Kinderen
alle pijlers
kindje vernoemen? liever niet...
dinsdag 26 juni 2007 om 19:45
Om emotionele redenen hebben we onze dochter vernoemd naar mijn moeder en oma. In de toekomst willen we graag nog meer kindjes. Maar nu ben ik bang dat iedereen verwacht dan dochter 2 'natuurlijk' vernoemd wordt naar mijn schoonmoeder. En daar wringt de schoen. De band met haar is niet goed. Hoe cliche, we tolereren elkaar en zien elkaar af en toe. Voor onze dochter heeft ze weinig belangstelling en ook voor mijn man is er weinig aandacht en contact.
Ik heb geen zin in drama's, maar mijn kind naar haar vernoemen omdat dat moet, gaat me te ver.
Iemand hier ervaring mee?
Ik heb geen zin in drama's, maar mijn kind naar haar vernoemen omdat dat moet, gaat me te ver.
Iemand hier ervaring mee?
dinsdag 26 juni 2007 om 19:52
dinsdag 26 juni 2007 om 19:55
Wat vind je man r van? Die heft uiteraard ook een belangrijke stem in geheel. Dat jij niet wilt is één ding, maar het is zijn moeder. Als hij wel wil vernoemen kun je er bijna niet omheen. Je hoeft natuurlijk niet letterlijk te vernoemen. Een afgeleide van kan uiteraard ook.
Als je man ook niet wil vernoemen naar zijn moeder, is het probleem opgelost. Je geeft je kind de namen die jullie mooi vinden en niet omdat je schoonmoeder het wil.
Als je man ook niet wil vernoemen naar zijn moeder, is het probleem opgelost. Je geeft je kind de namen die jullie mooi vinden en niet omdat je schoonmoeder het wil.
dinsdag 26 juni 2007 om 19:57
Mijn vriend heeft geen denderende band met haar. Getuige het feit dat ze sinds de geboorte van onze kleine (7 maanden geleden) 1 keer langs is geweest en er een paar keer telefonisch contact is geweest. Band is dus moeizaam.
Ik vind vernoemen ook een eer. En die éer' geef ik haar niet. Zonder schoonmoeder kift oid. Maar toch... heowel er nog geen tweede op komst is, spookt het wel door mn gedachten.
Iemand ervaring mee? Dus kids maar vernoemd naar 1 ouder?
Ik vind vernoemen ook een eer. En die éer' geef ik haar niet. Zonder schoonmoeder kift oid. Maar toch... heowel er nog geen tweede op komst is, spookt het wel door mn gedachten.
Iemand ervaring mee? Dus kids maar vernoemd naar 1 ouder?
dinsdag 26 juni 2007 om 19:58
dinsdag 26 juni 2007 om 20:04
Hier is het juist andersom. Mijn broer is overleden en mijn schoonvader is overleden. We wilden onze derde zoon graag naar hen allebei vernoemen. Onze moders waren hier tegen. Maar we hebben het toch gedaan zoals we wilden. We hebben drie letters uit beide namen genomen en dat tot een naam gemaakt. Hoe ze er nu over denken weet ik niet precies. Net na de geboorte vonden ze het niet heel erg leuk. Maar het is ons kind en we vernoemen omdat wij dat graag wilden. Ongeacht wat de beide moeders daarvan vonden. Het is tenslotte niet hun kind.
dinsdag 26 juni 2007 om 20:13
Nou is het echt zo'n eer om vernoemd te worden? Of zijn wij in onze familie daar heel nuchter in? Mijn oudste heeft als tweede naam de achternaam van mijn moeder nl Olivier. Wat zowel mijn opa en oma als mijn moeder leuk vonden maar mijn vader vond het minstens zo leuk maar ook gewoon omdat ze het een mooie naam vinden en dat was voor ons ook de reden om hem zo te noemen. Niet heel speciaal vernoemd ofzo. Toen de tweede geboren werd vroeg mijn vader wel waarom we hem niet naar zijn kant van de familie hadden vernoemd. Waarop ik gewoon heb gezegd dat ik dat geen mooie namen vindt. Ja dat is ook wel zo zei hij. Volgens mij vind hij dat ook echt niet erg en als hij dat wel erg vind: jammer dan.
dinsdag 26 juni 2007 om 21:34
Herkenbare situatie. Dochter is in april geboren en wij hebben haar tweede naam afgeleid van mijn moeders naam. Tijdens de zwangerschap al besproken hoe we dit zouden doen met een evt. tweede kindje, maar die wordt absoluut niet vernoemd naar mijn schoonmoeder. Ook hier is de band niet zo goed en gelukkig zijn we het er beide over eens.
