenen lastig worden (bijv. bij taal werkwoordspelling, ontleden..), dat ze dan ook afhaakt. Ik denk dat haar plezier in school dan nóg verder daalt, wat nu dus ook al vrij laag is.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:50
Natuurlijk, maar het probleem was met name de verwachtingen die ik richting mezelf opgebouwd had.
Uiteindelijk prima terecht gekomen maar ik kwam bij het opruimen van mijn ouderlijk huis een aantal jaren geleden een doos met oude rapporten en het onderzoeksrapport tegen. Mijn man zei: oh leuk en begon stukjes voor te lezen. Na twee pagina's werd ik fysiek misselijk en heb ik de hele bups ongelezen in de kliko gegooid. Ik wil er echt heel ver van wegblijven, maar hier word ik nu dus zelf opnieuw ook met mezelf geconfronteerd. Ik probeer vooral een beetje op mijn man te varen nu dus...
vrijdag 28 februari 2025 om 14:54
Het punt is dat als je hoogbegaafde kinderen normale taakjes geeft, dat ze daar snel denklui van worden. En dan leren ze niet doorzetten, wat jammer is, want leren doorzetten is iets waar je je hele leven zoveel aan hebt, nog meer dan welke opleiding dan ook. Dus het zou wel fijn zijn als je iets vind waarin je kind dit kan oefenen.
Onze dochter wilde graag gitaar leren spelen, dat was echt heel moeilijk voor haar en toen heeft ze wel doorgezet. (voor 1 a 2 jaar, daarna was het niet leuk meer) Rekenen automatiseren daarentegen kan ze nog steeds niet. Dat maakt haar nu wat langzamer bij wiskunde toetsen maar ze haalt ze wel.
Met een IQ test weet school beter waar ze het moeten zoeken: Snapt ze het niet en moet de juf het nog een keer uitleggen, of vind ze het juist saai en moet school inzetten op compacten en verrijken? Dat is de reden om een IQ test te laten doen.
Bij ons heeft school gezegd: we gaan er vanuit dat ze HB is, daar hebben we geen test voor nodig. dus we gaan compacten en ander, leuker werk aanbieden. Later een klas overgeslagen. Dat sloeg allemaal goed aan. Pas toen ze op de middelbare school vastliep, gingen we testen en toen bleek dat ze helemaal niet zo'n hoog IQ had (randje hoogbegaaafd), maar dat ze autisme had. Bepaald gedrag zagen wij als "verveeld" terwijl het dus eigenlijk door autisme kwam. Achteraf baalde ik van de middelbare school die we hadden uitgekozen.
Ofwel: ik zou zeker in groep 6 ofzo gaan testen, dat je weet wat er aan de hand is, ruim voordat de middelbare schoolkeuze gaat opspelen. Reken op een jaar doorlooptijd ivm wachtlijsten.
Onze dochter wilde graag gitaar leren spelen, dat was echt heel moeilijk voor haar en toen heeft ze wel doorgezet. (voor 1 a 2 jaar, daarna was het niet leuk meer) Rekenen automatiseren daarentegen kan ze nog steeds niet. Dat maakt haar nu wat langzamer bij wiskunde toetsen maar ze haalt ze wel.
Met een IQ test weet school beter waar ze het moeten zoeken: Snapt ze het niet en moet de juf het nog een keer uitleggen, of vind ze het juist saai en moet school inzetten op compacten en verrijken? Dat is de reden om een IQ test te laten doen.
Bij ons heeft school gezegd: we gaan er vanuit dat ze HB is, daar hebben we geen test voor nodig. dus we gaan compacten en ander, leuker werk aanbieden. Later een klas overgeslagen. Dat sloeg allemaal goed aan. Pas toen ze op de middelbare school vastliep, gingen we testen en toen bleek dat ze helemaal niet zo'n hoog IQ had (randje hoogbegaaafd), maar dat ze autisme had. Bepaald gedrag zagen wij als "verveeld" terwijl het dus eigenlijk door autisme kwam. Achteraf baalde ik van de middelbare school die we hadden uitgekozen.
