Kinderen
alle pijlers
*klaagtopic* thuisblijfmoeder, ik vind het zwaar!
vrijdag 29 april 2022 om 07:46
Disclaimer: ik weet dat ik niet mag klagen, want ik bevind me in een luxe positie. Andere moeders hebben het veel zwaarder. En ja, dit is onze eigen keuze.
Maar toch wil ik even klagen en hoop ik herkenning te vinden. Of een flinke schop onder m'n kont, wie weet helpt het om dingen in perspectief te zien.
Ik ben al zo'n 3 jaar thuisblijfmoeder. Tijdens mijn zwangerschap hebben mijn man en ik besloten om ons kind de eerste twee jaar niet naar een opvang/gastouder te brengen, maar zelf fulltime thuis te blijven. Ik ben dus iedere dag thuis, man werkt parttime. Op de dagen dat man thuis is doen we veel dingen met z'n drieën, uitstapjes of gewoon thuis rommelen.
De dagen dat ik alleen met kind thuis ben vind ik behoorlijk pittig. Kind is in de peuter leeftijd en behoorlijk dwars. Ze trekt ook nog eens behoorlijk naar papa toe, dus vaak is het drama als papa weg gaat of huilen om papa als hij op zijn werk is.
Zoals ik al in een ander topic schreef valt het moederschap mij zwaarder dan ik van te voren had in kunnen schatten. Ik ben erg introvert en het hele dag aan staan en drukte om me heen put me uit. Peuter slaapt nog overdag, maar dan doe ik het huishouden en kook ik alvast. Als peuter 's avonds slaapt ben ik te moe en overprikkeld om nog iets te gaan doen.
Een aantal maanden geleden hebben we kind 2 halve dagen per week naar een opvang gebracht. Kind vond het verschrikkelijk. Het wegbrengen was dramatisch en gedurende de dag huilde kind daar erg veel, waardoor ik haar regelmatig eerder op moest komen halen. We hadden niet het idee dat het aan de opvang lag, maar dachten dat kind er misschien nog niet klaar voor was. Dus we zijn met de opvang gestopt en ik heb dus weer alle dagen kind thuis om me heen. We hebben geen familie die kunnen inspringen.
Ik merk dat ik genoeg heb van het thuisblijfmoederen, maar op dit moment kunnen we er even niet veel aan veranderende ivm werk man.
Ik heb een hobby waar ik normaal veel energie uit haal. Maar ik kom er niet aan toe om hier tijd aan te besteden en dat vind ik zo jammer. Ik ben hierdoor de laatste weken gefrustreerd en merk dat ik een korter lontje heb naar ons kind toe. Heel oneerlijk en ik wil hier dus een oplossing voor vinden.
Hoe gaan andere thuisblijfmoeders om met weinig/geen tijd voor jezelf? Iemand misschien nog tips?
Maar toch wil ik even klagen en hoop ik herkenning te vinden. Of een flinke schop onder m'n kont, wie weet helpt het om dingen in perspectief te zien.
Ik ben al zo'n 3 jaar thuisblijfmoeder. Tijdens mijn zwangerschap hebben mijn man en ik besloten om ons kind de eerste twee jaar niet naar een opvang/gastouder te brengen, maar zelf fulltime thuis te blijven. Ik ben dus iedere dag thuis, man werkt parttime. Op de dagen dat man thuis is doen we veel dingen met z'n drieën, uitstapjes of gewoon thuis rommelen.
De dagen dat ik alleen met kind thuis ben vind ik behoorlijk pittig. Kind is in de peuter leeftijd en behoorlijk dwars. Ze trekt ook nog eens behoorlijk naar papa toe, dus vaak is het drama als papa weg gaat of huilen om papa als hij op zijn werk is.
Zoals ik al in een ander topic schreef valt het moederschap mij zwaarder dan ik van te voren had in kunnen schatten. Ik ben erg introvert en het hele dag aan staan en drukte om me heen put me uit. Peuter slaapt nog overdag, maar dan doe ik het huishouden en kook ik alvast. Als peuter 's avonds slaapt ben ik te moe en overprikkeld om nog iets te gaan doen.
Een aantal maanden geleden hebben we kind 2 halve dagen per week naar een opvang gebracht. Kind vond het verschrikkelijk. Het wegbrengen was dramatisch en gedurende de dag huilde kind daar erg veel, waardoor ik haar regelmatig eerder op moest komen halen. We hadden niet het idee dat het aan de opvang lag, maar dachten dat kind er misschien nog niet klaar voor was. Dus we zijn met de opvang gestopt en ik heb dus weer alle dagen kind thuis om me heen. We hebben geen familie die kunnen inspringen.
Ik merk dat ik genoeg heb van het thuisblijfmoederen, maar op dit moment kunnen we er even niet veel aan veranderende ivm werk man.
Ik heb een hobby waar ik normaal veel energie uit haal. Maar ik kom er niet aan toe om hier tijd aan te besteden en dat vind ik zo jammer. Ik ben hierdoor de laatste weken gefrustreerd en merk dat ik een korter lontje heb naar ons kind toe. Heel oneerlijk en ik wil hier dus een oplossing voor vinden.
