Kinderen
alle pijlers
Kinderen van verschillende eicel/sperma donoren
zondag 10 januari 2021 om 11:05
Hai! Leuk dat je dit topic leest. Ik heb eigenlijk 2 vragen.
Vraag 1: Kinderen van veschillende donoren
Ik ben op zoek naar ervaringen van kinderen die ontstaan zijn vanuit verschillende sperma of eiceldonoren. Hoe is dat voor die broers/zussen, wetende dat zij niet van dezelfde donor afstammen? Het gaat dan om gezinnen waarvan de ouders bij elkaar zijn en geen stiefkinderen oid bij zijn.
Vraag 2: geen gelijke 'behandeling' wat betreft kennis over de donor
Onze situatie is namelijk dat ik alleen zwanger kon worden met een eiceldonor. Dit is na 2 IVF pogingen gelukt met een ontzettend lieve donor uit ons netwerk (een lief jongetje, whoehoe!
) maar we hadden helaas maar 1 embryo. We willen de donor niet nogmaals vragen en daarbij is zij inmiddels eigenlijk te oud, dus als we eventueel meer kinderen zouden willen moeten wij weer een nieuwe donor zoeken. Dit is heel lastig om te vinden, helemaal voor een tweede kinderwens, dus dit moet wsch via een eicelbank. Indien wij dit via een eicelbank in NL of buitenland zouden doen, dan kan het kindje pas vanaf 18 jaar de gegevens van de donor opvragen. Ons huidige kindje zal altijd weten wie zijn donor is (is inmiddels vriendin van de familie, en zijn open naar iedereen en straks ook naar hem hierover) maar zijn eventuele broertjes/zusjes zullen die informatie niet tot hun beschikking hebben. Heeft iemand hier ervaring mee en/of wat is jullie mening hierover?
Alvast bedankt!!
Later toegevoegd:
- Het gaat om niet-anonieme eiceldonatie. De gegevens zijn vanaf dat het kindje 18 jaar is op te vragen en dan kan het kindje eventueel ook contact opnemen met de donor.
Vraag 1: Kinderen van veschillende donoren
Ik ben op zoek naar ervaringen van kinderen die ontstaan zijn vanuit verschillende sperma of eiceldonoren. Hoe is dat voor die broers/zussen, wetende dat zij niet van dezelfde donor afstammen? Het gaat dan om gezinnen waarvan de ouders bij elkaar zijn en geen stiefkinderen oid bij zijn.
Vraag 2: geen gelijke 'behandeling' wat betreft kennis over de donor
Onze situatie is namelijk dat ik alleen zwanger kon worden met een eiceldonor. Dit is na 2 IVF pogingen gelukt met een ontzettend lieve donor uit ons netwerk (een lief jongetje, whoehoe!
) maar we hadden helaas maar 1 embryo. We willen de donor niet nogmaals vragen en daarbij is zij inmiddels eigenlijk te oud, dus als we eventueel meer kinderen zouden willen moeten wij weer een nieuwe donor zoeken. Dit is heel lastig om te vinden, helemaal voor een tweede kinderwens, dus dit moet wsch via een eicelbank. Indien wij dit via een eicelbank in NL of buitenland zouden doen, dan kan het kindje pas vanaf 18 jaar de gegevens van de donor opvragen. Ons huidige kindje zal altijd weten wie zijn donor is (is inmiddels vriendin van de familie, en zijn open naar iedereen en straks ook naar hem hierover) maar zijn eventuele broertjes/zusjes zullen die informatie niet tot hun beschikking hebben. Heeft iemand hier ervaring mee en/of wat is jullie mening hierover? Alvast bedankt!!
Later toegevoegd:
- Het gaat om niet-anonieme eiceldonatie. De gegevens zijn vanaf dat het kindje 18 jaar is op te vragen en dan kan het kindje eventueel ook contact opnemen met de donor.
stipjepipje wijzigde dit bericht op 11-01-2021 02:29
10.51% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 om 02:08
Zoals je overal kunt lezen, zijn we volledig open over het ontstaan van ons kindje en zal hij wel weten wie zijn donor is, dus van "niet kennen van de donor" is geen sprake.
En we hebben de keuze voor een eiceldonatie kindje niet "zomaar" even gedaan of beslist en kiezen daarom voor een vorm die - uit onderzoek is gebleken - geen of zo weinig mogelijk negatieve impact op het kind heeft. Namelijk die van volledige openheid al vanaf verwekking. Het artikel dat jij quote kende ik al en is precies een bevestiging van die onderzoeken, namelijk dat als je niet volledig open bent naar je kind kan dat schadelijk zijn, daarom zouden we daar ook nooit voor kiezen. In Nederland is het daarom ook niet toegestaan om anoniem te doneren.
