Kinderen
alle pijlers
Kindje adopteren?
maandag 2 juli 2007 om 14:56
Over een paar jaar(als ik klaar ben met school) dan willen mijn vriend en ik toch wel aan kinderen gaan beginnen.
De laatste tijd zit ik er over na te denken dat je er ook gewoon voor kan kiezen om een kindje te gaan adopteren, omdat er op de wereld zoveel kinderen zijn die in weeshuizen/opvangtehuizen wonen en geen uitzicht hebben op een 'goede' toekomst.
Waarom zou je dan geen kindje adopteren en die de kans geven om zich te kunnen ontwikkelen.
Daarnaast lijkt mij het gevoel van een klein mensje dat in je groeit ook fantastisch. Dat je er samen voor heb gezorgd dat er een nieuw mensje de wereld mag binnenstappen.
Ik ben benieuwd of meer mensen bewust een keuze hebben gemaakt om een kindje te adopteren ondanks dat ze zelf kinderen kunnen krijgen.
En daarnaast ben ik gewoon benieuwd naar meningen en verhalen van een ieder die hier over wil meepraten.
De laatste tijd zit ik er over na te denken dat je er ook gewoon voor kan kiezen om een kindje te gaan adopteren, omdat er op de wereld zoveel kinderen zijn die in weeshuizen/opvangtehuizen wonen en geen uitzicht hebben op een 'goede' toekomst.
Waarom zou je dan geen kindje adopteren en die de kans geven om zich te kunnen ontwikkelen.
Daarnaast lijkt mij het gevoel van een klein mensje dat in je groeit ook fantastisch. Dat je er samen voor heb gezorgd dat er een nieuw mensje de wereld mag binnenstappen.
Ik ben benieuwd of meer mensen bewust een keuze hebben gemaakt om een kindje te adopteren ondanks dat ze zelf kinderen kunnen krijgen.
En daarnaast ben ik gewoon benieuwd naar meningen en verhalen van een ieder die hier over wil meepraten.
maandag 2 juli 2007 om 21:24
Ik vind adopteren zeker niet egoistisch. Je gaat wel een procedure in voor een aantal jaar en daarnaast kost het je ook nog behoorlijk wat geld. Ik denk dat je dat niet zomaar doet alleen voor jezelf omdat het je denk ik veel tijd en energie zal gaan kosten.
En geld storten voor de armere landen? Tja dat is ook een god initiatief, ik steun ook goede doelen. Maar toch hoor je ook vaak dat het geld wat via goede doelen of subsidies van de 'rijkere' landen de armere landen binnenkomt komt vaak nog in de verkeerde handen terecht en niet eens altijd bij de mensen die het nodig hebben.
En waarom zou je geen kindje mogen adopteren als je gewoon vruchtbaar bent?
Soms zit ik er echt heel sterk over na te denken waarom zou ik een kindje op deze wereld zetten. Het wordt er zeker niet leuker op in deze wereld. Het klimaar gaat achteruit, de ene oorlog na de andere oorlog breekt uit, grote ziektes verspreiden zich, afrika wordt alleen maar armer. Wat heeft deze wereld nieuw leven nou nog te bieden? Heb je dan niet het recht om een kindje te adopteren en dat als jouw kind te zien ondanks dat je zelf ook gewoon kinderen kan krijgen.
Er zijn zoveel kinderen die er alleen voor staan in de wereld. Die het moeten redden met heel weinig dingen, waarom zou je die kinderen geen kans geven omdat zij er toch al zijn. Zij hebben al hulp nodig.
Ook even over dat programma van tv. Ik heb het ook gezien en ik had niet het idee dat die kinderen het allemaal zo vreselijk vonden en niet weg wilden bij het kindertehuis. Later zag je ook een beeld van een toen ze al een paar maanden in Nederland waren en zo ongelukkig zagen die kinderen er niet uit. Trouwens ze hadden ook al twee chinese kindjes geadopteerd, die zagen er ook niet ongelukkig uit.
Daarnaast denk ik zeker dat je een moeilijke periode kan doormaken tijdens de puberteit, vanwege het ontdekken van je eigen identiteit, en dat zal bij geadopteerde kinderen waarschijnlijk net iets moeilijker zijn dan bij jhe biologische kinderen, maar ook met hen kan je problemen krijgen.