Ik ben banger voor 'zure gezichten' dan mijn vriend, maar dat brengt me niet van mijn standpunt af.
Niet doen dus is mijn mening....
Ik ben banger voor 'zure gezichten' dan mijn vriend, maar dat brengt me niet van mijn standpunt af.
Niet doen dus is mijn mening....
dinsdag 26 juni 2007 om 22:29
quote: saar26 reageerde
Iemand ervaring mee? Dus kids maar vernoemd naar 1 ouder?
Onze dochter heeft een eigen naam en de naam van mijn moeder en van mijn schoonmoeder. Ze kreeg de naam van mijn moeder, omdat mijn moeder vier weken voor de geboorte van mijn dochter overleed. Toen hebben we haar uiteindelijk drie namen gegeven, ook omdat het heel mooi klinkt.
Als de volgende een zoon zou worden, zouden we niet gaan vernoemen. Ik heb een kind altijd naar mijn vader willen vernoemen, maar heb die behoefte niet meer en van mijn schoonvaders naam kan ik écht niets moois maken...
Iemand ervaring mee? Dus kids maar vernoemd naar 1 ouder?
Onze dochter heeft een eigen naam en de naam van mijn moeder en van mijn schoonmoeder. Ze kreeg de naam van mijn moeder, omdat mijn moeder vier weken voor de geboorte van mijn dochter overleed. Toen hebben we haar uiteindelijk drie namen gegeven, ook omdat het heel mooi klinkt.
Als de volgende een zoon zou worden, zouden we niet gaan vernoemen. Ik heb een kind altijd naar mijn vader willen vernoemen, maar heb die behoefte niet meer en van mijn schoonvaders naam kan ik écht niets moois maken...
dinsdag 26 juni 2007 om 22:37
Je schoonmoeder komt er wel weer overheen hoor. Hoe is je band met je schoonvader?
Wij hebben onze zoon naar mijn schoonvader vernoemd. Als er een tweede komt zal dat dus niet gebeuren, gewoon omdat ik de andere namen niet mooi vind! Geloof niet dat mijn ouders ermee zitten. Ze zouden het veel erger vinden als ik mijn kind "dropveter" of "bloemblaadje" zou noemen!
Wij hebben onze zoon naar mijn schoonvader vernoemd. Als er een tweede komt zal dat dus niet gebeuren, gewoon omdat ik de andere namen niet mooi vind! Geloof niet dat mijn ouders ermee zitten. Ze zouden het veel erger vinden als ik mijn kind "dropveter" of "bloemblaadje" zou noemen!
dinsdag 26 juni 2007 om 23:13
Mijn dochter heeft als tweede naam de voornaam van mijn moeder.
Mijn moeder is 13 jaar geleden overleden en hoewel ik geen enkel nut zie van meerdere namen (manlief ook niet) voelde ik toen ik wist dat het ene meisje was heel sterk dat ik haar de voornaam van mijn moeder moest geven.
Manlief was er geen voorstander van, maar begreep wel volkomen de emotionele redenen. Hij heeft 2 namen en als hij stout was werd hij altijd bij zijn volledige namen genoemd. Dat vond hij vreselijk. (en onlangs hoorde ik hem dat dus bij dochterlief doen :P) Ikzelf heb maar 1 naam en dat vind ik meer dan genoeg.
Een jongen hadden we niet vernoemd.
Ik zou gewoon doen wat je wilt.
Mijn ouders hebben mijn zus naar beide oma's vernoemd, ze heeft 2 doopnamen en ik heb gewoon maar 1 naam.
Mijn moeder is 13 jaar geleden overleden en hoewel ik geen enkel nut zie van meerdere namen (manlief ook niet) voelde ik toen ik wist dat het ene meisje was heel sterk dat ik haar de voornaam van mijn moeder moest geven.
