Kinderen
alle pijlers
Manier van opvoeden
maandag 27 juni 2022 om 21:30
https://www.ad.nl/gezin/psycholoog-stop ... ~aab747dd/
Eindelijk, dat is toch al lang te voorspellen dat dat niet werkt.
Eindelijk, dat is toch al lang te voorspellen dat dat niet werkt.
dinsdag 28 juni 2022 om 12:55
En zo is elke generatie qua opvoeding een reactie op de vorige.M3LL0N4 schreef: ↑28-06-2022 12:52Onlangs las ik een column met dezelfde strekking. De prinsjes worden later de leidinggevenden, zonder dat ze met kritiek om kunnen gaan.
Dit gedrag van ouders schijnt vooral in de 'hogere' kringen plaats te vinden, aldus de schrijver van de column. En juist deze kinderen krijgen hogere posities.
En dat is vervelend omdat er daarmee een hele grote groep aansturende sneeuwvlokjes met te lange tenen ontstaat.
Maar goed, lees het topic over ontaarde moeders even..... In de jaren 70/80/90 zijn hele generaties verwaarloosd. Over het hoofd gezien. Die generatie is nu zelf aan het opvoeden.
Niks nieuws onder de zon.
Ik heb veel last gehad van de 'omdat ik het zeg' methode van mijn ouders en wilde dat bij mijn kinderen anders doen.
Mensen die juist duidelijkheid hebben ervaren in de 'omdat ik het zeg' methode zullen dat nu bij hun kinderen ook toepassen.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 28 juni 2022 om 12:57
Ik neem het niet aan, het is mijn eigen ervaring.Solomio schreef: ↑28-06-2022 12:52Waarom wordt toch steeds aangenomen dat uitleg leidt tot eindeloze discussies?
Integendeel zelfs. 'Omdat ik het zeg' levert veel meer gezeur en verzet en discussie op dan een duidelijke, korte uitleg.
Ik herken niks van 'eindeloze discussies' omdat altijd heel duidelijk was waarom dingen wel of niet mochten.
Maar goed, ik vind dat er nu gefocust wordt op een heel klein aspect in de opvoeding. Terwijl de vraag veel breder is. Onze kinderen behoren tot de gelukkigste ter wereld. Maar zijn ze ook nog zo gelukkig als volwassene? Dat zit in meer dingen dan een "omdat ik het zeg" of een "ik heb nu geen zin in jouw gezeur/discussie/vragen naar de bekende weg".
dinsdag 28 juni 2022 om 12:58
Ik heb als kind geleerd dat ‘omdat ik het zeg’ geen argument is om te doen wat iemand zegt. Dat heb ik mijn kind ook geleerd, inclusief zelf denken (dus wat zou de reden zijn waarom iemand iets vraagt, etc).Solomio schreef: ↑28-06-2022 12:55En zo is elke generatie qua opvoeding een reactie op de vorige.
Niks nieuws onder de zon.
Ik heb veel last gehad van de 'omdat ik het zeg' methode van mijn ouders en wilde dat bij mijn kinderen anders doen.
Mensen die juist duidelijkheid hebben ervaren in de 'omdat ik het zeg' methode zullen dat nu bij hun kinderen ook toepassen.
dinsdag 28 juni 2022 om 13:01
De vraag is ook of het zit in de 'prinsen- en prinsesjes'-opvoeding.Alecta schreef: ↑28-06-2022 12:57Ik neem het niet aan, het is mijn eigen ervaring.
Maar goed, ik vind dat er nu gefocust wordt op een heel klein aspect in de opvoeding. Terwijl de vraag veel breder is. Onze kinderen behoren tot de gelukkigste ter wereld. Maar zijn ze ook nog zo gelukkig als volwassene? Dat zit in meer dingen dan een "omdat ik het zeg" of een "ik heb nu geen zin in jouw gezeur/discussie/vragen naar de bekende weg".