Mijn schoonzusje is ook geadopteerd en die heeft juist helemaal geen behoefte om naar haar moederland terug te gaan, die behoefte heeft ze ook nooit gehad.
Dus het zal per kind verschillen hoe de ontwikkeling verloopt met de eventuele moeilijke perioden, maar dat lijkt me logisch want elk kind is anders, biologisch of geadopteerd.
En geld storten voor de armere landen? Tja dat is ook een god initiatief, ik steun ook goede doelen. Maar toch hoor je ook vaak dat het geld wat via goede doelen of subsidies van de 'rijkere' landen de armere landen binnenkomt komt vaak nog in de verkeerde handen terecht en niet eens altijd bij de mensen die het nodig hebben.
En waarom zou je geen kindje mogen adopteren als je gewoon vruchtbaar bent?
Soms zit ik er echt heel sterk over na te denken waarom zou ik een kindje op deze wereld zetten. Het wordt er zeker niet leuker op in deze wereld. Het klimaar gaat achteruit, de ene oorlog na de andere oorlog breekt uit, grote ziektes verspreiden zich, afrika wordt alleen maar armer. Wat heeft deze wereld nieuw leven nou nog te bieden? Heb je dan niet het recht om een kindje te adopteren en dat als jouw kind te zien ondanks dat je zelf ook gewoon kinderen kan krijgen.
Er zijn zoveel kinderen die er alleen voor staan in de wereld. Die het moeten redden met heel weinig dingen, waarom zou je die kinderen geen kans geven omdat zij er toch al zijn. Zij hebben al hulp nodig.
Ook even over dat programma van tv. Ik heb het ook gezien en ik had niet het idee dat die kinderen het allemaal zo vreselijk vonden en niet weg wilden bij het kindertehuis. Later zag je ook een beeld van een toen ze al een paar maanden in Nederland waren en zo ongelukkig zagen die kinderen er niet uit. Trouwens ze hadden ook al twee chinese kindjes geadopteerd, die zagen er ook niet ongelukkig uit.
Daarnaast denk ik zeker dat je een moeilijke periode kan doormaken tijdens de puberteit, vanwege het ontdekken van je eigen identiteit, en dat zal bij geadopteerde kinderen waarschijnlijk net iets moeilijker zijn dan bij jhe biologische kinderen, maar ook met hen kan je problemen krijgen.
Mijn schoonzusje is ook geadopteerd en die heeft juist helemaal geen behoefte om naar haar moederland terug te gaan, die behoefte heeft ze ook nooit gehad.
Dus het zal per kind verschillen hoe de ontwikkeling verloopt met de eventuele moeilijke perioden, maar dat lijkt me logisch want elk kind is anders, biologisch of geadopteerd.
maandag 2 juli 2007 om 21:44
Mamamarleen, gefeliciteerd met je zwangerschap ! :R
Wij hebben gekozen voor pleegzorg. Juist omdat adoptie erg kostbaar en tijdrovend is. En waarom zou je een kindje van ver halen, als er hier ook kindjes zijn die zonder ouders moeten opgroeien?
We hebben een zoontje van 2, een pleegdochter van bijna 6 maanden (is bij ons gekomen toen ze 2 weken oud was, en blijft tot haar 18e, mss zelfs langer ;)).
Ben nu bijna 8 weken zwanger :D
Pleegzorg was dus een hele bewuste keuze, en had niets te maken met het niet zelf kunnen krijgen van kinderen. Bij beide keren was ik immers meteen de 1e keer zwanger
Mag ik je vragen of je ook een pleegkind had aangenomen als het 14 jaar oud was, met een grote mond en zeer lastig gedrag ? Ik weet beroepshalve dat het veel moeilijker is om deze "categorie" geplaatst te krijgen, terwijl deze kinderen óók liefde en aandacht nodig hebben.
maandag 2 juli 2007 om 21:52
Ik praat even voor mijn beurt. Mijn man en ik zijn allebei dol op pubers, staan allebei voor de klas (middelbare school en mbo). Mijn ouders hebben bijna alleen maar pubers opgevangen.
Wij willen pas 'later als we groot zijn' pleegkinderen, omdat we pubers willen. Maar dan willen we wel dat onze eigen kinderen ouder zijn dan de pleegkinderen...
maandag 2 juli 2007 om 22:03
@Sosofie,
Je mag "voor je beurt" praten, hoor.