Ofwel: ik zou zeker in groep 6 ofzo gaan testen, dat je weet wat er aan de hand is, ruim voordat de middelbare schoolkeuze gaat opspelen. Reken op een jaar doorlooptijd ivm wachtlijsten.
vrijdag 28 februari 2025 om 14:59
Dit was als reactie op je bericht van 14:41. Nu je volgende bericht gelezen.
Wat erg dat je zo getraumatiseerd bent door die verwachtingen, dat je er nu nog misselijk van wordt! Daar zit vast vanalles onder. Wellicht zou je dat kunnen verwerken, er aan de slag mee gaan, zodat je het niet projecteert op je dochter? Natuurlijk wil je de fouten niet herhalen, maar dat zit denk ik niet alleen in het feit dat er getest is, maar vooral hoe jij, je ouders, je leerkrachten etc. er mee om gingen.
Wat erg dat je zo getraumatiseerd bent door die verwachtingen, dat je er nu nog misselijk van wordt! Daar zit vast vanalles onder. Wellicht zou je dat kunnen verwerken, er aan de slag mee gaan, zodat je het niet projecteert op je dochter? Natuurlijk wil je de fouten niet herhalen, maar dat zit denk ik niet alleen in het feit dat er getest is, maar vooral hoe jij, je ouders, je leerkrachten etc. er mee om gingen.
vrijdag 28 februari 2025 om 15:05
Zo zal ze ook leren rekenen. Laat het losssssBrowniedoc schreef: ↑27-02-2025 11:58Dit is inderdaad precies hoe het uiteindelijk is gegaan.
Bedankt voor je reactie Doreia, fijn om herkenning te lezen.
vrijdag 28 februari 2025 om 15:37
Waar mijn dochter (DCD diagnose/mislukte IQ-test maar ik sluit "iets" in HB, ASS of ADHD nog steeds niet uit) tegen aanliep in groep 4 was dat dingen moeite gaan kosten en dat verschillen tussen klasgenoten enorm kunnen zijn op allerhandse gebieden. Als je iets niet doet, kun je het ook niet fout doen... Groep 4 en 5 zijn met terugwerkende kracht het lastigste omdat verschillen groot zijn, leerstoornissen aan het licht komen maar nog niet de handleiding is gevonden en dat is bij jou 1 kind, bij de juf zijn dat er 25 die op de een of andere manier maatwerk/aandacht/zorg nodig hebben in de eenheidsworst van het huidige onderwijs. Slimme/snelle kinderen willen ook leren en meer van hetzelfde is niet leren en zeker geen beloning voor snel en goed werken. Hier stond ze op een gegeven moment ook "uit"en heeft de IB'r haar vaak apart genomen om te werken en om haar mindset te bewegen van Fixed naar Growth. Hier werkte de IB'r met Acadin en als de gecompacte taak klaar was dan kon ze daaraan werken. Ik zou bij het gesprek met de juf (waarom pas in april?) de IB"r ook betrekken.
vrijdag 28 februari 2025 om 15:51
Nou, dit bevestigt nou precies de andere kant van mijn zienswijze (zie einde OP
) en ik ben dus echt heel blij met jouw bericht. Want hier geloof ik anderzijds namelijk ook heel sterk in.Wellicht dat het niet meer hoeven maken van huiswerk met papa voldoende motiveert
vrijdag 28 februari 2025 om 17:40
Ik herken veel van wat je schrijft Browniedoc.
Ja, je gaat 'zo'n ouder' worden. Je weet wel 'zo'n moeder die denkt dat haar kind zoveel slimmer is'.
Als ik eerder de school binnen liep, dan schoten alle juffen weg als kakkerlakken voor het zonlicht. Want dan kwam ik weer iets melden en kijken of het anders kon.
Inmiddels heb ik net het rapport van mijn kind (groep 8) van het laatste half jaar gezien en alles staat op maximale score, maximaal behaald resultaat en ook de teksten die erbij staan laten gewoon zien dat de weg die we in groep 5 insloegen de juiste is geweest.
Ja, dan maar 'zo'n moeder'.
En mijn jongste zoon zit nu in groep 5, bij dezelfde juf waar mijn oudste ook in zat en hoewel het niet meteen zo duidelijk is als bij oudste, vertoond zijn rapport ook veel vóór lopen en een houding wat mij zegt dat ik nu ook mijn oog maar eens op hem moet gaan richten.