Al generaties lang hebben kinderen het als volwassene beter dan hun ouders. Dat is ook wat je graag wilt als ouder.
Nu groeit er een generatie op die het niet meer beter krijgt dan hun ouders, dat is voor alle partijen een nieuwe situatie.
Ik denk dat het erg kortzichtig is om alleen naar de individuele opvoeding te kijken, terwijl onze hele maatschappij al jaren steeds meer alleen nog maar kijkt naar prestaties. En dan ook nog alleen maar naar de beste prestaties.
Dat ligt echt veel breder dan alleen de opvoeding.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 28 juni 2022 om 13:01
En los daarvan: alsof "omdat ik het zeg" altijd op dezelfde manier gebezigd wordt. Kennelijk begrijpt niet iedereen dat "Omdat ik het zeg" ook aardig, vrolijk, met humor ingezet kan worden. Zo zeg ik ook vaak "omdat ik een rotmoeder ben, daarom." Ik vind mezelf heus niet echt een rotmoeder, en je verwacht het niet, maar zonder enige uitleg begrijpen mijn kinderen toch ook heel goed dat ik mezelf geen rotmoeder vind. Bovendien vinden zij zelf mij ook al geen rotmoeder, dus "omdat ik een rotmoeder ben" is een vriendelijk, doch besliste, gekscherende manier om te zeggen dat ik geen zin heb in discussie en dat mijn verzoek weigeren geen optie is.
Aanvulling: En uiteraard zeg ik iets dergelijks niet tegen een kind van drie, voordat we dat weer krijgen. Maar wel tegen een kind van 14 en ouder, bijvoorbeeld.
fashionvictim wijzigde dit bericht op 28-06-2022 13:04
9.09% gewijzigd
Am Yisrael Chai!
dinsdag 28 juni 2022 om 13:03
Dus jij hebt daarin jouw opvoeding als positief ervaren en hebt het daarom ook bij je kind zo gedaan.
Mss dat mijn kinderen later wel vinden dat ik ze teveel zelf heb laten nadenken en gaan zij hun kinderen dat niet aandoen, want daar word je moe van.
Bijvoorbeeld.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 28 juni 2022 om 13:05
Dit is sowieso de vraag. Het onderzoek wordt bij een beperkte, eenzijdige groep afgenomen.Alecta schreef: ↑28-06-2022 12:57Ik neem het niet aan, het is mijn eigen ervaring.
Maar goed, ik vind dat er nu gefocust wordt op een heel klein aspect in de opvoeding. Terwijl de vraag veel breder is. Onze kinderen behoren tot de gelukkigste ter wereld. Maar zijn ze ook nog zo gelukkig als volwassene? Dat zit in meer dingen dan een "omdat ik het zeg" of een "ik heb nu geen zin in jouw gezeur/discussie/vragen naar de bekende weg".
dinsdag 28 juni 2022 om 13:07
Naast dit aspect is er ook wel iets anders. Ik heb soms het idee (maar geen idee of dit echt zo is) dat relatief meer ouders hun kinderen meegeven dat de buitenwereld een plek is waar ze niet begrepen worden. Dat dit begrip er alleen binnen de ouder-kindrelatie is.Solomio schreef: ↑28-06-2022 13:01De vraag is ook of het zit in de 'prinsen- en prinsesjes'-opvoeding.
Al generaties lang hebben kinderen het als volwassene beter dan hun ouders. Dat is ook wat je graag wilt als ouder.
Nu groeit er een generatie op die het niet meer beter krijgt dan hun ouders, dat is voor alle partijen een nieuwe situatie.
Ik denk dat het erg kortzichtig is om alleen naar de individuele opvoeding te kijken, terwijl onze hele maatschappij al jaren steeds meer alleen nog maar kijkt naar prestaties. En dan ook nog alleen maar naar de beste prestaties.
Dat ligt echt veel breder dan alleen de opvoeding.