Ik ben het met je eens dat het niet per se vanuit het kind gedacht is maar meer vanuit de onvervulde kinderwens als men kiest voor anonieme eiceldonatie. Ook al denk ik dat ook die gevallen, mits zorgvuldig aangepakt qua openheid, niet hoeven leiden tot grote identiteitsproblemen. Maar toch kiezen wij daar heel bewust niet voor. Alle keuzes die wij maken tov openheid naar ons kind en donorkeuze maken wij vanuit het oogpunt van het kind.
Afkomst niet kennen is dus niet bij ons van toepassing.
Overigens ben je wel fel zeg in je bewoordingen. Is je vrij natuurlijk en het is anoniem maar het wordt zo snel een verzuurd gesprek met zo'n toon.
stipjepipje wijzigde dit bericht op 11-01-2021 02:42
20.04% gewijzigd
maandag 11 januari 2021 om 06:42
Laatste opmerking en dan kap ik er ook mee: uitgebreid onderzoek heeft uitgewezen dat juist donorkinderen die vanaf hun geboorte 100 procent openheid hebben ervaren, geen probleem hebben met het donorschap. Juist kinderen tegen wie gelogen is - wat vroeger vooral gebeurde bij spermadonatie met onvruchtbare eigen vader - hebben het ontzettend lastig. Soms kwamen ze er zelf achter, toen hun eigen vader en soms ook de donor al dood waren. Soms is de donor niet meer traceerbaar. Soms waren het fertiliteitsartsen die hun eigen sperma gebruikten. Dat zorgt voor identiteitsproblemen.
En nogmaals. Daar is geen sprake van in dit topic.
En nogmaals. Daar is geen sprake van in dit topic.
maandag 11 januari 2021 om 10:41
Omdat ik vrees dat jij je eigen belang boven dat van je kind laat gaan. Door te zeggen dat je kind ‘helemaal van ons samen’ is, ga je volledig voorbij aan het feit dat je kind een biologische moeder heeft en half z’n genen van haar heeft. Ga je straks ook tegen je kind volhouden dat-ie ‘helemaal van ons samen’ is en zo de helft van zijn afkomst ontkennen?stipjepipje schreef: ↑11-01-2021 02:08
Overigens ben je wel fel zeg in je bewoordingen. Is je vrij natuurlijk en het is anoniem maar het wordt zo snel een verzuurd gesprek met zo'n toon.
maandag 11 januari 2021 om 11:23
Ik ben het zo met je eens, MelofKim. En het feit dat TO zichzelf biologische moeder noemt baart me ook zorgen. Als je dat op die manier vertelt aan je kind: 'ik ben jouw biologische moeder!' Dan maakt dat het vormen van de identiteit nog ingewikkelder. Want inderdaad, de rest van de wereld gebruikt de term biologische ouder voor degene van wie je het genetisch materiaal gekregen hebt.
Ook de reacties die jij krijgt op jouw kritische opmerkingen vind ik heel lastig: ze is vast een hele lieve moeder, geniet van je kindje, ze heeft een kinderwens..... Er gaat dus een kind geknutseld worden waar tegen heel onduidelijk gedaan gaat worden over wie de biologische ouders zijn en dat helemaal niet geboren had hoeven worden.
Trouwens TO, het is allemaal al lastig genoeg, maar neem je de huidige situatie in de wereld ook mee in je overwegingen om zoveel moeite te doen om een kind geboren te laten worden?
maandag 11 januari 2021 om 12:30
stipjepipje schreef: ↑11-01-2021 02:08Zoals je overal kunt lezen, zijn we volledig open over het ontstaan van ons kindje en zal hij wel weten wie zijn donor is, dus van "niet kennen van de donor" is geen sprake.
Maar dit geldt voor het kind dat je al hebt, maar dus mogelijk niet voor het kind dat je nog wilt maken. Dat schrijf je in je OP.
maandag 11 januari 2021 om 12:48
Dit dus. Ik hoop dat ze niet tegen haar kind gaat zeggen dat zij de biologische moeder is en dat haar partner en zij helemaal z’n ouders zijn. Dit is een complete ontkenning van de feitelijke afkomst van het kind.esther766 schreef: ↑11-01-2021 11:23Ik ben het zo met je eens, MelofKim. En het feit dat TO zichzelf biologische moeder noemt baart me ook zorgen. Als je dat op die manier vertelt aan je kind: 'ik ben jouw biologische moeder!' Dan maakt dat het vormen van de identiteit nog ingewikkelder. Want inderdaad, de rest van de wereld gebruikt de term biologische ouder voor degene van wie je het genetisch materiaal gekregen hebt. (...)