Hoe gaan andere thuisblijfmoeders om met weinig/geen tijd voor jezelf? Iemand misschien nog tips?
woensdag 4 mei 2022 om 12:36
Dit. Kind nu niet brengen en dat daarna kind ineens naar school moet vind ik een te groot verschil. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. En kom op. Het is opvang. Niet een strafkamp. Ik denk dat het goed is dat je kind laat ervaren dat na een tijdje de opvang wel leuk is. Kind is nu niks gewend...
woensdag 4 mei 2022 om 12:56
De eerste jaren niet maar vanaf kind naar school gaat is het inderdaad luxe voor thuisblijfmoeders. Zei ooit eens aan mijn klagende schoonmoeder dat werkende ouders ook nog hun huishouden moeten doen.
Kind naar opvang brengen als je kiest om thuis te blijven? Sorry hoor maar dat is pas luxe. Genoeg werkende mensen die moeilijk aan opvang geraken.
Kind naar opvang brengen als je kiest om thuis te blijven? Sorry hoor maar dat is pas luxe. Genoeg werkende mensen die moeilijk aan opvang geraken.
woensdag 4 mei 2022 om 13:01
Ik ben echt enorm benieuwd hoe een gezin rond kan komen van 1 parttime salaris..
En verder: de oplossing is natuurlijk gewoon gaan werken. Wat is daar op tegen? Alleen maar gezond voor je kind om naar opvang of peuterspeelzaal te gaan lijkt me. Gewoon doorzetten met laten wennen en niet opgeven na een paar huilerige middagen.
En verder: de oplossing is natuurlijk gewoon gaan werken. Wat is daar op tegen? Alleen maar gezond voor je kind om naar opvang of peuterspeelzaal te gaan lijkt me. Gewoon doorzetten met laten wennen en niet opgeven na een paar huilerige middagen.
woensdag 4 mei 2022 om 13:25
Het is niet gek dat je kind even moet wennen aan de opvang, dat is druk vergeleken met thuis (ik neem even aan dat het de laatste twee jaar ook geen zoete inval was). Dat geldt voor heel veel kinderen. Zie het als een investering: als het een fijne opvang is, is het wennen zo voorbij. Dan leert ze zoveel nieuwe dingen, maakt ze vrienden, ervaart ze hoe het is om niet de enige te zijn en dat het er elders anders aan toe gaat. Voor mijn eigen kind vind ik het alleen maar een meerwaarde, terwijl ik dat vooraf niet zo zag (toen dacht ik: wat moet, dat moet). En ik ben heel blij dat ik werk. Veel meer dan voor haar geboorte zelfs.
Jij bent nu niet gelukkig met de situatie. Dat kan, want je wist vooraf niet waar je aan begon. Je man heeft het veel beter voor elkaar: die kan een aantal dagen per week de volwassene uithangen en zelf beslissen wanneer hij naar de wc gaat, en de rest van de week thuis ben jij erbij. Hij weet niet (als ik het goed lees) hoe het is om structureel alleen een peuter te entertainen.
Daar zou best iets meer balans in mogen komen, toch? Hoe je dat doet is aan jou, maar je mag jezelf ook een prettiger situatie gunnen.
Jij bent nu niet gelukkig met de situatie. Dat kan, want je wist vooraf niet waar je aan begon. Je man heeft het veel beter voor elkaar: die kan een aantal dagen per week de volwassene uithangen en zelf beslissen wanneer hij naar de wc gaat, en de rest van de week thuis ben jij erbij. Hij weet niet (als ik het goed lees) hoe het is om structureel alleen een peuter te entertainen.
Daar zou best iets meer balans in mogen komen, toch? Hoe je dat doet is aan jou, maar je mag jezelf ook een prettiger situatie gunnen.
Je moet niet alles geloven wat je denkt
woensdag 4 mei 2022 om 14:58
Dat ben ik niet helemaal mee eens….. het kind krijst de boel bij elkaar op de opvang en staat dus onder hevige stress. Dus voor je kind doe je het niet. Op school later is het vroeg genoeg om met anderen te leren spelen, anders hadden ze de leerplicht wel vanaf 2 jaar ingevoerd.okkervil schreef: ↑29-04-2022 08:37Ja dit. Ik zou een fulltime of grote parttime baan zoeken en dan kan je man nu een paar jaar thuisblijven met jullie kind. Dat is ook het eerlijkste. Ik zou toch ook doorzetten met die twee halve ochtenden opvang. Dat doe je niet voor jezelf, maar vooral voor je kind. Het is goed om eens met andere kinderen te spelen en in een andere omgeving te komen. Straks moet ze hele dagen naar school en dan is het fijn dat ze al wel wat gewend is.
Ga werken TO en laat je man maar een paar jaar thuis zijn.
Dus “in het belang van het kind” lijkt me geen goede reden om kind naar de opvang te brengen in de situatie van TO
Waarbij ik trouwens niet tegen opvang ben. Ik breng mijn kind daar al heen sinds hij 3 maanden oud is en raad TO ook ten zeerste aan om inderdaad toch door te zetten met die opvang. Voor haar eigen welzijn
Of elders opvang regelen voor kind
Of dingen met partner anders inrichten.
Ik vind een eerlijke verdeling binnen een relatie dat beide partners ongeveer evenveel werken en evenveel vrije tijd hebben. Waarbij werk is: werk buitenshuis, huishouden en kindzorg.
Vrije tijd is: tijd voor jezelf (dus niet per definitie de tijd dat je thuis bent)
Dat moet gewoon beter ingericht worden. Zoals ik t nu lees werkt man parttime en werkt TO fulltime in het huis en de kind zorg. Hartstikke scheef