Ik vind hier wel een gevaar in zitten, want ik weet niet of dit de boodschap is die je een kind wilt meegeven. Het maakt het ook lastig om met kritiek om te gaan als je door je ouders steeds meegegeven is, dat de buitenwereld jou niet begrijpt.
dinsdag 28 juni 2022 om 13:07
Plus dat áls dat al zo zou zijn het nog niks zegt als je niet weet hoe (on)gelukkig de rest van de wereld is.
Heeft de rest van de wereld een 9 en wij een 10?
Of heeft de rest van de wereld een 3 en wij een 4?
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 28 juni 2022 om 13:11
Ik weet er het fijne niet van, maar ik neem aan dat dit soort onderzoeken op een onderbouwde manier worden afgenomen. Met een eenzijdige, niet representatieve, groep zal het niet makkelijk tot publicatie te komen.
Maar mijn reactie is met het nodige voorbehoud, want dit is echt totaal niet mijn vakgebied en ik heb weinig kennis van dit soort wetenschappelijk onderzoek.
dinsdag 28 juni 2022 om 13:12
Ook dat is een veel breder probleem.Alecta schreef: ↑28-06-2022 13:07Naast dit aspect is er ook wel iets anders. Ik heb soms het idee (maar geen idee of dit echt zo is) dat relatief meer ouders hun kinderen meegeven dat de buitenwereld een plek is waar ze niet begrepen worden. Dat dit begrip er alleen binnen de ouder-kindrelatie is.
Ik vind hier wel een gevaar in zitten, want ik weet niet of dit de boodschap is die je een kind wilt meegeven. Het maakt het ook lastig om met kritiek om te gaan als je door je ouders steeds meegegeven is, dat de buitenwereld jou niet begrijpt.
Ik heb een kind verloren en heb een tijdje in een lotgenotengroep gezeten. De teneur was: als je het niet zelf hebt meegemaakt kun je het niet begrijpen.
Mijn ervaring is heel anders, dus ik was daar snel klaar mee.
Maar ik denk dat het qua ouder-kind wel klopt: je kent je kind beter dan wie dan ook, dus gedrag wat anderen irritant vinden kun jij als ouder soms beter hanteren, omdat je begrijpt waar het vandaan komt.
Dat leidt uiteraard ook tot blinde vlekken, maar is ook een gegeven waar bijv leerkrachten hun voordeel mee kunnen doen.
Ik hoorde ooit van een kinderarts dat er in hun vak een enorme omslag had plaatsgevonden toen ze ouders niet meer zagen als noodzakelijk aanhangsel van hun patiënt, maar als DE deskundigen met betrekking tot hun patiënt.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 28 juni 2022 om 13:14
Bij dit soort onderzoeken wordt vaak vooral gekeken naar maatschappelijke factoren: toegang tot onderwijs, gezondheidszorg, economische status, huisvesting, enz.Alecta schreef: ↑28-06-2022 13:11Ik weet er het fijne niet van, maar ik neem aan dat dit soort onderzoeken op een onderbouwde manier worden afgenomen. Met een eenzijdige, niet representatieve, groep zal het niet makkelijk tot publicatie te komen.
Maar mijn reactie is met het nodige voorbehoud, want dit is echt totaal niet mijn vakgebied en ik heb weinig kennis van dit soort wetenschappelijk onderzoek.
Welbevinden wordt wel onderzocht, maar is maar een onderdeel.
Those who choose the lesser evil forget quickly that they chose evil.
Hannah Arendt
Hannah Arendt
dinsdag 28 juni 2022 om 13:14
Ik ben heel vrij opgevoed, weinig regels en moeten. Ook geen oeverloze discussies, maar die waren ook zelden nodig. Wel werd het erg gewaardeerd als je dingen uit jezelf deed. Wij gingen op eigen initiatief naar bed, en we mochten al jong vrij snoep, koekof chips pakken, maar dat liep bij ons nooit uit de hand. Maar ik heb van nature al veel moeite met hiërarchie en had daar op school ook problemen door.