Mijn vriend en ik hebben het in ons nog kinderloze tijdperk wel eens gehad over pleegkinderen, maar hij kwam na het winnen van informatie erachter dat het hem te zwaar zou vallen.
Ook zouden wij er moeite mee hebben om een kind eerst "op te lappen" dat vervolgens weer teruggestuurd wordt omdat de officiële ouder toch nog weer een kans zou moeten krijgen volgens de pleegzorginstelling. Als je daar moeite mee hebt moet je niet aan pleegkinderen beginnen, is ons gevoel.
Je mag "voor je beurt" praten, hoor.
Mijn vriend en ik hebben het in ons nog kinderloze tijdperk wel eens gehad over pleegkinderen, maar hij kwam na het winnen van informatie erachter dat het hem te zwaar zou vallen.
Ook zouden wij er moeite mee hebben om een kind eerst "op te lappen" dat vervolgens weer teruggestuurd wordt omdat de officiële ouder toch nog weer een kans zou moeten krijgen volgens de pleegzorginstelling. Als je daar moeite mee hebt moet je niet aan pleegkinderen beginnen, is ons gevoel.
maandag 2 juli 2007 om 22:05
We doen ook crisis-opvang. Laatst 9 weken een jongen van 17 in huis gehad :D Die was niet zo schattig, maar had ECHT een plekje nodig. Helaas zijn er niet veel mensen die pubers op willen vangen.
quote: mamarleen reageerde
Wij hebben gekozen voor pleegzorg. Juist omdat adoptie erg kostbaar en tijdrovend is. En waarom zou je een kindje van ver halen, als er hier ook kindjes zijn die zonder ouders moeten opgroeien?
We hebben een zoontje van 2, een pleegdochter van bijna 6 maanden (is bij ons gekomen toen ze 2 weken oud was, en blijft tot haar 18e, mss zelfs langer ;)).
Ben nu bijna 8 weken zwanger :D
Pleegzorg was dus een hele bewuste keuze, en had niets te maken met het niet zelf kunnen krijgen van kinderen. Bij beide keren was ik immers meteen de 1e keer zwanger
Mag ik je vragen of je ook een pleegkind had aangenomen als het 14 jaar oud was, met een grote mond en zeer lastig gedrag ? Ik weet beroepshalve dat het veel moeilijker is om deze "categorie" geplaatst te krijgen, terwijl deze kinderen óók liefde en aandacht nodig hebben.
maandag 2 juli 2007 om 22:08
Klopt, dan moet je er idd niet aan beginnen.
@Sosofie,
Je mag "voor je beurt" praten, hoor.
Mijn vriend en ik hebben het in ons nog kinderloze tijdperk wel eens gehad over pleegkinderen, maar hij kwam na het winnen van informatie erachter dat het hem te zwaar zou vallen.
Ook zouden wij er moeite mee hebben om een kind eerst "op te lappen" dat vervolgens weer teruggestuurd wordt omdat de officiële ouder toch nog weer een kans zou moeten krijgen volgens de pleegzorginstelling. Als je daar moeite mee hebt moet je niet aan pleegkinderen beginnen, is ons gevoel.
Mijn ouders hebben altijd een hele goede instelling. Zij hebben liefde tijd en energie over. Ze geven dat graag weg aan kinderen die dat nodig hebben. En welk kind wat nodig heeft en of een kind weer teruggaat, of naar een ander adres... dat beslilst jeugdzorg maar. Het enige wat zij willen (en heel goed kunnen, ik ben zo trots op ze !) is hun liefde geven. Belangeloos.
Ik hoop van harte dat ik later hetzelfde kan doen.
maandag 2 juli 2007 om 22:12
Tja, wat wil je weten... Ik vond het best pittig eerlijk gezegd. Deze jongen had duidelijk hechtingsproblemen, en de plaatsing is tot 2x toe verlengd. Dat maakt het niet makkelijker.
Maar uiteindelijk zijn we wel heel blij dat we het gedaan hebben. Hij heeft nu een plekje op een begeleid kamer wonen project, en daar hoort hij 'echt' thuis. Daar kan hij werken aan zijn zelfstandigheid, en dat zal ie hard nodig hebben!
maandag 2 juli 2007 om 22:41
Knap verhaal Mamarleen, erg dapper dat jullie dit gedaan hebben. Denk je ook dat deze jongen behalve een veilig plekje ook iets van bagage heeft meegekregen van jullie?