En wat ik ook herken zijn mijn eigen rapporten, cijfers en opmerkingen en dan zie ik ook een 'zwemmende/verzuipende/om hulp roepende/zich vervelende' Doreia en dan denk ik 'Wat verdrietig dat niemand mij toen heeft opgemerkt'. En daarna denk ik: "maar dit is niet wat ik mijn jongens gun, dus ik kijk wat zij nodig hebben, ik vráág hen wat ze nodig hebben en we gaan met alle betrokkenen aan de gang om het onderwijs zo passend mogelijk te krijgen.'
Wat hier een hit was trouwens was, was een tip van ditzelfde forum, voor rekenen oefenen en automatiseren: Marlon's magische missie.
https://mathsframe.co.uk/en/resources/r ... iplication
Ja, je gaat 'zo'n ouder' worden. Je weet wel 'zo'n moeder die denkt dat haar kind zoveel slimmer is'.
Als ik eerder de school binnen liep, dan schoten alle juffen weg als kakkerlakken voor het zonlicht. Want dan kwam ik weer iets melden en kijken of het anders kon.
Inmiddels heb ik net het rapport van mijn kind (groep 8) van het laatste half jaar gezien en alles staat op maximale score, maximaal behaald resultaat en ook de teksten die erbij staan laten gewoon zien dat de weg die we in groep 5 insloegen de juiste is geweest.
Ja, dan maar 'zo'n moeder'.
En mijn jongste zoon zit nu in groep 5, bij dezelfde juf waar mijn oudste ook in zat en hoewel het niet meteen zo duidelijk is als bij oudste, vertoond zijn rapport ook veel vóór lopen en een houding wat mij zegt dat ik nu ook mijn oog maar eens op hem moet gaan richten.
En wat ik ook herken zijn mijn eigen rapporten, cijfers en opmerkingen en dan zie ik ook een 'zwemmende/verzuipende/om hulp roepende/zich vervelende' Doreia en dan denk ik 'Wat verdrietig dat niemand mij toen heeft opgemerkt'. En daarna denk ik: "maar dit is niet wat ik mijn jongens gun, dus ik kijk wat zij nodig hebben, ik vráág hen wat ze nodig hebben en we gaan met alle betrokkenen aan de gang om het onderwijs zo passend mogelijk te krijgen.'
Wat hier een hit was trouwens was, was een tip van ditzelfde forum, voor rekenen oefenen en automatiseren: Marlon's magische missie.
https://mathsframe.co.uk/en/resources/r ... iplication
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 28 februari 2025 om 20:14
Meestal negeer ik het maar zo'n beetje, maar juffen vergelijken met kakkerlakken is wel een beetje extreem.
Ik ben nooit "zo'n moeder" geweest. Of misschien ook wel. Ik heb contact gezocht met school en gezegd: "mijn kind is ongelukkig en ik denk dat dat komt door hoe het op school gaat. Kunnen we samen kijken wat we kunnen doen?" En dat kon. En dat hielp. Wellicht vonden ze me toch stiekem heel stom. Dat kan. Maar ik ben altijd uitgegaan van een gemeenschappelijk doel. Ik weet dat er moeilijke ouders zijn. En vervelende juffen. En moeilijke meesters, stomme scholen. Maar veel mensen zijn best prima en met een beetje overleg kom je een heel eind.
Maar je moet het wel uitspreken. En je hoeft niet bang te zijn over wat mensen daarvan vinden.
Ik ben nooit "zo'n moeder" geweest. Of misschien ook wel. Ik heb contact gezocht met school en gezegd: "mijn kind is ongelukkig en ik denk dat dat komt door hoe het op school gaat. Kunnen we samen kijken wat we kunnen doen?" En dat kon. En dat hielp. Wellicht vonden ze me toch stiekem heel stom. Dat kan. Maar ik ben altijd uitgegaan van een gemeenschappelijk doel. Ik weet dat er moeilijke ouders zijn. En vervelende juffen. En moeilijke meesters, stomme scholen. Maar veel mensen zijn best prima en met een beetje overleg kom je een heel eind.