Manlief was er geen voorstander van, maar begreep wel volkomen de emotionele redenen. Hij heeft 2 namen en als hij stout was werd hij altijd bij zijn volledige namen genoemd. Dat vond hij vreselijk. (en onlangs hoorde ik hem dat dus bij dochterlief doen :P) Ikzelf heb maar 1 naam en dat vind ik meer dan genoeg.
Een jongen hadden we niet vernoemd.
Ik zou gewoon doen wat je wilt.
Mijn ouders hebben mijn zus naar beide oma's vernoemd, ze heeft 2 doopnamen en ik heb gewoon maar 1 naam.
woensdag 27 juni 2007 om 08:49
Hai,
Wij hebben onze zoon (en ook komend kindje) niet vernoemd, gewoon omdat ik er niet van hou.
Maar ik interpreteerde ook altijd het vernoemen als iemand "eren" (miischien niet helemaal het goede woord); ik bedoel daarmee dat de vernoemde het wel moet verdienen. De naam moet toch een positieve connotatie krijgen?
Bedenk maar eens hoe het zou zijn als je je tweede kindje wél zou vernoemen naam Oma2, terwijl je helemaal geen prettige herinneringen aan haar hebt (en zoals je schrijft heeft ze amper aandacht voor jouw gezin)..je zou dan over 20 jaat nog aan haar herinnerd worden omdat je je kind naar haar hebt vernoemd.
Zo te horen "verdiend" oma2 het nu niet om een kleinkind naar haar vernoemd te hebben. Nu ja, dat is dus mijn mening. Ik zou het niet doen.
Bovendien, als ze toch zo weinig aandacht schenkt aan jouw gezin, dan denk ik inderdaad dat ze er zo overeen is! (zou ze het uberhaubt doorhebben als ze wordt "overgslagen"?)
Succes!
Kinke
Wij hebben onze zoon (en ook komend kindje) niet vernoemd, gewoon omdat ik er niet van hou.
Maar ik interpreteerde ook altijd het vernoemen als iemand "eren" (miischien niet helemaal het goede woord); ik bedoel daarmee dat de vernoemde het wel moet verdienen. De naam moet toch een positieve connotatie krijgen?
Bedenk maar eens hoe het zou zijn als je je tweede kindje wél zou vernoemen naam Oma2, terwijl je helemaal geen prettige herinneringen aan haar hebt (en zoals je schrijft heeft ze amper aandacht voor jouw gezin)..je zou dan over 20 jaat nog aan haar herinnerd worden omdat je je kind naar haar hebt vernoemd.
Zo te horen "verdiend" oma2 het nu niet om een kleinkind naar haar vernoemd te hebben. Nu ja, dat is dus mijn mening. Ik zou het niet doen.
Bovendien, als ze toch zo weinig aandacht schenkt aan jouw gezin, dan denk ik inderdaad dat ze er zo overeen is! (zou ze het uberhaubt doorhebben als ze wordt "overgslagen"?)
Succes!
Kinke
woensdag 27 juni 2007 om 09:22
Wij hebben onze 1e dochter vernoemd naar mijn moeder en naar mijn schoonzusje, de naam van schoonzusje stond allang vast, vriend wou dat graag en ik vond het al jaren een mooie naam.
Maar 1 naam vond ik wat kaal, dus hebben we de naam van mijn moeder ervoor geplakt, omdat ik dat mooi vond klinken en dat mijn moeder zo heette, dat was mooi mee genomen.
Onze 2e dochter heeft een "eigen" 1e naam en de 2e naam is vernoemd naar mijn vader, die is overleden toen oudste 3 mnd was... en ook die naam vond ik al jaren mooi....
Onze 3e dochter heet net als mijn oma, gewoon omdat we het een mooie naam vonden en dat vernoemen was een leuke bijkomstigheid, haar 2e naam is weer één die we gewoon mooi vonden, en niet schoonmoeder vernoemd, vond ze wel jammer, maar helaas, we hebben er wel aan gedacht, maar ze heeft gewoon echt géén leuke naam en je kunt er ook niks van maken...
Ach, oudste is erg vernoemd naar vriend's kant, want de naam van zijn zusje klinkt erg als naam van dochter (snapt u 'm nog??)
en.... ze hebben allemaal zíjn achternaam!!! dus dat vind ik wel genoeg :P
Maar 1 naam vond ik wat kaal, dus hebben we de naam van mijn moeder ervoor geplakt, omdat ik dat mooi vond klinken en dat mijn moeder zo heette, dat was mooi mee genomen.