Ik werk nu in een sector waar er door de partnerstructuur toch best veel regelmatig een moeten-zonder-toelichting is, zeker binnen de internationale context, want in Frankrijk of Duitsland wordt dat nog wat meer verwacht dan in Nederland. Dit komt door cultuur, maar ook omdat er door de druk van cliënten en de actualiteit gewoon vaak geen tijd is voor allerlei discussies.
In mijn rol heb ik nog wel enige autonomie, maar in sommige andere rollen zie je toch dat zij die de balans en timing tussen blind volgen en de discussie aangaan het uiteindelijk het verst schoppen. Dit gaat allemaal om hoog opgeleide mensen die alles kunnen beargumenteren en onderbouwen. Maar soms moet je inderdaad gewoon even je mond houden en je plek kennen. Kritisch zijn kan, maar niet altijd in het moment zelf.
Dat is voor iemand als ik soms echt wel lastig. Het zit niet echt in mijn karakter, maar ik heb het in mijn opvoeding ook echt niet meegekregen. Ik vraag me altijd af of ik anders zou reageren op zulke dingen als ik dat vanuit huis meer had meegekregen. Gewoon die rust hebben dat de ander weet wat ‘ie doet en dan even volgen, erop vertrouwend dat het hoe en waarom later wel duidelijk wordt.
Ik werk nu in een sector waar er door de partnerstructuur toch best veel regelmatig een moeten-zonder-toelichting is, zeker binnen de internationale context, want in Frankrijk of Duitsland wordt dat nog wat meer verwacht dan in Nederland. Dit komt door cultuur, maar ook omdat er door de druk van cliënten en de actualiteit gewoon vaak geen tijd is voor allerlei discussies.
In mijn rol heb ik nog wel enige autonomie, maar in sommige andere rollen zie je toch dat zij die de balans en timing tussen blind volgen en de discussie aangaan het uiteindelijk het verst schoppen. Dit gaat allemaal om hoog opgeleide mensen die alles kunnen beargumenteren en onderbouwen. Maar soms moet je inderdaad gewoon even je mond houden en je plek kennen. Kritisch zijn kan, maar niet altijd in het moment zelf.
Dat is voor iemand als ik soms echt wel lastig. Het zit niet echt in mijn karakter, maar ik heb het in mijn opvoeding ook echt niet meegekregen. Ik vraag me altijd af of ik anders zou reageren op zulke dingen als ik dat vanuit huis meer had meegekregen. Gewoon die rust hebben dat de ander weet wat ‘ie doet en dan even volgen, erop vertrouwend dat het hoe en waarom later wel duidelijk wordt.
dinsdag 28 juni 2022 om 13:18
Nee dus. Alleen bij schoolgaande kinderen en niet eens op alle niveaus. Te moeilijke vraagstelling waardoor het niet voor iedereen te begrijpen is. Alleen op school, dus alle kinderen die om wat voor reden ook niet naar school gaan worden niet ondervraagd etc.Alecta schreef: ↑28-06-2022 13:11Ik weet er het fijne niet van, maar ik neem aan dat dit soort onderzoeken op een onderbouwde manier worden afgenomen. Met een eenzijdige, niet representatieve, groep zal het niet makkelijk tot publicatie te komen.
Maar mijn reactie is met het nodige voorbehoud, want dit is echt totaal niet mijn vakgebied en ik heb weinig kennis van dit soort wetenschappelijk onderzoek.
dinsdag 28 juni 2022 om 13:19
Alles waar té voor staat is niet goed volgens mij, dus volgens mij modder ik maar een beetje rond op zoek naar de gulden middenweg - dus meestal leg ik wel dingen uit - maar soms gewoon ook niet.