Maar je moet het wel uitspreken. En je hoeft niet bang te zijn over wat mensen daarvan vinden.
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
vrijdag 28 februari 2025 om 20:46
Ik had ook sneeuw voor de zon kunnen kiezen als uitdrukking, als dat je beter past.
Maar goed, ik ben ook altijd van het samenwerken, elkaar begrijpen en op zoek naar het beste belang voor iedereen. Alleen moet dat wel van 2 kanten komen en dat was het niet in die tijd.
Maar goed, ik ben ook altijd van het samenwerken, elkaar begrijpen en op zoek naar het beste belang voor iedereen. Alleen moet dat wel van 2 kanten komen en dat was het niet in die tijd.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
vrijdag 28 februari 2025 om 21:34
Doreia* schreef: ↑28-02-2025 17:40Ik herken veel van wat je schrijft Browniedoc.
Ja, je gaat 'zo'n ouder' worden. Je weet wel 'zo'n moeder die denkt dat haar kind zoveel slimmer is'.
Als ik eerder de school binnen liep, dan schoten alle juffen weg als kakkerlakken voor het zonlicht. Want dan kwam ik weer iets melden en kijken of het anders kon.
Inmiddels heb ik net het rapport van mijn kind (groep 8) van het laatste half jaar gezien en alles staat op maximale score, maximaal behaald resultaat en ook de teksten die erbij staan laten gewoon zien dat de weg die we in groep 5 insloegen de juiste is geweest.
Ja, dan maar 'zo'n moeder'.
En mijn jongste zoon zit nu in groep 5, bij dezelfde juf waar mijn oudste ook in zat en hoewel het niet meteen zo duidelijk is als bij oudste, vertoond zijn rapport ook veel vóór lopen en een houding wat mij zegt dat ik nu ook mijn oog maar eens op hem moet gaan richten.
En wat ik ook herken zijn mijn eigen rapporten, cijfers en opmerkingen en dan zie ik ook een 'zwemmende/verzuipende/om hulp roepende/zich vervelende' Doreia en dan denk ik 'Wat verdrietig dat niemand mij toen heeft opgemerkt'. En daarna denk ik: "maar dit is niet wat ik mijn jongens gun, dus ik kijk wat zij nodig hebben, ik vráág hen wat ze nodig hebben en we gaan met alle betrokkenen aan de gang om het onderwijs zo passend mogelijk te krijgen.'
Wat hier een hit was trouwens was, was een tip van ditzelfde forum, voor rekenen oefenen en automatiseren: Marlon's magische missie.
https://mathsframe.co.uk/en/resources/r ... iplication
Je hebt dit soort dingen toch alleen te regelen met de leerkracht(en) van je kinder(en)?
Andere leerkrachten zijn bezig met hun leerlingen, hun klas, etc. Die zitten buiten schooltijd niet te wachten op gesprekjes met zo maar een ouder van een leerling uit een andere klas, dus welke leerkrachten probeerden jou allemaal te ontwijken? Of was dat een beetje invulling van jouw kant?
vrijdag 28 februari 2025 om 21:55
Met mijn oudste (hb en ASS) hebben we alle schoolgedoe inmiddels achter de rug. Ze heeft op de basisschool vanaf pakweg groep 6 nagenoeg geen taal of rekenen meegedaan met de klas. Alles gecompact en als een malle er doorheen gevlogen.
Hoewel ze prima terecht is gekomen, kan ze (ik denk daardoor) maar matig hoofdrekenen. Ze komt er wel, uiteraard, maar er is weinig geautomatiseerd. Op de middelbare heeft ze ook wel moeite gehad met vakken die oefening vereisten, zoals wiskunde.
Als ik dat vergelijk met mezelf, ik herinner me nog wel ellenlange sommetjes van hetzelfde maar als je klaar was, mocht je wat voor jezelf doen. Ik vond die methode zo slecht nog niet.
Hoewel ze prima terecht is gekomen, kan ze (ik denk daardoor) maar matig hoofdrekenen. Ze komt er wel, uiteraard, maar er is weinig geautomatiseerd. Op de middelbare heeft ze ook wel moeite gehad met vakken die oefening vereisten, zoals wiskunde.