Onze 2e dochter heeft een "eigen" 1e naam en de 2e naam is vernoemd naar mijn vader, die is overleden toen oudste 3 mnd was... en ook die naam vond ik al jaren mooi....
Onze 3e dochter heet net als mijn oma, gewoon omdat we het een mooie naam vonden en dat vernoemen was een leuke bijkomstigheid, haar 2e naam is weer één die we gewoon mooi vonden, en niet schoonmoeder vernoemd, vond ze wel jammer, maar helaas, we hebben er wel aan gedacht, maar ze heeft gewoon echt géén leuke naam en je kunt er ook niks van maken...
Ach, oudste is erg vernoemd naar vriend's kant, want de naam van zijn zusje klinkt erg als naam van dochter (snapt u 'm nog??)
en.... ze hebben allemaal zíjn achternaam!!! dus dat vind ik wel genoeg :P
woensdag 27 juni 2007 om 09:39
Hier is zoon een klein beetje vernoemd naar 4 personen. Van de 1e naam is zijn roepnaam afgeleid, de roepnaam vonden we leuk, de bijbelse variant is de 1e naam geworden. De 2e naam die hij heeft is ook de 2e naam van de opa van moederskant van man (overleden), 1e naam van mijn opa van moederskant (ook overleden), 2e naam van broer van man, en de oorspronkelijke naam van de doopnaam van mijn broer (is vernoemd naar opa van moederskant). Eigenlijk een beetje 4 vliegen in 1 klap, naast dat we het een naam vonden die ook goed bij de 1e naam past.
Voor nr. 2 die nu op komst is, zijn we er nog niet over uit. Voor een meisje zou de 1e naam een van de namen van de oma van man worden (leeft nog), als 2e naam de 2e naam van mijn moeder, ook omdat die er mooi bij past en ik de 1e naam van mijn moeder teveel op die van de 2e vrouw van schoonvader vind lijken, en haar wil ik niet vernoemen maar da's meer een gevoel, niet omdat ik haar niet mag of zo. Snappie 'm nog?:D
En de jongensnaam weten we nog niet, maar daar zal waarschijnlijk geen vernoeming inzitten.
Voor nr. 2 die nu op komst is, zijn we er nog niet over uit. Voor een meisje zou de 1e naam een van de namen van de oma van man worden (leeft nog), als 2e naam de 2e naam van mijn moeder, ook omdat die er mooi bij past en ik de 1e naam van mijn moeder teveel op die van de 2e vrouw van schoonvader vind lijken, en haar wil ik niet vernoemen maar da's meer een gevoel, niet omdat ik haar niet mag of zo. Snappie 'm nog?:D
En de jongensnaam weten we nog niet, maar daar zal waarschijnlijk geen vernoeming inzitten.
woensdag 27 juni 2007 om 11:02
Wij hebben alleen mijn schoonouders vernoemd, maar om een heel andere reden:
Mijn man is enigst kind. Wij hebben mijn zoon als tweede naam de naam van mijn schoonvader gegeven, en mijn dochter als tweede naam de naam van mijn schoonmoeder.
Zo zijn zij beide vernoemd, wat ik heel mooi vind (en zij gelukkig ook:-), dat namen doorgeven van generatie op generatie.
Is ook hun enige 'kans'op vernoeming, om het zo maar te zeggen.
Ik kom uit een heel groot gezin en mijn ouders hebben al 16 kleinkinderen. Vier daarvan zijn al naar hun vernoemd en dat leek ons wel genoeg haha. Heb ik ook gewoon gezegd, dat we mijn schoonouders vernoemden en hun niet vanwege.. etc.
Maar ja, hier heb jij niet zoveel aan want jij kunt dit niet als 'reden' aanvoeren. Denk je niet, dat als je gewoon zelf een mooie naam bedenkt, dat dan niemand om een reden zal vragen? Schoonmoeder ook niet?
en áls ze het wel doet, zeg je 'we vonden dit een hele mooie naam die echt bij ... past' Klaar. Je hoeft je niet te verantwoorden en kunt je tegelijkertijd wel vriendelijk en betrokken tonen toch?