Er gaat dus een kind geknutseld worden waar tegen heel onduidelijk gedaan gaat worden over wie de biologische ouders zijn en dat helemaal niet geboren had hoeven worden.
maandag 11 januari 2021 om 13:26
Weer zo fel... Bizar dat ik hier nog op in ga maar goed. Het voelt voor mij als een kindje van ons samen, gevoelsmatig doet de liefde voor dit kindje niet onder de liefde die ik had gevoeld voor een kindje dat genetisch van mij was.Melofkim schreef: ↑11-01-2021 10:41Omdat ik vrees dat jij je eigen belang boven dat van je kind laat gaan. Door te zeggen dat je kind ‘helemaal van ons samen’ is, ga je volledig voorbij aan het feit dat je kind een biologische moeder heeft en half z’n genen van haar heeft. Ga je straks ook tegen je kind volhouden dat-ie ‘helemaal van ons samen’ is en zo de helft van zijn afkomst ontkennen?
En zoals je in elke post kunt lezen zijn wij volledig open over de afkomst van ons kindje. Bij zowat ieder kraambezoek of gesprek over het uiterlijk van ons kindje valt de naam van de donor en de gelijkenis van zowel papa, donor als mama. Want ja donorkindjes kunnen daadwerkelijk op hun niet-gennetische ouder lijken, fascinerend hoe het allemaal werkt. Dus nee die afkomst wordt nu niet ontkent en zal niet ontkent worden.
Ik heb het aldoor over "biologische moeder" omdat ik dat per definitie ben, dat verzin ik niet zelf, zo wordt het nu eenmaal genoemd zowel vanuit juridisch oogpunt als uit medisch oogpunt. Daar kun je wel heel erg over vallen maar dit wordt nu eenmaal zo genoemd. Als het niet zo gedefinieerd werd maar puur als - noem eens wat - barende moeder, nou dan hadden we het zo genoemd.
Dat ik geen genetsich verwantschap heb met mijn kindje vind ik zelf geen probleem, en wij gaan er alles aan doen om dit ook voor ons kindje geen probleem te laten zijn. GElukkig zijn er genoeg succesvolle voorbeelden van ouderschap waarbij er geen genetisch verwantschap is waarbij de kinderen opgroeien tot gelukkige kinderen zonder identiteitsproblematiek.
Klik https://www.encyclo.nl/begrip/Biologische_moedervoor de definitie biologische moeder
maandag 11 januari 2021 om 13:35
stipjepipje schreef: ↑11-01-2021 13:26Ik heb het aldoor over "biologische moeder" omdat ik dat per definitie ben, dat verzin ik niet zelf, zo wordt het nu eenmaal genoemd zowel vanuit juridisch oogpunt als uit medisch oogpunt. Daar kun je wel heel erg over vallen maar dit wordt nu eenmaal zo genoemd. Als het niet zo gedefinieerd werd maar puur als - noem eens wat - barende moeder, nou dan hadden we het zo genoemd.
Klik https://www.encyclo.nl/begrip/Biologische_moedervoor de definitie biologische moeder
Dus een draagmoeder die genetisch niet verwant is aan het kind is de biologische moeder? Wat een rare term.
maandag 11 januari 2021 om 13:59
Dat krijg je op een forum. Mensen hun ongefilterde gedachten over iets, worden als feiten het toetsenbord in geramd. Weet je meteen wat je irl kunt verwachten.
Het christelijk normatieve druipt ook weer hier van het scherm af. Als het niet door God gegeven is, moet je het vooral niet willen, want: is per definitie slecht.
En als het ook nog eens een vrouw is, die iets wil wat niet de standaard is: poeh, berg je maar. Want vrouwen moeten zich helemaal alleen maar schikken in hun lot en vooral hun mond houden.
En ik denk dat deze mensen zichzelf nog atheïst beschouwen ook.
Er is geen bewijs dat donorkinderen identiteitsproblemen krijgen. Door hoe ik je hier lees, lijk je er ook 'bovenop' te zitten en zul je hulp zoeken als het kind dat nodig heeft.
Een kind dat vragen krijgt over zijn afkomst of een aantal jaar van zijn leven worstelt met zijn achtergrond, is geen verloren leven. Die had niet maar beter niet geboren kunnen worden.
Dit kindje lijkt in liefde en zorgzaamheid geboren te worden. Met de informatie die we hier krijgen, zie ik niet in waarom dit geen gelukkig kind zou kunnen worden.
Het christelijk normatieve druipt ook weer hier van het scherm af. Als het niet door God gegeven is, moet je het vooral niet willen, want: is per definitie slecht.
En als het ook nog eens een vrouw is, die iets wil wat niet de standaard is: poeh, berg je maar. Want vrouwen moeten zich helemaal alleen maar schikken in hun lot en vooral hun mond houden.
En ik denk dat deze mensen zichzelf nog atheïst beschouwen ook.