Als ik dat vergelijk met mezelf, ik herinner me nog wel ellenlange sommetjes van hetzelfde maar als je klaar was, mocht je wat voor jezelf doen. Ik vond die methode zo slecht nog niet.
vrijdag 28 februari 2025 om 22:01
Ik zou ook inzetten op frustratie bij leren. Onze oudste had dat nooit. Ik zie het vaak fout gaan in het VO, als leerlingen ergens in atheneum 4 ineens dingen moeten leren en compleet verbaasd zijn dat het niet vanzelf gaat.
Als je kind op de basisschool leert dat je niet alles in één keer hoeft te kunnen, maar dat frustratie kan worden omgezet in positieve gebeurtenissen, dan is dat een enorm geschenk voor de toekomst.
Wij kozen voor muziekles. Dat was soms een strijd, maar ze leerde dat ze beter kon worden als ze oefende. In het VO was het inderdaad de eerste paar jaren niet bepaald hard werken, maar nu het voor sommige vakken ineens wel moet, gaat dat vrij natuurlijk.
Als je kind op de basisschool leert dat je niet alles in één keer hoeft te kunnen, maar dat frustratie kan worden omgezet in positieve gebeurtenissen, dan is dat een enorm geschenk voor de toekomst.
Wij kozen voor muziekles. Dat was soms een strijd, maar ze leerde dat ze beter kon worden als ze oefende. In het VO was het inderdaad de eerste paar jaren niet bepaald hard werken, maar nu het voor sommige vakken ineens wel moet, gaat dat vrij natuurlijk.
nana_mouskouri wijzigde dit bericht op 28-02-2025 23:06
Reden: Dubbele ontkenning
Reden: Dubbele ontkenning
0.37% gewijzigd
Ook al woon je in een krot, met de huisdeur kapot. Je weet toch dat ik van je hou.
vrijdag 28 februari 2025 om 22:03
Als leerkracht heb ik echt nog nooit gedacht ‘daar heb je weer zo’n ouder’ . Dat lees ik voornamelijk op fora, veelal uit monden van ouders waarbij ik dat soort gedachten wél heb. En die gedachten gaan niet om hoe of dat een ouder voor zijn/haar kind opkomt, maar om hoe de benadering van leerkrachten is (en gerechtvaardigd wordt).Browniedoc schreef: ↑28-02-2025 14:33Bedankt voor alle reacties! Naar aanleiding hiervan gaan we in april in gesprek met leerkracht en intern begeleider.
We voelen ons een beetje bezwaard om de zoveelste ouders te zijn met de verdenking 'hoogbegaafd'. Mijn punt is een beetje, het doet mij niet zoveel of ze een IQ heeft van 120, 130 of 140 en daarmee wel of niet hoogbegaafd is. Ze is zeer waarschijnlijk wél "denklui" en daar moeten we wat mee
Kijken hoe school daarmee omgaat
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
vrijdag 28 februari 2025 om 22:53
Nana_Mouskouri schreef: ↑28-02-2025 22:01Ik zou ook inzetten op frustratie bij leren. Onze oudste had dat nooit. Ik zie het vaak fout gaan in het VO, als leerlingen ergens in atheneum 4 ineens dingen moeten leren en compleet verbaasd zijn dat het niet vanzelf gaat.
Als je kind op de basisschool niet leert dat je niet alles in één keer hoeft te kunnen, maar dat frustratie kan worden omgezet in positieve gebeurtenissen, dan is dat een enorm geschenk voor de toekomst.
Wij kozen voor muziekles. Dat was soms een strijd, maar ze leerde dat ze beter kon worden als ze oefende. In het VO was het inderdaad de eerste paar jaren niet bepaald hard werken, maar nu het voor sommige vakken ineens wel moet, gaat dat vrij natuurlijk.
Eigenlijk alle creatieve vakken lenen zich hier bij uitstek voor op verschillende specifieke onderdelen. Ik doe redelijk vaak creatieve projecten met kleine groepjes leerlingen. Dóór de frustraties naar de succeservaringen!