Dat zou natuurlijk mooi zijn, al denk ik dat de hoop dat je een kind echt helpen kan, zijn problemen verminderen en zijn toekomst verbeteren, soms heel klein is. Die hoop hebben is zeker goed, alleen zul je nogal eens teleurgesteld worden denk ik. Je hebt toch vaak zoiets van, bij mij komt alles wel weer goed met jou. Vaak blijkt dat een onmogelijke opdracht. Wat niet wegneemt dat alle tijd die zo'n kind is bij een liefdevol mens die aandacht en tijd voor hem/haar heeft is meegenomen. Ook al duurt het maar kort, het is een adempauze, een fijne periode hoop ik.
Die uitzending waar jullie het over hebben is ook van Grenzeloos Verlangen. Mooi programma he!?
Ook ik heb vaak een brok in mijn keel, maar het is zeker zo dat je vaak ziet dat gezinnen de jonge kindjes mee naar huis nemen. De grote kinderen, vanaf 4 jaar blijven vaak over. Zo sneu is dat! Niet dat ik nou perse denk dat deze kinderen het slecht treffen daar, maar zij zien constant blije ouders verschijnen die hen nooit meenemen. Elke keer afscheid nemen van vriendjes en zelf weten dat je daar blijven zal vind ik heel verdrietig.
De discussie of het wel of niet egootisch zou zijn, of misschien zelfs schadelijk voor het kindje, vind ik heel lastig. Ik denk dat elk kind wat opgroeit bij een papa en mama die elke dag weer laten voelen dat ze van hun kind houden beter is dan opgroeien in een huis met allemaal kindjes om je heen en weinig voorzieningen.
Toch zie ik ook een programma als Spoorloos en hoor je daar grote kinderen of volwassenen spreken over hun biologische ouders die ze afgestaan hebben. Een afschuwelijke gedachte moet dat zijn. Ondanks alle liefde, mogelijkheden en goede voorzieningen zijn deze jonge mensen behoorlijk beschadigd gebleven.
Waar doe je dan goed aan?
Ik blijf er wel van overtuigd dat het opgroeien van een biologisch kind of een adoptie kind wezenlijk anders is. Ik bedoel zeker niet het gevoel van houden van, ik denk best dat het even veel zou kunnen zijn, maar een kind uit Afrika heeft nou eenmaal andere manieren van omgang. Zeker als dit kind al een poosje gewoond heeft in zijn vaderland. Zie alleen maar het voorbeeld van die schuddende billen, dat zit er in en is lastig te veranderen denk ik.
Aurelia1
Dat zou natuurlijk mooi zijn, al denk ik dat de hoop dat je een kind echt helpen kan, zijn problemen verminderen en zijn toekomst verbeteren, soms heel klein is. Die hoop hebben is zeker goed, alleen zul je nogal eens teleurgesteld worden denk ik. Je hebt toch vaak zoiets van, bij mij komt alles wel weer goed met jou. Vaak blijkt dat een onmogelijke opdracht. Wat niet wegneemt dat alle tijd die zo'n kind is bij een liefdevol mens die aandacht en tijd voor hem/haar heeft is meegenomen. Ook al duurt het maar kort, het is een adempauze, een fijne periode hoop ik.
Die uitzending waar jullie het over hebben is ook van Grenzeloos Verlangen. Mooi programma he!?
Ook ik heb vaak een brok in mijn keel, maar het is zeker zo dat je vaak ziet dat gezinnen de jonge kindjes mee naar huis nemen. De grote kinderen, vanaf 4 jaar blijven vaak over. Zo sneu is dat! Niet dat ik nou perse denk dat deze kinderen het slecht treffen daar, maar zij zien constant blije ouders verschijnen die hen nooit meenemen. Elke keer afscheid nemen van vriendjes en zelf weten dat je daar blijven zal vind ik heel verdrietig.
De discussie of het wel of niet egootisch zou zijn, of misschien zelfs schadelijk voor het kindje, vind ik heel lastig. Ik denk dat elk kind wat opgroeit bij een papa en mama die elke dag weer laten voelen dat ze van hun kind houden beter is dan opgroeien in een huis met allemaal kindjes om je heen en weinig voorzieningen.