Groetjes, Member
Mijn man is enigst kind. Wij hebben mijn zoon als tweede naam de naam van mijn schoonvader gegeven, en mijn dochter als tweede naam de naam van mijn schoonmoeder.
Zo zijn zij beide vernoemd, wat ik heel mooi vind (en zij gelukkig ook:-), dat namen doorgeven van generatie op generatie.
Is ook hun enige 'kans'op vernoeming, om het zo maar te zeggen.
Ik kom uit een heel groot gezin en mijn ouders hebben al 16 kleinkinderen. Vier daarvan zijn al naar hun vernoemd en dat leek ons wel genoeg haha. Heb ik ook gewoon gezegd, dat we mijn schoonouders vernoemden en hun niet vanwege.. etc.
Maar ja, hier heb jij niet zoveel aan want jij kunt dit niet als 'reden' aanvoeren. Denk je niet, dat als je gewoon zelf een mooie naam bedenkt, dat dan niemand om een reden zal vragen? Schoonmoeder ook niet?
en áls ze het wel doet, zeg je 'we vonden dit een hele mooie naam die echt bij ... past' Klaar. Je hoeft je niet te verantwoorden en kunt je tegelijkertijd wel vriendelijk en betrokken tonen toch?
Groetjes, Member
woensdag 27 juni 2007 om 13:07
Hoi Saar,
Misschien zie je wel enorme problemen waar ze helemaal niet zijn. Zeker omdat je schrijft dat je schoonmoeder de deur niet bepaald bij je plat loopt... kan best zijn dat ze zich ook weinig van het eventuele vernoemen aantrekt.
Maar mocht het wel een reeel probleem zijn, dan zou ik zeggen: kies voor je kind, en niet voor je schoonmoeder. Waarom zou je het kind een naam geven van iemand die weinig om hem/haar geeft?
Zelf vernoem ik mijn kinderen (tweede is op komst) naar mijn ouders. Ons 'beleid' hierin is:
* kinderen krijgen 'eigen' voornaam, helemaal spiksplinternieuw
* doopnaam komt van mijn familie
* achternaam komt van Vriends familie
Zo hebben ze in hun naam een stukje van beide kanten van hun familie.
Mijn oudste is vernoemd naar mijn vader, dus wilde ik de 2e graag vernoemen naar mijn moeder. Drama bij schoonmoeder, want die wilde dat ook graag. Okee, compromis: we zouden deze vernoemen naar mijn -toen nog levende- opa, de vader van mijn moeder. Iedereen tevreden. Maar nu is mijn opa onlangs overleden en ik heb er een beetje moeite mee om mijn kind te vernoemen naar een overledene (niks rationeels, maar het voelt gewoon niet goed), dus nu gaan we onze baby tóch naar mijn moeder vernoemen, en schoonmama heeft dan maar pech.
Ik vind dat ik echt goede redenen heb om het zo te doen en die leg ik haar graag uit, dat het heus niks persoonlijks is, maar dat ik graag iets van mijn familie meegeef in de naam.
Nou, succes ermee!!
x Lalie
woensdag 27 juni 2007 om 13:14
Overigens: wij verwachten nu een meisje, maar als het een jongetje zou zijn (of toch een jongetje blijkt te zijn...) dan hebben we een Echt Heel Erg Groot Probleem.
Ik zou 'm dan willen vernoemen naar mijn broer, maar Vriend & zijn familie willen dan héééééél graag vernoemen naar de broer van Vriend, die vlak na de geboorte van onze eerste zoon zelfmoord heeft gepleegd. (Even ter verduidelijking: voor hun gevoel is-ie 'overleden aan zijn depressies', voor mijn gevoel heeft-ie gewoon zelfmoord gepleegd, ik denk dat dat een heel belangrijk verschil in beleving is).
Ik wil dat echt echt echt ECHT niet, ik vind namelijk niet dat je een kind moet 'opzadelen' met zo'n naam, alsof-ie een leegte moet opvullen. Bovendien: had die broer nog geleefd, dan zouden we ons kind ook niet naar hem vernoemen, juist omdat we hadden afgesproken dat de achternaam voor Vriends familie is, maar de doopnaam voor mijn familie. Maar dit ligt bij hun zó gevoelig (en trouwens bij mij ook, ik wil dit ECHT NIET, dat we het er bijna niet over kunnen hebben zonder ruzie).
