Kinderen
alle pijlers
kindje vernoemen? liever niet...
dinsdag 26 juni 2007 om 19:45
Om emotionele redenen hebben we onze dochter vernoemd naar mijn moeder en oma. In de toekomst willen we graag nog meer kindjes. Maar nu ben ik bang dat iedereen verwacht dan dochter 2 'natuurlijk' vernoemd wordt naar mijn schoonmoeder. En daar wringt de schoen. De band met haar is niet goed. Hoe cliche, we tolereren elkaar en zien elkaar af en toe. Voor onze dochter heeft ze weinig belangstelling en ook voor mijn man is er weinig aandacht en contact.
Ik heb geen zin in drama's, maar mijn kind naar haar vernoemen omdat dat moet, gaat me te ver.
Iemand hier ervaring mee?
Ik heb geen zin in drama's, maar mijn kind naar haar vernoemen omdat dat moet, gaat me te ver.
Iemand hier ervaring mee?
woensdag 27 juni 2007 om 14:11
Ik ben het absoluut niet met je eens en vind je uitspraak dan nogal bout.
Het kan ook heel mooi zijn om te vernoemen. Mijn tweelingzusje is overleden aan kanker toen wij 2 waren. Mijn dochter is nu 3 weken oud en we hebben haar vernoemd (2e naam) naar mijn overleden zusje. Een eerbetoon aan mijn vechtlustige en lieve zusje. .
What matters most is how you see yourself
woensdag 27 juni 2007 om 14:17
Zou je écht je kind noemen naar iemand die op verschrikkelijke wijze dood ging? Of naar iemand die zijn familie veel verdriet heeft aangedaan? Of iemand die jou specifiek pijn heeft gedaan (ik noem maar wat: zou je je zoon dezelfde voornaam geven als zijn vader, in het geval dat hij er met een ander vandoor is gegaan toen jij nog zwanger was?)?
Ik denk NEE. Dit is een NIEUW kind, met nieuwe eigenschappen en zonder rugzak vol ellende. En dus ook een nieuwe naam.
woensdag 27 juni 2007 om 14:26
Tweety, Je noemt een paar heel verschillende dingen, maar wat betreft 'gruwelijke dood en verdriet' is het antwoord Ja.
Mijn broer is (ook) jaren zwaar depressief geweest. Dat was erg moeilijk. Hij heeft mij/ons ook vaak verdriet gedaan. Hij deed echter met name zichzelf verdriet.
Een zelfmoordpoging mislukte, maar was die gelukt, had ik mijn zoon nog steeds met super veel liefde de naam gegeven die hij nu ook draagt: de naam van mijn broer.
Mijn broer kwam aan het kraambed, en hield zijn kleinde naamgenoot vast, en dat was práchtig.
Ik wens mijn zoon in geen enkele zin toe wat mijn broer heeft doorgemaakt. Dat heeft daar niets mee te maken.
Wat betreft: iemand waar je echt een hekel aan hebt, of iemand die je bij volle verstand en gezondheid in desteek laat, nee die zou ik niet vernoemen, waarom zou ik dat doen.
Dat vind ik echter totaal iets anders dan mensen niet vernoemen omdat het het leven voor hen niet goed heeft uitgepakt.
Mijn broer is (ook) jaren zwaar depressief geweest. Dat was erg moeilijk. Hij heeft mij/ons ook vaak verdriet gedaan. Hij deed echter met name zichzelf verdriet.
Een zelfmoordpoging mislukte, maar was die gelukt, had ik mijn zoon nog steeds met super veel liefde de naam gegeven die hij nu ook draagt: de naam van mijn broer.
Mijn broer kwam aan het kraambed, en hield zijn kleinde naamgenoot vast, en dat was práchtig.
Ik wens mijn zoon in geen enkele zin toe wat mijn broer heeft doorgemaakt. Dat heeft daar niets mee te maken.
Wat betreft: iemand waar je echt een hekel aan hebt, of iemand die je bij volle verstand en gezondheid in desteek laat, nee die zou ik niet vernoemen, waarom zou ik dat doen.
Dat vind ik echter totaal iets anders dan mensen niet vernoemen omdat het het leven voor hen niet goed heeft uitgepakt.
woensdag 27 juni 2007 om 14:27
Ik ben het absoluut niet met je eens en vind je uitspraak dan nogal bout.