Toch zie ik ook een programma als Spoorloos en hoor je daar grote kinderen of volwassenen spreken over hun biologische ouders die ze afgestaan hebben. Een afschuwelijke gedachte moet dat zijn. Ondanks alle liefde, mogelijkheden en goede voorzieningen zijn deze jonge mensen behoorlijk beschadigd gebleven.
Waar doe je dan goed aan?
Ik blijf er wel van overtuigd dat het opgroeien van een biologisch kind of een adoptie kind wezenlijk anders is. Ik bedoel zeker niet het gevoel van houden van, ik denk best dat het even veel zou kunnen zijn, maar een kind uit Afrika heeft nou eenmaal andere manieren van omgang. Zeker als dit kind al een poosje gewoond heeft in zijn vaderland. Zie alleen maar het voorbeeld van die schuddende billen, dat zit er in en is lastig te veranderen denk ik.
Aurelia1
dinsdag 3 juli 2007 om 00:02
er zijn de afgelopen tijd nogal wat schandalen rondom adoptie geweest, vandaag stond er nog een artikel over ind evolkskrant.
Adoptie is lang niet zo nobel als het lijkt. sterker nog, de vraag naar adoptiekinderen is al een heleboel jaren groter dan het aanbod. Dat betekent dus dat de focus van adoptie verschoven is van "kinderen een liefdevol gezin bieden" naar "gezinnen een kind bieden" en dat is feitelijk niets anders dan kinderhandel. Dat klinkt heel hard, maar als je je eens in het fenomeen adoptie verdiept en verschillende bronnen raadpleegt ( op de maatschappijpijler staat een door mij geopende discussie over een van de schandalen, het heet "India eist gestolen adoptiekind terug", daarin staan een heleboel links naar verschillende artikelen en sites over kinderrechten) dan kun je bijna niet anders dan concluderen dat adoptie inmiddels verworden is tot een fenomeen dat een heleboel ernstige misstanden zoals kinderroof, kinderhandel, illegaal draagouderschap, etcetera in stand houdt.
Hoewel ikzelf geen tegenstander van adoptie ben, ik ken bijvoorbeeld een homostel dat twee kinderen in het segment "die kinderen wil niemand omdat ze niet blank en niet schattig en niet helemaal gezond zijn" hebben geadopteerd, en van die mensen weet ik zeker dat hun kinderen inderdaad een veeeeeeeeel beter leven hebben dan ze anders gehad zouden hebben, vind ik wel dat als je adoptie overweegt je je op zijn minst zou moeten verdiepen in de keerzijde van de medaille. Adoptie is niet zo nobel als het klinkt. En daar moet je je van bewust zijn, vind ik.
Adoptie is lang niet zo nobel als het lijkt. sterker nog, de vraag naar adoptiekinderen is al een heleboel jaren groter dan het aanbod. Dat betekent dus dat de focus van adoptie verschoven is van "kinderen een liefdevol gezin bieden" naar "gezinnen een kind bieden" en dat is feitelijk niets anders dan kinderhandel. Dat klinkt heel hard, maar als je je eens in het fenomeen adoptie verdiept en verschillende bronnen raadpleegt ( op de maatschappijpijler staat een door mij geopende discussie over een van de schandalen, het heet "India eist gestolen adoptiekind terug", daarin staan een heleboel links naar verschillende artikelen en sites over kinderrechten) dan kun je bijna niet anders dan concluderen dat adoptie inmiddels verworden is tot een fenomeen dat een heleboel ernstige misstanden zoals kinderroof, kinderhandel, illegaal draagouderschap, etcetera in stand houdt.
Hoewel ikzelf geen tegenstander van adoptie ben, ik ken bijvoorbeeld een homostel dat twee kinderen in het segment "die kinderen wil niemand omdat ze niet blank en niet schattig en niet helemaal gezond zijn" hebben geadopteerd, en van die mensen weet ik zeker dat hun kinderen inderdaad een veeeeeeeeel beter leven hebben dan ze anders gehad zouden hebben, vind ik wel dat als je adoptie overweegt je je op zijn minst zou moeten verdiepen in de keerzijde van de medaille. Adoptie is niet zo nobel als het klinkt. En daar moet je je van bewust zijn, vind ik.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 3 juli 2007 om 09:05
De vraag naar adoptiekinderen is tig keer groter dan het aanbod. In 90% van de gevallen gaat het om onvruchtbare stellen die graag een kindje willen.