Moeilijk he, dat dat naamgeven ook nog eens zoveel emoties los kan maken...
Ik zou 'm dan willen vernoemen naar mijn broer, maar Vriend & zijn familie willen dan héééééél graag vernoemen naar de broer van Vriend, die vlak na de geboorte van onze eerste zoon zelfmoord heeft gepleegd. (Even ter verduidelijking: voor hun gevoel is-ie 'overleden aan zijn depressies', voor mijn gevoel heeft-ie gewoon zelfmoord gepleegd, ik denk dat dat een heel belangrijk verschil in beleving is).
Ik wil dat echt echt echt ECHT niet, ik vind namelijk niet dat je een kind moet 'opzadelen' met zo'n naam, alsof-ie een leegte moet opvullen. Bovendien: had die broer nog geleefd, dan zouden we ons kind ook niet naar hem vernoemen, juist omdat we hadden afgesproken dat de achternaam voor Vriends familie is, maar de doopnaam voor mijn familie. Maar dit ligt bij hun zó gevoelig (en trouwens bij mij ook, ik wil dit ECHT NIET, dat we het er bijna niet over kunnen hebben zonder ruzie).
Moeilijk he, dat dat naamgeven ook nog eens zoveel emoties los kan maken...
woensdag 27 juni 2007 om 13:57
Wij hebben van onze 3 kinderen er slechts ééntje vernoemd en dat was omdat die persoon (mijn oma) een geweldig mens was en daarnaast een leuke naam had.
Ik zou nooit mijn kind noemen naar iemand die ik niet aardig vind!!!
Een kind vernoemen naar een broer die overleden is aan depressie... da's toch de goden verzoeken??? Mijn zus is ook overleden (kanker) maar ik zou toch mijn kind niet toewensen wat mijn zusje allemaal heeft moeten doorstaan, dus ook haar naam niet. Het doet trouwens afbreuk aan de overledene.
Nou is mijn oma ook overleden, maarja die was ouder dan 90 jaar, dus dat is een ander verhaal.
Ik zou nooit mijn kind noemen naar iemand die ik niet aardig vind!!!
Een kind vernoemen naar een broer die overleden is aan depressie... da's toch de goden verzoeken??? Mijn zus is ook overleden (kanker) maar ik zou toch mijn kind niet toewensen wat mijn zusje allemaal heeft moeten doorstaan, dus ook haar naam niet. Het doet trouwens afbreuk aan de overledene.
Nou is mijn oma ook overleden, maarja die was ouder dan 90 jaar, dus dat is een ander verhaal.
woensdag 27 juni 2007 om 14:03
Een kind vernoemen naar een broer die overleden is aan depressie... da's toch de goden verzoeken??? Mijn zus is ook overleden (kanker) maar ik zou toch mijn kind niet toewensen wat mijn zusje allemaal heeft moeten doorstaan, dus ook haar naam niet. Het doet trouwens afbreuk aan de overledene
Dit snap ik echt niet. Vernoemen is toch niet hetzelfde als 'ellende die iemand heeft doorgemaakt' toewensen? Is het niet veel meer een eerbetoon aan degene die is overleden, dat zo door middel van een naam de herinnering levend blijft. Of omdat je bijvoorbeeld zo van diegene hield, en ook zo van je kindje zult houden.
En waarom doet het afbreuk aan de overledene, als een nieuw mensje vernoemd wordt naa je? Kan me toch niet voorstellen dat iemand, mocht hij/zij het nog kunnen, zou zeggen; wat hebben jullie nu gedaan, dat was MIJN naam..
Dit snap ik echt niet. Vernoemen is toch niet hetzelfde als 'ellende die iemand heeft doorgemaakt' toewensen? Is het niet veel meer een eerbetoon aan degene die is overleden, dat zo door middel van een naam de herinnering levend blijft. Of omdat je bijvoorbeeld zo van diegene hield, en ook zo van je kindje zult houden.
En waarom doet het afbreuk aan de overledene, als een nieuw mensje vernoemd wordt naa je? Kan me toch niet voorstellen dat iemand, mocht hij/zij het nog kunnen, zou zeggen; wat hebben jullie nu gedaan, dat was MIJN naam..