Het kan ook heel mooi zijn om te vernoemen. Mijn tweelingzusje is overleden aan kanker toen wij 2 waren. Mijn dochter is nu 3 weken oud en we hebben haar vernoemd (2e naam) naar mijn overleden zusje. Een eerbetoon aan mijn vechtlustige en lieve zusje. .
Mooi Jane!
woensdag 27 juni 2007 om 14:36
Even pure nieuwsgierigheid hoor tweety, zie jij dan écht niet iets moois in bijvoorbeeld het verhaal van Jane?
En begrijp je dat zij niet hoopt, vreest, denkt of verwacht dat haar dochter hetzelfde zal overkomen als haar zus? Noch dat haar dochter haar zus vervangt? Noch dat ze op enige wijze het vreselijke lot van haar zusje meedraagt?
Maar dat iemand het doet uit liefde, en dat een kind juist gezégend is daarmee?
En begrijp je dat zij niet hoopt, vreest, denkt of verwacht dat haar dochter hetzelfde zal overkomen als haar zus? Noch dat haar dochter haar zus vervangt? Noch dat ze op enige wijze het vreselijke lot van haar zusje meedraagt?
Maar dat iemand het doet uit liefde, en dat een kind juist gezégend is daarmee?
woensdag 27 juni 2007 om 14:36
Natuurlijk bedoel ik het niet in een zo letterlijke zin als jij zegt.
Natuurlijk was je verdrietig om je moeder's dood.
Natuurlijk was je blij met de geboorte van je dochter.
Het zat ook zo vlak achter elkaar dat, mocht je in reïncarnatie (schrijf ik dat goed?) geloven, de ziel van je moeder rechtstreeks plaats heeft genomen in je buik.
Het is allemaal al zo "dubbel" (zoals men verdriet en blijdschap op hetzelfde moment altijd beschrijft), dat ik persoonlijk ervoor zou kiezen de zaken strikt gescheiden te houden. Maar dat is mijn mening, zo te lezen hier ben ik stapelmesjogge
woensdag 27 juni 2007 om 14:45
leuk om jullie meningen en ervaringen te lezen. Dat sterkt me in de gedachte om bij zoiets belangrijks (naja relatief gezien dan!) als de naam van je kind, iets tegen mn wil in te doen.
Man kan ik hopelijk overtuigen dat we zoiets niet doen (vernoemen dus!) om de lieve vrede te bewaren. Vraag me af of ze er d een punt van zou maken of er gewoon niets over zou zeggen en in stilte boos zal zijn (en samen met haar man klagen over mij...schoondochter kreng...)
MIsschien moet schoonzus haar toekomstige beeb maar gewoon naar schoonloeder vernoemen! Zijn we van alle prblemen af! Alhoewel, moet ze wel eerst kinderen willen en ze dan nog krijgen.
Man kan ik hopelijk overtuigen dat we zoiets niet doen (vernoemen dus!) om de lieve vrede te bewaren. Vraag me af of ze er d een punt van zou maken of er gewoon niets over zou zeggen en in stilte boos zal zijn (en samen met haar man klagen over mij...schoondochter kreng...)
MIsschien moet schoonzus haar toekomstige beeb maar gewoon naar schoonloeder vernoemen! Zijn we van alle prblemen af! Alhoewel, moet ze wel eerst kinderen willen en ze dan nog krijgen.
woensdag 27 juni 2007 om 14:47
Nog even reageren, maar hier eerst nogmaals het verhaal van Jane:
Mijn tweelingzusje is overleden aan kanker toen wij 2 waren. Mijn dochter is nu 3 weken oud en we hebben haar vernoemd (2e naam) naar mijn overleden zusje. Een eerbetoon aan mijn vechtlustige en lieve zusje. .
Ja, 't is wel mooi. Maar toch zou ik mijn hol gevoel in mijn maag krijgen op het moment dat mijn kind de leeftijd van mijn overleden zus zou passeren.
woensdag 27 juni 2007 om 15:07
Jat haar pillenstrip, peuter de pillen eruit en vervang ze door zoetjes ;)!