Mensen die zelf wel kinderen kunnen krijgen en toch willen adopteren maken het nog moeilijker voor onvruchtbare stellen om te kunnen adopteren, de wachtlijsten worden er voor hen alleen maar langer door.
Uit idealisme adopteren bestaat dus niet echt. Er zijn meer dan genoeg mensen die een kindje een betere toekomst willen en kunnen bieden. Een Angelina Jolie is dus echt niet zo idealistisch bezig als ze doet voorkomen.
Mensen die zelf wel kinderen kunnen krijgen en toch willen adopteren maken het nog moeilijker voor onvruchtbare stellen om te kunnen adopteren, de wachtlijsten worden er voor hen alleen maar langer door.
Uit idealisme adopteren bestaat dus niet echt. Er zijn meer dan genoeg mensen die een kindje een betere toekomst willen en kunnen bieden. Een Angelina Jolie is dus echt niet zo idealistisch bezig als ze doet voorkomen.
dinsdag 3 juli 2007 om 10:57
Ik ben net als Muziekmeisje een tijdje in Ethiopië geweest, en sindsdien is mijn mening over adoptie toch redelijk drastisch veranderd. Voorheen vond ik dat je kinderen in hun eigen omgeving op moet vangen in plaats van hen naar een onbekend land brengen, en dat je beter een kind uit Nederland een goede plek kunt bieden (alle respect overigens voor mensen als Mamarleen! Geweldig dat je dit doet).
Nu denk ik er over om, als ik zelf kinderen heb, een kind uit Ethiopië te adopteren. Daar zijn zo gruwelijk veel kinderen zónder ouders of familie, en kinderen wiens familie hen niet op wil vangen omdat de ouders bv. Aids hadden, of om een andere reden niet geaccepteerd worden. Kinderen in weeshuizen worden daar eerst 'aangeboden' aan Ethiopische families, en pas als niemand ze wil, komen ze in aanmerking voor buitenlandse adoptie. Kun je nagaan, de weeshuizen zitten nog steeds vol. Dus hoezo de vraag overtreft het aanbod? Misschien waar het schattige, blanke baby's zonder vlekjes betreft...
Ik wil niet adopteren omdat het zo leuk staat, een chocoladekleurig kindje, of omdat het in de mode is, of omdat Angelina Jolie het ook doet. Ik wil adopteren (als alles volgens plan verloopt uiteraard) omdat het voor veel kinderen de enige kans op een menswaardig leven, of überhaupt een leven is.
Nu denk ik er over om, als ik zelf kinderen heb, een kind uit Ethiopië te adopteren. Daar zijn zo gruwelijk veel kinderen zónder ouders of familie, en kinderen wiens familie hen niet op wil vangen omdat de ouders bv. Aids hadden, of om een andere reden niet geaccepteerd worden. Kinderen in weeshuizen worden daar eerst 'aangeboden' aan Ethiopische families, en pas als niemand ze wil, komen ze in aanmerking voor buitenlandse adoptie. Kun je nagaan, de weeshuizen zitten nog steeds vol. Dus hoezo de vraag overtreft het aanbod? Misschien waar het schattige, blanke baby's zonder vlekjes betreft...
Ik wil niet adopteren omdat het zo leuk staat, een chocoladekleurig kindje, of omdat het in de mode is, of omdat Angelina Jolie het ook doet. Ik wil adopteren (als alles volgens plan verloopt uiteraard) omdat het voor veel kinderen de enige kans op een menswaardig leven, of überhaupt een leven is.
dinsdag 3 juli 2007 om 11:20
Fashionvictim,
je verhaal wordt behoorlijk ontkracht door de werkelijkheid om je heen: de kinderen die jij kent die geadopteerd zijn, zijn inderdaad beter af dankzij de adoptie. Denk je dat dat alleen geldt voor de kinderen die jij kent :? en dat het tegendeel geldt voor degenen die jij níet kent?
Zijn de kinderen van je kennissen gekocht, geroofd, gekidnapped?