Er is geen bewijs dat donorkinderen identiteitsproblemen krijgen. Door hoe ik je hier lees, lijk je er ook 'bovenop' te zitten en zul je hulp zoeken als het kind dat nodig heeft.
Een kind dat vragen krijgt over zijn afkomst of een aantal jaar van zijn leven worstelt met zijn achtergrond, is geen verloren leven. Die had niet maar beter niet geboren kunnen worden.
Dit kindje lijkt in liefde en zorgzaamheid geboren te worden. Met de informatie die we hier krijgen, zie ik niet in waarom dit geen gelukkig kind zou kunnen worden.
maandag 11 januari 2021 om 14:31
Nou, als ik inderdaad iets niet ben is het christelijk. Ik ben helemaal voor het sturen van je eigen lot. Maar niet dat van een ander. Ik vind juist die drang om leven te willen creëren en je voort te planten heel christelijk.
Ik ben helaas niet zo romantisch dat ik denk dat alles met liefde wel goed komt.
Maar goed, ieder zijn ding. Ik dacht dat vraag was wat voor het effect het op kinderen heeft als een kind meer toegang tot de donor heeft dan de ander.
Ik ben helaas niet zo romantisch dat ik denk dat alles met liefde wel goed komt.
Maar goed, ieder zijn ding. Ik dacht dat vraag was wat voor het effect het op kinderen heeft als een kind meer toegang tot de donor heeft dan de ander.
maandag 11 januari 2021 om 15:12
Dat is dan heel kortzichtig. Zou jij er geen moeite mee hebben als je je biologische moeder niet kende en niet wist waar de helft van je genen vandaan komen?
Ps niet christelijk. Integendeel. Ik vind het juist wijzen op een niet-christelijke inslag dat ik vind dat je als ouder een kind zoiets niet op moet dringen en je niet per se voort hoeft te planten.
maandag 11 januari 2021 om 15:29
Kinderen lijken niet op de moeder waar ze geen genetisch materiaal mee delen. Dat is echt onzin. Je ziet dat alleen omdat je het wilt zien, maar biologisch gezien staat als een paal boven water dat het kind geen enkele eigenschap van jou erft.
Breng je kind niet in de war met jouw onjuiste ideeën. Wees duidelijk en eerlijk. Je bent de biologische moeder niet en je kind heeft geen eigenschappen van jou.
Breng je kind niet in de war met jouw onjuiste ideeën. Wees duidelijk en eerlijk. Je bent de biologische moeder niet en je kind heeft geen eigenschappen van jou.
maandag 11 januari 2021 om 16:30
Again, dat is bij ons dus niet het geval. Maar aangezien je het daar zó graag over wilt hebben, kun je misschien je eigen topic erover openenMelofkim schreef: ↑11-01-2021 15:12Dat is dan heel kortzichtig. Zou jij er geen moeite mee hebben als je je biologische moeder niet kende en niet wist waar de helft van je genen vandaan komen?
Ps niet christelijk. Integendeel. Ik vind het juist wijzen op een niet-christelijke inslag dat ik vind dat je als ouder een kind zoiets niet op moet dringen en je niet per se voort hoeft te planten.
maandag 11 januari 2021 om 16:49
Fijn dat je al veel nuttige reacties (per PB) hebt ontvangen en knap dat je zo vriendelijk blijft, ook als mensen nogal hard oordelen!
Wij kiezen (vanwege onvruchtbaarheid man) voor spermadonatie van een onbekende donor. Er is geen garantie dat die donor voor een eventueel tweede kind nog beschikbaar is. Ik kan me voorstellen dat we, als de tweede kinderwens groot is, dan voor een andere donor zouden gaan. Dat zou betekenen dat de kinderen genetisch halfbroers of -zussen zijn. Ik kan me voorstellen dat dit soms lastig kan zijn, maar in andere gevallen is het mogelijk een voordeel: zo kan ieder kind voor zich dan bepalen of hij/zij de contactinformatie van de donor wil opvragen. In elk geval zou het voor mij geen reden zijn om niet voor een tweede te gaan.
Deze situatie is verschillend in die zin dat er voor jullie een verschil zou zijn in hoeveel informatie er bekend is over de donor. Het zou kunnen dat het jongere kind af en toe jaloers is op de oudere broer omdat hij die informatie wel heeft. Zolang je niet voor volledig anonieme donatie kiest, is de kans groot dat dit niet zo problematisch zal zijn voor je kind dat het een absolute no go is.