Soms zag ik heus wel in dat kind aan het tijd rekken was bij het naar bed gaan en ging ik er toch in mee om nog dingen uitgebreid te bespreken. En soms zei ik: klaar en kappen nou, bedtijd is bedtijd. Want ik ben ook een mens en soms was ik gewoon in een betere bui dan anders. Of had ik wat meer energie over.
Ik had een aantal grondregels als: respect voor mekaar, je doet niets bij de ander wat je zelf ook niet leuk zou vinden en er wordt niet geschreeuwd, maar fatsoenlijk gevraagd. Alle emoties mogen, maar er wordt niet gescholden met bepaalde woorden of gemept. En altijd: probeer naar mekaar te luisteren en er samen uit te komen.
Als ik je vraag om de vaatwasser uit te ruimen en jij stelt me voor dat je nu even je spel wil afmaken, maar dan daarna de kattenbak doet... en ik vind dat een prima compromis. Dan is het voor mij ook goed. Een onderhandeling vind ik dus niet per sé een slecht iets. Het gaat erom dat je een compromis bereikt - dus niet je kind zijn zin geven, maar iets wat werkt voor het geheel.
Voor een puber moet je dan wel weer kaderen dat niet altijd alles onderhandelbaar is - schooltijden zijn schooltijden en een deadline is een deadline. Maar omdat ze thuis leert dat je over dingen in gesprek mag gaan (niet eisen), kan ze ook op school met een leraar een open en eerlijk gesprek voeren en bereikt ze soms toch dat ze iets mag uitstellen/inhalen.
Er is een verschil tussen in "discussie" gaan en in "gesprek" gaan voor mij.
Soms zag ik heus wel in dat kind aan het tijd rekken was bij het naar bed gaan en ging ik er toch in mee om nog dingen uitgebreid te bespreken. En soms zei ik: klaar en kappen nou, bedtijd is bedtijd. Want ik ben ook een mens en soms was ik gewoon in een betere bui dan anders. Of had ik wat meer energie over.
Ik had een aantal grondregels als: respect voor mekaar, je doet niets bij de ander wat je zelf ook niet leuk zou vinden en er wordt niet geschreeuwd, maar fatsoenlijk gevraagd. Alle emoties mogen, maar er wordt niet gescholden met bepaalde woorden of gemept. En altijd: probeer naar mekaar te luisteren en er samen uit te komen.
Als ik je vraag om de vaatwasser uit te ruimen en jij stelt me voor dat je nu even je spel wil afmaken, maar dan daarna de kattenbak doet... en ik vind dat een prima compromis. Dan is het voor mij ook goed. Een onderhandeling vind ik dus niet per sé een slecht iets. Het gaat erom dat je een compromis bereikt - dus niet je kind zijn zin geven, maar iets wat werkt voor het geheel.
Voor een puber moet je dan wel weer kaderen dat niet altijd alles onderhandelbaar is - schooltijden zijn schooltijden en een deadline is een deadline. Maar omdat ze thuis leert dat je over dingen in gesprek mag gaan (niet eisen), kan ze ook op school met een leraar een open en eerlijk gesprek voeren en bereikt ze soms toch dat ze iets mag uitstellen/inhalen.
Er is een verschil tussen in "discussie" gaan en in "gesprek" gaan voor mij.
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 28 juni 2022 om 13:25
Dat laatste vind ik een hele positieve ontwikkeling, net zozeer als dat ik bij de basisschool van mijn kind actief als ouder betrokken wordt bij probleemstellingen en mogelijke oplossingen. En dat school dan mijn aangedragen aanbevelingen ook actief inzet.Solomio schreef: ↑28-06-2022 13:12Ook dat is een veel breder probleem.
Ik heb een kind verloren en heb een tijdje in een lotgenotengroep gezeten. De teneur was: als je het niet zelf hebt meegemaakt kun je het niet begrijpen.
Mijn ervaring is heel anders, dus ik was daar snel klaar mee.