(Of geldt dat ook net niet voor die kinderen :()
Jammer, dat er zoveel ernstige woorden gebruikt worden, en er zoveel geoordeeld wordt door mensen die de klok hebben horen luiden maar geen benul hebben van die klepel.
je verhaal wordt behoorlijk ontkracht door de werkelijkheid om je heen: de kinderen die jij kent die geadopteerd zijn, zijn inderdaad beter af dankzij de adoptie. Denk je dat dat alleen geldt voor de kinderen die jij kent :? en dat het tegendeel geldt voor degenen die jij níet kent?
Zijn de kinderen van je kennissen gekocht, geroofd, gekidnapped?
(Of geldt dat ook net niet voor die kinderen :()
Jammer, dat er zoveel ernstige woorden gebruikt worden, en er zoveel geoordeeld wordt door mensen die de klok hebben horen luiden maar geen benul hebben van die klepel.
dinsdag 3 juli 2007 om 11:24
dinsdag 3 juli 2007 om 11:41
Ik heb sterk t idee dat sommigen hier maar gewoon een mening neer gooien zonder dat ze zich er echt in verdiept hebben... En t dan presenteren alsof t feiten zijn. Wij zijn 2 jr bezig geweest met adoptie ivm een onvervulde kinderwens, nu ik toch nog zwanger ben geraakt hebben we t even op een laag pitje gezet (je mag dan niet verder in de procedure tot kind 1 jaar is) en dan zien we wel verder. We hebben oa een 6x een cursusdag moeten volgen en daarvan heb ik veel geleerd...
De media maken t er niet makkelijker op: er wordt nu voorgedaan alsof t grootste deel van de kinderen die voor adoptie in aanmerking komen, gestolen zijn! Dat dit voorkomt is erg genoeg, maar dat wil niet zeggen dat dit voor een groot deel geldt. We hebben beelden te zien gekregen van kinder te huizen in Haitie, Ethiopie, India waar kinderen als dieren in een spijlen bedje zitten, er niet of nauwelijks uit mogen en geen aandacht krijgen. Soms liggen/zitten ze zelfs met meerderen tegelijk in 1 bedje. Ze kijen alleen maar verdwaasd voor zich uit... Dit zijn zulke onmenselijke omstandigheden dat die kinderen hier zooooveel beter af zijn bij liefhebbende ouders...
Wel is t een feit dat er meer aanvragende ouders zijn dan kinderen die in aanmerking komen. Dit komt niet *helaas* omdat er nog zo weinig ellende en armoede is maar omdat eerst wordt gezocht naar mogelijkheden voor adotpie in eigen land en vele vele landen geen adoptie doen maar de kinderen laten zitten in die wees/kinder te huizen. Er is maar een beperkt aan bod qua landen en dus ook aan kinderen...
Puur idealistisch hoef je t dus niet te doen, de kinderen die in aanmerking komen, worden toch wel gadopteerd. Wel is er nog een tekort aan ouders voor kinderen met een medisch probleem. Dus als je echt heel idealistisch bent. is dat ook een mogelijkheid.
De media maken t er niet makkelijker op: er wordt nu voorgedaan alsof t grootste deel van de kinderen die voor adoptie in aanmerking komen, gestolen zijn! Dat dit voorkomt is erg genoeg, maar dat wil niet zeggen dat dit voor een groot deel geldt. We hebben beelden te zien gekregen van kinder te huizen in Haitie, Ethiopie, India waar kinderen als dieren in een spijlen bedje zitten, er niet of nauwelijks uit mogen en geen aandacht krijgen. Soms liggen/zitten ze zelfs met meerderen tegelijk in 1 bedje. Ze kijen alleen maar verdwaasd voor zich uit... Dit zijn zulke onmenselijke omstandigheden dat die kinderen hier zooooveel beter af zijn bij liefhebbende ouders...
Wel is t een feit dat er meer aanvragende ouders zijn dan kinderen die in aanmerking komen. Dit komt niet *helaas* omdat er nog zo weinig ellende en armoede is maar omdat eerst wordt gezocht naar mogelijkheden voor adotpie in eigen land en vele vele landen geen adoptie doen maar de kinderen laten zitten in die wees/kinder te huizen. Er is maar een beperkt aan bod qua landen en dus ook aan kinderen...