De meeste kinderen die in een gezin opgroeien waar men open is over de donatie en weten dat hun ouders hen zullen steunen als ze behoefte hebben aan contact met de donor, groeien net zo gelukkig, goed gehecht etc. op als kinderen die aan beide ouders verwant zijn. Daar is het wetenschappelijk onderzoek dat is gedaan echt heel duidelijk over. En ja, daarbij zijn ook kinderen uit eiceldonatie betrokken, in het buitenland is dit namelijk al langer gebruikelijk. Wel is het heel goed mogelijk dat er periodes zijn waarin kinderen ambivalenter of zelfs negatief tegen de donatie aankijken. Net zoals je dat zelfs soms misschien zult meemaken. Je kunt ook niet goed voorspellen of hij/zij de eicel als een bouwsteentje zal zien of als iets groters dan dat. Dat betekent echter nog niet dat het kind er dan maar beter niet had kunnen zijn, zoals sommige forummers concluderen.
Nog twee dingen: Ik kan me voorstellen dat je je donor niet wilt belasten, maar andersom kan het ook zijn dat ze zich gepasseerd voelt als ze opeens hoort dat jullie naar het UMC zijn gegaan en haar niet eerst gevraagd hebben. Je kunt er ook voor kiezen om haar wel te betrekken bij de beslissing, maar daarbij te benadrukken dat jullie écht niet verwachten dat ze nog eens een IVF-behandeling ondergaat.
Volgens mij heeft Melofkim er wel gelijk in dat de invloed van het dragen op de uiteindelijke aangeboren eigenschappen van het kind waarschijnlijk heel klein is, dat heb ik althans gelezen. Sommige (commerciële) eicelbanken focussen nogal op de vermeende invloed van epigenetica om zo de stap naar eiceldonatie kleiner te maken voor wensouders. Maar dat betekent niet dat je niet allerlei eigenschappen gemeen kan hebben met je kind. Deels oorzakelijk (hij groeit immers bij jou op) en deels ook omdat heel veel mensen eigenschappen gemeen hebben. En je kan je ook afvragen hoe relevant het is welke eigenschappen je deelt: het is niet alsof je enkel van je kind kunt houden als het op jou lijkt (anders kunnen we beter allemaal maar niet aan kinderen beginnen).
Succes met jullie keuze!
Wij kiezen (vanwege onvruchtbaarheid man) voor spermadonatie van een onbekende donor. Er is geen garantie dat die donor voor een eventueel tweede kind nog beschikbaar is. Ik kan me voorstellen dat we, als de tweede kinderwens groot is, dan voor een andere donor zouden gaan. Dat zou betekenen dat de kinderen genetisch halfbroers of -zussen zijn. Ik kan me voorstellen dat dit soms lastig kan zijn, maar in andere gevallen is het mogelijk een voordeel: zo kan ieder kind voor zich dan bepalen of hij/zij de contactinformatie van de donor wil opvragen. In elk geval zou het voor mij geen reden zijn om niet voor een tweede te gaan.
Deze situatie is verschillend in die zin dat er voor jullie een verschil zou zijn in hoeveel informatie er bekend is over de donor. Het zou kunnen dat het jongere kind af en toe jaloers is op de oudere broer omdat hij die informatie wel heeft. Zolang je niet voor volledig anonieme donatie kiest, is de kans groot dat dit niet zo problematisch zal zijn voor je kind dat het een absolute no go is.
De meeste kinderen die in een gezin opgroeien waar men open is over de donatie en weten dat hun ouders hen zullen steunen als ze behoefte hebben aan contact met de donor, groeien net zo gelukkig, goed gehecht etc. op als kinderen die aan beide ouders verwant zijn. Daar is het wetenschappelijk onderzoek dat is gedaan echt heel duidelijk over. En ja, daarbij zijn ook kinderen uit eiceldonatie betrokken, in het buitenland is dit namelijk al langer gebruikelijk. Wel is het heel goed mogelijk dat er periodes zijn waarin kinderen ambivalenter of zelfs negatief tegen de donatie aankijken. Net zoals je dat zelfs soms misschien zult meemaken. Je kunt ook niet goed voorspellen of hij/zij de eicel als een bouwsteentje zal zien of als iets groters dan dat. Dat betekent echter nog niet dat het kind er dan maar beter niet had kunnen zijn, zoals sommige forummers concluderen.
Nog twee dingen: Ik kan me voorstellen dat je je donor niet wilt belasten, maar andersom kan het ook zijn dat ze zich gepasseerd voelt als ze opeens hoort dat jullie naar het UMC zijn gegaan en haar niet eerst gevraagd hebben. Je kunt er ook voor kiezen om haar wel te betrekken bij de beslissing, maar daarbij te benadrukken dat jullie écht niet verwachten dat ze nog eens een IVF-behandeling ondergaat.
