Kinderen
alle pijlers
Kwetsbaar voelen na bevalling
dinsdag 15 juni 2021 om 22:41
Laat ik meteen voorop stellen: ik ben zielsgelukkig op dit moment.
Onlangs bevallen van mijn tweede kindje en alles gaat gelukkig goed en erg voorspoedig.
Maar oh, wat voel ik me kwetsbaar als ik naar dit kleine wezentje kijk en naar haar grote broer. Ik besef me dat ik nu nóg meer te verliezen heb…
Deels komt dit gevoel vast door de hormonen die door mijn lichaam razen op het moment, maar ik ben zo benieuwd wie dit ook zo ervaart of ervaren heeft.
Gewoon even lekker emo posten….
Onlangs bevallen van mijn tweede kindje en alles gaat gelukkig goed en erg voorspoedig.
Maar oh, wat voel ik me kwetsbaar als ik naar dit kleine wezentje kijk en naar haar grote broer. Ik besef me dat ik nu nóg meer te verliezen heb…
Deels komt dit gevoel vast door de hormonen die door mijn lichaam razen op het moment, maar ik ben zo benieuwd wie dit ook zo ervaart of ervaren heeft.
Gewoon even lekker emo posten….
dinsdag 15 juni 2021 om 22:46
Gefeliciteerd met je baby!
Mijn zoontje is nu drie weken en een paar dagen na de geboorte had ik ook zo’n moment dat ik zo gelukkig was dat het samen ging met bang zijn om alles kwijt te raken. Flink gehuild die dag en daarna was dat weer over. Maar kinderen krijgen heeft mij inderdaad wel kwetsbaar gemaakt: plotseling zie je overal het ‘gevaar’ dat je kroost pijn zou kunnen doen. Ik probeer maar een beetje per dag te leven en niet al te veel na te denken over alle moeilijke dingen die ze nog mee gaan maken
Mijn zoontje is nu drie weken en een paar dagen na de geboorte had ik ook zo’n moment dat ik zo gelukkig was dat het samen ging met bang zijn om alles kwijt te raken. Flink gehuild die dag en daarna was dat weer over. Maar kinderen krijgen heeft mij inderdaad wel kwetsbaar gemaakt: plotseling zie je overal het ‘gevaar’ dat je kroost pijn zou kunnen doen. Ik probeer maar een beetje per dag te leven en niet al te veel na te denken over alle moeilijke dingen die ze nog mee gaan maken
dinsdag 15 juni 2021 om 22:49
Ja hoor! Morgen ben ik ver van huis en tot laat weg en voel nu al een propje in mijn keel. Heel veel zin in wat tijd voor mezelf, maar ook een schuldgevoel, gemis en semi wantrouwen in de desbetreffende oppas. Totaal onzin want zal vast goedkomen, maar wil het liefst niet teveel uit handen geven. Ik denk dat het (naast hormonen) ook een soort pre historische natuur is. Waarin je kindjes zonder moeder niet kunnen overleven? Ons jongste zoontje is momenteel heeel eenkennig en oudste haat de opvang. Lockdown kindjes zijn het geworden 
dinsdag 15 juni 2021 om 22:53
Heel herkenbaar. Toen kind net geboren was zag ik kind in het wiegje naast mijn bed liggen en kon soms alleen maar denken: o man, wat als er iets met jou gebeurt, wat als iemand jou pijn doet, wat als wat als wat als.
Het is wel gesleten met de jaren, maar het blijft toch wel af en toe weer bovendrijven.
Het is wel gesleten met de jaren, maar het blijft toch wel af en toe weer bovendrijven.
dinsdag 15 juni 2021 om 23:04
dinsdag 15 juni 2021 om 23:08
Ja hoor heel herkenbaar!! Meid je bent ook net bevallen he dus hoort erbij. Ik als echte piekeraar heb er echt mee leren leven. Het gaat nu hartstikke goed kan echt genieten van mijn zoontje van nu bijna 2. Behalve als hij ziek of niet lekker is, dan functioneer ik echt niet maak me dan zoveel zorgen. Voor de rest gaat het wel heel goed. Maar ben benieuwd of dit gevoel weer heel erg terugkomt als de tweede geboren is (die elk moment kan komen).
♡
dinsdag 15 juni 2021 om 23:13
Ik had het juist andersom. Ik was niet zozeer bang om hen te verliezen, bij mij speelde juist de angst dat mij iets zou overkomen waardoor zij mij zouden verliezen (dit werd ingegeven door het overlijden van mijn moeder en later ook mijn vader, allebei voordat mijn dochter 1 was).