Van de week met groep drie gingen we iets vouwen van vloeipapier. Dat scheurt heel snel. Zo mooi om te zien hoe trots kinderen dan kunnen zijn als hun derde of vierde poging wél lukt. Doel van de les is naast het werkje dus ook het omgaan met frustraties...
zaterdag 1 maart 2025 om 07:19
Welke opties zijn er op school zelf?
Onze school biedt bijvoorbeeld level-werk aan. Dat gaat vooral om de uitdaging en vergt een andere manier van denken. (Ons kind kreeg dat al voordat we aan de bel trekken, gewoon.uit initiatief van school). Als hij blijft ontwikkelen zoals nu is hij namelijk in groep 6 door het gehele rekenwerk van de basisschool heen en dat is zijn favoriete schoolvak.
Onze school biedt bijvoorbeeld level-werk aan. Dat gaat vooral om de uitdaging en vergt een andere manier van denken. (Ons kind kreeg dat al voordat we aan de bel trekken, gewoon.uit initiatief van school). Als hij blijft ontwikkelen zoals nu is hij namelijk in groep 6 door het gehele rekenwerk van de basisschool heen en dat is zijn favoriete schoolvak.
dinsdag 4 maart 2025 om 14:24
Probeer in overleg met school te kijken wat er wel mogelijk is. Maar bedenk dat docenten een klas vol kinderen hebben. En genoeg met een rugzak, indicatie of extra aandacht. Er is dus gewoon niet alle tijd voor ieder kind. En ieder jaar tref je weer een andere docent die het weer anders aanpakt. Dus geen garantie op dat gebied. Uiteindelijk zal het vanuit kind zelf moeten komen. En helaas is er bij sommige kinderen geen enorme drang om te leren. Je kunt kijken wat je samen en met hulp kunt doen. Maar geen garanties als ze niet meewerken. De wereld past zich niet aan aan jou. Daar komen ze vanzelf achter. En soms op een harde manier.
dinsdag 4 maart 2025 om 16:13
Het lastige is dat elk kind recht heeft op passend onderwijs. Dus ook als school andere kinderen heeft met andere rugzakjes en indicatie, dan moet school ook iets met deze indicatie.evelien2010 schreef: ↑04-03-2025 14:24Probeer in overleg met school te kijken wat er wel mogelijk is. Maar bedenk dat docenten een klas vol kinderen hebben. En genoeg met een rugzak, indicatie of extra aandacht. Er is dus gewoon niet alle tijd voor ieder kind. En ieder jaar tref je weer een andere docent die het weer anders aanpakt. Dus geen garantie op dat gebied. Uiteindelijk zal het vanuit kind zelf moeten komen. En helaas is er bij sommige kinderen geen enorme drang om te leren. Je kunt kijken wat je samen en met hulp kunt doen. Maar geen garanties als ze niet meewerken. De wereld past zich niet aan aan jou. Daar komen ze vanzelf achter. En soms op een harde manier.
Mensen hebben de neiging om te doen alsof het hebben van een slim kind allemaal lekker makkelijk is, want je hoeft je ten minste geen zorgen te maken over de schoolprestaties, maar ik moet eerlijk zeggen dat ik voor mijn oudste kind de afgelopen 3 jaar regelmatig heb verzucht dat het fijn was geweest als haar IQ gewoon 25 punten lager was geweest en ze wat gemiddelder was geweest.
We zitten nu gelukkig in een goede fase, maar mijn kind opvoeden was soms echt een behoorlijke uitdaging en pas nu ze passend onderwijs krijgt en ze de kans krijgt om dingen te leren op haar niveau hebben we een ander kind terug wat zoveel beter in haar vel zit en wat ons zoveel oplvert.
En het lastige met dit soort trajecten is dat het vaak allemaal heel lang duurt als je iets anders wil voor je kind, want je praat een keer met de juf en die zal er op letten en dan 4 weken later blijkt dat de juf ziek was gewest en dat ze er nog neit echt aan toe was gekomen. En dan nog 4 weken later zegt de juf dat ze het nog niet helemaal weet wat er echt aan de hand is en misschien kan de IB-er eens meedenken, die heeft over 4 weken wel tijd en dan kun je over 6 weken wel om tafel. En ondertussen heb je het er thuis maar mee te doen.....
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