Maar ik denk dat het qua ouder-kind wel klopt: je kent je kind beter dan wie dan ook, dus gedrag wat anderen irritant vinden kun jij als ouder soms beter hanteren, omdat je begrijpt waar het vandaan komt.
Dat leidt uiteraard ook tot blinde vlekken, maar is ook een gegeven waar bijv leerkrachten hun voordeel mee kunnen doen.
Ik hoorde ooit van een kinderarts dat er in hun vak een enorme omslag had plaatsgevonden toen ze ouders niet meer zagen als noodzakelijk aanhangsel van hun patiënt, maar als DE deskundigen met betrekking tot hun patiënt.
Maar wat ik eigenlijk bedoelde is dat het denk ik schadelijk kan zijn als je je kind meegeeft dat de buitenwereld het kind niet kan en zal begrijpen (helaas zie ik dat wel gebeuren).
dinsdag 28 juni 2022 om 13:38
Ik wil helemaal niet van die perfect opgevoede Franse kindjes, die zich als kleine volwassen gedragen. Ik wil dat mijn tiener en puber zich vrij voelen om zichzelf te leren kennen, de wereld te ontdekken, maar dan wel zonder overlast te veroorzaken.
En beide kinderen worden compleet verschillend opgevoed. De oudste voedt zichzelf of, met mij erbij. Haar lat voor normen en waarden ligt hoger dan die van mij.
De jongste is verstrooid, dus die krijgt van ons heel veel structuur. En begeleiding in plannen en organiseren. En herinneringen. Maar geen regels over gedrag, wel veel, heel veel, adviezen over hoe het ook kan. En dan besluit ze zelf wat passend is.
Wij gevel altijd een uitgebreide reden, altijd een uitleg. Of we stellen vragen terug. 'Wat denk je zelf?"
En ja, dat kost tijd. En nee, daar hebben we echt niet altijd zin in. Het hoort er bij, vind ik.
En beide kinderen worden compleet verschillend opgevoed. De oudste voedt zichzelf of, met mij erbij. Haar lat voor normen en waarden ligt hoger dan die van mij.
De jongste is verstrooid, dus die krijgt van ons heel veel structuur. En begeleiding in plannen en organiseren. En herinneringen. Maar geen regels over gedrag, wel veel, heel veel, adviezen over hoe het ook kan. En dan besluit ze zelf wat passend is.
Wij gevel altijd een uitgebreide reden, altijd een uitleg. Of we stellen vragen terug. 'Wat denk je zelf?"
En ja, dat kost tijd. En nee, daar hebben we echt niet altijd zin in. Het hoort er bij, vind ik.
Als onwetendheid schreeuwt, dan zwijgt intelligentie ~ Unknown
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
(Het gras is blauw, het verhaal van de ezel en de tijger)
dinsdag 28 juni 2022 om 13:38
Die snap ik niet zo. Ik denk wel dat ik begrijp wat je bedoelt, maar ik heb het in mijn carrière nog maar 1x meegemaakt en dus ook zien gebeuren. Dat vind ik niet veel, maar heel weinig eigenlijk.Alecta schreef: ↑28-06-2022 13:25Dat laatste vind ik een hele positieve ontwikkeling, net zozeer als dat ik bij de basisschool van mijn kind actief als ouder betrokken wordt bij probleemstellingen en mogelijke oplossingen. En dat school dan mijn aangedragen aanbevelingen ook actief inzet.