Volgens mij heeft Melofkim er wel gelijk in dat de invloed van het dragen op de uiteindelijke aangeboren eigenschappen van het kind waarschijnlijk heel klein is, dat heb ik althans gelezen. Sommige (commerciële) eicelbanken focussen nogal op de vermeende invloed van epigenetica om zo de stap naar eiceldonatie kleiner te maken voor wensouders. Maar dat betekent niet dat je niet allerlei eigenschappen gemeen kan hebben met je kind. Deels oorzakelijk (hij groeit immers bij jou op) en deels ook omdat heel veel mensen eigenschappen gemeen hebben. En je kan je ook afvragen hoe relevant het is welke eigenschappen je deelt: het is niet alsof je enkel van je kind kunt houden als het op jou lijkt (anders kunnen we beter allemaal maar niet aan kinderen beginnen).
Succes met jullie keuze!
maandag 11 januari 2021 om 17:38
Ik ken meerdere geadopteerde mensen die het echt geen fluit intresseert wie hun biologische ouders zijn. Een goede vriend van mij daar is niks over bekend maar al zou er een envelop met alle gegevens op tafel liggen dan zou hij nog niet kijken.
Niet voor iedereen is dat belangrijk. Er zijn genoeg mensen die opgroeien zonder genetische ouder. Alleenstaande moeders die een nieuwe partner hebben en waarbij de vader geen rol speelt etc.
Ik vind het echt enorm kwetsend naar to toe dat mensen die totaal niet in deze situatie zitten zo een oordeel hebben.
To vraagt niet naar jullie mening. Ik heb ook een lichte mening maar ik ben to niet en ik zit niet in haar situatie. Ik heb echt 10 keer liever dat een kind opgroeit bij iemand als to dan zoals de meeste kinderen hier in mijn achterstands wijk.
maandag 11 januari 2021 om 17:58
Bedankt voor je reactie! Wat betreft jullie mogelijke voorkeur voor 2 verschillende donoren, daar had ik nog niet aan gedacht. Dat kan zeker goed zijn, als de 1 wel en de ander niet geinteresseerd is. Nu is dat inderdaad bij ons niet van toepassing, maar ik merk wel dat ik toch echt neig naar een bekende donor net zoals nu, ook al zou dat een nieuwe zoektocht met mogelijk geen resutaat opleveren.paardenbloemetjes schreef: ↑11-01-2021 16:49Fijn dat je al veel nuttige reacties (per PB) hebt ontvangen en knap dat je zo vriendelijk blijft, ook als mensen nogal hard oordelen!
Wij kiezen (vanwege onvruchtbaarheid man) voor spermadonatie van een onbekende donor. Er is geen garantie dat die donor voor een eventueel tweede kind nog beschikbaar is. Ik kan me voorstellen dat we, als de tweede kinderwens groot is, dan voor een andere donor zouden gaan. Dat zou betekenen dat de kinderen genetisch halfbroers of -zussen zijn. Ik kan me voorstellen dat dit soms lastig kan zijn, maar in andere gevallen is het mogelijk een voordeel: zo kan ieder kind voor zich dan bepalen of hij/zij de contactinformatie van de donor wil opvragen. In elk geval zou het voor mij geen reden zijn om niet voor een tweede te gaan.
Deze situatie is verschillend in die zin dat er voor jullie een verschil zou zijn in hoeveel informatie er bekend is over de donor. Het zou kunnen dat het jongere kind af en toe jaloers is op de oudere broer omdat hij die informatie wel heeft. Zolang je niet voor volledig anonieme donatie kiest, is de kans groot dat dit niet zo problematisch zal zijn voor je kind dat het een absolute no go is.
Wat betreft genetisch overbrengen van eigenschappen en die micro Rna, het klopt het is minimaal wat je meegeeft en het doet er ook echt totaal niet toe (mij interesseert het inderdaad niet zo), het gaat vooral om nurture versus nature. Zo zie je soms dat een kindje toch hetzelfde lacht als jij, omdat hij dat hoort en ziet en gedrag kopieert. Zo heeft een eiceldonatie moeder die ik volg uit canada een knor-lach en tadaa, haar zoontje van 1 heeft die dus ook, super grappig. Een andere eiceldonatiemoeder heeft zelf een afwijkende stand van haar 2 kleinste teentjes zowel links als rechts, en guess what, haar eiceldonatie dochter heeft dat ook. Dat is wel maf he? Of een moeder die een babyfoto van haar zelf naast haar eiceldonatie kindje legt en bijna een kopie is, op de vorm gezichtje na. Bizar! Maar het doet er idd totaal niet toe, ik vind het zelf gewoon fascinerend. Dat gebeurt er dus alsnog in je baarmoeder met de blauwdruk van sperma-en-eicel die dus genetisch niet met jou overeenkomt. En idd zelfs al is je kind wel genetisch van jou, dan nog hoef je totaal niet op elkaar te lijken, hoe vaak zie je dat niet voorbij komen? Hoe dan ook, we vinden het reuze interessant hoe ons kindje er later uit komt te zien met deze mengelmoes van 2 personen en mijn baarmoederVolgens mij heeft Melofkim er wel gelijk in dat de invloed van het dragen op de uiteindelijke aangeboren eigenschappen van het kind waarschijnlijk heel klein is, dat heb ik althans gelezen. Sommige (commerciële) eicelbanken focussen nogal op de vermeende invloed van epigenetica om zo de stap naar eiceldonatie kleiner te maken voor wensouders. Maar dat betekent niet dat je niet allerlei eigenschappen gemeen kan hebben met je kind. Deels oorzakelijk (hij groeit immers bij jou op) en deels ook omdat heel veel mensen eigenschappen gemeen hebben. En je kan je ook afvragen hoe relevant het is welke eigenschappen je deelt: het is niet alsof je enkel van je kind kunt houden als het op jou lijkt (anders kunnen we beter allemaal maar niet aan kinderen beginnen).