Ik voel me soms wel heel erg kwetsbaar, maar dus niet zozeer in welk leed mijn kinderen mij 'aan kunnen doen' maar eerder andersom. Ik wil het hen niet aandoen om zonder moeder op te groeien.
Ik voel me soms wel heel erg kwetsbaar, maar dus niet zozeer in welk leed mijn kinderen mij 'aan kunnen doen' maar eerder andersom. Ik wil het hen niet aandoen om zonder moeder op te groeien.
dinsdag 15 juni 2021 om 23:32
Gefeliciteerd!
Je gevoelens zijn voor velen herkenbaar. Er is dus ook niets raars, vreemd of mis mee.
Ook het je af en toe kunnen verliezen ofzo daarin, dat ken ik ook nog wel. Het overweldigende van alles. Je voelt je intens gelukkig en tegelijkertijd ook enorm kwetsbaar (is dat het juiste woord vraag ik me nu af)
Natuurlijk spelen je hormonen ook mee hierin.
En het stabiliseert ook allemaal wel weer.
Je gevoelens zijn voor velen herkenbaar. Er is dus ook niets raars, vreemd of mis mee.
Ook het je af en toe kunnen verliezen ofzo daarin, dat ken ik ook nog wel. Het overweldigende van alles. Je voelt je intens gelukkig en tegelijkertijd ook enorm kwetsbaar (is dat het juiste woord vraag ik me nu af)
Natuurlijk spelen je hormonen ook mee hierin.
En het stabiliseert ook allemaal wel weer.
woensdag 16 juni 2021 om 00:08
Met een baby krijg je gratis een vat angst, een vat sentiment en een vat schuldgevoel gratis.
Dus het is helemaal niet gek dat je je kwetsbaar voelt. Dat ben je toch ook? Niets kan je meer raken dan als er wat met je kinderen gebeurt.
Het went, die kwetsbaarheid. Maar over gaat het niet en het krijgt in iedere levensfase weer een andere dimensie. Je leert los te laten, maar de onderhuidse angst gaat nooit meer helemaal weg.
Mijn kind rijdt sinds kort auto.....
Enne, gefeliciteerd! Gelukkig leer je vaak ook heel goed relativeren als je moeder bent
Dus het is helemaal niet gek dat je je kwetsbaar voelt. Dat ben je toch ook? Niets kan je meer raken dan als er wat met je kinderen gebeurt.
Het went, die kwetsbaarheid. Maar over gaat het niet en het krijgt in iedere levensfase weer een andere dimensie. Je leert los te laten, maar de onderhuidse angst gaat nooit meer helemaal weg.
Mijn kind rijdt sinds kort auto.....
Enne, gefeliciteerd! Gelukkig leer je vaak ook heel goed relativeren als je moeder bent
woensdag 16 juni 2021 om 00:59
Dat had ik ook heel erg toen mijn jochie nog een baby was. Nu zitten zijn benen en ellebogen constant onder de schaafwonden en blauwe plekkennouveauvague schreef: ↑15-06-2021 22:46Gefeliciteerd met je baby!
Mijn zoontje is nu drie weken en een paar dagen na de geboorte had ik ook zo’n moment dat ik zo gelukkig was dat het samen ging met bang zijn om alles kwijt te raken. Flink gehuild die dag en daarna was dat weer over. Maar kinderen krijgen heeft mij inderdaad wel kwetsbaar gemaakt: plotseling zie je overal het ‘gevaar’ dat je kroost pijn zou kunnen doen. Ik probeer maar een beetje per dag te leven en niet al te veel na te denken over alle moeilijke dingen die ze nog mee gaan maken
spelen, rennen, vallen, stoten… hoort erbij. Het gaat dus vanzelf weer over.
Let’s go Brandon!
woensdag 16 juni 2021 om 06:58
Fijn, deze berichten! En gelukkig kan ik prima relativeren, en weet ik inderdaad dat dit allemaal erbij hoort en ook wel wat afzwakt…
O en trouwens, het is niet altijd rozengeur en maneschijn… de oudste haalt geregeld het bloed onder mijn nagels vandaan, gelukkig maar.
Het kan niet altijd feest zijn natuurlijk
Maar we houden wel van ze!
O en trouwens, het is niet altijd rozengeur en maneschijn… de oudste haalt geregeld het bloed onder mijn nagels vandaan, gelukkig maar.
Het kan niet altijd feest zijn natuurlijk
Maar we houden wel van ze!