Nu even serieus: Zou het nu werkelijk zo zijn dat als je je schoonmoeder maar 1x in de 7 maanden ziet terwijl je net een kind hebt (ik was in de veronderstelling dat oma's doorgaans DOL zijn op hun kleinkinderen) dat ze boos zal zijn als nummer 2 haar naam niet heeft? Het lijkt er meer op dat ze je niet/nauwelijks ziet staan. Misschien komt ze voor nummer 2 pas op kraamvizite als het kind al op haar/zijn brommer weg is... ongeacht of het haar naam draagt of niet.
woensdag 27 juni 2007 om 15:15
Nu even serieus: Zou het nu werkelijk zo zijn dat als je je schoonmoeder maar 1x in de 7 maanden ziet terwijl je net een kind hebt (ik was in de veronderstelling dat oma's doorgaans DOL zijn op hun kleinkinderen) dat ze boos zal zijn als nummer 2 haar naam niet heeft? Het lijkt er meer op dat ze je niet/nauwelijks ziet staan. Misschien komt ze voor nummer 2 pas op kraamvizite als het kind al op haar/zijn brommer weg is... ongeacht of het haar naam draagt of niet.
Ja dat denk ik ook!
Gezien haar desinteresse zal dit haar dan toch óók niet intersseren?
En zonodig gebruik je dat gegeven lekker tegen haar ;):
"nou, ik heb er wel aan gedacht om je te vernoemen, maar ik dacht dat je dat wel niet op prijs zou stellen omdat je kleinkinderen niet zo leuk vindt.. wat zeg je? je vindt ze wél leuk? maar daar merken wij nooit iets van??!!"
Ja dat denk ik ook!
Gezien haar desinteresse zal dit haar dan toch óók niet intersseren?
En zonodig gebruik je dat gegeven lekker tegen haar ;):
"nou, ik heb er wel aan gedacht om je te vernoemen, maar ik dacht dat je dat wel niet op prijs zou stellen omdat je kleinkinderen niet zo leuk vindt.. wat zeg je? je vindt ze wél leuk? maar daar merken wij nooit iets van??!!"
woensdag 27 juni 2007 om 15:30
Ja, klopt, helemaal mee eens. Maar ja, de familie is nogal, ehm, hoe zal ik het zeggen, symbiotisch met elkaar -één van de redenen waarom Vriend zelf ook kampt met allerlei issues en broer van Vriend ook zo worstelde met het leven. Nah, we zullen die hele familiegeschiedenis hier maar even laten voor wat het is, okee? Maar ben het wel met je eens.
Mooi Jane, wat je schrijft. En ja, als je het zó ziet dan snap ik dat je je kindje met liefde naar zo iemand vernoemt. Daarom schreef ik ook dat het allemaal aankomt op hoe je iets voelt: als het goed voelt, moet je het zeker doen, maar ik vind ook dat als het NIET goed voelt, dat je het dan absoluut moet laten!
Tweety, ik kan me dus gevoelsmatig ook meer in jouw visie vinden. En trouwens, wat je zegt over Saars schoonmoeder: ook mee eens, als ze idd zo weinig betrokken is dan kan ik me niet voorstellen dat ze maalt om een evt vernoeming.
Member, mooi wat je vertelde over je broer. Hopelijk gaat het beter met hem en ziet hij het leven weer zitten. En ik snap ook wel dat jij het juist wel wilde, net zoals ik snap dat mijn vriend ook wel zou willen vernoemen naar zijn broer. Alleen: tussen die broer en mij boterde het helemaal niet, en hij had ook helemaal niks met ons kind of met oom-zijn ofzo, dus dan vind ik vernoemen (dood of levend) ook al helemaal geen optie.