Klopt, hierop hebben wij ook onze keuze gebaseerd om zowel naar het kindje als naar de buitenwereld volledig transparant te zijn. Ik schaam me er ook totaal niet voor en als mensen soms iets laten vallen waarin aangenomen wordt dat het genetisch mijn kindje zou zijn vertel ik het ook vaak. Leuk om op die manier toch wat meer bekendheid te geven eraan, en ik denk ook altijd maar: je weet nooit wat die persoon ooit nog tegenkomt, dan weten ze er altijd al iets over, of voor zichzelf of voor een ander.De meeste kinderen die in een gezin opgroeien waar men open is over de donatie en weten dat hun ouders hen zullen steunen als ze behoefte hebben aan contact met de donor, groeien net zo gelukkig, goed gehecht etc. op als kinderen die aan beide ouders verwant zijn. Daar is het wetenschappelijk onderzoek dat is gedaan echt heel duidelijk over. En ja, daarbij zijn ook kinderen uit eiceldonatie betrokken, in het buitenland is dit namelijk al langer gebruikelijk. Wel is het heel goed mogelijk dat er periodes zijn waarin kinderen ambivalenter of zelfs negatief tegen de donatie aankijken. Net zoals je dat zelfs soms misschien zult meemaken. Je kunt ook niet goed voorspellen of hij/zij de eicel als een bouwsteentje zal zien of als iets groters dan dat. Dat betekent echter nog niet dat het kind er dan maar beter niet had kunnen zijn, zoals sommige forummers concluderen.
Wauw dankjewel voor deze toevoeging, hier hadden wij serieus nog niet aan gedacht. Ook al neigen we nu ddus meer naar het vinden van een andere donor, ook dan gaat deze optie nog op. Sowieso had ik er nooit aan gedacht dat ze zich misschien gepaseerd zou voelen als we het níet zouden vragen, ipv bezwaard als we het wél zouden vragen. Bedankt hoor!Nog twee dingen: Ik kan me voorstellen dat je je donor niet wilt belasten, maar andersom kan het ook zijn dat ze zich gepasseerd voelt als ze opeens hoort dat jullie naar het UMC zijn gegaan en haar niet eerst gevraagd hebben. Je kunt er ook voor kiezen om haar wel te betrekken bij de beslissing, maar daarbij te benadrukken dat jullie écht niet verwachten dat ze nog eens een IVF-behandeling ondergaat.
maandag 11 januari 2021 om 18:06
abracadabra schreef: ↑11-01-2021 17:38Ik ken meerdere geadopteerde mensen die het echt geen fluit intresseert wie hun biologische ouders zijn. Een goede vriend van mij daar is niks over bekend maar al zou er een envelop met alle gegevens op tafel liggen dan zou hij nog niet kijken.
Niet voor iedereen is dat belangrijk. Er zijn genoeg mensen die opgroeien zonder genetische ouder. Alleenstaande moeders die een nieuwe partner hebben en waarbij de vader geen rol speelt etc.
Ik vind het echt enorm kwetsend naar to toe dat mensen die totaal niet in deze situatie zitten zo een oordeel hebben.