Maar wat ik eigenlijk bedoelde is dat het denk ik schadelijk kan zijn als je je kind meegeeft dat de buitenwereld het kind niet kan en zal begrijpen (helaas zie ik dat wel gebeuren).
dinsdag 28 juni 2022 om 13:46
Dit is ook een van de dingen die door buitenlanders het vaakst genoemd wordt als het gaat over "onbeschofte Hollanders". Dan wordt vaak gezegd dat Nederlanders altijd over alles in discussie willen gaan en nooit eens gewoon de regels zonder discussie kunnen volgen. Dat heb ik vaak gelezen in de media, maar grappig genoeg werd het in mijn internationale werkomgeving in een soort teambuildings gebeuren ook door vrijwel alle niet-Nederlandse collega's genoemd, dat ze moeite hadden met de manier waarop de Nederlandse collega's vaak eerst helemaal alle ins en outs wilden weten, alsof ze op basis daarvan dan wel zouden bepalen of ze iets wel of niet deden.navyblue schreef: ↑28-06-2022 13:14
Dat is voor iemand als ik soms echt wel lastig. Het zit niet echt in mijn karakter, maar ik heb het in mijn opvoeding ook echt niet meegekregen. Ik vraag me altijd af of ik anders zou reageren op zulke dingen als ik dat vanuit huis meer had meegekregen. Gewoon die rust hebben dat de ander weet wat ‘ie doet en dan even volgen, erop vertrouwend dat het hoe en waarom later wel duidelijk wordt.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 28 juni 2022 om 13:49
Ik heb een aantal jonge collega’s, begin 20, die nog een beetje puberneigingen hebben. Soms moet je nu eenmaal dingen doen omdat we dat altijd zo doen, en je moet leren wanneer je een battle pickt. Zo is er een die het inwerktraject stom vond en geen ‘hbo-niveau’. Dat is dan jammer, maar ik heb er goed over nagedacht en het is nuttig om ook (even maar) te ervaren wat je collega’s met een dossier doen voordat jij je hbo-kwaliteiten erop loslaat. Een ander bleef zeuren over een afgewezen verlofaanvraag. Tijdens het inwerktraject worden schoolvakanties aangehouden. Dat is voor mij makkelijker plannen, dus ja dat geldt ook in 2022 als de vakanties duur zijn in de vakantie.
Het zijn verder leuke collega’s hoor, heel enthousiast en ze willen graag werken, maar wel een beetje van de onderhandelgeneratie
Het zijn verder leuke collega’s hoor, heel enthousiast en ze willen graag werken, maar wel een beetje van de onderhandelgeneratie
dinsdag 28 juni 2022 om 13:49
Oh, dit vind ik toch zulk vervelend gedrag! Mijn kinderen weten ook wel dat ze me daar echt boos mee maken. Ik trek dat ook zo slecht van stagiairs en juniors op mijn werk. Dan vraag je ze / geef je de opdracht om A te doen, dan zeggen ze doodleuk "nou nee, dat komt me niet zo goed uit, ik doe straks wel B" .
Dit is een goed voorbeeld volgens mij van wat in het artikel bedoeld wordt.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 28 juni 2022 om 14:07
Er zijn maar weinig dingen die ik in de opvoeding echt bewust heel anders doe dan mijn ouders, en ‘omdat ik het zeg’ is er daar eentje van. Ik werd daar als (ouder) kind alleen maar heel opstandig van, en ik vermoed dat dat bij mijn eigen kinderen niet anders zou zijn.
Dingen niet uitleggen omdat je er tijd mee zou winnen, lijkt me korte termijn denken: net zoals het op de korte termijn sneller is kinderen alles maar uit handen te nemen, terwijl het op de lange termijn efficiënter is ze zelfstandig dingen te laten doen, kost op de korte termijn dingen uitleggen misschien meer tijd, maar is het op de lange termijn efficiënter omdat kinderen er meer door leren na te denken over waarom dingen nou echt moeten of waarom ze niet altijd hun zin krijgen.
Discussies met mijn kinderen kreeg/krijg ik trouwens (bijna) alleen bij dingen waar ik zelf ook niet volledig achter sta. Dat voelen ze heel goed aan.