Puur idealistisch hoef je t dus niet te doen, de kinderen die in aanmerking komen, worden toch wel gadopteerd. Wel is er nog een tekort aan ouders voor kinderen met een medisch probleem. Dus als je echt heel idealistisch bent. is dat ook een mogelijkheid.
dinsdag 3 juli 2007 om 15:10
Wat een onzin dat uit idealisme adopteren niet bestaat. Ik vind het echt vreselijk dat er mensen zijn die zelf geen kinderen kunnen krijgen, maar ik vind het echt ongelovelijk dat er mensen zijn die vinden dat mensen die (misschien) wel vruchtbaar zijn onrecht doen aan onvruchtbare stellen omdat ze de wachtlijsten "lang" maken!
Onze beste vrienden zijn inmiddels meer dan 3 jaar bezig om een kindje te adopteren, niet omdat ze onvruchtbaar zijn, dat weten ze helemaal niet, maar gewoon om een kind een veilig en liefdevol plekje te bieden. Ze hebben bijna twee jaar gereisd door Azië en daar ook vele maanden gewerkt in weeshuizen en reken maar dat er daar kinderen zijn die een papa en mama verdienen (dat verdient elk kind).... De reden dat die wachtlijsten zo idioot lang zijn, is vanwege allerlei eisen/regels die gelden binnen Nederland, maar vooral ook in de landen waar de kinderen vandaan komen.
Zij hebben er zelfs zoveel voor "over"' dat ze tegen de tijd dat ze hun kindje in de armen kunnen sluiten, het qua leeftijd misschien wel te laat is om zelf nog een kind te krijgen, terwijl ze dat wel graag willen. Dat kan namelijk niet tijdens de procedure, deze wordt dan stopgezet omdat je gezinsituatie wijzigt.
En waarom heeft een onvruchtbaar stel er "meer" recht op.... wat een onzin.
Mondy
dinsdag 3 juli 2007 om 19:29
He getsie, wat een onaardige sfeer hangt hier zeg!!!
Zoals bijna iedereen al schreef, adoptie is een heel gevoelig onderwerp. Ik kan alleen maar concluderen dat we allemaal het beste voor hebben met deze groep kinderen. De een vindt het een fijn idee om zo'n kindje hier in Nederland op te voeden en een kans te geven, de ander denkt daar anders over.
Volgens mij heb je in dit geval vaak te maken met veel voors en tegens. Maar om elkaars mening en gevoel dan zo af te kappen, bah, dat vind ik jammer!!
Je kunt toch gewoon zeggen wat jij ervan vindt zonder een ander het gevoel te geven dat zijn idee totaal de plank misslaat?!?!?!
Trouwens, ik denk dat er hele positieve en vast en zeker ook minder mooie verhalen bestaan over een geadopteerd kind. Ik kan me goed voorstellen dat mensen die in hun omgeving te maken hebben gehad of hebben met een kind/ volwassen die het super fijn heeft hier in Nederland het idee hebben dat adopteren een goede oplossing is. Net als mensen die horen van de moeilijke kanten, kijk maar eens naar Spoorloos.
Wat mijn mening is.......ik durf het bijna niet te zeggen geloof ik;)
Aurelia.
Zoals bijna iedereen al schreef, adoptie is een heel gevoelig onderwerp. Ik kan alleen maar concluderen dat we allemaal het beste voor hebben met deze groep kinderen. De een vindt het een fijn idee om zo'n kindje hier in Nederland op te voeden en een kans te geven, de ander denkt daar anders over.
Volgens mij heb je in dit geval vaak te maken met veel voors en tegens. Maar om elkaars mening en gevoel dan zo af te kappen, bah, dat vind ik jammer!!
Je kunt toch gewoon zeggen wat jij ervan vindt zonder een ander het gevoel te geven dat zijn idee totaal de plank misslaat?!?!?!
Trouwens, ik denk dat er hele positieve en vast en zeker ook minder mooie verhalen bestaan over een geadopteerd kind. Ik kan me goed voorstellen dat mensen die in hun omgeving te maken hebben gehad of hebben met een kind/ volwassen die het super fijn heeft hier in Nederland het idee hebben dat adopteren een goede oplossing is. Net als mensen die horen van de moeilijke kanten, kijk maar eens naar Spoorloos.
Wat mijn mening is.......ik durf het bijna niet te zeggen geloof ik;)
Aurelia.