To vraagt niet naar jullie mening. Ik heb ook een lichte mening maar ik ben to niet en ik zit niet in haar situatie. Ik heb echt 10 keer liever dat een kind opgroeit bij iemand als to dan zoals de meeste kinderen hier in mijn achterstands wijk.
lief Ik zelf ben niet zo snel meer onder de indruk wat dit onderwerp betreft, heb mijn eigen onvruchtbaarheid volledig geaccepteerd en ben super trots op ons zoontje en de manier waarop hij 'gemaakt' is. Maar ik kreeg al verschillende privé berichtjes van dames die -misschien nog deels in acceptatie fase- ook zwanger zijn/willen worden middels eiceldonatie en sommige berichten echt kwetsend vonden. En dat vind ik wel erg. Natuurlijk moet iedereen z'n eigen weg in deze acceptatie vinden en soms kan het juist helpen als iets pijnlijks wordt aangestipt, zodat je een mening erover kunt vormen en het een plekje kunt geven. (Maar eigenlijk vind ik bij zo een gevoelig onderwerp als dit deze houding en woordkeuze behoorlijk onbeschoft. Hopelijk gaan ze irl wel wat empathischer om met zulke onderwerpen
maandag 11 januari 2021 om 18:46
Maar TO, nu doe je net alsof je een ziekte hebt waar je een behandeling voor nodig hebt; acceptatie, pijnlijk, plekje geven... Ik oordeel niet over het verdriet omtrent je onvruchtbaarheid. Ik wijs je er wel op dat de sterkte van een kinderwens je blik kan vertroebelen! Misschien dat door de kracht waarmee je voelt dat je naar een kind verlangt je de informatie niet meer objectief waarneemt.stipjepipje schreef: ↑11-01-2021 18:06
Ik zelf ben niet zo snel meer onder de indruk wat dit onderwerp betreft, heb mijn eigen onvruchtbaarheid volledig geaccepteerd en ben super trots op ons zoontje en de manier waarop hij 'gemaakt' is. Maar ik kreeg al verschillende privé berichtjes van dames die -misschien nog deels in acceptatie fase- ook zwanger zijn/willen worden middels eiceldonatie en sommige berichten echt kwetsend vonden. En dat vind ik wel erg. Natuurlijk moet iedereen z'n eigen weg in deze acceptatie vinden en soms kan het juist helpen als iets pijnlijks wordt aangestipt, zodat je een mening erover kunt vormen en het een plekje kunt geven. (Maar eigenlijk vind ik bij zo een gevoelig onderwerp als dit deze houding en woordkeuze behoorlijk onbeschoft. Hopelijk gaan ze irl wel wat empathischer om met zulke onderwerpen
Je zou misschien ook kunnen overwegen je gezin te laten groeien door pleegzorg, of adoptie.
maandag 11 januari 2021 om 18:57
Ehmm newsflash:esther766 schreef: ↑11-01-2021 18:46Maar TO, nu doe je net alsof je een ziekte hebt waar je een behandeling voor nodig hebt; acceptatie, pijnlijk, plekje geven... Ik oordeel niet over het verdriet omtrent je onvruchtbaarheid. Ik wijs je er wel op dat de sterkte van een kinderwens je blik kan vertroebelen! Misschien dat door de kracht waarmee je voelt dat je naar een kind verlangt je de informatie niet meer objectief waarneemt.
Het is een ziekte. Aldus de WHO: https://www.freya.nl/who-info-over-onvruchtbaarheid/
Dat jij er zo makkelijk overdenkt doet me geloven dat je ‘m zelf niet hebt. Heel fijn voor je. Minder fijn voor sommige andere vrouwen. Zoals ik. En TO.
maandag 11 januari 2021 om 19:50
Ik ook, maar ook voldoende die er wél mee worstelen. Maar dat is toch een andere kwestie, die kinderen zijn er al*, daar moet wat mee.abracadabra schreef: ↑11-01-2021 17:38Ik ken meerdere geadopteerde mensen die het echt geen fluit intresseert wie hun biologische ouders zijn. Een goede vriend van mij daar is niks over bekend maar al zou er een envelop met alle gegevens op tafel liggen dan zou hij nog niet kijken.
Niet voor iedereen is dat belangrijk. Er zijn genoeg mensen die opgroeien zonder genetische ouder. Alleenstaande moeders die een nieuwe partner hebben en waarbij de vader geen rol speelt etc.
Willens en wetens kinderen op aarde zetten met mogelijke gevolgen is op zijn minst iets dat je ook vanuit het kind zou moeten bekijken. En dat geldt voor iedere ouder die een kind op aarde zet, of dat nu gaat om een financiële situatie, of een andere huislijke situatie, of je eigen onvruchtbaarheid, je moet altijd even het mogelijke perspectief van het kind meenemen. Er kunnen ook ingewikkelde situaties ontstaan als relaties uitgaan bijvoorbeeld.
Maar goed, daarin weegt iedereen anders af, zoals met alles. Ik weet alleen niet waarom iedereen altijd zo op zijn tenen moet lopen en voorzichtig moet doen als het om onvruchtbaarheid of kinderloosheid gaat. Het is een tegenslag voor mensen, zoals vele andere tegenslagen. Dat iemand daar anders over denkt maakt iemand niet meteen kortzichtig.
*hoewel er over de adoptiewereld ook vreselijke verhalen de ronde doen.