woensdag 27 juni 2007 om 15:52
Mijn broer overleed na een ziekbed van vier jaar, waarbij hij uiteindelijk voor passieve euthanasie heeft gekozen. Mijn schoonvader overleed na ene korter ziekbed, maar ik heb hem helaas pas op het allerlaatst leren kennen. Reden voor ons om wel te vernoemen is uiteraard niet omdat ik mijn kind hetzelfde zou gunnen als hen is overkomen. Of om ons kind te belasten of iets dergelijks. Maar wel als een eerbetoon. Ons kindje gaat deze twee speciale mannen nooit leren kennen. Om ze toch betrokken te laten zijn, hebben we voor vernoemen gekozen. Als we nu een dochter krijgen, zal ons meisje een naam krijgen die mijn broer aan zijn dochter zou hebben gegeven als hij ooit de kans op kinderen had gehad. Dat speelde ook mee. Mijn broer was 27 toen hij overleed. Kinderen van zichzelf heeft hij nooit gekregen. Mijn schoonvader overleed zonder te weten dat hij ooit opa zou worden. Mijn man was de eeuwige vrijgezel, waarvan niemand dacht dat hij ooit nog aan de vrouw zou raken. Mijn zwager zal ook nooit vader worden. Ik hoop dat ze ergens kunnen kijken naar het kindje met hun namen en apetrots zijn.
woensdag 27 juni 2007 om 16:20
over dat weinig belangstelling hebben kan ik nog wel 6 topics openen. Ze belt niet, want: wij waren aan de beurt. Ze komt niet langs: wij waren aan de beurt. Etc.etc. Het dubbele is, ik vind het vreselijk als ze langskomt. Maar als ze lange tijd niks laat horen, stoort me dat ook.(na kraamvisite is ze niet meer langs geweest. Ze vond dat t onze beurt was. Want zij is alleen en woont in het Hoge Noorden en wij in het zuiden...Dat onze kleine nog niet lang in het zitje mag...tja dat nieuwerwetse gedoe..) Haar tactiek is trouwens gewoon niks zeggen. Totale radiostilte
Vooral ook omdat het toch man's moeder is vind ik het wel rot. En ze blijft dat ook. Ik zou het hem zo gunnen dat ze leuker zou zijn en meer oprechte belangstelling heeft.
Zelf vind ze overigens dat de band wel goed. Ze doet of ze ons wekelijks spreekt en ze haar kleindochter van haver tot gort kent. En dat maakt de vernoem kwestie zo hekel..... Niet dat we het doen hoor! Maar zij redeneert: haar moeder, dan ik! Eh niet dus. Wat iemand al schreef, dan denk je iedere dag aan haar.. Ookal is het de 2de naam.
Vooral ook omdat het toch man's moeder is vind ik het wel rot. En ze blijft dat ook. Ik zou het hem zo gunnen dat ze leuker zou zijn en meer oprechte belangstelling heeft.
Zelf vind ze overigens dat de band wel goed. Ze doet of ze ons wekelijks spreekt en ze haar kleindochter van haver tot gort kent. En dat maakt de vernoem kwestie zo hekel..... Niet dat we het doen hoor! Maar zij redeneert: haar moeder, dan ik! Eh niet dus. Wat iemand al schreef, dan denk je iedere dag aan haar.. Ookal is het de 2de naam.
vrijdag 29 juni 2007 om 15:15
Bekend dillema.
Wij kregen nadat er ergens anders in de fam. ook een kleinkindje was geboren, het verwijt dat onze oudste niet vernoemd was.
Ik ben daar erg boos over geweest, maar het is wel mijn kind. Gelukkig stond mijn man achter mij. Maar diegene die ons verweet heeft bij onze 2de zwangerschap heel erg geprobeerd om het toen wel voor elkaar te krijgen. Toen ben ik duidelijk geweest naar die persoon toe dat ik daar gewoon niet aan mee doe en dat diegene het op die manier ook zeker niet bevorderde!
Wij hebben het wederom weer niet gedaan.
Met andere woorden: Je moet doen wat voor jou en je man goed voelt! Het is jullie kind en niet van diegene die wil dat het vernoemt wordt!!
Wij kregen nadat er ergens anders in de fam. ook een kleinkindje was geboren, het verwijt dat onze oudste niet vernoemd was.
Ik ben daar erg boos over geweest, maar het is wel mijn kind. Gelukkig stond mijn man achter mij. Maar diegene die ons verweet heeft bij onze 2de zwangerschap heel erg geprobeerd om het toen wel voor elkaar te krijgen. Toen ben ik duidelijk geweest naar die persoon toe dat ik daar gewoon niet aan mee doe en dat diegene het op die manier ook zeker niet bevorderde!
Wij hebben het wederom weer niet gedaan.
Met andere woorden: Je moet doen wat voor jou en je man goed voelt! Het is jullie kind en niet van diegene die wil dat het vernoemt wordt!!