Dingen niet uitleggen omdat je er tijd mee zou winnen, lijkt me korte termijn denken: net zoals het op de korte termijn sneller is kinderen alles maar uit handen te nemen, terwijl het op de lange termijn efficiënter is ze zelfstandig dingen te laten doen, kost op de korte termijn dingen uitleggen misschien meer tijd, maar is het op de lange termijn efficiënter omdat kinderen er meer door leren na te denken over waarom dingen nou echt moeten of waarom ze niet altijd hun zin krijgen.
Discussies met mijn kinderen kreeg/krijg ik trouwens (bijna) alleen bij dingen waar ik zelf ook niet volledig achter sta. Dat voelen ze heel goed aan.
dinsdag 28 juni 2022 om 14:10
Ik vind dat thuis geen vervelend gedrag, want ze weet dat ik een pleuris hekel heb aan de kattenbak Maar ik snap wel dat je dat het in een professionele organisatie niet altijd zo werkt. En dat snapt mijn dochter heus ook wel, want daar komt ze op haar bijbaan niet mee weg.
Maak me niet zo'n zorgen over haar eigenlijk, want op haar beurt vindt ze de jonkies van nu waar ze nu als vrijwilliger begeleider voor is, ook maar irritant jong grut dat overal over in discussie wil gaan
Maar ik snap wel dat je dat het in een professionele organisatie niet altijd zo werkt. En dat snapt mijn dochter heus ook wel, want daar komt ze op haar bijbaan niet mee weg.Maak me niet zo'n zorgen over haar eigenlijk, want op haar beurt vindt ze de jonkies van nu waar ze nu als vrijwilliger begeleider voor is, ook maar irritant jong grut dat overal over in discussie wil gaan
Even if you are on the right track, you will get run over if you just sit there.â€
dinsdag 28 juni 2022 om 14:12
Grappig, ik zie dat nu bij mijn kinderen met kinderen.
Mijn motto was "Niets moet, alleen water drinken..." m.a.w. zelf nadenken, inschatten en ervaren,
Bij mijn kinderen, kort na elkaar geboren, zelfde 'nest' dus, pakt de één het kroost i.m.o heel streng aan met veel 'moeten', terwijl de ander eindeloos onderhandelt en begrip toont voor niet 'willen'
Alles sal reg kom
dinsdag 28 juni 2022 om 14:31
Ik denk dat het heel normaal is dat je dingen anders aanpakt dan je ouders, en sommige dingen juist weer exact hetzelfde. Mijn ouders zeiden dan weer nooit "omdat ik het zeg", maar dat was ook niet nodig, omdat wij ontzettend brave kinderen waren. Ik herken dat in mijn oudste: bij haar werkt uitleg heel goed (en is zelden nodig, omdat ze het meestal zelf al bedacht heeft). Mijn ouders hadden wel (wellicht onbewust) iets anders in hun opvoeding, wat ik dan weer totaal anders aanpak. Voor mijn man geldt hetzelfde (al gaat het dan om een totaal ander aspect).Agen schreef: ↑28-06-2022 14:07Er zijn maar weinig dingen die ik in de opvoeding echt bewust heel anders doe dan mijn ouders, en ‘omdat ik het zeg’ is er daar eentje van. Ik werd daar als (ouder) kind alleen maar heel opstandig van, en ik vermoed dat dat bij mijn eigen kinderen niet anders zou zijn.
Dingen niet uitleggen omdat je er tijd mee zou winnen, lijkt me korte termijn denken: net zoals het op de korte termijn sneller is kinderen alles maar uit handen te nemen, terwijl het op de lange termijn efficiënter is ze zelfstandig dingen te laten doen, kost op de korte termijn dingen uitleggen misschien meer tijd, maar is het op de lange termijn efficiënter omdat kinderen er meer door leren na te denken over waarom dingen nou echt moeten of waarom ze niet altijd hun zin krijgen.
Discussies met mijn kinderen kreeg/krijg ik trouwens (bijna) alleen bij dingen waar ik zelf ook niet volledig achter sta. Dat voelen ze heel goed aan.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
